Void Network announces the creation of NEW international SITE!

Void Network 

after 26 years of existance proudly announces the creation of the new international site http://voidnetwork.gr 

Our blog http://voidnetwork.blogspot.com that hosted until now our dreams, our actions and our communications will remain here floating in space as an archive of our past efforts. 

We invite you to navigate to the new site that features Void Network Actions and Events, 

Global and Local Movement's News, Music and VOID TV (hundreds of videos organised in many interesting categories), Library (with hundreds of books and essays) as also Poetry, Theory, Art Galleries and contact for you to send your own news, essays and announcements from all around the world! 

see you there:   

 http://voidnetwork.gr

VOID NETWORK "On the tragic and the farcical of the British referendum"

“The parliamentary regime leaves everything to the decision of majorities; how shall the great majorities outside parliament not want to decide? When you play the fiddle at the top of the state, what else is to be expected but that those down below dance”?
- Karl Marx, The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte, IV (1852)

If we take as reliable evidence the anxiety (verging to panic) that spread over the social media among supporters of Remain once the results of the British referendum were made known, it would seem that a real tragedy has been played out on the 23rd of June. Or was it a ‘triumph of democracy’, as the celebrations of some leftists, who saw in the result a vindication of their own anti-EU agenda, would have us believe? Without adopting an imaginary middle road, it is advisable to distance oneself from both attitudes; neither the mix of fear with self-righteous indignation against those who voted “Leave”, nor the hasty projection of one’s own wishes add anything to a critical understanding of the referendum, of its driving forces, its context and its outcome. A drama no doubt unfolds, but what is its nature? Arguing that Brexit, in its immediate manifestations, has more farcical elements than tragic, is not meant to suggest that the referendum was an insignificant event; far from it. A farce can be deadly serious in its consequences, so much so if it is part of an unfolding tragedy.

Given the dominant presence of nationalist and anti-immigration ideas in the "Brexit" camp, it is difficult to claim that the result of the referendum was good or positive from a leftwing (or more specifically anarchist, or communist) perspective. It is certainly a political no less than a theoretical mistake to equate the putatively largely working-class composition of those voting for “Leave” with a “victory of the working class”, as some anti-EU left forces have done, both in Britain and abroad. In sharp contrast, taking into account the broader rise of the far-right and nationalism in Europe (manifested in their more vulgar and violent form during the Euro competition taking place in France), Brexit should be a cause of worry. If it is indeed true that considerable parts of the working-class voted for Brexit, this shows that they tend to associate the recovery/protection of their labor rights and the regaining of their “lost dignity” with the fantasy of a recovered national sovereignty which will allow “their state” to protect them from foreign dangers, whether these are posed from “above” (the EU bureaucracy) or from “below” (the immigrants). Such is a worrying trend in much of (‘north’ but also ‘east’ and ‘south’) Europe.

But if there was very little ‘Lexit’ in ‘Brexit’, no less problematic were the hegemonic political forces on the other camp, the “Bremain” campaign. Even if parts of British capital may find in Brexit an opportunity for profit or were even directly supportive of the Leave campaign, Remain was still the predominant strategic choice of Britain’s ruling elite. It is indeed strange to hear claims that the victory of Remain would have kept Britain an open and hospitable country for immigrants, especially if we widen the gaze from educated professionals to the poor and proletarianized masses. Remain in practice would lead automatically to the implementation of the agreement made between the British elite with its European counterparts, which would not only allow the British state to impose further restrictions on immigration flows, but which had also earned further exemptions of Britain from EU policies and regulations. The major spokesman of “Bremain” was Cameron, not Corbyn; no more than in the Brexit camp, did the Left set its own agenda in the Bremain camp. At least from the point of view of an outside observer, there is a sad impression that in both sides the Left was simply a supporting cast, with the more radical (including antiauthoritarian and anarchist) voices being entirely marginal. From our perspective, this is the crucial problem.

It is understandable why middle-class professionals (whether ‘left’, ‘right’ or ‘center’) who have benefitted from the opening of the labor market that the EU has brought, would be in favor of Remain. On the other hand, what cannot be accepted is the self-evidence with which this choice has been represented, an uncritical attitude that ends up identifying interests stemming from a concrete class position with a supposedly ecumenical “imperative of reason”. As if it was only lack of education and parochial bias that could make someone vote for Brexit. No wonder that the article which supposedly proved that those who voted for Leave “did not really know what they were doing” became viral in the social media. This attitude tends to blind to the fact that for a growing number of people, especially those coming from the lower classes, the EU is not appealing at all. No matter its further evaluation, the fact to reckon with is that in all too many cases where the vox populi was called upon, the results of the referendums were negative for the EU. Can this possibly be only for the wrong reasons?

Like the last year referendum in Greece, there is one very positive element in the recent referendum in Britain: it verified the decline of polling as a technique of power, meant not to reflect public opinion but to control and shape it. It is certainly a sign of dignity to vote what you believe is the right choice, and not let all this cacophony of “warnings of doom”, which were accompanying polls, influence you. In that context, silly as it sounds, Donald Tusk’s claim that Brexit would threaten “western political civilization” (!) must not be taken lightly. It expresses the deep “hatred of democracy” and the underlying “fear of the masses” felt by the governing elites of Europe. Sadly, much of the sentiment among the professional middles-classes condones, even unwittingly, this anti-democratic bias. The poor it seems cannot be relied upon.

If the discourse deriving from dominant media, even at its more liberal and moderate shapes, was annoyingly pedantic and dystopian, much of the representations of EU coming from left intellectuals were depressingly idealist, one of them going as far as to claim that “if the EU did not exist it would have to be invented”. There is certainly something noble in the bourgeois cosmopolitanism that stands as a historical foundation of the EU. It is extremely doubtful however that the ghost of Kant is enough to redeem the neoliberal logic that pervades the architectonic of the “actually existing EU”. The EU that is said by supporters of “Bremain” to stand as the only protective net for labor and democratic rights is none other than the institutional apparatus which imposes austerity on whole peoples and which consistently promotes laws and policies that attack not just specific labor rights, but subvert the very idea of collective right as a basis for organized labor struggle. The EU may continue to draw its legitimacy from a vision of cosmopolitan democracy as an organic counterpart to market induced prosperity, but it consistently moves closer to a bureaucratic, authoritarian and internally divided imperium.

Equally problematic is the representation of nationalism to be found in much of the modern Left. Nationalism is neither an inexplicable evil affecting the uneducated, nor a barbaric force invading the EU from outside. It is generated by the dynamics and expresses the contradictions of the EU itself. Thus, while it may be a force of subversion, it is immanent to the historical process of European integration. In fact, nationalism not only subverts European completion by leading to fragmentation, but it also augments the solidification of ‘Fortress Europe’.

The contradictions of this process will be played out even more now, in the attempt to manage "Brexit". The EU elite, under the auspices of Germany, may well try to give to the “real” Brexit a punitive dimension, so that no political paradigm will be set. Yet, they will hardly want to instigate a full-scale breakdown of economic and political relations with Britain. Likewise, the national-populist political forces prevailing in the Brexit side –following here their European counterparts, like the National Front in France and the Freedom Party of Austria- seem hardly keen to challenge British capital, or indeed to attempt any serious subtraction of the British economy from its European (much less international) setting. If “Brussels” appear to want or indeed to afford of a punishment that does not really punish, national-populists fantasize over a change that will not change much. Thus, from the tragic showdown of Brexit we have been led to the farcical spectacle of technocrats and politicians who preached doom now saying that there is no cause for worry; of Johnson, Farage et co who preached salvation taking back their promises (indeed, literally taking them down from the online site) or even quitting; of viral videos with regretted voters of Leave; of intentional bureaucratic forestallments; of spreading hopes and mounting suspicions that Brexit may somehow not be implemented.

The crucial point to insist upon here is that the farcical aspects of Brexit do not cancel its seriousness. For as the dust raised by the result settles down, a genuine contradiction appears: if “reclaiming Britain” does not mean protectionism, an organized labor market along national lines, channeling of money-flows into public investment and public institutions, a different set of economic policies (etc.), what “leaving the EU” means? If it is simply a more closed off and xenophobic political structuring of the nation-state, while maintaining key interstate agreements with the EU, how can this bring any real solutions to the multifaceted problems that generate “EU-exit” as a mass desire? On the other hand, if leaving the EU does not have any serious cost on the existing geopolitical and economic configurations, if one can be in the EU without also becoming integral part of it (as the agreement achieved by Cameron had determined) what does it mean to “be in the EU”? If, ultimately, the dominant forces in both camps dance to the rhythms of “the markets” how do we thus assess the meaning of the referendum? If the tragic denotes a conflict between two forms of right or justice, perhaps then, there was no real tragedy staged in the 23rd of June.

It is not a question of proving that the referendum was a “pseudo-dilemma” that will have no consequences. Still, it is something to reflect upon that a referendum took place over an issue –exit of the British state from the EU-, whose implementation no one exactly has worked out, and more fundamentally, who very few want to have far-reaching, thus destabilizing, effects. There may have been political opportunism behind the British referendum, just like there may have been opportunism behind the Greek referendum last year. But, there would be no polarization and mobilization, no mass anxieties and mass fantasies, no elite fears and intense elite negotiations, if it was just that. As a historical product, the referendum of the 23rd expresses much more than political opportunism, much more even than the problem of Britain’s status in the EU. While in its immediacy Brexit is more farcical then tragic, there may still be a dimension of tragedy inscribed into it, which pertains to the referendum’s character as an act of a wider drama: the ‘EU project’.

Whatever other historical lines of meanings it may embody, the EU founded in 1993 is at its most basic the form that the internationalization of capital takes during the "era of neoliberalism" in Europe. In this respect, Brexit is but one expression of the deep crisis of this process, which is also a project carried out by concrete social and political forces. This crisis certainly manifests itself as a series of functional short-circuits in the institutional apparatus of the Union, but it does not mean only “dysfunction”. It is a moment of truth that opens up EU to its political presuppositions and to conflicting political positions that bear different potentials. “We” are certainly not into this “all together” and there was nothing problematic in the division that the referendum brought. The problem was that it divided for the wrong reasons. But, we are not quite as yet caught into an inescapable battle between nationalist fragmentation and European completion. Indeed, it is far from coincidental that national-populists side with the political establishment whenever a popular movement appears to become threatening to order, as it happened recently in France. Stark as their difficulty may be to block austerity or pose a political alternative that is able to operate on the same level of totality as neoliberal governmentality does, we must not underestimate the dynamic of the lines of flight and change opened up by recurring popular movements and uprisings around Europe. It is certainly in their lines that we stand.

The recent demonstration in London, whereby antifa banners flown side by side with EU flags, has verified the contradictions that we are caught into and the inescapable political confusion. The complex dynamic that the crisis of the EU project generates continues to accelerate, creating a rather fluid situation which belongs and adds up to the generalized instability that spreads around the world. In this context, any rounded assessment would be premature. Brexit may have serious long-term consequences, but no referendum ever brings the end of the world and the apocalyptic tone of some Remain supporters should not be taken at face value. It is, for sure, as understandable as its pro-EU sympathies, why the international middle class of educated professionals fears instability and uncertainty. But while not all change is for the best, is there ever any meaningful change that is not accompanied by uncertainty and instability? Given indeed its structure and architectonic, is it possible to conceive of a meaningful reform of the EU in terms of a smooth process, without mass popular insurrections? However that may be, investing too much on the electoral result of Brexit (either positively or negatively) is ill-advised. Given the present configuration of powers, expressed after all in the terms of the debate, Brexit in itself will not bring any cataclysmic change. It will especially not put a direct end to the dominant policies and logic of austerity, either in Britain or in the EU. In the end of the day, however far-reaching effects the result of the referendum may prove to have, the important things are not decided in voting ballots, but in and out of well-guarded and secluded offices, in their corridors and underneath their tables, in the streets outside, in squares, in workplaces, in neighborhoods; in all these places where the real problems of power and justice are being played out.


VOID NETWORK
[Theory, Utopia, Empathy Ephemeral Arts]
http://voidnetwork.blogspot.com

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: "Η Μάχη της cable street" ΤΕΤ. 29/6 Ταράτσα ΕΜΠΡΟΣ ΒΟΟΚ PRESENTATION The Battle of Cable Street WED. 29/6 at EMBROS terrace

Τετάρτη 29/6 στις 9.00μ.μ.
Το νέο βιβλίο των ελευθεριακών εκδόσεων Κουρσάλ
"Η Μάχη της cable street" θα παρουσιαστεί σε ένα σύνθετο οπτικοακουστικό δρώμενο- παρουσίαση, στην ταράτσα του ελεύθερου αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου Εμπρός (Ρ.Παλαμήδη 2 Ψυρρή, Αθήνα).

Το 1936 είναι μια χρονιά καμπής η οποία υπο μία έννοια μπορεί να συγκριθεί με το 1968. Το λαικό μέτωπο αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση της Γαλλίας, ο Φασισμός στην ιταλία και ο Ναζισμός στην Γερμανία δείχνουν ανοιχτά τις προθέσεις τους για μια μελλοντική ένοπλη σύρραξη, και στην Ισπανία ξεσπαέι ο εμφύλιος πόλεμος! Την ίδια στιγμή που χιλιάδες αγωνιστές από όλο τον κόσμο, ξεκινούν για να δώσουν τη μάχη με τις φασιστικές δυνάμεις στην πρώτη γραμμή του ισπανικού μετώπου, στην μ.Βρετανία το ναζιστικό κίνημα του Όσβαλντ Μόσλευ επιχειρεί, να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής κατάστασης και σε αυτό το πλαίσιο, ετοιμάζει μιά μεγάλη κινητοποίηση-πορεία στο λονδρέζικο east end, περιοχή με έντονο εβραικό στοιχείο, με στόχο να δείξει πως είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στους δρόμους πρίν από τις επερχόμενες βρεταννικές εκλογές. Η ενωμένη εργατική τάξη, η λαική κοινότητα του east end , οργανώσεις της αριστεράς , και αντιφασίστες μαχητές μαζί με τα συνδικάτα και τα σωματεία, ενώνονται σε μιά μοναδική στιγμή για να δώσουν στους ναζί και την βρετανική αστυνομία την απάντηση που τους αρμόζει...

Διοργάνωση εκδήλωσης Ελευθεριακές εκδόσεις ΚΟΥΡΣΑΛ 
ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ [Ελευθεριακή Συνέλευση Κενός Κύκλος / μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας]




ΒΟΟΚ PRESENTATION
"The Battle of Cable Street" 
Sir Oswald Mosely's fascists tried to march through east London in 1936, and were stopped when hundreds of thousands of anti-fascists turned out in opposition.
WED. 29/6
at Οccupied theatre EMBROS terrace (R.Palamidi 2 Psiris Athens)
organised by
anarchist libertarian publications KOURSAL
and the VOID NETWORK / Void Circle Assembly
(member of Anarchist Federation)

INDIE FREE FESTIVAL #26 ΣΑΒΒ.11/6/2016 ΠΑΡΚΟ ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ

KENO ΔΙΚΤΥΟ 
[Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες] 
http://voidnetwork.blogspot.com/

ΙΝDIE FREE FESTIVAL #26
ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
έναρξη 19.00 


ΠΑΡΚΟ ΠΕΔΙΟΝ ΑΡΕΩΣ
ΑΘΗΝΑ
(είσοδος ελεύθερη / από οδό Αλεξάνδρας)


LIVE STAGE

19.00-19.30 DEVAMP JAVU
19.30-20.15 BIRTHMARK
20.15-21.00 CRUEL ANAGRAMS
21.00-21.45 NARCOSIS
21.45-22.30 INVALTA
22.30-23.15 MΠΑΛΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΦΟΝΟΥΣ
23.15-00.00 THEODORE
00.00-00.45 2L8
00.45-01.30 BREATH AFTER COMA
01.30-02.15 EMPTY FRAME
02.15-03.00 ANIMA TRISTE
03.00-03.45 ΚΩΜΩΔΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
03.45-04.30 RADIO SOL
04.30-05.15 NERVES


TECHNO RAVE STAGE

23.00-01.00 WAR+SISSY DOUTSIOU
01.00-02.30 PETROS FLOORFILER
02.30-04.00 MIKEE
04.00-05.30 GEORGE APERGIS 
              [MODULAR EXPANSION]
05.30-06.30 LO
06.30-07.30 ECHOSENSE PROJECT


DUB UNITY STAGE
[reggae dub / hip hop/ drum n bass]

21:00 - 22:00 - Mrs Hcn
22:00 - 22:30  - Ctn
22:30 - 23:00 - Didi Kaleya 
23:00 - 23:30 - Nesta 
23:30 - 00:00 - Paranormale 
00:00 - 00:30 - Zoro & Bazz - Hip Hop Live
00:30 - 01:30 - Mentira Witch Projekt - Hip Hop LIve
01:30 - 02:00 - Piranhas
02:00 - 02:30 - Sriddem
02:30 - 03:00 - Natural Reaction Sound System 
                  & Junior X
03:00 - 04:00 - Sub & Dub Collective - 
                  Spiris & Sotokkan 
04:00 - 04:30 -  Dj Liahn 
04:30 - 06.00    ENEMIES OF THE STATE - Drum 'n Bass Zone 
On The Mic     Mc Bredda Ahmed Ali, Astronattyrs HCN  


Mέρος των εσόδων του Φεστιβάλ 
θα διατεθεί για την στήριξη 
αυτοργανωμένων κοινωνικών
δομών αλληλεγγύης προσφύγων

Ο νέος ολοκληρωτισμός επελαύνει, 
εκεί που οι παλιοί κοσμικοί 
και θρησκευτικοί φασισμοί μάχονται 
καλύπτοντας τα ίχνη τους με  
ποτάμια αίματος στη Γη 
και πτώματα μικρών παιδιών στις θάλασσες. 
Πόσο καιρό ακόμα μπορούμε να υπομένουμε 
την αδικία και τους δυνάστες 
που την κουβαλούν στα σωθικά τους; 
Πόσο μακριά είναι αυτός ο τόπος 
χωρίς ψευδαισθήσεις, αλλά και χωρίς έλεγχο;   
Αν κάποτε είχαμε την πολυτέλεια 
να τον ονειρευόμαστε, 
τώρα το μόνο που μας μένει 
είναι να γκρεμίσουμε άγρια 
κάθε τείχος που μας χωρίζει από αυτόν, 
ελεύθεροι να περπατήσουμε στον κόσμο,                                      ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ 
ΠΟΥ ΥΨΩΘΗΚΑΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ


αναλυτικό ωρολόγιο πρόγραμμα εμφανίσεων 
θα ανακοινωθεί σύντομα εδώ:
http://voidnetwork.blogspot.com


Iδέα :
Η αδιάκοπη διοργάνωση από το 1990 έως σήμερα ενός ποιοτικού, νεανικού, οικολογικού Φεστιβάλ αφιερωμένου στην αγάπη για την ανεξάρτητη underground δημιουργικότητα, την μουσική, την υπεράσπιση της ελευθερίας της έκφρασης στον δημόσιο χώρο και την προστασία του περιβάλλοντος. Ένα εθελοντικό και αφιλοκερδές φεστιβάλ που φέρνει σε άμεση βιωματική επαφή ένα μεγάλο αριθμό ανθρώπων με το Πεδίο του Άρεως συνεχίζοντας το Indie Free Festival για 26η χρονιά στον ιστορικό χώρο διοργάνωσης του.

Το πρόγραμμα και η αισθητική του Φεστιβάλ περιλαμβάνει όλες τις διαφορετικές underground κουλτούρες έτσι ώστε να σπάει κάθε αποκλεισμό, κάθε διαχωρισμό και να μπορεί να απευθύνεται σε ένα πολύ ευρύ κοινωνικό δυναμικό. Το Ιndie Free Festival από το 1990 έως σήμερα είναι καταξιωμένο στην συνείδηση των πολιτικά και κοινωνικά ευαισθητοποιημένων ανθρώπων ως το μακροβιότερο και σημαντικότερο φεστιβάλ ανεξάρτητων και πειραματικών μουσικών σχημάτων. 

Σε μια εποχή που το διαδίκτυο δίνει την ευκαιρία σε πολλούς αξιόλογους ανεξάρτητους καλλιτέχνες να παρουσιάσουν άμεσα το έργο τους σε ένα ευρύ κοινό, η σύνδεση του Indie Free Festival με όλα αυτά τα δημιουργικά άτομα και σχήματα απαιτεί την διαφύλαξη και καλλιέργεια των υψηλών προδιαγραφών ποιότητας, τεχνικής και αισθητικής αρτιότητας από μεριάς της διοργανώτριας συλλογικότητας. Σκοπός του φεστιβάλ είναι να αποτελεί μέρος της underground σκηνής που με την δράση της και το έργο της στέκεται ανταγωνιστικά προς την κυρίαρχη εμπορευματική κουλτούρα και την βιομηχανία της μαζικής διασκέδασης. 
Όπως όλοι μας, έτσι και οι πολιτισμικοί ακτιβιστές που διοργανώνουν την εκδήλωση αλλά και οι καλλιτέχνες που την πλαισιώνουν, είναι εργαζόμενοι που υποχρεώνονται να ανταλλάσουν καθημερινά την σωματική τους δύναμη, την δημιουργικότητα και την επιθυμία τους για έκφραση στα καταναγκαστικά πλαίσια των σχέσεων της μισθωτής σκλαβιάς και του εμπορεύματος. Όπως όλοι μας, όμως, έτσι και αυτοί συμμετέχουν στις ελεύθερες, αντι-ιεραρχικές και αυτοργανωμένες κινηματικές διαδικασίες αφιλοκερδώς προσφέροντας την Τέχνη τους, την έμπνευση τους, την σωματική και ψυχική τους δύναμη με σκοπό την ανάδειξη μιας ευρύτερης κουλτούρας χειραφέτησης, αντιρατσισμού και αντισεξισμού, αντικαπιταλισμού και αλληλοβοήθειας, μιας κουλτούρας που να απελευθερώνει τον άνθρωπο και τις κοινωνίες των ανθρώπων. Στο Indie Free Festival όπως και σε όλες τις άλλες εκδηλώσεις του Κενού Δικτύου δεν υπάρχουν αμοιβές. Περισσότεροι από 50 εθελοντές και μέλη της πολιτικής-πολιτιστικής συλλογικότητας Κενό Δίκτυο παίρνουν μέρος στην διοργάνωση και επιμέλεια του φεστιβάλ. Μαζί τους, κάθε χρόνο περισσότεροι από 100 μουσικοί, καλλιτέχνες και video artists προσφέρουν την τέχνη τους δωρεάν και αφιλοκερδώς στέλνοντας ένα κάλεσμα στην άγρια νεολαία της πόλης για συμμετοχή στις πολιτικές-κοινωνικές διαδικασίες αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης και ελεύθερης κοινωνικής συνεισφοράς. 

Μεγάλο μέρος των μελών της ομάδας μας και βασικοί εμπνευστές της διοργάνωσης του Indie Free Festival ήδη από το 1990 υπήρξαν και συνεχίζουν να είναι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Πλ. Βικτωρίας και του Αγ. Παντελεήμονα, περιοχές που αποτέλεσαν και την βάση δημιουργίας της συλλογικότητας Κενό Δίκτυο, παιδιά που μεγάλωσαν και αποφοίτησαν στα τοπικά σχολεία της περιοχής, έζησαν το πάρκο από πολύ μικρή ηλικία στις αρχές της δεκαετίας του’80 και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να δραστηριοποιούνται, εκτός των άλλων, στους τοπικούς αγώνες κατοίκων της περιοχής ενάντια στον ρατσισμό και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς, ενάντια στα εμπορικά και μαφιόζικα συμφέροντα που λυμαίνονται την περιοχή, για ένα Πεδίο του Άρεως προσβάσιμο σε όλες τις ηλικίες και όλες τις διαφορετικές κουλτούρες, ανοιχτό 24 ώρες, όμορφο και λειτουργικό όπως το ονειρευόμαστε όλοι οι Αθηναίοι και πολύ περισσότερο οι ευαισθητοποιημένοι κάτοικοι της περιοχής.

Το Κενό Δίκτυο είναι μια πολιτισμική, θεωρητική και πολιτική συλλογικότητα μη-αμοιβομένων πολιτισμικών ακτιβιστών που εμφανίστηκε στην Αθήνα το 1990 με την επονομασία "Η Ομάδα Στον Τρόμο Του Κενού" και με σκοπό την ριζοσπαστικοποίηση της καθημερινής ζωής, την κοινωνική αμφισβήτηση, την ανάδειξη της κριτικής σκέψης, την εκστατική συλλογική συμβίωση και την δημιουργική έκφραση της διαφορετικότητας. 

Η δράση της συλλογικότητας οργανώνεται μέσα από την πολύμορφη συμμετοχή στους ευρύτερους χειραφετητικούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, την δημιουργία Προσωρινής Αυτόνομης Ζώνης (Τ.Α.Ζ.), τη συμμετοχή σε κοινωνικά κέντρα, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, την κατασκευή καταστάσεων στον δημόσιο χώρο και την εφήμερη τέχνη. 

Από το 1990 έως σήμερα το Κενό Δίκτυο προσφέρει αδιάκοπα στον Δημόσιο Χώρο το έργο του για την πνευματική καλλιέργεια, την καλλιτεχνική έκφραση και την κοινωνική ευαισθητοποίηση διοργανώνοντας μουσικά φεστιβάλ, διαλέξεις ακτιβιστών και επιστημόνων από όλο τον κόσμο, multi media βραδιές ποίησης, εικαστικές εκθέσεις, διεθνή συνέδρια, θεατρικές παραστάσεις, εκδόσεις βιβλίων, ενημερωτικές καμπάνιες, διαδηλώσεις, δράσεις και πολύμορφες παρεμβάσεις.

Εκατοντάδες συγκροτήματα όπως οι Στέρεο Νόβα, ο Μιχάλης Δέλτα, οι Raining Pleasure, oι Bokomolech, οι Make Believe, τα Διάφανα Κρίνα, οι Closer, οι Film, οι Groove Machine, oι Terminal Curve, oι Baby Guru, οι DrogAtek, oι Horror Vacui, οι Purple Overdose, οι Νight Stalker και τόσοι μα τόσοι άλλοι ξεκίνησαν την πορεία τους από το Indie Free Festival και συνεχίζουν να το στηρίζουν με τις αφιλοκερδείς εμφανίσεις τους σε αυτό αποτελώντας οργανικό μέρος της διοργάνωσης του. 

Περισσότεροι από 200 καλλιτέχνες εμφανίστηκαν μόνο την περσινή χρονιά στον διήμερο εορτασμό για τα 25 χρόνια που καταξίωσαν το Indie Free Festival σε ένα από τα μακροβιότερα free festival στον κόσμο. Συνολικά στα 26 χρόνια του Ιndie Free Festival με πρόχειρους υπολογισμούς από τις 3 σκηνές του φεστιβάλ έχουν περάσει περισσότεροι από 3.000 καλλιτέχνες, μέλη συγκροτημάτων, μουσικοί παραγωγοί, video artists και d.j.s 

Με μεγάλη μας χαρά λοιπόν, καλούμε τους νέους και τους παλιότερους φίλους μας στην ανοιχτή, δημόσια περιπέτεια του 
ΙΝDIE FREE FESTIVAL #26

KENO ΔΙΚΤΥΟ 
[Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες] 
http://voidnetwork.blogspot.com/ 
επαφή/ συμμετοχή: 
voidinternational@gmail.com 

4ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ / EMΠΡΟΣ Programme of 4th Antifascist Festival for Performing Arts at Occupied Theatre EMBROS / Athens

4ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΕΧΝΩΝ 

στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ 

ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ

ΡΗΓΑ ΠΑΛΑΜΗΔΟΥ 2, ΨΥΡΡΗ

12-22 ΜΑΙΟΥ 2016

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ 

ΠΕΜΠΤΗ 12/5

16:00-19:30 «Πρωτοβουλία για το Σπίτι των Γυναικών»: παρουσίαση του εγχειρήματος | Προβολή της ταινίας «Μητριαρχία», σκηνοθεσία Νίκου Κορνήλιου.

20:00-21:00 Θεατρική παράσταση «Το Μάθημα» του Ευγένιου Ιονέσκο, σκην. Νέλλη Καρρά. 

21:15-22:30 Ντοκιμαντέρ Η ελληνική ερευνητική δημοσιογραφία σε πρώτη προβολή έκπληξη!

23:00 Live Κλειώ Καραμπελιά, Nadi Raj + Ηindigo & Νίκος Τουλιάτος, EleKtroBalKana.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13/5

12:00-14:00 Εργαστήριο «Πολιτισμικές ταυτότητες και προσωπική αφήγηση». Εργαστήριο βιωματικής ανάγνωσης με στόχο την αναγνώριση των στοιχείων που συγκροτούν τις σύγχρονες πολιτισμικές ταυτότητες και την δημιουργία μιας ανοιχτής προσωπικής αφήγησης. Συντονίστρια Χριστιάνα Μυγδάλη.

16:30-19:00 Θεματική Συζήτηση: Με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής
Λαμπράκης – Φύσσας: Φασιστικές δολοφονίες τότε και τώρα. Με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής, συζητάμε την ιστορία των φασιστικών δολοφονιών στην Ελλάδα. Ομιλητές: Θανάσης Καμπαγιάννης, Εκπρόσωπος Πολιτικής Αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Σεραφείμ Ι. Σεφεριάδης, Αναπλ. Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης, Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Χρύσα Παπαδοπούλου, δικηγόρος Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας Φύσσα.  Συντονιστής: Κυριάκος Μπάνος

19:30-20:30 Θεατρική παράσταση «Τίτλοι ιδιοκτησίας, οι χαρακτήρες και τα χαρακτηριστικά τους», ομάδα ΛάVa.

21:00-23:00 Θεατρική παράσταση «Α-στερητικό reloaded», ομάδα Συντεταγμένοι

23.30 Live Nalyssa Green, Bliondy’s Reggae Band, Vodka Rag



ΣΑΒΒΑΤΟ 14/5

12:00-13:00 Παιδικό θέατρο «Ο νεαρός βασιλιάς» του Όσκαρ Ουάιλντ, δραματοποιημένη αφήγηση παραμυθιού, ομάδα Μικρές Συντεταγμένες

16:00-19:00 Θεματική Συζήτηση: Αποϊδρυματοποίηση Τώρα! Το ιστορικό της κοινωνικής κατασκευής ενός εγκλήματος διαρκείας.
Ομιλητές: οι καταληψίες/μέλη της ΜΗΔΕΝΙΚΗΣ ΑΝΟΧΗΣ. Παρέμβαση από τον Γιώργο Νικολαΐδη, Ψυχίατρο, Δ/ντή Δ/νσης Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού. | Προβολή ντοκιμαντέρ «Από το Άσυλο στην Κοινωνία» (17΄) από την τετραήμερη κατάληψη του παραρτήματος ΑμεΑ Λεχαινών Ηλείας, σκην. Αντ Ρέλλας. | Performance : «Ανθρώπινοι Ζωολογικοί Κήποι: Το Κλουβί» σκην. Νέλλη Πουλοπούλου σε συνεργασία με την Κίνηση Καλλιτεχνών με Αναπηρία. Συντονιστής: Αντώνης Ρέλλας.

19:00-19:30 Χορός Παρουσίαση εργαστηρίου κινητικού αυτοσχεδιασμού DanceAbility, ομάδα Έξις. (Πλατεία Αγ. Αναργύρων)

19:30-21:00 Θεατρική παράσταση «Οι Δίκαιοι» του Α. Καμύ, σκην. Δημήτρης Λιόλιος, ομάδα Μιμίδια.

21:15-21:45 Μουσικοχορευτική παράσταση UBUNTU DRUM and DANCE GROUP. Παναφρικανικό μουσικοχορευτικό συγκρότημα.

22:00-23:30 Θεατρική παράσταση «Σουρελαϊκέν», κειμ./σκην. Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, ομάδα Τσούκου Τσούκου.

24:00 Sound System Antifa TECHNO unity: PETROS FLOORFILLER | GEORGE G | WAR | DUAT aka FABIO EHUTY | BEAUTIFOOL | LO | ECHOSENSE PROJECT (Διοργάνωση/Επιμέλεια: ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ. Visual Art: Void Optical Art Lab)

Παράλληλες δράσεις

12:00-14:00 Ξενάγηση στα Μουσεία Πολιτικών Εξορίστων Μακρονήσου και Άη Στράτη.

13:00-18:00 Συλλογική κουζίνα WATOTO AFRIKA (Φουαγιέ)

18:00-22:00 Checkpoint Θετική Φωνή (Κέντρο πρόληψης για τον HIV). Δωρεάν, ανώνυμο, γρήγορο τεστ για τον HIV από τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας Θετική Φωνή.



ΚΥΡΙΑΚΗ 15/5

12:00-13:00 Εργαστήριο Κατασκευή φιγούρας Καραγκιόζη

13:00-14:00 Θέατρο σκιών «Ο Καραγκιόζης και τα εκατό μνημόνια», Θίασος Εμπρός Μαέστρο.

16:00-19:00 Θεματική Συζήτηση για το προσφυγικό  Γκρεμίζουμε ορατούς και αόρατους φράχτες.
Τα κέντρα καταγραφής και κράτησης μεταναστών: α) H εμπειρία από το κέντρο της Μόριας Λέσβου. Ομιλήτρια: Κατερίνα Ροζάκου, ανθρωπολόγος. β) Η εμπειρία της πρόσφατα αποφυλακισμένης αγωνίστριας από το κέντρο κράτησης μεταναστριών Ελληνικού, Σαναέ Ταλέμπ. Ομιλήτρια: η ίδια. | Η εμπειρία και ο αγώνας των Δομών Αλληλεγγύης: Η Αυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στο Πεδίο του Άρεως. Η καταστολή του κινήματος των Αλληλέγγυων-το παράδειγμα της Μυτιλήνης. Ομιλητής: Μπάμπης Μαγουλάς, Κοινωνιολόγος Υγείας. Φιλοξενία προσφύγων 5ο Λύκειο Αθηνών, ομιλητής: S. Dakdouk Kastro. Ομάδα Αλληλεγγύης Λέσβου (ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης), ομιλήτρια: Ευγενία Τζιάκα. Και τοποθετήσεις από αλληλέγγυους των δομών-καταλήψεων Κατάληψη Δερβενίων 56, Ξενοδοχείο City Plaza, Στέγη Προσφύγων Νοταρά 26, Κάνιγγος. | Πρόσφυγες και εκπαίδευση – Ανοιχτά σύνορα, ανοιχτά σχολεία Ομιλήτρια: Ντίνα Γκαρανέ, εκπαιδευτικός, Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας | Οι πρόσφυγες, η πρόσβασή τους σε υγειονομική φροντίδα και η μάχη για δημόσια δωρεάν υγεία για όλους. Ομιλητής: Κώστας Καταραχιάς, γιατρός Νοσοκομείο Αγ. Σάββας | Πρόσφυγες με αναπηρία: Οι πλέον ευάλωτοι των ευαλώτων. Ομιλητές: Βαγγέλης Καρέλης, Αθλητής-Ακτιβιστής με αναπηρία, Χρήστος Κωνσταντακόπουλος, Εργαζόμενος 18 ΑΝΩ, Ακτιβιστής με αναπηρία, Αλέξανδρος Ταξιλδάρης, Γιατρός – Σύλλογος ΠΕΡΠΑΤΩ. Συντονίστρια: Νατάσσα Νταϊλιάνη.

19:00-21:00 Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος», μαγείρεμα στον πεζόδρομο έξω από το θέατρο.

20:45-23:15 Μουσικοθεατρική παράσταση Δε Variete vol.2 «Η Επιστροφή» & Σπύρος Γραμμένος.

23:30 Live Kulluwahat, Mode Plagal



ΔΕΥΤΕΡΑ 16/5

12:00-14:00 Εργαστήριο «Πολιτισμικές ταυτότητες και προσωπική αφήγηση». Εργαστήριο βιωματικής ανάγνωσης με στόχο την αναγνώριση των στοιχείων που συγκροτούν τις σύγχρονες πολιτισμικές ταυτότητες και την δημιουργία μιας ανοιχτής προσωπικής αφήγησης. Συντονίστρια Χριστιάνα Μυγδάλη.

18:30-20:00 Θεατρική παράσταση «Ανθρώπινοι ζωολογικοί κήποι: H Συνέντευξη», σκην. Νέλλη Πουλοπούλου, ομάδα Quilombola.

20:00-20:30 Προβολή της ταινίας μικρού μήκους «Έξοδος», σκην. Λίλιαν Καλλίτση (Φουαγιέ).

20:30-22:00 Θεατρική παράσταση «Η Απολογία του Θεόφιλου Τσάφου» του Νίκου Κούνδουρου, σκην. Βασίλης Κυριάκου.

22:15-23:00 Στέκι Ορίζοντας Γεγονότων: Προβολή της αντιρατσιστικής ταινίας «Ο μπάσταρδος», Τυνησία [28′] | Ποιητές διαβάζουν ποίηση [Τζίμης, Μ-Didi, KH κ.ά.]

23.00 Live Afro Cargo, Night  Shift, Αέρα Πατέρα.



ΤΡΙΤΗ 17/5

16:00-18:00 Θεματική συζήτηση «Ολοκαύτωμα και εκπαίδευση», Παιδαγωγική ομάδα «Το Σκασιαρχείο».
Όψεις της διδασκαλίας του Ολοκαυτώματος, του βιωμένου ιστορικού τραύματος και της ανάγνωσής του. Εισηγητές: Εύη Μανοπούλου, Μπάμπης Μπαλτάς, Ράνια Καλαντζή.
Στα πλαίσια της εκδήλωσης θα γίνουν: Παρουσίαση του βιβλίου «Block 25» της Καρολίνας Γαβριηλίδη, επιζήσασας του Άουσβιτς (επιμέλεια Λευτέρη Ξανθόπουλου, εκδ. Γαβριηλίδη 2016) | Ανάγνωση ποιημάτων από την συλλογή «Οι απαγορευμένοι του Τρίτου Ράιχ» (Futura, 2014) του Χρήστου Τσανάκα από τον ίδιο τον συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό.

18:30-19:45 Θέατρο του Καταπιεσμένου – Θέατρο φόρουμ: Πώς ο φασισμός προσπαθεί να κυριαρχήσει στον δημόσιο χώρο και πώς το αντιμετωπίζουμε.

20:00-21:00 Θεατρική Παράσταση «Refuseniks, ένα δρώμενο. Ούτε μία ώρα στο στρατό», σκην. Ίρις Μπουκαρή.

21:15-22:30 Θεατρική Παράσταση «Rachel Corrie» των Alan Rickman και Katerina Viner,  σκην. Μάνια Παπαδημητρίου

23:00 Live Klezmer Yunan, Πέτρος Σαριδάκης, Ευτυχομανία – Σούλης Λιάκος, Greeklish Babylon, Νίκος Ζιώγαλας.



ΤΕΤΑΡΤΗ 18/5

12:00-14:00 Εργαστήριο «Πολιτισμικές ταυτότητες και προσωπική αφήγηση». Εργαστήριο βιωματικής ανάγνωσης με στόχο την αναγνώριση των στοιχείων που συγκροτούν τις σύγχρονες πολιτισμικές ταυτότητες και την δημιουργία μιας ανοιχτής προσωπικής αφήγησης. Συντονίστρια Χριστιάνα Μυγδάλη.

16:00-18:30 Εργαστήριο «Δώσε μου το χέρι σου». Εργαστήριο ελεύθερης έκφρασης και δημιουργικής επικοινωνίας Εμψυχώτρια: Χαρά Αλεξάκη

19:00-20:15 Θεατρική παράσταση «Years of the rabbits, a multimedia under(the)ground opera», ομάδα Home Brown Bunnies Team

20:30-21:30 Audiovisual Art & Performance UMBRA project

21:45-22:45 Θεατρική παράσταση «Επικήδειος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σκην. Τατιάνα Σκανάτοβιτς 

23:00 Live Invalta, Pareidolia, Al tribe, αγόριαstonilio



ΠΕΜΠΤΗ 19/5

18:30-19:15 Θεατρική παράσταση «Πρόσφυγες», σενεγαλέζικη ομάδα «Μη μαθαίνεις στο παιδί σου να είναι πλούσιο μάθε του να είναι χαρούμενο»

19:30-20:30 Παράσταση κουκλοθεάτρου «Η λίμνη το ‘σκασε», Κουκλοθέατρο Καραμπόλα.

20.45-22:00 Θεατρική παράσταση «Ιάκωβος ή Υποταγή», του Ευγένιου Ιονέσκο, σκην. Βασίλης Οικονόμου, ομάδα ΘΕ.ΑΜ.Α

22:30 Πολυθέαμα Tribal caravan «Gypsies in madness land»: Live music show – Reggae, Βlues World sounds | Theatrical circus and dance show | Live: Muchatrela band | Los Dos o Mas | Λάργκο



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/5

12:00-14:00 Εργαστήριο «Πολιτισμικές ταυτότητες και προσωπική αφήγηση». Εργαστήριο βιωματικής ανάγνωσης με στόχο την αναγνώριση των στοιχείων που συγκροτούν τις σύγχρονες πολιτισμικές ταυτότητες και τη δημιουργία μιας ανοιχτής προσωπικής αφήγησης. Συντονίστρια Χριστιάνα Μυγδάλη.

18:00-18:30 Θεατρική παράσταση «Freedom of movement movement of freedom», κειμ./σκην. Δήμητρα Μητσάκη

18:45-19:15 Θεατρική παράσταση «S.O.S» κειμ./σκην. Ελευθερία Βλάχου

19:30-20:45 Θεατρική παράσταση «Φλάι» της Στέλλας Ζαφειροπούλου, σκην, Πέπη Μοσχοβάκου

21:15-23:15 Θεατρική παράσταση «Κοριολανός» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, ομάδα Σπίρτο

23:30 Live Antifa HIP HOP Unity:  Barayanka | Βέβηλος | Monkey Man Cdj Reeko | Dj Differ



ΣΑΒΒΑΤΟ 21/5

12:00-13:30 Παιδικό θέατρο «Σκιομαγειρέματα», Μία ξεχωριστή παράσταση θεάτρου σκιών με τη συμμετοχή των μικρών θεατών, Θίασος Ηλία Καρελλά

14:00-16:00 Εργαστήριο «Το θέατρο και ο κινηματογράφος ως εργαλεία αντιφασιστικής και αντιρατσιστικής δράσης στο σχολείο»
Παρουσίαση του εκπαιδευτικού υλικού για τη φετινή θεατρική παράσταση «Ποιος είναι ο δόκτωρ Κόρτσακ;» του Ντέιβιντ Γκρεγκ, (Πόρτα 2015). Συντονιστές: Φωτεινή Παπαρήγα, Μπάμπης Μπαλτάς. | Προβολή νεανικών ταινιών μικρού μήκους που συμμετείχαν στο πρόσφατο φεστιβάλ της «Κάμερα Ζιζάνιο», εναρκτήρια εισήγηση: Νίκος Θεοδοσίου, σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της «Κάμερα Ζιζάνιο».

16:00-19:00 Ανθρώπινη Bιβλιοθήκη: Ανθρώπινα Βιβλία από όλες τις κοινωνικές ομάδες που βιώνουν διακρίσεις και ρατσισμό. Διαβάζονται – συζητούν με αναγνώστες.

19:30-20:00 Θεατρική παράσταση «Πηνελόπες», σκην. Αφροδίτη Μητσοπούλου

20:15-21:45 Θεατρική παράσταση «Το παιχνίδι των Κράουζερ», σκην. Χρήστος Θάνος, ομάδα Εμείς

22:00-24:00 Multimedia δράση ποίησης «Οπλισμένες λέξεις ενάντια στο φασισμό», Κενό Δίκτυο

ΠΟΙΗΣΗ: Σίσσυ Δουτσίου | Γιάννης Ραουζαίος | Τάσος Σαγρής+Whodoes | Κατερίνα Ζησάκη | Πόππη Δέλτα | Ιωάννα Γαϊτανάρου | Μαριβή Γαζέτα

MattaBee | FrantzeskaAverbach.

SOUND DESIGN: d.j. Crystal Zero

VIDEO ART: Void Optical Art Laboratory

24:00 Sound System Antifa DUB Unity: Mrs Hcn & Ctn | Stray Dog & Rootsman | Brother Magdi & Brother Mike | Selector Piranhas & Donnie Dub | Didi Kaleya & Dj Liahn | Marios Ntavelis Fundracar Vs War | Mentira Witch Project (Live) | Natural Reaction Sound System Feat Junior X & Black Athena | Dj Booker & Sick Booze | Rollit & Selector Nesta | Sub&Dub Collective – Spiris & Sotokkan | Sub&Dub Collective – Insp-I-ration Sound System | Basik 1
ON THE MIC: Mc Yinka | Mc Bredda Ahmed Ali | Felipe | Lasha | Astronatty  (Διοργάνωση/Επιμέλεια: ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ. Visual Art: Void Optical Art Lab)

Παράλληλες δράσεις 

12:00-14:00 Ξενάγηση στα Μουσεία Πολιτικών Εξορίστων Μακρονήσου και Άη Στράτη.

18:00-22:00 Checkpoint Θετική Φωνή (Κέντρο πρόληψης για τον HIV). Δωρεάν, ανώνυμο, γρήγορο τεστ για τον HIV από τον Σύλλογο Οροθετικών Ελλάδας Θετική Φωνή



ΚΥΡΙΑΚΗ 22/5

14:30-15:30 Εργαστήριο «Όλοι ίσοι, όλοι μοναδικά διαφορετικοί» Θεατρικό παιχνίδι για  παιδιά  7+, Ομάδα Θεάτρου Σελίδα 231

16:00-19:00 Θεματική συζήτηση Τέχνη και κοινωνικά κινήματα
Τέχνη και Εξέγερση: Από την πολιτισμική «βιομηχανία» και την καθεστωτική τέχνη στην αντικουλτούρα και τον πολιτισμικό ακτιβισμό. Ομιλητής: Τάσος Σαγρής (Κενό Δίκτυο), Σκηνοθέτης | Τέχνη και Λογοκρισία: Το παράδειγμα «Ισορροπία του Νας». Ομιλήτρια: Πηγή Δημητρακοπούλου, Σκηνοθέτις | Ανακλαστικά συσπείρωσης στην καλλιτεχνική  κοινότητα και η επόμενη μέρα .Με αφορμή την περίπτωση Σφενδόνη. Ομιλητής: Αργύρης Ξάφης, Ηθοποιός |Τέχνη και Αποκλεισμός: ΠΔ 370 ή πώς η τέχνη αναπαράγει κανονιστικά πρότυπα και προκαλεί αποκλεισμό. Ομιλητές: Αντρέας Κουζέλης, Συγγραφέας-Κοινωνιολόγος,  Πάνος Ζουρνατζίδης, Ηθοποιός | Τέχνη και Αυτοδιαχείριση: Το εγχείρημα του θεάτρου Εμπρός και η απόπειρα καταστολής του. Ομιλήτρια: Τατιάνα Σκανάτοβιτς, Ηθοποιός | Το εγχείρημα του Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών. Ομιλητής: Βασίλης Κουκαλάνι, Ηθοποιός. Συντονίστρια:  Ντίνα Σταματοπούλου

19:00-20:15 Playback theater Μία (συμ)παράσταση χωρίς σκηνοθεσία με σεναριακό γνώμονα τις εμπειρίες του κοινού, ομάδα Playback Ground.

20:30-21:00 Θεατρική παράσταση «Ντεγκά υπέρ αδυνάτου» σκην. Θοδωρής Τσαπακίδης.

21:30-23:00 Θεατρική παράσταση «Περί όνου σκιάς» του Φρήντριχ Ντύρενματ, σκην. Κώστας Καζανάς, Σοφία Παναηλίδου.

23:30 Live Ρήγας Σκεπετάρης, The Sexy Christians, RadioSol.

Παράλληλη δράση

17:00-19:00 Δημόσια ανάγνωση (στην πλατεία Αγ. Αναργύρων). Παρουσίαση του εργαστηρίου «Πολιτισμικές ταυτότητες και προσωπική αφήγηση».



Σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ στο φουαγέ θα γίνεται προβολή φωτογραφιών με θέμα το μεταναστευτικό ζήτημα. Συμμετέχουν οι φωτογράφοι: Δημήτρης Γερονίκος, Μάριος Λώλος, Στέλιος Ματσάγγος, Μυρτώ Παπαδοπούλου, Κώστας Τσιρώνης



Το Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ είναι φιλικό στα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ).

Το πρόγραμμα του Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Παραστατικών Τεχνών θα διατίθεται σε μορφή βλεπόντων, Braille, μεγαλογράμματη καθώς και σε κώδικα QR.

Οι θεματικές συζητήσεις θα υποστηρίζονται από ταυτόχρονη διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα [Ε.Ν.Γ.], ενώ για την προσβασιμότητα του λοιπού περιεχομένου ενημερωθείτε μεμονωμένα για την κάθε εκδήλωση http://www.antifaperformingarts.wordpress.com

Οι χειριστές-τριες σκύλων-οδηγών τυφλών είναι ευπρόσδεκτοι-ες με τα σκυλιά τους.

LEGALIZE IT STREET PARADE! Η Ελευθερία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν! 12ο Αντιαπαγορευτικό Φεστιβάλ Αθήνας 2016

LEGALIZE IT STREET PARADE! 
ένα μεγάλο φορτηγό με ένα τεράστιο ηχοσύστημα, 
οι καλύτεροι reggae-dub djs της πόλης και οι δρόμοι
γεμάτοι με τους πιο όμορφους ανθρώπους του κόσμου!

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΕΒΛΑΨΕ 
ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ!

Ραντεβού όλοι/ες στις 7 Μάη! Πλ. Κλαυθμώνος
Όλοι μαζί μπορούμε
Timetable
19:00 – 19:45: Yota Naya
19:45 – 20:30: A@H2O
20:30 – 21:15: Dub Riots
21:15 – 22:00: Ιωσήφ Βάγγερ
22:00 – 22:45: Selector Nesta
22:45 – 23:30: Rankin Johnny
23:30 – 00:15: ManJah
00:15 – 01:00: Blast'em Bop
01:00 – 01:45: Vlastur
FB
https://www.facebook.com/events/588645484635429/

Με αφορμή το Athens Cannabis Protestival, μιλήσαμε με τον Τάσο Σαγρή από το «Κενό Δίκτυο» γύρω από το φεστιβάλ, την αποποινικοποίηση της Μαριχουάνας και τους «μύθους» γύρω από τα ναρκωτικά.

O σκηνοθέτης και πολιτισμικός ακτιβιστής Τάσος Σαγρής, από την συλλογικότητα Κενό Δίκτυο, μίλησε το 2015 στην Popaganda εκ μέρους μιας από τις πιο παλιές διοργανώτριες ομάδες του Aντιαπαγορευστικό Φεστιβάλ Αθήνας, για το κοινωνικό ζήτημα της χρήσης και της κατάχρησης ουσιών καθώς και για τις νέες ριζοσπαστικές λύσεις που δοκιμάζονται ήδη σε πολλές χώρες και προτείνονται τώρα και εδώ!

Ποιο μήνυμα θέλετε να περάσετε με το Φεστιβάλ σας; Ποιος είναι ο κύριος στόχος του;

Το μήνυμα που περνά το φεστιβάλ όλα αυτά τα 11 χρόνια της προσπάθειας μας είναι «Απαγορεύστε τις Απαγορεύσεις. Η αλήθεια είναι η καλύτερη πρόληψη». Είναι μια συνάντηση που καλεί σε εγρήγορση, κοινωνική αλληλεγγύη, φροντίδα του ενός προς τον άλλον και αγώνα ενάντια σε όλες τις μορφές εθισμού, ενάντια στην άγνοια, το ψέμα, την καταστολή αλλά και την κάθε είδους εμμονή και ναρκομανία. Όλες οι ομάδες και οι άνθρωποι που συμμετέχουν στην διοργάνωση μαζί με τους Ηλιόσπορους που αποτελούν βασικούς εμπνευστές της ιδέας, συμφωνούμε σε ένα απλό πράγμα: «Οι άνθρωποι δεν είναι ηλίθιοι. Η ελευθερία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν». Δεν γίνεται να βασίζεις όλες τις κρατικές, δήθεν, ενημερωτικές καμπάνιες σε σχέση με τις ουσίες σε μια κατασκευασμένη  υπέρ-κατηγορία  που ονομάζεις «τα ναρκωτικά». Δεν υπάρχουν «τα ναρκωτικά». Η κάθε ουσία έχει τα δικά της πολύ ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, διαφορετικές λειτουργίες, διαφορετικά κοινωνικά χαρακτηριστικά και πολύ διαφορετικές επιδράσεις και παρενέργειες για αυτό και πρέπει να συζητάμε και να ενημερώνουμε τον κόσμο και ειδικά την νεολαία με τρόπους που να βασίζονται στην αλήθεια και όχι στην τρομολαγνεία και την καταστολή. Η ελληνική κοινή γνώμη, ακόμα και σήμερα είναι περισσότερο επηρεασμένη από τα ψέματα, τις φοβίες, τις συκοφαντίες και την κατασταλτική κουλτούρα που επέβαλλε η δικτατορία του Μεταξά πριν από 70 χρόνια παρά από τις σύγχρονες επιστημονικές θεωρίες σχετικά με αυτά τα ζητήματα. Παρ’ όλα αυτά, τα χρόνια περνάνε, οι άνθρωποι μορφώνονται και έχουν πρόσβαση στην πληροφορία και την γνώση, οι εμπειρίες μας πλέον είναι πιο πλούσιες και γνωρίζουμε πως οι απαγορεύσεις οδηγούν την νεολαία στα χέρια της μαφίας και την εγκληματικότητα και ο τρόπος που αντιμετωπίζει η νομοθεσία το θέμα περί «ναρκωτικών ουσιών» είναι απαρχιαωμένος και άσχετος με την κοινωνική πραγματικότητα. Κάτι πρέπει να αλλάξει, αυτό πλέον το φωνάζουν χιλιάδες ανθρώπων και εμείς είμαστε εδώ για να δώσουμε δύναμη σε αυτή την φωνή.

Από πότε διοργανώνεται το εν λόγω φεστιβάλ και πώς μπορεί να αποτιμηθεί η μέχρι τώρα πορεία του; Γίνεται σε άλλες χώρες; Ποια τα αποτελέσματα από την διενέργειά του σε σχέση με τις θέσεις σας γύρω από τη μαριχουάνα;

Φέτος στην παγκόσμια ημέρα δράσης global Marijuana March (2 και 9 Μαΐου) συμμετέχουν περισσότερες από 220 πόλεις από 40 χώρες σε όλο τον κόσμο. Η Αθήνα συμμετέχει για 11η συνεχή χρονιά. Μέσα σε αυτά τα χρόνια περισσότερα από 100.000 άτομα παραβρέθηκαν στα φεστιβάλ της Αθήνας (αλλά και του Βόλου και της Θεσσαλονίκης που έγιναν παλαιότερα) αντλώντας γνώση, ενημέρωση και σπάζοντας την κοινωνική κατακραυγή, την απομόνωση και την σιωπή. Με τις ομιλίες, τα κείμενα, τις ανακοινώσεις και τα επιστημονικά συνέδρια που οργανώθηκαν η επίδραση του φεστιβάλ έφτασε και σε επιστημονικούς, πολιτικούς και δικαστικούς κύκλους βάζοντας στην ατζέντα το θέμα με ένα καινούργιο τρόπο, σπάζοντας σε ένα βαθμό τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και θέτοντας ανοιχτά το αίτημα για συνολική αποποινικοποίηση. Σπάμε τα ταμπού και τις προκαταλήψεις…

«Σπέρνουμε την αλήθεια γιατί είναι πάντα η καλύτερη πρόληψη.
Δεν προπαγανδίζουμε τη χρήση οποιασδήποτε ουσίας, αντίθετα θέλουμε να συμβάλουμε στη μείωση της βλάβης από τις εξαρτήσεις και στην πιο ανθρώπινη και αποτελεσματική αντιμετώπισή τους.

Να ενημερώσουμε ότι οι αντι-ναρκωτικές πολιτικές που ακολουθούνται κάνουν μεγαλύτερη ζημιά από τις ίδιες τις ουσίες, ενώ υπάρχουν άλλες δοκιμασμένες προσεγγίσεις που δίνουν έμφαση στην πρόληψη και τη θεραπεία αντί για την καταστολή και τη φυλάκιση, με πολλαπλά θετικά αποτελέσματα.

Να διεκδικήσουμε το δικαίωμα ασθενών με συγκεκριμένες ασθένεις στην επιλογή της θεραπείας τους με το φυσικό φάρμακο της κάνναβης, αλλά και να διατρανώσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα που έχει το κάθε άτομο από την αρχαιότητα να διαλέγει το ευφορικό του μέσο, από την στιγμή μάλιστα που δεν προκαλεί βλάβη σε άλλο άνθρωπο.

Μέσα σε δέκα χρόνια αντιαπαγορευτικών φεστιβάλ και εκδηλώσεων, δείξαμε με τη μαζική συμμετοχή και υποστήριξη του κόσμου ότι η κοινωνία είναι πλέον έτοιμη για αλλαγή. Καταθέσαμε στον δημόσιο χώρο όση πληροφορία είναι χρήσιμη στους πολιτικούς και τους δικαστικούς για να πάρουν ενημερωμένες αποφάσεις και κλείσαμε ένα κύκλο διεκδίκησης και αγώνα».

Πιστεύετε ότι η ελληνική κοινωνία είναι έτοιμη για την αποποινικοποίηση της μαριχουάνας;

 Χωρίς φυσικά να μπορούμε να απαντήσουμε εκ μέρους όλων των ομάδων που συμμετέχουν στην διοργάνωση εμείς σαν Κενό Δίκτυο δεν πιστεύουμε πως η ελληνική κοινωνία στο σύνολο της είναι έτοιμη να αποδεχθεί την αποποινικοποίηση. Πρώτα από όλα ο δικαστικός και δικηγορικός κλάδος που κερδίζει εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο από τις δίκες των συλληφθέντων δεν θα υποστηρίξει την αλλαγή. Μην ξεχνάμε ότι πάνω από το 40% των φυλακισμένων σήμερα είναι καταδικασμένοι για υποθέσεις σχετικά με ναρκωτικά, ενώ η απόλυτη πλειοψηφία από αυτούς είναι στην φυλακή για υποθέσεις κάνναβης, ένα φυτό με θεραπευτικές και ευφορικές ιδιότητες, πάρα πολύ λιγότερο βλαπτικό ή επικίνδυνο από το κρασί ή την νικοτίνη. Φυσικά επίσης, ένα μεγάλο κομμάτι της αστυνομίας που εμπλέκετε με το παράνομο εμπόριο και τις προστασίες μαφιόζων όπως επίσης και το τεράστιο ποσοστό αστυνομικών που στηρίζουν την Χρυσή Αυγή δεν πρόκειται να δεχθεί την αποποινικοποίηση ενός φυτού που όταν είναι παράνομο αποτελεί κρατικό μηχανισμό ελέγχου και καταστολής της κοινωνίας ενώ όταν είναι νόμιμο αποτελεί πηγή έμπνευσης, αρμονικής κοινωνικότητας και βιώματος ελευθερίας.

Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας επίσης συνεχίζει να είναι θύμα συκοφαντικών και ρατσιστικών εικόνων του παρελθόντος όπου ο «χασικλής» είναι άχρηστος ρεμπέτης, λωποδύτης και αλήτης, όπου αυτοί που πίνουν «χασίσια» κρύβονται σε σκοτεινά υπόγεια και μπουρδέλα, είναι άτομα του υποκόσμου, φυλακόβιοι και επικίνδυνοι. Η ελληνική κοινωνία κρύβει μέσα της ένα 30% έντονα σκοταδιστικό, αντι-επιστημονικό, ρατσιστικό και βαθιά συντηρητικό το οποίο κατοικοεδρεύει σε όλα τα κόμματα, σε όλες τις υπηρεσίες του κράτους, της εκπαίδευσης και της εκκλησίας, σε κάθε πλευρά της ζωής μας. Αυτό το κομμάτι, το οποίο είναι πολύ βαθιά ριζωμένο σε αυτό τον τόπο, έχει το θράσος να υπερασπίζεται τον εαυτό του σαν τον μόνο αληθινό εκπρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας, ως τον φορέα του ιδεώδους του ελληνικού έθνους. Πολλές από αυτές τις ιδέες ίσως μοιάζουν εξωφρενικές, αντιεπιστημονικές, γραφικές και ξεπερασμένες αλλά σίγουρα είναι εδώ και ζουν μαζί μας, παράγονται από συντηρητικούς πολιτικούς και εισαγγελείς, αρτηριοσκληρωτικούς πανεπιστημιακούς, γιατρούς και δικηγόρους κατασκευάζοντας τον κυρίαρχο λόγο τον οποίο παπαγαλίζουν οι μανάδες και οι πατεράδες μας από την τηλεόραση και τα συντηρητικά μέσα μαζικής αποβλάκωσης.

Από την άλλη μεριά, είμαστε εμείς και είμαστε πάρα πολλές χιλιάδες άνθρωποι, σίγουρα είμαστε περισσότεροι από τους συντηρητικούς και τους κυρίαρχους αυτού του κόσμου. Αγωνιζόμαστε με όλους τους τρόπους να πάμε την κοινωνία μερικά βήματα παρακάτω σε πολλά ζητήματα.

Ο αγώνας για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών και την θεραπεία της βλάβης από την αλόγιστη χρήση τους είναι αλληλένδετος με τον αντιφασιστικό αγώνα, τον αγώνα ενάντια σε κάθε είδους κοινωνικό αποκλεισμό και ρατσισμό, ενάντια στην ομοφοβία και τις κοινωνικές διακρίσεις ευπαθών κοινωνικών ομάδων, ενάντια στην καταστροφή της φύσης και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, ενάντια σε κάθε μορφή κυριαρχίας. Αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο πιο δίκαιο, πιο ελεύθερο και πιο όμορφο, ένα κόσμο που να αποδέχεται την διαφορετικότητα. Είμαστε πάρα πολλές χιλιάδες, έχουμε πολύ δύναμη μέσα μας και θα συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα για όσα χρόνια ακόμα χρειαστεί.

Εκτός από τη μαριχουάνα, θεωρείτε αναγκαία την αποποινικοποίηση και άλλων ναρκωτικών ουσιών; Ναι, στο Κενό Δίκτυο πιστεύουμε στην αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των ουσιών κάθε είδους. Η ελευθερία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Δεν πιστεύουμε πως οι δικαστές, οι αστυνομικοί και οι διευθυντές των φυλακών πρέπει να είναι υπεύθυνοι για τη μοίρα των ανθρώπων που έμπλεξαν με τα ναρκωτικά (και υπενθυμίζουμε εδώ πως ούτε δεχόμαστε ως δόκιμο τον όρο «τα ναρκωτικά», ούτε θεωρούμε την κάνναβη ναρκωτική ουσία, γιατί δεν είναι!).  Είμαστε κάθετα ενάντια σαν ομάδα με την χρήση ηρωίνης, κοκαΐνης, υπνωτικών χαπιών, ηρεμιστικών,  speed, βαριάς μορφής ψυχοφαρμάκων, κεταμίνης, μεθαμφεταμίνης και μιλάμε ανοιχτά ενάντια σε αυτές τις ουσίες και κάθε είδους ναρκομανία που σχετίζεται με αυτές εδώ και 25 χρόνια ύπαρξης της ομάδας. Θεωρούμε όμως ασθενείς και όχι εγκληματίες τους ανθρώπους που για δικούς τους λόγους έπεσαν θύματα αυτών των μορφών αυτοκτονίας.

Θεωρούμε πως υπεύθυνοι για την φροντίδα και την περιποίηση αυτών των ασθενών πρέπει να είναι οι νοσοκομειακοί γιατροί, οι κοινωνικά οργανωμένες δημόσιες κοινότητες απεξάρτησης και οι αλληλέγγυοι φίλοι του χρήστη μέχρι την στιγμή που αυτό το άτομο θα μπορεί ξανά να σταθεί στα πόδια του και να ζήσει μια ζωή που να τον ευχαριστεί και να τον ολοκληρώνει σαν προσωπικότητα.

Υπάρχει κάποιος κίνδυνος από την αποποινικοποίηση της μαριχουάνας; Από την αποποινικοποίηση της μαριχουάνας σίγουρα δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος. Η μαριχουάνα είναι ένα ευφορικό φυτό με θεραπευτικές ιδιότητες, που μπορεί να φύεται ελεύθερα στο θαυμάσιο κλίμα της χώρας μας. Κάθε μορφή απαγόρευσης ρίχνει τους χρήστες στα χέρια της ναρκο-μαφίας, της αστυνομίας και των κάθε μορφής δεσμοφυλάκων.

Κίνδυνοι από την αλόγιστη και υπερβολική δόση υπάρχουν όπως σε όλα τα πράγματα. Η μαριχουάνα κάνει τον άνθρωπο πιο ευαίσθητο, ανοίγει την φαντασία του και κάνει πιο έντονα όλα τα συναισθήματα και τις αντιληπτικές ικανότητες. Είναι προτιμότερο να κάνεις ελαφρά χρήση σε χώρους όπου αισθάνεσαι οικειότητα, με ανθρώπους που νιώθεις φιλικά και άνετα μαζί τους. Επίσης, όσο και να πιείς δεν αλλάζει τίποτα, πάλι εσύ και το κεφάλι σου θα είσαι. Όσο πιο πλούσιος είναι ο συναισθηματικός σου κόσμος τόσο καλύτερα θα την ακούσεις, δεν έχει να κάνει με το πόσο θα πιείς αλλά με το ποιός είσαι εσύ που το πίνεις τελικά.

Όσο πιο πολλά και πλούσια τα ερεθίσματα, οι εμπειρίες, τα διαβάσματα, τα ταξίδια, οι μουσικές και οι καλές κουβέντες με φίλους, όσο πιο δημιουργική, εξερευνητική, βαθιά και ολοκληρωμένη η προσωπικότητα του ατόμου τόσο πιο ουσιαστικά είναι και τα βιώματα με την χρήση κάνναβης.

Αν θες λοιπόν να την «ακούσεις» δυνατά μην πίνεις πολύ χασίς, διάβασε κάποιο καλό βιβλίο, ζωγράφισε, φτιάξε συγκρότημα, ερωτεύσου, ταξίδεψε, μην κλείνεσαι στον εαυτό σου, μην φοβάσαι τον κόσμο, μην σκέφτεσαι και μην κάνεις ηλιθιότητες. Το χασίς ενδυναμώνει τα χαρακτηριστικά σου και σε βοηθά να συνειδητοποιήσεις τα θετικά για να τα βάλεις σε πράξη ώστε να υπερβείς τα αρνητικά. Αν είσαι έξυπνος το μυαλό σου θα στροφάρει επί χίλια, κάτι πρέπει να κάνεις με αυτή την εξυπνάδα όμως. Εξερεύνησε τον κόσμο και δράσε σε αυτόν.

Σίγουρα η κάνναβη δεν είναι για όλους τους ανθρώπους. Αν δοκιμάσεις και η εμπειρία δεν είναι ευφορική και ευχάριστη αλλά σου προξενεί δυσάρεστα συναισθήματα, φόβους και σε κλείνει, σου δημιουργεί αναβλητικότητα ή σε εμποδίζει να συναναστραφείς με τους ανθρώπους που αγαπάς και να φέρεις εις πέρας εργασίες που η ζωή απαιτεί από εσένα τότε δεν υπάρχει λόγος να πίνεις.

Δεν αγωνιζόμαστε για να πίνει όλος ο κόσμος. Αγωνιζόμαστε για να μην θεωρούνται εγκληματίες αυτοί που αποφασίζουν ότι είναι κάτι που τους ταιριάζει και τους ευχαριστεί.    

Τι εκδηλώσεις και δραστηριότητες περιλαμβάνει το φεστιβάλ σας και γιατί αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς; Αυτό το φεστιβάλ τάσσεται ενάντια σε κάθε ναρκο-κουλτούρα, ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών,  ενάντια στην ηρωίνη, ενάντια στην κοκαΐνη, την ύπνωση, την πολυτοξικότητα, την αλόγιστη, εγωπαθή και υπερβολική χρήση  ουσιών. Είναι ενάντια σε κάθε κουλτούρα νάρκωσης, αποβλάκωσης, φρικαρίσματος, στρουθοκαμηλισμού.

Η Ελευθερία, ο Έρωτας, η Φιλία, η μουσική, τα ταξίδια, οι γιορτές, το βίωμα της συλλογικής χαράς, το όνειρο, η δημιουργικότητα, το άνοιγμα της συνείδησης είναι στοιχεία που διαμορφώνουν τον πυρήνα του περιεχομένου αυτού του φεστιβάλ και όλα αυτά δεν μπορούν να παραδοθούν ούτε στους δεσμοφύλακες, ούτε στους δικαστές, ούτε στους ψυχίατρους, ούτε στα χέρια της αστυνομίας, ούτε στα χέρια των πρεζέμπορων.

Είναι χρέος όλων μας η συνάντηση αυτή να είναι ένα μάθημα από όλους εμάς για όλους εμάς, μια εμπειρία που μας κάνει καλύτερους, μια συνάντηση ενδυνάμωσης και συνειδητοποίησης. Αυτό το φεστιβάλ γίνεται ενάντια σε όλες τις απαγορεύσεις και ενάντια σε όλους τους εθισμούς και περιλαμβάνει ενημέρωση, ψυχαγωγία, γιορτή και κοινωνική συνεύρεση.

Ποιους τομείς θα βοηθούσε η αποποινικοποίηση της μαριχουάνας; Στις ΗΠΑ η μαριχουάνα έχει αποποινικοποιηθεί σε κάποιες πολιτείες. Ποια ήταν τα αποτελέσματα και πώς συνηγορούν στο ότι θα πρέπει να αποποινικοποιηθεί η μαριχουάνα και στη χώρα μας;

Πιο κατάλληλος τρόπος να απαντήσουμε σε αυτή την ερώτηση είναι σύμφωνα με το μανιφέστο της φετινής διοργάνωσης μας:

“Πορτογαλία, Ισπανία, Τσεχία, Ιταλία, Γερμανία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ισραήλ, Καναδάς, Ουρουγουάη, αλλά και 24 Πολιτείες των ΗΠΑ, έχουν δοκιμάσει εναλλακτικά μοντέλα αποποινικοποίησης της χρήσης ή/και νόμιμης ρύθμισης της παραγωγής, διάθεσης και κατανάλωσης κάνναβης για προσωπική -θεραπευτική ή/και ψυχαγωγική- χρήση, με θεαματικά αποτελέσματα. Μετά από μια μικρή περίοδο οριακής αύξησης υπήρξε σταθεροποίηση ή και μείωση του αριθμού των χρηστών, αύξηση του ηλικιακού μέσου όρου τους και βελτίωση του βιοτικού τους επιπέδου, βελτίωση της ποιότητας της κάνναβης, μείωση της εγκληματικότητας και των φυλακισμένων, αυξημένα έσοδα από έμμεση και άμεση φορολογία, αύξηση θέσεων εργασίας και μείωση ανεργίας, εξοικονόμηση πολύτιμων ανθρώπινων και οικονομικών πόρων από την αστυνομία και το δικαστικό σώμα, αποσυμφόρηση φυλακών και δικαστηρίων, βελτίωση δημόσιας υγείας αλλά και της θεραπείας πολλών ασθενειών, και πολλά άλλα.

Στο Κολοράντο των 6 εκατομμυρίων κατοίκων, τον πρώτο χρόνο της νομιμοποίησης της ψυχαγωγικής και ιατρικής κάνναβης (2014): δημιουργήθηκαν 10.000 νέες θέσεις εργασίας στην αγορά της κάνναβης, 76 εκατ. δολάρια αποδόθηκαν σε φόρους από τις νόμιμες εταιρίες κάνναβης, 12-40 εκατ. δολάρια εξοικονομήθηκαν από τις μειωμένες συλλήψεις, οι πωλήσεις ξεπέρασαν τα 600 εκατ. δολάρια και τους 70 τόνους κάνναβης (ιατρική και ψυχαγωγική), το 2014 τα σχολεία έλαβαν από τον ειδικό φόρο κάνναβης περίπου 15 εκατ. δολάρια, ενώ μόνο τον Ιανουάριο του 2015 ο ειδικός φόρος της κάνναβης χρηματοδότησε με 2,3 εκατ. δολάρια τα σχολεία της Πολιτείας, ποσό 10 φορές μεγαλύτερο από τον Ιανουάριο του 2014.

Στην Χιλή μόλις θέρισαν την πρώτη κρατική καλλιέργεια φαρμακευτικής κάνναβης ενώ στην Ιταλία ο Στρατός θα καλλιεργεί σύντομα φαρμακευτική κάνναβη για να καλύψει τις ανάγκες των ασθενών της χώρας, η οποία ήδη συνταγογραφείται σε Ολλανδία, Ισπανία και Τσεχία. Θέλουμε να τονίσουμε εδώ ότι δεν επιθυμούμε την εμπορευματοποίηση του θεραπευτικού κλάδου και τη δημιουργία μονοπωλίων είτε από το κράτος, είτε από την αγορά. Θέλουμε να διασφαλίσουμε το δικαίωμα στην αυτο-καλλιέργεια και την ελευθεροχρησία του φυτού της κάνναβης από τους ασθενείς και όχι την ανάπτυξη πατενταρισμένων θεραπευτικών σκευασμάτων από μεγάλες εταιρίες. Επίσης, αν δεν διασφαλιστεί το δικαίωμα στην αυτοκαλλιέργεια, και τη συλλογική μη-κερδοσκοπική παραγωγή που ανταποκρίνεται σε συγκεκριμένη συλλογική ζήτηση (πχ από τα μέλη μιας λέσχης), τότε η προμήθεια μόνο από ελεγχόμενα σημεία πώλησης θα οδηγήσει σε αύξηση των τιμών, λόγω της υψηλής φορολόγησης.

Πλέον τα επιστημονικά δεδομένα και οι καλές πρακτικές από τις άλλες χώρες συνηγορούν ότι η απαγόρευση και η καταστολή έχουν αποτύχει, ενώ υπάρχουν και εφαρμόζονται με επιτυχία άλλα μοντέλα αντιμετώπισης των εξαρτήσεων και της χρήσης ουσιών.
Δυστυχώς όμως οι πολιτικές και η νομοθεσία στην Ελλάδα εξακολουθούν να στηρίζονται σε ιδεοληψίες και ηθικό πανικό. Θα έπρεπε να υπάρξει μια αντικειμενική, επιστημονικά τεκμηριωμένη αξιολόγηση του κόστους- οφέλους της εφαρμοζόμενης (αποτυχημένης) κατασταλτικής πολιτικής, σε αντιδιαστολή με το κόστος- όφελος μια άλλης προσέγγισης με έμφαση στη πρόληψη, τη μείωση της βλάβης, τον πλουραλισμό στη θεραπεία, στην αντιμετώπιση των εξαρτήσεων στη βάση της επικινδυνότητας των ουσιών και φυσικά στην αποποινικοποίηση της χρήσης ουσιών, καθώς και τη νομιμοποίηση της ιατρικής και ψυχαγωγικής χρήσης και της καλλιέργειας κάνναβης.

Για εμάς ένα βέλτιστο μοντέλο για την κάνναβη είναι αυτό που εφαρμόζεται στην Ουρουγουάη (δικαίωμα σε 6 φυτά για αυτοκαλλιέργεια, δημιουργία και συμμετοχή σε μη-κερδοσκοπικές λέσχες μελών -cannabis social clubs- και κρατική διάθεση συγκεκριμένης ποσότητας κάθε μήνα σε χαμηλή τιμή σε ενήλικες πολίτες της χώρας), ενώ πολύτιμες εμπειρίες μπορούμε να διδαχθούμε από τις προσεγγίσεις της Ισπανίας, της Τσεχίας, της Ελβετίας, της Πορτογαλίας και των ΗΠΑ. Σίγουρα πρέπει να γίνει μια εμπεριστατωμένη έρευνα για την προσαρμογή στα ελληνικά δεδομένα και την συγκεκριμενοποίηση του σχεδίου νόμιμης ρύθμισης, που θα δώσει έμφαση στο δικαίωμα στην αυτοκαλλιέργεια, στην μη-κερδοσκοπική διάσταση και τις λέσχες μελών, τη μείωση της βλάβης και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Τα οικονομικά οφέλη θα είναι πολύ σημαντικά, σε αυτή τη κρίσιμη στιγμή για τα δημοσιονομικά της χώρας, από την ταυτόχρονη νομιμοποίηση της ινδικής και κλωστικής κάνναβης, καθώς η αγροτική παραγωγή, ο τουρισμός, η βιοτεχνία, το εμπόριο, οι υπηρεσίες θα επωφεληθούν με τη δημιουργία τουλάχιστον 20-40 χιλιάδων θέσεων εργασίας σε όλο το φάσμα της αγοράς της κάνναβης (παραγωγή, μεταποίηση, διάθεση, έρευνα, εκπαίδευση, κλπ), καθώς και την εισροή εκατοντάδων εκατομμυρίων στα ταμεία του κράτους μέσω της άμεσης και έμμεσης φορολογίας. Με αυτή την εισροή εσόδων θα μπορεί να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά την ανθρωπιστική κρίση των τελευταίων ετών, αλλά και να επενδύσει σε τομείς όπως η παιδεία, η έρευνα, ο πολιτισμός και η μέριμνα.

Είναι σημαντικό και επείγει, ιδιαίτερα οι ασθενείς με σοβαρές παθήσεις όπως σκλήρυνση κατά πλάκας, επιληψία, μορφές καρκίνου, νόσο Κρονς (και άλλες 200 ανθρώπινες ασθένειες), να μπορούν να επιλέγουν ελεύθερα τη θεραπεία και το κατάλληλο φάρμακο για την πάθησή τους. Να έχουν νόμιμα στη διάθεσή τους το φυσικό φάρμακο της κάνναβης, καθώς μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικό και χωρίς τις σοβαρές παρενέργειες που παρουσιάζουν τα χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα.

Είναι εγκληματικό και απάνθρωπο να στερούμε από τους ασθενείς και τις οικογένειές τους το δικαίωμα στη θεραπεία με κάνναβη, από τη στιγμή που χρησιμοποιείται από την αρχαιότητα για θεραπευτικούς σκοπούς και υπάρχουν πλέον εκατοντάδες επιστημονικές μελέτες για να υποστηρίξουν την αποτελεσματικότητά της σε πολλές ανθρώπινες παθήσεις. Στην εποχή του ίντερνετ οι ασθενείς πληροφορούνται για τα θεαματικά αποτελέσματα και αναγκάζονται να προμηθεύονται το φάρμακο τους από τα παράνομα κυκλώματα, με κάθε κίνδυνο που αυτό περιέχει, ακόμα και να παρασκευάζουν από μόνοι τους λάδια και εκχυλίσματα κάνναβης μέσα από διαδικτυακές οδηγίες. Το φυσικό φάρμακο της κάνναβης για να έχει τα σωστά αποτελέσματα πρέπει η δοσολογία και η ποικιλία της κάνναβης να είναι προσαρμοσμένα στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κάθε ασθενή, που θα πρέπει να παρακολουθείται από θεράποντα ιατρό όσο την χρησιμοποιεί. Όσο κρατάμε το φάρμακο κάνναβη στην παρανομία, τόσο παίζουμε με τις ζωές ασθενών και θέτουμε σε κίνδυνο αυτούς και τον περίγυρό τους.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η χρήση «μαλακών ναρκωτικών» οδηγεί στα «σκληρά». Πώς βρίσκεται αυτή την άποψη;

Αν ίσχυε αυτός ο συντηρητικός μύθος όλα αυτά τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας που είναι χρήστες χασίς τόσα χρόνια θα είχαν ήδη περάσει στην ηρωίνη και αυτό δεν συνέβη. Το ποσοστό χρηστών κάνναβης που περνάνε στα «σκληρά ναρκωτικά» είναι ελάχιστο. Η απαγόρευση της κάνναβης έχει γίνει προθάλαμος για άλλες παράνομες και πιο επικίνδυνες ουσίες, και όχι το ίδιο το φυτό. Αυτό που συμβαίνει είναι πως άνθρωποι μπλέκουν στα πλοκάμια της απαγόρευσης που δίνει ρομαντική αίγλη σε κάποιες ουσίες και τους κάνει πελάτες-θύματα της ναρκομαφίας για κάτι που θα μπορούσαν να καλλιεργούν στο μπαλκόνι τους όπως τα τριαντάφυλλα.

Από την άλλη μην ξεχνάμε την ειδική κοινωνική κατηγορία των πολυτοξικών χρηστών (ο τύπος του ναρκομανή που τα πίνει όλα χωρίς αναστολές και σε μεγάλες δόσεις) από τους οποίους όλοι τους έχουν πιεί και χασίς. Τις περισσότερες φορές αυτοί είναι που δηλώνουν στα κέντρα αποτοξίνωσης πως «άρχισαν» από την κάνναβη, ενώ στην πραγματικότητα άρχισαν σχεδόν πάντα σε νεαρή ηλικία από το σκληρό αλκοόλ, το συνδύασαν με αλόγιστη χρήση κάνναβης και διαφόρων χαπιών και τελικά βρήκαν λανθασμένη καταφυγή και παραπλανημένη ανακούφιση από την βασανιστική και ανεξέλεγκτη κατάσταση τους στην παραίτηση του αλκοολισμού, την νέκρωση της ηρωίνης ή στην παράνοια της κοκαΐνης.

Σίγουρα δεν τους οδήγησε η κάνναβη εκεί που περιπλανήθηκαν. Αν θέλουμε να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους κάποιος επιλέγει μια τέτοια αργή βασανιστική μέθοδο αυτοκτονίας πρέπει να αναζητήσουμε τους κοινωνικούς λόγους για τους οποίους έξυπνα, ρομαντικά και ευαίσθητα άτομα αισθάνονται αποκλεισμένα από την χαρά και την απόλαυση της ζωής, καταδιωγμένα τελικά από τον κοινωνικό τους περίγυρο σε τέτοιο βαθμό ώστε να καταφεύγουν στην αυτοκαταστροφή και την αργή αυτοκτονία των εξαρτησιογόνων ουσιών της ηρωίνης και της κοκαΐνης ή στην αλόγιστη και χρόνια κατανάλωση αλκοόλ κ.α. Πρέπει να βρούμε τον προσωπικό και κοινωνικό λόγο για τον οποίο ο κάθε ναρκομανής ξεχωριστά οδηγήθηκε σε αυτό τον δρόμο και να του προσφέρουμε σαν κοινωνία την μέγιστη δυνατή φροντίδα.

H αποποινικοποίηση της μαριχουάνας με τι μέτρα θα πρέπει να συνοδευτεί για την σωστή ενημέρωση και προστασία των νεότερων ηλικιών; Μια ευρύτερη αντιαπαγορευτική πολιτική θα ανοίξει όλες τις διόδους για μια ειλικρινή και επιστημονικά ενημερωμένη καμπάνια προς την νεολαία σχετικά με τους κινδύνους της χρήσης των εξαρτησιογόνων και θανατηφόρων ναρκωτικών ουσιών όπως η ηρωίνη, η κοκαΐνη, η κεταμίνη, η μεθαμφεταμίνη κ.α.

Θα μας επιτρέψει επίσης να διαλύσουμε την ψευδή γενική κατηγορία «τα ναρκωτικά» και να ξεκινήσουμε πλέον έναν πραγματικό κοινωνικό διάλογο, βασισμένο στα πραγματικά δεδομένα που αφορούν την κάθε ουσία ξεχωριστά με σκοπό να ενημερώσουμε, να προφυλάξουμε, να θεραπεύσουμε, να φροντίσουμε αλλά όχι να φυλακίσουμε, όχι να καταδιώξουμε, όχι να παραπλανήσουμε τελικά την κοινωνία και πολύ περισσότερο τους νέους ανθρώπους.

Η αποποινικοποίηση της κάνναβης θα βάλει ένα τέρμα σε όλα αυτά τα «ψευδο-εγκλήματα» χωρίς θύματα που οδηγούν κάθε χρόνο τόσο κόσμο στις φυλακές και στα δικαστήρια και που κρατούν σε καθεστώς παρανομίας ένα τεράστιο αριθμό συνανθρώπων μας.

Ειδικά για τους νέους, όταν θα έχουμε απαλείψει από την κοινωνία τις συνθήκες που τους οδηγούν στην παραίτηση, την φυγή, τον φόβο και το αντικοινωνικό μίσος, όταν θα τους έχουμε ανοίξει διόδους να εκφρασθούν, να δημιουργήσουν, να ζήσουν και να ανακαλύψουν την προσωπική τους ευτυχία, θα έχουμε κάνει ήδη πάρα πολλά προς την κατεύθυνση της λύσης του προβλήματος των «ναρκωτικών».

Σε μια χώρα χωρίς μέλλον και αξιοπρέπεια είναι τραγικό επακόλουθο οι νέοι να καταφεύγουν στα σκληρά ναρκωτικά με τον ίδιο τρόπο που οι συνταξιούχοι καταφεύγουν στην αυτοκτονία. Καλύτερα να αναζητήσουμε τους κατάλληλους τρόπους που θα κάνουν ευτυχισμένους τους συνανθρώπους μας και θα διαμορφώνουν συνθήκες για να αναπτύσσουν και να εκφράζουν το σύνολο της προσωπικότητας τους. Αυτή είναι η λύση για τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας ακόμα και αν αυτή η λύση απαιτεί μια ευρύτερη κοινωνική επανάσταση.

Πώς θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα των ναρκωτικών συνολικά στην Ελλάδα; Ποιες μέθοδοι εφαρμόστηκαν στο εξωτερικό που θα πρέπει να ακολουθηθούν και στη χώρα μας;

Δεν προτείνουμε τη χρήση ουσιών, σίγουρα δεν κάνει για όλους τους οργανισμούς. Από την άλλη είναι μια προσωπική επιλογή που πρέπει να γίνεται σεβαστή, μέσα σε ένα ενημερωμένο και υπεύθυνο πλαίσιο, ενώ πρέπει να διασφαλιστεί η ασφαλής χρήση για να μειωθεί η βλάβη για τον χρήστη. Δεν θέλουμε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση, αλλά να διασφαλίσουμε τη δημόσια υγεία και την αξιοπρέπεια των χρηστών. Θέλουμε ένα νόμιμο πλαίσιο ρύθμισης και ελέγχου όλων των ουσιών και μια πιο αποτελεσματική αντιμετώπιση των εξαρτήσεων, συμπεριλαμβανομένου του αλκοόλ και του καπνού.

Σίγουρα πιστεύουμε πως η κατάσταση είναι πιο ανεξέλεγκτη όταν ένας λανθασμένος νόμος οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους στην παρανομία και το περιθώριο παρά όταν δεν υπάρχει αυτή η απαγόρευση. Την ίδια άποψη έχουμε και για τους μετανάστες και τις ανθρώπινες ροές στον κόσμο οι οποίες είναι επίσης δέσμιες λανθασμένων νόμων.  Η Ελευθερία είναι πάντα Υγεία. Η Ελευθερία δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Οι χρήστες, δεν είναι εγκληματίες, εγκληματικές είναι οι πολιτικές που εφαρμόζονται υπό την πίεση ισχυρών οικονομικών συμφερόντων και παραγόντων.

Η χρήση και κατάχρηση ουσιών δεν είναι ζήτημα δημόσιας τάξης, αλλά δημόσιας υγείας. Ενώ υφίσταται σαν φαινόμενο από τα αρχαία χρόνια, έχει διογκωθεί σαν πρόβλημα τα τελευταία 60 χρόνια κυρίως επειδή βρίσκεται σε καθεστώς παρανομίας επομένως δεν μπορεί να υπάρξει κανένας έλεγχος, διαφάνεια, πρόληψη και αποτελεσματική αντιμετώπιση.

Το αποτέλεσμα είναι η γιγάντωση του οργανωμένου εγκλήματος, της διαφθοράς και της βλάβης που προκαλείται στους χρήστες (που βρίσκονται πλέον μέσα σε κάθε οικογένεια). Όποιοι στηρίζουν την απαγόρευση και την καταστολή, αντί για την πρόληψη και τη θεραπεία, στηρίζουν με αυτό τον τρόπο τη διαφθορά και το οργανωμένο έγκλημα. Η ναρκω-απαγόρευση έχει διογκώσει το πρόβλημα της κατάχρησης ουσιών αντί να το λύσει. Δεν έχει καταφέρει να μειώσει ούτε τη ζήτηση (περισσότεροι χρήστες), ούτε και τη προσφορά ουσιών που διατίθενται σε περισσότερες (αμφιβόλου ποιότητας) ποσότητες από ποτέ, ενώ η μαφία θησαυρίζει και οι χρήστες εξακολουθούν να διώκονται ως εγκληματίες.

Τι θα λέγατε σε κάποιον για να τον πείσετε να έρθει στο φεστιβάλ σας;

Να απαγορεύσουμε τις απαγορεύσεις! Το βίωμα της ελευθερίας είναι το πιο σπάνιο και πιο πολύτιμο βίωμα στην εποχή μας. Ο καιρός είναι ζεστός, το καλοκαίρι έχει φθάσει, η καρδία μας ζητά περιπέτειες, όμορφες μουσικές και ξάπλα στο γρασίδι, φόρα το πιο όμορφο χαμόγελο σου και έλα να συναντηθούμε! Αν καταφέρουμε να αλλάξουμε τον ηλίθιο απαγορευτικό νόμο θα έχουμε σώσει χιλιάδες ζωές, αν δεν αλλάξει θα έχουμε περάσει τουλάχιστον μια υπέροχη καλοκαιρινή νύχτα στο κέντρο της πόλης και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ελευθερία. Για όποια μορφή παίρνει μέσα στον καθένα μας η ελευθερία όταν εκφράζεται αλλά πάνω από όλα ενάντια σε κάθε μορφή απαγόρευσης αυτής της πολύτιμης έκφρασης της ελευθερίας του καθενός μας.