هنگ کنگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به ناوبری پرش به جستجو
منطقهٔ ویژهٔ اداری
جمهوری خلق چین هنگ‌کنگ
بخش خودمختار
Hong Kong Skyline Restitch - Dec 2007.jpg
پرچم منطقهٔ ویژهٔ اداری جمهوری خلق چین هنگ‌کنگ
پرچم
نشان رسمی منطقهٔ ویژهٔ اداری جمهوری خلق چین هنگ‌کنگ
نشان
هُنگ‌کُنگ
هُنگ‌کُنگ
مختصات: ۲۲°۱۶′۴۲″ شمالی ۱۱۴°۰۹′۳۲″ شرقی / ۲۲٫۲۷۸۳۳°شمالی ۱۱۴٫۱۵۸۸۹°شرقی / 22.27833; 114.15889مختصات: ۲۲°۱۶′۴۲″ شمالی ۱۱۴°۰۹′۳۲″ شرقی / ۲۲٫۲۷۸۳۳°شمالی ۱۱۴٫۱۵۸۸۹°شرقی / 22.27833; 114.15889
پیمان نانجینگ۲۹ اوت ۱۸۴۲
اشغال توسط ژاپن۲۵ دسامبر ۱۹۴۱-۱۵ اوت ۱۹۴۵
انتقال حاکمیت به چین۱ ژوئیه ۱۹۹۷
حکومت
 • رئیس دولت[۱]کری لم
مساحت
 • کل۱٬۱۰۴ کیلومتر مربع (۴۳۰ مایل مربع)
 • آبی۴٫۵۸ کیلومتر مربع (۱٫۸ مایل مربع)
جمعیت (۲۰۱۰)
 • جمعیت۷٬۰۶۱٬۲۰۰
 • تراکم۶٬۴۰۰/کیلومتر مربع (۱۷٬۰۰۰/مایل مربع)
منطقهٔ زمانیHKT (یوتی‌سی ۸+)
پیش‌شماره(های) تلفن۸۵۲
کد ایزو ۳۱۶۶HK
HDI۰٫۸۶۲ (۲۱ام)
واحد پولدلار هنگ کنگ
زبان رسمیچینی و انگلیسی

هُنگ کُنگ یا هانگ کانگ (به انگلیسی: Hong Kong) (به چینی: 香港) شهری است جزیره‌ای در جنوب چین. منطقه خودمختار هنگ کنگ با هفت میلیون و ۲۳۰ هزار نفر جمعیت،[۲] از مهم‌ترین بازارهای مالی و تجاری آسیا و جهان به‌شمار می‌رود. هنگ کنگ از سال ۱۸۴۲ تا ۱۹۹۷ جزو مستعمرات امپراتوری بریتانیا بود. در سال ۱۹۹۷ و پس از پایان یافتن پیمان پیشین به جمهوری خلق چین پیوست.

منطقه هنگ کنگ یکی از دو منطقه تقسیماتی ویژه در جمهوری خلق چین است. منطقه دیگر ماکائو است. زبان‌های رسمی در هنگ کنگ چینی و انگلیسی است. زبان رایج در هنگ کنگ اما عملاً زبان کانتونی است که یکی از گونه‌های چینی می‌باشد. ۹۳٫۶ درصد از مردم هنگ کنگ چینی‌تبار هستند. واحد رسمی پول هنگ کنگ، دلار هنگ کنگ است.

هنگ‌کنگ شهری با ۳۹ ساختمان بلند که ارتفاع هر یک بیش از ۲۰۰ متر است به شهر آسمان‌خراش‌ها معروف شده و تعداد ۴ برج بلند از مجموع ۱۵برج مرتفع دنیا را در خود جای داده‌است. منطقه هنگ‌کنگ چهارمین منطقه در جهان از نظر تراکم جمعیت به‌شمار می‌آید. مید-لِولز، نام اعیان‌نشین‌ترین منطقه هنگ‌کنگ است.[۳]

هنگ‌کنگ به خاطر بندرگاه طبیعی عمیق خود که پذیرای کشتی‌های بزرگ باربری بین‌المللی است، شهرت دارد.[۴]

جغرافیا[ویرایش]

هنگ کنگ در ۶۰ کیلومتری شرق ماکائو در شرق دلتای رودخانه مروارید قرار گرفته و از سوی شمال با استان گوآنگ‌دونگ و از سوی جنوب با دریای چین جنوبی هم‌مرز است.

هنگ کنگ ۲٬۷۵۵ کیلومتر مربع مساحت دارد و از آنجا که بیشتر سطح آن شامل کوه و تپه است، ساخت‌وساز تنها در ۲۵ درصد از سطح هنگ کنگ انجام شده و حدود ۴۰ درصد سطح منطقه نیز شامل پارک و ذخیره‌گاه‌های طبیعی است.[۵]

هنگ کنگ شامل سه محدوده جغرافیایی اصلی یعنی جزیره هنگ کنگ، شبه‌جزیره کولون، و منطقه‌های جدید است. غیر از این، هنگ کنگ هم‌چنین بیش از ۲۰۰ جزیره دارد که بزرگ‌ترین آن‌ها جزیره لانتاو است.

جزیره هنگ کنگ
کولون
منطقه‌های جدید
تراکم جمعیت در شهرستان‌های هنگ کنگ

تاریخچه[ویرایش]

آسمان‌خراش‌های مسکونی، منطقه مید-لِولز را دربر گرفته‌اند. منطقه مید-لِولز در ارتفاعات کوه‌پایه ویکتوریا پیک واقع شده‌است. این منطقه مُشرف به بندر ویکتوریا، پارک هنگ کنگ، باغ جانورشناسی و گیاه‌شناسی هنگ کنگ و دانشگاه هنگ کنگ است.

نام هنگ کنگ به معنی «بندرگاه عطرآگین» است. این منطقه از حدود پنج هزار سال پیش مسکونی بوده و آثاری از دوره نوسنگی در آن یافت شده‌است. چینی‌های هان (قوم اصلی چین) در زمان دودمان سونگ بین سال‌های ۹۷۰ تا ۱۲۷۹ از شمال چین به هنگ کنگ آمدند. امروزه هنگ کنگ شهری جزیره‌ای در چین است که از دهه ۱۸۴۰ میلادی تحت حاکمیت بریتانیا بود اما در سال ۱۸۹۸، دولت‌های بریتانیا و چین معاهده‌ای را امضا کردند که براساس آن، هنگ کنگ به صورت اجاره ۹۹ ساله در اختیار بریتانیا قرار گرفت. بریتانیا در سال ۱۹۹۷، هنگ کنگ را با فرمول «یک کشور - دو نظام» به چین برگرداند. بر پایه توافق بین بریتانیا و چین، قرار است هنگ کنگ تا سال ۲۰۴۷ از درجه بالایی از خودمختاری برخوردار باشد. شهر هنگ کنگ که در سدهٔ نوزدهم همچون یک بندر بازرگانی عمل می‌کرد امروزه به صورت یک مرکز اصلی امور مالی در جهان درآمده است.[نیازمند منبع]

سیاست[ویرایش]

یک قانون اساسی هنگ‌کنگ در سال ۱۹۹۰ به تصویب رسیده‌است. رئیس‌جمهور چین رئیس دولت در هنگ‌کنگ می‌باشد. قوه مقننه هنگ‌کنگ متشکل از ۶۰ نفر که به مدت ۴ سال برخی انتخاب و برخی منتصب می‌شوند.

هنگ کنگ مهر ماه سال ۱۳۹۳ به مدت سه ماه شاهد ناآرامی‌های بی‌سابقه و تجمع اعتراض‌آمیز هزاران نفر از مردم این منطقه موسوم به «جنبش چتر» بود. در آن سال، هزاران فعال طرفدار دموکراسی دست به تظاهرات و تجمع زدند و خواهان برگزاری انتخابات آزاد در هنگ‌کنگ هستند. اعتراض‌ها به تصمیم مقامات پکن در خصوص تأیید نامزدهای انتخابات محلی بود و معترضان در طول این مدت شماری از خیابان‌های اصلی این شهر را به اشغال خود درآورده بودند. بعد از این اتفاق نیز این منطقه تحت کنترل چین، هرازگاهی شاهد تجمعات کوچک و بزرگ بود و نگرانی مسئولان امنیتی هنگ کنگ این است که حادثه سال ۹۳ بار دیگر تکرار شود.[۶]

سال ۲۰۱۴ میلادی هزاران معترض به دولت محلی هنگ کنگ، با تحصن در مقابل دفتر لئونگ چون یینگ، رئیس این دولت، خواهان استعفای او شدند. رئیس دولت محلی هنگ کنگ منصوب دولت چین است، و معترضان از لئونگ چون یینگ به عنوان سیاست‌مداری یاد می‌کنند که «بیش از حد» به دولت چین نزدیک است.

مردم[ویرایش]

اکثریت مردم هنگ کنگ دین به‌خصوصی ندارند و ناخداباور یا ندانم‌باور هستند. حدود ۴۳ درصد از مردم هنگ کنگ اعتقاداتی مربوط به سه دین بودایی، تائویسم و آیین کنفوسیوس دارند.[۷] در هنگ کنگ آزادی مذهب به درجه بالایی وجود دارد.

نگارخانه[ویرایش]

سراسرنمایی در شب از آسمان‌خراش‌های هُنگ کُنگ و بندر ویکتوریا از منظر منطقهٔ مید-لِولز
سراسرنمای کولون، جزیره هنگ کنگ و شهر هنگ کنگ.
Night time city skyline with Victoria Harbour in front and low hills behind
سراسرنمای ساختمان‌های جزیره هنگ کنگ در شب

پانویس[ویرایش]

  1. رسانه‌های رسمی چین از عملکرد رئیس دولت هنگ‌کنگ حمایت کردند، بی‌بی‌سی فارسی
  2. "Mid-year Population for 2014". Census and Statistics Department (Hong Kong). 12 August 2014.
  3. گران‌ترین آپارتمان آسیا با قیمت حدود ۷۰ میلیون یورو، دویچه‌وله فارسی
  4. Ash, Russell (2006). The Top 10 of Everything 2007. Hamlyn. p. 78. ISBN 0-600-61532-4.
  5. Morton, Brian; Harper, Elizabeth (1995). An Introduction to the Cape d'Aguilar Marine Reserve, Hong Kong. Hong Kong University Press. p. 9. ISBN 9789622093881.
  6. خبرگزاری ایرنا: هنگ کنگ وضعیت امنیتی به خود گرفت بایگانی‌شده در ۵ نوامبر ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine. تاریخ خبر: ۱۰/۰۶/۱۳۹۵. کد خبر: ۸۲۲۱۱۷۲۰ (۵۵۳۰۶۱۹).
  7. "Hong Kong". Bmm.org. 1 July 1997. Retrieved 2 November 2011.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

اطلاعات توریستی هنگ کنگ

پیوند به بیرون[ویرایش]