Glenn Close
Glenn Close podczas 84. ceremonii wręczenia Oscarów, 26 lutego 2012
Data i miejsce urodzenia	19 marca 1947 Greenwich, Connecticut
Zawód	aktorka, producent filmowy
Współmałżonek	1. Cabot Wade (rozwód) 2. James Marlas (rozwód) 3. David Shaw (od 2006)
Lata aktywności	od 1974
Nagrody Złoty Glob Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym 2007 Układy Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym 2004 Lew w zimie Nagroda Emmy Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym 2008 Układy Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym 1995 Sekret Margarethe Cammermayer
Multimedia w Wikimedia Commons
Glenn Close w Wikicytatach

Glenn Close podczas MFF w Cannes w 2010 roku

Glenn Close (ur. 19 marca 1947 w Greenwich w stanie Connecticut) − amerykańska aktorka filmowa i teatralna, sześciokrotnie nominowana do Oscara. Laureatka nagrody Emmy.

[edytuj] Życie rodzinne

Urodziła się w Greenwich w stanie Connecticut jako córka Bettine Moore i Williama T. Close. Ma dwie siostry i brata: Tinę, Jessie i Alexandra. Jej rodzice byli przedstawicielami wyższej klasy średniej. Jest daleką kuzynką Brooke Shields.

Glenn Close uczęszczała do prywatnej szkoły z internatem w Connecticut, później do szkoły w Szwajcarii. Edukację kontynuowała w The College of William and Mary, gdzie uzyskała licencjat z aktorstwa i antropologii. Jest także członkiem bractwa Phi Beta Kappa. W 1965 założyła zespół Up with People, w którym poznała swego pierwszego męża - Cabota Wade. Jednak po pięciu latach porzuciła koncertowanie i męża, wybrała grę na Broadwayu. Tam dostrzegł ją reżyser George Roy Hill i zaangażował ją do filmu - Świat według Garpa.

Trzykrotnie zamężna. Jej pierwszym mężem był Cabot Wade. W 1984 wyszła za mąż za Jamesa Constantine'a Marlas, z którym rozstała się w 1987. Obecnie związana z Dawidem Shaw, za którego wyszła w 2006.

[edytuj] Kariera filmowa

Glenn Close jest zazwyczaj kojarzona z wywołującymi dreszcz emocji rolami Madame de Merteuil w Niebezpiecznych związkach i szalonej redaktorki w Fatalnym zauroczeniu. Jej gra została doceniona nie tylko przez fanów, ale też i krytyków. Była nominowana sześciokrotnie do Oscara, w tym trzy razy w kategorii: główna kobieca rola pierwszoplanowa i aż trzy razy w kategorii: drugoplanowa rola kobieca. W 2002 roku otrzymała nominację do nagrody Emmy za gościnny występ w popularnym serialu komediowym Will & Grace.

[edytuj] Filmografia

Filmy fabularne

• 2013: Therese Raquin jako Madame Raquin
• 2011: Albert Nobbs jako Albert Nobbs
• 2011: Czerwony Kapturek 2. Pogromca zła (Hoodwinked Too! Hood vs. Evil) jako Babcia (głos)
• 2007: Wieczór (Evening) jako Pani Wittenborn
• 2006: George and Martha Washington: A 40 Year Romance jako Narrator
• 2005: Tarzan 2: Początek legendy (Tarzan II) jako Kala (głos)
• 2005: Miłego dnia? (The Chumscrubber) jako Carrie Johnson
• 2005: Dziewięć kobiet (Nine Lives) jako Maggie
• 2005: Co jest grane? (Heights) jako Diana
• 2005: Czerwony Kapturek - prawdziwa historia (Hoodwinked) jako Babcia (głos)
• 2004: Żony ze Stepford (The Stepford Wives) jako Claire Wellington
• 2004: Rewizja osobista (Strip Search) jako Karen Moore
• 2003: Lew w zimie (The Lion in Winter) jako Eleonora Akwitańska
• 2003: Rozwód po francusku (Le Divorce) jako Olivia Pace
• 2003: Los pędzlem malowany (Brush with Fate) jako Cornelia Engelbrecht
• 2002: Pinokio jako Wróżka (głos)
• 2001: Witamy w naszej dzielnicy (The Safety of Objects) jako Esther Gold
• 2001: Południowy Pacyfik (South Pacific) jako Nellie Forbush
• 2001: Ballada o Lucy Whipple (The Ballad of Lucy Whipple) jako Arvella Whipple
• 2000: 102 dalmatyńczyki (102 Dalmatians) jako Cruella de Mon
• 2000: Sophie jako Starsza Sophie (głos)
• 1999: Rodzina Sary. Anons (Sarah, Plain and Tall: Winter's End) jako Sarah Witting
• 1999: Na pierwszy rzut oka (Things You Can Tell Just by Looking At Her) jako Dr Elaine Keener
• 1999: Tarzan jako Kala (głos)
• 1999: Kto zabił ciotkę Cookie? (Cookie's Fortune) jako Camille Dixon
• 1997: Air Force One jako Wiceprezydent Kathryn Bennett
• 1997: Przed zmierzchem (In the Gloaming) jako Janet
• 1997: Droga do raju (Paradise Road) jako Adrienne Pargiter
• 1996: Marsjanie atakują! (Mars Attacks!) jako Pierwsza Dama Marsha Dale
• 1996: 101 dalmatyńczyków (101 Dalmatians) jako Cruella De Mon
• 1996: Mary Reilly jako Pani Farraday
• 1995: Sekret Margarethe Cammermayer (Serving in Silence: The Margarethe Cammermeyer Story) jako Margarethe Cammermeyer
• 1994: Zawód: dziennikarz (The Paper) jako Alicia Clark
• 1993: Dom dusz (The House of the Spirits) jako Férula Trueba
• 1993: Rodzina Sary. Skowronek (Skylark) jako Sarah Witting
• 1992: Lincoln jako Mary Todd Lincoln (głos)
• 1991: Hook jako Gutless
• 1991: Schadzka z Wenus (Meeting Venus) jako Karin Anderson
• 1991: Rodzina Sary. Anons (Sarah, Plain and Tall) jako Sarah Wheaton
• 1990: Hamlet jako Gertruda
• 1990: She'll Take Romance
• 1990: Druga prawda (Reversal of Fortune) jako Sunny von Bülow / Narrator
• 1989: Rodzina zastępcza (Immediate Family) jako Linda Spector
• 1988: Niebezpieczne związki (Dangerous Liaisons) jako Markiza Isabelle de Merteuil
• 1988: Gandahar jako Ambisextra (głos)
• 1987: Fatalne zauroczenie (Fatal Attraction) jako Alex Forrest
• 1985: Maxie jako Jan / Maxie
• 1985: Zębate ostrze (Jagged Edge) jako Teddy Barnes
• 1984: Urodzony sportowiec (The Natural) jako Iris Gaines
• 1984: Chłopiec z marmuru (The Stone Boy) jako Ruth Hillerman
• 1984: Greystoke: Legenda Tarzana, władcy małp (Greystoke: The Legend of Tarzan, Lord of the Apes) jako Panna Jane Porter (głos, niewymieniona w czołówce)
• 1984: Amelia (Something About Amelia) jako Gail Bennett
• 1983: Wielki chłód (The Big Chill) jako Sarah Cooper
• 1982: Świat według Garpa (The World According to Garp) jako Jenny Fields
• 1982: The Elephant Man jako Księżna Aleksandra
• 1979: Orphan Train jako Jessica
• 1979: Too Far to Go jako Rebecca

Seriale telewizyjne

• 2007-nadal: Układy (Damages) jako Patty Hewes
• 1995-2008: Simpsonowie (The Simpsons) jako Mona Simpson (głos)
• 2005: Świat gliniarzy (The Shield) jako Kapitan Monica Rawling
• 2004: Prezydencki poker (The West Wing) jako Minister Sprawiedliwości Evelyn Baker Lang
• 2003: Ameryka. Historia USA (Freedom: A History of Us) jako Eliza Andrews / Mary Antin
• 2002: Will & Grace jako Fannie Lieber
• 1988: Hallmark Hall of Fame jako Sara Everton
• 1975: Great Performances jako Sąsiadka

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Glenn Close w bazie Internet Movie Database (IMDb) (ang.)
• Glenn Close w bazie filmweb.pl
• Glenn Close w bazie stopklatka.pl
• Glenn Close w NNDB (ang.)

Meryl Streep
Prawdziwe imię i nazwisko	Mary Louise Streep
Data i miejsce urodzenia	22 czerwca 1949 Summit
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Don Gummer (od 1978)
Lata aktywności	od 1977
Nagrody Nagroda Akademii Filmowej Najlepsza aktorka drugoplanowa 1980 Sprawa Kramerów Najlepsza aktorka pierwszoplanowa 1983 Wybór Zofii 2012 Żelazna Dama Złoty Glob Najlepsza aktorka drugoplanowa 1980 Sprawa Kramerów 2003 Adaptacja Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym 1982 Kochanica Francuza 1983 Wybór Zofii 2012 Żelazna Dama Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym 2004 Anioły w Ameryce Najlepsza aktorka w filmie komediowym lub musicalu 2007 Diabeł ubiera się u Prady 2009 Julie i Julia Nagroda BAFTA Najlepsza aktorka pierwszoplanowa 1982 Kochanica Francuza Nagroda Emmy Najlepsza aktorka w miniserialu lub filmie telewizyjnym 2004 Anioły w Ameryce Cezar 2003 Cezar Honorowy Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych Wybitny występ aktorki w miniserialu lub filmie telewizyjnym 2004 Anioły w Ameryce Wybitny występ aktorki w roli pierwszoplanowej 2009 Wątpliwość Nagroda na MFF w Cannes Najlepsza aktorka 1989 Krzyk w ciemności Nagroda na MFF w Berlinie Najlepsza aktorka 2003 Godziny
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Meryl Streep w Wikicytatach
Strona internetowa

Meryl Streep, właściwie Mary Louise Streep (ur. 22 czerwca 1949 w Summit) – amerykańska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Jest powszechnie uważana za jedną z najbardziej utalentowanych i szanowanych aktorek naszych czasów^[1][2][3].

Zadebiutowała na scenie teatralnej w 1971, grając w sztuce The Playboy of Seville. Na ekranach pojawiła się po raz pierwszy w 1977, w filmie telewizyjnym The Deadliest Season. W tym samym roku wystąpiła w drugoplanowej roli w filmie Julia. Sukces artystyczny i komercyjny przyszedł szybko, głównie dzięki rolom w filmach Łowca jeleni (1978) i Sprawa Kramerów (1979), za które Streep otrzymała swoje pierwsze nominacje do Oscara; drugi z tych tytułów przyniósł jej pierwsze zwycięstwo. Drugiego Oscara, tym razem dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej, zdobyła za film Wybór Zofii (1982). Trzydzieści lat później odebrała trzecią statuetkę za rolę w biograficznym obrazie o byłej brytyjskiej premier Margaret Thatcher pt. Żelazna Dama.

Streep otrzymała łącznie 17 nominacji do Oscara oraz 26 nominacji do Złotego Globu (wygrała osiem). Żaden inny aktor w historii obydwu nagród nie otrzymał więcej nominacji. Jej praca przyniosła również między innymi: dwie nagrody Emmy, dwie nagrody Gildii Aktorów Ekranowych, nagrody na Festiwalach Filmowych w Cannes i Berlinie, sześć nagród Stowarzyszenia Nowojorskich Krytyków Filmowych, pięć nominacji do nagrody Grammy, nagrodę BAFTA, nagrodę Australijskiego Instytutu Filmowego i nominację do nagrody Tony. Została odznaczona przez Amerykański Instytut Filmowy za całokształt twórczości w 2004. Prezydent Barack Obama uhonorował ją w 2010 Narodowym Medalem Sztuki.

[edytuj] Życiorys

[edytuj] Wczesne lata

Streep urodziła się jako Mary Louise Streep w Summit, w stanie New Jersey, jako córka Mary Wolf (z domu Wilkinson), artystki i byłej redaktorki sztuki, i Harry'ego Williama Streepa Juniora, kierownika w zakładach farmaceutycznych Merck & Co.^[4][5][6] Aktorka ma dwóch braci, Dana i Harry'ego^[7]. Streep ma korzenie niemieckie, szwajcarskie i brytyjskie^[8][9]. Jej przodkowie pochodzą m.in. z okolic Loffenau, skąd jej drugi pradziadek, Gottfried Streeb, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie jeden z jej przodków był burmistrzem. Inna linia rodziny Streep osiedliła się w Giswil, małym miasteczku w Szwajcarii. Jej macierzyste pochodzenie można przypisać do okolic Pensylwanii i Rhode Island. Jej ósmy pradziadek, Lawrence Wilkinson, był jednym z pierwszych Europejczyków osiadłych w Rhode Island. Streep jest daleką krewną Williama Penna, założyciela Pensylwanii; zapisy świadczą, iż jej rodzina była jednym z pierwszych nabywców gruntów w Pensylwanii^[10].

Została wychowana w nurcie prezbiterianizmu^[11]. Dorastała w mieście Bernardsville, w New Jersey, gdzie uczęszczała do Bernards High School^[12]. W 1971 uzyskała licencjat z wyróżnieniem na wydziale dramatycznym w Vassar College. W ramach wymiany studenckiej studiowała także w Dartmouth College. Tytuł magistra Streep otrzymała na Yale University, gdzie studiowała na wydziale dramatycznym (na jednym roku z Sigourney Weaver). Podczas pobytu w Yale grała różne role na scenie Yale Repertory Theatre^[13], m.in. w sztuce Biesy Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy (jedną z głównych ról w sztuce grała Elżbieta Czyżewska)^[14]. Grała również postać Heleny w Śnie nocy letniej oraz osiemdziesięciolatkę na wózku inwalidzkim w komedii autorstwa nieznanych wówczas dramaturgów Christophera Duranga i Alberta Innaurato. "To oczywiste...", powiedział wówczas dziekan Robert Brustein, "...że jest skazana na sukces"^[15].

[edytuj] Wczesna kariera

Zanim Meryl Streep rozpoczęła uwieńczoną sukcesami karierę filmową, skupiła się na teatrze. Na Broadwayu zadebiutowała zaraz po ukończeniu Yale School of Drama w 1975 roku, rolą w sztuce Trelawny of the "Wells". W 1976 roku występowała w sztukach Tennessee Williamsa – 27 Wagons Full of Cotton i Arthura Millera – A Memory of Two Mondays. Za rolę w 27 Wagons Full of Cotton otrzymała nominację do nagrody Tony dla najlepszej aktorki drugoplanowej w sztuce. Inne sztuki z jej wczesnych dokonań w Nowym Jorku obejmują Wiśniowy sad Antoniego Czechowa oraz musical duetu Bertolt Brecht/Kurt Weill Happy End, w którym Streep pierwotnie grała w off-broadwayowskim Chelsea Theater Center. Otrzymała nominacje do Drama Desk Award za obie te produkcje. Streep występowała również na New York Shakespeare Festival w sztukach Henryk V, Poskromieniu złośnicy z Raulem Julią, Miarka za miarkę u boku Sama Waterstona i Johna Cazele'a, który został jej narzeczonym. W 1981 roku otrzymała nagrodę Obie za rolę w całośpiewanej produkcji off-broadwayowskiej Alice in Concert^[16]. Po rozwinięciu kariery filmowej Streep, zrobiła sobie długą przerwę od pracy scenicznej.

Streep rozpoczęła przesłuchania do ról filmowych, by później przypomnieć o nieudanym castingu do roli w King Kongu. Producent filmu, Dino De Laurentiis ujrzawszy Meryl, powiedział do syna w języku włoskim: "Jest brzydka. Dlaczego przyprowadziłeś mi to?". Zszokowało go, gdy Streep odpowiedziała mu płynnie po włosku^[17].

Pierwszym filmem kinowym, w jakim wystąpiła Streep był obraz Julia (1977) Freda Zinnemanna, w którym zagrała małą, ale istotną rolę podczas scen retrospekcji. Streep mieszkała wówczas w Nowym Jorku ze swoim narzeczonym, Cazalem, u którego zdiagnozowano nowotwór płuca z przerzutami na kości. Cazale został obsadzony w filmie Łowca jeleni (1978), i był zachwycony, gdy Streep w celu zabezpieczenia, otrzymała niewielką rolę, która pozwoliła jej pozostać z Cazalem na czas kręcenia filmu. Nie była specjalnie zainteresowana tą rolą, komentując: "Potrzebna była dziewczyna, pomiędzy dwóch facetów i to wszystko"^[18].

Następnie Streep zagrała główną rolę w miniserialu Holocaust (1978), grając aryjską kobietę poślubiającą żydowskiego artystę w okresie nazistowskich Niemiec. Później wyjaśniła, że miała do zagrania postać "nieubłaganie szlachetną"^[18] oraz, że przyjęła rolę tylko dlatego, iż potrzebowała pieniędzy^[19]. Streep udała się na plan zdjęciowy do Niemiec i Austrii, podczas gdy Cazale pozostał w Nowym Jorku. Po powrocie stwierdziła, iż choroba Cazale'a postępowała, więc Streep opiekowała się nim aż do jego śmierci 12 marca 1978 roku. Mówiła o swoim smutku i nadziei, że praca zapewni jej ulgę; przyjęła rolę w filmie Uwiedzenie Joe Tynana (1979) u boku Alana Aldy, wspominając później, iż grała na "automatycznego pilota"^[18]. Holocaust obejrzało ponad 109 milionów ludzi, co przyniosło też uznanie dla Streep, która została opisana w sierpniu 1978 roku jako "skrajnie widoczna"^[19]. Za swoją rolę otrzymała nagrodę Emmy dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej w miniserialu lub filmie telewizyjnym.

Łowca jeleni miał swoją premierę miesiąc później, a Streep za swoją rolę po raz pierwszy nominowana została do Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej, jak i do Złotego Globu czy nagrody BAFTA.

Następnie Streep zagrała drugoplanową rolę w obrazie Manhattan (1979), w reżyserii Woody'ego Allena, stwierdzając potem, że nie otrzymała całego scenariusza i dano jej tylko sześć stron własnej sceny^[20] i że nie miała prawa do improwizacji^[21]. Poproszona o komentarz w sprawie scenariusza Sprawy Kramerów (1979), na spotkaniu z producentem Stanem Jaffe, reżyserem Robertem Bentonem i aktorem Dustinem Hoffmanem, Meryl powiedziała, że jej bohaterka nie jest zbyt typowym przykładem wielu amerykańskich kobiet, które stają w obliczu rozpadu małżeństwa i walki o prawa do opieki nad dzieckiem i że została przedstawiona jako "zbyt zła"^[18]. Jaffe, Benton i Hoffman zgodzili się ze Streep i scenariusz został poprawiony^[18]. Przygotowując się do roli, Streep rozmawiała ze swoją matką na temat jej życia jako matki i gospodyni domowej, kobiety sukcesu^[22] i bywalczyni Upper East Side, dzielnicy w której powstał film^[18]. Benton pozwolił Streep, aby napisała swój dialog w jej dwóch kluczowych scenach, pomimo sprzeciwu ze strony Hoffmana^[23].

Streep zwróciła uwagę krytyków za role w każdym z trzech filmów wydanych w 1979 roku: komedii romantycznej Manhattan, dramacie politycznym Uwiedzenie Joe Tynana i dramacie obyczajowym Sprawa Kramerów. Otrzymała nagrody Los Angeles Film Critics Association, National Board of Review i National Society of Film Critics dla najlepszej aktorki drugoplanowej za pracę zbiorową przy tych trzech filmach. Ponadto wśród nagród otrzymanych za rolę w filmie Sprawa Kramerów był pierwszy Oscar i Złoty Glob dla najlepszej aktorki drugoplanowej.

[edytuj] Lata 1980−1989

Meryl Streep podczas 61. ceremonii wręczenia Oscarów w 1988 roku

Po znaczących rolach drugoplanowych w dwóch najlepszych filmach końca lat 70. − kolejnych laureatów Oscara dla najlepszego filmu, Łowcy jeleni i Sprawie Kramerów Streep przeszła do głównych ról filmowych. Jej pierwszym filmem, w którym zagrała pierwszoplanową postać, był obraz Kochanica Francuza (1981), w reżyserii Karela Reisza. Adaptacja powieści szkatułkowej pod tym samym tytułem pióra Johna Fowlessa, w której Streep wystąpiła u boku Jeremy'ego Ironsa, grając rolę współczesnych aktorów, którzy przeżywają podobne relacje, co odgrywani przez nich bohaterowie. New York Magazine stwierdził w swoim artykule, iż wiele gwiazd w przeszłości grało pojedyncze postacie w swoich filmach, podczas gdy Streep jest "kameleonem", chętnym do gry każdej roli^[24]. Streep za rolę w filmie, otrzymała nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

Jej następny film to thriller psychologiczny W nocnej ciszy (1982), w reżyserii Roberta Bentona, gdzie zagrała u boku Roya Scheidera i Jessiki Tandy. Amerykański krytyk Vincent Canby piszący dla New York Timesa zauważył, że film jest hołdem dla dzieł Alfreda Hitchcocka, ale jednym z jego głównych słabości jest brak chemii między Streep i Scheiderem. Stwierdził również, iż Streep "jest oszałamiająca, ale nie jest na ekranie wystarczająco długo w pobliżu dowolnego miejsca"^[25].

Jako ocalała z Holocaustu Polka, Zofia Zawistowska, w filmie Wybór Zofii (1982), zagrała emocjonalnie dramatyczną postać, w znacznej części filmu mówiąc po polsku. William Styron napisał powieść z myślą o Ursuli Andress w roli Zofii, ale Streep była bardzo zdeterminowana, aby otrzymać rolę. Po zdobyciu pirackiej kopii scenariusza, udała się do reżysera filmu, Alana J. Pakuli i rzuciła się na ziemię prosząc go, by dał jej rolę^[26]. Za rolę w tym filmie, Meryl Streep otrzymała drugiego w swojej karierze Oscara, lecz tym razem dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej.

Kolejny sukces odniosła, przyjmując rolę w dramacie biograficznym Silkwood (1983), opowiadającym historię działaczki związkowej Karen Silkwood. W wywiadzie udzielonym Rogerowi Ebertowi opowiadała, w jaki sposób przygotowywała się do roli; spotykała się m.in. z bliskimi i znajomymi Silkwood, w ten sposób zdając sobie sprawę, iż każda osoba postrzegała Karen Silkwood w innym aspekcie^[27]. W końcu Streep skoncentrowała się na wydarzeniach z życia Silkwood: "Nie próbowałam przeniknąć w Karen. Po prostu chciałam spojrzeć na to co zrobiła. Ułożyłam każdą informację, jaką udało mi się znaleźć o niej... Co w końcu rzuciło światło na wydarzenia z jej życia, i starałam się zrozumieć ją od wewnątrz"^[27]. Za rolę w tym filmie Meryl Streep otrzymała piątą nominację do Oscara, z czego trzecią pod rząd (1981–1983) w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa.

Jej następne filmy to komedia romantyczna Zakochać się (1984), gdzie grała u boku Roberta De Niro oraz brytyjski dramat Obfitość (1985). Roger Ebert powiedział o grze Streep w Obfitości, iż przekazała: "wielką subtelność, trudno jest grać niesymetryczną, neurotyczną, autodestrukcyjną kobietę, a ona robi to z taką delikatnością i urokiem... Streep tworzy postać kobiety, która mogłaby być po prostu katalogiem objawów"^[28].

W 1985 zagrała w Pożegnanie z Afryką Sydneya Pollacka według powieści Karen Blixen. Tym razem partnerował jej Robert Redford. Film odniósł ogromny sukces komercyjny i artystyczny, otrzymując Oscara dla najlepszego filmu i Złoty Glob dla najlepszego filmu dramatycznego. Sama Streep otrzymała szóstą nominację do Oscara i Złotego Globu oraz siódmą do nagrody BAFTA. Następnie Streep wystąpiła z Jackiem Nicholsonem w filmie Zgaga (1986) Mike'a Nicholsa; natomiast w filmie Chwasty, gdzie znów partnerował jej Nicholson, po raz pierwszy od 1977 roku, czyli od udziału w filmie telewizyjnym Secret Service, aktorka śpiewała na ekranie. Za rolę w Chwastach została po raz siódmy nominowana do Oscara.

Rok 1988 przyniósł aktorce rolę w filmie Krzyk w ciemności w reżyserii Freda Schepisiego. W filmie grała autentyczną postać Lindy Chamberlain, australijskiej kobiety, która została wraz z mężem oskarżona o morderstwo córki. Obraz został zaprezentowany podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes, gdzie Streep otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki. Amerykańska Akademia Sztuki i Wiedzy Filmowej po raz ósmy nominowała Streep do swojej nagrody.

Niezwykle owocne lata 80. Streep zakończyła rolą w filmie komediowym Diablica (1989), w którym partnerowała jej aktorka Roseanne Barr. Richard Corliss, krytyk filmowy Time'sa stwierdził, iż Streep jest "jednym z powodów", aby zobaczyć film i zauważył odejście Streep od emploi aktorki dramatycznej: "Niespodzianka! Głębia Greer Garson w grze Streep, natomiast wygląd Carole Lombard"^[29].

[edytuj] Lata 1990−1999

Streep w 1990 roku, podczas gali wręczenia nagród Grammy

W latach 1984−1990 Meryl Streep otrzymała sześć nagród People's Choice Awards dla ulubionej aktorki filmowej.

W 1990 roku Streep wystąpiła w filmie Pocztówki znad krawędzi, będącym adaptacją autobiograficznej książki aktorki Carrie Fisher. Obraz skupiał się na relacjach córki z matką oraz ich rywalizacji i walki z ambicjami. W filmie obok Streep wystąpili Shirley MacLaine i Dennis Quaid. Meryl została dziewiąty raz nominowana do Oscara za rolę w tym obrazie. W 1991 roku wystąpiła w melodramacie Alberta Brooksa W obronie życia.

Przez wiele lat Streep przyjaźniła się z Goldie Hawn. Obie aktorki były zainteresowane stworzeniem wspólnego filmu. Po rozważeniu różnych projektów, zdecydowały się na film Thelma i Louise (1991), jednakże czwarta ciąża Streep uniemożliwiła jej pracę na planie filmu. Producenci obrazu zdecydowali się kontynuować pracę, już z nowymi aktorkami − Susan Sarandon i Geeną Davis^[17]. Z Hawn wystąpiła w czarnej komedii Ze śmiercią jej do twarzy (1992), będącym pastiszem kultu młodości. Streep otrzymała dziesiątą nominację do Złotego Globu.

Biografka Karen Hollinger opisuje ten okres, jako spadek popularności filmów z Streep, na przykładzie filmu Ze śmiercią jej do twarzy, przypisując to częściowo do krytycznego postrzegania jej ról komediowych; Streep próbowała przekazać swój jaśniejszy obraz po kilku poważnych, lecz komercyjnie nieudanych dramatach, jednak w znacznie większym stopniu biograf wskazuje na brak dostępnych opcji dla aktorek po czterdziestce. Sama Streep zauważyła, że miała ograniczone możliwości przez jej preferowanie pracy w Los Angeles, w pobliżu swojej rodziny^[30].

W 1993 roku aktorka wystąpiła z Glenn Close w filmie Dom dusz, adaptacji powieści Isabel Allende. Sensację wzbudził udział Meryl Streep w Dzikiej rzece (1994). Obraz ten jest jedynym filmem akcji, w którym wystąpiła (otrzymała jedenastą nominację do Złotego Globu i pierwszą do nagrody Gildii Aktorów Ekranowych). Rok 1995 przynosi aktorce rolę Franceski Johnson w filmie Clinta Eastwooda Co się wydarzyło w Madison County; rola czterdziestoletniej gospodyni domowej, która przeżywa kilkudniowy romans z fotografem pisma National Geographic, przyniosła aktorce dziesiątą nominację do Oscara.

Następnie Meryl występuje w filmie Pokój Marvina (1996), wraz z Diane Keaton i Leonardo DiCaprio. W tym samym roku gra w obrazie Wczoraj i dziś u boku Liama Neesona; w filmie wciela się postać matki, która w obliczu oskarżenia syna o morderstwo, postanawia nie tuszować prawdy. W 1997 roku, po ponad dwudziestoletniej przerwie, Streep powraca do telewizji, gdzie występuje w filmie Po pierwsze nie szkodzić, w którym gra matkę, zdecydowaną aby za wszelką cenę, wbrew opiniom lekarzy i autorytetów medycyny uratować życie synkowi, choremu na ciężką, grożącą śmiercią postać epilepsji. Za rolę w tej telewizyjnej produkcji została nominowana do nagrody Emmy w kategorii najlepsza aktorka pierwszoplanowa w miniserialu lub filmie telewizyjnym. W 1998 roku występuje w obrazie Taniec ulotnych marzeń, za rolę w którym otrzymuje nominację do Irlandzkiej Nagrody Filmowej i Telewizyjnej.

Za rolę w filmach Jedyna prawdziwa rzecz (1998) i Koncert na 50 serc (1999) otrzymała kolejno jedenastą i dwunastą nominację do Oscara oraz piętnasta i szesnastą nominację do Złotego Globu. W Jedynej prawdziwej rzeczy wcieliła się w postać chorej na raka matki, która pomaga córce przewartościować jej życie; natomiast do roli w filmie Koncert na 50 serc aktorka nauczyła się grać na skrzypcach^[31].

[edytuj] Lata 2000−2009

Meryl Streep w 2004 roku w Petersburgu

Streep w San Sebastián w 2008 roku

Po dłuższej przerwie w 2001 roku udzieliła swojego głosu w filmie Stevena Spielberga A.I. Sztuczna inteligencja. W tym samym roku, po dwudziestu latach powróciła na deski teatru, występując w sztuce Mewa Czechowa. Otrzymała nominację do Drama Desk Award dla najlepszej aktorki w sztuce. Również w roku 2001 aktorka wraz z Liamem Neesonem poprowadziła coroczny koncert dla laureata Pokojowej Nagrody Nobla w Oslo.

Rok 2002 to role w dwóch głośnych dziełach filmowych: Godzinach Stephena Daldry'ego i Adaptacji Spike'a Jonze'a – mogła w nich ponownie ukazać swój wielki talent dramatyczny. W pierwszym obrazie partnerowały jej Nicole Kidman (odtwórczyni głównej roli – pisarki Virginii Woolf, nagrodzona Oscarem i Złotym Globem) oraz Julianne Moore. Trójka pań otrzymała ex-aequo nagrodę dla najlepszej aktorki podczas Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie. Za kreację redaktorki, Clarissy Vaughn w tym filmie, opiekującej się umierającym na AIDS przyjacielem, otrzymała siedemnastą nominację do Złotego Globu. W tym samym roku otrzymała również osiemnastą nominację do Złotego Globu, która zamieniła się na nagrodę dla najlepszej aktorki drugoplanowej za rolę w filmie Adaptacja (za rolę w tym filmie była również nominowana do Oscara − trzynasty raz).

Rok później aktorka zgodziła się zagrać w miniserialu telewizyjnym Anioły w Ameryce u boku Emmy Thompson i Ala Pacino i w reżyserii Mike'a Nicholsa (był to już czwarty wspólny projekt duetu Nichols−Streep; wcześniejsze to: Silkwood, Zgaga i Pocztówki znad krawędzi). Miniserial zyskał ogromną popularność w Stanach Zjednoczonych, a Meryl otrzymała nagrodę Emmy i kolejnego Złotego Globa (była to piąta przyznana statuetka z dziewiętnastu nominacji).

Następnie aktorka wystąpiła w adaptacji popularnego cyklu książek dla młodzieży Seria niefortunnych zdarzeń autorstwa Daniela Handlera. W obrazie Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń (2004) zagrała postać ciotki Józefiny, występując u boku Jima Carreya. W tym samym roku Streep zagrała główną rolę w trillerze politycznym Jonathana Demme'a Kandydat z Denzelem Washingtonem w obsadzie. Film jest remakiem obrazu Przeżyliśmy wojnę w reżyserii Johna Frankenheimera. W roku 2004 Amerykański Instytut Filmowy przyznał Meryl Streep nagrodę za osiągnięcia życia.

W 2005 roku aktorka wystąpiła w roli terapeutki w filmie komediowym Serce nie sługa u boku Umy Thurman. Rok później premierę miał ostatni film Roberta Altmana Ostatnia audycja (2006), w którym Meryl grała wraz z Lily Tomlin, Woodym Harrelsonem i Lindsay Lohan. W tym samym roku Streep powróciła na szczyt, występując wraz z Anne Hathaway w tragikomedii Diabeł ubiera się u Prady na podstawie bestsellerowej powieści Lauren Weisberger, w której autorka opisuje swoje przeżycia z okresu, gdy pracowała jako asystentka redaktor naczelnej amerykańskiego Vogue – Anny Wintour. Grając demoniczną Mirandę Priestly (postać wzorowana na Wintour) Streep otrzymała Złoty Glob dla najlepszej aktorki w filmie komediowym lub musicalu i czternastą nominację do Oscara.

Rok 2007 przyniósł jej role w czterech filmach: w nagrodzonym na Sundance Film Festival Ciemnej materii Chen Shi-zhenga; w Wieczorze na podstawie powieści Susan Minot, w którym wystąpiła wraz z swoją córką Mamie Gummer; w Transferze Gavina Hooda, w którym wcieliła się w postać szefowej CIA oraz w obrazie Ukryta strategia w reżyserii Roberta Redforda, w którym jako dziennikarka Janine Roth przeprowadza wywiad z młodym i wpływowym kongresmenem (w tej roli Tom Cruise).

W 2008 roku wystąpiła w roli Donny Sheridan w ekranizacji kultowego musicalu Mamma Mia!, na podstawie piosenek zespołu ABBA. W filmie obok Meryl wystąpili również Amanda Seyfried, Pierce Brosnan, Colin Firth, Stellan Skarsgård, Dominic Cooper, Julie Walters i Christine Baranski. Za rolę w tym musicalu, który okazał się komercyjnym sukcesem, Streep otrzymała dwudziestą trzecią nominację do Złotego Globu, jak i nominację do nagrody Grammy. W tym samym roku Streep wystąpiła w filmie dramatycznym Wątpliwość w reżyserii Johna Patricka Shanleya, w roli siostry Aloysius Beauvier. 22 stycznia 2009 roku została nominowana po raz piętnasty do Oscara za rolę w tym obrazie. Otrzymała również nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych za wybitny występ aktorki w roli pierwszoplanowej.

W następnym roku (2009), aktorka zagrała w komedii biograficznej Julie i Julia, w której wcieliła się w rolę słynnej amerykańskiej kucharki Julii Child. Zarówno rola w tej komedii jak i w komedii romantycznej To skomplikowane Nancy Meyers, przynoszą Meryl 24. i 25. nominację do Złotego Globu za rok 2009. Nominacje aktorka odebrała w jednej kategorii: najlepsza aktorka w filmie komediowym lub musicalu. Aktorka otrzymała nagrodę (siódmą w swojej karierze) za udział w filmie Julie i Julia. 2 lutego 2010 roku została nominowana po raz szesnasty do Oscara za rolę Julii Child w filmie Julie i Julia.

W tym samym roku Streep użyczyła swojego głosu, postaci pani Lis, w filmie animowanym Fantastyczny pan Lis w reżyserii Wesa Andersona. Film otrzymał dwie nominacje do Oscara.

[edytuj] Lata 2010-2012

Streep po odebraniu Złotego Globa za rolę w filmie Żelazna Dama podczas 69. ceremonii wręczenia Złotych Globów, 15 stycznia 2012

W 2011 roku, Streep zagrała postać brytyjskiej premier Margaret Thatcher w filmie Żelazna Dama^[32]. Przygotowując się do roli, aktorka odwiedziła m.in. brytyjską Izbę Gmin. Rola zostaje wysoko oceniona przez krytyków, a sama Streep otrzymuje swojego ósmego Złotego Globa, w kategorii najlepsza aktorka w filmie dramatycznym. Nominowana zostaje również do nagrody Gildii Aktorów Ekranowych, nagrody Satelity oraz nagrody BAFTA. 24 stycznia 2012 roku, aktorka otrzymuje siedemnastą w swojej karierze, nominację do Oscara, która 26 lutego zamieniła się w trzecią statuetkę w karierze. Tym samym Streep odebrała drugiego Oscara za rolę pierwszoplanową, od czasu gdy niemal trzydzieści lat wcześniej nagrodzona została za rolę w filmie Wybór Zofii.

Organizatorzy 62. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie postanawiają przyznać Streep Honorowego Złotego Niedźwiedzia^[33].

W roku 2012 aktorka pojawi się również w filmie komediowym Hope Springs, gdzie partnerują aktorce Tommy Lee Jones i Steve Carell. W planach na rok 2013, aktorka ma również rolę w filmie August: Osage County, będącym ekranizacją sztuki teatralnej autorstwa Tracy Letts. W rolę filmowej córki Streep, wcieli się aktorka Julia Roberts.

[edytuj] Teatr

W lipcu 2001 roku Streep powróciła na scenę po raz pierwszy od ponad dwudziestu lat, grając Arkadinę w Mewie Antoniego Czechowa wystawianej w Public Theater. Spektakl w reżyserii Mike'a Nicholsa, z pozostałymi rolami Kevina Kline'a, Natalie Portman, Philipa Seymoura Hoffmana, Christophera Walkena, Marcii Gay Harden i Johna Goodmana^[34].

W sierpniu i wrześniu 2006 r., występowała w produkcji Public Theater − sztuce Matka Courage i jej dzieci Bertolta Brechta wystawianej w Delacorte Theater w Central Parku^[35]. Była to sztuka w nowym przekładzie dramaturga Tony'ego Kushnera z piosenkami w stylu Weilla i Brechta, napisanymi przez kompozytora Jeanine Tesori; całość reżyserował George C. Wolfe. Streep wystąpiła u boku Kevina Kline'a i Austina Pendletona w ponad trzy i pół godzinnej sztuce, w której śpiewała i była obecna w prawie każdej scenie^[36].

[edytuj] Muzyka

Streep (czwarta z lewej) w 2008 roku, podczas premiery filmu Mamma Mia!

Po premierze filmu Mamma Mia! wydano piosenkę pod tym samym tytułem, którą wykonuje m.in. Streep. Utwór stał się popularnym w Portugalii, gdzie w październiku 2008 roku zadebiutował na ósmym miejscu listy przebojów^[37].

Podczas 35. rozdania nagród People's Choice Awards, piosenka Mamma Mia! zdobyła nagrodę dla najlepszej piosenki z soundtracku^[38]. W 2008 roku Streep nominowano do nagrody Grammy (piąta nominacja do tej nagrody) za pracę nad płytą z filmu Mamma Mia!.

[edytuj] Życie prywatne

Streep zaręczona była z Johnem Cazale, który w marcu 1978 zmarł na raka. 15 września 1978 roku wyszła za mąż za Donalda J. "Dona" Gummera^[39]. Mają czworo dzieci: syna Henry'ego Wolfa "Harry'ego" Gummera (ur. 13 listopada 1979)^[40] oraz trzy córki: Mary Willę "Mamie" Gummer (ur. 3 sierpnia 1983)^[41], Grace Jane Gummer (ur. 9 maja 1986)^[42] i Louisę Jacobson Gummer (ur. 12 czerwca 1991)^[43]. Córki Mamie i Grace zostały aktorkami^[41][42].

Na pytanie, czy religia odgrywa ważną rolę w jej życiu, w wywiadzie udzielonym w 2009 roku Streep odpowiedziała: "Nie uznaję żadnej doktryny. Nie należę do kościoła, świątyni czy synagogi lub aśramy"^[44].

[edytuj] Nagrody i nominacje

Meryl Streep podczas odbierania tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Harvarda

 Osobny artykuł: Lista nagród i nominacji przyznanych Meryl Streep.

Meryl Streep otrzymała Honorowego Cezara w 2003 roku oraz Nagrodę za osiągnięcia życia od Amerykańskiego Instytutu Filmowego w 2004 roku^[45]. W przeciągu swojej kariery aktorskiej Streep została uznana Kobietą Roku przez związek studentów Uniwersytetu Harvarda "Hasty Pudding Theatricals" w 1980 roku oraz została uhonorowana nagrodą Crystal Awards dla Kobiety w filmie w roku 1998. Dostała również nagrodę Gala Tribute przyznawaną przez Film Society of Lincoln Center w 2008 roku^[46].

Streep posiada własną gwiazdę w Hollywood Walk of Fame, znajdującą się przy 7020 Hollywood Boulevard.

Meryl Streep jest również od 2009 roku doktorem honoris causa Uniwersytetu Princeton. 27 maja 2010 roku została doktorem honoris causa Uniwersytetu Harvarda^[47]. Ponadto aktorka została odznaczona przez Dartmouth College (1981), Yale University (1983), Vassar College (1983), University of New Hampshire (2003), Middlebury College (2003) i Barnard College (2010).

Umieszczona została na liście 12. Najbardziej Obiecujących Nowych Aktorów roku 1977 w John Willis' Screen World, Vol. 29^[43].

Została zapisana do New Jersey Hall of Fame w 2008 roku. Od 2010 roku jest członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury.

[edytuj] Filmografia

Filmy fabularne

• 1975: Everybody Rides the Carousel jako Scena 6 (głos)
• 1977: Julia jako Anne Marie
• 1977: The Deadliest Season jako Sharon Miller
• 1977: Secret Service jako Edith Varney
• 1978: Łowca jeleni (The Deer Hunter) jako Linda
• 1979: Manhattan jako Jill Davis
• 1979: Niezwykłe kobiety ... i Inni (Uncommon Women... and Others) jako Leilah
• 1979: Uwiedzenie Joe Tynana (The Seduction of Joe Tynan) jako Karen Traynor
• 1979: Sprawa Kramerów (Kramer vs. Kramer) jako Joanna Kramer
• 1981: Kochanica Francuza (The French Lieutenant's Woman) jako Sarah/Anna
• 1981: Kiss Me, Petruchio jako Katherine
• 1982: Alicja w Krainie Czarów (Alice at the Palace) jako Alicja
• 1982: W nocnej ciszy (Still of the Night) jako Brooke Reynolds
• 1982: Wybór Zofii (Sophie's Choice) jako Zofia Zawistowska
• 1983: Silkwood jako Karen Silkwood
• 1984: Zakochać się (Falling in Love) jako Molly Gilmore
• 1985: Pożegnanie z Afryką (Out of Africa) jako Karen Blixen
• 1985: Obfitość (Plenty) jako Susan Traherne
• 1986: Zgaga (Heartburn) jako Rachel Samstat
• 1987: Rabbit Ears: The Tale of Peter Rabbit jako Opowiadająca historię (głos)
• 1987: Rabbit Ears: The Tale of Mr. Jeremy Fisher jako Opowiadająca historię (głos)
• 1987: Chwasty (Ironweed) jako Helen Archer
• 1988: Krzyk w ciemności (Evil Angels) jako Lindy Chamberlain
• 1988: Rabbit Ears: The Tailor of Gloucester jako Opowiadająca historię (głos)
• 1989: Diablica (She-Devil) jako Mary Fisher
• 1989: Rabbit Ears: The Fisherman and His Wife jako Opowiadająca historię (głos)
• 1990: Pocztówki znad krawędzi (Postcards from the Edge) jako Suzanne Vale
• 1991: W obronie życia (Defending Your Life) jako Julia
• 1992: Ze śmiercią jej do twarzy (Death Becomes Her) jako Madeline Ashton
• 1993: Dom dusz (The House of the Spirits) jako Clara del Valle Trueba
• 1994: Dzika rzeka (The River Wild) jako Gail Hartman
• 1995: Co się wydarzyło w Madison County (The Bridges of Madison County) jako Francesca Johnson
• 1996: Wczoraj i dziś (Before and After) jako Doktor Carolyn Ryan
• 1996: Pokój Marvina (Marvin's Room) jako Lee
• 1997: Po pierwsze nie szkodzić (...First Do No Harm) jako Lori Reimuller
• 1998: Taniec ulotnych marzeń (Dancing at Lughnasa) jako Kate Mundy
• 1998: Jedyna prawdziwa rzecz (One True Thing) jako Kate Gulden
• 1999: Koncert na 50 serc (Music of the Heart) jako Roberta Guaspari
• 1999: Chrysanthemum jako Narratorka (głos)
• 2001: A.I. Sztuczna inteligencja (Artificial Intelligence: AI) jako Blue Mecha (głos)
• 2002: Adaptacja (Adaptation.) jako Susan Orlean
• 2002: Godziny (The Hours) jako Clarissa Vaughn
• 2004: Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń (Lemony Snicket's A Series of Unfortunate Events) jako Ciotka Józefina
• 2004: Kandydat (The Manchurian Candidate) jako Eleanor Shaw
• 2005: Serce nie sługa (Prime) jako Lisa Metzger
• 2006: Po rozum do mrówek (The Ant Bully) jako Królowa mrówek (głos)
• 2006: Diabeł ubiera się u Prady (The Devil Wears Prada) jako Miranda Priestly
• 2006: Ostatnia audycja (A Prairie Home Companion) jako Yolanda Johnson
• 2007: Ciemna materia (Dark Matter) jako Joanna Silver
• 2007: Transfer (Rendition) jako Corrine Whitman
• 2007: Wieczór (Evening) jako Lila Wittenborn
• 2007: Ukryta strategia (Lions for Lambs) jako Janine Roth
• 2008: Wątpliwość (Doubt) jako Siostra Aloysius Beauvier
• 2008: Mamma Mia! jako Donna Sheridan
• 2009: Fantastyczny pan Lis (Fantastic Mr. Fox) jako Pani Fox (głos)
• 2009: To skomplikowane (It's Complicated) jako Jane
• 2009: Julie i Julia (Julie & Julia) jako Julia Child
• 2010: Higglety Pigglety Pop! Życie to musi być coś więcej (Higglety Pigglety Pop! or There Must Be More to Life) jako Jennie (głos)
• 2011: Żelazna Dama (The Iron Lady) jako Margaret Thatcher
• 2012: Great Hope Springs jako Maeve Soames
• 2013: August: Osage County jako Violet Weston

Seriale telewizyjne

• 1978: Holocaust jako Inga Helms Weiss
• 1994: Simpsonowie (The Simpsons) jako Jessica Lovejoy (głos)
• 1999: Bobby kontra wapniaki (King of the Hill) jako Ciotka Esme Dauterive (głos)
• 2003: Ameryka: Historia USA (Freedom: A History of Us) jako Margaret Chase Smith / Abigail Adams / Mary Easty / Matka Jones
• 2003: Anioły w Ameryce (Angels in America) jako Hannah Porter Pitt / Ethel Greenglass Rosenberg / Anioł z Australii / Rabin Isidor Chemelwitz
• 2010: Web Therapy jako Camilla Bowner

Producent wykonawczy

• 1997: Po pierwsze nie szkodzić (...First Do No Harm)

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Meryl Streep w bazie Internet Movie Database (IMDb) (ang.)
• Meryl Streep w bazie filmweb.pl
• Meryl Streep w bazie stopklatka.pl
• Meryl Streep w streepinstyle.info (pl)

Mia Wasikowska
Wasikowska podczas Independent Spirit Awards 2009, 5 marca 2010
Data i miejsce urodzenia	14 października 1989 Canberra
Lata aktywności	od 2004
Multimedia w Wikimedia Commons

Mia Wasikowska (ur. 14 października 1989 w Canberze^[1]) − australijska aktorka pochodzenia polskiego.

[edytuj] Życiorys

[edytuj] Młodość

Mia urodziła się i dorastała w stolicy Australii − Canberze. Jej matka, Marzena Wasikowska – z zawodu fotograf – pochodzi z Polski, natomiast jej ojciec, John Reid jest australijskim fotografem i kolażystą^[2]. Jest drugim z trójki dzieci – ma starszą siostrę i młodszego brata. W 1998 roku, kiedy miała 8 lat, Wasikowska i jej rodzina mieszkali w Szczecinie przez prawie rok^[2]. Od czasu do czasu aktorka odwiedza Polskę^[3]. W wolnym czasie jest zapalonym fotografem^[4].

Wasikowska trenowała balet od 9 do 15 roku życia. Przez dwa lata tego okresu treningi trwały aż 35 godzin tygodniowo. Jednak w wieku 14 lat odwróciła się od baletu. Powiedziała: "zbyt dużą wagę przywiązywano do zdobywania fizycznej perfekcji, moje nastawienie stało się wtedy negatywne – twoje poczucie własnej wartości może w takiej sytuacji po prostu upaść".

[edytuj] Kariera

Stała się popularna dzięki roli Sophie w amerykańskim serialu telewizyjnym In Treatment. Po nim podjęła próbę w filmach zza oceanu. Seria mniejszych ról poprowadziła ją do pojawienia się w dziełach Tima Burtona Alicja w Krainie Czarów (główna rola), oraz w adaptacji Cary'ego Fukunagi Jane Eyre (2011). W tych dwóch filmach wcieliła się w postać tytułową. Za rolę w filmie That Evening Sun została nominowana do Independent Spirit Awards 2009. W licznych wywiadach dla prasy amerykańskiej a także dla telewizji Mia Wasikowska zawsze podkreśla, że jest Polką z Australii i kocha kino Kieślowskiego ("I'm Polish" - "W magazine" april 2011).

[edytuj] Filmografia

Filmy fabularne

• 2012: Stoker jako India Stoker
• 2011: The Wettest County in the World
• 2011: Albert Nobbs jako Helen
• 2011: Restless jako Annabel
• 2011: Jane Eyre jako Jane Eyre
• 2010: Alicja w Krainie Czarów (Alice in Wonderland) jako Alicja Kingsley
• 2010: Wszystko w porządku (The Kids Are All Right) jako Joni
• 2009: Amelia Earhart (Amelia) jako Elinor Smith
• 2009: That Evening Sun jako Pamela Choat
• 2008: Opór (Defiance) jako Chaya Dziencielsky
• 2008: Summer Breaks jako Kara
• 2008: I Love Sarah Jane jako Sarah Jane
• 2007: September jako Amelia Hamilton
• 2007: Zabójca (Rogue) jako Sherry
• 2007: Skin jako Emma
• 2007: Cosette jako Cosette
• 2006: Lens Love Story jako Dziewczyna
• 2006: Szatański plan (Suburban Mayhem) jako Lilya

Seriale telewizyjne

• 2008: In Treatment jako Sophie
• 2004-2005: Cena życia (All Saints) jako Lily Watson

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Mia Wasikowska w bazie Internet Movie Database (IMDb) (ang.)
• Mia Wasikowska w bazie filmweb.pl
• Mia Wasikowska w bazie stopklatka.pl

Michael Douglas
Michael Douglas, 2004
Prawdziwe imię i nazwisko	Michael Kirk Douglas
Data i miejsce urodzenia	25 września 1944 New Brunswick, stan New Jersey
Zawód	aktor, producent filmowy
Współmałżonek	Diandra M. Luker 1977-2000 Catherine Zeta Jones 2000-
Nagrody Nagroda Akademii Filmowej 1988: Wall Street
Multimedia w Wikimedia Commons
Michael Douglas w Wikicytatach

Michael Kirk Douglas (ur. 25 września 1944 w New Brunswick, w stanie New Jersey) – amerykański aktor i producent filmowy.

[edytuj] Biografia

Michael Douglas, 1969

Jest starszym z dwóch synów hollywoodzkiego aktora Kirka Douglasa i Diany Dill. Ma młodszego brata Joela (ur. 23 stycznia 1947) oraz dwóch młodszych braci przyrodnich z drugiego małżeństwa ojca z Anne Buydens; Petera Vincenta (ur. 23 listopada 1955) i Erica Anthony'ego (ur. 21 stycznia 1958, zm. 6 lipca 2004). Uczęszczał do Choate Rosemary Hall w Wallingford, w hrabstwie New Haven, w stanie Connecticut.

W 1962 rozpoczął swoją karierę ekranową, jako asystent reżysera westernu Ostatni kowboj (Lonely Are the Brave, 1962), z udziałem swojego ojca, Geny Rowlands i Waltera Matthau. Debiutował rolą kierowcy jeepa w dramacie wojennym Rzut jak gigantyczny cień (Cast a Giant Shadow, 1966), u boku ojca i Angie Dickinson. W 1968 ukończył wydział sztuk dramatycznych na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara, w stanie Kalifornia. Aktorstwa uczył się także w nowojorskich American Place Theatre i The Neighborhood Playhouse oraz Eugene O'Neill Theater Center w Waterford, w stanie Connecticut.

Rola młodzieńca z długimi włosami i radykalnymi poglądami pochodzącego z rodziny o tradycjach patriotycznych i wojskowych, zagorzałego przeciwnika wojny w Wietnamie, który spowodował wypadek, w wyniku którego jego starszy brat Frank (Peter Strauss) ma sztywną nogę, w niezależnym dramacie Cześć, bohaterze! (Hail, Hero!, 1969) przyniosła mu nominację do nagrody Złotego Globu za najbardziej obiecujący debiut.

Sławę zyskał rolą detektywa Steve Keller w serialu ABC Ulice San Francisco (The Streets of San Francisco, 1972-76), za którą trzykrotnie zdobył nominację do nagrody Emmy i raz do nagrody Złotego Globu. W 1976 odebrał nagrodę Oscara jako producent filmowy dramatu Miloša Formana Lot nad kukułczym gniazdem (One Flew Over the Cuckoo's Nest, 1975) z Jackiem Nicholsonem. Uznanie przyniosła mu postać doktora Marka Bellowsa, który wraz ze swoją dziewczyną-lekarką wpada na trop afery w thrillerze Śpiączka (Coma, 1978) oraz jako operator kamery robiący reportaż z elektrowni atomowej w thrillerze Chiński syndrom (The China Syndrome, 1979), u boku Jane Fondy i Jacka Lemmona.

Michael Douglas, 1987

Odniósł ekranowy sukces w trzech filmach z Kathleen Turner i Danny DeVito – Miłość, szmaragd i krokodyl (Romancing the Stone, 1984), Klejnot Nilu (The Jewel of the Nile, 1985) oraz Wojna państwa Rose (The War of the Roses, 1989).

Kreacja rekina giełdowego Gordona Gekko, w dramacie kryminalnym Olivera Stone'a Wall Street (1987), przyniosła mu nagrodę Oscara, Złotego Globu, włoską nagrodę Davida i Srebrną Taśmę. Za postać prześladowanego przez niebezpieczną kochankę cudzołożnika w thrillerze psychologicznym Fatalne zauroczenie (Fatal Attraction, 1987) z Glenn Close i Anne Archer był nominowany do nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej. Jednak rola detektywa uległego zmysłowej, podejrzanej o morderstwo pisarki, w thrillerze Paula Verhoevena Nagi instynkt (Basic Instinct, 1992), mimo nominacji do nagrody MTV dla najlepszego odtwórcy roli męskiej i najlepszego ekranowego duetu z Sharon Stone, doczekała się także nominacji do antynagrody Złotej Maliny dla najgorszego aktora.

Michael Douglas, 2011

Nagrodę krytyków w Los Angeles odebrał za postać scenarzysty-profesora w komedio-dramacie Cudowni chłopcy (Wonder Boys, 2000). Kolejną nominację do nagrody Emmy zdobył za rolę geja-detektywa Gavina Hatcha zainteresowanego Willem Trumanem (Eric McCormack) w sitcomie NBC Will & Grace (2002).

W 1998 został laureatem honorowego Cezara za całokształt twórczości, a w 2004 otrzymał nagrodę im. Cecila B. DeMille.

[edytuj] Życie prywatne

Spotykał się z Brendą Vaccaro (1970–76) i Elizabeth Vargas. Był żonaty z Diandrą M. Luker (ur. 1956) (od 20 marca 1977 do czerwca 2000), z którą ma syna Camerona Morrella (ur. 13 grudnia 1978). Od 31 grudnia 1999 spotykał się z Catheriną Zeta-Jones (ur. 1969), młodszą od niego o 25 lat walijską aktorką, którą poślubił 18 listopada 2000. Mają dwoje dzieci – syna Dylana Michaela (ur. 8 sierpnia 2000) i córkę Carys Zetę (ur. 22 sierpnia 2003).

W sierpniu 2010 lekarze wykryli w gardle aktora nowotwór, będący w czwartym, najbardziej zaawansowanym stadium^[1]. Podczas choroby aktor schudł prawie 15 kilogramów. Wszystko jednak wskazuje na to, że Douglas pokonał raka. Aktor nie ma już guza w krtani^[2].

[edytuj] Filmografia

• 1966: Cast a Giant Shadow jako kierowca jeepa (filmowy debiut)
• 1969: Gdzie jest Jack? jako Constable
• 1969: Cześć, bohaterze! jako Carl
• 1970: Adam o szóstej rano jako Adam Gaines
• 1971: Summertree jako Jerry
• 1972: Napoleon i Samanta jako Danny
• 1972-1977: Ulice San Francisco jako inspektor Steve Keller (w latach 1972-76)
• 1978: Coma jako dr Mark Bellows
• 1979: Chiński syndrom jako Richard Adams
• 1979: Biegacz jako Michael Andropolis
• 1980: Teraz moja kolej jako Ben Lewin
• 1983: Trybunał jako Steven Hardin
• 1984: Miłość, szmaragd i krokodyl jako Jack Colton
• 1985: Klejnot Nilu jako Jack Colton
• 1985: Chór jako Zach
• 1987: Wall Street jako Gordon Gekko
• 1987: Fatalne zauroczenie jako Dan Gallagher
• 1989: Wojna państwa Rose jako Oliver Rose
• 1989: Czarny deszcz jako Nick Conklin
• 1992: Nagi instynkt jako Nick Curran
• 1992: Światło w mroku jako Ed Leland
• 1993: Upadek jako William Foster
• 1994: W sieci jako Tom Sanders
• 1995: Miłość w Białym Domu jako prezydent Andrew Shepherd
• 1996: Duch i Mrok jako Charles Remington
• 1997: Gra jako Nicholas Van Orton
• 1998: Morderstwo doskonałe jako Steven Taylor
• 2000: Cudowni chłopcy jako Grady Tripp
• 2000: Traffic jako Robert Wakefield
• 2001: Nikomu ani słowa jako dr Nathan Conrad
• 2001: O czym marzą faceci jako Mr. Burmeister
• 2003: Teściowie jako Steve Tobias
• 2003: Wszystko w rodzinie jako Alex Gromberg
• 2006: Strażnik jako Pete Garrison
• 2006: Ja, ty i on jako pan Thompson
• 2007: Król Kalifornii jako Charlie
• 2009: Beyond a Reasonable Doubt jako Mark Hunter
• 2009: Duchy moich byłych jako wujek Wayne
• 2009: Człowiek sukcesu jako Ben Kalmen
• 2010: Wall Street: Pieniądz nie śpi jako Gordon Gekko

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Michael Douglas w bazie Internet Movie Database (IMDb) (ang.)
• Michael Douglas w bazie stopklatka.pl
• Michael Douglas w NNDB (ang.)
• Michael Douglas w bazie filmweb.pl

Przypisy