SF-geneuzel
Ik had wilde plannen afgelopen weekend, maar in plaats daarvan zat ik ziek op de bank en had ik gezelschap gekregen van een lichte buikgriep (of iets dergelijks). Gezellig. Gelukkig had ik afleiding: het complete eerste seizoen van 'Heroes'. Ik was al ongeveer halverwege, en dit weekend heb ik er de rest van de afleveringen doorheen gejaagd. 'Heroes' is een Amerikaanse sciencefictionserie, bedacht door Tim Kring, die je een beetje oneerbiedig zou kunnen omschrijven als een kruising tussen 'The X-Men' en 'The X-Files' met een dot drama. Dat betekent dus hoofdpersonen met buitengewone vermogens en dik op elkaar gestapelde complottheorieën. In het begin moest ik er een beetje in komen, maar naarmate het seizoen vorderde en de karakters werden uitgediept, blijkt dat 'Heroes' niet voor niets dé Amerikaanse tv-hit van het afgelopen tv-seizoen was. Op 24 september gaat het tweede seizoen op NBC van start en ik ben dus keurig op tijd...
Ongeveer gelijktijdig begint in Amerika het vierde seizoen van 'Stargate: Atlantis' en ook daar ben ik erg nieuwsgierig naar. Deze spin-off steekt het origineel naar de kroon en hapt heerlijk ontspannen weg. De originele Stargate-serie is inmiddels na tien seizoenen stopgezet (jammer, want Farscape-oudgedienden Claudia Black en Ben Browder deden het helemaal niet onaardig), maar volgend jaar verschijnen er in ieder geval twee Stargate-films ('The Ark of Truth' en 'Continuum') die de losse eindjes van het tiende seizoen netjes afwikkelen. En alsof dat allemaal nog niet genoeg is, is regisseur Robert C. Cooper ook nog eens druk bezig met een nieuwe Stargate-spin-off, waarover nog nauwelijks details bekend zijn.
Nu ik toch bezig ben: de voorbereidingen voor de nieuwe Star Trek-film (toepasselijk 'Star Trek' getiteld) zijn in volle gang. De film moet tijdens de feestdagen van 2008 in première gaan. 'Star Trek' concentreert zich op de jonge jaren van Spock en Kirk – en eerlijk gezegd zit ik daar nu niet echt op te wachten. De rol van de jonge Spock wordt overigens gespeeld door Zachary Quinto, die je weer kent als de slechterik Sylar uit 'Heroes'. Kijk, en zo is de cirkel weer rond! Mijn excuses voor deze geeky sciencefictionpost...
Als ik naar het Eurovisie Songfestival kijk, krijg ik altijd het gevoel dat professor Barabas zijn teletijdmachine onder het stof vandaan heeft gehaald en alles en iedereen zo'n 15 jaar terug in de tijd heeft geflitst. Niet alleen zijn de meeste inzendingen om te huilen zo slecht (hoewel dat natuurlijk ook zijn charmes heeft), het lijkt er tevens op alsof het sport is geworden om met zoveel mogelijk nietszeggende liedjes op de proppen te komen. Glennis Grace, de Nederlandse inzending, deed het niet slecht, maar strandde in de halve finale met haar Whitney Houston-imitatie.
Tijdens een rondje zappen stuitte ik op een herhaling van Avro's Sterrenjacht, de zoveelste zoektocht naar jong talent, met de zoveelste valse uitvoering van 'Killing me softly' en de zoveelste uiteenzetting over de 'X-factor'. Eerder kregen we al Idols 1 & 2 en Een ster in 40 dagen over ons uitgestort, Popstars: The Rivals loopt nog en ik zal vast nog wel een talentenjacht vergeten zijn. Het artiestenleven oefent kennelijk een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit, getuige de constante stroom van jonge mensen die op zoek zijn naar de schijnwerpers van de showbusinesswereld. En als de deelnemers al over enige creativiteit en oorspronkelijkheid beschikken, dan wordt dit er deskundig uitgehaald middels voorgeschreven danspasjes, van tevoren geschreven liedjes en tal van regels waaraan een 'ster' zou moeten voldoen.