Σώζεται η Ελλάδα με καλύτερη διαχείριση; Διαχειριστικό π.χ. είναι το πρόβλημα, αν λύνεται με εναλλαγή κομμάτων εξουσίας και νέο πρωθυπουργό, αν κάνει τη διαφορά αν ο υπουργός ονομάζεται Μάκης Φωτίου αντί Θεανώ Βορίδη, αν το πλεόνασμα γίνει 1,54% αντί 2,43%, αν οι καταληστευμένοι ψηφοφόροι αποκοιμίζονται καλύτερα με Tavor φορομειώσεων (π.χ. μείωση 30% ΕΝΦΙΑ) αντί με Lexotanil παροχών (π.χ. μποναμά 386 Ευρώ). Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό αν λύνεται από 500 «τεχνοκράτες» ψευτο-ειδικούς με ή χωρίς γραβάτα. Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό αν λύνεται με μερεμέτια γραφειοκρατικού στόκου και χ συνεδριάσεις επιτροπών (όπου έστω χ<3435). Το πρόβλημα είναι διαχειριστικό, αν δεν είναι σοβαρό.
Δυστυχώς όμως για την ελληνική ομογένεια της Ουκρανίας η επίσκεψη Τσίπρα, παρά τις διακηρύξεις και την ρητορική υποστήριξη του ίδιου του πρωθυπουργού, το μόνο που κατάφερε να κάνει είναι να νομιμοποιήσει τη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Κίεβου, η οποία προωθεί νομοθεσία για τον περιορισμό των γλωσσικών ελευθεριών των εθνικών μειονοτήτων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής μειονότητας. Πριν από μερικούς μήνες μάλιστα και συγκεκριμένα τον Νοέμβριο του 2016, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο συζήτησε το θέμα των παραβιάσεων των ανθρώπινων δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην Ουκρανία, ενώ αντίστοιχες αναφορές έχουν γίνει και από μη κυβερνητικές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: πώς θα αλλάξουν οι βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες σχετικά με τα φύλα; Η εφαρμογή πρακτικών μέτρων ίσως να μπορεί να ξεκλειδώσει το αδιέξοδο του φαύλου κύκλου των έμφυλων στερεοτύπων που αναπαράγονται και μαζί αναπαράγουν τις ανισότητες. Θα αναφερθώ σε ένα χαρακτηριστικό και χρήσιμο παράδειγμα από τη Σκανδιναβία. Στη Νορβηγία παρέχεται η δυνατότητα 59 εβδομάδων αμειβόμενης γονικής άδειας με το 80% των απολαβών (ή 49 εβδομάδων με το 100% των απολαβών). Ένα τρίμηνο προορίζεται για τον πατέρα, αντίστοιχο διάστημα για τη μητέρα, και το υπόλοιπο οι γονείς το μοιράζονται με δική τους απόφαση. Αντίστοιχη πολιτική εφαρμόζεται στη Σουηδία.
Με λίγα λόγια ο γραπτός Τύπος δεν έχει μέλλον και όποιες διευκολύνσεις ή ανάσες, απλά θα παρατείνουν για ορισμένο χρόνο την κατάληξη. Και η κατάληξη είναι ήδη γνωστή. Η άμεση ενημέρωση φεύγει από το χαρτί και περνάει στα ηλεκτρονικά μέσα και μάλιστα στα πλέον σύγχρονα, τα laptop, τα Tablet και τις τηλεφωνικές πολυσυσκευές. Πρόκειται για φυσική και αναγκαία μετεξέλιξη, που οι ταχύτητες των πληροφοριών και των εικόνων έχουν αλλάξει τα μέσα. Δεν ξέρουμε τι έχει στο μυαλό του ο υπουργός. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες δεν υπάρχουν κρατικές εφημερίδες. Ο νόμος της αγοράς και της ζήτησης καθορίζει το εμπόριο από αρχαιοτάτων χρόνων και θα συνεχίσει εσαεί να το κάνει.
Ένας παλιός μου Διοικητής, τη δεκαετία του 1980, συνήθιζε να λέει στην αναφορά της Μονάδος ότι η εύρυθμη λειτουργία του στρατεύματος στηρίζεται στο επιμελημένο «πρωινό στρώσιμο» των κρεβατιών των στρατευσίμων. Αδιανόητη και λίγο «γραφική» φαίνονταν για όλους εμάς τους ενθουσιώδεις νεαρούς ανθυπολοχαγούς η καθημερινή του επισήμανση-υπενθύμιση. Με τη νεανική τότε ορμή που μας διέκρινε, εστιάζαμε στην πολεμική προπαρασκευή των ανδρών μας (δεν είχαμε τότε ακόμη γυναίκες στο στράτευμα) και τα υπόλοιπα μας φαίνονταν ανούσιες διαδικασίες ρουτίνας, ενίοτε δε ασήμαντες και χρονοβόρες.
Πόσες είναι οι εκκρεμείς υποθέσεις στη Διοικητική Δικαιοσύνη; Κρατηθείτε: 288.229! Κι όσο για τη... διεθνή μας καταξίωση σ αυτό το χώρο, η Ελλάδα στις καθυστερήσεις είναι η πρώτη ανάμεσα στις 26 χώρες της Ευρώπης. Και αυτά είναι στοιχεία αδιαμφισβήτητα και επίσημα αφού παρουσιάστηκαν στην ετήσια τακτική συνέλευση των διοικητικών δικαστών από την πρόεδρο της Ένωσης Ρένα Γιανναδάκη, η οποία με δηκτικό ύφος υποστήριξε ότι η Ένωση έχει ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον υπουργό και τον πρωθυπουργό για τα θέματα που απασχολούν τη Διοικητική Δικαιοσύνη, αλλά ακόμη περιμένει.
Φανταστείτε να είστε 58 ετών και άνεργος σήμερα στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η ανεργία στις ηλικίες 55-64 ετών από 9,2% το 2011 έχει εκτιναχθεί στο 19,3% το 2016, ένας στους πέντε σχεδόν. Οι πιθανότητες για επάνοδο στην εργασία ελάχιστες, αν όχι μηδενικές. Η συνταξιοδότηση στα 67, μετά τις νέες ρυθμίσεις, μακρινό όνειρο. 150.000 άνθρωποι βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην ιδιότυπη αυτή ομηρία.
Το αποκορύφωμα ήταν η μακρά, εριστική διαπραγμάτευση του πρώτου επταμήνου του 2015. Μια νέα κυβέρνηση, με τεράστια αποθέματα πολιτικού κεφαλαίου, είχε μιαν ευκαιρία να κλείσει μια συμφωνία με τους δανειστές τον Φεβρουάριο του 2015. Καλή; Όχι. Καλύτερη πάντως από εκείνην που μπορούσε να έχει πετύχει η προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά και απείρως καλύτερη από εκείνην που τελικά συμφωνήθηκε τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου. Και, επιπλέον, ο μακρύς χρόνος της διαπραγμάτευσης δεν δόθηκε δωρεάν. Πληρώθηκε ακριβά στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας. Με αβεβαιότητα που ματαίωσε επενδύσεις, διέψευσε προσδοκίες και σακάτεψε το τραπεζικό σύστημα.
Τι είναι όμως αυτό που καθιστά τον λιμπεραλιστικό συντηρητισμό πανοπλία των κοινωνιών και δήμιο των προβλημάτων τους; Πρώτιστα εν αντιθέσει με τα κοινώς λεγόμενα, η συντηρητική γραμματεία ενσαρκώνει ατομοκεντρικά ιδεώδη, κατοχυρώνοντας την ολότητα της ανθρώπινης υπόστασης και τα σύμφυτα με αυτή αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα. Κοντολογίς δημιουργεί ένα πλέγμα προστασίας της ατομικής ύπαρξης, εξοστρακίζοντας τις ισοπεδωτικές νομοτέλειες του σοσιαλισμού, του ορθόδοξου μαρξισμού και του εθνικοσοσιαλισμού όπως και την παραδοσιακή σταθερά του κλασικού συντηρητισμού η οποία συνοψίζεται στην οργανισμική θεώρηση των κοινωνικών σχηματισμών.
Ο μηχανισμός του FiD σας βοηθά να καταγράψετε εσείς οι ίδιοι τα συναισθήματά σας και να τα συνδέσετε με ό,τι συμβαίνει στη ζωή σας. Μέσω του μηχανισμού αυτοκαταγραφής, συνδέετε το συναίσθημα με το πόσο έντονα το νιώθετε, τον λόγο για τον οποίον νιώθετε έτσι και μπορείτε επίσης να προσθέσετε μία φωτογραφία, τοποθεσία και ένα tag για να γίνει πιο πλήρης η αυτοκαταγραφή σας. Αυτή η σύνδεση ονομάζεται FiD, αποκτά το χρώμα του αντίστοιχου συναισθήματος και αποθηκεύεται στο ημερολόγιό σας ώστε να έχετε εύκολη πρόσβαση στα συναισθήματά σας.
Κάποτε οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί δεν έδιναν σημασία στις διατροφικές μας συνήθειες. Σήμερα αναθεωρούν και αρχίζουν να εκτιμούν τον μεσογειακό και ιδιαίτερα τον κρητικό τρόπο διατροφής. Μάλλον, όχι τυχαία, οι Έλληνες έχουν πολύ γερή καρδιά και μάλιστα οι Κρήτες έχουν τα λιγότερα περιστατικά θρομβώσεων. Δημητριακά, όσπρια, πατάτες, λαχανικά, άγρια χόρτα, βότανα, φρούτα μαζί με λίγες ποσότητες κατσικίσιου κρέατος (και σε εβδομαδιαία βάση), γάλακτος, κυνηγιού και ψαριών είναι η βάση της διατροφής στην Κρήτη εδώ και 40 αιώνες. Και για αύξηση ενέργειας ψωμί, ελιές, ελαιόλαδο.
Ο νέος διπολισμός που διαμορφώθηκε, στην πραγματικότητα δεν μπορεί να απαλλοτριώσει έναν υπαρκτό χώρο: τον κεντροαριστερό. Οι δυνάμεις του δεν περιορίζονται εντός των υπαρχόντων κομματικών σχηματισμών ούτε εξαντλούνται στις διάφορες πρωτοβουλίες και κινήσεις που αναπτύσσονται. Το κενό εκπροσώπησης είναι υπαρκτό. Και το κυριότερο αναζητά νέες πολιτικές που θα ανταποκρίνονται στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις. Αν οι όποιες ενέργειες δεν αποσκοπούν στην κάλυψη αυτής της ζωτικής ανάγκης οι διάσπαρτες προοδευτικές δυνάμεις δεν θα αποκτήσουν την πολιτική έκφραση που αναζητούν.
Είναι γνωστό πως η Ρωσία φημίζεται για τις... γυναίκες της. Την αξία τους, εξάλλου, φροντίζει να επιβεβαιώνει τακτικά και το νομικό σύστημα της χώρας, με αποκορύφωμα την πρόσφατη μερική αποποινικοποίηση της ενδοοικογενειακής βίας. Με προεδρική ενέργεια Πούτιν, η βίαιη επίθεση από συγγενή, που δεν έχει επιφέρει σοβαρό τραυματισμό, καθίσταται από ποινικό αδίκημα, αστικό. Όπως εθνικές εφημερίδες δημοσίευσαν, μία έρευνα του αντιφατικού ψυχολόγου Kanazawa κατέδειξε, πως οι γυναίκες που γίνονται θύματα ενδοοικογενειακής βίας από τους συζύγους τους, έχουν περισσότερες πιθανότητες να γεννήσουν αγόρια!
Ως γνωστόν, «conflict minerals» χαρακτηρίζονται τα ορυκτά από εμπόλεμες ζώνες τα οποία εξορύσσονται σε συνθήκες ένοπλων συγκρούσεων και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρόκειται για κάτι ανάλογο (αλλά ευρύτερο) από το φαινόμενο που περιγράφουν οι όροι «conflict diamonds» (ή blood diamonds), οι οποίοι αναφέρονται ειδικά στα διαμάντια. Έτσι, η αξιοποίηση των πρώτων υλών, από εργαλείο ανάπτυξης, γίνεται αφορμή για αστάθεια και συγκρούσεις σε διάφορες περιοχές, μετεξελισσόμενη σε «κατάρα παρά ευλογία» (ή "resource curse").
Ο Ήλιος δέχθηκε χυδαίες επιθέσεις από τα στελέχη του ΚΚΕ αλλά και από πολλούς «αναθεωρητές», που ήταν έτοιμοι να ασκήσουν κριτική στην ηγεσία του δικού μας κόμματος, αλλά όχι στο σύστημα αυτό καθεαυτό. Σιγά, σιγά άρχισε να υποστηρίζει συστηματικά θέσεις αντίθετες με το ρεύμα. Όχι πάντα. Στη Liberation είχε γράψει δύο άρθρα, που έμειναν ιστορικά. Το 2000 διηγήθηκε τη δυσάρεστη εντύπωση που έκανε στους διανοητές, που προετοίμαζαν την Άνοιξη της Πράγας οι υποταγμένες στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα θέσεις του Σαρτρ. Με κατάπληξη διαπίστωσαν τότε οι επαναστατημένοι διανοούμενοι και πανεπιστημιακοί ότι ο μεγάλος φιλόσοφος είχε ανακαλύψει τον Μαρξισμό - Λενινισμό και ήταν στην πραγματικότητα ένας αφελής απολογητής του.
Η προθεσμία που δόθηκε για την κατάληξη των διαπραγματεύσεων ήταν δύο χρόνια, δηλαδή έως το 2009, το οποίο συνέπιπτε με τη δέκατη πέμπτη σύνοδο, που θα γινόταν στην Κοπεγχάγη. Ο οδικός χάρτης του Μπαλί θεωρήθηκε σημαντική πρόοδος στη συζήτηση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, διότι είχε τη συγκατάθεση τόσο των ΗΠΑ όσο και των αναπτυσσόμενων χωρών να διαπραγματευθούν στόχους μείωσης των εκπομπών τους. Αρκετοί πίστεψαν ότι η σύγκλιση των αντικρουόμενων συμφερόντων είναι δυνατή και ότι η επίτευξη μιας νέας συμφωνίας για το κλίμα δεν θα αργούσε. Η εξέλιξη όμως ήταν απογοητευτική.
Η Γερμανία είχε (έχει;) την ιστορική ευκαιρία, εκμεταλλευόμενη την παρούσα κρίση, να αναλάβει συναινετικά την ηγεσία στην Γηραιά Ήπειρο, δαπανώντας, ως είθισται για τον εκάστοτε ηγεμόνα, μέρος του οικονομικού της πλεονάσματος. Αντ' αυτού αναλώθηκε στον σωφρονισμό των δημοσιονομικά απείθαρχων κρατών, στάση σύμφυτη με τις κυρίαρχες γερμανικές - οικονομικές, πολιτικές και θεολογικές- πεποιθήσεις, διόλου εποικοδομητική για την εγκαθίδρυση μιας ηγεμονικής δομής.
Φυσικά, τα τελευταία χρόνια μόνο εύκολα δεν ήταν στην Ελλάδα. Το γνωρίζουμε όλοι καλά. Τα δεδομένα ανατράπηκαν, οι σταθερές εξαφανίστηκαν, τα πάντα τέθηκαν υπό αμφισβήτηση, υπό εξέταση, υπό αμφιβολία. Ζούμε κάτι πρωτόγνωρο, το οποίο δεν έχουμε ακόμη κατορθώσει να κατανοήσουμε και ως εκ τούτου να υπερκεράσουμε. Υπάρχουν, όμως, καταστάσεις, πρόσωπα, θεσμοί και οργανισμοί που μας βοηθούν σε αυτή την προσπάθειά μας, να βρούμε κάτι για να στηριχθούμε, καθώς πορευόμαστε στα σκοτεινά και αχαρτογράφητα νερά του σήμερα. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι και επιχειρήσεις που μπορούμε να εμπιστευόμαστε. Μπορούν να εντοπιστούν σε διάφορους κλάδους και σε πολύ σημαντικό βαθμό στο Λιανεμπόριο και τη Βιομηχανία.
Η απόφαση της Άννας Βαγενά να μεταφέρει τη σορό του Λουκιανού Κηλαηδόνη στο θέατρό τους «Μεταξουργείο», προκειμένου να τον «χαιρετήσουν» όσοι επιθυμούσαν, σχολιάστηκε ως αναβίωση ενός «αναχρονιστικού εθίμου» ή ακόμα και ως απόπειρα «κεφαλαιοποίησης» της δημοφιλίας του θανόντος από την (και πολιτικό) σύντροφό του. Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε την παράδοση που ήθελε τη σορό των νεκρών να παραμένει στο σπίτι που ζούσε μέχρι την κηδεία του, και μάλιστα σε κάσα στο κέντρο του σαλονιού, με τους συγγενείς και τους φίλους να κλαίνε γύρω του, να θυμούνται και να παρηγορούν ο ένας τον άλλον.