Litwa piatsot dwadcać hadoŭ tamu nazad użo była ad Baltyckaho mora udoŭżki aż da Czornaho, ad Dniapra i Dniastra raki, da Niemna; ad Kamieńca miesta aż da Wiazmy, — u siaredzinie Wialikarosji; ad Dynaburga i za Kramiańczyk, a u siaredzinie Litwy, jak toje ziarno u harechu, była nasza ziamlica — Biełaruś! Może chto spytaje: hdzież ciapier Biełaruś? Tam bratcy, jana hdzie nasza mowa żywieć: jana ad Wilna da Mazyra, ad Witebska za małym nia da Czarnihawa, hdzie Grodna, Mińsk, Mahiloŭ, Wilnia i szmat miasteczkaŭ i wiosak…
Маўчала ноч…
Над сінім полем
Пунсовай кветкай месяц плыў.
Сягоньня сэрца
На раздольлі
Сьпявае гімн сваёй зямлі.
Той гімн жыве
І паліць грудзі,
Заве ізноў ў радзімы край,
Дзе між палёў
Каровы й людзі
Стапталі шоўк зялёных траў.
І я прышоў,
Прышоў пад месяц,
На шыр-прастор сваёй зямлі.