cumprir

Galego

• Etimoloxía: do latín complere.

• Pronuncia: /kumˈpɾiɾ/ (AFI)

Verbo intransitivo

cumprir

1. Ser necesario.
   • Observacións: Nesta acepción só se emprega en terceira persoa e cunha forma especial: «cómpre».
   • Exemplo: Na meirande parte dos servizos de internet cómpre rexistrarse para obter acceso a toda a funcionalidade que fornecen.
2. Ser conveniente.
   • Observacións: Nesta acepción só se emprega en terceira persoa e cunha forma especial: «cómpre».
   • Exemplo: Cómpre collermos o paraugas, non vaia ser que chova.

Verbo transitivo

cumprir

1. Facer o que se prometeu, realizar.
   • Exemplo: Non conseguiu cumprir a misión a tempo.
   • Sinónimos: levar a cabo.

Conxugación

Verbo semirregular da 3ª conxugación    

Formas impersoais

Infinitivo	cumprir
Xerundio	cumprindo
Participio	cumprido, cumprida, cumpridos, cumpridas

Formas persoais

		singular			plural
		primeira	segunda	terceira	primeira	segunda	terceira
Modo Indicativo	Presente	cumpro	compres	compre	cumprimos	cumprides	compren
	Copretérito	cumpría	cumprías	cumpría	cumpriamos	cumpriades	cumprían
	Pretérito	cumprín	cumpriches	cumpriu	cumprimos	cumpristes	cumpriron
	Antepretérito	cumprira	cumpriras	cumprira	cumpriramos	cumprirades	cumpriran
	Futuro	cumprirei	cumprirás	cumprirá	cumpriremos	cumpriredes	cumprirán
	Pospretérito	cumpriría	cumprirías	cumpriría	cumpririamos	cumpririades	cumprirían
Modo Subxuntivo	Presente	cumpra	cumpras	cumpra	cumpramos	cumprades	cumpran
	Pretérito	cumprise	cumprises	cumprise	cumprísemos	cumprísedes	cumprisen
	Futuro	cumprir	cumprires	cumprir	cumprirmos	cumprirdes	cumpriren
Modo Imperativo	Afirmativo		cumpre	cumpra1		cumpride	cumpran1
	Negativo		cumpras	cumpra1		cumprades	cumpran1
Infinitivo conxugado		cumprir	cumprires	cumprir	cumprirmos	cumprirdes	cumpriren

1 Vostede(s)