Arthur Miller

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Arthur Miller
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 17 października 1915
Nowy Jork
Data i miejsce śmierci 10 lutego 2005
Roxbury
Narodowość amerykańska
Dziedzina sztuki literatura piękna
Ważne dzieła
Odznaczenia
Narodowy Medal Sztuki (USA)
Strona internetowa

Arthur Asher Miller (ur. 17 października 1915 w Nowym Jorku, zm. 10 lutego 2005 w Roxbury) – amerykański dramaturg polsko-żydowskiego pochodzenia, scenarzysta, eseista i autor słuchowisk radiowych, laureat Nagrody Pulitzera (1949) za dramat Śmierć komiwojażera (1949)[1].

Odmawiał złożenia zeznań przeciwko innym w Komisji ds. Działalności Antyamerykańskiej Izby Reprezentantów (House Un-American Activities Committee).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodzony na Manhattanie w Nowym Jorku, w rodzinie żydowskich imigrantów, Izydora i Augusty (Talal). Ojciec, niepiśmienny, lecz zamożny kupiec[2], miał sklep z odzieżą damską. W 1929 wraz z załamaniem się wskutek Wielkiego kryzysu Nowojorskiej Giełdy Papierów Wartościowych i utraty rodzinnego interesu, Millerowie przenieśli się do skromniejszego mieszkania na Brooklynie.

W 1932, po ukończeniu Abraham Lincoln High School w Nowym Jorku, Millerowie nie mieli środków, aby wysłać syna na uniwersytet, dlatego po zapewnieniu sobie miejsca na University of Michigan podejmował on wiele prac pomocniczych aby opłacić swoje czesne na wydziale dziennikarstwa. Na uniwersytecie został reporterem i nocnym redaktorem studenckiej gazety, „The Michigan Daily”. Wtedy właśnie napisał swoją pierwszą sztukę No Villain.

Po zdobyciu Avery Hopwood Award za No Villain, rozpoczął studia na wydziale anglistyki, gdzie spotkał profesora Kennetha Rowe'a, który ukierunkował go na dramaturgię. Przez resztę życia pozostał w ścisłych relacjach ze swoją Alma Mater, ustanawiając uniwersytecką nagrodę Arthur Miller Award w 1985, nagrodę Arthur Miller Award for Dramatic Writing w 1999 oraz użyczając swego nazwiska dla Arthur Miller Theatre w 2000.

W 1937 napisał sztukę Honors at Dawn, która również otrzymała Avery Hopwood Award.

W 1938 uzyskał stopień licencjata na Wydziale Anglistyki. Dołączył do Federal Theater Project oraz do New Deal Agency, agencji założonej, by zapewniać pracę w teatrze. Wybrał pracę w teatrze, mimo że otrzymał ofertę pracy jako scenarzysta dla 20th Century Fox. Jednak Amerykański Kongres, obawiając się o możliwe przenikanie komunizmu do projektu, zamknął go. Miller rozpoczął pracę w Brooklyn Navy Yard, pisząc w międzyczasie sztuki radiowe, które były grywane w CBS.

Zwolniony z obowiązku służby w armii amerykańskiej podczas II wojny światowej z powodu urazu rzepki kolanowej, nabytego w szkole średniej.

5 sierpnia 1940 ożenił się z ukochaną z czasów studenckich, Mary Grace Slattery, katoliczką, córką sprzedawcy ubezpieczeń. Mieli dwoje dzieci, Jane i Roberta, późniejszego pisarza, dyrektora i producenta, m.in. filmowej wersji Czarownic z Salem z 1996. 11 czerwca 1956 pisarz rozwiódł się.

29 czerwca 1956 ożenił się ponownie, tym razem z Marilyn Monroe, z którą rozwiódł się 29 stycznia 1961.

17 lutego 1962 ożenił się z Inge Morath, znaną fotografką (mieli dwoje dzieci), 30 stycznia 2002 owdowiał.

Najważniejsze dramaty[edytuj | edytuj kod]

  • 1947 – All My Sons (Wszyscy moi synowie)
  • 1949 – Death of a Salesman (Śmierć komiwojażera)
  • 1952 – The Crucible (Czarownice z Salem)
  • 1956 – A View from the Bridge (Widok z mostu)
  • 1964 – Incident at Vichy (Incydent w Vichy)
  • 1964 – After the Fall (Po upadku)
  • 1968 – The Price (Cena)
  • 1982 – Some Kind of Love Story (Coś w rodzaju miłości)
  • 1982 – Elegy for a Lady (Elegia dla jednej pani)
  • 1987 – Danger Memory! (Strzeż się pamięci)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. The Oxford companion to English literature. Margaret Drabble (red.). Oxford: Oxford University Press, 1994, s. 650. ISBN 0-19-866130-4.
  2. James Campell: Arthurian legends (ang.). theguardian.com. [dostęp 2017-11-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kategoria:Laureaci Nagrody Emmy