منابع موجود به زبان فارسی
دایرة المعارف هولوكاست
موزه یادبود هولوکاست آمریکا یادمان آمریکا برای هولوکاست است. این موزه میکوشد دائمی بودن خاطره هولوکاست و اهمیت آنرا حفظ کند و جهانی ایجاد کند که در آن مردم به مبارزه با نفرت، جلوگیری از نسلکشی و تشویق کرامت انسانی دست میزنند.
این موزه بر پایه مصوبهای از کنگره آمریکا بنیان نهاده شده و نهادی فدرال و مستقل محسوب میشود که هیات مدیره آنرا رئیسجمهور تعیین میکند. اولین رئیس موزه، الی ویزل، برنده جایزه نوبل، در اهمیت داشتن یادبود زندهای در واشنگتن برای قربانیان هولوکاست گفت: «به خاطر داشتن، عملی است سخاوتمندانه با هدف نجات مردان و زنان از دست بیتوجهی به شر و حتی خود شر.»
برنامههای آموزشی بینالمللی موزه، اطلاعاتی دقیق درباره هولوکاست را به شیوههایی ارائه میکنند که اهمیت تاریخ را برای مخاطبین جهانی امروز منعکس کند.
زندگینامه مصور آنه فرانک داستان کامل آنه فرانک را بازگو میکند، دختری آلمانی و یهودی که قربانی هولوکاست شد و بخاطر دفترچه خاطراتی که در آن از تجربیاتش مینوشت به شهرت رسید.
«پروژه سرداری: ایران و هولوکاست» پروژهای مشترک بین «موزه یادبود هولوکاست آمریکا» و وبسایت «ایرانوایر» است که میکوشد با جوانان ایرانی در مورد تاریخ و درسهای هولوکاست و خطر نفرتهای کنترلنشده، تئوریهای توطئه، پروپاگاندا و غیره گفتگو کند.
خصوص توسط رهبر جمهوری اسلامی، آیتالله خامنهای، نقش مهم ایرانیان را در یاری رساندن به قربانیان و بازماندگان هولوکاست تحت الشعاع قرار داده و تصویری منفی از ایران و ایرانیان در سراسر جهان به نمایش گذاشته است. از سال ۱۹۴۲، ایران شروع به پذیرش بیش از ۱۱۶،۰۰۰ پناهندهی لهستانی کرد که برخی از آنها یهودیان گریخته از اشغال شوروی و آلمان بودند. عبدالحسین سرداری، دیپلمات ایرانی که در پاریس زندگی میکرد، تعداد زیادی گذرنامه برای ایرانیان و یهودیان غیر ایرانی صادر کرد تا بتواند آنها را در برابر آزار و شکنجه توسط نازیها حفظ کند.
در اوج جنگ جهانی دوم، هزاران کودک یهودی از آزار در اروپای شرقی گریختند و دست به سفری دشوار به سوی شرایط امن در فلسطینِ وقت زدند که تحت قیمومیت بریتانیا بود. این کودکان بعدها نام «کودکان تهران» گرفتند چرا که بسیاریشان به طور موقت در پایتخت ایران پناه یافته بودند.
این فیلم نگاهی است به تاریخ هولوکایت و تلاشهای حکومت ایران برای بیاعتبار ساختن شواهد آزار و قتل میلیونها انسان بیگناه – از جمله یهودیان، روماتباران، سینتیها، افراد دارای معلولیتهای ذهنی و جسمی، همجنسگرایان و بسیاری دیگر.
در سال ۲۰۱۵، دو سازمان فرهنگی ایرانی که مورد حمایت حکومت این کشور بودند، مسابقهی کاریکاتور هولوکاست را اعلام کردند و قرار بود آثاری را از دهها کشور متفاوت دریافت کنند. بیش از ۱۵۰ کاریکاتور دریافتی برای مسابقه، در سال ۲۰۱۶ در تهران به نمایش گذاشته شدند. مدتی بعد نمایشگاههایی مشابه در سراسر ایران برگزار شد. مسابقهی پیشین، در سال ۲۰۰۶ برگزار شده بود. موزه فلسطین در تهران بعدها نمایشی از ۲۰۰ کاریکاتور از این مسابقه برگزار کرد که تحت حمایت رئیسجمهور وقت ایران، محمود احمدینژاد، بود. این مسابقات در چارچوب سیاست عملی دولت ایران برای ترویج انکار هولوکاست بودند و همراه با سخنوری رهبران ارشد این کشور با زبانی که موزه یادبود هولوکاست آمریکا «زبان نسلکشانه علیه اسرائیل» نامیده است.
به سوی نسل کشی نازی ها
این فیلم ۳۸ دقیقهای نگاهی است به عروج نازیها و تثبیت قدرت در آلمان. فیلم با استفاده از تصاویر آرشیوی نادر به کاوشی در ایدئولوژی و تبلیغات آنها و تعقیب و آزار یهودیان و سایر قربانیان میپردازد. فیلم با ارائه خلاصهای از هولوکاست و مرتکبین آن میکوشد منجر به تامل و گفتگو درباره نقش آدمهای عادی، نهادها و کشورها در سالهای ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۵ شود.