Roman numeral 10000 CC DD.svg
Mille Paginae.png

Iaponia

E Vicipaedia
Jump to navigation Jump to search
Schlaegel und eisen yellow.svg -2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Wikidata-logo.svg Iaponia
Res apud Vicidata repertae:
Iaponia: insigne
Iaponia: vexillum
Continens: Asia
Territoria finitima: Russia, Respublica Coreana, Res publica Sinarum, Res publica popularis Sinarum, Civitates Foederatae Americae, Unio Sovietica
Locus: 35°0′0″N 136°0′0″E
Caput: Tokium
Nomen officiale: 日本

Gubernium

Monarchia constitutionalis
Princeps: Naruhito
Praefectus: Shinzō Abe
Consilium: National Diet
Iudicium: Supreme Court of Japan

Populus

Numerus: 127 110 047
Sermo publicus: Lingua Iaponica
Zona horaria: Japan Standard Time
Moneta: Yen

Commemoratio

Hymnus nationalis: Kimi ga yo

Sigla

ISO JP, JPN, 392; IOC JPN
Dominium interretiale: .jp
Praefixum telephonicum: +81
Siglum autoraedarum: J

Iaponia[1] (notis Iaponicis 日本, Latinis Nihon vel Nippon, publice 日本国 vel Nippon-koku 'Civitas Iaponiae') est civitas sui iuris in occidentali Oceano Pacifico sita, ubi permultas prope Sinas, Coream, Russiam insulas tenet atque administrat, praeter orientale Asiae litus continentalis et a Mari Ochotensi septentrionibus ad Mare Sinense Orientale et Sinas quae inter meridiem et occidentem solem spectant patet.

Notae Sinenses Iaponiae nominis 'solis originem' significat et saepe Terra Solis Orientis appellatur. Iaponiae stratovulcanicum archipelagus insularum numero fere 6852 consistit. Quattuor maximae Honsua, Esonia, Ximum Sicocusque sunt, quae nonagenas septenas centesimas areae terrestris Iaponicae constituunt et insulae domesticae saepe appellantur. Civitas in praefecturas 47, in regiones octo divisa est, Esonia praefectura in fine septentrionali et praefectura Okinawaënsis in fine meridiano est. Numerus incolarum 127 millionum est, loco decimo in toto orbe terrarum. Iaponienses 98.5 centesimas e toto numero incolarum Iaponiensi constituunt. Circiter 9.1 milliones hominum Tokii capite habitant.[2]

Archaeologicae investigationes Iaponiam tam primigenie quam aevo Palaeolithico Superiore habitatam esse indicant. Prima scripta Iaponiae mentio est in historiae Sinicae textibus e saeculo primo p.C.n. Aliis e regionibus affectiones, praesertim e Sinis, quas interclusionis periodi sequuntur, imprimis ex Europa Occidentali, historiam Iaponiae depinxerunt.

E saeculo duodecimo usque ad annum 1868, Iaponia a successivis feudalibus militaribus shōgunibus regebatur qui in nomine imperatoris rexerunt. Ianonia longum interclusionis tempus intravit ineunte saeculo VII, quae anno 1853 finivit, cum classis Civitatum Foederatarum Iaponiae ut se ad Occidentem aperiret institit. Post paene duo intestini conflictus insurrectionisque decennia, Domus Imperialis politicum imperium anno 1868 recuperavit, iuvantibus aliquot gentibus e Choshu[3] et Satcuma[4] seu Satsuma[5] et Imperium Iaponicum conditum est. Exeunte saeculo duodevicensimo et ineunte saeculo vicensimo, victoriae in Primo Bello Sino-Iaponensi, Bello Russo-Iaponico, et Primo bello mundano Iaponiam suum imperium per crescentis militarismi tempus expandere sivit. Secundum Bellum Sino-Iaponense anni 1937 se expandit in partem Secundi belli mundani, quod finem habuit anno 1945 post bombas atomicas deiectas Hirosimae et Nagasaci et Iaponicam deditionem. Ex adoptione recensae constitutionis diei 3 Maii anni 1947, occupante Praefecto Supremo Virium Foederatarum (Anglice Supreme Commander for the Allied Powers; acronymo SCAP), Iaponia unitariam parlamentariam monarchiam constitutionalem cum imperatore et electa potestate legifera Diaeta Nationali (Iaponice 国会) nuncupata retinuit.

Iaponia societatum ASEAN Plus, Nationum Unitarum, OECD, G7, G8, et G20 socia est, et putatur una ex maximis apud civitates.[6][7][8] Natio tertiam maximam oeconomiam in toto orbe terrarum secundum PDG et quartam maximam oeconomiam in toto orbe terrarum secundum PAP habet. Etiam in toto orbe terrarum quarta maxima exportatoria et importatoria natio est.

Iaponia ex valde perito mercatu laboris proficit, et est apud valde educatissimas? nationes in toto orbe terrarum, cum una e maximis centesimarum portionibus suorum civium gradum educationis superioris habentium.[9] Quamquam Iaponia officialiter suum ius decernendi belli renuntiavit, hodiernas res militares cum octavo maximo militari dispensatione oeconomica in toto orbe terrarum servat,[10] quibus Iaponia muneribus defensionis sui ipsius et servandae pacis utitur. Iaponia valde evoluta natio est cum altissimis vivendi gradu et indice progressus humani. Cuius cives altissima exspectatione vitae et tertio minimo mortuorum infantium indice in toto orbe terrarum fruuntur. Iaponia clara est propter suam historicam latamque cinematographiam, suam valentem musicae industriam, suum anime, suos ludos televisificos, suam opulentam coquinam, et suas praecipuas contributiones scientiae hodiernaeque technologiae.[11][12]

Etymologia[recensere | fontem recensere]

Iaponia, vocabulum exonymum Latinum, in lingua Iaponica omnino non est. Nomina Iaponica huius nationis Nippon (にっぽん) et Nihon (にほん) sunt, et ambo notatione Kanji 日本 scribuntur. Nippon locutio compta est, sollemnibus et emissioni chartae argentariae propria. Nomen autem Nihon in sermone quotidiano usurpant.

Et Nippon et Nihon 'solis originem' (日 'solem' 本 'radicem' aut 'originem') ad litteram significant, crebro igitur 'natio solis orientis' redduntur. Haec denominatio orta est ex epistolari colloquio imperiali [Latinizanda:] cum Sinicā Domū Sui et ad orientalem Iaponiae situm respectu Sinarum remittit.

Nomen Latinum Iaponiae ad Occidentem per commercium pervenit. Nam vocabulum antiquum Sinicum, quod in Iaponia subest, sicuti adscriptum est a Marco Paulo, Zipangu erat. Hodierna dialecto Sciamhaevensi, Sinica dialecto Wu, pronuntiatio Kanji 日本 Zeppen est. Vocabulum antiquum Iaponiae est Malayane Jepang (orthographia hodierna Jepun), vocabulum mutuatum a Sinica. Mercatores Lusitani in Malacca saeculo XVI hoc vocabulum invenisse primique ad Europam tulisse putantur.

Historia[recensere | fontem recensere]

Crystal 128 up.png Commentatio principalis: Historia Iaponiae

Praehistoria et historia antiqua[recensere | fontem recensere]

Imperator Jimmu (Iaponice 神武天皇), primus imperator Iaponiae cum origine tracto ab anno 660.[13][14][15]– hodiernā in Iaponiā eius accessio Dies Conditio Nationalis (Iaponice 建国記念の日) die 11 Februarii denotatur.

Palaeolithica cultura circa 30 000 a.C.n. primam notam Iaponici archipelagi habitationem constituit. Quam secuta est circa 14 000 a.C.n. (ineunte periodo Iōmonicā, Iaponice 縄文時代) e Mesolithico in Neolithicum semisedentaria venatoria et collectoria cultura depicta domis fossis et rudimentariā agriculturā.[16], inclusis prioribus hodiernorum populorum Ainuani (Ainuane et Iaponice アィヌ) et Yamatoensis (Iaponice 大和民族).[17][18] Ornata argillosa vasa hac e periodo apud antiquissima operis fictilis exempla in toto orbe terrarum sunt. Circa 300 a.C.n., populus Yayoiensis Iaponicas insulas intrare coepit, se commiscentes cum populo Iōmonico.[19] (Iaponice 縄文人). Periodus Yayoiensis (Iaponice 弥生時代), incipiens circa 500 a.C.n., usūs sicuti umidae oryzae agriculturam[20], novum operis fictilis genus[21] et metallurgiam, e Sinis et Coreā inductam,[22] introducere vidit.

Vocabulum Iaponia primum in historia in Serico libro Hàn shū scriptum esse videtur.[23] Secundum librum Documenta trium regnorum, potentissimum regnum in archipelago per saeculum III Yamataikoku (Iaponice 邪馬台国) nuncupatur. Buddhismus in Iaponiam e Paecci (Coreane 백제/百)濟), Coreā, introductus et a Principe Shōtoku promotus est, sed consequens Iaponici Buddhismi evolutio principaliter a Sinis affecta est.[24] Contemptā primigeniā obstantiā, Buddhismus a dominativo ordine promotus et diseminatam acceptionem periodo Asukaensi[25] (592–710, Iaponice 飛鳥時代) incipientem consecutus est.[26]

Fama est Iaponiam principium cepisse a Jimmu imperatore (Iaponice 神武天皇) Amaterasu (Iaponice 天照) dea solis (nam solem Iaponi pro dea habebant) edito, qui gente sua in regionem Yamato inducta genus Iaponicum procreavit. Exin novus populus, etsi longum per tempus a populo Serico vicino, ad quem duces prisci Iaponiae legatos de amicitia ac societate petenda miserant, litteras, religionem, philosophiam inducere solebant, tamen non totas artes suas neglegebat.

Periodus Naraensis[27] (710–784, Iaponice 奈良時代) signata est ortu centralizatae Iaponicae civitatis in Palatio Imperiali Heiiōkyōnis (Narae in praesenti) centratae. Periodus Naraensis nascentium litterarum apparitione non minus quam arte et architecturā evolutā cum Buddhisticā inspiratione depicta est.[28] Variolae epidemia inter annos 735 et 737 quam plurimum unam tertiam Iaponiensium partem occidisse creditur.[29] Anno 784, Imperator Kanmu caput e Narā in Nagaoka-kyōnem (Iaponice 長岡京), deinde in Heian-kyōnem (Iaponice 平安京, in praesenti Kyotum) anno 794, movit. Quod Periodi Heianensis[30] (Iaponice ) ortum, inter annos 794 et 1185, denotavit, per quam distinctive indigena cultura Iaponica orta est, depicta suā arte, poësi et prosā. A Murasaki Shikibu liber Genji monogatari et hymni nationalis Iaponici "Kimigayo" verba scripta sunt haec per tempora.[31]

Buddhismus per aeram Heianensem expandi coepit praesertim per duas praecipuas sectas, Tendaicam (Iaponice 天台宗) a Saichōne et Singonicam a Kūkai. Buddhismus Terrae Purae (Jōdo-shū et Jōdo Shinshū) valde popularis saeculi XI ultimo dimidio factus est.

Feudalis aera[recensere | fontem recensere]

Moko Shurai Ekotoba. Pictura praeclarissima bellum cum oppugnatoribus Mongolicis depingit.

Iaponica era feudalis emersū et dominatione regentis ordinis bellatorum, samuraeorum, depicta est. Anno 1185, victā gente Tairā (Iaponice 平氏) in Bello Genpei (Iaponice 源平合戦), cantā in carmine epico Heike Monogatari (Iaponice 平家物語), samuraeus Minamoto no Yoritomo shōgun ab imperatore Go-Tobā designatus est et Minamoto no Yoritomo gubernationis basin Kamakurae[32] statuit. Quo mortuo, gens Hōjō (Iaponice 北条氏) pervenit ad gubernium sicuti procuratores shogunum. Schola Zen Buddhismi e Sinis per periodum Kamakuraensem[32] (Iaponice 鎌倉時代), inter annos 1185 et 1333, introducta est et facta est popularis apud ordinem samuraeorum.[33] Shogunatus Kamakuraensis[32] (Iaponice 鎌倉幕府) Mongolicas invasiones inter annos 1274 et 1281 repulit sed denique ex officio amotus est ab Imperatore Go-Daigone. Imperator Go-Daigo ab Ashikagā Takauji anno 1336 victus est

Ashikaga Takauji shogunatum in Muromachi (Iaponice 室町), Kyoti, statuit. Hoc fuit periodi Muromachiensis (1336–1573) initium. Shogunatus Ashikagae tempore Ashikagae Yoshimitsu gloriatus est, cum cultura Buddhismo Zen fundata (ars Miyabi, Iaponice 雅) floruit. Quae in Culturam Higashiyamaensem[34] (Iaponice 東山文化) evoluta est, florentem usque ad saeculum XVI. Nihilominus, prosper Shogunatus Ashikagae in feudalibus dominis bellicis seu daimyonibus (Iaponice:大名) dominari omisit et exarsit bellum civile, Bellum Ōninense (Iaponice 応仁の乱), anno 1467, ex quo orta est unum saeculum durans Aetas civitatum bellantium (Iaponice 戦国時代).[35]

Per saeculum XVI, Portugallici mercatores et Iesuitae missionarii Iaponiam primum attigerunt, quod directam commercialem et culturalem commutationem inter Iaponiam et Occidentem incepit. Quod Odae Nobunaga ut Europaeas technologiam et sclopeta impetraret permisit, quibus usus est ut caperentur multi alii daimyones. Eius imperii consolidatio quod periodus Azuchiensis-Monoyamaensis[36] (1573–1603) nucupatum est? coepit. Interfecto Odā Nobunaga anno 1582 ab Akechi Mitsuhide, eius successor Toyotomi Hideyoshi, nationem anno 1590 coniunxit et in Coream bis annis 1592 et 1597 invadere infeliciter conatus est.

Tokugawa Ieyasu ut filii Hideyoshiani procurator meruit et usus est suo munere ut politicum militaremque adminiculum adipisceretur. Exarso bello, Ieyasu aemulam gentem in proelio in campo Sekigaharā[37] anno 1600 vicit. Tokugawa Ieyasu shogun ab Imperatore Go-Yōzei anno 1603 designatus est et Shogunatum Tokugawae Edone (hodierni Tokii) statuit.[38] Hic shogunatus consilia pertulit; inclusis buke shohatto, codice morum ad dominandum daimyonibus,[39] et anno 1639 segregationistico sakoku (scilicet "clausa natio") programmate quod duo et dimidio saecula tenuis politicae unitatis periodum Edoensem[40] (1603–1868) nuncupata diffudit.[41] Scientiarum Occidentalium studium, rangaku (Iaponice 蘭学) nuncupatum, per contactum Nederlandicā cum inclavaturā Desimae Nagasaci perrexit. Periodus Edoensis etiam kokugaku (scilicet "nationalia studia", Iaponice 国学), Iaponiae studium ab Iaponicis, genuit. [42]

Aetas recens[recensere | fontem recensere]

Imperator Meiji (1868–1912), in cuius nomine imperiale regimen restauratum est, finito Tokugawae shogunato.

Pridie Kalendas Aprilis anni 1854, Matthaeus Calbraith Perry classis praefectus et Naves Nigrae (Iaponice 黒船) Civitatum Foederatarum Iaponiam se externo mundo aperire coegerunt, Conventione Kanagavensi facta. Consequentia similia foedera Occidentalibus cum nationibus per periodum Bakumatsu oeconomicam politicamque crises apportavit. Shogunis abdicatio ut Bellum Boshin (Iaponice 戊辰戦争) exarderet et civitas centralizata nominatim penes Imperatorem unificata (Restauratio Meiji) statueretur induxit. [43]

Cum per activum Occidentalizationis processum? per Restaurationem Meiji anno 1868 se mersisset, Iaponia Occidentalia politica, iudicialia, militariaque instituta adoptavit? et Occidentalia culturalia pondera traditionali culturā hodiernae industrializationi commixta sunt. Consistorium (Iaponice 内閣) Concilium Privatum (Iaponice 枢密院) ordinavit, Constitutionem Meiji (Iaponice 明治憲法) induxit et Diaetam Nationalem (Iaponice 国会) composuit. Restauratio Meiji Imperium Iaponicum in industrializatam mundanam civitatem potentiorem vertit quae persecuta est militarem conflictum ut expansderetur eius sphaera affectionis. Quamquam Francia et Britanniarum Regnum attentionis monstraverunt, Europaeae potentiores civitates Iaponiam valde neglexerunt et magis incubuerunt in maiores Sinarum illecebras. Francia etiam impedita erat suis ruinis in Mexico et suis cladibus a Germanis.[44] Post victorias in Primo Bello Sino-Iaponensi (1894–1895) et in Bello Russo-Iaponico (1904–1905), Iaponia dominium in Taivaniam, Coream et meridionale Sachalinae dimidium adepta est.[45] Imperialisticum praeter successum, Iaponia quoque plurimam pecuniam in suum proprium oeconomicum incrementum collocavit, quod adduxit ad periodum oeconomicae prosperitatis hac in natione durantem usque ad Depressionem magnam.[46] Iaponiensis numerus incolarum e 35 millionibus anno 1873 in 70 milliones anno 1935 crevit.[47]

Imperium Iaponicum anno 1939, (tabula Anglice adnotata).

Per primum bellum mundanum, Iaponia se Civitatibus foederatis primi belli mundani iunxit et a Germanis subactas terras cepit et progressa est versus Sinas. Ineunte saeculo XX periodus democratiae Taishoensis[48] (1912–1926, Iaponice 大正時代) visus est, sed annis 1920 visa est fragilis democratia politicae transmutationi versus statismum, latas leges politicum contra dissensum et seriem conandorum subitanearum conversionum succumbere. Hic processus festinavit per annos 1930, implicando numero novorum gregum Nationalisticorum Radicalium qui participabant hostilitatem contra liberalem democratiam et dedicationem expansioni per Asiam. Iaponienses expansionismus et militarizatio iuxta cum totalitarismo et ultranationalismo nationem diffinxerunt. Anno 1931, Iaponia in Manchuriam invasit et eam cepit et, factā internationali huius occupationis reprobatione, anno 1933 Confoederationem Nationum reliquit. Anno 1936, Iaponia Pactum Antikomintern cum Germaniā obsignavit et, anno 1940, Foedus Trium Imperiorum eam unam e Potestatibus Axis fecit.

Iaponenses officiales Foederatis die 2 Septembris anni 1945, in Sinu Tokiensi se dedentes, finito Secundo bello mundano.

Imperium Iaponicum in alias Sinarum partes anno 1937 invasit, quod Secundum Bellum Sino-Iaponense (1937–1945) praecipitavit. Exercitus Imperialis Iaponensis (Iaponice 大日本帝國陸軍) cito caput Nanchinum cepit et exercuit Caedem Nanchinensem.[49] Anno 1940, cum Imperium Iaponicum in Indosinam Francicam invasisset, Civitates Foederatae Iaponiae petroleosi commercii prohibitionem imposuerunt. [50] Diebus 7 et 8 Decembris anni 1941, Iaponenses vires improvisos impetūs in Portum Margaritarum viresque Britannicas in Malayā Britannicā, Singapurae et Hongcongi fecerunt; et bellum decrevit Civitatibus Foederatis et Imperio Britannico, quod implicavit Civitates Foederatas et Britanniarum Regnum in Secundum bellum mundanum in Pacifico. Cum Civitates foederatae Secundi belli mundani paulatim in Pacifico per insequentes quattuor annos vicissent, quod finitum est cum Sovieticā invasione in Manchuriā et cum Hirosimā et Nagasaco adortis bombis atomicis anno 1945, Iaponia consentivit de deditione inconditionali die 15 Augusti.[51] Bellum Iaponiae, eius coloniis, Sinis aliisque civitatibus pugnantibus decem millionibus vitarum amissarum stetit et reliquit multas Iaponiensium industriae infrastructuraeque dirutas. Civitates foederatae Secundi belli mundani (a Civitatibus Foederatis ductae) milliones ethnicorum Iaponensium e coloniis militaribusque campis totam per Asiam repatriaverunt, valde eliminando Imperio Iaponico et restituendā independentiā captorum territoriorum.[52] Civitates foederatae etiam Tribunal militare internationale Orientis extremi die 3 Maii anni 1946 ad prosequendos aliquos seniores generales scelerum bellicorum accusatos convocaverunt.

Anno 1947, Iaponia novam constitutionem emphasim in liberalibus democraticis usibus ponentem adoptavit. āFoederata Iaponiae occupatio finivit, Foedere Franciscopolitano facto anno 1952.[53] et Iaponia admissa est socia Nationum Unitarum anno 1956. Iaponia postea rapidum incrementum consecuta est quoad facta est secunda maxima oeconomia in toto orbe mundano, quamquam anno 2010 superata est a Re publicā populari Sinarum. Quod totum finem cepit medios annos 1990, cum Iaponia magnā recessione affecta est. Ineunte saeculum XXI, positivum incrementum gradualem oeconomicam recuperationem signavit.[54] Die 11 Martii anni 2011, Iaponia uno e maximis terrae motibus in suā historiā perscriptā affecta est; quod Cladem Nuclearem Fukushimae Daiichi, unam apud maximas clades in energiae nuclearis historiā, concitavit.[55]

Geographia[recensere | fontem recensere]

Charta Iaponiae (Francice et Iaponice adnotata).
Archipelagus Iaponicum e satellite visum.

Iaponiae est summa 6 852 insularum praeter Pacifica litora. Est circiter 3 000 chiliometra aut 1 900 milia passuum longa e Mari Ochotensi usque ad Mare Philippinense in Oceano Pacifico. [56] Natio, inclusis omnibus insulis quas moderatur, inter latitudines 24° et 46° a septentrione et longitudines 122º et 146º ab oriente iacet. Praecipuae insulae, e spetentrione versus meridiem, Esonia[57] (Iaponice 北海道), Honsua seu Honsium seu Honshu (Iaponice:本州), Insula Shikokuensis[58] seu Sicocus[59] seu Sicocum seu Shikoku (Iaponice: 四国) et Ximum [60][61] seu Ximoa[62] (Iaponice 九州) sunt. Quarum amplissima Honsua, minima autem Shikoku, quae a ceteris insulis mari interiori, quod Mare Internum Setoense[63] (Iaponice 瀬戸内海 ) appellatur, secreta est. Insulae Ryukyuenses[64] (Iaponice 琉球諸島 seu 南西諸島), apud quas est Okinawa[65] (Iaponice: 沖縄), catena a meridie Ximi sunt. Insulae Nanpoenses[66] (Iaponice 南方諸島) a praecipuarum Iaponiensium insularum meridie sunt. Omnes coniuncte crebro archipelagus Iaponicum nuncupantur.[67] Anno 2018, Iaponicum territorium 377 973.89 chiliometra quadrata aut 145 936.53 milia passuum quadratorum erat [68] Est maxima insularis natio in Asiā orientali. Iaponia sextam maximam lineam litoralem in toto orbe mundano (29 752 chiliometra seu 18 486 milia passuum) habet. Ei limites terrestres non sunt. Propter multas longissime sparsas periphericas insulas, Iaponia octavam maximam Zonam Oeconomicam Exclusivam in toto orbe mundano habet, quae 4 470 000 chiliometra quadrata seu 1 730 000 milia passuum quadratorum tegit.[69]

Insula Honsua, longe ceteris latior, in quinque per longitudinem dividitur regiones, quarum primum ad occasum solis Regio Chugokuensis [70] (Iaponice 中国地方), quae Ximum attingit urbemque praeclaram tenet Hirosimam; deinde Regio Kansaiensis[71] (Iaponice 関西地方 vel 近畿地方) appellata, ubi positum est Kyotum et Osaka; tum Regio Chubuensis[72] (Iaponice 中部地方); porro Regio Quantoa[73] seu Kantoënsis[74] (Iaponice 関東地方), quae, cum Tokium maximam urbem teneat, famae ceteras antecedit; denique Regio Tohokuensis (Iaponice 東北地方), haud procul ab Esoniā absens.

Maxima Iaponorum pars, quae 72 fere centesimae pagorum Iaponiae montani sunt loci, urbes habitant, quarum princeps et quae plurimi incolae habet urbs Tokium est. Ceterum permulti sunt qui in regione Kansaiensi incolant. Urbes amplissimae sunt Tokium, Yokohama[75] , Osaka[76], Nagoya[77], Sapporum[78][79], Kobe[80], Kyotum[81], Fukuoka[82].

73% Iaponici territorii silvis montibusque componuntur, quod id non idoneum agriculturali, industriali aut residentiali usui facit.[83][84] Praecipuum montuosum iugum Alpibus Iaponicis constituitur, quae sitae sunt super fossā tectonicā Itoigawano-Shizuokaensi [85][86] Pleraque culmina, asperis abruptisque apicibus depicta, surgunt et aliquando fere 3 000 metra altitudinis superant[86] (altissimum culmen Mons Fusius, Iaponice 富士山, est).[87] Planities, e quibus planities Kantoensis[74] vastissima est, iuxta litus aut intestinas valles sitae sunt.[88]

Iaponenses insulae vulcanicā in regione intra Pacifici Circulum Ignis inveniuntur. Quae ortae sunt praesertim e magnis oceanicis motibus verificatis per centenarios numeros millionum annorum, e medio Silurio usque ad Pleistocaenum, propter subductionem Laminae Philippinianae[89] sub Laminam Amuranam[90] ac Laminam Okinawaënsem[91] a meridie et propter subductionem Laminae Oceani Pacifici[89] sub Laminam Ochotensem[92] a septentrione. Iaponia in principio iuncta erat orientali continentis Eurasiae litori. Oceanici motūs Iaponiam versus orientem pepulerunt, quod Mare Iaponicum circa 15 milliones annorum abhinc formavit.[93]

Iaponia 165 montes igniferos habet, e quibus 108 activi.[94][95] Terrae motūs calamitosi, crebro consequentibus cum megacymatibus, magis magisque in singula saecula verificantur.[96] Magnus Terrae Motus Kantoënsis[74] anno 1923 amplius 140 000 hominum occidit. [97] Recentiores apud terrae motūs praecipuos Magnus Terrae Motus Kobensis anni 1995[80] anni 1995 et Magnus Terrae Motus Tohokuensis[98] diei 11 Martii 2011 commemorati sunt. Hic ultimus magnitudinem 9,0 perscribere fecit, [99] e quo natum est giganteum megacyma.[100]

Hydrographia[recensere | fontem recensere]

Fluminis Shinanoënsis conspectus aërius.
Sol super lacum Biwam oritur.

Angustam prolongatamque ob conformationem Iaponensium insularum, flumina hanc nationem transeuntia plerumque brevia sunt. Quae, praeterea, copiosa per vernalem nivis liquefactionem aut aestivales pluvias sunt, facta sunt nihilominus exigui cursūs aquae siccum per tempus; pauca profunditas et crebri praecipites aquae cursūs navigationem solum levissimis navibus permittunt. Longissimum flumen est Shinanoënse[101] (Iaponice 信濃川 seu 千曲川), in insulā Honsuā, cum cursū circa 370 chiliometra longo; [102] hāc in insulā alia praecipua flumina Tonense[103] (Iaponice 利根川), Kitakamiense[104] (Iaponice 北上川), Tenryense[105] (Iaponice 天竜川), Mogamiense[106] (Iaponice 最上川) sunt.[107] Praecipua apud flumina in Esoniā Flumen Ishikariense[108] (Iaponice 石狩川), secundum Iaponicum flumen propter suae pelvis hydrographicae extensionem,[109] est; praeter Flumen Teshioënse[110] (Iaponice 天塩川) et Flumen Tokachiense[111] (Iaponice 十勝川).[112] Flumen Yoshinoënse[113] (Iaponice 吉野川) maximum flumen insulae Shikokuensis est.[114] Numerosi lacūs sunt, aliqui vulcanicae originis, qui crebro in exstinctorum montium igniferorum calderis formantur et alii formantur ex obicibus fluvialium vallium; plerique siti sunt in montibus, ubi loca mansionis aestivae crebro facti sunt. Praecipuus est Lacus Biwa[115] (Iaponice 琵琶湖), in insulā Honsuā, quae superficiem 670 chiliometrorum quadratorum et profunditatem 104 metrorum habet.[102]

Clima[recensere | fontem recensere]

Pruni serrulatae floritio per hanami (Iaponice 花見).

Iaponicum clima plerumque temperatum est, sed sensili modo e septentrione versus meridiem variat. Temperatura media hiemalis 5,1ºC est, media autem aestivalis 25,2ºC. [116] Altissima temperatura in Iaponiā mensurata 41ºC est, pridie Idūs Augustas anni 2013 perscrita.[117] Tempus pluviarum mense Maio insulis Okinawaënsibus[91] incipit. Fundamentaliter, potest dividi hoc archipelagus dissimiles in regiones sex, quae sunt:

  • Esonia[118][119], in septentrionali huius archipelagi extremitate sita, cum hiemibus rigidis et aestatibus frigidulis cum climate praesertim montano. Praecipitationes normales sunt, excepto hieme cum insulae solite nive sepultae sunt.
  • Mare Iaponicum ab occidente. Hieme ingentes ningores sunt propter ventos qui aestate frigidulis in auris hanc regionem obecerunt. Nihilominus, temperaturae aliquando elevata reliqua attingere possunt (typica regionum Favonio attactarum). [120]
  • Insula media; cum climate typico intimarum partium insularum, cum repentinis temperaturae saltibus ex aestate in hiemem et e diem in noctem. Paucae praecipitationes.
  • Oceanus Pacificus; in orientali cuius litore hiemes rigidae paucis cum praecipitationibus et aestates calidae aestuosaeque sunt.

Fauna et flora[recensere | fontem recensere]

Macacarum fuscatarum grex in fonte thermali in praefecturā Naganoënsi[122] se calefacit.

Est magna varietas Iaponicā in gignentiā (circa 17 000 specierum) et debetur eius climati et prominentiae terrestri. Silvae 67 centesimae nationalis superficiei tegunt et componuntur plerumque frondosis arboribus et pinophytis: castaneis, fagis, aceribus, pinopsidis, pinis sylvestribus et laricibus, iuxta cum betulis et fraxinis. Ab occidente praestant pinopsidorum silvae quae prope bambuseas, magnolias et castaneas sativas crescunt. Albae et rubrae pruni domesticae, praematurae floritionis pruni avium non minus quam bambuseae et pini traditionalia huius nationis symbola factae sunt.

Iaponica fauna etiam varia est et rarissima specimina inveniri possunt quae vicinis in nationibus non inveniuntur. Ad instar gignentiae, haec variatio climati et prominentiae terrestri debetur. In Insularum Ryukyuensium[64] (Iaponice 琉球諸島 seu 南西諸島) maribus, est magna varietas tropicorum piscium, testudinum, serpentium marinorum, dugong et phocoenarum spinipinnium... Ipsā in insulā Ryukyuensi[64] inveniuntur alia autochthonica animalia sicuti spilornis cheela, pteropodidae et lacertile mimeticum.[123] Praeterea, hanc nationem habitant numerosi nyctereutae procyonoidae viverrini, cervidae, aiges galericulatae.[123] Endemicas apud species invenuntur macacae fuscatae, andriae Iaponici, epiophlebiae superstites et prionailuri iriomotenses apud alias.

Civilitas[recensere | fontem recensere]

Imperator Acihitus et Michika coniunx.

Ritu, ut dictum est, Iaponiae regit imperator (scilicet monarchia constitutionalis est) qui adhuc ab Jimmu descendet, re verum autem minister princeps cum comitiis legumlatorum summum imperium et potestatem tenet. Diaeta Nationalis (Iaponice 国会), Chiyodae (Tokii) sita, est legumlatorum summa comitia, quae duas dividitur in cameras: haec Camera Repraesentivorum (Iaponice 衆議院), cui legumlatores 480, illa Camera Consiliariorum (Iaponice 参議院), numero 242, qui omnes itidem suffragio universali et secreto civium annos plures quam duodeviginti[124] natorum electi sunt. Causae vel factiones praecipuae Factio Democratica Liberalis (Iaponice 自民党), porro autem Factio Democratica Iaponica (民主党), praeterea factiones minores sunt Komeito (Iaponice 公明党, vel Latine "factio aequitatis"), Factio Communistica (Iaponice 共産党), Factio ad Renovationem (Iaponice 維新の党), et ceterae.

Nostro tempore imperator Acihitus, minister princeps Shinzō Abe[125], candidatus Factionis Democraticae Liberalis, est, quae factio autem ambas per cameras cum Komeito factione dominatur.

Systema legale Iaponicum, historice Sinensibus legibus affectum, independenter se evolvit per Periodum Edoënsem[126] cum textibus sicuti Kujikata Osadamegaki (Iaponicis litteris 公事方御定書, scilicet "Liber regularum officialium publicorum").[127] Nihilominus, exeunte saeculo XIX systema iudiciale praesertim in legibus civilibus Europaeis, imprimis in Germanicis, fundatum est. Verbi gratiā, anno 1896 gubernium Iaponicum codicem civilem in lineamento Codicis Iuris Civilis Germanici (Theodisce Bürgerliches Gesetzbuch) fundatum statuit, qui adhuc viget aliquibus cum mutationibus post Secundum bellum mundanum.[128] Constitutio ut imperator leges a Diaetā probatas perferat, adversandi impotens, postulat.[129] Systema iudiciale Iaponicum divisum est in gradūs basicos quattuor, apud quos Iudicium Summum maximus gradus est[130] et corpus iuris Civitatis Iaponicae "Six Codices" nuncupatur.[131]

Externae rationes et defensio[recensere | fontem recensere]

JDS Hyūga, una navium helicopterigerarum vis maritimae Iaponicae autodefensionis.
Shinzō Abe et Georgius W. Bush.

Iaponia arctas oeconomicas militaresque conexiones praecipuo cum socio, Civitatibus Foederatis[132], habet, formalizatas Foedere coöperationis mutuae et securitatis inter Civitates Foederatas et Iaponiam (Iaponice 日本国とアメリカ合衆国との間の相互協力及び安全保障条約; Anglice Treaty of Mutual Cooperation and Security between the United States and Japan) anni 1960. Civitas socia Nationum Unitarum ex anno 1956, Iaponia haud permanens Consilii securitatis socia per duodeviginti annorum summam et per periodum inter 2009 et 2010 fuit. Etiam est una e nationibus Gregis Quattuor Civitatum (Iaponice G4諸国; Theodisce G4-Staaten seu Gruppe der Vier; Lusice Nações G4; Hindice जी-4 देश; et Anglice G4 nations) quaerentis se esse permanentes Consilii securitatis socias.[133] Sicuti socia Gregis Octo Civitatum, Coöperationis Oeconomicae inter Asiam et Pacificum (Anglice 'Asia-Pacific Economic Cooperation seu APEC) et Societatis Civitatum Asiae Meridionalis et Orientalis plus Tres (Iaponice ASEAN+3) et participans Conventum summi gradūs Asiae orientalis, Iaponia active internationales res participat et suas diplomaticas rationes praecipuis cum sociis in toto orbe terrarum corroborat. Iaponia foedus securitatis cum Australiā Martio anni 2007[134] et cum Indiā Octubre anni 2008[135] obsignavit. Quoque est tertia natio qui maxime donat auxilio pro oeconomicā progressione, post Civitates Foederatas et Britanniarum Regnum, cum donatione 8.86 milliardorum dollariorum Statunitensium anno 2004.[136] Iaponia cum copiis non pugnantibus Coalitioni militari in Irācā inter 2004 et 2008 contribuit.[137]

Iaponia involuta est in plurimis territorialibus conflictibus cum vicinis nationibus: cum Russiā de Insulis Curilensibus, cum Coreā Meridianā de Scopulis Liancourtensibus[138], cum Re publicā populari Sinarum ac Taivaniā de Insulae Senkakuenses[139] (Iaponice 尖閣諸島; Sinice 釣魚台列嶼 seu 钓鱼岛及其附属岛屿) et quoque cum Re publicā populari Sinarum de zonā oeconomicā exclusivā circum Okinotorishimam (Iaponice 沖ノ鳥島), quod difficiles rationes inter Sinas et Iaponiam facit.

Iaponia etiam dissentionem cum Coreā Septentrionali oppetit de surreptis Iaponicis civibus et de armis nuclearibus. De controversiā de Insulis Curilensibus, Iaponia technice in bello cum Russiā est, quia nulla solutio huic quaestioni obsignata est.[140]

Exercitus Iaponicus articulo nono Constitutionis Iaponicae restrictus est, quae Iaponiam renuntiare facit suum ius belli decernendi aut utendi suā vi militari sicuti instrumento ad pagendas internationales dissentiones. Vires armatae Iaponicae a Ministerio Defensionis reguntur et componuntur vi terrestri, marinā et aëriā. Vires quibus Iaponia usa est nuperrime operationibus servandae pacis et diducendarum Iaponicarum copiarum in Iracā primam militarem Iaponiae interventionem peregre e Secundo bello mundano involvit.[137]

Nationi est, praeterea, Consilium securitatis nationalis (Iaponice 国家安全保障会議), quod primum pridie Nonas Decembres anni 2013 congregatum est ad disceptandam strategiam securitatis nationalis dando responso instauratae a Sinis zonae identificationis aëriae in Mari Sinensi Orientali.[141]

Iaponia anno 2014 observans socia Communitatis Nationum Linguae Lusitanae (Lusice Comunidade dos Países de Língua Portuguesa) facta est e conventū summo Diliensi.[142]

E Septembre anni 2015, vires Iaponicae autodefensionis adhiberi extra nationem possunt ad auxiliandum nationi sociae.[143][144]

Divisio administrativa[recensere | fontem recensere]

Praefecturae et regiones Iaponiae.
Searchtool.svg Si plus cognoscere vis, vide Regiones Iaponiae
Searchtool.svg Si plus cognoscere vis, vide Divisio administrativa Iaponiae
Searchtool.svg Si plus cognoscere vis, vide Index praefecturarum Iaponiae

Iaponia divisa est in praefecturas 47, singulas rectas a singulis gubernatoribus, singulis parlamentis et singulis administrativis grapheocratiis.[145] Singulae praefecturae praeterea in urbes, oppida et villagia divisae sunt.[146] Natio in praesenti novam administrativam ordinationem patitur se confundendis multis urbibus, oppidis villagiisque inter se. Hic processus administrativarum subpraefecturalium regionum numerum deminuet et administrativa impensa secari exspectantur.[147]

Demographia[recensere | fontem recensere]

Numerus incolarum[recensere | fontem recensere]

Iaponiae numerus incolarum circiter 126 milliones aestimatur,[148] cum 80% incolarum in Honsuā viventium. Asperum montanumque propter agrum cum 66% silvarum, incolae se urbanis in areis apud litus, planitiēs vallesque coniungunt.[149][150] Iaponia urbana societas solum cum 5% operariorum in agriculturā laborantibus est. Circiter 80 milliones urbanorum incolarum magnopere in Pacifico Honsuae litore densantur.[151] Anno 2010, 90,7% omnium Iaponiensium incolarum in urbibus vivunt.[152]

Urbi capiti Tokio 13,8 milliones incolarunt anno 2018.[153] Tokium pars est Territorii urbis Tokii, maximi territorii urbis in toto orbe terrarum cum 38 140 000 incolarum anno 2016.[154][155] Haec area 13 500 km2 seu 5 200 milia passuum quadratorum[156] lata est et habet spissitudinem 2 642 incolarum per chiliometrum quadratum seu 1 020 incolarum per mille passuum quadratorum.

Iaponiensis societas linguistice, ethnice et culturaliter homogenea,[157] a 98,5% ethnicorum Iaponiensium[83], cum parvo numero incolarum peregrinorum operariorum.[157] Coreani Zainichienses (Iaponice 在日韓国人; Coreane 재일조선인),[158] Seres, Philippini, Brasilienses praesertim ex Iaponicā proli,[159] Peruviani praesertim ex Iaponicā proli et Statunitenses apud parvas minoritates in Iaponiā sunt.[160] Anno 2003, erant 134 700 haud Latinamericanorum Occidentalium (exclusis amplius 33 000 Statunitensium militarium ministrorum et suorum obnoxiorum totam per nationem destinatorum)[161] et 345 500 Latinamericanorum exsulium, quorum 274 700 Brasilienses erant -praecipue Iaponienses prognati aut Iaponici immigrantes (Iaponice 日系人), iuxta cum coniugibus esse dicti-,[159] maxima Occidentalium communitas.[162]

Praecipuum autochthonicum ethnos Yamatoënses[163] (Iaponice 大和民族) sunt; apud primaria minoritaria ethnē sunt indigenae Ainuenses[164] (Iaponice アイヌ; Ainuane アィヌ seu Аину; et Russice Айны)[165] et Ryukyuenses[64] (Iaponice 琉球民族), non minus quam sociales minoritarii circuli sicuti Burakumines[166] (Iaponice 部落民). Sunt incolae mixtorum maiorum se intra Yamatoënses incorporaverunt, tales Insularum Boninensium[167] (Iaponice 小笠原群島).[168] Anno 2014, peregre nati operarii sine civitatis acceptione solum 1,5% omnium incolarum constituebant.[169] Iaponia ethnice homogenea late habetur.

Sermones[recensere | fontem recensere]

Iaponica lingua est pluribus quam 99 centesimis habitantium sermo nativus.[170] Praeterea primum linguae Ryukyu, sermo incolarum Okinawa insulae,[171] deinde Ainuana, qua perpauci, quorum plerumque consenuerunt, in insula Hoccaido remanentes loqui solent,[172] nec verum multi sunt iuvenes, qui his linguis operam dent, quippe etenim, ut apud publica, itidem saepe apud privata gymnasia indigeni sermones negleguntur discipulorum, qui Iaponicae atque Anglicae linguae tantum operari iubeantur.[173]

Litteris Sinicis, quod scripturam de Seribus didicissent, Iaponi prisci scribere solebant, unde litteras proprias, nomine kana, iam pridem finxerunt. Haec autem duo in genera dividuntur litterae, hoc hiragana appellatur, quibus propriae scribuntur particulae linguae Iaponicae, illud katakana, quibus nostro tempore praesertim nomina ab alienis linguis accepta scribuntur.[174]

Scientia et artes utiles[recensere | fontem recensere]

Iaponi nostro tempore et eruditione naturali et artibus utilibus, praesertim mechanica utili, adsectationibus medicinalibus, autoraedarum fabricatione, arte ingeniaria terrae motus, optica, chymia, semiconductris, metallorum scientia periti, praeterea roboticas artes experientissimi omnibus ceteris gentibus praestant.[175] Trecenies autem ac miliens miliens (vel 130 billiones) dollarium Americanum, vel tertio maximum per orbem terrarum, quotannis ad adsectationes scientiae impendit, ut praemium acceperint semel et viciens Nobelianum ob meritum de physica, chymia, medicina,[176] ter autem Fieldianum,[177] semel Gaussianum.[178]

Adsectationes caeli[recensere | fontem recensere]

Kibō, laboratorium scientificum in Statione Spatiali Internationali.

Societas nationalis ad caelum vel spatium caeleste adsequendum, nomine Japan Aerospace Exploration Agency vel brevi JAXA, artibus et ad rochetas propellendas et ad satelles artificiales fabricandos operam dare solet. Quae anno 2008, cum statio spatialis internationalis a diversis gentibus construitur, laboratorium scientificum, nomine Kibō (id quod sibi 'spem' velit), ut ad stationem adiungeretur praebuit. Inita autem sunt consilia primum speculatri Akatsuki appellati ad Venerem caelestem immittendi,[179][180] deinde parandi Mercury Magnetospheric Orbiter ('Circumrotatoris Magnetospherici Mercurialis') ut emittatur ad annum 2016,[181] postremo coloniae in lunaribus terris ad annum 2030 ponendae et muniendae.[182]

Machinae electronicae[recensere | fontem recensere]

Machinae electronicae excusae a fabris Iaponis, quod maximi aestimantur per totam orbem terrarum, undique gentium praeclarae sunt. Societates negotiosae ad machinas electronicas vendendas adnotandae sunt Fujitsu, Sony, Panasonic, Canon, Hitachi, Sharp, Nintendo.

Artes subtiles[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ Confer titulum
    Wikisource-logo.svg Vide Iaponia apud Vicifontem.
    apud Vicifontem. "Japonia" apud Iohannes Iacobus Hofmannus, Lexicon universale (1698) ~
  2. ↑ [1]）] (Gubernium Metropolitanum Tokiense, 2014), Iaponice et Anglice scriptum.
  3. ↑ Confer binomen "Ficus choshuensis".
  4. ↑ Lexicon Universale Hofmann, ubi dicitur "Satcuma, Satcuma, in Ximoa".
  5. ↑ Confer binomen "Chryseofusus satsumaensis".
  6. ↑ "The Seven Great Powers" (Anglice). American-Interest. Inspectum Kalendis Iuliis anni 2015.
  7. ↑ T. V. Paulus (Paul); Iacobus (James) J. Wirtz; Michael (Michel) Fortmann (2005), "Great+power" Balance of Power (Anglice) (State University of New York Press, 2005), 59, 282. ISBN 0-7914-6401-6.
  8. ↑ Baron, Joshua (die 22 Ianuarii anni 2014), Great Power Peace and American Primacy: The Origins and Future of a New International Order' (Palgrave Macmillan). ISBN 1-137-29948-7.
  9. ↑ "OECD.Stat Education and Training > Education at a Glance > Educational attainment and labor-force status > Educational attainment of 25–64 year-olds" (Anglice et Francice). OECD.
  10. ↑ "SIPRI Yearbook 2012–15 countries with the highest military expenditure in 2011". Sipri.org. Archivatum ex originali die 28 Martii 2010. Inspectum die 27 Aprilis 2013.
  11. ↑ "WHO Life expectancy" (Anglice). Ordo mundi sanitarius. Kalendis Iuniis anni 2013. Inspectum Kalendis Iuniis anni 2013.
  12. ↑ "Table A.17" (PDF). United Nations World Population Prospects, 2006 revision. Nationes Unitae. Inspectum die 15 Ianuarii 2011.
  13. ↑ Keally, Carolus (Charles) T. (die 27 Aprilis anni 2009). "Kofun Culture" (Anglice). www.t-net.ne.jp. Japanese Archaeology. Inspectum die 28 Iulii anni 2018.
  14. ↑ Kitagawa, Iosephus (Joseph) Mitsuo (1987).On Understanding Japanese Religion (Anglice). Princeton University Press. p. 145. ISBN 978-0691102290. Inspectum die 28 Iulii anni 2018.
  15. ↑ Szczesniak, Boleslaus (Bolesław) (1954). "The Sumu-Sanu Myth. Notes and Remarks on the Jimmu Tenno Myth" (Anglice). Monumenta Nipponica. 10 (1/2): 107–126. doi:10.2307/2382794. JSTOR 2382794.
  16. ↑ Travis, Ioannes (John). "Jomon Genes" (Anglice). Universitas Pittsburghiae. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  17. ↑ Matsumara, Hirofumi; Dodo, Yukio; Dodo, Yukio (2009). "Dental characteristics of Tohoku residents in Japan: implications for biological affinity with ancient Emishi" (Anglice). Anthropological Science 117(2): 95–105. doi:10.1537/ase.080325.
  18. ↑ Hammer, Michael F.; Karafet, TM; Park, H; Omoto, K; Harihara, S; Stoneking, M; Horai, S; et al. (2006). "Dual origins of the Japanese: common ground for hunter-gatherer and farmer Y chromosomes". Journal of Human Genetics 51(1): 47–58. doi:10.1007/s10038-005-0322-0. PMID 16328082.
  19. ↑ Denoon, Donaldus (Donald); Hudson, Marcus (Mark) (2001). Multicultural Japan: palaeolithic to postmodern (Cambridge University Press), 22–23. ISBN 978-0-521-00362-9.
  20. ↑ "Oryzae plantae via" (Iaponice). [Museum Nationale Scientiae Iaponicum]. Archivatum ex originali pridie Kalendas Maias annis 2011. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  21. ↑ "Kofun Period" (Anglice). Museum Metropolitanum Artis. Inspectum die 15 Ianuarii anni 2011.
  22. ↑ "Yayoi Culture" (Novi Eboraci: Museum Metropolitanum Artis). Inspectum die 15 Ianuarii 2011.
  23. ↑ Takashi, Okazaki; Goodwin, Janet (1993). "Japan and the continent". The Cambridge history of Japan, Volume 1: Ancient Japan (Cantabrigiae: Cambridge University Press), 275. ISBN 978-0-521-22352-2.
  24. ↑ Delmer M. Brown, ed. (1993), The Cambridge History of Japan (Cambridge University Press), 140–149.
  25. ↑ Confer binomen "Streptomyces nodosus subsp. asukaensis".
  26. ↑ Gulielmus Geraldus Beasley (William Gerald) (1999). The Japanese Experience: A Short History of Japan (Berkeleiae: University of California Press), 42. ISBN 978-0-520-22560-2.
  27. ↑ Confer binomina "Streptomyces naraensis" et "Epistominella naraensis".
  28. ↑ Totman, Conradus (Conrad) (2002). A History of Japan. Blackwell. pp. 64–79. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  29. ↑ Hays, J.N. (2005). Epidemics and pandemics: their impacts on human history (ABC-CLIO), 31. ISBN 978-1-85109-658-9.
  30. ↑ Confer binomen "Lobatannularia heianensis."
  31. ↑ Totman, Conradus (Conrad) (2002). A History of Japan (Anglice). Blackwell. pp. 79–87, 122–123. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  32. ↑ 32.0 32.1 32.2 Confer binomen "Baryphymula kamakuraensis".
  33. ↑ Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan (2 ed.) (Anglice). Blackwell. pp. 106–112. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  34. ↑ Confer binomen "Nonionella higashiyamaensis".
  35. ↑ Sansom, Georgius (George) (1961). A History of Japan: 1334–1615 (Stanford University Press), 42, 217. ISBN 978-0-8047-0525-7.
  36. ↑ De gentilicio "Azuchiensis-e", confer Monumenta historica Iaponiae I, ubi dicitur "Seminarium Azuchiense paulo post mortem ducis Oda Nobunaga" aut "Sed Domus Azuchiensis in totius civitatis Azuchi incendio perempta est."
  37. ↑ Monumenta historica Iaponiae I, ubi dicitur "(...) post proelium in campo Sekigahara (21. Oct. 1600) etiam insulas Amacusanas ut feudum obtinuit (...)".
  38. ↑ Turnbull, Stephanus (Stephen) (2010). Toyotomi Hideyoshi. Osprey Publishing. p. 61. ISBN 978-1-84603-960-7.
  39. ↑ Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan (sec. ed.). Blackwell. pp. 142–143. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  40. ↑ De gentilicio "Edoensis-e", confer binomen "Fusulina edoensis".
  41. ↑ Toby, Ronaldus (Ronald) P. (1977).Reopening the Question of Sakoku: Diplomacy in the Legitimation of the Tokugawa Bakufu. Journal of Japanese Studies. 3 (2): 323–363. doi:10.2307/132115. JSTOR 132115.
  42. ↑ Ohtsu, M.; Ohtsu, Makoto (1999). "Japanese National Values and Confucianism". Japanese Economy. 27 (2): 45–59. doi:10.2753/JES1097-203X270245.
  43. ↑ Totman, Conradus (Conrad) (2005). A History of Japan, ed. 2a. (Oxoniae: Blackwell), 289–296. ISBN 978-1-4051-2359-4.
  44. ↑ Norman E. Herbert (1946), Japan's Emergence as a Modern State (Novi Eboraci: Inst.? Pacific Relations), 46.
  45. ↑ Matsusaka, Y. Tak (2009), "The Japanese Empire," in Tsutsui, William M. Companion to Japanese History (Oxoniae: Blackwell), 224–241. ISBN 978-1-4051-1690-9.
  46. ↑ A. Baran, Paul (1962). The Political Economy of Growth. Novi Eboraci: Monthly Review Press. p. 160.
  47. ↑ Hiroshi, Shimizu; Hitoshi, Hirakawa (1999). Japan and Singapore in the world economy: Japan's economic advance into Singapore, 1870–1965 (Routledge), 17. ISBN 978-0-415-19236-1.
  48. ↑ Confer trinomen "Epicauta chinensis taishoensis".
  49. ↑ "Judgment International Military Tribunal for the Far East, Chapter VIII: Conventional War Crimes (Atrocities)" (Anglice). iBiblio. Novembre anni 1948.
  50. ↑ Worth, Rolandus (Roland) H., Jr. (1995). No Choice But War: the United States Embargo Against Japan and the Eruption of War in the Pacific (Anglice). McFarland. pp. 56, 86. ISBN 978-0-7864-0141-3.
  51. ↑ Pape, Robertus (Robert) A. (1993). "Why Japan Surrendered" (Anglice). International Security. 18 (2): 154–201. doi:10.2307/2539100. JSTOR 2539100.
  52. ↑ Watt, Lori (2010). When Empire Comes Home: Repatriation and Reintegration in Postwar Japan (Anglice). Harvard University Press, pp. 1–4, ISBN 978-0-674-05598-8.
  53. ↑ Coleman, Iosephus (Joseph) (die Martii anni 2007). "'52 coup plot bid to rearm Japan: CIA" (Anglice). The Japan Times Online. Inpectum die 3 Aprilis anni 2007.
  54. ↑ "Japan scraps zero interest rates". BBC News. Pridie Idus Iulii anni 2006. Inspectum die 28 Decembris anni 2006.
  55. ↑ Fackler, Martin; Drew, Kevin (die 11 Martii anni 2011). "Devastation as Tsunami Crashes Into Japan" (Iaponice). The New York Times. Inspectum die 11 Martii anni 2011.
  56. ↑ "Water Supply in Japan" (Anglice et Iaponice). Ministerium Sanitatis, Laboris et Beneficiorum Socialium. Archivatum ex originali die 26 Ianuarii anni 2018. Inspectum die 26 Septembris anni 2018.
  57. ↑ "Esonia insula, Esonis terra": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  58. ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  59. ↑ Lexicon Nominum Locorum Caroli Egger (p. 289, s.v. Shikoku)
  60. ↑ "alteram Ximum appellant. Haec satrapiis regnisve censetur novem." —Historiae Indicae Ioannis Petri Maffei [2].
  61. ↑ "Sayckock, Maffeus Ximum appellat & novem satrapiis regnisve censeri scribit" — Descriptio Regni Iaponiae Bernhardi Varenii [3].
  62. ↑ Lexicon Universale Hofmann, ubi dicitur "Satcuma, Satcuma, in Ximoa".
  63. ↑ 63.0 63.1 Confer binomen "Goniobranchus setoensis".
  64. ↑ 64.0 64.1 64.2 64.3 Confer binomen "Bolbochromus ryukyuensis". Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; name "Ryukyuensis" defined multiple times with different content Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; name "Ryukyuensis" defined multiple times with different content Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; name "Ryukyuensis" defined multiple times with different content
  65. ↑ Callogobius okinawae
  66. ↑ Confer binomen "Scrophulia nanpoensis".
  67. ↑ McCargo, Duncan (2000). Contemporary Japan (Anglice). Macmillan. pp. 8–11. ISBN 978-0-333-71000-5.
  68. ↑ 平成29年全国都道府県市区町村別の面積を公表 (Iaponice et Anglice). 国土地理院. Archivatum ex originali die 19 Septembris anni 2018. Inspectum eādem die.
  69. ↑ 日本の領海等概念図. 海上保安庁海洋情報部 (Iaponice). Archivatum ex originali pride 12 Augusti. Inspectum eādem die.
  70. ↑ 70.0 70.1 Confer binomina "Carabus chugokuensis" aut "Trichotichnus chugokuensis".
  71. ↑ Confer binomen "Podabrus kansaiensis".
  72. ↑ Confer binomen "Rhodococcus chubuensis".
  73. ↑ Lexicum universale Hofmann, ubi dicitur "in Quantoa".
  74. ↑ 74.0 74.1 74.2 Confer binomen "Aster kantoensis".
  75. ↑ Ita Latine, cf. nomina biologica Pseudopleuronectes yokohamae et Philadelphus yokohamae
  76. ↑ Vb.adiect. "Osakensis", cf. "Archidioecesis Osakensis" e The Hierarchy of the Catholic Church (situs a Davide M. Cheney elaboratus) (Anglice)
  77. ↑ Vb. adiect. "Nagoyanus": cf. nomen biologicum Calliteara nagoyana
  78. ↑ Tuomo Pekkanen & Reijo Pitkäranta, Lexicon hodiernae Latinitatis Finno-Latino-Finnicum. Societas Litterarum Finnicarum, 2006
  79. ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  80. ↑ 80.0 80.1 Confer binomen "Thismia kobensis".
  81. ↑ Caroli Egger Lexicon Nominum Locorum (1977, 1982: ISBN 88-209-1254-6).
  82. ↑ Vb.adiect. "Fukuokaensis", cf. Archidioecesis Fukuokaensis
  83. ↑ 83.0 83.1 CIA World Factbook (Anglice). Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; name "CIA" defined multiple times with different content
  84. ↑ U.S. Relations With Japan (Anglice), Ministerium Rerum Externarum Civitatum Foederatarum. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  85. ↑ Confer binomen "Cercaria shikokuensis".
  86. ↑ 86.0 86.1 Alpi Giapponesi (Italice), sapere.it. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  87. ↑ Fuji Hakone (Italice). turismo-giappone.it. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  88. ↑ Stefano Kristel, Il Giappone, web.tiscalinet.it, pridie Idus Decembres anni 2000. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  89. ↑ 89.0 89.1 Confer indices vocabulorum geographicorum a Leone Latino excerptorum partem alteram (hic aut hic).
  90. ↑ Quae nominata est a flumine Amure seu Amurā.
  91. ↑ 91.0 91.1 Confer binomina "Emarginula okinawaensis" aut "Aphthona okinawaensis".
  92. ↑ Quae nominata est a Mari Ochotensi.
  93. ↑ Gina L. Barnes, Origins of the Japanese Islands: The New “Big Picture” (Anglice) (PDF), Universitas Dunelmensis, anno 2003. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  94. ↑ Giappone, il risveglio del vulcano Shinmoedake (Italice), in Panorama, die 2 febrarii anni 2011. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  95. ↑ [Vulcani del Giappone] (Italice), giappone.cc. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  96. ↑ [Tectonics and Volcanoes of Japan] (Anglice), Universitas Civitatis Oregoniae. Inspectum die 26 decembris anni 2012 (archivatum ex originali die 4 februarii anni 2007).
  97. ↑ The 1923 Tokyo Earthquake and Fire (Anglice) (PDF), Universitas Californiensis Berkeleiensis, 2002. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  98. ↑ Confer binomen "Lycenchelys tohokuensis".
  99. ↑ USGS WPhase Moment Solution NEAR EAST COAST OF HONSHU, JAPAN (Anglice), earthquake.usgs.gov. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  100. ↑ Terremoto e tsunami, colpito il Giappone. Nuove scosse a Joetsu e nel nord-ovest (Italice), apud Corriere della Sera, die 11 Martii anni 2011. Inspectum die 26 decembris anni 2012.
  101. ↑ Confer binomen "Bemisia shinanoensis".
  102. ↑ 102.0 102.1 Idrografia del Giappone (Italice), sulgiappone.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus (archivatum e sitū originali pridie Kalendas Maias anni 2013).
  103. ↑ Confer binomen "Nipponasellus tonensis".
  104. ↑ Confer binomen "Hondoniscus kitakamiensis".
  105. ↑ Confer binomen "Parapodisma tenryuensis".
  106. ↑ Confer binomen "Hondoniscus mogamiensis".
  107. ↑ Honshu (Italice), treccani.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  108. ↑ Confer binomen "Typhula ishikariensis".
  109. ↑ Ishikari (Italice), treccani.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  110. ↑ Confer binomen "Saghalinites teshioensis".
  111. ↑ Confer binomen "Silene tokachiensis".
  112. ↑ Hokkaidō (Italice), sapere.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  113. ↑ Confer binomen "Phreatoasellus yoshinoensis".
  114. ↑ Marcellus (Marcello) Muccioli SHIKOKU (Italice), treccani.it. Situs interretialis die 28 decembris anni 2012 inspectus.
  115. ↑ Confer binomen "Vallisneria biwaensis".
  116. ↑ Climate (Anglice). Organizatio Nationalis Periegeōs Iaponiae. Situs interretialis die 26 decembris anni 2012 inspectus.
  117. ↑ Japan’s highest temperature--41 degrees--marked in Kochi Prefecture (Anglice), apud Asahi Shimbu, pridie Idūs Augustas. Situs interretialis die 2 septembris anni 2013 inspectus (archivatum e sitū interretialo originali Idibus Augustis anni 2013.
  118. ↑ "Esonia insula, Esonis terra": J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  119. ↑ Vb. adiect. "Hokkaidoënsis", cf. nomina biologica e.g. Obesotoma hokkaidoensis; "Hokkaidensis", cf. Siphona hokkaidensis
  120. ↑ Temperatura del mare (Italice), apud giappone.temperature.flowiktionary.org. Situs interretialis die 9 Decembris anni 2012 inspectus.
  121. ↑ J. G. Th. Graesse, Orbis Latinus (Dresdae: Schönfeld, 1861; 1909. Brunsvici, 1972, 3 voll.) 1 2 3
  122. ↑ Cf. nomina biologica Bacillus naganoensis, Pullulanibacillus naganoensis
  123. ↑ 123.0 123.1 Fauna japonesa (Hispanice).
  124. ↑ Sekiguchi, Toko (die 17 Iunii anni 2015). "Japan Lowers Voting Age to 18" (Anglice). The Wall Street Journal. Archivatum e situ interretiali originali die 14 Ianuarii anni 2016. Inspectum eādem die.
  125. ↑ [Fackler, Martinus (Martin) (27 decembris anni 2012). "Ex-Premier Is Chosen To Govern Japan Again" (Anglice). The New York Times. Inspectum die 12 Martii anni 2013.]
  126. ↑ Confer binomina "Narosa edoensis" et "Turbonilla edoensis".
  127. ↑ Dean, Meryll (2002). Japanese legal system: text, cases & materials (Anglice) (editio II). Cavendish. ISBN 978-1-85941-673-0. Paginae 55-58.
  128. ↑ Kanamori, Shigenari (Kalendis Ianuariis anni 1999). "German influences on Japanese Pre-War Constitution and Civil Code". European Journal of Law and Economics 7 (1): 93–95. doi:10.1023/A:1008688209052.
  129. ↑ "The Constitution of Japan". Prime Minister of Japan and His Cabinet (Anglice). Die 3 Novembris anni 1946. Archivatum e situ interretiali originali die 14 Decembris anni 2013. Consultatum die 14 Novembris anni 2014.
  130. ↑ "The Japanese Judicial System" (Anglice). Sedes Primi Ministri Iaponici. Consultatum die 27 Martii anni 2007.
  131. ↑ Dean, Meryll (2002). Japanese legal system: text, cases & materials (Anglice) (editio II). Cavendish. ISBN 978-1-85941-673-0. Pagina 131.
  132. ↑ Michael Green, «Japan Is Back: Why Tokyo’s New Assertiveness Is Good for Washington» (Anglice), Real Clear Politics (inspectum die 28 Martii 2007).
  133. ↑ «UK backs Japan for UNSC bid» (archivum diei 21 Februarii anni 2007) (Anglice), Cenral Chronicle (inspectum diei 28 Martii anni 2007).
  134. ↑ Japan-Australia Joint Declaration on Security Cooperation (Anglice et Iaponice).
  135. ↑ Joint Declaration on Security Cooperation between Japan and India (Anglice et Iaponice).
  136. ↑ Table: Net Official Development Assistance In 2004 (Anglice) - Ordo oeconomicae cooperationi et evolutioni favendis, die 11 Aprilis anni 2005.
  137. ↑ 137.0 137.1 «Tokyo says it will bring troops home from Iraq» (Anglice), [International Herald Tribune], pridie Kalendas Iulias anni 2006 (inspectum die 28 Martii anni 2007).
  138. ↑ Confer binomen "Genotia Liancourtensis".
  139. ↑ Confer binomen "Camponotus senkakuensis".
  140. ↑ CIA - The World Factbook - Russia (Anglice).
  141. ↑ Japan's NSC meets for first time, with ADIZ issue on agenda (Anglicis) (versio 21 Februarii anni 2014 de interretiali archivo), Xinhua, pridie Nonas Decembres anni 2013.
  142. ↑ Observadores Associados (Lusice), Communitas Nationum Linguae Lusitanae.
  143. ↑ Au Japon, la loi pour renforcer l’armée passe une étape législative cruciale (Francice), Le Monde.fr,‎ die 16 Iulii anni 2015.
  144. ↑ Japon : la nouvelle loi sur l’autodéfense, menace pour la stabilité?, apud Sputnik.
  145. ↑ Iaponice 43 praefecturae "ken" (県) nuncupantur, Kyotensis Osakensisque "fu" (府) sunt, Esonia "dō" (道) et Tokium "to" (都) est. Quamquam nomen dissimile est, functionaliter aequa sunt.
  146. ↑ McCargo, Duncan (2000). Contemporary Japan (Anglice). Macmillan. pp. 84–85. ISBN 978-0-333-71000-5.
  147. ↑ Mabuchi, Masaru (Maio anni 2001). "Municipal Amalgamation in Japan" (PDF Anglice). Argentaria Mundana. Inspectum die 28 Decembris anni 2006.
  148. ↑ "World Population Prospects: The 2017 Revision". ESA.UN.org (aptata data adquisita viā sitūs interretialis). Area Nationum Unitarum rerum oeconomicarum et socialium, Incolarum Divisio. Consultatum die 10 Septembris anni 2017.
  149. ↑ "Forest area" (Anglice). The World Bank Group. Consultum die 11 Octobris anni 2015.
  150. ↑ 地形分類 (PDF) (Iaponice). Geosideralis Informationis Auctoritas Iaponiae. Consultum pridie Idus Octobris anni 2015.
  151. ↑ "Japan – Places in the News" (Anglice). www.loc.gov. Bibliotheca Congressus Civitatum Foederatarum. Consultum die 30 Ianuarii anni 2017.
  152. ↑ 平成22年国勢調査最終報告書 人口の地域分布 (Iaponice) (PDF). Ministerium Rerum Internis et Institutum Statisticae Communicationum. Inspectum pridie Idus Octobres anni 2015.
  153. ↑ 東京都の人口（推計 (Iaponice et Anglice). Regio Instituti Statisticae Gubernii Metropolitani Tokiensis. Archivatum ex originali die 2 Octobris anni 2018. Consultum die 22 Octobris anni 2018.
  154. ↑ "Table 2.10 Population of Three Major Metropolitan Areas" (Anglice). Institutum statisticae Iaponiae. Consultum 26 Novembris anni 2013.
  155. ↑ Nationes Unitae (die 12 Martii anni 2017). "The World's Cities in 2016" (Anglice) (PDF). Nationes Unitae.
  156. ↑ "Japan Statistics Bureau – Keihin'yō Major Metropolitan Area" (Anglice et Iaponice). Archivatum ex originali die 10 Februarii anni 2007. Consultum die 26 Octobris anni 2018. Archivatum die 10 Februarii anni, apud Wayback Machine.
  157. ↑ 157.0 157.1 "'Multicultural Japan' remains a pipe dream" (Anglice). Japan Times. Die 27 Martii 2007. Archivatum ex originali die 14 Aprilis anni 2011. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  158. ↑ "Japan-born Koreans live in limbo". The New York Times. Die 2 Aprilis anni 2005. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  159. ↑ 159.0 159.1 Onishi, Norimitsu (Kalendis Novembribus anni 2008). "An Enclave of Brazilians Is Testing Insular Japan". The New York Times. Consultum 16 Ianuarii anni 2011.
  160. ↑ ["'Home' is where the heartbreak is for Japanese-Peruvians"] (Anglice). Asia Times. Die 16 Octobris anni 1999. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  161. ↑ "Global Partners Report: 80,000 Americans Reside in Japan" (Anglice). Consultum die 15 Iunii anni 2015.
  162. ↑ "Registered Foreigners in Japan by Nationality" (Anglice et Iaponice) (PDF). Ministerium statisticae. Archivatum ex originali (PDF) die 24 Augusti anni 2005. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  163. ↑ Confer binomina "Agonopterix yamatoensis" et "Gomphonema yamatoensis".
  164. ↑ Confer binomen "Zaus ainuensis".
  165. ↑ Fogarty, Philippa (die 6 Iunii anni 2008). "Recognition at last for Japan's Ainu" (Anglice). BBC. Consultus die 7 Iunii anni 2008.
  166. ↑ "The Invisible Race" (Anglice). Time. Die 8 Ianuarii 1973. Consultum die 16 Ianuarii anni 2011.
  167. ↑ Confer binomina "Liardetia boninensis]]", "Haplochernes boninensis" et "Idiophyes boninensis".
  168. ↑ McCormack, Gavan. "Dilemmas of Development on The Ogasawara Islands," (Anglice) 'JPRI Occasional Paper, No. 15 (Augusto anni 1999).
  169. ↑ "Annales Statistici Iaponici anni 2016 (Iaponice), archivati die 19 Maii anni 2016, in Wayback Machine.
  170. ↑ De Iaponia (Anglice) in The World Factbook] apud CIA.
  171. ↑ Heinrich, Patrick (January 2004). "Language Planning and Language Ideology in the Ryūkyū Islands," Language Policy 3 (2): 153–179. doi:10.1023/B:LPOL.0000036192.53709.fc.
  172. ↑ 15 familes keep ancient language alive in Japan (Anglice) in VN per Internet Archive: Wayback Machine. Creatio indictum.
  173. ↑ Japan Digest: Japanese Education (Anglice) in situ officiali Indianensis Vniversitatis per Internet Archive: Wayback Machine. Creatio indictum, sed appraesentiata mense Septembre 2005.
  174. ↑ Miyagawa, Shigeru. "The Japanese Language". Massachusetts Institute of Technology .
  175. ↑ The Boom in Robot Investment Continues – 900,000 Industrial Robots by 2003 VN/ECE issues its 2000 World Robotics survey (Anglice) apud VNECE. Creatum die 17 Octobris 2000.
  176. ↑ "Japanese Nobel Laureates". Kyoto University. 2009 
  177. ↑ "Japanese Fields Medalists". Kyoto University. 2009 .
  178. ↑ "Dr. Kiyoshi Ito receives Gauss Prize". Kyoto University. 2009 .
  179. ↑ Venus Climate Orbiter "AKATSVKI" (PLANET-C) (Anglice) apud Japan Aerospace Exploration Agency. Creatio indictum.
  180. ↑ Venus Meteorology AKATSVKI (PLANET-C) (Anglice) in Institute of Space and Astronautical Science.
  181. ↑ ESA says BepiColombo will stay on budget despite delay (Anglice) in Spaceflight Now. A Stephano Clark die 5 Martii 2012 creatum.
  182. ↑ Japan Plans Moon Base By 2030 (Anglice) in Moon Daily. Creatum die 3 Augusti 2006.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Verba quae insequuntur vicificanda sunt ut rationibus qualitatis et Latinitatis propositis obtemperent. Quaesumus emenda.
  • Christopher, Robert C. 1983. The Japanese Mind: the Goliath Explained. Linden Press / Simon and Schuster. ISBN 0-330-28419-3.
  • De Mente. 1997. The Japanese Have a Word For It. Novi Eboraci: McGraw-Hill. ISBN 0-8442-8316-9.
  • Flath. 2000. The Japanese Economy. Oxoniae: Oxford University Press. ISBN 0-19-877503-2.
  • Free. 2008. Early Japanese Railways 1853–1914: Engineering Triumphs That Transformed Meiji-era Japan. Tuttle Publishing. ISBN 4-8053-1006-5.
  • Henshall. 2001. A History of Japan. Palgrave Macmillan. ISBN 0-312-23370-1.
  • Hood. 2006. Shinkansen: From Bullet Train to Symbol of Modern Japan. Routledge. ISBN 0-415-32052-6.
  • Ikegami. 2005. Bonds Of Civility: Aesthetic Networks And The Political Origins Of Japanese Culture. Cambridge University Press. ISBN 0-521-60115-0.
  • Ito, et al. 2005. Reviving Japan's Economy: Problems and Prescriptions. Cantabrigiae Massachusettae: MIT Press. ISBN 0-262-09040-6.
  • Iwabuchi. 2002. Recentering Globalization: Popular Culture and Japanese Transnationalism. Duke University Press. ISBN 0-8223-2891-7.
  • Jansen. 2000. The Making of Modern Japan. Belknap. ISBN 0-674-00334-9.
  • Johnson. 1996. Japan: Who Governs? Novi Eboraci: W. W. Norton & Company. ISBN 0-393-31450-2.
  • Kato, et al. 1997. A History of Japanese Literature: From the Man'Yoshu to Modern Times. Japan Library. ISBN 1-873410-48-4.
  • Macwilliams. 2007. Japanese Visual Culture: Explorations in the World of Manga and Anime. M. E. Sharpe. ISBN 0-7656-1602-5.
  • McDonald. 2005. Reading a Japanese Film: Cinema in Context. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 0-8248-2993-X.
  • Ono, et al. 2004. Shinto: The Kami Way. Tuttle Publishing. ISBN 0-8048-3557-8.
  • Pyle. 2007. Japan Rising: The Resurgence of Japanese Power and Purpose. Public Affairs. ISBN 1-58648-567-9.
  • Reischauer. 1989. Japan: The Story of a Nation. Novi Eboraci: McGraw-Hill. ISBN 0-07-557074-2.
  • Samuels. 2008. Securing Japan: Tokyo's Grand Strategy and the Future of East Asia. Ithacae Novi Eboraci: Cornell University Press. ISBN 0-8014-7490-6.
  • Silverberg. 2007. Erotic Grotesque Nonsense: The Mass Culture of Japanese Modern Times. Berkeleiae: University of California Press. ISBN 0-520-22273-3.
  • Shinoda.2007. Koizumi Diplomacy: Japan’s Kantei Approach to Foreign and Defense Affairs. University of Washington Press. ISBN 0-295-98699-9.
  • Stevens. 2007. Japanese Popular Music: Culture, Authenticity and Power. Novi Eboraci: Routledge. ISBN 0-415-38057-X.
  • Sugimoto, et al. 2003. An Introduction to Japanese Society. Cantabrigiae: Cambridge University Press. ISBN 0-521-52925-5.
  • Van Wolferen. 1990. The Enigma of Japanese Power. Vintage. ISBN 0-679-72802-3.
  • Varley. 2000. Japanese Culture. Honoluli: Prelum Universitatis Havaiorum. ISBN 0-8248-2152-1.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Commons-logo.svg Vicimedia Communia plura habent quae ad Iaponiam spectant.
Wikisource-logo.svg Vide regni Iaponiae apud Vicifontem.
Civitates et territoria Asiae
CivitatesAtropatene · Afgania · Arabia Saudiana · Armenia · Baharina · Bangladesa · Birmania · Bruneium · Butania · Cambosia · Chirgisia · Corea meridiana · Corea septentrionalis · Cuvaitum · Cyprus · Emiratus Arabici Coniuncti · Georgia · Iaponia · Iemenia · India · Indonesia · Iordania · Iracum · Irania · Israël · Kazachstania · Laotia · Libanus · Malaesia · insulae Maldivae · Mongolia · Nepalia · Omania · Pakistania · Philippinae · Quataria · Russia · Sinae · Singapura · Syria · Tadzikistania · Taprobane · Thailandia · Timoria Orientalis · Turcia · Turcomannia · Uzbecia · Vietnamia
Civitates statu dubioAbascia · Carabachia Superior · Cyprus septentrionalis · Ossetia Meridionalis · Taivania
Territoria obnoxia et statu dubioAcroterium et Decelea · Casmiria · Territoria Palaestinensia
Capsae cognatae: Africa • America • Europa • Oceania
Iaponia : politica
Imperatores Iaponiae (1868-)
Imperial Seal of Japan.svg
Mutsuhito (imperator Meiji) 1867 • Yoshihito (imperator Taishō) 1912 • Hirohito (imperator Shōwa) 1926 • Akihito (imperator Heisei) 1989 • Naruhito (imperator Reiwa) 2019
Capsae cognatae: Primi ministri Iaponiae
Primi ministri Iaponiae
Imperial Seal of Japan.svg
Itō Hirobumi • Kuroda Kiyotaka • Sanjō Sanetomi • Yamagata Aritomo • Matsukata Masayoshi • Itō Hirobumi • Kuroda Kiyotaka • Matsukata Masayoshi • Itō Hirobumi • Ōkuma Shigenobu • Yamagata Aritomo • Itō Hirobumi • Saionji Kinmochi • Katsura Tarō • Saionji Kinmochi • Katsura Tarō • Saionji Kinmochi • Katsura Tarō • Yamamoto Gonnohyōe • Ōkuma • Terauchi Masatake • Hara Takashi • Uchida Kosai • Takahashi Korekiyo • Katō Tomosaburō • Uchida Kosai • Yamamoto Gonnohyōe • Kiyoura Keigo • Katō Takaaki • Wakatsuki Reijirō • Tanaka Giichi • Osachi Hamaguchi • Kijūrō Shidehara • Osachi Hamaguchi • Wakatsuki Reijirō • Inukai Tsuyoshi • Takahashi Korekiyo • Saitō Makoto • Keisuke Okada • Fumio Gotō • Keisuke Okada • Kōki Hirota • Senjūrō Hayashi • Fumimaro Konoe • Hiranuma Kiichirō • Nobuyuki Abe • Mitsumasa Yonai • Fumimaro Konoe • Hideki Tōjō • Kuniaki Koiso • Kantarō Suzuki • Higashikuni • Kijūrō Shidehara • Shigeru Yoshida • Tetsu Katayama • Hitoshi Ashida • Shigeru Yoshida • Ichirō Hatoyama • Tanzan Ishibashi • Nobusuke Kishi • Hayato Ikeda • Eisaku Satō • Kakuei Tanaka • Takeo Miki • Takeo Fukuda • Masayoshi Ōhira • Masayoshi Ito • Zenko Suzuki • Yasuhiro Nakasone • Noboru Takeshita • Sōsuke Uno • Toshiki Kaifu • Kiichi Miyazawa • Morihiro Hosokawa • Tsutomu Hata • Tomiichi Murayama • Ryutaro Hashimoto • Keizō Obuchi • Mikio Aoki • Yoshirō Mori • Junichiro Koizumi • Shinzō Abe • Yasuo Fukuda • Taro Aso • Yukio Hatoyama • Naoto Kan • Noda Yoshihiko • Shinzō Abe
Ministri rerum externarum Iaponici (2001–)
Imperial Seal of Japan.svg
Makiko Tanaka • Yoriko Kawaguchi • Nobutaka Machimura • Tarō Asō • Nobutaka Machimura • Masahiko Kōmura • Hirofumi Nakasone • Katsuya Okada • Seiji Maehara • Takeaki Matsumoto • Kōichirō Genba • Fumio Kishida • Tarō Kōno
Capsae cognatae: Primi ministri Iaponiae
Iaponia : geographica
Praefecturae Iaponiae
Imperial Seal of Japan.svg
Aichiensis • Akitaënsis • Aomoriensis • Chibaënsis • Ehimensis • Esonia (Hokkaidō) • Fukuiensis • Fukuokaënsis • Fukushimaënsis • Gifuensis • Gunmaënsis • Hiroshimaënsis • Hyogoënsis • Ibarakiensis • Ishikawaënsis • Iwateensis • Kagaënsis • Kagoshimaënsis • Kanagawaënsis • Kochiensis • Kumamotoënsis • Kyotensis • Mieensis • Miyagiensis • Miyazakiensis • Naganoënsis • Nagasakiensis • Naraënsis • Niigataënsis • Oitaënsis • Okayamaënsis • Okinawaënsis • Osakensis • Sagaënsis • Saitamaënsis • Shigaënsis • Shimanensis • Shizuokaënsis • Tochigiensis • Tokushimaënsis • Tokium • Tottoriensis • Toyamaënsis • Wakayamaënsis • Yamagataënsis • Yamaguchiensis • Yamanashiensis


Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Iaponia&oldid=3414146"