Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

Ioniq front side view.png

…co w Hyundaiu Ioniq (na zdjęciu) wykonano z trzciny cukrowej?

…że Baran nie pozwalał nazywać się „ojcem internetu”?

…co robiła córka Wodeckiego we Lwowie?

…który brytyjski dyrygent transkrybował utwory na obój dla swojej żony?

Wydarzenia

BrexitKryzys w WenezueliJulian AssangeHomo luzonensisZamach stanu w SudanieLikwidacja OFE

Zmarli: Siegmar WätzlichAlan García PérezRyszard KajaIgnace MurwanashyakaOwen GarriottBibi AnderssonGene WolfeJacek NamieśnikMirjana MarkovićTony BuzanPaul Greengard (na zdjęciu)Lydia WidemanYvette Williams

Rocznice

20 kwietnia: imieniny obchodzą m.in.: Sara, Agnieszka i Berenika; Wielka Sobota w Kościołach zachodnich; rozpoczął się tydzień żydowskiego święta Pesach
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

Livyatan melvillei skull.jpg
Livyatanwymarły rodzaj walenia z grupy Physeteroidea, obejmujący pojedynczy gatunek L. melvillei. Jego nazwa rodzajowa inspirowana jest biblijnym potworem morskim Lewiatanem, a gatunkowa – autorem książki Moby Dick, Hermanem Melvillem, który na antagonistę wielorybników w swej książce obrał wielkiego kaszalota. Livyatan znaleziony został w peruwiańskiej formacji Pisco i żył w tortonie, około 9,9–8,9 miliona lat temu, chociaż wielki ząb z Australii wskazuje, że jego bliski krewny mógł żyć jeszcze w pliocenie, jakieś 5 milionów lat temu. Zwierzę należało do absolutnych drapieżników, żywiących się dużą zwierzyną i zajmowało zapewne miejsce szczytowego drapieżnika polującego na walenie, płetwonogie itd. Co charakterystyczne dla tej grupy, Livyatan miał funkcjonalne, pokryte szkliwem zęby w szczęce i żuchwie, jak też inne adaptacje do polowań na grubą zdobycz. Całkowitą długość zwierzęcia szacuje się na 13,5–17,5 m, podobnie jak w przypadku współczesnego kaszalota spermacetowego, co czyni go jednym z największych drapieżników, jakie kiedykolwiek istniały. Wymarcie spowodowane zostało prawdopodobnie przez ochłodzenie pod koniec miocenu, które zredukowało populacje ryb. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Minuscule 69 (GA) 14b.jpg

Minuskuł 69 – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie i papierze w języku greckim z XV wieku. Kolejność ksiąg Nowego Testamentu jest nietypowa, występują pozabiblijne dodatki. Niektóre partie kodeksu zostały utracone. Tekst Ewangelii reprezentuje cezarejską tradycję tekstualną, tekst Dziejów i Listów powszechnych reprezentuje bizantyńską tradycję tekstualną. Kodeks zawiera pozabiblijne dodatki. W całym rękopisie naliczono 1129 błędów itacyzmu, stosuje nietypowe formy gramatyczne. Frederick Henry Ambrose Scrivener naliczył 74 opuszczeń w tekście spowodowanych błędem homoioteleuton. Zdaniem Scrivenera odpowiedzialność za te opuszczenia ponosi sam skryba, który niezbyt uważnie kopiował tekst. Rękopis od 1640 roku przechowywany jest w Leicester. Od XVIII wieku jego tekst cieszy się zainteresowaniem wśród krytyków tekstu i cytuje się go we wszystkich krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu. Dostępny jest w formie zdigitalizowanej. Czytaj więcej…