1

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Un (homónimos).

Acontecementos[editar | editar a fonte]

O príncipe dos marcomanos, Marbod, funda o primeiro reino independente dos xermanos de Bohemia, Moravia e Silesia. Marbod posúe unha facultade para a estratexia e a táctica, con iso consegue poñer en pé de guerra a máis de 70 000 soldados de infantería e 4 000 xinetes. O seu reino convértese nunha ameaza para Roma e as súas aspiracións hexemónicas e expansionistas.

Co emperador Ping principia a era Yuanshi da dinastía Han na China. Segundo outros historiadores, neste ano morre o emperador Ping Ti e sobe ao poder, Wang Mang, (que fora ministro da guerra de Ping dende 8 a. C.), acusado de haber ordenado o asasinato do primeiro.
Confucio, recibe, a título póstumo, o seu primeiro título real: Señor de Baochengxun Ni.
Introdúcese o Budismo na China.
A seda fai a súa aparición en Roma.
De acordo co Evanxeo segundo san Mateo tivo lugar o Masacre dos inocentes.
Gaio César é elixido cónsul romano.
Ovidio escribe Metamorfoses.
Augusto nomea a Ariobazano II como rei de Armenia.
Estímanse os comezos da civilización mochica no norte do Perú.
Probable estimación na que os hindú-budistas do sueste de Asia comezan a colonizar Sumatra e Xava; citada colonización non rematará ata finais de século.

Nacemento de Xesús segundo a tradición cristiá, baseada en cálculos realizados por Dionisio, o Exiguo.
Data aproximada do nacemento de Lucio Anneo Séneca, filósofo hispano-romano (m. 65).

Ao longo de todo o século I fanse máis notables os acuedutos. Para levar auga potable, moitas cidades do imperio romano tiñan que traela dende distancias a miúdo considerables. O máis antigo acueduto de Roma fora construído por Apio Claudio Caecus (no ano 312 a.C.). Estas primeiras conducións aproveitaban o simple sistema do desnivel, polo que case sempre os construtores tiñan que afrontar grandes dificultades. Os vales eran salvados con canalizacións tendidas sobre a ponte; desta maneira evitábase que a presión da auga fose forte. Os acuedutos romanos eran obras mestras da arquitectura técnica. Co fin de logra-la altitude e estabilidade desexada, poñíanse varios pisos de arcadas; polo que os arcos, superpostos, apuntalábanse na construción xa que aínda non se dominaba a técnica dos piares de grande altitude.