COPY? RIGHT!
freedom of knowledge
and culture
- solidarity in sharing...
when artistic expression and inspiration were transformed into intellectual property, the market set the basis for the commercialization and monopolization of cultural works...
our collective anti-copyright campaign is an artist oriented effort that wants to criticize the current copyright framework law, at European and national level, as well the suspicious role of intellectual property intermediates such as AEPI, the Greek (music) intellectual property pimp...
we believe that music in order to evolve it needs to be circulated freely, without the artist's rights being compromised...
as a starting point to this anti-copyright campaign in Greece, focusing on freedom of copying and sharing music works, we created www.myspace.com/anticopyright_gr as well as www.anticopyrightgr.blogspot.com that will host campaign material, articles, links and the series of the "COPY?RIGHT!" exclusive collections with the cream of the Greek underground...
COPY?RIGHT! vol.1 includes exclusive songs from
ONE DROP FWD, DIRECT CONNECTION, ALCALICA, FUNDRACAR, ATIKO MINUS PROJECT, DUB RIOTS, PROFESSOR SKANK, MOCA JUNIORS, dURA & SPANDA BOY
CLICK HERE FOR FREE DOWNLOAD, COPY AND DISTRIBUTION
PLAYLIST
1.ALCALICA, prends la bicyclette (8’34”)
2.ATIKO MINUS PROJECT, outernational (8’23”)
3.ONE DROP FWD, dub one day (4’12”)
4.DUB RIOTS, rumors of the rasta lion (5’12”)
5.FUNDRACAR, mpatsoi kai narkotika [dubplate] (5'19”)
6.DIRECT CONNECTION, 7G (5'38”)
7.dURA & SPANDA BOY, lonely bong (5'51”)
8.FLOWJOB, knock out [remix] (3'27”)
9.MOCA JUNIORS, all rights reversed (4’09”)
10.PROFESSOR SKANK, save the music (4’19”)
compiled by iliosporoi
technical issues by widz @ renegade
supported by: iliosporoi network, renegade records, void network, sub & dub, photovoltaic records, creative space, rastavibe, 1step fwd
SUPPORT YOUR LOCAL UNDERGROUND SCENE
COPY? RIGHT!
A DIY initiative for the free sharing of music and the protection of intellectual freedoms of artists against the music industry.
If you want to make something yours forever, just share it!
The right to share creative works freely and without restrictions is as important as safeguarding the intellectual rights of the authors.
Music is a public good and authors have every right to share their works freely (without meaning of course for free), without intermediaries, without financial or legal restrictions.
For thousands of years, the ability of music to evolve has been based upon its free sharing and reproduction, until the music industry took advantage of the Law on Intellectual Properties, developed the regulatory framework (copyright) to restrict free sharing, public performance and reproduction of music, even from the authors themselves.
The copyright, in a nutshell, is the absolute prerogative that authors' have in reproducing or copying their work exclusively or transfer the right to a third person (usually record companies) through issuing of a commercial license.
The Law on Intellectual Property Rights was created during the pre-digital age in order to protect authors' intellectual rights (ethical and economic) on the use and reproduction of their works.
The notion of Intellectual Property condemns historically free sectors of creation (cultural, intellectual, and scientific) to the exploitation of multinational companies and the industry.
While intellectual rights are obtained ex officio by authors, in practice the social and moral incentives to safeguard the rights of the authors turned into financial ones, through the commercialization of music and the penetration of the economic theory for intellectual property in the music industry.
Record companies in this way could now exploit the authors' property rights as they wished and determine their productivity, creativity and promotion according to the requirements of the market (demand) and fashion trends.
Given the (sometimes absolute) failure of authors to follow the economic return of their own works, an artificial need was created for intermediaries or intercessors that their main concern would be to safeguard the economic benefits of authors, on their behalf.
So, in every country legislative frameworks were created on Intellectual Property and Related Rights along with Collection Societies (i.e. Greek Society for the Protection of Intellectual Property – AEPI SA- for composers / lyricists in Greece), that have shown in practice that do not serve the majority of authors and common cultural wealth, but the economic interests of shareholders and multinational record companies, promoting or expanding monopoly privileges.
While, for instance, these collection societies were originally set up as self-managed author associations, in order to cover the insufficient legal framework regarding attribution of intellectual rights and safeguarding income from work exploitation, in progress they were evolved into revenue collection mechanisms of the music industry in order to minimize loss of earnings from public exposure, and control free sharing of music through the internet and “illegal” reproduction (see piracy). The problem arising is that the Collection Societies never attribute the appropriate percentage to authors, but rather share the profits among shareholders and the music industry.
Times though are changing. In the modern digital era, copyright law has been affected directly and fundamentally from the advancement of technology and the opportunities/freedoms offered to authors and users, as new tools were created for content production and sharing, which circumvent existing commercial structures and automatically link supply and demand, the author and the listener, without intermediaries, i.e. the music industry.
More and more artists choose to produce their own works in small and self-managed firms or net-labels, while they promote and share their music through the internet with great success. The industry's mediation role, which gave ground to authority/ power relationships, tend to be abandoned while the character of produced works changes, since, as free sharing grows, it is relieved to some extent from the notion of being a commercial product and tends to function more like a public good, as had always been the case with "popular" art.
Internet use expansion creates new conditions on how we share what we create or buy. Copyleft and Creative Commons (Cc) licenses were established in order to provide authors the opportunity to decide which of the rights, offered by the Intellectual Property Law, they should keep for themselves and which they will distribute freely to society, based on four distinct principles: a) reference to the original author, b) distribution of derivative works under the terms of the original license, c) encourage and regulate the creation of derivative work and d) prohibit commercial use of the work.
To cut a long story short, these licenses mean partial waiver of rights, where such waiver is certainly possible, and allow use of works subject to restrictions and conditions pertaining to the individual needs of author. They are thus reversing the copyright law, enabling a convenient way for authors to publish and share with the public as they wish, rather than retaining all rights, as it applies under copyright (all rights reserved). More and more intellectual works are published in Creative Commons (Cc) licenses, freeing knowledge from the chains of industry property.
User/audience may thus reproduce, distribute, perform, even convert the work, as long as there is reference to the original author and there is no commercial use.
The aim is to avoid problems imposed to the free exchange of (digital) information by the current Framework Law for Intellectual Property, mainly because of pressure from record companies to combat "piracy" and free exchange of music through the internet.
The free sharing of knowledge, information and culture in the digital age, is a prerequisite for developing an open and democratic society.
for more reading of Anticopyright Manifestos:
COPY ??? RIGHT !!!
Μια DIY πρωτοβουλίαγια την ελεύθερη διακίνηση της μουσικής και την προάσπιση των πνευματικών ελευθεριών των καλλιτεχνών απέναντι στην μουσική βιομηχανία
Αν θες να κάνεις κάτι για πάντα δικό σου, μοιράσου το
Το δικαίωμα να μοιράζεσαι ελεύθερα και απρόσκοπτα την πνευματική δημιουργία είναι το ίδιο σημαντικό με την διασφάλιση των πνευματικών δικαιωμάτων των δημιουργών.
Η μουσική είναι δημόσιο αγαθό και ο δημιουργός έχει κάθε δικαίωμα να διακινεί τα έργα του ελεύθερα (χωρίς να σημαίνει βέβαια και δωρεάν) χωρίς διαμεσολαβητές, χωρίς οικονομικούς και νομικούς περιορισμούς.
Για χιλιάδες χρόνια άλλωστε η δυνατότητα της μουσικής να εξελίσσεται στηρίχθηκε πάνω στην ελεύθερη διακίνηση και αναπαραγωγή της, μέχρι που η μουσική βιομηχανία, εκμεταλλευόμενη το Δίκαιο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, διαμόρφωσε το ρυθμιστικό πλαίσιο (copyright) για τον περιορισμό της ελεύθερης διακίνησης, δημόσιας εκτέλεσης και αναπαραγωγής της μουσικής ακόμα και από τους ίδιους τους δημιουργούς.
Το copyright με λίγα λόγια είναι το απόλυτο προνόμιο που έχει κάθε δημιουργός για την αναπαραγωγή/ αντιγραφή του έργου του από τον ίδιο αποκλειστικά ή η μεταβίβαση του δικαιώματος σε τρίτο (συνήθως τις δισκογραφικές εταιρίες) μέσο έκδοσης άδειας από τον ίδιο.
Το Δίκαιο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας δημιουργήθηκε την προ-ψηφιακή εποχή με στόχο την προάσπιση των πνευματικών (περιουσιακών και ηθικών) δικαιωμάτων των δημιουργών κατά τη χρήση και αναπαραγωγή των έργων τους.
Ο μηχανισμός της πνευματικής ιδιοκτησίας οδηγεί ιστορικά ελεύθερους τομείς δημιουργίας (πολιτιστική, πνευματική, επιστημονική) στην εκμετάλλευσή τους από μερικές πολυεθνικές. Ενώ το πνευματικό δικαίωμα αποκτάται αυτοδικαίως χωρίς να απαιτείται αίτηση του δημιουργού ή καταχώριση του έργου σε κάποια υπηρεσία, στην πράξη τα κοινωνικά και ηθικά κίνητρα προάσπισης των δικαιωμάτων των δημιουργών μετατράπηκαν σε οικονομικά, μέσα από την εμπορευματοποίηση της μουσικής και την διείσδυση της οικονομικής θεωρίας των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας στη μουσική βιομηχανία.
Οι δισκογραφικές εταιρίες με αυτό τον τρόπο μπορούσαν πλέον να εκμεταλλεύονται τα πνευματικά δικαιώματα των δημιουργών κατά το δοκούν και να καθορίζουν την παραγωγικότητα, την δημιουργικότητά και την προβολή τους ανάλογα με τις επιταγές της αγοράς (ζήτηση) και της μόδας.
Με δεδομένη την (άλλοτε ολική) αδυναμία των δημιουργών να παρακολουθήσουν μόνοι τους την οικονομική πορεία των έργων τους, δημιουργήθηκε η τεχνητή ανάγκη για την ύπαρξη διαμεσολαβητών ή μεσαζόντων που θα έχουν ως κύριο μέλημα τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των δημιουργών για λογαριασμό τους.
Έτσι σε κάθε χώρα δημιουργήθηκαν τα σχετικά νομοθετικά πλαίσια (βλέπε Ν.2121/1993 για την "Πνευματική Ιδιοκτησία, Συγγενικά Δικαιώματα και άλλα Πολιτιστικά Θέματα ΦΕΚ Α/ 25/1993) και οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης και Προστασίας (βλέπε Ελληνική Εταιρεία Προστασίας Πνευματικής Ιδιοκτησίας -ΑΕΠΙ ΑΕ- για τους συνθέτες/ στιχουργούς στην Ελλάδα), οι οποίοι όμως επέδειξαν στην πράξη ότι δεν υπηρετούν την πλειοψηφία των δημιουργών και το κοινό καλό αλλά τα οικονομικά συμφέροντα δισκογραφικών εταιρειών, προωθώντας ή επεκτείνοντας μονοπωλιακά προνόμια.
Η ΑΕΠΙ είναι ο εν Ελλάδι νταβατζής της «πνευματικής ιδιοκτησίας». Οι δημιουργοί που γίνονται μέλη της, της παραχωρούν εξουσία πάνω στις δημιουργίες τους για το γενικό δικαίωμα της εκτέλεσης, μετάδοσης, αναπαραγωγής, προβολής, διάθεσης, δηλαδή για τα πάντα. Κανείς όμως δεν μπορεί να πει με σιγουριά τι ποσοστό των εισπράξεων αποδίδει στους δημιουργούς ή πως μετράται η αμοιβή κάθε μέλους όταν η ΑΕΠΙ εισπράττει από οποιοδήποτε δημόσιο χώρο ή ΜΜΕ που έχει τη δυνατότητα να παίζει μουσική. Δεν είναι τυχαίο που οι συνδικαλιστικές ενώσεις των συνθετών/ στιχουργών είναι σε ανοιχτή νομική και ιδεολογική διαμάχη με την ΑΕΠΙ ΑΕ, που κατά τα άλλα προασπίζεται τα δικαιώματά τους.
Ενώ δηλαδή οι Οργανισμοί Συλλογικής Διαχείρισης δημιουργήθηκαν αρχικά ως αυτοδιαχειριζόμενες ενώσεις δημιουργών, με σκοπό να καλύψουν την ανεπαρκή νομική προστασία ως προς την αναγνώριση των περιουσιακών δικαιωμάτων τους και τη λήψη των ωφελημάτων που τους αναλογούν από την πάσης φύσεως εκμετάλλευση των έργων τους, στην πορεία μετεξελίχθηκαν σε εισπρακτικούς μηχανισμούς της μουσικής βιομηχανίας και των δισκογραφικών εταιριών με στόχο να ελαχιστοποιήσουν τα διαφυγόντα κέρδη από την δημόσια προβολή, τη διαδυκτιακή διακίνηση της μουσικής και την «παράνομη» αναπαραγωγή (βλέπε πειρατεία).
Οι καιροί όμως αλλάζουν. Στη σύγχρονη, ψηφιακή εποχή το δίκαιο της πνευματικής ιδιοκτησίας επηρεάστηκε άμεσα και στα θεμέλιά του από τις εξελίξεις της τεχνολογίας και των δυνατοτήτων/ ελευθεριών που προσφέρει στους δημιουργούς και τους χρήστες, καθώς δημιουργήθηκαν νέα εργαλεία παραγωγής και διανομής περιεχομένου, τα οποία παρακάμπτουν τις υπάρχουσες δομές και ενώνουν αυτόματα την προσφορά με τη ζήτηση, τον δημιουργό με τον ακροατή, χωρίς τη μεσολάβηση ενδιάμεσων προσώπων, της μουσικής βιομηχανίας δηλαδή.
Όλο και περισσότεροι καλλιτέχνες επιλέγουν να κάνουν την παραγωγή σε μικρές και αυτοδιαχειριζόμενες εταιρίες ή net-labels, ενώ προωθούν και διαθέτουν τη μουσική τους μέσο διαδυκτίου, με μεγάλη μάλιστα επιτυχία. Οι σχέσεις της διαμεσολάβησης, οι οποίες συνεπάγονταν και σχέσεις εξουσίας, τείνουν προς κατάργηση ενώ αλλάζει και ο χαρακτήρας του παραγόμενου έργου, το οποίο μέσο της όσο το δυνατόν πιο ελεύθερης διακίνησής του απαλλάσσεται σε κάποιο βαθμό από την ιδιότητα του εμπορικού προϊόντος και τείνει περισσότερο στην λειτουργία που είχε ανέκαθεν η «λαϊκή» τέχνη.
Η μεγάλη χρήση του διαδικτύου σε όλο τον κόσμο διαμορφώνει πλέον νέες συνθήκες για το πως μοιραζόμαστε αυτά που δημιουργούμε ή αγοράζουμε. Oι άδειες τύπου Copyleft, και η ελληνική έκδοση των αδειών χρήσης Creative Commons (Cc) δημιουργήθηκαν για να παρέχουν την δυνατότητα σε δημιουργούς να αποφασίζουν ποια από τα δικαιώματα που τους εξασφαλίζει το Δίκαιο της Πνευματικής Ιδιοκτησίας θα διατηρήσουν για τον εαυτό τους και ποια θα διαθέτουν ελεύθερα στην κοινωνία, στη βάση τεσσάρων αρχών: α) αναφορά στον αρχικό δημιουργό, β) διανομή του παράγωγου έργου με τους όρους της αρχικής άδειας, γ) ενθάρρυνση και ρύθμιση της δημιουργίας παραγώγων του έργου και δ) απαγόρευση εμπορικής χρήσης του έργου.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι οι άδειες σημαίνουν μεν μερική παραίτηση από δικαιώματα, όπου αυτή η παραίτηση βεβαίως είναι δυνατή, ενώ επιτρέπουν χρήσεις των έργων υπό περιορισμούς και προϋποθέσεις που ανάγονται στις εκάστοτε ανάγκες του δημιουργού. Αποτελούν με αυτό τον τρόπο αντιστροφή του δικαίου Πνευματικής Ιδιοκτησίας, δίνοντας τη δυνατότητα με εύχρηστο τρόπο στους δημιουργούς πνευματικών έργων να τα δημοσιεύουν προς το κοινό, όπως επιθυμούν αυτοί, και όχι με παρακράτηση όλων των δικαιωμάτων τους, όπως ισχύει υπό καθεστώς copyright (all rights reserved). Όλο και περισσότερα πνευματικά έργα, δημοσιεύονται με άδειες Creative Commons (CC), απελευθερώνοντας από τα δεσμά της ιδιοκτησίας τη γνώση.
Στον χρήστη/ κοινό επιτρέπεται έτσι η αναπαραγωγή, η διανομή, η παρουσίαση, ακόμα και η μετατροπή του έργου, αρκεί να αναφέρεται υποχρεωτικά ο αρχικός δημιουργός και να μην γίνεται εμπορική χρήση. Στόχος είναι να αποφεύγονται προβλήματα που δημιουργεί στην ελεύθερη ανταλλαγή (ψηφιακής) πληροφορίας το ισχύον Δίκαιο περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας, κυρίως μέσα από την πίεση των δισκογραφικών εταιριών για την καταπολέμηση της «πειρατείας» και της ελεύθερης διακίνησης της μουσικής από το διαδίκτυο.
Η ελεύθερη ροή της γνώσης, της πληροφορίας και της κουλτούρας στην ψηφιακή εποχή είναι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη μίας ανοιχτής και δημοκρατικής Κοινωνίας.
Η συλλογή COPY?RIGHT! vol.1 περιλαμβάνει exclusive τραγούδια από τους ONE DROP FWD, DIRECT CONNECTION, ALCALICA, ATIKO MINUSPROJECT, DUB RIOTS, PROFESSOR SKANK, MOCA JUNIORS, FLOWJOB, dURA & SPANDA BOY και προσφέρεται για ελεύθερο κατέβασμα, και την προτροπή για αντιγραφή και ελεύθερη διακίνηση
PLAYLIST
-
ALCALICA, prends la bicyclette (8’34”)
-
ATIKO MINUS PROJECT, outernational (8’23”)
-
ONE DROP FWD, dub one day (4’12”)
-
DUB RIOTS, rumors of the rasta lion (5’12”)
-
FUNDRACAR, mpatsoi kai narkotika [dubplate] (5'19”)
-
DIRECT CONNECTION, 7G (5'38”)
-
dURA & SPANDA BOY, lonely bong (5'51”)
-
FLOWJOB, knock out [remix] (3'27”)
-
MOCA JUNIORS, all rights reversed (4’09”)
-
PROFESSOR SKANK, save the music (4’19”)
arranged @ onyx studio by widz
Supported by: iliosporoi network, renegade records, void network, sub & dub, photovoltaic records, creative space, rastavibe
για περισσότερο διάβασμα (στα Αγγλικά)
Anticopyright Manifestos:
![VOID MIRROR [theory, info, global movement news]](http://web.archive.org./web/20231123211402im_/https://4.bp.blogspot.com/-UfwKK2SeHh4/V21Egnoqj6I/AAAAAAAARQw/GKumNlK0I-kTQ0wAP52-jYenOSCLDVacwCK4B/s220/CeluBkCWQAAFgxB.jpg)
Posts
![READ TEXT ONLINE: WE ARE AN IMAGE FROM THE FUTURE [THE GREEK REVOLT OF DECEMBER 2008 ]](http://web.archive.org./web/20231123211402im_/https://1.bp.blogspot.com/-7slfYOiJA0I/TZ3DN5f-ZsI/AAAAAAAAHB8/59boYsCzvTc/s220/510T1GQ26KL._BO2%252C204%252C203%252C200_PIsitb-sticker-arrow-click%252CTopRight%252C35%252C-76_AA300_SH20_OU01_.jpg){kind=icon}
![THESES ON DRUGS [GREEK LANGUAGE]](http://web.archive.org./web/20231123211402im_/https://1.bp.blogspot.com/-BTy1g77SF2E/TtBxtUQtKQI/AAAAAAAAIMo/NePnW7F6QyQ/s220/%25CE%2596%25CE%2597%25CE%25A4%25CE%2597%25CE%259C%25CE%2591%2B%25CE%25A4%25CE%25A9%25CE%259D%2B%25CE%259D%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%25A4%25CE%2599%25CE%259A%25CE%25A9%25CE%259D.jpg)
![GLOBAL EYE [LONDON section of VOID NETWORK]](http://web.archive.org./web/20231123211402im_/https://1.bp.blogspot.com/_vSyk6SJoF1M/Sfr7KhauTxI/AAAAAAAACmM/nCtI6Kzenbg/S220/global+eye+photo.jpg)
