Αλήθεια, το τρίο των Fennesz, Jim O’ Rourke και Peter Rehberg (ή αλλιώς Pita) θα ήταν δυνατό να κυκλοφορήσει ποτέ ένα μέτριο album; Για να δούμε… Οι τρεις, σε μεγάλο βαθμό, αυτοσχεδιαστές της μουσικής πρωτοπορίας, έχοντας ο καθένας μια δική του ξεχωριστή πορεία στη σύγχρονη πειραματική μουσική με συνθέσεις και δίσκους που θεωρούνται “κλασικοί” συνεργάζονται ύστερα από εννιά χρόνια και μάλιστα για πρώτη φορά σε ένα studio album, μιας και όλα τα υπόλοιπα ήταν live ηχογραφήσεις. Τρία λοιπόν laptop στη σειρά που καταπιάνονται με την avant-electronica και τη σύγχρονη σύνθεση, με όπλα ένα ευρύ φάσμα αναλογικών και ψηφιακών ήχων – από κιθάρα, πιάνο , μπάσο και κρουστά μέχρι χαοτικά drones. Το αποτέλεσμα σαφώς και είναι καλοδουλεμένο, η παραγωγή του πολυδιάστατη, οι ήχοι απλώνονται στις γωνίες του δωματίου και ναι, τα έξι μέρη του In Stereo, αποτελούν ένα μαγικό συνονθύλευμα απόκοσμων βόμβων, διάσπαρτων ρυθμών, κατακερματισμών μελωδιών, που είναι ίσως λίγο ψυχρό, μπορεί να είναι και λίγο απόμακρο, μα κάθε κομμάτι έχει μία ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα εξέλιξη, ένα πραγματικά μεταφυσικό μινιμαλιστικό δέσιμο ενός ηχητικού μαξιμαλιστικού ψηφιδωτού. Είναι λοιπόν ένα μέτριο album; Σαφώς και όχι. Μόνη ένσταση μου είναι ότι από αυτούς τους τρεις και υπό αυτές τις συνθήκες θα περίμενα κατιτίς πιο πρωτοποριακό, κάτι που επιτυγχάνεται μόνο σε κάποια σήμεια. Αν αναλύσεις λίγο τον ήχο διαπιστώνεις πως οι Fenn O'Berg έχουν στην ουσία παραθέσει ο καθένας την δική του μουσική μανιέρα και μπορεί το μουσικό αποτέλεσμα να είναι καλό, μα λείπει το κάτι που θα το κάνει αριστούργημα.
((E A R))
((E Y E))