Islam

Islam (basa Arab: الإسلام, Al-Islām; Aksara Sunda: ᮄᮞᮣᮙ᮪) déngékeun (pitulung·info) "kapasrahan ka Gusti") nyaéta hiji ageman tauhid, kaasup rungkun ageman Ibrahim (ageman anu percaya kana kanabian Ibrahim). Kalayan kurang leuwih 1,2–1,3 miliar pangagemna ^[1], Islam mangrupa ageman kadua panglobana di dunya. Pangagem ajaran Islam disebut muslim. Islam ngajarkeun yén Gusti (Alloh) nurunkeun Firman-Na ka manusa ngaliwatan para Nabi jeung Rasul sarta Muhammad ﷺ mangrupa Rasul panungtungan nu diutus ka dunya. Dina basa Arab, Islām hartina “sumerah diri” sarta mangrupa Dīn nu hartina "aturan" atawa "sistim"

Kapercayaan[édit | édit sumber]

Rukun Iman[édit | édit sumber]

Artikel utama: Rukun Iman.

Muslim kudu percaya kana Rukun Iman nu 6 perkara nyaéta:

Iman ka Alloh
Iman ka malaékat-malaékat Alloh
Iman ka kitab-kitab Alloh
Iman ka nabi jeung Rasul Alloh
Iman ka Poé Kiamat
Iman ka qada jeung qadar

Gusti[édit | édit sumber]

Konsép dasar dina Islam nyaéta tauhid nyaéta ngaku kaésaan Gusti, sarta nampik sagala wangun penyekutuan kamanten-Na. Konsép ieu dicicikeun kalawan écés sarta basajan dina surat Al-Ikhlas (surat ka-112) anu tarjamahanana antara lain:

Sebatkeun "Anjeunna Alloh, anu maha Ésa".
"Mung Ka Alloh tempat bergantung".
"Anjeunna teu ngagaduhan anak, sareng henteu ogé diperanakkeun".
"sarta teu aya jalmi nu sarimbag jeung anjeunna".

Dina basa Arab, Gusti disebut minangka "Allah", urang Sunda tos biasa ngucap Alloh atawa Pangéran. Kecap ieu sacara etimologis nyambung kalawan ilah "kapangéranan", Alloh nyaéta ogé kecap anu dipaké ku urang Kristen (Nasrani) sarta Yahudi Arab minangka tarjamahan ti ho théos ti Jangji-pasini Anyar sarta Septuaginta.

Ngaran "Alloh" henteu mibanda wangun loba sarta henteu diasosiasikeun kalawan génder nu tangtu. Dina Islam sakumaha ditepikeun dina Al Qur'an disebutkeun:

"(Anjeunna) Panyipta langit sarta bumi. Anjeunna ngajadikeun pikeun Anjeun ti jenis Anjeun sorangan pasangan-pasangan sarta ti jenis sato ingon-ingon pasangan- pasangan (ogé), dijadikeun-Na anjeun ngembang biak jeung jalan éta. Teu aya sesuatu ogé anu sarupa jeung anjeuna, sarta Anjeuna anu Maha Ngadangu sarta Ningal". (QS 42-11)

Alloh nyaéta Ngaran Pangéran (ilah) sarta hiji-hijina Pangéran sakumaha perkenalan-na ka manusa ngaliwatan Al Quran:

"Saéstuna sim kuring ieu téh Alloh, taya Pangéran (anu hak) sajaba sim kuring, mangka sembah sim Kuring sarta dirikankeu sholat pikeun nginget sim Kuring". (QS. 20: 14)

Pamakéan kecap Alloh sacara linguistik mengindikasikan kahijian. Umat Islam percaya yén Pangéran anu maranéhanana sembah nyaéta sarua jeung Pangéran umat Yahudi sarta Nasrani, dina hal ieu téh Nabi Ibrahim. Tapi, Islam nampik ajaran Kristen ngait paham Trinitas di mana hal ieu dianggap Politheisme.

Nyutat Qur'an, surat An-Nisa(4):171:

"Héi Ahli Kitab, ulah manéh ngaleuwihan wates dina ageman sarta ulah manéh ngomong ka Alloh kajaba anu bener. Saéstuna Al-Masih, Isa putra Maryam éta téh utusan Alloh sarta (anu diciptakeun jeung kalimah-Na) anu dipangnepikeun ka Maryam sarta (jeung tiupan) roh ti Mantenna. Mangka iman manéh ka Alloh sarta rasul-rasul-nya. Sarta ulah manéh ngomong:"Pangéran éta aya tilu", geus, geura eureun ti omongan éta. Éta leuwih alus pikeun manéh. Saéstuna Alloh Pangéran anu Maha Esa. Maha suci Alloh ti miboga anak, sagala anu di langit sarta di bumi nyaéta kepunyaan-nya. Cukup Alloh minangka Pamulasara".

Dina Islam visualisasi atawa penggambaran Pangéran henteu ditepungan, hal ieu dilarang alatan bisa boga tungtung dina pemberhalaan sarta malahan panghina, alatan Pangéran henteu sarupa kalawan naon ogé (Asy-Syuraa QS. 42: 11). Minangka gantina, Islam ngagambarkeun Pangéran dina 99 ngaran / gelar / landian Pangéran (asma'ul husna) anu ngagambarkeun sipat ketuhanan-nya sakumaha aya dina Al Qur'an.

Hukum Islam[édit | édit sumber]

Dasar Hukum Islam nyaéta Al Quran sarta Sunnah Nabi Muhammad saw. Hukum Islam, nurutkeun surat Al-azhab ayat 36, lamun Alloh sarta Rosul-Na geus netepkeun hiji hukum, mangka manusa henteu bisa nampikna. Sajaba ti éta, lamun hukum kasebut henteu kapanggih naskh na dina Al Quran sarta Sunnah, mangka manusa kaci pikeun ngalakonan Ijtihad. Ijtihad ngan kaci dipigawé ku jalma-jalma zuhud, soleh, sarta alus amalnya

Rukun Islam[édit | édit sumber]

Artikel utama: Rukun Islam.

Para ulama netepkeun yén tiap Muslim kudu tumut kana 5 asas dina Islam nu disebut Rukun Islam:

Ngucapkeun kalimah sahadat sarta narima yén euweuh deui nu disembah tur dipitaat kajabi ti Gusti Alloh, sarta yén Nabi Muhammad s.a.w éta rasul Alloh.
Ngadegkeun solat lima kali sapoé.
Puasa di bulan Romadhon.
Ngaluarkeun zakat.
Munggah Haji keur nu mampuh.

Qur'an[édit | édit sumber]

Al Qur'an nyaéta kitab suci pikeun ummat Islam. Sacara harfiah Qur'an hartosna bacaan. Tapi cacak kadéngé ngarujuk ka hiji buku/kitab, ummat Islam ngarujuk Al Qur'an sorangan leuwih dina kecap-kecap atawa kalimah di jerona, lain dina wangun fisikna minangka hasil citakan.

Umat Islam percaya yén Al Qur'an ditepikeun ka Nabi Muhammad SAW ngaliwatan malaékat Jibril. Penurunannya sorangan lumangsung sacara bertahap antara taun610 nepi ka nepi ka maotna anjeunna 632 masehi. Cacak Al Qur'an leuwih réa ditransfer ngaliwatan apalan, tapi minangka tambahan réa pamilu Islam dina mangsa éta anu nuliskeunana dina tulang, batu-batu sarta dangdaunnan.

Umat Islam percaya yén Al Qur'an anu aya ayeuna persis sarua jeung anu ditepikeun ka Muhammad SAW, saterusna ditepikeun deui ka pamiluna, anu saterusna ngapalkeun sarta nulis eusi Al Qur'an kasebut. Sacara umum para ajengan nyatujuan yén vérsi Al Qur'an anu aya ayeuna, mimiti dikompilasi dina mangsa kekhalifahan Utsman bin Affan (khalifah Islam ke-3) anu berkisar antara 650 nepi ka 656 Masehi. Utsman bin Affan saterusna ngirimkeun duplikat ti vérsi kompilasi ieu ka sakumna penjuru kakawasaan Islam dina mangsa éta sarta maréntahkeun sangkan kabéh vérsi sajaba ti éta dibinasakeun pikeun kasaragaman.

Al Qur'an mibanda 114 surat (bab), sarta sajumlah 6.236 ayat (aya béda gumantung cara ngitung). Ampir kabéh Muslim ngapalkeun sahenteuna sawatara bagian ti sakabéh Al Qur'an, maranéhanana anu ngapalkeun sakabéh Al Qur'an dipikawanoh minangka hafiz (loba:huffaz). Pencapaian ieu lain hiji hal anu arang, dipercaya yén ayeuna aya jutaan penghapal Al Qur'an diseluruh dunya.

Muslim ogé percaya yén Al Qur'an aslina ngan Basa Arab. Hasil tarjamahan Al Qur'an ka sagala rupa basa henteu mangrupa Al Qur'an éta sorangan. Ku alatan éta tarjamahan ngan mibanda kalungguhan minangka koméntar ka Al Qur'an atawa hasil usaha néangan harti Al Qur'an, tapi lain Al Qur'an éta sorangan.

Tumbu kaluar[édit | édit sumber]

Sumber akademis online[édit | édit sumber]

Diréktori[édit | édit sumber]

Islam jeung seni katut élmu[édit | édit sumber]

Rujukan[édit | édit sumber]

↑ [1][2]

[1] [1][2]

[1]