(Αφίσες από ένα ευρύ φάσμα συντρόφων και συντροφισσών που καλούσαν στη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ για τη στήριξη των αιτήσεων αποφυλάκισης του Χ.Πολίτη, της Σ.Αντωνίου & του Δ.Μιχαήλ, το Σάββατο 16 Απρίλη στην πλ. Συντάγματος, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από διακόσιοι άνθρωποι.)
(Απρίλης 2011, φυλλάδιο. Και σε pdf)
Απομαγνητοφωνημένα αποσπάσματα τηλεφωνικών παρεμβάσεων του αναρχικού Χρήστου Πολίτη. Παραθέτουμε το μεγαλύτερο μέρος τοποθέτησής του στο ραδιόφωνο http://www.1431am.org (Θεσ/νίκη, 8 Μάρτη) παρεμβάλλοντας αποσπάσματα και από άλλες παρεμβάσεις του σε εκδηλώσεις σχετικές με την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους αγωνιστές (Μπραχάμι, 19 Φλεβάρη και Ηράκλειο, 26 Φλεβάρη). σύντροφοι-συντρόφισσες
ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ εδώ και τρεις μήνες περίπου μετά τις συλλήψεις της 4ης Δεκεμβρίου. Για να πιάσουμε όμως την ιστορία από την αρχή πρέπει να πάμε λίγα χρόνια πιο πίσω. Στις 22 Μαΐου 2008 γίνεται ένας εμπρησμός τριών οχημάτων της κατασκευαστικής εταιρείας που είχε αναλάβει τα έργα του νέου Εφετείου στην Αθήνα. Την επόμενη μέρα με προσάγουν, κοντά στο μετρό των Αμπελοκήπων, κρατούμαι για κάποιες ώρες στην ασφάλεια όπου μου γίνονται ερωτήσεις σχετικά με το πού βρισκόμουν το προηγούμενο βράδυ, στο τέλος μου παίρνουν μια μαρτυρική κατάθεση και με αφήνουν ελεύθερο. Από τότε βρίσκομαι διαρκώς κάτω από διακριτική και αδιάκριτη παρακολούθηση της αστυνομίας. Ίσως πιο χαρακτηριστικό και κάπως αστείο δείγμα αυτής της κατάστασης, αυτής της καθημερινότητας, είναι ότι γείτονες στην επέτειο του Πολυτεχνείου του 2009 καλούν την αστυνομία θεωρώντας ύποπτους τους αστυνομικούς που παρακολουθούν το σπίτι μου στον Χολαργό. Παράλληλα δημοσιογράφοι διαρκώς μέσα από κανάλια και εφημερίδες φιλοτεχνούν το προφίλ του μόνιμα υπόπτου. Παρά την αντιφατικότητα βέβαια να είμαι διαρκώς ύποπτος ανάλογα με το ποια οργάνωση δρα, αυτοί συνεχίζουν αμείωτα την προσπάθειά τους έτσι ώστε να δημιουργήσουν το κατάλληλο κλίμα για κάποια επικείμενη σύλληψη. Αποκορύφωμα όλης αυτής της επικοινωνιακής εκστρατείας είναι η δημόσια ανακοίνωση από τα δελτία ειδήσεων των 8 αλλά και από τις κυριακάτικες φυλλάδες, το Νοέμβριο του 2009 ότι έχει εκδοθεί εναντίον μου ένταλμα σύλληψης για τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Η περιγραφή βέβαια πάντα ίδια: Χρήστος, 30 χρονών, προσαχθέντας για την υπόθεση του Εφετείου.
Νομίζω ότι οι αντιστοιχίες με την περίπτωση της Φαίης [Μέγιερ] αλλά και τόσων άλλων συντρόφων είναι πάρα πολλές για να υποστηρίξει ακόμα και ο πιο καλοπροαίρετος, ο πιο αγαθός, ότι είναι τυχαίες. (more…)
(από το περιοδικό Αιρετικό -τεύχος πρώτο, Απρίλης 2011- που εκδίδουν σύντροφοι στην Αθήνα. Και σε pdf)
Για το (αυτο)ξεπέρασμα του μηδενισμού
Πολύκαρπος Γεωργιάδης
Όχι πως θέλω να φανώ αγνώμων απέναντι σε αυτή την αρρώστια. Υποστηρίζοντας σε αυτό το κείμενο πως ο μηδενισμός βλάπτει, επιθυμώ εξίσου να πω ότι είναι και απαραίτητος -στον επαναστάτη. Άλλοι μπορούν να επιβιώσουν μια χαρά χωρίς τον μηδενισμό: ο επαναστάτης όμως δεν είναι ελεύθερος να παραμερίσει τον μηδενισμό. Πρέπει να είναι η κακή συνείδηση της εποχής του -γι’ αυτό πρέπει να τη γνωρίζει όσο γίνεται καλύτερα. Ποιος είναι καλύτερος οδηγός για το λαβύρινθο της μοντέρνας ψυχής από τον μηδενισμό, πού θα βρίσκαμε πιο εύγλωττο ψυχολόγο από τον μηδενισμό; Μέσω του μηδενισμού η νεωτερικότητα μιλά την πιο μύχια γλώσσα της: δεν κρύβει ούτε τα καλά, ούτε τα κακά της, έχει απαλλαγεί από όλες τις ντροπές της. Και ανάποδα: κανείς με ακρίβεια την αξία τον μοντέρνου όταν έχει ξεκαθαρίσει μέσα τον τα καλά και τα κακά τον μηδενισμού. Το καταλαβαίνω απολύτως να λέει ένας μουσικός σήμερα “μισώ τον μηδενισμό, αλλά δεν αντέχω πια καμιά άλλη μουσική”. Θα καταλάβαινα όμως κι έναν επαναστάτη που θα υποστήριζε: «Ο μηδενισμός ανακεφαλαιώνει τη νεωτερικότητα. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, πρέπει πρώτα να γίνουμε μηδενιστές…» (more…)
(10 Μάρτη 2011, περισσότεροι από πεντακόσιοι σύντροφοι και συντρόφισσες πορεύτηκαν στους δρόμους της Δάφνης, εκεί όπου ένα χρόνο πριν έπεσε μαχόμενος ο Λάμπρος Φούντας. Ακολουθούν δύο από τα κείμενα που μοιράζονταν, το ένα προέρχεται από πρωτοβουλία αναρχικών συντρόφων και το άλλο από τα τρία φυλακισμένα μέλη του ΕΑ)
–
In MemoriaM
Βρισκόμαστε ένα χρόνο μετά από εκείνο το τραγικό πρωινό της 10ης Μάρτη, όταν ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας έπεσε μαχόμενος στη Δάφνη. Εκείνες οι μέρες ήταν το ξεκίνημα μιας περιόδου, κατά την οποία η κοινωνία δέχεται την σφοδρότερη ταξική επίθεση μεταπολιτευτικά με την υπογραφή του μνημονίου στήριξης. Ήταν μια περίοδος-αφετηρία για την ολοκληρωτική επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ήταν όμως και μια περίοδος, που χαρακτηρίστηκε από μαχητικές διαδηλώσεις και γενικές απεργίες. Μέσα σε αυτό το έντονο κλίμα -και ως απόρροια της μακρόχρονης διαδρομής του στους κοινωνικούς αγώνες- ο Λάμπρος επέλεξε να χτυπήσει την κυριαρχία και να σταθεί δίπλα στους υπόλοιπους αγωνιζόμενους προετοιμάζοντας στη Δάφνη ένοπλη ενέργεια του Επαναστατικού Αγώνα. (more…)
Στις 9 Μαρτίου 2011 η αστική δικαιοσύνη πρόκειται να κρίνει σε δημόσια διαδικασία την «υπόθεσή» μου. Μια «υπόθεση» που κατασκευάστηκε στα βιολογικά εργαστήρια της ΓΑΔΑ, αλλά δεν ήταν σε καμία περίπτωση προϊόν επιστημονικής φαντασίας.
Ο πολιτικός χαρακτήρας της δίωξής μου μπορεί, νομίζω, να συνοψιστεί σε μια αποστροφή της ανακριτικής πρότασης, με την οποία επιχειρήθηκε η τεκμηρίωση της απόφασης για την προφυλάκισή μου. Αμέσως μετά τη μονότονη προσπάθεια στήριξης του μοναδικού, και αυτού ελάχιστης πραγματικής σημασίας, στοιχείου που η αστυνομία προσκόμισε ως ένδειξη ενοχής -μια χειρουργική μάσκα στην οποία βρέθηκε γενετικό υλικό όμοιο με αντίστοιχο που εντοπίστηκε στο πορτοφόλι μου-, ο ανακριτής συνεχίζει ως εξής: «Απολογούμενος, άλλωστε, ο κατηγορούμενος, κατά τη δική του φρασεολογία, δηλώνει αναρχικός, δεν κρύβει την ανατρεπτική του δράση, εντάσσει τον εαυτό του στο αναρχικό κίνημα, θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη και επιθυμεί να ανατρέψει αυτόν τον κόσμο, όντας ενταγμένος στον καθημερινό αγώνα ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό». (more…)
Τον Αύγουστο του 2008, συλλαμβάνονται δύο αγωνιστές σύντροφοι για την αμέριστη συμπαράσταση και την έμπρακτη αλληλεγγύη τους στον καταζητούμενο δραπέτη Βασίλη Παλαιοκώστα. Τους αποδίδονται κατηγορίες για συμμετοχή στην απαγωγή του βιομηχάνου Μυλωνά. Έκτοτε βρίσκονται έγκλειστοι στη φυλακή αποδεχόμενοι το “αδίκημα” της αλληλεγγύης και της συνεπούς ταξικής τους συνείδησης.
“Μεντόζα: Είμαι ληστής, ζω κλέβοντας τους πλούσιους.
Τάνερ: Είμαι ληστής, ζω κλέβοντας τους φτωχούς.”
Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω
Την Τετάρτη 9 Μαρτίου, εις το ακροατήριον του πενταμελούς εφετείου Θεσ/νίκης (3ος όροφος, αίθουσα 360) θα διεξαχθεί η δίκη της κεφαλαιοκρατικής τάξεως, δια του πληρεξουσίου της Γεωργίου Μυλωνά του Αλεξάνδρου, προέδρου της τρομοκρατικής οργανώσεως “Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βορείου Ελλάδος”. Οι καπιταλιστές κατηγορούνται για τις κάτωθι κακουργηματικές πράξεις:
1) Συγκρότηση εγκληματικής οργανώσεως, ήτοι της κεφαλαιοκρατικής τάξεως, με σκοπό την αρπαγή της εργασιακής δύναμης των προλεταρίων και τη βίαιη απόσπαση της παραγόμενης υπεραξίας.
2) Αρπαγή από κοινού του προλεταριάτου και εγκλεισμός του εις τα κάτεργα της μισθωτής εργασίας.
3) Εκβίαση από κοινού με σκοπό την κάρπωση της υπεραξίας, υπό το φάσμα της ανεργίας, της μιζέριας και της εξαθλίωσης.
4) Διακεκριμένη κλοπή από κοινού του κοινωνικού πλούτου.
5) Ληστεία από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, υπό τη μορφή του καλούμενου “εγκλήματος του λευκού κολάρου”.
6) Ανθρωποκτονίες από κοινού και κατ’ εξακολούθηση, είτε με τη μορφή του πολεμικού ιμπεριαλισμού για το άνοιγμα (βλ. διακόρευση) παρθένων αγορών και την κλοπή πλουτοπαραγωγικών πηγών, είτε με τη λιμοκτονία που δημιουργεί η διαρθρωτική οικονομική βία του υπάρχοντος τρόπου παραγωγής.
7) Κατοχή όπλων, πυρομαχικών και εκρηκτικών υλών και χορήγηση αυτών εις τους μισθοφόρους της αστικής τάξεως (αστυνομία, στρατός κλπ).
8 ) Ηθική αυτουργία σε αποδοχή προϊόντων εγκλήματος, προβλεπομένων από το καλούμενο Μνημόνιο: μειώσεις μισθών και συντάξεων, ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση 13ου μισθού, αύξηση ορίου απολύσεων κλπ.
9) Υπόθαλψη εγκληματιών από κοινού: της κυβερνήσεως Παπανδρέου και της μαφιόζικης οργανώσεως με την κωδική ονομασία “Τρόικα” (Ε.Ε., Ε.Κ.Τ., Δ.Ν.Τ.).
“Δίκη της τυραννίας είναι η Επανάσταση”(Ροβεσπιέρος)
Πολύκαρπος Γεωργιάδης,
Φυλακές Κέρκυρας.
(Φλεβάρης 2011, φυλλάδιο για τους μετανάστες, τους αγώνες τους και την αλληλεγγύη που μοιράστηκε την περίοδο της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών. Και σε pdf.)
Το καθεστώς της εξαίρεσης
Οι μετανάστες έρχονται στον “δυτικό κόσμο” διωγμένοι βίαια από τους τόπους τους. Οι πολεμικές επεμβάσεις και οι στρατοί κατοχής της Δύσης (το ελληνικό κράτος έχει στρατό στο Αφγανιστάν και τις θάλασσες της Σομαλίας) στο όνομα του εκδημοκρατισμού, τα φιλικά στη Δύση απολυταρχικά καθεστώτα, η υπαγωγή ολόκληρων πληθυσμών στους διεθνείς τοκογλυφικούς μηχανισμούς τύπου ΔΝΤ, η λεηλασία των φυσικών πόρων από το πολυεθνικό και όχι μόνο κεφάλαιο, η άγρια και η στυγνή εκμετάλλευση είναι το άδειο παρόν και μέλλον εκατομμύριων προλετάριων, είναι κάποιοι από τους λόγους που τους σπρώχνουν σε φυγή από τους τόπους τους.
Η ελλάδα αποτελώντας το ανατολικό σύνορο της ΕΕ, αποτελεί και το πρώτο κράτος που φτάνουν οι μετανάστες. Αυτό που συναντάνε όσοι επιβιώσουν, από τα ναρκοπέδια, την σκληρότητα των δουλέμπορων, την αστυνομική και την στρατιωτική βία, την πείνα και τις κακουχίες του ταξιδιού, απέχει από τον δυτικό παράδεισο. Οι μετανάστες καταδικάζονται απο την νομοθεσία του κράτους, σε ένα μόνιμο καθεστώς εξαίρεσης, σε μία διαρκή κατάσταση παρανομίας. Πρέπει να αποδεικνύουν συνεχώς ότι είναι “νόμιμοι”, ότι έχουν χαρτιά. Πάνω σε αυτή την παραδοχή, δηλαδή ότι οι μετανάστες θεωρούνται αξιωματικά “παράνομοι” και “εισβολείς”, χτίζεται ένα απάνθρωπο σύστημα ελέγχου και καταστολής. Τα ναρκοπέδια στον Έβρο ενισχύονται με τις εξαγγελίες για κατασκευή τείχων, οι συνοριοφύλακες εκσυγχρονίζονται με τον τεχνολογικά υπερεξοπλισμένο στρατό της FRONTEX (μη επανδρωμένα αεροπλάνα με ρανταρ, θερμικές κάμερες κλπ), τα αστυνομικά κελιά πολλαπλασιάζονται με ναζιστικού τύπου διάσπαρτα στρατόπεδα συγκέντρωσης (κατ’ ευφημησμό κέντρα φιλοξενίας). Με λίγα λόγια το ελληνικό κράτος και όλη η ΕΕ έχουν κηρύξει πόλεμο απέναντι στο πιο φτωχό κομμάτι των προλετάριων που απαρτίζεται από τους μετανάστες, με μόνη κατηγορία ότι δεν έχουν χαρτιά. Παραλογισμός; Τουλάχιστον. Το καθεστώς πολέμου που επιβάλλεται και η απαξίωση της ζωής των μεταναστών, στοχεύει ξεκάθαρα στην περαιτέρω υποτίμηση της εργασίας τους, στον διαχωρισμό των “από κάτω” σε ντόπιους και “ξένους” και στην πειθάρχηση και των ντόπιων εργαζόμενων (δουλέψτε και βγάλτε το σκασμό γιατί υπάρχουν και χειρότερα). Δεν ήταν σπάνια τα φαινόμενα που αφεντικά -μικρά ή μεγαλα- παρέδιδαν τους μετανάστες εργάτες στην αστυνομία για απέλαση μετά το πέρας της εργασίας τους γλιτώνοντας μεροκάματα, ένσημα κλπ. Δεν ήταν επίσης άνευ σημασίας τα δημοσιεύματα που λέγαν ότι το εργατικό δυναμικό της ΕΕ “γερνάει”, ότι υπάρχουν περισσότεροι αναλογικά συνταξιούχοι από τους εργαζόμενους και ότι θα χρειαστούν περί τα 50 εκατομμύρια μεταναστών ως εργατικό δυναμικό για να μην υπάρχει μελλοντικό πρόβλημα. Τι καλύτερο από φτηνούς και κυνηγημένους “παράνομους” προλετάριους. Αλλά η απάντηση των αφεντικών είναι προς δύο κατευθύνσεις: σκληρότητα απέναντι στους μετανάστες και γενίκευση της υποτίμησης και στους ντόπιους προλετάριους. Η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης είναι χαρακτηριστική, η Μέρκελ πρότεινε τα 67 έτη για όλη την ΕΕ. Και στις δύο περιπτώσεις είναι τα σώματα ασφαλείας, η βία και η καταστολή που αναλαμβάνουν το βρώμικο έργο. Με ξεχωριστή βέβαια ένταση και ωμότητα απέναντι στους μετανάστες. Με λίγα λόγια: “Σας ξεζουμίζουμε όλους, ντόπιους και μετανάστες, όποιος διαμαρτύρεται θα του πέρνουμε το κεφάλι και εμείς θα συνεχίζουμε την κερδοφορία μας”. (more…)
Κλούβες, ΜΑΤ, αύρες, δακρυγόνα, συλλήψεις, ξυλοδαρμοί, μεγαλοεργολάβοι, κέρδος, πολιτικοί, μίζες, δημοσιογράφοι, κρατική προπαγάνδα, καταστολή, τοπικοί άρχοντες, θεσμικοί φορείς, κόμματα, υποταγή, απαξίωση, δόγμα «ασφάλειας και ανάπτυξης», φόβος, απομόνωση…
VS
Κάτοικοι, οδοφράγματα, πέτρες, μολότοφ, μπλόκα, φυσικό περιβάλλον, υγεία, ανθρώπινες συνθήκες ζωής, αλληλεγγύη και αλληλέγγυοι, αγώνας, αξιοπρέπεια, συλλογική δράση, αντιπληροφόρηση, δρόμος, συνελεύσεις, ζυμώσεις, αντίσταση, αυτοοργάνωση… Στο δρόμο γεννιούνται συνειδήσεις!
«Η ζωή μας τελειώνει όταν σιωπούμε για πράγματα που μας αφορούν»
ΞημερώματαΣαββάτου 11 Δεκεμβρίου 2010 κάτοικοι της Κερατέας συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής. Οδομαχίες που κρατούν μερόνυχτα. Οι άνθρωποι της Λαυρεωτικής αντιστέκονται στην εισβολή μηχανημάτων για τη δημιουργία ΧΥΤΑ στο Οβριόκαστρο. Υπερασπίζονται δυναμικά τα οδοφράγματα, εκφράζουν την αυτονόητη άρνησή τους να δεχτούν την υποβάθμιση του φυσικού τους περιβάλλοντος, της υγείας τους. Οι αντιδράσεις τους δεν κάμπτονται. Αυτοοργανώνουν περιφρουρήσεις στα μπλόκα, κάνουν πράξη την ενεργή αυτοάμυνα, οικειοποιούνται μέσα αγώνα. Αλληλέγγυοι από άλλες περιοχές στέκονται έμπρακτα στο πλευρό τους. Οι συγκρούσεις ξεπερνούν το στάδιο του ευκαιριακού ξεσπάσματος. Αρνούνται τους θεσμικούς διαμεσολαβητές-«σωτήρες», δεν πτοούνται από τη συκοφάντηση, την αποσιώπηση, τη διαστρέβλωση, τη μεθοδευμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ. Κάνουν ένα ακόμα «επικίνδυνο» (για την εξουσία) βήμα: συνδέονται με άλλους αγώνες. Κλείνουν τα διόδια στο Κορωπί και «δεν πληρώνουν», προσφέρουν είδη πρώτης ανάγκης στους μετανάστες-απεργούς πείνας, συμμετέχουν σε εκδήλωση και μιλούν οι ίδιοι για τον αγώνα τους στο αυτοοργανωμένο πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια. Εντωμεταξύ, οι μάσκες από την άλλη πλευρά πέφτουν. Οι διμοιρίες γίνονται στρατός κατοχής. Ο κρατικός μηχανισμός καταστολής παίρνει θέσεις μάχης ακόμα και μέσα στην πόλη. Άγριοι ξυλοδαρμοί, απειλές με όπλα, εισβολές σε σπίτια, αύρες νερού, προσαγωγές, συλλήψεις, δικαστήρια. (more…)
(Φλεβάρης 2011, μπροσούρα. Και σε pdf.
α) Η προτεραιότητα και η διάταξη της κρατικής βίας σήμερα… β) Η αναβάθμιση του μηχανισμού της απονοηματοδότησης… γ) Το δίλημμα του διαχωρισμού εντός του κινήματος… δ) Για μια συνείδηση προλεταριακής κοινότητας…)
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ
ΚΑΙ ΤΗΝ “ΑΝΤΙΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ” ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ 4ης ΔΕΚΕΜΒΡΗ
——————————
Μια ματιά στους δρόμους, μια ματιά στους χώρους εργασίας, παράνομες και καταχρηστικές απεργίες, κυνηγημένοι μετανάστες, νέοι τρομονόμοι, δεκάδες φυλακισμένοι αγωνιστές, αδίστακτοι τηλεκανίβαλοι και ένστολοι δολοφόνοι παντού. Ένα είναι σίγουρο πια, πως όποιος περπατάει γονατιστός, οι δήμιοι θα του πάρουν το κεφάλι και οι λαιμητόμοι της εξουσίας έχουν ήδη λάβει θέση.
Καιρό τώρα τα σημάδια φωνάζουν ότι κράτος και αφεντικά επανδρώνονται και συστρατεύονται και ας μη γελιόμαστε επάνδρωση σημαίνει πόλεμος. Προειδοποιούν ότι σύντομα, ακόμα και η κατοχή μιας τέτοιας έκδοσης θα μάς καθιστά “τρομοκράτες”, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Γιατί αυτοί δίνουν τις μικρές τους μάχες υπηρετώντας το μεγάλο τους στόχο, να μπορούν να ορίζουν και αύριο τον ρου της ιστορίας.
Όμως το διακύβευμα της εποχής μάς ωθεί ή να αναλάβουμε ουσιαστικές πρωτοβουλίες ή να λουφάξουμε…
——————————
Αφορμή αυτού του κειμένου αποτελεί η απροσχημάτιστη προφυλάκιση του Χρήστου Πολίτη, ενός αναρχικού ενεργού και δραστήριου εδώ και χρόνια μέσα στο κίνημα. Ο σύντροφος κλήθηκε καταρχήν ως κατηγορούμενος για μια εμπρηστική επίθεση σε οχήματα κατασκευαστικής εταιρείας στο χώρο του εφετείου τη Λουκάρεως που είχε συμβεί δυόμισι χρόνια πριν. Το “στοιχείο” ήταν ότι την ημέρα της επίθεσης είχε καταγραφεί η μηχανή του σε πολυσύχναστο σημείο της σχετικά γειτονικής περιοχής των Αμπελοκήπων. Η ανομοιότητά του με τις μαρτυρικές καταθέσεις και τα πραγματικά δεδομένα της υπόθεσης οδήγησαν προς στιγμήν στη μη προφυλάκισή του. Δυο μόλις μέρες μετά συνελήφθη στο πλαίσιο της “αντιτρομοκρατικής” επιχείρησης της 4ης Δεκέμβρη, συμπεριλήφθηκε σε μια δικογραφία που δεν γνώριζε καν τους συγκατηγορούμενούς του και τελικά προφυλακίστηκε. Ενοχοποιητικό έγινε τώρα το γεγονός ότι καταγράφηκε να κινείται σε δρόμο του Πειραιά μια μέρα που πράγματι μετέβαινε στο γραφείο του δικηγόρου του προετοιμαζόμενος για την υπόθεση του εφετείου. Και επίσης ότι εθεάθη να πίνει ποτό με “άγνωστο και ύποπτο” για την αστυνομία άτομο στα Εξάρχεια σε μια από τις καθημερινές του συναναστροφές με δεκάδες ανθρώπους. Αν σε κάτι επί της ουσίας στηρίχτηκε η προφυλάκισή του, ήταν στο προφίλ του εν γένει υπόπτου με το οποίο οι ίδιες αρχές ήθελαν να τον περιβάλλουν και που για περισσότερο από ένα χρόνο αναπαρήγαγαν μέσω των δημοσιογραφικών φερέφωνών τους.
Κατά την “αντιτρομοκρατική” επιχείρηση της 4ης Δεκέμβρη και μετά από προσαγωγές και αστυνομικές εισβολές σε σπίτια, προφυλακίστηκαν επίσης ο Γιώργος Καραγιαννίδης, ο Αλέξανδρος Μητρούσιας, ο Κώστας Σακκάς, η Στέλλα Αντωνίου και ο Δημήτρης Μιχαήλ. Οι μπάτσοι έχοντας ήδη στοχοποιήσει και κατηγορήσει τους δύο πρώτους για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς μετά τις συλλήψεις στο Χαλάνδρι το ’09, προσπάθησαν να επενδύσουν στην επιχείρηση αυτή διάφορα σενάρια και τις πρώτες ώρες και μέρες τη διαφήμισαν στις τηλεοράσεις ως επιχείρηση εξάρθρωσης δύο-τριών ένοπλων οργανώσεων. Τα σενάρια μπορεί να μην τους βγήκαν αλλά αυτό δεν τους πτόησε. Απέναντι στην κατοχή κάποιων όπλων από κάποιους από τους κατηγορούμενους επιστρατεύτηκε το απαύγασμα της τρομονομοθεσίας. Για πρώτη φορά στηρίχτηκαν κατηγορίες για συμμετοχή σε παράνομη οργάνωση χωρίς την ανάγκη αυτή να κατονομάζεται ή να προσδιορίζεται και για “τρομοκρατική” δράση χωρίς την ανάγκη να έχουν τελεστεί συγκεκριμένες πράξεις. Πέρα από την ιδιότυπη δίωξη του Χρήστου Πολίτη, τόσο η Στέλλα Αντωνίου όσο και ο Δημήτρης Μιχαήλ ενοχοποιήθηκαν απροκάλυπτα στη βάση των προσωπικών τους επαφών με κάποιους από τους κατηγορούμενους. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει σε κείμενό του ο τελευταίος: δε χρειάζεται να υπάρχουν πραγματικά στοιχεία για να φιλοξενηθεί κάποιος σε ένα “υπέροχο δημοκρατικό” κελί. Καθένας αναρχικός-αγωνιστής που έχει σχέση φιλική, συντροφική, συγγενική ή που έχει κάνει επίσκεψη σε σπίτι υποτιθέμενου “τρομοκράτη” είναι και αυτός ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και εάν. (more…)
