RAVE AGAINST THE MACHINE / AG. KOSMAS BEACH FRIDAY 06 JULY 2012

Void Network

[ Theory, Utopia, Empathy, Ephemeral Arts ]
http://voidnetwork.blogspot.com

presents

RAVE AGAINST 
THE MACHINE

AUTONOMOUS 
ECSTATIC PUBLIC ZONE

ELECTRO ACID 
PSYCHEDELIC TRANCE

FRIDAY 06 JULY 2012

AT THE 

BEACH AGIOS KOSMAS

ATHENS GREECE

Urban TRAM 
for the beach: 
from Syntagma sq. 
and N.Kosmos (metro station)
TRAM station
AG.KOSMAS 2 turn at the right
all the way to the beach!

24ωρο ΤΡΑΜ για Αγ.Κοσμά 
από Σύνταγμα
( και από στάση μετρό Ν.Κόσμο)
ΣΤΑΣΗ ΤΡΑΜ: ΑΓ.ΚΟΣΜΑΣ 2
μετά δεξιά στον δρόμο προς
την παραλία!

BEACH PARTY starts
at the sunset / ends next day!

swimming at the sunset 

ambient trance & progressive TRANCE:

20.30- 22.30  SISSY STARDUST

22.30- 01.00  JUNIOR X

psychedelic trance 

Reclaim The Beach Sound:

01.00- 02.00 ENTON

02.00- 03.00  HIGHPNO

03.00- 04.00  CACTUS ARISING
04.00- 05.30  MINDPHASER
05.30- 06.30  CRYSTAL ZERO

06.30- end  PACHANOI

Είμαστε όλοι μπάσταρδοι, τρελοί και ερωτευμένοι. Ζήσε με αυτούς που έχουν επικίνδυνα όνειρα,  απελευθερωτικά σχέδια, ριζοσπαστικές επιθυμίες. Ταξίδεψε μέχρι την άκρη του γνωστού σου κόσμου. Αγωνίσου δίπλα σε όσους τολμούν να αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, την ανισότητα, την κυριαρχία. Με την συμμετοχή σου, τις ιδέες σου, τις πρωτοβουλίες σου κάνε τον Δημόσιο Χώρο πεδίο της εφαρμογής των αποφάσεων σου. Βρες τον δρόμο σου ρωτώντας για αυτόν, μάθε όλα όσα θέλεις να ξέρεις, φρόντισε να έχεις δικιά σου γνώμη, σκέψου από πού έμαθες αυτά που ξέρεις. Δώσε σχήμα στην οργή σου. Υπερασπίσου με πάθος όλα όσα αγαπάς και αυτά που σέβεσαι και όλα όσα αξίζουν πραγματικά για εσένα. Η ανθρωπιά μας είναι το μόνο μας χρέος. Και οι αντοχές αυτής της ανθρωπιάς κάθε μέρα γίνονται και πιο αμφίβολες. Καθώς ο κοινωνικός κανιβαλισμός εξαπλώνεται παντού, οι συνταξιούχοι κρύβονται πίσω από τις ελληνικές σημαίες στα φτωχικά διαμερίσματα και κοιτάζουν με μάτια γεμάτα μίσος τους «ξένους» έξω στην πλατεία, καθώς οι κοινωνικοί αγωνιστές φυλακίζονται, οι αστυνομικοί χτυπάνε τον κόσμο στις διαδηλώσεις και οι τράπεζες παράγουν πεινασμένους και άστεγους και τα κορίτσια κάνουν βίζιτες μέχρι να τελειώσουν τις σπουδές τους, καθώς οι δικαστές καταδικάζουν τους χρήστες της κάνναβης, η ηρωίνη πουλιέται νοθευμένη στους δρόμους και τα νοσοκομεία κλείνουν από υποχρηματοδότηση, καθώς τα πανεπιστήμια γίνονται εκκολαπτήρια για ζόμπι και τα τηλεοπτικά παράθυρα ξερνάνε φόβους και μαζικές αυταπάτες, καθώς η νύχτα γίνεται τρομακτική στην μοναξιά της οθόνης του υπολογιστή  και στους δρόμους δεν παίζουν πλέον παιδιά, ένα μόνο μένει να θυμάμαι:                                                                   

Η ΑΝΘΡΩΠΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΜΑΣ ΧΡΕΟΣ…

ΔΕΝ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΟΙ ΜΗΧΑΝΕΣ…                         

ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ!  

- ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ 

ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ 

- ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ

ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ

-ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΟΙΧΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ

Σημείο τομής ανάμεσα στον κόσμο των Δούλων και τον κόσμο της Ελευθερίας είναι και το πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού (5.500 στρέμματα).
Οι κάτοικοι αυτής της πόλης έχουν πάρει την απόφαση τους: να μετατρέψουν με την δύναμη της συμμετοχής και της αυτοργάνωσης το Ελληνικό στο μεγαλύτερο Μητροπολιτικό Πάρκο της Ευρώπης. Τα εγκαταλειμμένα κτήρια θα μετατραπούν σε ανοιχτά, δημόσια, δωρεάν πολιτιστικά κέντρα δημιουργίας και έκφρασης, θα δημιουργηθούν κοινωνικά κέντρα συλλογικής φροντίδας παιδιών,  ηλικιωμένων και απόρων, μεγάλα κομμάτια τσιμέντου θα δώσουν την θέση τους σε συλλογικούς αγρούς που θα προσφέρουν δωρεάν τροφή σε χιλιάδες ανθρώπους και η ζώνη πρασίνου και αναψυχής θα συνδυάζεται με τις ανοιχτές, ελεύθερες παραλίες αλλάζοντας την ζωή στην πόλη. Αυτά είναι τα δικά μας σχέδια, τα σχέδια που συζητάμε σε πλατείες, συλλογικότητες, λαϊκές συνελεύσεις, τα σχέδια αυτών που θέλουν να πάρουν την ζωή τους στα χέρια τους, αυτών που δεν υπακούουν, δεν φοβούνται και δεν εγκαταλείπουν τον αγώνα.         Το σχέδιο των πολιτικών και των εταιριών από την άλλη, πιο είναι; Να πουλήσουν όλη αυτή την Γη που ανήκει σε όλους μας στον Εμίρη του Κατάρ (ή σε όποιον άλλον επιτήδειο) για να χτίσει πανάκριβες κυριλέ πολυκατοικίες για μεγαλοαστούς κοντά στην θάλασσα!

Οι δύο αντίθετοι κόσμοι έχουν γίνει πλέον φανεροί. Τα σχέδια μας και τα σχέδια τους είναι σε πόλεμο. Εδώ, Τώρα, Πάντα και Παντού!  Να δημιουργήσουμε άπειρες μικρές και μεγάλες αντικαθεστωτικές  συλλογικότητες που θα βασίζονται στις κοινές μας επιθυμίες και ανάγκες και θα προκαλούν άμεσες ρήξεις στον τρόπο που σκεφτόμαστε, στον τρόπο που ζούμε και στον τρόπο που αγωνιζόμαστε.  

Να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας. Να μην ζήσουμε σαν Δούλοι!


ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ
[ Θεωρία, Ουτοπία, Συναίσθηση, Εφήμερες Τέχνες ]                 


http://voidnetwork.blogspot.com

"Το μόνο χρέος είναι η ανθρωπιά μας", του Τάσου Σαγρή / Κενό Δίκτυο // "Οur Humanity is the only Debt" by Tasos Sagris (in Greek language)

 
Δυστυχώς για τους έμμισθους αναλυτές αλλά ευτυχώς για κάθε είδους τυχοδιώκτες, αριβίστες πολιτικούς και τεχνοκράτες καριερίστες κανένας δεν μπορεί να προβλέψει προς τα πού βαδίζει αυτή η κοινωνία...


Καθώς αυτή η χώρα χάνεται όλο και περισσότερο μέσα στα παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα, τις τεράστιες διεθνείς αγορές και τα επιχειρηματικά σχέδια απάνθρωπων μηχανισμών, το πολιτικό πεδίο της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας δεν μπορεί να αντιπροσωπεύει κανέναν πλέον και οι κυβερνήτες μοιάζουν περισσότερο από ποτέ σαν μαριονέτες κούφιες, κενές νοήματος, απάνθρωπες φιγούρες, υπολογιστικές μηχανές. Έτσι, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα των εκλογών πολλά είναι αυτά που θα μείνουνε κρυφά και αδιάφορα για τους κυβερνήτες, τους τεχνοκράτες, τους τραπεζίτες και τους καθεστωτικούς δημοσιογράφους. Άλλωστε, όλοι αυτοί έχουν πολύ βαθιά χωμένο το κεφάλι τους μέσα στον βάλτο που πλέον απλώνεται παντού, κυριεύοντας συνειδήσεις και κάνοντας φανερά τα χειρότερα χαρακτηριστικά αυτής της κοινωνίας. Βαδίζουμε σχεδόν τυφλοί μέσα στον κοινωνικό λαβύρινθο καταλαβαίνοντας πλέον ότι ο καπιταλισμός παράγει και αναθρέφει ανθρωπολογικούς τύπους όντων που μόνο οι ποινικές κυρώσεις τους συγκρατούν από το να κατασπαράξουν ο ένας τον άλλον για χάρη του κέρδους.
Όση ανθρωπιά έχει απομείνει σε αυτή την χώρα σφυρηλατήθηκε με τεράστιους κόπους από γενιά σε γενιά, μέσα σε συνθήκες τρόμου και βαρβαρότητας άλλων παλαιότερων εποχών. Η ανθρωπιά αυτή δεν μας ανήκει, δεν την κατέχουμε. Η ανθρωπιά μας είναι το μόνο μας χρέος… Και οι αντοχές αυτής της ανθρωπιάς κάθε μέρα γίνονται και πιο αμφίβολες. Καθώς οι συνταξιούχοι κρύβονται πίσω από τις ελληνικές σημαίες στα φτωχικά διαμερίσματα και κοιτάζουν με μάτια γεμάτα μίσος τους «ξένους» έξω στην πλατεία, καθώς οι αστυνομικοί χτυπάνε τον κόσμο στην διαδήλωση και οι τράπεζες παράγουν πεινασμένους και άστεγους, καθώς οι δικαστές φυλακίζουνε τους χρήστες της κάνναβης και τα κορίτσια κάνουν βίζιτες μέχρι να τελειώσουν τις σπουδές τους, καθώς η ηρωίνη πουλιέται νοθευμένη στους δρόμους για λίγα ευρώ και τα νοσοκομεία κλείνουν από υποχρηματοδότηση, καθώς τα πανεπιστήμια γίνονται εκκολαπτήρια για ζόμπι και τα τηλεοπτικά παράθυρα ξερνάνε φόβους και μαζικές αυταπάτες, καθώς η νύχτα γίνεται τρομακτική στην μοναξιά της οθόνης του υπολογιστή μου και στους δρόμους της παλιάς μου γειτονιάς δεν παίζουν πλέον παιδιά, εκεί όπου έπαιζα κάποτε, καθώς η γυναίκα μου κλαίει μόνη της κρυφά επειδή ο πατέρας της βουτηγμένος στα χρέη και τις ψευδαισθήσεις παράτησε την μάνα της μετά από 35 χρόνια γάμου και εμείς δεν έχουμε χρήματα να κάνουμε μαζί ένα παιδί, καθώς οι δελτάδες στήνουν στον τοίχο ανθρώπους που περιμένουν με τα χέρια ψηλά το μεταγωγικό όχημα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης… ένα πράγμα παλεύω να μην ξεχάσω: Το μόνο που χρωστάμε σε αυτό τον κόσμο είναι η ανθρωπιά μας.
Δεν υπάρχει άλλο χρέος παρά μόνο η ανθρωπιά μας. Η κάθε γενιά έχει κάποια ρίσκα να πάρει και έχει να δώσει τις δικές της απαντήσεις στο μεγάλο διακύβευμα της εποχής της. Άλλες φορές είχαν οι άνθρωποι να αντιμετωπήσουν την απολυταρχία, την φτώχεια, τον πόλεμο, την δικτατορία. Η γενιά μας έχει να αντιμετωπήσει την άβυσσο, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, το αν σύντομα θα πυροβολιόμαστε στους δρόμους για λίγα λεφτά. Το μόνο που χρωστάμε σε αυτό τον κόσμο είναι η ανθρωπιά μας.
Δεν υπάρχει άλλο χρέος παρά μόνο η ανθρωπιά μας. 

--- 

O Tάσος Σαγρής είναι ποιητής και σκηνοθέτης από το Κενό Δίκτυο. Πιο πρόσφατο έργο του το «Πεθαίνω σαν χώρα» του Δ. Δημητριάδη, που θα παρουσιαστεί στο θερινό Τριανόν για 4 τελευταίες παραστάσεις στις 24, 25, 26 και 27 Ιουνίου.

Αποχή από τις Κάλπες – Οργάνωση της Κοινωνικής Αντεπίθεσης / Αbstention from Elections- Organizing of Social CounterAttack

Void Network participating for the last two years in the "Anarchist's Assembly for the Self-Management of the Society", a weekly general assembly of political groups and people publishes here the communique against the voting in Greek elections and for calling of Direct Action, Self-Organization, Horizontality and participation at the social struggles for Social Revolution (there is no English translation of the text)

To Κενό Δίκτυο συμμετέχοντας εδώ και δύο χρόνια στην εβδομαδιαία συνέλευση των "Αναρχικών για την Κοινωνική Αυτοδιεύθυνση" (ομάδων, στεκιών, καταλήψεων, κοινωνικών κέντρων και ατόμων) δημοσιεύει εδώ την ανάλυση-κάλεσμα αποχής από τις εκλογές και συμμετοχής με Άμεσες Δράσεις, Αυτο-οργάνωση και Μη-Ιεραρχία στους κοινωνικούς αγώνες για την Κοινωνική Επανάσταση, την Ελευθερία και την Ισότητα.

Καλούμε επίσης τους φίλους μας να συμμετάσχουν στην 
ΑΝΤΙΕΚΛΟΓΙΚΗ ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 16 ΙΟΥΝΙΟΥ 2012 ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ ΣΤΙΣ 12.00 ΤΟ ΠΡΩΙ

Το μεγαλύτερο προσόν της «δημοκρατίας» σε σχέση με τη δικτατορία είναι η ικανότητά της να επιβάλει τα ερωτήματα που τη βολεύουν αντί να προσπαθεί με το περίστροφο να εξασφαλίσει τις απαντήσεις. Η ιερή στιγμή της δημοκρατίας είναι οι εκλογές: εκεί που όλοι, εθνικά ομόψυχοι, αφέντες και δούλοι, πλούσιοι και φτωχοί, σαν να μην τρέχει τίποτα, ισότιμα υποτίθεται, καλούνται να απαντήσουν το μεγαλύτερο και το πιο πλαστό ερώτημα που μπορεί να τεθεί: ποιοι θα είναι οι δικτάτορες για τα επόμενα χρόνια. Ποιοί θα αποτελέσουν την αισχρή εκείνη μειοψηφία που θα αναλάβει την πολιτική διαχείριση του κράτους, που θα κάνει κουμάντο στην τεράστια πλειοψηφία και θα εξασφαλίσει τα συμφέροντα του εαυτού της και των νόμιμων μπράβων, των νόμιμων απατεώνων, των νόμιμων ληστών που στην πολιτική γλώσσα λέμε «καπιταλιστές».

Πολιτικοί, θεσμοί, δικαιοσύνη, αφεντικά, υποψήφιοι δικτάτορες, κανάλια, περσόνες, διανοητές, όλος ο συρφετός αυτών που δεν πρόκειται ποτέ να βρεθούν στη θέση μας είναι αυτοί που μας ζητούν να πάμε στις κάλπες, να ψηφίσουμε. Μας προτρέπουν να προσπαθήσουμε ακόμα και να τους γκρεμίσουμε από το θρόνο τους ρίχνοντας ένα σημαδεμένο χαρτί σε μία κάλπη…

Δεν μπορεί να υπάρχει εχέφρων άνθρωπος που να θεωρεί πως μέσα από τη διαδικασία της καθολικής ψήφου και της επιλογής αντιπροσώπων μπορεί να αλλάξει κάτι εις βάρος του καθεστώτος. Αντίθετα, η ψήφος είναι ένα συγχωροχάρτι για το παρελθόν και μια λευκή επιταγή για το μέλλον μας, μια δήλωση νομιμοφροσύνης, από εμάς τους εκμεταλλευόμενους προς το κράτος και τους καπιταλιστές. Η θέση μας αυτή ως αναρχικοί/ες, κάνει σαφές πως όχι μόνο δεν πρόκειται ποτέ να κατέβουμε σε εκλογές αλλά ούτε και πρόκειται να «στηρίξουμε» (ευθέως ή με κλείσιμο του ματιού) κανέναν διεκδικητή εξουσίας. Από το αναρχικό κίνημα, κράτος και κεφάλαιο δήλωση νομιμοφροσύνης δεν περιμένουν. Αυτή η πάγια αναρχική θέση, μετά από δεκάδες εκλογικές αναμετρήσεις που έχουμε ζήσει, αν μη τι άλλο, έχει επιβεβαιωθεί…

Μετά τις γενικές θέσεις ας πάμε και στο τώρα, σε αυτές τις εκλογές. Μπορεί κανείς και καλοπροαίρετα, να μας αντιτείνει πως η κατάσταση, αυτή τη φορά είναι διαφορετική. Δεν θα επιλεγούν μόνο δικτάτορες, θα δοθεί και μήνυμα για την ίδια την πολιτική κατεύθυνση, για το αν θα έχουμε αύριο να φάμε. Γιατί να πάει χαμένη (ακόμα και ως σκουπίδι) η ψήφος;

Εμείς λέμε πως ακόμα περισσότερο σε αυτές τις εκλογές είναι αναγκαίο να αρνηθούμε την ψήφο. Μέσα σε 38 χρόνια από την πτώση της χούντας οι καταπιεσμένοι είδαμε και τα όποια ψήγματα ριζοσπαστισμού επιβίωναν σε κομματικούς διαδρόμους να αποσυντίθονται όσο η προοπτική εξουσίας πλησίαζε και να εξαφανίζονται με την κατάληψή της. Είδαμε την κατάρρευση των κομμάτων σαν «δημοκρατικών δυνάμεων» κοινωνικής συσπείρωσης και φορέων ιδεολογίας και την αποκάλυψή τους σαν κλίκες δύναμης και εκκολαπτήρια παραγόντων. Είδαμε χωρίς μακιγιάζ τι είναι το σύνταγμα, τι είναι νόμοι, δικαστήρια, εξαρτημένες και ανεξάρτητες αρχές. Είδαμε που καταλήγει η «λαϊκή κυριαρχία», συνηθίσαμε στα δακρυγόνα, αντιληφθήκαμε τι είδους τάξη μας έταζαν. Είδαμε τέλος, μέσα σε 2 χρόνια να εξανεμίζονται τα ιδεολογήματα της «σταθερότητας», της «ευμάρειας», της «σιγουριάς για το μέλλον». Είδαμε να χάνεται ότι κερδήθηκε ακόμα και με αίμα, είδαμε να ζητάνε πίσω με τόκο, μέχρι και αυτά με τα οποία το καθεστώς εξαγόρασε τη σιωπή και την υποταγή ενός μεγάλου κομματιού των εκμεταλλευόμενων όλες αυτές τις δεκαετίες.