ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είτε ονομάζονται Κέντρα «Φιλοξενίας», είτε Κέντρα Κράτησης μεταναστών, δεν είναι παρά αποθήκες ψυχών για όσους περισσεύουν, όσους δεν είναι ακόμη χρήσιμοι, ως φθηνά εργατικά χέρια στη καπιταλιστική μηχανή της δύσης. Χιλιάδες μετανάστες στοιβάζονται σ’ αυτά απομονωμένοι από τον έξω κόσμο, χωρίς χαρτιά και αποκλεισμένοι από κάθε δικαίωμα. Ένα από αυτά είναι και το Κέντρο Κράτησης Ελληνικού, στο οποίο φυλακίζονται γυναίκες μετανάστριες και παιδιά.

Οι συνθήκες που επικρατούν μέσα σε αυτές τις φυλακές είναι δραματικές (έλλειψη φαγητού, γιατρών, φαρμάκων, ρουχισμού κ.α.). Σ’ αυτά τα Στρατόπεδα Συγκέντρωση που έχουν στηθεί για να «φιλοξενούν» μετανάστες, οι κρατούμενοι παραμένουν χωρίς να γνωρίζουν πόσο θα διαρκέσει ο εγκλεισμός τους, χωρίς να καταλάβουν το λόγο που είναι φυλακισμένοι, βιώνοντας καθημερινά τον εξευτελισμό από τους ανθρωποφύλακες.

Παράλληλα ένας χορός κερδοσκοπίας πραγματοποιείται πάνω στις πλάτες των έγκλειστων μεταναστών. Οι ΜΚΟ, ως εξωραϊσμένες κρατικές υπηρεσίες, αναλαμβάνουν τον καθησυχασμό των μεταναστών υποσχόμενες γρήγορη απελευθέρωση, την ώρα που επιδίδονται σε φαγοπότι των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβει στο κέντρο κράτησης Ελληνικού από την Μ.Κ.Ο. PRAXIS, όταν, κατά την διάρκεια αποχής των κρατουμένων από το συσίτιο, τις επισκέφθηκε και κατέστειλε τον αγώνα τους καθησυχάζοντάς τες ότι δήθεν θα απελευθερωθούν σύντομα. Συχνά δε, τσαρλατάνοι ή διαπλεκόμενοι με τους μπάτσους δικηγόροι, απομυζούν όλες τις οικονομίες τους υποσχόμενοι άμεση απελευθέρωση και αφού πληρωθούν μεγάλα ποσά εξαφανίζονται.

Θα πρέπει να τονιστεί ότι η φυλάκιση των μεταναστών είναι μέρος τις ευρύτερης πολιτικής στρατηγικής για την πληθυσμιακή διαχείριση τους, που σκοπό έχει να τους καταστήσει αόρατους, διαχειρίσιμους και υποτιμημένους.
Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, Κράτος και Ε.Ε., υπογράφουν συμφωνίες με την Τουρκία, αντιμετωπίζοντας τους μετανάστες σαν εμπόρευμα προς επιστροφή. Βασικό άξονα αυτής της συμφωνίας αποτελούν ελεγχόμενες επιτροπές που εξασφαλίζουν την απόρριψη των αιτημάτων ασύλου και επαναπροωθήσεις στην Τουρκία με συνοπτικές διαδικασίες. Φυσικά ως την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας οι μετανάστες παραμένουν φυλακισμένοι.

Αλλά και όσοι μετανάστες δεν εμπίπτουν στην παραπάνω συμφωνία, η αστυνομία έχει την απόλυτη εξουσία να τους φυλακίσει κατά το δοκούν, χαρακτηρίζοντας τους «επικίνδυνους για τη δημόσια τάξη, ασφάλεια και υγεία».

Η τακτική του κράτους, για να σπάσει κάθε αντίδραση σε όλα αυτά είναι γνωστή. Τρομοκρατία από την αστυνομία, διαστρέβλωση και δαιμονοποίηση από τα ΜΜΕ, πλάτες στους φασίστες και ταυτόχρονη προσπάθεια απομόνωση των μεταναστών από τους αλληλέγγυους.

Η συλλογικότητα «Αλληλέγγυοι Κρατουμένων στα Νότια», με την στήριξη πολλών συντρόφων/ισσων και συλλογικήτων πραγματοποίησαν επί δύο χρόνια επισκεπτήρια και παρεμβάσεις στο κολαστήριο του Ελληνικού, κατήγγειλαν την πρακτική εγκλεισμού των μεταναστριών, ανέδειξαν τα αιτήματα των κρατουμένων και δημοσιευσαν τις άθλιες συνθήκες κράτησης τους, ρίχνοντας φως σε θέματα, που το κράτος θα ήθελε να μείνουν αόρατα.
Επί δύο χρόνια στηρίξαμε τους αγώνες, που αποφάσισαν οι ίδιες οι κρατούμενες. Το παράδειγμα της Sanaa Taleb η οποία κρατήθηκε εκδικητικά επί ένα χρόνο, είναι ίσως το πιο γνωστό αλλά όχι το μοναδικό παράδειγμα αγώνα των κρατουμένων μέσα σε αυτό το στρατόπεδο. Αποχή συσσιτίου, απεργία πείνας, άρνηση επιστροφής στα κελιά από το προαύλιο, δημοσιοποίηση γραμμάτων ήταν μερικοί από τους τρόπους, που οι κρατούμενες χρησιμοποίησαν για να αντιδράσουν.

Αυτή την έπρακτη αλληλεγγύη στις έγκλειστες μετανάστριες και τη δυναμική των σχέσεων, που χτίστηκαν μεταξύ μεταναστών και αλληλέγγυων, θέλουν να καταστείλουν οι αρχές και για το λόγο αυτό απαγόρευσαν τα επισκεπτήρια μας από το περασμένο Σεπτέμβρη.

Η απαγόρευση των επισκεπτηρίων ήρθε σαν φυσική συνέχεια των κυβερνητικών διώξεων στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, το καλοκαίρι του ‘16 (συλλήψεις συντρόφων, διάλυση αλληλέγγυων δομών, πλάτες σε χρυσαυγίτες) και των «καφκικών μεταμορφώσεων» του Μουζάλα. Ήλθε επίσης ως φυσική συνέχεια της σχέσης που αναπτύξαμε με τις κρατούμενες, της εναντίωσης μας στην πρακτική του εγκλεισμού, της κοινοποίηση των αιτημάτων των κρατουμένων και της δημοσιοποίησης των άθλιων συνθηκών κράτησης.

Θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε των αγώνα κάθε αγωνιζόμενου μετανάστη, μέχρι το κλείσιμο κάθε φυλακής.

ΑΡΣΗ ΤΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΩΝ

Πρωτοχρονιά έξω από το κέντρο κράτησης Ελληνικού
Προσυγκέντρωση: μετρό Ελληνικού, 23.00

Σάββατο 14/1/2017, Πορεία προς το κέντρο κράτησης Ελληνικού
Προσυγκέντρωση: Πλ. Σουρμένων, 12.00

Αλληλέγγυοι κρατουμένων στα νότια

Αφισάκι που κολλήθηκε στα σχολεία των ανατολικών συνοικιών με αφορμή τις ρατσιστο-αντιδράσεις από “συλλόγους γονένων και κηδεμόνων” απέναντι στην είσοδο νεαρών προσφύγων/μεταναστών στις σχολικές αίθουσες.

Κάλεσμα των Αλληλέγγυων κρατουμένων στα Νότια για τη δίκη της Sanaa Taleb

Ποιος φοβάται τη Σάναα Τάλεμπ;;;

η δίκη της Τάλεμπ και η νέα συνθήκη στα κέντρα κράτησης

  Η Σάναα Τάλεμπ δικάζεται την Τρίτη 18 Οκτώβρη.  Την κατηγορούν γιατί αντιστάθηκε στην προσπάθεια βίαιης απέλασής της τον Νοέμβρη του 2015. Εκείνη την περίοδο, οι μπάτσοι είχαν προσπαθήσει να επαναφέρουν την τακτική των βίαιων απελάσεων των κρατουμένων στο Κέντρο Κράτησης γυναικών Ελληνικού.  Αρχικά, οι ανθρωποφύλακες προσπάθησαν να ξεγελάσουν τη Σάναα λέγοντάς της ότι θα την αφήσουν ελεύθερη και , αντί να την αφήσουν, την πήγαν στο αεροδρόμιο για να την στείλουν πακέτο πίσω στο Μαρόκο.  Την τραμπούκισαν, την απείλησαν, αλλά η Σάναα δεν υποχώρησε. Αν και κρατήθηκε εκδικητικά για άλλους έξι μήνες, δεν έπαψε να αγωνίζεται· έκανε αποχή συσσιτίου, έκανε απεργίες πείνας, έκανε αντίσταση  με κάθε τρόπο. Το είχε δηλώσει άλλωστε: «καλύτερα να πεθάνω, παρά να γυρίσω πίσω στο Μαρόκο…».  Οι συγκρατούμενές της ήταν δίπλα της, αγωνιζόμενες όλες μαζί για ελευθερία και αξιοπρέπεια,  ζώντας σε άθλιες συνθήκες και στερούμενες ακόμη και τα βασικά. Τελικά, η Τάλεμπ απελευθερώθηκε χάρη στο δικό της σκληρό αγώνα και στην αλληλεγγύη συντροφισσών και συντρόφων από όλη τη χώρα. Εκκρεμεί, όμως , η δίκη της…

Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση της αριστεράς του κράτους και του κεφαλαίου συνεχίζει να κοροϊδεύει τους μετανάστες. Ο νόμος που ψήφισε και θεωρητικά καθορίζει ως μέγιστο όριο φυλάκισης των «χωρίς χαρτιά» στους τρεις μήνες, είναι μία ακόμα από τις μνημειώδεις απάτες της. Αυτοί οι τρεις μήνες, όμως,δεν μετράνε από την πρώτη μέρα κράτησης. Μεσολαβεί μια πολύμηνη γραφειοκρατική διαδικασία που ονομάζεται “καταγραφή του αιτήματος ασύλου”. Φυσικά, αυτό το χρονικό διάστημα – που μπορεί να ξεπεράσει τους έξι μήνες – , οι μετανάστριες  τον περνάνε σε κάποιο μπουντρούμι, μην έχοντας καμία ιδέα σχετικά με το πότε θα απελευθερωθούν.

Τη σκλήρυνση της στάσης των ΣΥΡΙΖΑίων την βλέπουμε και στο Κέντρο Κράτησης του Ελληνικού. Μετά από δυο χρόνια, απαγόρευσαν στα μέλη της συλλογικότητάς μας να επισκέπτονται τις κρατούμενες μετανάστριες και να επικοινωνούν μαζί τους. Σκοπός του κράτους είναι να κάμψει τη θέληση των έγκλειστων μεταναστριών για αγώνες και να τις καταστήσει πάλι α ό ρ α τ ε ς .  Οι αλληλέγγυες και οι αλληλέγγυοι, όμως, δεν έχουν σκοπό να κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε μαζί με τις μετανάστριες μέχρι να κλείσει και το τελευταίο Κέντρο Κράτησης.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΣΑΝΑΑ ΤΑΛΕΜΠ

ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΧΑΡΤΙΑ, ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΦΩΤΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

ΤΡΙΤΗ 18 ΟΚΤΩΒΡΗ 9:00 ΚΤΙΡΙΟ 2 ΑΙΘΟΥΣΑ 1

Αλληλέγγυες – αλληλέγγυοι κρατουμένων στα Νότια

Αναδημοσιεύουμε από το blog της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου

syneleysikatoikwnvkp.espivblogs.net

Το Σάββατο 8/10 αντιφασίστες/ριες από τις γειτονιές πραγματοποιήσαμε αντιφασιστική πορεία περίπου 1500 ατόμων ενάντια στο άνοιγμα των “συνδικαλιστικών” γραφείων της Χρυσής Αυγής στο Παγκράτι. Την πορεία πλαισίωσαν αντιφασιστικές/πολιτικές συνελεύσεις, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία, σύντροφοι και συναγωνιστές. Έτσι το απόγευμα του Σαββάτου συγκεντρωθήκαμε στο Άλσος Παγκρατίου με μικροφωνική μοιράζοντας κείμενα και συνομιλώντας με την γειτονιά. Στις 19.30 κινηθήκαμε στη γειτονιά και συνεχίσαμε προσεγγίζοντας τα γραφεία τους όπου και σταθήκαμε για μία ώρα.

Η πορεία είχε προπαγανδιστικό χαρακτήρα και ήθελε να στείλει, μεταξύ άλλων, ένα πρώτο μαζικό μήνυμα στους φασίστες ότι είναι ανεπιθύμητοι, τόσο στις γειτονιές μας όσο και παντού. Αντιφασιστικά συνθήματα ακούστηκαν κατά τη διάρκειά της, ενώ χαρακτηριστική ήταν η συμμετοχή του κόσμου από τη γειτονιά και η θετική ανταπόκριση καθ όλη τη διάρκειά της. Τα γραφεία ήταν περιφρουρημένα από τους αγαπημένους ψηφοφόρους και μπράβους των φασιστών, τα ΜΑΤ, των οποίων ο αριθμός ξεπερνούσε την ίδια τη συγκέντρωση των φασιστών που δε κατάφεραν να ξεπεράσουν 50 άτομα.

Από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό ότι οι φασίστες θέλουν να ανοίξουν γραφεία, το αυτοοργανωμένο αντιφασιστικό κίνημα των γειτονιών ανέλαβε μια σειρά παρεμβάσεων. Τη Τρίτη το απόγευμα έγινε μαζικό μοίρασμα από το Άλσος Παγκρατίου, κολλήθηκαν αφίσες, ενώ αντιφασιστικά stencil και sprey γέμισαν τους δρόμους και τα γραφεία των φασιστών. Τη Τετάρτη το πρωί πραγματοποιήθηκε μοίρασμα στο Παγκράτι και το απόγευμα αφισοκόλληση στο Βύρωνα. Τη Πέμπτη το απόγευμα έγινε μοίρασμα στο Παγκράτι και τη Παρασκευή το μεσημέρι μαζικό μοίρασμα σε Ιλίσια-Ζωγράφου.

Κατά τη διάρκεια των δράσεων αναρτήθηκαν πανό που καλούσαν στη πορεία και έγιναν κουβέντες με ανθρώπους που μένουν ή εργάζονται κοντά στα γραφεία, οι οποίοι δήλωναν τη δυσαρέσκειά και άρνησή τους για το άνοιγμα.

Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά

Τσακίστε τους φασίστες και τα αφεντικά

(Έξω από τα γραφεία των φασιστών – Αυτομέδοντος 3)

Αναδημοσιεύουμε κείμενο και αφίσα-κάλεσμα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω Κάτω Πατησίων στη διαδήλωση του Σαββάτου 24/9 με αφορμή τη δολοφονία του Pellumb Markonikollaj στο Α.Τ.Πατησίων

Ι. ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Στις 3 Αυγούστου 2016, ο πρώην κρατούμενος Pëllumb Marnikollaj, 29 χρονών αλβανικής καταγωγής, παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα Πατησίων για να δώσει το καθιερωμένο “παρών”, όπως ήταν υποχρεωμένος να κάνει ύστερα από την υπό όρους αποφυλάκισή του. Εκεί βασανίζεται και δολοφονείται από τους κρατικούς υπαλλήλους της ασφάλειας. Για άλλη μια φορά, οι μπάτσοι πέρα από τα καθήκοντα του αστυνομικού, εκτελούν κι εκείνα του δικαστή και του δήμιου.

Το ελληνικό κράτος από την πρώτη στιγμή προσπαθεί να κουκουλώσει τη δολοφονία, λέγοντας ότι πρόκειται για αυτοκτονία, τη στιγμή που η σορός του δολοφονημένου “χάνεται” από νοσοκομεία σε νεκροτομεία για 9 ημέρες. Οι συγγενείς του προλαβαίνουν κι εντοπίζουν τη σορό του, λίγο πριν θαφτεί ως “άντρας αγνώστων στοιχείων”. Η δεύτερη ιατροδικαστική έκθεση δείχνει σημάδια κακοποίησης και βασανισμού. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το κράτος συγκαλύπτει δολοφονία μεταναστών ή κρατούμενων σε κελιά, αστυνομικά τμήματα ή χαντάκια.

ΙΙ. ΟΙ ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ.

Ο ρόλος της ελληνικής αστυνομίας και κάθε αστυνομίας είναι λίγο ως πολύ γνωστός και ξεκάθαρος. Ως κυρίαρχος μηχανισμός άσκησης της νόμιμης κρατικής βίας, αναλαμβάνει τη διατήρηση της κοινωνικής “ευημερίας”. Μιας ευημερίας που δεν είναι τίποτα άλλο από την de facto προάσπιση των συμφερόντων των πλουσίων. Ενδεικτικό παράδειγμα η εποχή των μνημονίων, όπου η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας των από τα κάτω συνεχίζεται αμείωτη, με τους μπάτσους να πρωτοστατούν στην καταστολή των αγώνων, των απεργιών, των διαδηλώσεων και της κάθε μορφής αντίστασης με ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, χημικά, πλαστικές σφαίρες. Επιπλέον, οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί εξοπλίζονται με υλικό και έμψυχο δυναμικό, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.

Εξίσου γνωστές και μη εξαιρετέες είναι οι σχέσεις της αστυνομίας με τη χρυσή αυγή, τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο, καθώς το 50% των μπάτσων ψήφισε το νεοναζιστικό κόμμα στις εκλογές του 2015, όσο και σε πρακτικό, αφού έχουν πολλάκις συνεργαστεί σε πογκρόμ και ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες, σε επιθέσεις αγωνιστών και καταλήψεων και στη συγκάλυψη δολοφονικών επιθέσεων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Διαιωνίζουν έτσι μια σχέση κράτους-παρακράτους που δεν σταματά μόνο εκεί, αλλά επεκτείνεται στο κομμάτι της παραοικονομίας του κεφαλαίου, με πάμπολλες υποθέσεις εμπλοκής ένστολων σε εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, δουλεμπόριο, πορνεία, μπραβιλίκια κλπ.

ΙΙΙ. ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι θάνατοι όπως αυτός του Pëllumb Marnikollaj σε αστυνομικά τμήματα αλλά και σε μεταγωγές, κρατητήρια, φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι ούτε τυχαίοι ούτε πρωτόγνωροι. Αντιθέτως αποτελούν συνέχεια μιας κρατικής πολιτικής που εναντιώνεται σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες(μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι, ρομά, μικροπαραβάτες, κρατούμενοι) όσο και στον εσωτερικό εχθρό, σ’ αυτούς δηλαδή που αγωνίζονται ενάντια στα αφεντικά και την εξουσία. Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα αναρίθμητα περιστατικά αστυνομικής βίας από την αρχή του 90′ στους αλβανούς μετανάστες (βλ. “σκούπες”, ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις).

Ο ρόλος αυτός της αστυνομίας συνεχίστηκε και εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, καθώς τα κύματα των μεταναστών και των προσφύγων από την αφρικανική ήπειρο και την Ασία συνέχισαν να καταφτάνουν στην ελλάδα. Ακόμα και αστικοί, ευρωπαϊκοί θεσμοί όπως η διεθνής αμνηστία και το συμβούλιο της ευρωπαϊκής ένωσης, των οποίων ο ρόλος είναι η προώθηση ενός βιώσιμου και “ανθρώπινου” καπιταλισμού, κάνουν λόγο για συνθήκες που “παραβιάζουν το δικαίωμα στη ζωή” μέσα σε ελληνικά σωφρονιστικά ιδρύματα και αστυνομικά τμήματα, όπου οι πρακτικές των μπάτσων και οι συνθήκες περίθαλψης και υγιεινής είναι εγκληματικές. Αξιοσημείωτη είναι και η ατιμωρησία των αστυνομικών, για ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, βασανιστήρια, ποινικές διώξεις και λοιπά ανδραγαθήματα κατά μεταναστών, ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα, αντιφασιστών, διαδηλωτών, αλλά και ανθρώπων που βρέθηκαν μάρτυρες και προσπάθησαν να αποτρέψουν ή να καταγγείλουν την αστυνομική αυθαιρεσία.

ΙV. (ΑΛΛΗ ΜΙΑ) ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ

Η συγκεκριμένη δολοφονία ανέδειξε κι ένα πλέγμα φορέων και θεσμών που λειτούργησαν από κοινού ή επικουρικά για το κουκούλωμα της υπόθεσης. Από τους μπάτσους που καλύπτουν τους δολοφόνους συναδέλφους τους, στον ιατροδικαστή και την εισαγγελία, ενδεχομένως και τις δομές υγείας και τέλος τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όλοι ενήργησαν προς την απόκρυψη και την αποσιώπηση ενός βίαιου θανάτου, με την ελπίδα πως το γεγονός θα θαβόταν μέσα στη θερινή ραστώνη του Αυγούστου, ποντάροντας ίσως στο ότι ο δολοφονημένος είναι μετανάστης, φτωχός και “περιθωριακός”. Αλλά ακόμα κι αν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο, η πεπατημένη οδός δεν παρουσιάζει κινδύνους για τους δολοφόνους. Ακόμα και στη δίκη της εξόφθαλμης δολοφονίας του φυλακισμένου Ίλια Καρέλι, μέχρι και ο ιατροδικαστής άλλαξε την κατάθεσή του, λέγοντας πως το κάταγμα στο στέρνο δεν προήλθε από χτύπημα, υπονοώντας εν ολίγοις πως για τον θάνατο ευθύνεται η αδύναμη καρδιά του και όχι η φάλαγγα ή τα δεκάδες χτυπήματα στο πρόσωπο και το σώμα του νεκρού, ύστερα από δυόμιση ώρες βασανιστηρίων.

Επίσης, στα γεγονότα των ημερών ήρθε να προστεθεί και η δολοφονία ενός 33χρονου από το Καζακστάν που πυροβολήθηκε στην Καλλιθέα στις 10/9 από αστυνομικό, ο οποίος δεν ήταν σε ώρα υπηρεσίας και ισχυρύστηκε μάλιστα πως το όπλο εκπυρσοκρότησε. Μαγικά βέβαια δεν είναι μόνο τα όπλα των μπάτσων που ρίχνουν μόνα τους, αλλά και οι πένες των δημοσιογράφων, που για άλλη μια φορά ξεπλένουν μια δολοφονία δημιουργώντας το προφίλ του κακού θύματος και του καλού –πλην άτυχου- αστυνομικού.

Και τέλος, το τμήμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε διαπρέψει ως αντιπολίτευση με πύρινα διαβήματα κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, απουσίασε ηχηρά από την επικαιρότητα για την υπόθεση Marnikollaj. Μας θύμισε έτσι για άλλη μια φορά πως το κράτος έχει συνέχεια, ανεξάρτητα από τη δεξιά ή την αριστερή χροιά του και πως όσοι κατέχουν πλειοψηφικό μερίδιο στην εξουσία αποδεικνύονται στυγνοί κι αμείλικτοι.

V. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ – ΑΠΑΝΤΑΜΕ

Ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και τη βία αφεντικών-εξουσιαστών που προσπαθούν να μας καταδικάσουν σε μια εκκωφαντική σιωπή, γνωρίζουμε πως η ταξική μας μνήμη είναι πιο δυνατή από τη λήθη. Δεν θα συνηθίσουμε ούτε την οσμή του θανάτου, ούτε το συναίσθημα της απάθειας. Αντιθέτως, σπάμε τον φόβο, εχθρευόμαστε το έθνος, πολεμάμε τον ρατσισμό, διεκδικούμε τον δημόσιο χώρο και χτίζουμε σχέσεις πέρα από την εκμετάλλευση, δημιουργώντας κοινότητες αγώνα στη γειτονιά. Με όπλο την αλληλεγγύη μας, παίρνουμε θέσεις μάχης και συγκρουόμαστε καθημερινά με αυτόν τον σάπιο κόσμο.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ PELLUMB MARNIKOLLAJ

ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ