خسرو و شیرین اتا عاشقونه شعری کتاب هسته که نظامی گنجوی وه ره بنویشته. ونه داستان اینتی هسه که «خسروپرویز» (ایران شازده) اتا کیجایِ خَوِری اِشنونه و ونه دِل ونه که «شیرین» (ارمنستونی شازده) ره بدست بیاره. وشون هِدی ره خله خانّه و عاشقی کانّه، ولی انده مانع پیش اِنه که هِدی جا نرسنّه و زمونه وشون وسط فاصله دم‌دنه. خسروپرویز ات‌جا دیگه ازدواج کانده و این میون اتا ریکا که ونه نوم «فرهاد» هسه هم شیرینِ عاشق بونه. سال‌ها طول کشنه تا خسرو و شیرین تونّه این موانع جا کنار بیّن و هِدی جا ازدواج هاکنن.
خسرو و شیرین ِداستان پیش از نظامی وجود داشته و شاهنومه دله هم ونجه اشاره بیّه ولی فردوسی اینتا داستان که عاشقانه محتوا داشته ره توضیح ندا و ویشته جنگ و حماسی داستان‌ها ره سوت دَوسته؛ اما نظامی اولین کسی بی‌یه که این عاشقونه شعر ره بنویشته. خسرو و شیرین داستان احتمالاً تاریخ دله واقعاً ریشه دارنه و ونه شخصیتون وجود داشتنه.
این داستان دله عشق ات‌طرفه نی‌یه و زنان ِبخاستی هم درنظر بئیت وونه که این مسئله اسلامی دوره‌ی ادبیات دله استثنائی هسته. خسرو و شیرین داستان فارسی ادبیات دله خله تأثیر داشته و ونجه خله دیگر شاعرون تأثیر بییتنه و نقاشیون زیادی ونه سر جه بکشینه.
دمباله 
تلمبار
