300 απεργία πείνας

Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας, το αίτημά μας για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών εργαζομένων βρίσκεται στο κέντρο του αγώνα και γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό τη στιγμή που η κοινωνία κλονίζεται από τη φτώχια και την ανεργία και χιλιάδες μετανάστες και ντόπιοι ωθούνται στην εξαθλίωση και τη στέρηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων στη σίτιση, τη στέγη και την ιατρική περίθαλψη.

Ένα χρόνο μετά την απεργία πείνας, οι κατακτήσεις μας για το ανανεώσιμο καθεστώς «ανοχής» και το δικαίωμα ταξιδιού στις χώρες καταγωγής έχουν υλοποιηθεί, με συνεχή όμως προβλήματα και συχνά ταλαιπωρία για εμάς. Ο απαιτούμενος χρόνος παραμονής για τη νομιμοποίηση χωρίς προϋποθέσεις μειώθηκε από 12ετία σε 10ετία, παρότι η συμφωνία με την κυβέρνηση αφορούσε 8ετία. Αποτέλεσμα του αγώνα μας ήταν επίσης η μείωση των απαιτούμενων ενσήμων από 100 σε 60 για την έκδοση βιβλιάριου ασθενείας για όλους τους εργαζόμενους και από 200 σε 120 για την ετήσια ανανέωση της άδειας παραμονής των μεταναστών.

Μετά την επιτυχή έκβαση της απεργίας πείνας των 300 μεταναστών εργατών, η Άκρα Δεξιά (στις διάφορες εκδοχές της) επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς. Οι βουλευτές του ΛΑΟΣ Γεωργιάδης και Πλεύρης με ερώτηση τους στη Βουλή ζητάνε την απέλαση των 300 για δήθεν κλοπές που υποτίθεται ότι έγιναν στο Μέγαρο Υπατία. Ακολουθώντας την γκεμπελική τακτική του “πες πες όλο και κάτι θα μείνει” διαστρεβλώνουν κατά προκλητικό τρόπο την αλήθεια. Είναι γνωστό ότι το Μέγαρο Υπατία παραδόθηκε άθικτο και χωρίς καμία παραβίαση στον ιδιοκτήτη του κ. Ρουτζούνη και τον υπεύθυνο φύλαξης κ. Γεωργιάδη. Κατά τη διάρκεια της παράδοσης (η οποία βιντεοσκοπήθηκε), ο κ. Ρουτζούνης όχι μόνο δεν εξέφρασε κάποιο παράπονο, αλλά ευχαρίστησε για την προσοχή που επιδείχτηκε όσο διάστημα παρέμειναν οι μετανάστες στο κτίριο. Επομένως, ακόμα και αν έχει συμβεί κάτι στην Υπατία, αυτό συνέβη μετά την αποχώρηση των 300.

Ταυτόχρονα με την σπέκουλα στο κοινοβουλευτικό πεδίο, άλλοι ακροδεξιοί ρατσιστές πυρπόλησαν το αυτοκίνητο του Μάρκου Χατζησάββα, πολύ κοντά στα γραφεία του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης. Ο Χατζησάββας (από τα πιο δραστήρια μέλη του ΦΜΚ) είχε στοχοποιηθεί το τελευταίο διάστημα από εφημερίδες και μπλογκς ως “υποκινητής” των 300.

Περιττεύει να πούμε ότι ούτε το αντιρατσιστικό κίνημα, αλλά ούτε και οι 300, πρόκειται να πτοηθούν από τρομο-επερωτήσεις και εμπρησμούς. Δεν λυγίσαμε όταν βρεθήκαμε απέναντι σε όλο το πολιτικό σύστημα, δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω και τώρα. Συνεχίζουμε αταλάντευτα τον αγώνα για να τελειώσει το απαρτχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών, για να επιστρέψουν οι νοσταλγοί του φασισμού στα υπόγεια της Ιστορίας, όπου και ανήκουν.

ΥΓ Εννοείται ότι για την τρομοκρατική επίθεση σε βάρος του Χατζησάββα ούτε αστυνομική κινητοποίηση έγινε, ούτε κανένας θιασώτης της “μη βίας” διέρρηξε τα ιμάτια του. 'Άλλωστε το έχουμε ξαναπεί: Δεν είναι η βία γενικώς που ενοχλεί, αλλά το πολιτικό πρόσημό της.

Αθήνα, 31/3/11

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Ο αγώνας.Η απεργία πείνας των 300, με τη διάρκεια που είχε (44 μέρες), την αποφασιστικότητα και την επιμονή που έδειξαν οι ίδιοι οι απεργοί (πάνω από 120 μεταφέρθηκαν σε νοσοκομεία), την αντοχή της απέναντι στη λυσσαλέα επίθεση της κυβέρνησης, του πολιτικού προσωπικού του κράτους και της μεγάλης πλειονότητας των ΜΜΕ, την κοινωνική και πολιτική αλληλεγγύη που δημιούργησε όσο εξελισσόταν και τα αιτήματα που κέρδισε, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους αγώνες της μεταπολιτευτικής περιόδου και τον πρώτο νικηφόρο στην Ελλάδα του Μνημονίου.

Η οργάνωση.Η απεργία πείνας οργανώθηκε πραγματικά από τα κάτω, από συνελεύσεις μεταναστών στις οποίες διαμορφώθηκαν τα αιτήματα και επελέγησαν αυτοί που θα έκαναν απεργία πείνας. Αν και ο ρόλος του Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης είναι πρωταγωνιστικός στη συγκρότηση αυτής της πρωτογενούς μεταναστευτικής αυτοοργάνωσης, η συλλογικότητα (οποιαδήποτε απόφαση παιρνόταν μετά από γενική συνέλευση των απεργών πείνας) και η συνολική πολιτική στάση του υποκειμένου καθ’ όλη τη διάρκεια αυτού του αγώνα αποτελούν σημαντική κινηματική κατάκτηση και παρακαταθήκη.

Σήμερα το βράδυ φεύγουν οι μετανάστες απεργοί πείνας για την Κρήτη και αδειάζει το Μέγαρο Υπατία. Μετά από 44 ημέρες απεργίας πείνας, οι 300 φεύγουν δικαιωμένοι, αφού ικανοποιήθηκε μεγάλο μέρος των αιτημάτων τους. Η θετική έκβαση της απεργίας πείνας απέδειξε ότι:

1. Οι κοινωνικοί αγώνες μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα και να μην δίνονται μόνο για την τιμή των όπλων.

2. Οι νίκες δεν κερδίζονται ούτε με παρακάλια ούτε με "πνεύμα συναίνεσης". Χρειάζονται σθεναρή πάλη, άκαμπτο φρόνημα, καθώς και θυσίες για να επιτευχθεί έστω και η πιο μικρή κατάκτηση.

3. Κανένας αγώνας δεν πρόκειται ποτέ να τα καταφέρει χωρίς κοινωνική στήριξη και οργανωμένη αλληλεγγύη.

4. Οι μετανάστες δεν είναι αντικείμενα φιλανθρωπίας αλλά υποκείμενα αγώνα. Αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του εργατικού κινήματος κι έτσι πρέπει να λογίζονται.

Η δικαίωση των 300 δεν πρέπει όμως να οδηγήσει σε εφησυχασμό. Έχουμε μπροστά μας αγώνες όχι μόνο για να υλοποιηθούν οι κυβερνητικές εξαγγελίες για μείωση των ενσήμων και του απαιτούμενου χρόνου παραμονής για τη νομιμοποίηση, αλλά και για να δοθεί οριστικό τέλος στο απαρτχάιντ που υφίστανται οι ξένοι εργάτες. Ξεκινώντας από την αντιφασιστική-αντιρατσιστική διαδήλωση του Σαββάτου 19/3 (πλ. Κοτζιά 2:30), θα πρέπει να οπλιστούμε με αποφασιστικότητα για να δώσουμε τις επερχόμενες μάχες ενάντια στα τείχη και τις διαιρέσεις που κατακερματίζουν τους; εκμεταλλευόμενους. Η αρχή όμως έγινε, ένας καινούργιος δρόμος άνοιξε.

Αθήνα, 14/3/11

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Η σημερινή απόφαση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει μέρος των αιτημάτων των 300 μεταναστών απεργών πείνας, απέδειξε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται. Επίσης, έδειξε σε όλους τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες ότι η κυβέρνηση του Μνημονίου δεν είναι ανίκητη. Το άκαμπτο αγωνιστικό φρόνημα και πλατιά κοινωνική αλληλεγγύη μπορούν να φέρουν χειροπιαστά αποτελέσματα.

Είναι προφανές ότι θα χρειαστούν μακροχρόνιοι σκληροί αγώνες για να αρθεί το απρατχάιντ σε βάρος των ξένων εργατών που ζουν στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ωστόσο, δεν πρέπει να χωρεί αμφιβολία ότι η αυταπάρνηση των 300 άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο ελπίδας.

Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε όλους όσοι (και ήταν πολλοί...) στήριξαν αυτόν το δύσκολο αγώνα από τη Νομική έως τα νοσοκομεία. Μα πάνω απ' όλα, θα θέλαμε να χαιρετίσουμε με σεβασμό  τους 300 αγωνιστές για τους οποίους μπορεί να περηφανεύεται όλη η εργατική τάξη.

Αθήνα 9/3/11

  Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας

Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει την απεργία πείνας των 300 μεταναστών με την αστυνομική καταστολή. Επειδή ο αγώνας δεν έσπασε ούτε από τις κακουχίες ούτε από την εκστρατεία συκοφάντησης, οι κυβερνητικοί ιθύνοντες επιστρατεύουν τώρα την κρατική βία, μήπως επιτύχουν καλύτερο αποτέλεσμα. Από το πρωί γινόμαστε αποδέκτες μιας "άνωθεν" οργανωμένης διαρροής ότι οι απεργοί πείνας απειλούνται με απέλαση, αν δεν δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης για εξάμηνο καθεστώς ανοχής. Και για να μη μένουν στα λόγια, συνελήφθησαν σήμερα στον Ερυθρό Σταυρό δύο αλληλέγγυες φοιτήτριες που συνόδευαν νοσηλευόμενους απεργούς πείνας.

Σήμερα, που 100 περίπου απεργοί πείνας μετανάστες έχουν μεταφερθεί σε νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με σοβαρά προβλήματα υγείας και προφανή κίνδυνο απώλειας και της ίδιας τους της ζωής, η κυβέρνηση, με την στήριξη των πρόθυμων ΜΜΕ, επιχειρεί να δικαιολογήσει την πολιτικά έωλη αδιαλλαξία της με τα μόνα όπλα που της έχουν απομείνει: το ψέμα και την συκοφάντηση.

Σήμερα, που με μόνο όπλο την βιολογική τους ύπαρξη οι 300 απεργοί πείνας μετανάστες βρίσκονται στην 38^η ημέρα του αγώνα τους, όλο και περισσότεροι συμπολίτες μας συνειδητοποιούν ότι αυτός ο αγώνας δεν είναι μόνο αγώνας των μεταναστών ενάντια στις διακρίσεις που υφίστανται, αλλά είναι και αγώνας όλων των εργαζομένων ενάντια στην οργανωμένη αθλιότητα που λεηλατεί το σήμερα και στραγγαλίζει το αύριο όλων μας.

Από τις 25 Γενάρη, 300 περίπου μετανάστες εργάτες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη έχουν ξεκινήσει μια σκληρή απεργία πείνας. Διεκδικούν ίσα δικαιώματα με τους ντόπιους συναδέλφους τους και τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και των μεταναστριών που ζουν, εργάζονται και μετακινούνται στη χώρα. Οι αγωνιζόμενοι απεργοί πείνας μετανάστες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του κοινωνικού αγώνα. Προτάσσουν τη ζωή τους απέναντι στη βαρβαρότητα της εξουσίας, στην εξαθλίωση που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση σ’ ολόκληρη την κοινωνία. Αγωνίζονται για τη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Οι 300 απεργοί πείνας διακινδυνεύουν τη ζωή τους όχι στη βάση προσωπικών και ιδιοτελών κινήτρων, αλλά για μια συλλογική δίκαιη αντιμετώπιση όλων των μεταναστών και μεταναστριών που βρίσκονται στη χώρα. Από την πρώτη στιγμή ζήτησαν την αλληλεγγύη και τη γεφύρωση του αγώνα τους με τα προτάγματα όλων κοινωνικών ομάδων που χτυπιούνται από τν αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική. Το τελευταίο 24ωρο, 27 μετανάστες απεργοί πείνας έχουν μεταφερθεί σε νοσοκομεία της Αθήνας, με συμπτώματα βαριάς αφυδάτωσης και νεφρικής ανεπάρκειας και άλλοι 4 σε νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, με λιποθυμικά επεισόδια.