ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΗ, 7.30 Μ.Μ, ΤΣΑΜΑΔΟΥ 15
Πριν από τέσσερα χρόνια, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο –και η ελληνική– ιεραρχούσαν (για λίγο) τη δημόσια υγεία πάνω από την οικονομία και τιμούσαν τους εργαζόμενους στο ΕΣΥ ως «ήρωες».
Τέσσερα χρόνια μετά, το μίσος των κυβερνώντων για τον δημόσιο τομέα υγείας, όπως για κάθε τί δημόσιο, και η αδιαφορία για τους ανθρώπους του ΕΣΥ και τους χρήστες υπηρεσιών, δεν κρύβονται: από τον αλησμόνητο Κικίλια και τον ανεκδιήγητο Χρυσοχοΐδη, μέχρι τον απλά αδιανόητο Γεωργιάδη, κάθε πολιτικός προϊστάμενος του υπουργείου Υγείας θυμίζει πυρομανή που αγωνίζεται να ξεπεράσει τον προκάτοχό του.
Τα απογευματινά χειρουργεία στα υποστελεχωμένα δημόσια νοσοκομεία, η «δυνατότητα» διπλής απασχόλησης και εργασίας μετά τη συνταξιοδότηση για τους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, η (περαιτέρω) ιδιωτικοποίηση της ψυχικής υγείας και της υγείας προσφύγων, είναι μέτρα ακροδεξιάς έμπνευσης: όχι μόνο δεν αντιμετωπίζουν τα δομικά προβλήματα του εθνικού συστήματος υγείας, που πληρώσαμε με την απώλεια δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων στην πανδημία (υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, εκρηκτικές ανισότητες σε βάρος των φτωχότερων), αλλά αντίθετα, τα παροξύνουν: Εμβαθύνουν την ιδιωτικοποίηση –άμεση και έμμεση–, συνδέουν στενότερα την πρόσβαση και την ποιότητα σε υπηρεσίες υγείας με το εισόδημα των χρηστών, δημιουργούν ακόμα περισσότερα εμπόδια, εξαφανίζοντας ό,τι έμεινε όρθιο να θυμίζει το ΕΣΥ μετά την περίοδο των μνημονίων. Όλα αυτά, ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί εδώ και καιρό για το ενδεχόμενο μιας νέας επιδημικής κρίσης –της «νόσου Χ»–, οξύτερης από την COVID-19, λόγω της οποίας τα συστήματα υγείας θα έπρεπε να θωρακίζονται.