Trèanaichean, tramaichean is tràilidhean

Bidh mi a’ dol air safari rèile gach bliadhna eadar an Nollaig agus a’ bhliadhna ùr. Anns an 10 bliadhna mu dheireadh, chaidh mi dhan Chaisteal Nuadh gus am meatro a dhèanamh ann an aon latha, gu Sheffield gus na tramaichean fhaicinn, dhan Dùn gus an aon rathad-iarainn ghlèidhte ann an Èirinn a Tuath fhaicinn agus fiù ’s gu Eilean Wight airson a dhol air na trèanaichean ùra.

Am-bliadhna, bidh mi a’ dol gu Lunnainn. (Agus Southend on Sea cuideachd – ach fàgaidh mi sin airson bloga eile).

Tha rathaidean-iarainn ùra ann an Lunnainn a bu toil leam fhaicinn. Tha an loidhne ghoirid ùr gu Barking Riverside agus nas cudromaiche Crossrail no Loidhne Ealasaid. Tha mi cuideachd airson Rail Mail fhaicinn – an rathad-iarainn fo-thalamh a b’ àbhaist a bhith a’ giùlan post fo shràidean Lunnainn agus a tha air ath-fhosgladh do luchd-turais le cothrom aig luchd-subhail a dhol air an trèana a-nis airson a’ chiad turais riamh!

Tha sin uile glè mhath – ach tha mi cuideachd air dùbhlan a chur romham – sin a bhith a’ dol dhan a h-uile terminus rèile ann an Lunnainn ann an aon latha. Tha sinn uile eòlach air cuid aca – Paddington bhon mhathan, Fenchurch Street, Marylebone, Liverpool  Street agus Kings Cross bho Monopoly, Kings Cross agus St Pancras bho Harry Potter – agus do mhuinntir Ghlaschu, ’s e Euston an stèisean a chleachdas sinn airson a dhol gu Lunnainn.

Sin stèiseanan gu leòr – ach tha barrachd ann. Uile gu lèir, tha 14 ann.

Seo mapa dhiubh (chan eil Mòorgate, an terminus as lugha san dealbh seo – ach tha e faisg air Liverpool Street).

Nis, tha e furasta gu leòr a dhol eadar gach stèisean air an tiùb – ach tha sin ro fhurasta dhomh. Tha mi airson a dhol eadorra uile air trèanaichean na lìonra-nàiseanta a-mhàin. Chan eil e cho furasta sin oir chaidh na diofar stèiseanan mòra a thogail le diofar chompanaidhean a bha a’ co-fharpais an aghaidh a chèile.  

Gabhaidh e dèanamh, ach tha e a’ toirt ùine mhòr agus feumaidh tu tòrr thursan rèile a ghabhail!

Seo na riaghailtean a th’ agam:

1. Trèanaichean na lìonra-nàiseanta a-mhàin
2. Tha e ceart gu leòr coiseachd eadar stèiseanan a tha faisg air a chèile mur eil dòigh phractaigeach ann ri dhol eadar termini ann an dòigh sam bith eile.

Chuir mi seachad trì no ceithir làithean le glainne-mheudachaidh, mapa de rathaidean-iarainn Lunnainn agus pìos pàipeir a’ cnuasachadh air a’ phlana agus mu dheireadh thall, chruthaich mi plana a bha a’ gabhail a-steach gach stèisean. Cha robh e idir furasta, gu h-àraid le Stèiseanan Marylebone agus Paddington (airson a dhol eadar an dà stèisean, saoilidh mi gum biodh agad ri dhol gu Oxford is air ais!)

Seo am plana agam mu dheireadh thall.

Ma tha duine sam bith an sin mìon eòlach air rathaidean-iarainn Lunnainn – no ma nas fheàrr air logistics na tha mi fhèin –  bu fhìor mhath leam do bheachdan a chluinntinn!

Chan eil mi buileach cinnteach an gabh na tursan rèile seo uile a dhèanamh ann an aon latha ge-tà – eil beachd sam bith agaibh?

Alasdair

Is fìor thoil leam eileanan, an dà chuid ann an Alba agus nas fhaide air falbh. Tha mi air tadhal air iomadh eilean beag is mòr bho Hiort sna iar-thuath gu Creag Ealasaid san iar-dheas agus Eilean Mhaigh air a’ chosta an ear.

Tha tòrr eileanan air nach do thadhail mi fhathast, ge-tà agus tòrr a tha mi airson faicinn. Aig mullach na liosta bucaid agam tha Eilean Ascension anns an Atlantaig a Deas. Agus san dàrna àite, tha Rònaigh – eilean Gàidhealach le eachdraidh gu math beartach is inntinneach.

Bha cothrom agam a dhol gu Hiort bho chionn trì bliadhna agus bha e dìreach sgoinneil.

Ach a bheil fhios agad dè tha ceàrr le Eilean Ascension is Hiort is Rònaigh? Seadh, chan eil trèanaichean ann.

Bho chonn seachdain chaidh mi gu eilean a tha caran iomallach is doirbh ruigsinn –  ach a tha gu math handy airson na trèana. B’ e seo Cumaradh Beag no Wee Cumbrae. Tha sinn uile eòlach air Cumaradh Mòr agus a phrìomh bhaile – gu dearbh, an t-aon bhaile san eilean – Port a’ Mhuilinn/Millport – ach chan eil mòran againn air a bhith ann an Cumaradh Beag.

‘S e eilean prìobhaideach a th’ ann an Cumaradh Beag agus chan eil e furasta faighinn ann. Chan eil ach dithis a’ fuireach san eilean – caraid posta a tha a’ coimhead às dèidh taigh mòr an eilein – Cumbrae House agus mar sin, chan eil seirbheis aiseig ann. Tha an t-eilean air a bhith le diofar dhaoine sna beagan bhliadhnaichean mu dheireadh agus gus bho chionn ghoirid bha e doirbh faighinn ann.

Gu fortanach, tha companaidh air a bheil Clyde Charters a-nis a’ dol ann gu cunbhalach agus nuair a chuala mi mu dheidhinn, cha b’ e ruith ach leum dhomh tiocaid fhaighinn.

Mar sin, cha robh agam ri dhèanamh ach trèana fhaighinn eadar Glaschu agus an Leargaidh Ghallda gus am bàta agam fhaighinn. Mar a thachair e, le stailc nan trèanaichean, cha robh e idir furasta, ach rinn mi a’ chùis air agus aig 11:30 bha mi a’ feitheimh aig a’ chidhe. Agus chan fhada gus an do nochd Tonka – am bata beag buidhe aig Clyde Charters.

Bhon Leargaidh, chaidh sinn seachad air Cumaradh Mòr agus an uair sin seachad air Port a’ Mhuilinn – le deagh sheallaidhean de Bhòd agus de dh’Arainn agus an uair sin de Chumaraidh Bheag fhèin. Cha tug an turas ach 20 mionaid.

Bha ròin gu leòr air na clachan faisg air an eilean agus bha tòrr ri fhaicinn faisg air a’ chidhle – Caisteal Chumaraidh, Taigh Chumaraidh agus beagan taighean is toglaichean eile. Tha sealladh àlainn an de Phort a’ Mhuilinn cuideachd.

Tha an caisteal ann am fìor dheagh staid agus faodaidh tu a dhol a-steach ann agus a dhol suas dhan mhullach.

Tha gu leòr ri fhaicinn san eilean agus cha robh againn ach trì uairean a thìde. Às dèidh sùil a thoirt air a’ chaisteal, chaidh mi air cuairt dhan taigh solais air taobh an iar an eilean. Cha robh e furasta, feumar an ràdh. ‘S e eilean gu math beanntach a th’ ann agus tha an rathad thairis air an eilean bhon chaisteal dhan taigh-solais gu math gu math cas. Bha mi toilichte gun robh botannan làidir agus gu leòr uisge agam – gu sònraichte leis gur e latha fìor theth a bh’ ann.

Mu letheach slighe, faisg air meadhan an eilein, chaidh ionnsaigh a thoirt oirnn le faoilleagan – feumaidh gun robh sinn faisg air an àite neadachaidh aca – ach leis nach eil ach aon fhrith-rathad ann cha robh dol às againn.

Às dèidh dhomh tighinn beò à ionnsaigh nan Angry Birds, bha an t-àm ann a dhol sìos air rathad cas dhan taigh-solais. Chan eil an taigh-solais ga chleachdadh idir a-nis agus tha na taighean is toglaichean agus an gàrradh air a dhol a dholaidh. A rèir coltais, bha obair sgeadachaidh a’ dol air adhart air na toglaichean bho chionn ghoirid ach tha cudeigin air a’ mhòr-chuid de na h-uinneagan a bhriseadh. Tha mi an dùil is an dòchas gun tèid na togalaichean a ghlèidheadh is a sgeadachadh mus tèid am milleadh leis a’ ghaoith is uisge. Bhiodh iad math airson flataichean làithean-saora no taigh-tasgaidh.

Mhotaich mi air a’ mhapa gu bheil ainmean Gàidhlig gu leòr san eilean: Craig Nabbin (Creag an Àbain?) faisg air an taigh-solais, Shenawally Point (Seana-bhaile?), Ballach an tom Slap (Bealach an Tuim?) agus cnoc air a bheil Bar Hoy.

Chaidh an 3 uairean a thìde san eilean inntinneach seo seachad gu math luath agus cha b’ fhada gus an robh mi aig a’ chidhe a-rithist a’ feitheimh ris a’ bhàta.

Leis an fhrinn innse, nuair a chaidh mi, bha mi caran draghail mun àite oir a rèir an t-seann fhacail:

Chan ann am Bòid uile a tha an t-olc; tha cuid dheth sa Chumaradh Bheag làimh ris. 

Ach gu fòrtanach, chan fhaca mi olc sam bith. ‘S e eilean sgoinneil a th’ ann agus mholainn gu mòr e.

Tha mi a’ planadh turas rèile eile gu eilean an-dràsta – Glaschu – an t-Oban – Colbhasa agus air air dhan Òban air a’ phlèana. Cùm sùil air trèanaichean, tramaichean is tràilidhean airson barrachd fios.

Alasdair

Air an Kindle agam: Cowboy Song, the Authorised Biography of Philip Lynott – Graeme Thomson.

Air m’ fòn làimh: Status Quo – Whatever You Want 1979 (9/10), Thin Lizzy – Live and Dangerous, 1978 (10/10).

Railmiles: 86