หนัง Sci-fi หลายเรื่อง อาจจะนำเสนอมุมมองการสำรวจอวกาศของมนุษย์ว่าคือการหาโลกใบใหม่เมื่อโลกของเราเกินเยียวยา จนสุดท้ายเราต้องทิ้งโลก ดาวดวงนี้ไปในที่สุด แต่อย่าลืมว่าสุดท้ายเราไม่มีทางทิ้งโลกได้ เพราะเราไม่ได้เป็นเจ้าของโลกแต่โลกสร้างเราขึ้นมาต่างหาก

ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรการสำรวจอวกาศนับตั้งแต่วันแรกที่มนุษย์มองขึ้นไปบนท้องฟ้า จนถึงวันที่เราก้าวเท้าลงบนดาวดวงที่สองเพื่อไปเยี่ยมเยือนด้วยเวลาอันเป็นเศษเสี้ยวของระยะเวลาที่มนุษย์ถือกำเนิดขึ้นมา หรือกำลังพัฒนาเทคโนโลยีต่าง ๆ มากมาย มนุษย์ไม่อาจทิ้งความสามารถหนึ่งที่ในจักรวาลนี้อาจจะมีแค่เราเท่านั้นที่ทำได้ คือการใช้ความคิดร่วมกัน

เพราะเราเชื่อว่าวิทยาศาสตร์คือวิธีคิด ไม่ใช่แค่ชื่อวิชา การทำให้เรื่องราววิทยาศาสตร์เป็นสิ่งที่พบเจอได้ในชีวิตประจำวันและมีความเกี่ยวข้องกับชีวิตอย่างแยกกันไม่ออก

ดาวมันก็อยู่บนฟ้าของมันเป็นแสนเป็นล้านปี มีแต่เราเท่านั้นแหละที่ถีบตัวเองขึ้นไปหามัน คำคนนี้คงจะเป็นคำที่บอกเล่าความกระหายรู้ในปริศนาบนฟากฟ้าที่บรรพบุรุษของเราสงสัยมานับตั้งแต่มนุษย์ถือกำเนิดขึ้นบนโลก บนท้องฟ้าที่มืดมิดระยะเวลาที่ผ่านไปทำให้เราเปลี่ยนจากเผ่าพันธุ์ที่เกิดขึ้นมาเท้าติดกับพื้นโลกมีโอกาสที่จะพุ่งทะยานขึ้นไปท่ามกลางดวงดาวและค้นหาความลับที่จักรวาลทิ้งเอาไว้ ในยุค 100 ปีที่ผ่านมานับว่าเป็นยุคทองแห่งการสำรวจอวกาศเลยก็ว่าได้

เวลาที่เราดูดาว เราไม่ได้แค่มองดูแผ่นฟ้าสีดำและจุดสีขาวบนนั้น แต่เรากำลังดูอดีต ปัจจุบัน และอนาคตไปพร้อม ๆ กัน เรากำลังดูที่มาของชีวิตและกฎทางฟิสิกส์ทั้งหมดที่เราเรียนรู้กันบนโลกแต่พยายามจะใช้มันอธิบายเอกภพทั้งหมด และที่สำคัญเรากำลังเข้าใจความบังเอิญที่ทำให้เราได้มาอยู่ตรงนี้