flokënaja

Jacques Prevert

Ai hodhi kafe
Në filxhan
Hodhi qumësht
Në filxhanin e kafesë
I hodhi sheqer
Kafes me qumësht
Me lugën e vogël
E përzjeu
E piu kafen
Dhe vuri filxhanin mbi tavolinë
Pa më folur
Ndezi një cigare
Bëri rrathë
Me atë tym
Shkundi hirin
Në taketuke
Pa më folur
Pa më shikuar
U ngrit
Vuri kapelen në kokë
Veshi xhaketën e shiut
Sepse binte shi
Dhe doli jashtë
Nëpër shi
Pa një fjalë
Pa më shikuar
Dhe unë
Futa kokën
Mes duarve
Dhe qava

Jacques Prevert

Kujtoje, Barbara
Atë ditë mbi Brest shiu binte litar
dhe ti ecje buzagaz, e lumtur
trëndafil me vesë, e qullur
nga shiu
Kujtoje, Barbara
Atë ditë mbi Brest shiu binte litar
dhe unë të takova në rrugën e Siamit
ti buzëqeshje
dhe unë buzëqeshja si ti
Kujtoje, Barbara
unë nuk të njihja
ti nuk më njihje
Kujtoje
sidoqoftë kujtoje atë ditë
mos harro
në strehën e një hajati rrinte një njeri
dhe në emer të thirri
Barbara
e ti rende drejt tij nëpër shi
e qullur, trëndafil me vesë
dhe ti iu hodhe në qafë
Kujtoje këtë, Barbara
dhe mos më ki zët që me ti po të flas
unë u flas me ti atyre që i dua
edhe kur veç njëherë i kam parë
u flas me ti gjithë atyre që duhen
edhe kur nuk i njoh fare
Kujtoje, Barbara
mos e harro, pra
atë shi të shtruar e të lumtur
mbi fytyrën tënde të lumtur
mbi atë qytet të lumtur
Mos e harro atë shi mbi det
mbi kantier
mbi anijen Uesan
Ah, Barbara
kjo luftë qe një marrëzi
ç’ndodhi me ty pra
në këtë shi
hekurri e zjarri, çeliku e gjaku
dhe ai që të shtrëngonte në krahë
me dashuri
a ka vdekur apo ende është gjallë?
Ah, Barbara
mbi Brest shiu bie litar
ashtu siç binte më parë
por s’është më ai shi e gjithçka u gremis
është një shi i pikëlluar, i përzishëm
nuk është më as stuhia
e hekurit e çelikut e gjakut
Ka vetëm re të hirta
si qen që bien shakull
si qen që zhduken
në ujin që rrjedh mbi Brest
dhe venë të treten larg
Larg, shumë larg Brestit
që është bërë gërmadhë.

Një burrë hyn tek luleshitësja
dhe zgjedh ca lule
luleshitësja i mbështjell
burri fut dorën në xhep
të kërkojë paratë
paratë për të paguar lulet
por ai vë në të njëjtën kohë
papritur
dorën mbi zemër
dhe bie

Ndërkohë që bie
paraja rrokulliset përtokë
dhe pastaj lulet bien
njëherësh me burrin
njëherësh me paranë
dhe luleshitësja rri aty
me paranë që rrokulliset
me lulet që vriten
me burrin që vdes
sigurisht që kjo është e trishtë
dhe duhet që ajo të bëjë diçka
luleshitësja
por ajo nuk di ç’të bëjë
nuk di nga t’ia fillojë

Ka aq shumë gjëra për t’u bërë
me këtë njeri që vdes
me këto lule që vriten
dhe me këtë para
këtë para që rrokulliset
e që nuk pushon së rrokullisuri.

perkthehu U.Nerguti

Jacques Prevert

Kam vajtur në tregun e zogjve

dhe kam blerë zogj

Për ty

dashuria ime

Kam vajtur në tregun e luleve

dhe kam blerë lule

Për ty

dashuria ime

Kam vajtur në tregun e hekurishteve

dhe kam blerë zinxhirë

zinxhirë të rëndë

Për ty

dashuria ime

Dhe pastaj kam vajtur në tregun e skllevërve

dhe të kam kërkuar

Por nuk të kam gjetur

dashuria ime

 

(perktheu U.N)

Jacques Prevert

Adrien mos mbaj inat !

Kthehu !

Topin e borës

që ma ke hedhur

në Chamonix

dimrin e kaluar

e kam ruajtur

Eshtë mbi oxhak

pranë kurorës së nuses

e gjora nëna ime jetëshkurtër

që vdiq e vrarë

nga i ndjeri im atë

që vdiq në gijotinë

një mëngjes të trishtë dimri

apo pranvere…

Adrien mos mbaj inat !

Kthehu !

e kam pasur gabim e pranoj

kam ndenjur vite të tëra

pa hyrë

në shtëpi

Por ta kam fshehur gjithmonë

që isha në burg !

Kam pasur gabime e pranoj

shpesh rrihja qenin

por të doja shumë !…

Adrien mos mbaj inat !

Kthehu !

Edhe fije kashte

qenushin tënd të vogël

që ka ngordhur

javën e kaluar

e kam ruajtur !

Eshtë në frigorifer

dhe kur e hap nganjëherë

për të marrë një birrë

e shoh kafshën e gjorë të pajetë

dhe kjo më dëshpëron !

E pra jam unë që e kam bërë

një mbrëmje për të kaluar kohën

duke të pritur ty…

Adrien mos mbaj inat !

kthehu !

Nga kulla Saint-Jacques

jam hedhur poshtë

pardje

dhe kam vdekur

për ty

Dje më kanë varrosur

në një varrezë shumë të bukur

dhe mendoja për ty

Dhe sonte jam rikthyer

në apartamentin

ku ti shëtisje lakuriq

në kohën që isha e gjallë

dhe po të pres…

Adrien mos mbaj inat !

Kthehu !

Kam pasur gabime e pranoj

kam ndenjur vite të tëra

pa hyrë në shtëpi

Por gjithmonë ta kam fshehur

që isha në burg !

Kam pasur gabime, e pranoj

shpesh rrihja qenin

por të doja shumë !…

Adrien mos mbaj inat !

       Kthehu !

(perktheu U.N)