Euogrwydd
.jpg)
Mae euogrwydd a'i achosion o fanteision ac anfanteision yn gysylltiedig a'r themâu cyffredin seicoleg a seiciatreg. Mae euogrwydd yn gyflwr affeithiol lle mae rhywun yn profi gwrthdaro oherwydd y mae rhywun yn credu na ddylai rhywun fod wedi'i wneud (neu i'r gwrthwyneb, heb wneud rhywbeth y mae rhywun yn credu y dylai rhywun fod wedi'i wneud). Mae'n esgor ar deimlad nad yw'n mynd i ffwrdd yn hawdd, wedi'i ysgogi gan ' gydwybod '. Disgrifiodd Sigmund Freud hyn o ganlyniad i frwydr rhwng yr ego a'r uwch -ego. Gwrthododd Freud rôl Duw fel cosbwr ar adegau o salwch neu ei wobrwywr mewn amser o les. Wrth dynnu un ffynhonnell o euogrwydd oddi wrth gleifion, disgrifiodd un arall. Hwn oedd yr anymwybodol o fewn yr unigolyn a gyfrannodd at salwch, roedd Freud mewn gwirionedd yn dod i'r ystyriaeth " Yr rhwystr ymdeimlad anymwybodol o euogrwydd ... y rhwystr mwyaf pwerus i adferu." [1] Am ei esboniad pellach ymlaen, Lacan, oedd yn euog yn gydymaith anocheladwy i'r gwrthrych arwyddocaol a gydnabu normalrwydd ar ffurf yr urdd Symbolaidd .
Mae Alice Miller yn dweud y bod “llawer o bobl yn dioddef ar hyd eu hoes o’r teimlad gormesol hwn o euogrwydd, yr ymdeimlad o beidio â chyflawni disgwyliadau eu rhieni... nid yw hi yn bosib i unrhyw ddadl oresgyn y deimladau euogrwydd hyn, oherwydd mae ganddynt eu dechreuadau yn gynnar mewn cyfnod bywyd, ac o hynny maent yn deillio eu dwyster.” [2] Efallai bod hyn yn gysylltiedig â’r hyn y mae Les Parrott wedi’i alw’n “glefyd euogrwydd ffug. . . . Wrth wraidd euogrwydd ffug mae’r syniad bod yn rhaid i’r hyn rydych chi’n ei deimlo fod yn wir.” [3] Os ydych chi'n teimlo'n euog, rydech chi yn euog!
- ↑ Sigmund Freud, On Metapsychology (PFL 11) pp. 390–1
- ↑ Alice Miller, The Drama of Being a Child (1995) pp. 99–100
- ↑ Parrott, pp. 158–9
Amddiffynfeydd
Yn ôl theori seicdreiddiol, gall amddiffynfeydd rhag teimlo'n euog ddod yn agwedd hollbwysig ar bersonoliaeth rhywun. [1] Mae nifer o ddulliau gwahanol y gellir eu defnyddio i osgoi euogrwydd. Maent yn cynnwys:
- Gorthrwm, a ddefnyddir fel arfer gan yr uwch -ego a'r ego yn erbyn ysgogiadau greddfol, ond a ddefnyddir weithiau yn erbyn yr uwchego/cydwybod ei hun. [2] Os bydd yr amddiffyniad yn methu, yna (yn ôl y gormeswr) efallai y bydd rhywun yn dechrau teimlo'n euog flynyddoedd yn ddiweddarach am weithredoedd a gyflawnwyd yn ysgafn ar y pryd. [3]
- Offeryn amddiffynnol arall gyda chymwysiadau eang yw taflunio. Gall fod ar ffurf beio'r dioddefwr : Gellir cynnig beirniadaeth i ddioddefwr damwain neu anlwc rhywun arall, a'r ddamcaniaeth yw y gallai'r dioddefwr fod ar fai am iddo ddenu gelyniaeth y person arall. [4] Neu, ni ellir taflu’r euogrwydd, ond yr asiantaeth gondemniol ei hun, i bobl eraill, yn y gobaith y byddant yn edrych ar eu gweithredoedd yn fwy ffafriol na’ch cydwybod eich hun (proses sy’n ymylu ar syniadau cyfeirio ). [5]
- Mae rhannu teimlad o euogrwydd, a thrwy hynny fod yn llai unig ag ef, yn rym cymhellol mewn celfyddyd a dweud jôcs; tra y mae hefyd yn bosibl "benthyg" ymdeimlad o euogrwydd gan rywun yr edrychir arno fel un anghywir, a thrwy hynny dawelu ei hun. [6]
- Gellir defnyddio hunan-niweidio fel dewis arall i wneud iawn am y gwrthrych o drosedd – efallai ar ffurf peidio â chaniatáu i chi'ch hun fwynhau cyfleoedd sy'n agored i un, neu fuddion sy'n ddyledus, o ganlyniad i deimladau euogrwydd heb ddigolled. [7]
Ymatebion Ymddygiadol[golygu | golygu cod y dudalen]
Mae euogrwydd gyda tueddfryd yn cael ei gysylltu'n syth â chymeriad moesol. [8] Yn yr un modd, gall teimladau o euogrwydd ysgogi ymddygiad rhinweddol. Gall pobl sy'n teimlo'n euog fod yn fwy tebygol o ymarfer ataliaeth, [9] osgoi hunan-foddhad, [10] a dangos llai o ragfarn. [11] Mae'n ymddangos bod euogrwydd yn ysgogi ymddygiadau gwneud iawn i leddfu'r emosiynau negyddol y mae'n eu creu. Mae'n ymddangos bod pobl yn ymddwyn mewn ffordd benodol a thargededig tuag at y bobl y gwnaethant eu camweddu neu eu tramgwyddo. [12]
Cyfeiriadau[golygu | golygu cod y dudalen]
- ↑ Otto Fenichel The Psychoanalytic Theory of Neurosis (1946) p. 496
- ↑ Sigmund Freud, On Metapsychology (PFL 11)p. 393
- ↑ Eric Berne, A Layman's Guide to Psychiatry and Psychoanalysis (Penguin 1976) p. 191
- ↑ The Pursuit of Health, June Bingham & Norman Tamarkin, M.D., Walker Press
- ↑ Otto Fenichel, The Psychoanalytic Theory of Neurosis (1946) p. 165 and p. 293
- ↑ Otto Fenichel, The Psychoanalytic Theory of Neurosis (1946) pp. 165–6 and p. 496
- ↑ Nelissen, R. M. A.; Zeelenberg, M. (2009). "When guilt evokes self-punishment: Evidence for the existence of a dobby effect". Emotion 9 (1): 118–122. doi:10.1037/a0014540. PMID 19186924.
- ↑ Cohen, Taya R.; Panter, A. T.; Turan, Nazli (October 2012). "Guilt Proneness and Moral Character". Current Directions in Psychological Science 21 (5): 355–359. doi:10.1177/0963721412454874. https://figshare.com/articles/journal_contribution/Guilt_Proneness_and_Moral_Character/6705713.
- ↑ Giner-Sorolla, Roger (2001). "Guilty pleasures and grim necessities: Affective attitudes in dilemmas of self-control.". Journal of Personality and Social Psychology 80 (2): 206–221. doi:10.1037/0022-3514.80.2.206. PMID 11220441.
- ↑ Zemack-Rugar, Yael; Bettman, James R.; Fitzsimons, Gavan J. (2007). "The effects of nonconsciously priming emotion concepts on behavior.". Journal of Personality and Social Psychology 93 (6): 927–939. doi:10.1037/0022-3514.93.6.927. PMID 18072846.
- ↑ Amodio, David M.; Devine, Patricia G.; Harmon-Jones, Eddie (June 2007). "A Dynamic Model of Guilt: Implications for Motivation and Self-Regulation in the Context of Prejudice". Psychological Science 18 (6): 524–530. doi:10.1111/j.1467-9280.2007.01933.x. PMID 17576266.
- ↑ Cryder, Cynthia E.; Springer, Stephen; Morewedge, Carey K. (May 2012). "Guilty Feelings, Targeted Actions". Personality and Social Psychology Bulletin 38 (5): 607–618. doi:10.1177/0146167211435796. PMC 4886498. PMID 22337764. http://www.pubmedcentral.nih.gov/articlerender.fcgi?tool=pmcentrez&artid=4886498.