In de zaak van de Eritrese vrouw die de door Gemeente Amsterdam wordt gedwongen de LVV-opvang te verlaten zijn nieuwe feiten boven tafel gekomen. Ze is daarom in overleg met haar advocaat, Pim Fischer een kort geding gestart tegen de gemeente. Vrijdag 17 december dient dit kort geding. Maandag 20 december staat vooralsnog de ontruiming gepland.

De gemeente heeft in het eerder gevoerde kort geding (16 november 2021) gesteld dat ze een zeer zwaarwegend belang heeft bij de ontruiming omdat er 41 mensen op de wachtlijst staan. Maar er is verzwegen dat op 1 december 2021 een nieuwe LVV-locatie zou worden geopend waar 46 mensen kunnen worden opgevangen. De vrouw hoeft dus helemaal geen plaats te maken. Voor de 41 mensen op de wachtlijst zijn op 1 december 2021 46 plaatsen vrij gekomen.

Het tweede feit dat we aan de rechter voor willen leggen is dat er nog meer informatie is achtergehouden door de gemeente in de vordering tot ontruiming. Op grond van de AVG heeft de vrouw stukken opgevraagd, die ze na de zitting ontving, en waaruit blijkt wat de conclusies zijn geweest tijdens de juridische screening binnen het LVV traject. Dit staat haaks op het verhaal van de gemeente waarin kort gezegd haar het verwijt wordt gemaakt niet mee te werken.

De gemeente deed het voorkomen alsof het perspectiefplan van de vrouw over vertrek zou gaan en dat ze daaraan niet zou meewerken. Maar dat was helemaal niet het gekozen traject. Het traject was ‘toekomstoriëntatie’. Uit de juridisch screening blijkt namelijk ‘Terugkeer is geen optie’. Zo staat het letterlijk opgeschreven in de dossier- en perspectiefanalyse. De gemeente had tal van producties toegevoegd bij de ontruimingsvordering, maar het stuk met deze informatie werd achterwege gelaten.

Het verhaal werd: mevrouw werkt niet mee aan terugkeer. De rechter concludeerde daarop in het vonnis: ‘Eventuele dakloosheid van mevrouw zal een gevolg zijn van haar eigen keuze om niet (te verklaren) mee te werken aan terugkeer naar haar land van herkomst. Als zij zich daartoe wel bereid verklaart, wacht haar namelijk de mogelijkheid van opvang in de vrjheidsbeperkende locatie, wanneer zij zich in Ter Apel meldt’.

Nu blijkt dat ook binnen het LVV traject duidelijk was dat terugkeer geen optie is omdat de nationaliteit van mevrouw niet vaststaat. Daarmee is opvang in Ter Apel ook uitgesloten. De rechter werd dus vals voorgelicht door de gemeente Amsterdam. Met als mogelijk resultaat dat deze vrouw haar onderdak kwijt raakt, zonder enig perspectief op verbetering. Een perspectiefloos bestaan is in strijd met artikel 3EVRM.

Totdat bovenstaande dwalingen en halve waarheden van de gemeente Amsterdam, zijn onderzocht, verzoekt Pim Fischer de executie van het vonnis te schorsen.
Daarnaast blijft de oproep aan gemeenteraadsleden om daad bij woord voegen en de ontruimingen tegen te houden. In ieder geval de partijen die zich onlangs nog op niet mis te verstane wijze uitgesproken hebben voor opvang en tegen mensen op straat: D’66, PvdA, GroenLinks, Denk, Bij1 en ChristenUnie, zij zijn samen goed voor een meerderheid in de gemeenteraad. Laat hen dan ook alles op alles zetten om aangekondigde ontruimingen te stoppen.

https://www.facebook.com/permanentverblijf

Zaterdag 5 januari 2019 vertrok een KLM vlucht met aan boord dhr. Mehimmed (Ezzedine). Deze jonge man is gedwongen uitgezet naar Soedan. Er wordt voor zijn leven gevreesd. Een verslag van de situatie in het vliegtuig

Bij het boarden kwamen mijn reispartner en ik bij onze plekken aan achterin het vliegtuig. Er was commotie, we zagen diverse passagiers in gesprek met de aanwezige marechaussee. Ik vroeg aan een vrouw, reizend met 3 jonge kinderen, wat er aan de hand was. Ze vertelde ons over de situatie: een man werd gedwongen meegenomen op de vlucht met als doel een overstap in Nairobi naar Khartoem (Soedan). Hij zou daar worden afgeleverd op het vliegveld en aan zijn lot overgelaten. Ze vroeg wat we konden doen om dit tegen te gaan. We wisten dat de situatie in Soedan helemaal niet veilig is en konden niet begrijpen dat de man hier onder dwang naar toe gebracht werd. Wat er gebeurde op deze vlucht houdt me nog steeds bezig en ik vind het belangrijk om hierover verslag naar buiten te brengen. 

Roep om hulp wordt beantwoord met geweld door de marechaussee

Dhr. Mehimmed was helemaal achterin op de laatste rij. Het eerste dat wij van hem zagen was dat hij liggend plat op de stoelen gedrukt werd. Drie mannen van de marechaussee zaten bovenop hem. Niet veel later begon hij te roepen, en zagen wij zijn gezicht kort boven de stoelen uitkomen. Na een aantal seconden verdween hij naar beneden en zagen we niets meer van hem. Hij werd door de marechaussee met fysiek geweld in bedwang gehouden. Om hem stil te krijgen werd zijn mond afgedekt, en ook zijn ogen waren afgedekt. We zagen alleen zijn voeten nog uitsteken en bewegen.  

Passagiers vinden dit niet ‘normaal’

Ondertussen was er veel onrust op het vliegtuig, veel mensen stelden vragen en gaven aan dat ze het niet konden geloven dat dit gebeurde. Verschillende passagiers kwamen tot de conclusie dat ze getuigen waren van mensenrechtenschending en spraken hun kritiek en zorgen uit. Zowel de marechaussee als het KLM personeel was proactief met het benaderen van passagiers. Ze probeerden de gebeurtenis goed te praten en te de-escaleren. Een van de stewardessen zei herhaaldelijk: “Het is normaal dat ze in het begin wat onrustig zijn, dan beseffen ze dat ze echt worden uitgezet, later worden ze meer berustend. Maak je geen zorgen”. Verder benadrukten zowel zij als de marechaussee steeds er goed naar de zaak was gekeken door een rechter. 

Negeren kamervragen en Amnesty International 

We lazen later dat diezelfde ochtend, vlak voor de vlucht, kritische kamervragen zijn gesteld over de uitzetting van deze man. Deze vragen moeten nog behandeld worden en zijn dus niet afgewacht. Tevens is Amnesty International op de maandag na de uitzetting met een bericht naar buiten gekomen dat ze de staatssecretaris van Justitie en Veiligheid, dhr. Harbers, een aantal maanden geleden al met klem heeft verzocht uitzettingen naar Soedan op te schorten. Uit onderzoek van Amnesty International blijkt dat er gevangenschap, mishandeling en vernedering plaats heeft gevonden in navolging van eerdere uitzettingen in 2017 en 2018 naar Soedan. 

Moedwillig onverschillig Nederland

Door de Nederlandse overheid wordt niet gemonitord wat er met iemand gebeurt na een uitzetting. Mensen worden afgeleverd op het vliegveld en daarmee is het klaar voor de verantwoordelijke staatssecretaris Harbers. Het is voor iemand die uitgezet is en niet goed terecht komt zo goed als onmogelijk om hier nog bekendheid aan te geven. Ook voor mensenrechtenorganisaties is het heel lastig en vaak onmogelijk om hier beeld van te krijgen, bewijzen over te verzamelen en hiermee naar buiten te treden. Uit navraag bij Amnesty International blijkt dat er soms achter de schermen met veel geduld, doorzettingsvermogen en de nodige inzet van middelen en connecties, wel informatie naar boven komt. Maar dat dit in het kader van de veiligheid van de betrokken personen meestal niet openbaar gemaakt kan worden. De staatssecretaris wordt in zulke gevallen wel ingelicht maar geeft hier geen gehoor aan. 

Situatie Soedan 

Het ging hier om een uitzetting naar Soedan, een land dat wordt geregeerd door een militair regime dat bekend staat om haar misdaden en martelingen tegen burgers. Het is bekend dat burgers die hebben geprobeerd asiel aan te vragen in een ander land automatisch worden gezien als verraders, en daarom extra aandacht trekken en gevaar lopen in Soedan. Het internationaal strafhof in Den Haag heeft de Soedanese president Omar al-Bashir aangeklaagd voor genocide in Darfur. Over mensenrechtenschendingen; van willekeurige arrestaties tot ernstige foltering en executies door autoriteiten in Soedan zijn talloze rapporten te vinden, waaronder publicaties van de Nederlandse overheid.

KLM en marechaussee zijn bekend met risico’s uitzetting 

Toen de vlucht eenmaal vertrokken was heeft KLM personeel en een marechaussee medewerker aan passagiers bevestigd dat ze begrijpen dat de angst voor de gevolgen van deze uitzetting reëel is. Dat ze hier dan toch aan meewerken is werkelijk onbegrijpelijk en schokkend als het om de veiligheid van iemands leven gaat.

Kritiek de kop indrukken

Men moet zich er op alle niveaus van bewust zijn geweest dat dhr. Mehimmed, die naar Nederland kwam om zichzelf in veiligheid te brengen, met deze uitzetting in levensgevaar werd gebracht. Desondanks werd alles op alles gezet om de uitzetting door te laten gaan in plaats van een pas op de plaats te maken. Er was veel marechaussee aanwezig in het vliegtuig om zowel dhr. Mehimmed als kritische passagiers koste wat het kost en met geweld in bedwang te houden. We telden op enig moment zo’n 12 marechaussee medewerkers in het vliegtuig. Op het filmen van de situatie werd fel gereageerd door zowel de KLM als de marechaussee. Passagiers die filmden werden gedwongen het gefilmde materiaal te verwijderen onder de dreiging dat niet opvolgen zou betekenen dat je van boord gehaald zou worden en gearresteerd. Later vernamen we in de media dat de marechaussee hierover verklaarde dat van dwang geen sprake was geweest. Dat hebben wij anders ervaren.

Protest, arrestaties en intimidatie

Twee passagiers die zich niet neerlegden bij de uitzetting en weigerden te gaan zitten werden gesommeerd. Zij gaven aan eerst in gesprek te willen met de gezagsvoerder. Zij werden ter plekke gearresteerd en door tenminste 4 marechaussee medewerkers hardhandig van het vliegtuig gehaald via de achterdeur. Een gesprek was niet mogelijk. Vijf minuten later werd een derde persoon even hardhandig van de vlucht gehaald. Een marechaussee medewerker zei dat dit niet zo door kon gaan. Hierna weigerden nog altijd veel passagiers om te gaan zitten, er werd schande gesproken van de gehele situatie: de uitzetting, het hardhandige optreden van de marechaussee, het verbod op filmen en de arrestaties. De intimidatie van de marechaussee, het duidelijke risico op hardhandige arrestatie en het missen van de vlucht maakten dat mensen ongeveer 20 minuten later gevolg gaven aan het bevel om te gaan zitten. Een passagier gaf aan meer te willen doen maar niet het risico te kunnen nemen van de vlucht te worden gehaald vanwege gebrek aan middelen om een nieuw ticket te kopen. Een andere passagier gaf later aan dat hij misschien toch had moeten blijven staan. Het werd voor een grote groep verontruste passagiers een bedrukte vlucht waarbij de gebeurtenissen met elkaar besproken werden. Dhr. Ezzedin werd de rest van de reis bewaakt door 4 leden van de marechaussee.  

KLM neem verantwoordelijkheid

We roepen medewerkers van KLM op om in de toekomst in dit soort situaties kritisch te zijn, informatie te vergaren en protest aan te tekenen. De gezagsvoerder van de vlucht kan hier ingrijpen. Als dit op deze vlucht gebeurd was hadden wij hier als passagiers veel respect voor gehad, nu overheerst bij ons verbijstering, boosheid en teleurstelling. 

Dhr. Mehimmed

Het vliegtuig is uiteindelijk vertrokken met dhr. Mehimmed aan boord, tegen zijn wil en met moedwillige schending van zijn basale mensenrechten. Ik heb na de vlucht contact gezocht met betrokkenen bij Dhr. Mehimmed en begreep dat het op dit moment niet veilig is om informatie te delen of vermoedens uit te spreken over hoe het met hem gaat. Het is diep triest dat de Nederlandse overheid hem en zijn naasten in deze situatie heeft gebracht. Onze gedachten zijn bij hem en we kunnen alleen maar hopen dat door alle commotie de Nederlandse staat zal proberen haar gezicht te redden door hem alsnog in veiligheid te brengen.

 Anna, passagier op vlucht KL0565 naar Nairobi op 5 januari 2019

UPDATE 6 januari: Ezzedin is bij aankomst in Khartoum op het vliegveld overgedragen en wordt nu vastgehouden door de autoriteiten voor verhoor. We zijn zéér ongerust dat hij wordt gemarteld.

UPDATE 5 januari: Veel mensen hebben gehoor gegeven aan de oproep in actie te komen tegen de deportatie van Ezzedine. Er is volop gemaild en gebeld met KLM, Kenya Airways, Nederlandse politici en de Nederlandse ambassade in Khartoem.

Desondanks is de deportatie doorgegaan zaterdag maar wel met vertraging door protesten aan boord van het vliegtuig. Meerdere mensen hebben lange tijd op Schiphol gestaan en daar geflyerd om mensen op de hoogte te brengen van de situatie. In het vliegtuig was veel commotie hebben we gehoord van mensen die op de vlucht zaten en ons informeerden over wat er gaande was. Veel passagiers gaven kritiek op de uitzetting en vroegen om het te stoppen.

Er was KLM personeel aan boord dat toegaf het ook erg te vinden. Toen de vlucht vertrokken was gaf ook iemand werkzaam bij de marechaussee toe dat het gevaarlijk voor deze man is. Maar de algemene lijn van hogerop van KLM en Nederlandse Marechaussee was de uitzetting koste wat het kost doorzetten.

We vrezen voor het leven van Ezzedine en kunnen ons geen voorstelling maken bij wat hij nu door moet maken. We zijn verbijsterd over de medeplichtigheid van Nederland en KLM hieraan.

==================

Zaterdag 5 januari 2019 wil Nederland een jonge vluchteling terugsturen naar het door nieuw geweld geteisterde Soedan. Ezzedine Rahmatalah loopt daar een groot risico gemarteld te gaan worden. Amnesty International onderzoekt zijn zaak.

Ezzedine komt uit het oorlogsgebied Darfur en werd door zijn ouders in de hoofdstad bij een oom ondergebracht. Toen deze oom overleed, viel hij op de terugweg naar zijn familie in Darfur in handen van de geheime dienst, die hem wekenlang zeer ernstig mishandeld heeft. Het geweld liet veel sporen na op zijn lichaam.

Nederland zet sinds vorig jaar weer mensen uit naar Soedan. Deportatie naar Soedan is levensgevaarlijk; het is algemeen bekend dat de Soedaneze geheime dienst ernstig wantrouwig is als iemand op een noodpaspoort reist. Asiel vragen wordt als landverraad gezien en mensen die teruggestuurd worden uit Nederland worden extra in de gaten gehouden, aangezien het Internationaal Strafhof in Den Haag gevestigd is. President Omar Al-Bashier wordt door het Internationaal Strafhof gezocht wegens de genocide in Darfur en grove mensenrechtenschendingen.

Amnesty International onderzoekt op dit moment alle uitzettingen naar Soedan, omdat ze zeer sterke aanwijzingen hebben dat diverse mensen die Nederland terugstuurde bij aankomst een tot twee weken gemarteld werden. Van twee mensen is het bewijs er, van enkele anderen wordt op dit moment bewijs verzameld. Amnesty komt binnenkort met een uitgebreid rapport hierover.

De huidige situatie in Soedan is gevaarlijk. Sinds 19 december 2018 wordt er veelvuldig gedemonstreerd door het volk en wordt het vertrek van Bashier en zijn regering geëist. De Soedanese politie schiet met scherp op betogers. Volgens de overheid zijn er 19 mensen overleden, Amnesty zei op 1 januari 2019 dat het 37 mensen waren. De geheime dienst kreeg, in een uitgelekte toespraak op 30 december 2018, de opdracht van de president om de leiding over de gewone politie over te nemen, en om te schieten, zo veel als nodig om het land weer rustig te krijgen. Een week eerder beloofde Mohamed Zein van diezelfde geheime dienst, zwaaiend met een pistool, via sociale media de Soedanezen dood te schieten die vanuit het buitenland protesteren. Ezzedine heeft veel geprotesteerd in Den Haag. En dat is hen bekend.

Het is onbegrijpelijk dat Nederland in de huidige politieke situatie in Soedan, ondanks bewijs omtrent arrestatie, detentie en marteling van mensen die gedeporteerd zijn vanuit Nederland, opnieuw een jonge man wil deporteren en daarmee zijn leven serieus in gevaar brengt.

Ezzedine is één van onze Soedanese broeders. In augustus werd hij gearresteerd en naar uitzetcentrum Rotterdam overgebracht.

van de geïmproviseerde tenten in de wereldtuin van de diakonie in september 2012 tot het eergisteren gekraakte vrouwenpand aan de leidsegracht: vandaag 4 september viert wij zijn hier haar zesde verjaardag. in die 6 jaar heeft wij zijn hier tientallen demonstraties georganiseerd; zijn er bijna 50 panden gekraakt; kregen meer dan 100 personen alsnog een verblijfsvergunning; had het invloed op politiek beleid in het land; kreeg het enorm veel media aandacht; onstonden er vriendschappen en liefdesrelaties; en waren er tal van samenwerkingsverbanden met kunstenaars, studenten, activisten, muzikanten en andere vluchtelingen groeperingen in binnen- en buitenland.

zes turbulente jaren die veelal een overlevingsstrijd waren voor de mensen van wij zijn hier: de stress van ontruimingen of de winters doorkomen zonder voorzieningen, de onderlinge groepsspanningen, leven zonder inkomen en opgejaagd worden door de overheid.

na 6 jaar heeft wij zijn hier nog steeds haar veerkracht behouden:  “Als groep gaan wij door met onze strijd tegen dit op angst gebaseerde politieke systeem dat alle vluchtelingen ontmenselijkt, om onze waardigheid en mensenrechten te behouden”, aldus de vrouwen van wij zijn hier.

Amsterdam, 2 september 2018 – Vandaag heeft de vrouwengroep van het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier een leegstaand pand betrokken aan de Leidsegracht 5, om de hoek bij de aanstaande ambtswoning van de Amsterdamse burgemeester Femke Halsema. Het pand stond al geruime tijd leeg, en is vandaag weer in gebruik genomen door de groep vrouwen, uit pure noodzaak om te kunnen overleven in de Amsterdamse samenleving. 

De vrouwen hopen op goed contact met alle buren, en in het bijzonder Femke Halsema, de eerste vrouwelijke burgemeester van Amsterdam. Middels dit persbericht willen ze haar dan ook graag uitnodigen om op korte termijn op de koffie te komen, voor een verdere kennismaking en een gesprek over de positie van gedocumenteerde én ongedocumenteerde vrouwen in de stad.

Daarnaast wijzen de vrouwen op het gebrek aan eerlijkheid en rechtvaardigheid in de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND). “Een bureaucratisch systeem dat niet werkt en is gericht op restrictief beleid en anti-migratie sentimenten”, aldus de vrouwen. “We benadrukken dat dit de voornaamste reden is dat ons asielverzoek is afgewezen, zonder dat ons verhaal serieus is genomen. Hierbij zijn de afgelopen jaren veel mensen op straat gezet, onbeschermd en zonder toegang tot zorg.”

Volgens de vrouwen heeft het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier bewezen dat het probleem bij het IND systeem ligt, omdat vanaf de start van de groep al meer dan 100 personen alsnog de asiel status hebben verkregen. “Als groep gaan wij door met onze strijd tegen dit op angst gebaseerde politieke systeem dat alle vluchtelingen ontmenselijkt, om onze waardigheid en mensenrechten te behouden.”

Zondag 12 Augustus, Amsterdam – hebben wij van vluchtelingencollectief ‘We Are Here’ de beganegrond op Buikslotermeer 9 in Amsterdam-Noord in gebruik genomen. De ruimte stond leeg. Helaas zijn wij genoodzaakt om op deze manier onderdak te verkrijgen, omdat wij anders op straat moeten zwerven. De Bed Bad en Brood opvang is overvol en heeft een wachtlijst en in de Havenstraat zijn alleen mensen met een Dublin claim welkom. We zouden heel graag werken en zelf een huis kunnen huren.

We zijn van plan om hier rustig te wonen en een goede relatie op te bouwen met de buurt en de kantoren om ons heen. Wij maken graag kennis met buurtgenoten en u bent altijd welkom om een kopje koffie bij ons te komen drinken.

Wat achtergrondinformatie over ons: 

In September 2012 zijn we begonnen met een tentenkamp aan de Notweg, omdat we niet meer wisten waar we heen moesten. Hoewel onze eerste asielaanvraag is afgewezen en we daarom niet in Nederland mogen blijven, kunnen we echter niet terug naar ons land van herkomst, of naar een ander land. Ook daarvoor heb je documenten nodig die we niet hebben. Wij willen aandacht voor onze situatie omdat het asielbeleid in Nederland gebreken toont en ons wanhopig maakt. We kunnen letterlijk geen kant op. Velen van ons werken hard aan een hernieuwde asielaanvraag. Wij weten dat dit vruchten afwerpt, want inmiddels hebben meer dat 100 mensen van ons collectief alsnog een verblijfsvergunning gekregen. Dit toont aan dat onze strijd zinvol is en wij vragen de regering en de stad Amsterdam dan ook om ons, die op straat staan, de ruimte te geven om op een menselijke manier te werken aan onze asielprocedures.

Na de Notweg hebben we onze actie voortgezet en hebben we gewoond in diverse panden zoals de Vluchtkerk, de Vluchtgarage enz. Ook vanuit deze nieuwe locatie proberen we zichtbaar te blijven en te strijden voor onze mensenrechten. De ‘We Are Here’ groep bestaat nu uit verschillende kleinere groepen omdat samenwonen in een kleine groep gemakkelijker is. Wij zullen hier met een groep mannen wonen.

De vrouwen van het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier zeggen: “Het probleem ligt in het systeem van de IND waarin eerlijkheid en rechtvaardigheid ontbreekt.”

De vrouwen van het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier hebben vandaag het gebouw aan de Reinier Engelmanstraat 1 – 1 hoog gekraakt. We hebben deze actie uitgevoerd uit pure noodzaak om te kunnen overleven in de Nederlandse samenleving.

Wij zijn in deze situatie gedwongen door het gebrek aan eerlijkheid en rechtvaardigheid in de Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND). Een bureaucratisch systeem dat niet werkt en is gericht op restrictief beleid en anti-migratie sentimenten.

We benadrukken dat dit de voornaamste reden is dat ons asielverzoek is afgewezen, zonder dat ons verhaal serieus is genomen. Hierbij zijn de afgelopen jaren veel mensen op straat zijn gezet, onbeschermd en zonder toegang tot zorg.

Het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier heeft bewezen dat het probleem bij het IND systeem ligt, omdat vanaf de start van de groep al meer dan 100 van ons alsnog de asiel status hebben verkregen.

Als groep gaan wij door met onze strijd tegen dit op angst gebaseerde politieke systeem dat alle vluchtelingen ontmenselijkt, om onze waardigheid en mensenrechten te behouden.

7 july 2018, Amsterdam – Refugee collective we are here, who previously stayed in a squat in Amstelveen, took the unoccupied building on the Entrada 600 in Amsterdam-Duivendrecht.

the offices space was empty and unused. unfortunately, we are forced to get shelter in thi way, because otherwise we have to roam the streets. the BBB is overcrowded and has a waiting list and in the havanstraat only preople with a Dublin claim are welcame.

In adidtion,the havanstraat is a former prison and that can be felt in the daily controls we must endure. rencently one of our members was arrested because he asked for food because of this diabetes and this was refused. We do not feel safe in such an environment and ask for 24/7 shelter.

There are municipal plans to realize this 24/7 for undocumented people, but that will certainly take until end of the year before it is realised. we would love work and renta hous ourselves.

We intend to live here quietly and build a good relationship with the neighborhood and offices around us. We would like to meet fellow residents who are always welcome to come and have a cup.of coffee with us.

Some background information about us:
In September 2012 we started a tent camp on the notweg, because we did not know where to go. Although our asylum application has been rejected and therfore we are not allowed to stay in the nederland,we cannot return to our country of origin, or to onather country.

Because for that you also need documents that we do not have,we want pull attention to our situation because the asylum policy in the nederlands is deeply flawed and makes us desperate.we have literally no place to go.many of us are working hard on a renewed asylum application.

We know that this is paying off, because more than 100 people of our colletive have new received a residved aresid certainly permit.this shows that our struggle is meaningful and we ask the government and the city of Amsterdam to give us,the people on the street,the space to work on our asylum procedures in humane way.

After the notweg we continued our struggle and we have lived in various building such as the vluchtkerk,the vluchtgarage etc.also from this new location we continue to try to remain visible and to fight for our human rights.the( we are here) group mow consists of several smaller groups because living together in a small group is easier.we will live here with a group of man from countries such as sudan and west African countries

We Are Here en Fair City Amsterdam nodigden je uit voor de:

Zaterdag 2 juni vanaf 17 uur.
Let’s spend the night together.
Rudolf Dieselstraat Amsterdam

Donderdag 31 mei zou wel eens de laatste dag van het WE Are Here Village in de Rudolf Dieselstraat kunnen zijn. Maar misschien ook niet. Het is de beste plek die wij de afgelopen zes jaar hebben gehad. De rechter heeft ons gezegd dat we op 1 juni weg moesten zijn, en dat we de vrede met Ymere moesten bewaren. Dat hebben we ook gedaan. NIEUWS: vandaag heeft het stadhuis ons verteld dat we tot maandag 4 juni twaalf uur ’s middags mogen blijven.
Ymere bewaart intussen de vrede niet, maar verstoort de vrede van de mensen die in de huizen wonen (huurders, krakers en flex-huurders) door hun tuinen en bomen te vernielen. Met veel lawaai en geblokkeerde ingangen. Ymere zal echter niet vóór 6 september met de sloop beginnen. NIEUWS: Na veel klachten is Ymere gestopt met het vernielen van de tuinen tot 1 september, als ze gaan slopen.

Ymere respecteert de Ramadan niet. Zij lijken niet te beseffen dat veel leden van We Are Here zich middenin de Ramadan bevinden, de maand van reflectie en consideratie, maar ook van vasten en een laag energiepeil.

Franki Richart (Tarragona, ara.cat) makes a miracle on the wall. We Are Here Village, Dieselstraat Amsterdam.

Waarom moeten wij nu vertrekken, zonder uitzicht op een permanente oplossing, louter wegens een of ander technisch probleem van Ymere? Ze moeten gaten boren om erachter te komen hoe lang de heipalen moeten worden voor de nieuwe flats die ze hier willen bouwen. Kan dat niet even wachten? Onze huizen zullen worden gesloopt of Camelot krijgt weer anti-kraakcontracten.

Wij geloven dat de nieuwe gemeenteraad en de nieuwe wethouders serieus zijn als ze het hebben over een permanente oplossing voor ongedocumenteerde migranten in Amsterdam. En dat ze de volledige medewerking van We Are Here bij het ontwerp van BBB+ waarderen. Dus laten we bij elkaar gaan zitten en een weg vinden. En Ymere laten weten dat een sociaal woningbedrijf ook een sociale verantwoordelijkheid heeft. We zullen al onze gekraakte huizen graag verlaten, als we een oplossing hebben bereikt die onze fundamentele rechten in het rebelse Amsterdam garandeert.In de tussentijd vragen wij Ymere  

• De vrede te bewaren.
  De Ramadan te respecteren.
  Niet onnodig natuur te vernielen.
  Geen ruimte te verkwisten waar nog steeds mensen kunnen wonen.
  We Are Here te respecteren.Wij roepen jullie allemaal op om, in vrede, naar de Dieselstraat te komen en samen een oplossing te verwezenlijken: Fair BBB+ en gelijke rechten voor allen.
  Kom met ons genieten van het mooie weer en de tuinen.
  Luister naar onze verhalen.
  Doe mee aan de Iftar om 21.54 uur.
  Stuur een persoonlijke boodschap naar Ymere.
  We hebben jullie huizen niet nodig, we willen een leven. Dus verander nu!Nu heeft We Are Here je harder nodig dan ooit.
• Info: wijzijnhiernl<a>gmail.com * Woordvoerder Khalid Jone 0684307241 * Support Jo M2M 0686263381 * FB: Wij Zijn Hier * Website: http://wijzijnhier.org * Donaties: Vrouwen Tegen Uitzetting NL57 INGB 0006 4956 66 o.v.v. We Are Here

Zondag 27 mei 2018 hebben de vrouwen van ‘We are Here’ vluchtelingen collectief intrek genomen in het  pand aan de Tommaso Albinonistraat 5. Dit kantoorpand stond al vele jaren leeg. Na de ontruiming in april van het vorige onderkomen aan de Burgermeester Roëllstraat was de noodzaak na 7 weken zonder huis zeer hoog om nieuwe woonruimte te vinden. De groep grijpt het moment aan om de urgentie voor een 24-uursopvang te benadrukken en ook duidelijk te maken wat er nodig is om een succesvolle opvang te realiseren.

Al bijna 6 jaar voert het  ‘Wij zijn hier’ collectief een strijd voor een ander asielbeleid en een normaal leven met basale mensenrechten. ‘De situatie de afgelopen jaren heeft ons en vele anderen veel energie gekost. Wij vragen daarom de toekomstige gemeenteraad om de aankondigde 24-uursopvang zo spoedig mogelijk te realiseren. Een 24-uursopvang waar wij de nodige rust en veiligheid kunnen vinden en kunnen werken aan onze toekomst in de Nederlandse samenleving’, aldus Raaho uit Somalië.

De vrouwen van Wij Zijn Hier (afkomstig uit Somalië, Eritrea en Ethiopië) willen benadrukken dat zij de 24-uursopvang mede vorm willen geven. ‘Het is belangrijk met ons te praten in plaats van over ons’. Er is inspraak nodig van de mensen waar de opvang voor bestemd is, anders wordt het nooit succesvol. Voor zowel de mensen zonder verblijfspapieren die al vele jaren rondzwerven in Amsterdam, als voor de gemeentepolitiek staat er veel op het spel om deze nieuwe 24-uursopvang te laten slagen. Voor de groep betekent 24-uursopvang een belangrijke stap richting een normalere manier van leven. De vrouwen vragen de gemeente en uitvoerende instanties oprecht met hen in gesprek te treden. ‘Samen kunnen we de situatie die al veel te lang duurt oplossen’ zegt Maria uit Ethiopië.

Opvang die leidt tot rust en oplossingen, houdt het volgende in:

• degelijke juridische bijstand in de verblijfrechtprocedure.
• zelfstandige woonruimte met privacy en mogelijkheid om zelf te koken.
• duur van de opvang gericht op oplossing van individuele situaties.
• geen camera’s en minimale bewaking van de locatie.
• begeleiding op maat, goede voorlichting en uitleg.
• geen gedwongen DT&V trajecten.
• toegang tot gezondheidszorg.
• toegang tot de arbeidsmarkt.
• Amsterdams Burgerschap.
• wat we zelf kunnen, doen we graag zelf; geen hospitalisatie.

Het is nog niet duidelijk wanneer de 24-uursopvang open zal gaan. De groep hoopt voorlopig op de nieuwe plek te kunnen wonen en neemt contact op met de eigenaar om hierover in gesprek te gaan.

pim fischer geeft een lezing over de juridische strijdt voor wij zijn hier, 1 september 2017

Around 2 times a year, Pim Fischer gives a lecture to bring everyone up to date on his work for the refugees on the street in the battle for unconditional, humane shelter. On April 17 he is giving another lecture as a follow-up of the one on September 1, 2017.

Last September 5 at the celebration of 5 years We Are Here, I spoke and summarized Pim’s speech. It was not published because it contains some of the strategy he would be using in his coming cases. Now, with Pim’s approval, my very simplistic look at 2 branches of the Dutch legal system that the refugees are coming into contact with as an aid to the coming lecture.

Katy Arnold

kathy arnold op het 5 jarig jubileumfeest van wij zijn hier

There are 2 kinds of legal systems in Holland. One which deals with criminal law (and private law – but I won’t go into that) and one which deals with public administration – bureaucracy. There are 2 different courts, different means of appeal, and different high courts. The Raad van State, where one ends up for instance with an appeal on asylum. And the other, the Centrale Raad voor Beroep.

Through the past decades, I have watched Holland become a complicated and paralyzing bureaucracy. Why? Control. It is a system to control the people behind the mask of helping the people. And it is used to hide behind when it doesn’t work. “You see this? It says here that bla, bla, bla, and that’s what we’re doing, so it’s okay.” It’s also designed to be so blood-curdlingly complicated that no mere mortal can ever fight their way through it.

The circle or chain of asylum law falls under the Ministry of Justice system, not the public administration system. On paper, Holland has created a perfect system in which refugees are covered from beginning to end whether they get asylum or not. If they are refused, they have to leave the country within 28 days. If they can’t leave, they go to VBL’s – locations where they may stay for a maximum of 12 weeks before they leave the country.

For those who really can’t leave, there is the Buitenschuldverklaring – a residence permit for those who cannot leave here because of circumstances out of their own control and demands that the person is documented in the country of origin. One result of the chain was that city governments were forbidden to give shelter to refugees who had been refused asylum, because this was taken care of in the asylum chain.

We know that it doesn’t work, that’s why we are here today. Because of the gap in the asylum chain. The asielgat. Hundreds, if not thousands, of people who are refused asylum and can not return to their countries are thrown into the streets.

When WAH started a protest here in the garden in Amsterdam (and they were not the first as there were the tent protest camps in Ter Apel before that) and then moved to the Notweg in Osdorp, the problem of the gap in the asylum system became nationally visible and known for the first time.

Under the auspices of the Raad van Kerken – the council of churches – a complaint was made to the European Commission of Social and Human Rights. They came with an Immediate Measure telling the Netherlands that it had to:

Adopt all possible measures with a view to avoiding serious, irreparable injury to the integrity of persons at immediate risk of destitution, through the
implementation of a co-ordinated approach at national and municipal levels with a view to ensuring that their basic needs (shelter, clothes and food) were given. The absolute beauty of this was that it applies to national AND local governments. This meant that local government – city councils were allowed to have shelters, and even medical shelter, for undocumented people. And it was for unconditional emergency help.

I am going to skip a lot of steps, hiccups, and downright defeats along the way except to say that the person fighting for this in the courts is Pim Fischer. Pim Fischer is a lawyer in public administration law. Public administration law is for governments – local, regional, provincial, and national – which has rules for how they act towards people. And although the Immediate Measure looked very positive in the beginning, the civil servants, to whom those rules apply, managed to wriggle out of doing the obvious and left many people in a still demeaning, degrading, and life-threatening position.

Pim and the Council of Churches took the government to the European Court concerning the VluchtGarage – a parking garage where a large number of people were living in absolutely disgusting conditions. The European Court came out with a horrifying decision. Because government had taken action and was neither inactive nor indifferent to the situation, these people were not being treated inhumanely. There is an expression: The road to hell is paved with good intentions. The Netherlands was on the road to hell and that’s okay by the European Court.

At almost the same time, the Dutch government decided that there is general shelter for people who are undocumented – the VBL’s – and the city councils should again not provide shelters because they already exist. So, no more money from the Hague to the city councils for shelter.

More than a year ago, Pim called a group of us together to explain a new strategy in a situation where it seemed that all routes through public
administration law had been shut down legally. People were going to go, one by one, to Ter Apel to ask for shelter. One and a half years later, 70 people have requested shelter at the VBL. The first to go in March 2016 was told: Go, go away, you! The last was refused the following August. And not one person in between had gotten shelter there.

And so started the appeals through the justice system to the high court, the Raad van State. And the decision in July of this year was quite extraordinary. Although the court said that it was all right to have conditional help (boo hiss) and in this case, the condition is to participate in a possible return to the country of origin, it put rules and limits into place for participating.

DT&V – the department for returning people – is part of the asylum chain. They say: “we don’t make the decision. That was decided by a different department in the chain.” They run the VBL’s and their practices are morally reprehensible and strangely enough without all the rules and bureaucracy that most government departments have. Their job is to just do it. And there are no limits. Someone can be presented to an embassy 40 times. If the embassy doesn’t respond, it’s the fault of the refugee because he or she didn’t try hard enough. Not only do the refugees have to participate in returning, they have to want to. (mind control) So if it doesn’t work, the refugee didn’t really want it to, his fault. If a person can prove something isn’t possible, DT&V come up with new demands. There are no time limits. If there were, you could complain for
instance through the public administration route if it took too long. But in this, DT&VV are protected by a total lack of rules.

So the high court has now ruled that the State Secretary of Justice (the boss of DT&V) has to motivate per individual and the individual’s realistic chances of leaving – considering the person and the country – what the refugee concretely and realistically has to do to cooperate to get conditional shelter. If shelter is refused, this has to be motivated by the State Secretary. And if the refugee has done everything on the list and still cannot leave, then a decision should be made and motivated that this person is still here and can not leave because of circumstances beyond his control. The burden of proof is now on the State Secretary, not the refugee.

Some people are calling this a Buitenschuldverklaring, but this is wrong. It is a new back door to the same result. There will have to be a new name for it. I personally like Omstandigheidsvergunning – a permit due to circumstances. But it opens up the possibility for many undocumented people to finally be able to get decent shelter, and after a time, a residence permit.

The next step is to hold the government to this promise. Practically speaking, one goes to apply for shelter. You receive a list of conditions on paper that you have to meet. But these conditions must be reasonable and personally realistic to you. If they’re not, you can make an official complaint. If they are reasonable and realistic such as Go to the IOM for statement on returning and Go to your embassy, then you do it. When it is proven impossible to return, you should be allowed to stay. You will need help. You will need witnesses. You can use a lawyer for complaints or appeals. It won’t be easy, but nothing ever is. There are going to be test cases soon so we’ll keep our fingers crossed. It has always been the goal of the people from We Are Here to get residence permits. We are not only asking for emergency help, but also a solution. By way of a detour through emergency help, the high court has now put a proper form of a residence permit due to circumstances beyond one’s control onto the agenda.

Beste aanwezigen,

Bedankt voor jullie komst. Mijn naam is Khalid, ik ben de woordvoerder van We Are Here aan de Rudolf Dieselstraat. Ik zal de conferentie in het Engels vervolgen zodat het ook te begrijpen is voor mensen in het buitenland.

We have invited you here today to tell you our story. The past few weeks there has been a lot of negative media attention about our presence in this neighborhood. So we want to explain to you the circumstances that led us up to this point and why we are here.

Rita Verdonk and Fred Teeven decided that there should be an example made of certain refugees. This was done to discourage other refugees of coming. We are the product of this policy. But people are not products. Nor are we experimental ground to test your political theories on. We are human beings who deserve a life. Just like everybody else in this country and in the world.

We are not “uitgeprocedeerd.” In fact, we are in the so-called asylum gap. This gap was created by the politics of this country. When somebody comes to the Netherlands. This country has to honor the asylum request of that refugee. But in practice, the IND does not do that. They do not honor the asylum requests.

Sometimes we cannot get ‘status’ because the IND attempt not to believe our reasons for fleeing our countries. And sometimes the IND does not take enough time to study one’s procedures. But then also they cannot send us back. And we cannot ask for asylum in another country because of the Dublin convention which was corrupted by the European immigration system. Adding to this, anybody who has been here for 17 years or less has missed out on the general pardon of 2006. This general pardon was a failure because of its selective nature. So we are stuck here.

The Mayor and the city council of Amsterdam decided that refugees in the asylum gap do not get 24-hour shelter. They also do not want more refugees to come. So we had to find solution for ourselves.

In the past 5 years we have done all the work ourselves without any help from the government. We are activists who fight for our story to be heard. We are theater-makers who show our story on the stage. We are photographers who tell our story with pictures. We are DJs, chef-cooks, carpenters, teachers. We are story-tellers. And now we tell you our story. We have all these talents and we left our homes to look for safety. We can use our qualities to help make this country better.

Now we attempt to explain the inhuman conditions that the Dutch government forced on us for the past 17 years, and we want to change the public opinion on the whole situation in general. But also address the negative media attention which feeds this public opinion and therefore our inhuman treatment.

It was okay for you to accept that we live in extremely cold and inhospitable conditions in the abandoned church or on the streets. But you do not accept when we find a better place to live. We did not come to the Netherlands or to this neighborhood to cause problems for people. We came here to find a safe life for ourselves.

We came to work together with the neighborhood and create a nice place for us to live but also for the people who are already here. I believe that with last Saturday’s open day we achieved this cooperation. We had a beautiful day that caused many new friendships. But still the media was negative.

We would like to express our disappointment about the fear that has been created around us through the media. The impact of this negative coverage has led to right-wing people coming to our street, burning our banners and threatening the safety of our entire neighborhood. We believe the media to have been a central culprit in this and we want to call them out on it.

We hope that this press conference has clarified our situation in this neighborhood, in this country and in this world. We have faith that the media will not continue their fearmongering any longer and we hope that together we can think of a solution to our problem. Because soon another 150 people from other We Are Here groups in the city will also be evicted and put on the street. Just like the eviction of the women’s group past Tuesday. This
situation cannot go on any longer.

We call for the Dutch government to change their immigration policy.
We call for the city of Amsterdam to take responsibility for its inhabitants.
And we call for an end of imperialistic and capitalist warfare.
Because exporting ammunition means importing immigration.
Thank you very much.

Khalid Jone, for We Are Here at Rudolf Dieselstraat.

Yesterday 11th april the women of the Roëllstraat had to leave their building. They had a powerfull demonstration in front of the City Hall.
Tonight the city council (starting 7PM) will debate the actual situation of We Are Here. So they will be there again demanding for 24/7 housing.
Please do all come at 6PM to join them in their struggle for a safe place to stay!

These are their demands:

Een groep vrouwen van WIJ ZIJN HIER gaat woensdag 11 april vanaf 12.00 uur demonstreren bij het Stadhuis van Amsterdam. Ze hebben anderhalf jaar in een gekraakt pand in de Burgemeester Roëllstraat gewoond, maar moeten daar a.s. woensdag uit. Omdat ze niet weten waar ze de nacht moeten doorbrengen, gaan ze maar meteen door naar het stadhuis. Ze eisen 24 uursopvang. De BBB (bed, bad en brood) zoals Amsterdam die nu biedt is geen optie omdat het alleen nachtopvang is. De vrouwen staan dan elke dag om 9:00 uur weer op straat. Het maakt vrouwen afhankelijk en kwetsbaar voor misbruik. Ze krijgen geen geld van de gemeente Amsterdam, zelfs niet voor persoonlijke verzorging.

Op straat zijn ze niet veilig. Ze hebben een dak boven het hoofd nodig. Een dak dat andere steden wel bieden in de vorm van BBB mét juridisch/maatschappelijke begeleiding, leefgeld en zelfstandigheid waar gezamenlijk aan een toekomstplan wordt gewerkt.

De vrouwen komen uit landen als Eritrea, Ethiopië en Somalië. Ze zijn ongedocumenteerd; documenten hebben ze nooit gehad, zijn afgepakt of tijdens de vlucht verloren gegaan.  Niet alleen voor de veiligheid is 24 uursopvang noodzakelijk. Als je als vluchteling ongedocumenteerd bent, moet je op de een of andere manier zien aan te tonen wie je bent. Dat kan onmogelijk vanaf de straat. Tijdens het verblijf in de Roëllstraat konden de vrouwen een start maken met het vinden van bewijzen. Dertien(!) van hen kregen intussen een verblijfsvergunning!

In de Roëllstraat zijn de vrouwen begonnen met het volgen van Nederlandse lessen. Op straat is ook dat moeilijk vol te houden.

De ene studente in de Rudolf Dieselstraat vertelde op vrijdag voor de camera van AT5 dat ze naar papa en mama ging, omdat ze zich “niet echt veilig” meer voelde tussen de krakers en vluchtelingen. “Om problemen te voorkomen”. “Er hing iets in de lucht.” Zaterdag was Stacey Krom. een andere jonge vrouw in de straat de hele dag op de open dag en zij kijkt er heel anders tegenaan. (Ze staat hier achter Fortune in de gele jas).

Beste,
Naar aanleiding van de gebeurtenissen in de Rudolf Dieselstraat, én het buurtfeest van vanmiddag, schrijf ik deze openbare brief.

Als bewoner van de Rudolf Dieselstraat wil ik u graag het volgende laten weten. Mijn gevoel van veiligheid is geenszins aangetast sinds de komst van de krakers van We Are Here. Integendeel! Het voelt fijn om weer mensen in de straten te zien lopen nadat er in de winter zoveel huizen leeg zijn komen te staan. Mijn gevoel van veiligheid is hierdoor gegroeid, er zijn mensen die voor elkaar uitkijken en voor elkaar zorgen, en die zomaar een praatje met je doen op straat.

Waar ik wel van schrok is hoe de media met deze situatie omgaat. Ik geloof dat er een kant van het verhaal is dat onvoldoende belicht wordt, en daarom schrijf ik deze brief. Er zijn fouten gemaakt tijdens het kraken, en daar heb ik van gehoord. Echter zijn dit dingen waarvan ik hoor dat de krakers zelf ook erg geschrokken zijn. Daarnaast zijn er ook een aantal spookverhalen waarbij de bron ver te zoeken is.

Filmploegen lopen door de straten, bewust op zoek naar mensen die overlast ervaren. Als ze je vragen om iets voor camera te zeggen sturen ze aan op angst. Als je je te mild uitdrukt zoeken ze verder, of wordt je uit het filmpje geknipt. Het is jammer dat er over het algemeen zo eenzijdig gerapporteerd wordt!

De mensen van We Are Here zijn enkele van de meest gastvrije mensen die ik ken. Als je langsloopt wordt je haast altijd uitgenodigd om kennis te maken en om binnen te komen in ‘hun’ huis. Een plek waar ze zichtbaar trots op zijn.

De buren die ik sprak en die aangaven angstig te zijn, lieten unaniem weten nooit contact te hebben gemaakt met hun ‘nieuwe buren.’ Een typisch voorbeeld van ‘wat de boer niet lust…’ Natuurlijk ben je bang voor iets dat je niet kent! Dat is menselijk. Maar er gaat een wereld voor je open als je open staat voor nieuwe ontmoetingen. En je zult zien, zo eng zijn ‘ze’ niet. Gelukkig zijn ‘ze’ ook maar mensen. Ik hoop dat mijn buren deze raad op zullen volgen en dat ook zij zich niet meer onveilig hoeven te voelen in hun eigen straat.

In deze brief wil ik niet eens veel dieper ingaan op de politiek van deze zaak, maar het is duidelijk dat er fundamenteel iets mis is in de wereld en in ons land. Ik hoop dat de overheid meer zal gaan denken in oplossingen en dat er gestopt wordt met de symptoombestrijding in de vorm van ontruimingen en uitzettingen.

Deze buurtbewoners (foto) ervaren geen overlast. En ik ben er één van. Ik ben blij dat We Are Here ons vandaag de mogelijkheid gaf om dat nogmaals te ervaren.

Stacey Krom, buurtbewoner

Beste buurtgenoten,

Wij nodigen jullie van harte uit om samen een buurt- en tuinfeest te houden op zaterdag 7 april. Met koffie en tuinieren, en een praatje om elkaar beter te leren kennen en samen te werken aan een leefbare buurt voor iedereen.

Wij Zijn Hier is een collectief van mensen die gevlucht zijn uit oorlogsgebieden zoals Soedan en Somalië. De IND wil dat we daarheen terugkeren, maar in ons thuisland is niemand zijn leven zeker. We kunnen daarom niet terug. Maar in Nederland mogen we ook niet leven. We staan op straat, zonder recht op werk of onderwijs. Dat geeft veel stress, we weten vaak niet eens waar we naar het toilet kunnen. Ons gevoel van vrijheid en menselijke
waardigheid wordt ons ontnomen. Daarom betrekken we leegstaande panden die om te overleven en een oplossing te eisen..

Het is een drukte van belang geworden sinds wij vanuit de Christus Koningkerk aan de James Wattstraat naar de Dieselstraat verhuizen. Want binnenkort moeten we die kerk verlaten en staan we weer op straat, zoals we in de afgelopen jaren al 33 keer hebben meegemaakt. We hopen heel erg dat we eindelijk een kans krijgen om een beetje normaal leven te kunnen leiden. En dat willen we heel graag samen met alle bewoners doen om hier een fijne, veilige en mooie buurt te houden en te maken. Natuurlijk zoeken we ook goed overleg met Ymere, Camelot en B&amp;W. Met de steun van onze vele supporters hebben we geleerd om zover mogelijk ons zelf te redden.

Het feest begint om 12 uur: met eten en drinken, tuinen schoonmaken en beplanten, muziek maken, schilderen, potje straatvoetbal, enz.

Om 5 uur is de officiële opening van het nieuw activiteitencentrum op nummer 6, door een bekende Amsterdammer.

Vluchtelingencollectief We Are Here heeft de afgelopen Paasdagen 11 woningen en
een winkelpand gekraakt in de Rudolf Dieselstraat. Deze zijn prima geschikt te
maken om vrouwen en kinderen onder te brengen. De mannen van Wij Zijn Hier
heten vrouwen die op straat staan of binnenkort ontruimd worden hartelijk welkom in We Are Here Village. Want je hebt een heel dorp nodig om kinderen groot te brengen.

Ymere, de eigenaar van de Rudolf Dieselstraat heeft deze woningen jaren
verwaarloosd in afwachting van sloop en nieuwbouw, die telkens uitgesteld wordt.
En wil Ymere de wonimngen nu zelfs in handen geven van anti-kraakburo Camelot,
die 350 Euro huur vraagt, per bewoner. Dat is niet meer nodig. Samen met huidige
(tijdelijke) bewoners kunnen we de 124 woningen beheren. We gaan we er weer een
mooi dorp van maken. Zaterdag 7 april is het al de eerste buurt-en-tuindag.

De meeste politieke partijen hebben afgesproken dat er geen panden van Wij Zijn
Hier ontruimd worden zolang er onderhandeld wordt over een nieuw college van
B&W. Wij nodigen ze uit om samen te werken aan een stabiel onderkomen en een
echte Amsterdamse oplossing. Laat het toekomstige college van B&W nu eindelijk
eens afspraken maken met woningcorporaties om vluchtelingen op straat de hand te
reiken.

Wij zijn hier en we hebben een plek nodig om te kunnen leven.
Het is tijd voor creatieve, Amsterdamse oplossingen.

E N G L I S H

Welcome in We Are Here Village!

Twelve houses squatted in Rudolf Dieselstraat.

Refugee collective We Are Here has squatted 11 homes and one studio over the
last Eastern days in Rudolf Dieselstraat. These can very well be prepared to
accomodate women and children. The men of We Are Here welcome women on
the street or those who will soon be evicted to join We Are Here Village.
Because it takes a village to raise a child.

Ymere, the corporation that owns Rudolf Dieselstraat has neglected the houses
for years, with the prospect of demolishing them and building mnew apartments.
These plans have been postponed several times. Now Ymere wants to hand the
houses over to ant-squat agency Camelot, that charges 350 Euro per month per
person. This is no longer necessary. Together with the people who still live here
we can manage the 124 homes and the environment. We are going to make a
nice village here. On saturday the 7th of April we have the first neighboorhood-
garden-party.

Most political parties in the town council have agreed to not evict locations of We
Are Here during the formation of a new coalition with a new team of aldermen.
We invite them to work together for a stable place and create a real Amsterdam-
style solution. We urge the future board of aldermen and the mayor (B&amp;W) to
come to an agreement with the housing corpoartions in order to reach out to
refugees-on- the-street.

We are here and we need a place to be able to live.
It is time for creative, Amsterdam-style solutions.

24 maart 2018 hebben leden van vluchtelingencollectief We Are Here een woning gekraakt in de Rudolf Dieselstraat, Amsterdam om een moeder met haar twee kinderen onder te brengen, samen met een aantal mensen die nu in de kerk in de James Wattstraat onder moeilijke omstandigheden moeten leven.

Na ruim 5 jaar vechten voor een normaal bestaan weten wij wat het betekent om op straat te moeten leven of van de ene bouwval naar de andere te bewegen. Het betekent dat je steeds verliest, dat je leven zinloos wordt, dat je er psychisch aan onder doorgaat. Zes van ons hebben al het leven gelaten. De druk wordt alleen maar groter. Iedereen kan het zien. Een oplossing moet nu komen.

Het vrouwenpand van We Are Here aan de Burg. Roëllstraat 70, waar 25 vrouwen al anderhalf jaar wonen, mag van de rechter vanaf 10 april ontruimd worden door de woningcorporatie.

De meeste politieke partijen hebben afgesproken dat er geen panden van Wij Zijn Hier ontruimd worden zolang er onderhandeld wordt over een nieuw college van B&W. Wij nodigen ze uit om samen te werken aan een stabiel onderkomen en een echte Amsterdamse oplossing.

Wij zijn hier en we hebben een plek nodig om te kunnen leven.

Zaterdag 10 februari 2018 hebben wij, een groep ongedocumenteerde (dus NIET uitgeprocedeerde of illegale) vluchtelingen van het collectief ‘Wij Zijn Hier’, afkomstig uit voornamelijk West-Afrika ervoor gekozen om onze intrek te nemen in een leegstaand pand op Rapenburg 31-33 te Amsterdam. Dit pand staat al meer dan zes maanden leeg.

Het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier strijdt al ruim vijf jaar voor ‘een normaal leven’ van vluchtelingen, evenredig aan dat van alle burgers. Daarnaast roept het collectief op tot erkenning van het zogenaamde ‘asielgat’ wat inhoudt dat vluchtelingen na afwijzing van hun asielaanvraag niet in Nederland mogen blijven, maar ook niet teruggestuurd kunnen worden naar het land van herkomst. Dit kan onder andere zijn omdat het land van herkomst hier niet aan mee wil werken of het land te gevaarlijk is om naar teruggestuurd te worden. Ook dreigen sommigen teruggestuurd te worden naar Italië, waar men als eerste Europa binnen kwam. Daar komen mensen dan wederom op straat te staan, omdat Italie de vluchtelingenstroom totaal niet aan kan. Velen van ons werken aan een (hernieuwde) asielaanvraag. De voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet eenvoudig en het is niet makkelijk de IND alsnog te overtuigen met nieuw bewijsmateriaal, maar het lukt wel! Van het Wij Zijn Hier collectief hebben inmiddels ruim 100 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Echter, totdat we een nieuwe procedure kunnen starten of een vergunning hebben gekregen, kunnen we geen aanspraak maken op voorzieningen om in ons primaire levensonderhoud te voorzien. De Gemeente Amsterdam blijft verwijzen naar de landelijke overheid en zo is er nog steeds geen wezenlijke oplossing gerealiseerd voor onze groep. Maar wij zijn hier en we hebben een plek nodig om te kunnen leven. Op 21 maart zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Wij hopen dat veel Amsterdammers kiezen voor een menswaardig bestaan voor alle Amsterdammers.

De BBB zit vol en hanteert sinds kort strengere toelatingscriteria waardoor er nog meer druk op onze groep is komen te staan doordat de geweigerde mensen toch ergens moeten slapen. Zowel de BBB als de Winteropvang, vormen slechts een sobere nachtopvang zonder verdere begeleiding. Overdag staan wij nog steeds zonder middelen op straat, zelfs als we ziek zijn. In deze wintermaanden is dat extra zwaar met regen, sneeuw en vrieskou. Binnen de opvang heerst een totaal gebrek aan zelfbeschikking wat ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid ondermijnt. Daarom betrekken we panden die niet in gebruik zijn, zodat we in betrekkelijke onafhankelijkheid kunnen leven. De groep heeft in de afgelopen vijf jaar meer dan 30 keer moeten verhuizen.

Met onze groep van 35 personen zijn we van plan hier in goede verstandhouding met de buurt en respect voor het pand te verblijven. Wij hopen, zoals ook in het verleden is gebeurd, een goede afspraak te kunnen maken met de eigenaar van het gebouw. We willen graag kennis maken met onze nieuwe buren en hopen solidariteit te ontvangen uit de buurt. Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

Zondag 7 januari 2017 hebben wij, een groep ongedocumenteerde (dus NIET uitgeprocedeerde of illegale) vluchtelingen  van het collectief ‘Wij Zijn Hier’, afkomstig uit voornamelijk West-Afrika  ervoor gekozen om onze intrek te nemen in de voormalige kringloopwinkel RataPlan aan de Weesperstraat 118 te Diemen. Sinds de ontruiming van het vorige pand van onze groep aan het Zeeburgerpad 94, hebben  we geen leefbaardere plek kunnen vinden. Deze voormalige kringloop staat al meer dan 6 maanden leeg.

Het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier strijdt al vijf jaar voor “een normaal leven” van vluchtelingen, evenredig aan dat van alle burgers. Daarnaast roept het collectief op tot erkenning van het zogenaamde ‘asielgat’ wat inhoudt dat vluchtelingen na afwijzing van hun asielaanvraag niet in Nederland mogen blijven, maar ook niet teruggestuurd kunnen worden naar het land van herkomst. Dit kan onder andere zijn omdat het land van herkomst hier niet aan mee wil werken of het land te gevaarlijk is om naar teruggestuurd te worden. Velen van ons werken aan een (hernieuwde) asielaanvraag. De voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet eenvoudig  en het is niet makkelijk de IND alsnog te overtuigen door het vinden van nieuw bewijsmateriaal, maar het lukt wel! Van het Wij Zijn Hier collectief hebben inmiddels rond de 100 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Echter, totdat we een nieuwe procedure kunnen starten of een vergunning hebben gekregen, kunnen we geen aanspraak maken op voorzieningen om in ons primaire levensonderhoud te voorzien. De Gemeente Amsterdam en Gemeente Diemen blijven verwijzen naar de landelijke overheid en zo is er nog steeds geen wezenlijke oplossing gerealiseerd voor onze groep. Maar wij zijn hier en we hebben een plek nodig om te kunnen leven.

De BBB zit vol en hanteert sinds kort strengere toelatingscriteria waardoor er nog meer druk op onze groep is komen te staan doordat de geweigerde mensen toch ergens moeten slapen. Dit heeft er zelfs toe geleid dat enkele weken geleden de politie Amsterdam een Soedanees gezin met 2 kinderen naar Wij Zijn Hier heeft gebracht voor onderdak omdat er na veel rondbellen naar alle instanties geen andere optie bleek te zijn. Vrijwilligers van Wij Zijn Hier zijn nog steeds bezig deze familie onder dak te krijgen. Het alternatief, de Winteropvang, zit inmiddels ook vol.

Zowel de BBB als de Winteropvang die onlangs geopend is, vormen slechts een sobere nachtopvang zonder verdere begeleiding. Overdag staan wij nog steeds zonder middelen op straat, zelfs als we ziek zijn. In deze wintermaanden is dat extra zwaar met regen, sneeuw en vrieskou. Binnen de opvang heerst een totaal gebrek aan zelfbeschikking wat ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid ondermijnt. Daarom betrekken we panden die niet in gebruik zijn, waar we in betrekkelijke onafhankelijkheid kunnen leven. De groep heeft in de afgelopen vijf jaar meer dan 30 keer moeten verhuizen .

Met onze groep van 35 personen zijn we van plan hier in goede verstandhouding met de buurt en respect voor het pand te verblijven. Wij hopen, zoals ook in het verleden is gebeurd, een goede afspraak te kunnen maken met de eigenaar van het gebouw.

We willen graag kennis maken met onze nieuwe buren en hopen solidariteit te ontvangen uit de buurt.

Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

Zaterdag 6 januari 2017 hebben wij, de We are hier groep, onderdeel van
vluchtelingencollectief ‘WE ARE HERE’ het pand aan de Jameswattstraat 78
in gebruik genomen. De ruimte is van de Universiteit van Amsterdam en
stond al een tijd leeg. Helaas zijn wij genoodzaakt om op deze manier
onderdak te verkrijgen, omdat wij anders overdag op straat moeten zwerven.

Velen van ons verblijven al lange tijd in de Bed Bad Brood (BBB) voorziening van de
gemeente. De BBB en de Winter opvang bieden echter geen humane oplossing voor
onze situatie. “Wij moeten elke dag voor 09.00 uur het pand verlaten, ook als het
regent, koud is of als we ziek zijn en we mogen pas om 16.00 uur weer naar binnen.

We hebben geen geld voor bijvoorbeeld een kop koffie, eten of om naar de toilet te
gaan. Elke dag op straat doorbrengen is zeer stressvol en heeft veel impact op onze
geestelijke en lichamelijke gezondheid” aldus een van de BBB en de Winter opvang
gebruikers. Hoewel de vluchtelingen herhaaldelijk aandacht vroegen voor deze
zorgelijke situatie, kiest de gemeente ervoor deze mensonterende situatie te laten
voortbestaan en zelfs de criteria van opvang te verscherpen zodat nog meer mensen
buiten moeten slapen.

Dat een BBB voorziening anders kan worden ingericht wordt aangetoond door andere
gemeenten (zoals bijvoorbeeld Groningen) die wel kiezen voor een humane 24-uurs oplossing.
De BBB voorziening van de gemeente Amsterdam biedt geen oplossing voor onze situatie en
wederom vragen wij aandacht voor hiervoor.

De groep bestaande uit 45 mensen (mannen en vrouwen) zullen hier gaan wonen
wonen. Ze zullen contact opnemen met de eigenaar en hopen hier te kunnen wonen
zolang het pand geen andere bestemming heeft. De groep is van plan om hier rustig
te wonen en een goede relatie op te bouwen met de buurt. De eerste buurtbewoners
kwamen al op bezoek vanmiddag.

Het zijn ontzettend zware tijden voor Wij Zijn Hier. De Wij Zijn Hier Unity groep op Zeeburgerpad, een groep van 40 personen, heeft vandaag een negatieve uitspraak ontvangen in een ontruimingskortgeding. De rechter heeft besloten dat er direct over gegaan mag worden tot ontruiming. Vanuit het stadhuis hebben we vernomen dat de planning is om de groep tussen kerst en oud& nieuw op straat te zetten. We kunnen dit niet geloven. Wij hebben geen idee wat te doen, alternatieven zijn er niet.

De (voormalige Diemen) groep die afgelopen zondag een kerk in gebruik heeft genomen zit niet in een veel betere situatie. Het is in de kerk ontzettend koud, ademwolken komen uit de monden. Er kan niet gekookt worden, er kan niet afgewassen worden, er is weinig elektra, de stoppen slaan continu door, en de kerk werd eerder bewoond door duiven, daar zijn de sporen nog van te zien. De kelder stond vol met water, dat hebben we inmiddels weggepompt. Het is niet heel veel beter dan buiten slapen.

Ondertussen zien we ook panden die ontruimd werden of volgens afspraak verlaten zijn door Wij Zijn Hier en die leeg blijven staan. Zeker 5 van de panden die de afgelopen 2 jaar bewoond werden door Wij Zijn Hier staan nog steeds leeg, 1 daarvan al anderhalf jaar, van 1 weten we dat het pand zeker nog 2 jaar leeg zal blijven staan. En ook van het pand aan Zeeburgerpad waar nu een ontruimingsaanzegging voor is, vragen we ons af of het pand op korte termijn gebruik gaat worden.

Het is erg triest dat er zo met mensen omgegaan wordt, het maakt ons woedend. Iedereen heeft een dak boven het hoofd nodig als een primaire levensbehoefte. Het is niet een kwestie van dat dit niet kan, het is onwil, en nare politieke agenda’s van heers en verdeel en angst.
Het huidige beleid maakt mensen zichtbaar wanhopig en gek. Het op straat zetten van mensen is vernederend en creëert veel stress, algemeen humanitair leed en verergering van psychische, lichamelijke en psychosomatische klachten. 

Wij zijn de wanhoop nabij. Het is bijna 2018, dit moet toch anders kunnen?

Vluchtelingen Wij Zijn Hier betrekt voormalige Christus Koningkerk aan de James Wattstraat 58 Amsterdam.

Zondag 17 december 2017 hebben wij, een groep ongedocumenteerde vluchtelingen van het collectief ‘Wij Zijn Hier’, afkomstig uit voornamelijk West-Afrika en Soedan, ervoor gekozen om onze intrek te nemen in de voormalige Christus Koningkerk aan de James Wattstraat 58. Sinds de ontruiming van het vorige pand van onze groep in Diemen, vandaag precies een maand geleden, hebben we geen leefbaardere plek kunnen vinden. De voormalige kerk heeft al jaren geen concrete bestemming en staat leeg.

Het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier strijdt al vijf jaar voor “een normaal leven” van vluchtelingen, evenredig aan dat van alle burgers. Daarnaast roept het collectief op tot erkenning van het zogenaamde ‘asielgat’ wat inhoudt dat vluchtelingen na afwijzing van hun asielaanvraag niet in Nederland mogen blijven, maar ook niet teruggestuurd kunnen worden naar het land van herkomst. Dit kan onder andere zijn omdat het land van herkomst hier niet aan mee wil werken of het land te gevaarlijk is om naar teruggestuurd te worden. Velen van ons werken aan een hernieuwde asielaanvraag. De voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet eenvoudig en het is niet makkelijk de IND alsnog te overtuigen door het vinden van nieuw bewijsmateriaal, maar het lukt wel! Van het Wij Zijn Hier collectief hebben inmiddels rond de 100 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Echter, totdat we een nieuwe procedure kunnen starten of een vergunning hebben gekregen, kunnen we geen aanspraak maken op voorzieningen om in ons primaire levensonderhoud te voorzien. De Gemeente Amsterdam blijft verwijzen naar de landelijke overheid en zo is er nog steeds geen wezenlijke oplossing gerealiseerd voor onze groep. Maar wij zijn hier en we hebben een plek nodig om te kunnen leven.

De BBB zit vol en hanteert sinds kort strengere toelatingscriteria waardoor er nog meer druk op onze groep is komen te staan doordat de geweigerde mensen toch ergens moeten slapen. Dit heeft er zelfs toe geleid dat enkele weken geleden de politie Amsterdam een Soedanees gezin met 2 kinderen naar Wij Zijn Hier heeft gebracht voor onderdak omdat er na veel rondbellen naar alle instanties geen andere optie bleek te zijn. Vrijwilligers van Wij Zijn Hier zijn nog steeds bezig deze familie onder dak te krijgen.

Zowel de BBB als de Winteropvang die onlangs geopend is, vormen slechts een sobere nachtopvang zonder verdere begeleiding. Overdag staan wij nog steeds zonder middelen op straat, zelfs als we ziek zijn. In deze wintermaanden is dat extra zwaar met regen, sneeuw en vrieskou. Binnen de opvang heerst een totaal gebrek aan zelfbeschikking wat ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid ondermijnt. Daarom betrekken we panden die niet in gebruik zijn, waar we in betrekkelijke onafhankelijkheid kunnen leven. De groep heeft in de afgelopen vijf jaar al dertig keer moeten verhuizen .

Met onze groep van 60 personen zijn we van plan ons onderkomen een beetje op te knappen en hier in goede verstandhouding met onze buren te verblijven. Wij hopen, zoals ook in het verleden is gebeurd, een goede afspraak te kunnen maken met de eigenaar van het gebouw.

We willen graag kennis maken met onze nieuwe buren en hopen solidariteit te ontvangen uit de buurt.

Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

Zaterdag 25 november 2017 hebben wij, een groep van 20 Swahili-sprekende vluchtelingen van het vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’ het pand met adres Osdorpplein 881-882 in Amsterdam in gebruik genomen.

Wij voelen ons gedwongen om op deze manier huisvesting te vinden omdat we anders over straat moeten zwerven. De nachtopvang, beter bekend als BBB, zit vol, heeft inmiddels wachtlijsten en dwingt ons overdag op straat zonder geld of bezigheid (werken of studeren mogen we niet). Het geeft veel stress en we weten eigenlijk niet eens waar we naar het toilet kunnen. Ook als we ziek zijn, moeten we de straat op. De nachtopvang geeft geen rust en zelfbeschikking. Er wordt ons bijvoorbeeld verteld wanneer en wat we moeten eten, zelf koken is niet mogelijk. Ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid wordt ons ontnomen. Daarom betrekken we leegstaande panden die niet in gebruik zijn.

We hebben de Gemeente Amsterdam de afgelopen 5 jaar steeds onze situatie uitgelegd en gevraagd om ons te helpen met de basale voorziening van onderdak, maar de gemeente vindt dat het de landelijke overheid is die dit probleem moet oplossen. Om aan je toekomst te kunnen werken, is het nodig om een beetje tot rust te kunnen komen. Velen van ons werken aan een hernieuwde asielaanvraag. De voorwaarden die hiervoor gesteld worden, zijn niet makkelijk. Maar we weten dat het mogelijk is als we de kans krijgen; van de Wij Zijn Hier groep hebben inmiddels rond de 100 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

We zijn een groep van 20 personen en willen goed voor het gebouw zorgen en met respect voor onze buren in ons nieuwe onderkomen gaan wonen. We hebben in het verleden regelmatig goede afspraken kunnen maken met pandeigenaren. We hopen hier te kunnen verblijven zolang het gebouw geen nieuwe concrete bestemming heeft. We verwelkomen de buren ons te bezoeken en kennis te maken. En we hopen solidariteit te ontvangen van de buurt. Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

17 NOVEMBER VANAF 7.30
Nienoord 2 in Diemen
metro 53. halte Verrijn Stuartweg

SOLIDARITEIT MET WIJ ZIJN HIER

De bewoners van Wij Zijn Hier van het kraakpand Nienoord 2 in Diemen hebben de oprotbrief van de politie ontvangen: Vrijdagochtend 17 november 9:00 dient het pand “leeg achtergelaten te worden”.

De algemene vergadering van zondag 12 november heeft definitief besloten:
DE BEWONERS GAAN HET PAND NIET VRIJWILLIG VERLATEN. ZIJ ROEPEN ALLE SYMPATHISANTEN VAN HUN BEWEGING OP OM VRIJDAG VANAF HALFACHT IN GROTEN GETALE NAAR HUN PAND TE KOMEN OM HUN GEWELDLOOS VERZET KRACHT BIJ TE ZETTEN.
SYMPATHISANTEN, LATEN WE HEN STEUNEN EN TONEN DAT WIJ DIT MENSONWAARDIGE ONTMOEDIGINGSBELEID NIET PIKKEN. WIJ ZIJN HIER EN WIJ HEBBEN ELKAAR NODIG OM HET SYSTEEM DAT ONS ALLEN ONDERDRUKT TE BESTRIJDEN.

De Diemengroep van Wij Zijn Hier

– – – E N G L I S H – – –

SOLIDARITY WITH WE ARE HERE

The residents of the Nienoord 2 squatting house received the police letter announcing their evition: Friday morning 17 November 9:00, their property must be “left empty”.

The general meeting of Sunday November 12th has permanently decided

THE INHABITANTS WILL NOT LEAVE THE HOUSE VOLUNTARILY. THEY CALL ALL SYMPATHISERS OF THEIR MOVEMENT TO COME IN GREAT NUMBERS TO THEIR HOUSE TO SUPPORT THEIR PEACEFUL RESISTANCE.
SYMPATHISERS, LET US SUPPORT THEM AND SHOW THAT WE DO NOT ACCEPT THIS DEGRADING POLICY OF DETERRENCE. WE ARE HERE AND WE NEED EACH OTHER TO FIGHT THE SYSTEM THAT OPPRESSES US ALL.

De Diemen group of We Are Here

achtergrond info:

Wij zijn een groep ongedocumenteerden die deel uitmaakt van Wij Zijn Hier, dat al vijf jaar strijdt voor “een normaal leven”, gelijkwaardig aan dat van alle andere mensen die hier leven. Wij vluchtten uit gebieden waar oorlog heerst of honger of extreme armoede of waar wij politiek zijn vervolgd – omstandigheden die mede zijn veroorzaakt door Europese, ook Nederlandse (post)koloniale inmenging; onze asielaanvragen zijn afgewezen of blijven eindeloos in behandeling; sommigen van ons hebben, vaak na vier, vijf of meer herhaalde asielverzoeken alsnog een verblijfsvergunning gekregen, zonder dat wij kunnen begrijpen waarom de een wel en de ander niet (willekeur!). En zelfs als sommigen van ons terug willen, kunnen ze dat vaak niet omdat het land van herkomst hen niet toelaat. Zo blijven wij steeds leven tussen hoop op dat papier dat de poort opent naar een “normaal leven”, en vrees om in vreemdelingendetentie te worden geplaatst of te worden gedeporteerd.

– – – E N G L I S H – – –

We are a group of undocumented refugees and part of We Are Here.
Since 5 years we are fighting for “a normal life”, equal to all other people living here. We fled from areas where war prevails, or hunger, or extreme poverty, or where we have been politically prosecuted – conditions caused partly by European, also Dutch (post)colonial interference; our asylum applications have been rejected or remain endlessly pending; some of us have received a residence permit, often after four, five or more repeated asylum requests, without us being able to understand why the one does get them and the other does not (arbitrariness!). And even if some of us want to go back, they often cannot, because the country of origin does not allow them. Thus, we continue to live between hope for the paper that opens the gate to a “normal life”, and fear of being arrested, put in detention or getting deported.

Zondag 5 november 2017 hebben wij, de Unity-groep, onderdeel van vluchtelingencollectief ‘WE ARE HERE’ het pand op het Zeeburgerpad 94 in gebruik genomen in Amsterdam. De ruimte stond al een tijd leeg. Helaas zijn wij genoodzaakt om op deze manier onderdak te verkrijgen, omdat wij anders overdag op straat moeten zwerven.

Velen van ons verblijven al lange tijd in de Bed Bad Brood (BBB) voorziening van de gemeente. De BBB biedt echter geen humane oplossing voor onze situatie. “Wij moeten elke dag voor 09.00 uur het pand verlaten, ook als het regent, koud is of als we ziek zijn en we mogen pas om 16.00 uur weer naar binnen. We hebben geen geld voor bijvoorbeeld een kop koffie, eten of om naar de toilet te gaan. Elke dag op straat doorbrengen is zeer stressvol en heeft veel impact op onze geestelijke en lichamelijke gezondheid” aldus een van de BBB gebruikers.

Hoewel de vluchtelingen herhaaldelijk aandacht vroegen voor deze zorgelijke situatie, kiest de gemeente ervoor deze mensonterende situatie te laten voortbestaan en zelfs de criteria van opvang te verscherpen zodat nog meer mensen buiten moeten slapen. Dat een BBB voorziening anders kan worden ingericht wordt aangetoond door andere gemeenten (zoals bijvoorbeeld Groningen) die wel kiezen voor een humane 24-uurs oplossing. De BBB voorziening van de gemeente Amsterdam biedt geen oplossing voor onze situatie en wederom vragen wij aandacht voor hiervoor.

De groep bestaande uit 25 mensen (mannen en vrouwen) zullen hier gaan wonen wonen. Ze zullen contact opnemen met de eigenaar en hopen hier te kunnen wonen zolang het pand geen andere bestemming heeft. De groep is van plan om hier rustig te wonen en een goede relatie op te bouwen met de buurt. De eerste buurtbewoners kwamen al op bezoek vanmiddag.

In the garden behind the Worldhouse, where We Are Here began 5 years ago on the 4th of September, we came together as refugees and supporters. Looking back and ahead, listening to

In de tuin achter het Wereldhuis, waar Wij Zijn Hier 5 jaar geleden begon op 4 september. We kwamen die dag samen als vluchtelingen en ondersteuners. We keken terug en vooruit.

Van links naar rechts, achter naar voren:
Cor Offman, ?, Lambert Meertens, Jo van der Spek, ?, Pablo Eppelin, Brit de Jong, ?, Thomas Spijkertboer, Khalid Jone,
Henk Griffioen, Osman Yoonis, ?, Katy, Annet, Sinead Wendt, Ton Meurs, Joan,  Maud van der Linden, Savannah Koolen,
Joyce Maas, Ahmed Aden, Adam Yaya, Salim, Abdihakim, Bernard, Mustapha, Co van Melle, Sinan, Ahmed, Rosa, Noufou, Yusuf

Foto’s manette ingenegeren

Speeches by Khalid Jone, Osman Yoonis and Jo van der Spek (M2M) (Part 1):

Speeches by Paul of the Diaconie, Co van Melle, Kofi, Cor and Joan. (Part 2):

Co van Melle

Jo van der Spek M2M

Yusuf

Khalid Jone

Co van Melle en Joan

Paul van Oosten

Katy Arnold

Khalid Jone, Osman Yoonis, Abdihakim, Bernard

Salim

Cor Ofman en Co van Melle

Khalid Jone, Osman Yoonis, Dokter Co,  Abdihakim

De pioniers van We Are Here op 25 september 2012 in het Wertheimpark: Getachew, Ahmed Aden (Somalia), Qusay (Sudan),
?, ?, Tulu (Ethiopia), Reeda (Eritrea), Hewan aka Mimi (Ethiopia), Mohamed (Somalia), Freweny (Ethiopia), ?, Omar (Sudan),
Habib (Yemen), Pioneers that are not on this photo: Mahmoud spokesperson (Somalia), Young Ahmed (Somalia),
Bernard (DR Congo), Cali (Ethipia), Shu (China), Sergei (Armenia, deported after the garden), Mouthenna (Mauretania)

We Are Here: Look with Us, Not at Us

Notes on Powerless Sovereignty

By Jo van der Spek M2M

“Alone we are nothing.” (anonymous member of We Are Here)

Since 2011 irregular migrants, refused asylum seekers, undocumented aliens or whatever they are called, have taken the stage in the Netherlands. In Amsterdam this movement of refugees-on-the-street has a name: We Are Here (WAH). No longer they are in hiding, no more relying on lawyers or helpers, no more being alone and exposed to all sorts of mistreatment. Out in the open, together, demonstrating and camping, demanding a solution. Demanding normal life. An impossible demand? False hope? Short cut to suicide? Or is WAH the solution? Could the show-‘n’-tell method finally succeed in toppling a deadly pyramid of cold measures? Is society moved enough to move their government, to rewind, undo and recreate another world? A world where no man or woman is illegal, where rich and poor can see through hate and fear, where the tourist is equal to the alien. We Are Here is a radical answer to a brutal denial. It’s NO, NO, NO against GO, GO, GO.

Continue this long read on Open democracy.

Amsterdam, August 2017

verhuizing van wij zijn hier in de vluchtgemeente, 2016. foto abdi hakim nuur.

In reactie op het artikel ‘Amsterdammers maar geen Nederlanders‘ van Chris Keulemans uit het weekblad De Groene Amsterdammer schreef Wij Zijn Hier supporter Sinnead Wendt onderstaande lezersbrief:

Ongedocumenteerden

Dank voor het uitgebreide artikel over de parallelle wereld van ongedocumenteerde stadsgenoten. Chris Keulemans schetst in het artikel ‘Amsterdammers maar geen Nederlanders’ (in De Groene van 1 juni) een aardig compleet beeld van de wereld waarin mensen zonder papieren zich proberen te redden, zowel de dagelijkse realiteit alsook de papieren werkelijkheid van beleidsplannen, gerechtelijke uitspraken en politieke discussies rondom het respecteren van de meest basale mensenrechten: voedsel, kleding en onderdak.

Ironisch genoeg wordt in het artikel Wij Zijn Hier benaderd als één van de vele instituties die ongedocumenteerden opvang biedt. Wij Zijn Hier is een protestgroep die al bijna vijf jaar de gaten in de huidige systemen (het landelijke asielsysteem én lokale opvangstructuren) aankaart. De panden waar vele mensen van Wij Zijn Hier slapen zijn gekraakt, telkens opnieuw wordt ontruiming aangezegd. Het is alleen dankzij grote inspanningen dat er een nieuw pand wordt geopend en mensen niet op straat belanden, waarna de hele riedel van voor af aan begint. De burgemeester kan wel zeggen dat in zijn stad niemand op straat slaapt, hij weet net als alle andere betrokkenen dat dit een leugen is, en zeker niet door de inspanningen van de gemeente wordt voorkomen. Het is te makkelijk om de mensen die dit aankaarten weg te zetten als activist.

Dagelijks kom ik mensen tegen die buiten alle kaders vallen, die de nachtopvang niet (meer) in komen, die worden afgewezen voor 24-uursopvang, die geen medische hulp krijgen anders dan door de toegewijde artsen van Dokters van de Wereld in de Zorgbus, die niet (langer) geholpen worden door Vluchtelingenwerk of ASKV. Telkens verbaas ik me weer over het labyrint waar mensen hun weg in moeten vinden, waar haast geen uitgang mogelijk lijkt en je voortdurend van het kastje naar de muur wordt gestuurd. Ik loop met ze mee van kastje naar muur – en weer terug, zoekend naar een ingang om tot een oplossing te komen.

Gelukkig is er ook goed nieuws. Mensen krijgen alsnog een verblijfsvergunning, vele mensen zijn weer in procedure en wachten op antwoord van de IND. Hun verhalen laten stuk voor stuk zien hoe het asielsysteem faalt, onzorgvuldig is, of een logica volgt die op geen enkele manier logisch te noemen is.

Sinnead Wendt, Amsterdam

– – – E N G L I S H – – –

Undocumented

Thanks for the extended article about the parallel world of undocumented fellow towns-men. Chris Keulemans sketches in the article a pretty complete image of the world in which people without documents try to live, both the daily reality as well as the paper reality of policy documents, juridical rulings and political discussions concerning respecting the most banal human rights: food, clothes and shelter.

Ironically enough We Are Here is treated in the article as one of many institutions providing undocumented persons shelter. We Are Here is a protest group that for almost five years already brings up the holes in the present systems (both the national asylum system as well as local shelter-structures). The buildings where many people of We Are Here sleep are squatted, again and again eviction is notified. It is only thanks to big efforts that a new building is opened and people do not end up in the street, after which the whole story starts over. The mayor can say in his city no one sleeps in the streets, but he knows just as well as all other people concerned that this is a lie, and certainly not prevented by efforts of the municipality. It is too easy to exclude people who bring up this matter as activists.

Every day I meet people who fall out of all systems, who are no (longer) allowed access to nightshelter, who are refused 24-hour shelter, who do not get medical help other than provided by the devoted doctors of Doctors of the World in the Zorgbus, who are no (longer) helped by Vluchtelingenwerk or ASKV. Time and time again I am astonished by the labyrinth where people have to find there way, where there seems no exit possible and you are send from pillar to post. I walk with them, from pillar to post – and back, searching for an entrance to come to a solution.

Luckily there is good news as well. People get still their residence permit, many people are in procedure again and awaiting an answer from IND. Their stories show one by one how the asylum systems fails, is inaccurate, or follows a logic that in no way can be called logical.

Sinead Wendt, Amsterdam

Zondag 28 mei 2017 hebben wij, een groep van 25 vluchtelingen van het vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’ het pand met adres Haardstee 9-11 in Amsterdam Zuid-Oost in gebruik genomen.

Woensdag 24 mei 2017 heeft de Somalische groep van Wij Zijn Hier een rechtzaak gewonnen tegen de Staat der Nederlanden met betrekking tot hun verblijf aan de Florijn 8-11 in Amsterdam-Zuidoost. De autoriteiten hadden de onmiddellijke ontruiming aangekondigd van deze locatie, de ‘Vluchtlumumba’, die de groep op 9 april dit jaar had betrokken. Echter, hun verzoek te mogen te blijven tot het einde van de Ramadan is ingewilligd door de Rechtbank in Amsterdam.

De groep bestaat uit 20 mannen die al lange tijd in Nederland verblijven. Sommigen van hen zijn hier al meer dan 20 jaar, zonder de mogelijkheid om terug te gaan, of een normaal leven op te bouwen in Nederland. Nadat ze onruimd werden uit een vorige locatie eind vorig jaar, hebben ze ruim vier maanden op straat geleefd. Aangezien meerdere van hen met gezondheidsproblemen kampen en ze meer tijd nodig hadden een andere plek te vinden, had de groep besloten de huidige locatie niet te gaan verlaten, maar te eisen te mogen blijven tot 3 juli.

De rechtbank heeft gisteren geoordeeld dat het belang van de Staat om te ontruimen minder weegt dan het recht op huisvesting van de bewoners tot 3 juli. “De bewoners dient nog een korte termijn te worden gegund om andere woonruimte te vinden. Daarbij is in aanmerking genomen dat eisers behoren tot een kwetsbare groep uitgeprocedeerde asielzoekers met een uitzichtloos bestaan in Nederland, waarvan aannemelijk is dat die na de ontruiming (wederom) op straat zal komen te staan.”

De Somalische groep is tevreden dat hun moeilijke situatie gedeeltelijk door de rechtbank wordt erkend. “Voor nu zijn we blij, en opgelucht. Het is een grote overwinning voor Wij Zijn Hier. Verder zullen we inderdaad het gebouw op 3 juli verlaten, als beloofd. We willen geen problemen veroorzaken, maar hebben alleen een acceptabele plek om te wonen nodig.”

Vanaf 3 juli staat de groep echter weer op straat, terwijl de nachtopvang van de gemeente, de bed-bad-brood-regeling, nog steeds vol is. Het is overigens ook geen oplossing, omdat mensen dan overdag nog steeds op straat moeten zwerven . “We roepen nog altijd op onze problematische situatie te veranderen. We hebben een status nodig voor onze basale mensenrechten en een plek om te wonen op de lange termijn”, aldus de groep. Sinds het begin van Wij Zijn Hier hebben al meer dan 80 van haar leden een officiele status toegekend gekregen.

“We danken de rechter voor het serieus nemen van ons verhaal en de wijze en menselijke beslissing, en onze advocaat en vrijwilligers voor hun hulp. We staan in solidariteit met de andere groepen van Wij Zijn Hier en wensen iedereen een gelukkige Ramadan.”

short statement: We are relieved to inform you that the deportation today of a Nuba man from Netherlands to Khartoum has been cancelled.

A lot has been done:
– a very vivid social media campaign towards the state secretary and the airline companies took place.
– members of parliament from different parties stated their concern and asked the state secretary to cancel the deportation, referring to the situation in Sudan and the high risks, together with the request to re-evaluate the asylum application.
– Amnesty International raised concerns as well against the planned deportation and wrote a letter.
– the asylum-lawyer started a new asylum procedure based on new facts and evidence.

This morning tuesday 16 may we got the news that the IND (Immigration and Naturalisation Services) will take the time to look at the renewed asylum procedure and the deportation was therefore cancelled.

Thanks everybody for making this a successful campaign!

In solidarity with everybody that faces the risk to be deported, freedom of movement for all!

Benader KLM en Kenya Airways.
Bel – Mail – Twitter – Fb – Doe mee !

Help de uitzetting van een Nuba vluchteling naar Soedan voorkomen. Dit is wat je kunt doen tot dinsdagavond, 16 mei 2017 22:00 uur.

Dinsdag 16 mei om 12:50 uur wil de Nederlandse regering een Soedanese Nuba vluchteling deporteren. Zijn leven is in groot gevaar. We zijn bang dat hij gevangen zal worden genomen en gemarteld. Daarom vraagt het vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’, samen met Nuba Mountains Solidarity Abroad en Darfur Union, om solidariteit.

We roepen mensen op te mailen, te bellen, een facebook bericht achter te laten en te twitteren, om deze vliegmaatschappijen te laten weten dat zij dit kunnen stoppen.

De vluchtgegevens van de aanstaande uitzetting zijn :
Vlucht KL0565 door KLM van Schiphol naar Nairobi, deze vlucht vertrekt op 16 mei om 12:50 uur.
Vlucht KL4202 door Kenya Airways van Nairobi naar Khartoum, deze vlucht vertrekt op 16 mei om 23:10 uur (22:10 uur Nederlandse tijd).

De man is afkomstig uit het Nuba gebergte. De Nuba hebben te maken met ernstige onderdrukking in Soedan. Het is algemeen bekend dat de geheime dienst en luchthavenpolitie van het vliegveld in Khartoum vluchtelingen die asiel hebben gezocht in een ander land als landverraders zien. De mensen die met een nood-reisdocument Soedan inreizen en die lange tijd niet in het land zijn geweest, worden bij voorbaat als verdacht gezien. Het is tevens bekend dat deze mensen dikwijls gevangen worden genomen, gemarteld en vermoord.
We hebben jouw steun nodig om deze misdadige deportatie te voorkomen!

Het is voor het eerst in 3 jaar dat er vanuit Nederland naar Soedan wordt uitgezet. Laat de vliegmaatschappijen weten dat het onverantwoord is om mensen met geweld uit te zetten naar een plek waar ze niet veilig zijn.

Twitter:
#StopDeportationFlightKL0565 @KLM
#StopDeportationFlightKL4202 @KenyaAirways

Mail:
mediarelations@klm.com
customer.relations@kenya-airways.com

Bel:
KLM: 020-545 97 80 en 020-474 77 47
Kenya Airways: 020-474 77 47 en +254 20 642 2000 en +254 (0) 20 3274747

Facebook:
KLM:facebook.com/KLM
Kenya Airways: facebook.com/PrideofAfrica

Voor updates check:
https://nl-nl.facebook.com/WijZijnHier
https://tinyurl.com/kvotnhf (fb event)

Uit protest tegen de geplande deportatie van een afgewezen Soedanese vluchteling organiseert Wij Zijn Hier in samenwerking met Nuba Mountains Solidarity Abroad en Darfur Union maandag 15 mei om 11:30 uur een demonstratie voor het Ministerie van Justitie in Den Haag.

De Dienst Terugkeer en Vertrek (DT&V) wil samen met luchtvaartmaatschappij KLM de uit Nuba afkomstige jongeman op dinsdag 16 mei om 12:50 uur met vlucht KL0565 terugsturen naar het Oost-Afrikaanse land. Met de demonstratie in Den Haag roepen wij op tot het staken van deportaties naar Soedan en het herzien van het landenbeleid dat de levensbedreigende gevolgen van uitzetting ernstig onderschat.

Het Nuba-gebergte waar de betreffende jongeman vandaan komt, wordt al vijf jaar geteisterd door bombardementen, onderdrukking en moorden. Als niet-Arabische Soedanees loopt de vluchteling, wiens naam om veiligheidsredenen niet genoemd wordt, extra gevaar: het nationale regime in Soedan wordt gedicteerd door Omar al-Bashir, de president die door het Internationaal Gerechtshof in Den Haag wordt gezocht wegens oorlogsmisdaden en de genocide van niet-Arabische Soedanesen. In lijn met hun overheidsinstructies beschouwen de geheime dienst en luchthavenpolitie het aanvragen van politiek asiel, zoals de jongeman heeft gedaan, als landverraad. Mensen die aankomen met een nood-paspoort en langere tijd buiten Soedan zijn geweest, zijn bij voorbaat verdacht. Deze conclusie resulteert in het gevangennemen, martelen en vermoorden van hen die in Europa politiek asiel aanvragen.

De voorgenomen uitzetting volgt op een afgewezen asielaanvraag. Juridische wegen om deze deportatie tegen te houden zijn uitgeput, nu het Europees Hof van de Rechten van de Mens het verzoek om een interim measure ongemotiveerd heeft afgewezen. Dit alles is geheel in tegenspraak met de bevindingen van mensenrechtenorganisaties als Amnesty International, PAX en Human Rights Watch, die allen schrijven dat de mensenrechtensituatie in Soedan onverminderd slecht is en dat speciaal Nuba risico lopen wanneer ze worden uitgezet naar Soedan.

Met de protestacties die zowel on- als offline plaats zullen vinden, willen wij voorkomen dat de gevluchte persoon op woensdag 17 mei om 2:05 uur in de ochtend, na een korte tussenstop in de Keniaanse hoofdstad Nairobi, wordt afgeleverd op de luchthaven van Khartoem, de hoofdstad van Soedan. Tijdens de protesten gebruiken de demonstranten de hashtag #StopDeportationFlightKL0565 op Facebook en Twitter. De organisaties nodigen een ieder die niet fysiek bij de demonstraties aanwezig kan zijn uit om zich door middel van de hashtag aan te sluiten bij het protest. Een groot deel van de in Nederland verblijvende, Soedanese vluchtelingen is lid van Darfur Union of Nuba Mountain Solidarity. Uit solidariteit met hun nu nog in vreemdelingendetentie verblijvende broeder maar ook uit angst voor hun eigen veiligheid als afgewezen persoon vragen zij mensen om steun.

Meer informatie over situatie Soedan en Nuba:
https://www.amnesty.org/en/countries/africa/sudan/report-sudan/
https://www.amnesty.org/en/documents/afr54/4913/2016/en/
https://www.hrw.org/world-report/2017/country-chapters/sudan
https://www.hrw.org/africa/sudan
https://www.paxforpeace.nl/stay-informed/news/eu-risks-making-things-worse-in-sudan
https://www.nyidanmark.dk/NR/rdonlyres/18692451-D506-4A5F-8FE2-32E5A2F3658B/0/SudanFFMreportJune2016.pdf
http://www.ecoi.net/file_upload/90_1464788859_arc20160601-sudan-south-kordofan-blue-nile.pdf

Monday 15th of May 11.30h at Ministry of Justice The Hague, Turfmarkt 147

In protest of the planned deportation of an rejected Sudanese refugee we organize a demonstration to call for stopping this irresponsible and violent act. The man is part of the We Are Here group and his brothers and sisters of We Are Here are very worried what will happen to him upon arrival in Khartoum. We fear he will be detained and tortured.

The Repatriation and Departure Service (DT&V) is planning to send this young man to Khartoum coming Tuesday May 16, at 12:50 with flight number KL0565. Airline company KLM is facilitating this, what we call, crime. High courts have decided not to stop this deportation, we are now calling for pressure from society and politicians, to make this stop.

Our brother is from the Nuba Mountains. This region is being bombed since 5 years and Nuba people face strong repression in Sudan. As a non-Arabic Sudanese the man will face extra danger. This is why we don’t publish his name. It is known that customs services and airport police in Sudan see refugees who asked for asylum in another country as collaborators. People who arrive with an emergency travel document and haven’t been in Sudan for a long time are seen to be suspicious. It is known that such persons are being detained, tortured and murdered.

Human rights organizations such as Amnesty International, PAX and Human Rights Watch all declare in country reports that the human rights situation in Sudan is bad and that especially Nuba people are at risk when being deported.

We will be active the coming days in the streets and online to protest against this deportation. Please come and join us and show solidarity.

Online you can use hashtag: #StopDeportationFlightKL0565

Forced deportations are dangerous and we see them as criminal acts against humanity.

Vandaag 17 april 2017 hebben wij, een groep vluchtelingen van vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’ het pand met adres Nienoord 2 te Diemen in gebruik genomen.

Wij voelen ons gedwongen om op deze manier huisvesting te vinden omdat er behalve nachtopvang geen andere opties voor ons zijn. De nachtopvang, beter bekend als BBB, zit vol, heeft inmiddels wachtlijsten en dwingt ons om overdag op straat te zwerven zonder geld. Het geeft veel stress en we weten eigenlijk niet eens waar we naar het toilet kunnen gaan zonder geld. Ook als we ziek zijn moeten we de straat op. De nachtopvang geeft geen rust en zelfbeschikking. Er wordt ons verteld wanneer en wat we moeten eten, zelf koken is niet mogelijk.

We kunnen ook niet zelf bepalen wanneer we naar bed gaan, om 22 uur moet het helemaal stil zijn, alsof we kleine kinderen zijn. De ruimte waar we eten is veel te klein voor 90 mensen, dit geeft spanning. We doen ons best om geduldig en rustig te blijven, maar eigenlijk maakt het ons wanhopig. Het voelt als een gevangenis, ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid wordt ons ontnomen.

Daarom betrekken we leegstaande panden, waar niemand iets mee doet. In ieder geval hebben we dan dag en nacht huisvesting en kunnen we ons mens voelen. We willen niet verzorgd worden, we willen de mogelijkheid krijgen voor onszelf te zorgen. Samen proberen we er het beste van te maken.

We hebben de Gemeente Amsterdam de afgelopen 4,5 jaar steeds onze situatie uitgelegd en gevraagd om ons te helpen met basale voorzieningen zoals onderdak voor dag en nacht. Maar omdat de gemeente vindt dat het de landelijke overheid is die dit probleem moet oplossen, wil de gemeente niet verder gaan dan het bieden van BBB voor een maximaal aantal mensen en zonder begeleiding naar toekomstmogelijkheden. Wat we nodig hebben is de mogelijkheid om een normaal leven op te bouwen, zoals ieder mens dat wil. We willen leven zonder angst.

Om aan een betere toekomst te kunnen werken, is het nodig om een beetje tot rust te kunnen komen. Velen van ons werken aan een hernieuwde asielaanvraag, de voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet makkelijk. Maar we weten dat het mogelijk is als we de kans krijgen; van de Wij Zijn Hier groep hebben inmiddels 82 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Wij Zijn Hier leeft nu in meerdere kleinere woongroepen, niet meer zoals voorheen in groepen van meer dan 100 personen. Kleinere groepen maakt het samenleven makkelijker. We zijn een groep van ongeveer 50 en zullen met respect voor onze buren in ons nieuwe onderkomen gaan wonen. Het pand bevindt zich op een terrein waar in een ander pand o.a. een organisatie zetelt welke zorg verleent aan (ongedocumenteerde) vluchtelingen die te kampen hebben met psychisch trauma.

We hebben in het verleden regelmatig goede afspraken kunnen maken met pandeigenaren. We hopen hier te kunnen verblijven zolang het gebouw geen nieuwe bestemming heeft.

We verwelkomen de buren ons te bezoeken en kennis te maken. En we hopen solidariteit te ontvangen van de buurt.

Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

Vandaag hebben wij, een groep van vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’ 2 woningen aan de Patrice Lumumbastraat 8-10 in gebruik genomen. We noemen ons nieuwe onderkomen in Amsterdam Zuidoost: Vlucht-Lumumba.

Onze groep bestaat uit 20 vluchtelingen uit Somalië. De situatie in Somalië is zeer slecht, daar bestaat geen twijfel over. We snappen niet dat Nederland denkt dat wij veilig terug kunnen gaan naar Somalië. We staan in Nederland al jaren op straat en mogen niet werken.

Wij voelen ons gedwongen om op deze manier huisvesting te vinden omdat er behalve nachtopvang geen andere opties voor ons zijn. De nachtopvang, beter bekend als BBB, zit vol, heeft inmiddels wachtlijsten en dwingt ons om overdag op straat te zwerven zonder geld. Het geeft veel stress en we weten eigenlijk niet eens waar we naar het toilet kunnen gaan zonder geld. Ook als we ziek zijn moeten we de straat op.

De nachtopvang geeft geen rust en zelfbeschikking. Er wordt ons verteld wanneer en wat we moeten eten, zelf koken is niet mogelijk. We kunnen ook niet zelf bepalen wanneer we naar bed gaan, om 22 uur moet het helemaal stil zijn, alsof we kleine kinderen zijn. De ruimte waar we eten is veel te klein voor 90 mensen, dit geeft spanning.

We doen ons best om geduldig en rustig te blijven, maar eigenlijk maakt het ons wanhopig. Het voelt als een gevangenis, ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid wordt ons ontnomen.

Daarom betrekken we leegstaande panden, waar niemand iets mee doet. In ieder geval hebben we dan dag en nacht huisvesting en kunnen we ons mens voelen. We willen niet verzorgd worden, we willen de mogelijkheid krijgen voor onszelf te zorgen. Samen proberen we er het beste van te maken.

We hebben de Gemeente Amsterdam de afgelopen 4,5 jaar steeds onze situatie uitgelegd en gevraagd om ons te helpen met basale voorzieningen zoals onderdak voor dag en nacht. Maar omdat de gemeente vindt dat het de landelijke overheid is die dit probleem moet oplossen, wil de gemeente niet verder gaan dan het bieden van BBB voor een maximaal aantal mensen en zonder begeleiding naar toekomstmogelijkheden.

Wat we nodig hebben is de mogelijkheid om een normaal leven op te bouwen, zoals ieder mens dat wil. We willen leven zonder angst. Om aan een betere toekomst te kunnen werken, is het nodig om een beetje tot rust te kunnen komen. Velen van ons werken aan een hernieuwde asielaanvraag, de voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet makkelijk. Maar we weten dat het mogelijk is als we de kans krijgen; van de Wij Zijn Hier groep hebben inmiddels 81 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Wij Zijn Hier leeft nu in meerdere kleinere woongroepen, niet meer zoals voorheen in groepen van meer dan 100 personen. Kleinere groepen maakt het samenleven makkelijker. We zijn een groep van 20 en zullen met respect voor onze buren in ons nieuwe onderkomen gaan wonen. De woningen waren voorheen onderdeel van een zorginstelling en bieden voldoende faciliteiten voor onze groep.

We hebben in het verleden regelmatig goede afspraken kunnen maken met pandeigenaren. We hopen hier te kunnen verblijven zolang het gebouw geen nieuwe bestemming heeft.
We verwelkomen de buren ons te bezoeken en kennis te maken. En we hopen solidariteit te ontvangen van de buurt.

Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

Een terug- en vooruitblik met We Are Here in Osdorp.

Op zondag 19 maart van 14 tot 18 uur.
In de Lucastuin en Garage Notweg.

Vluchtelingen, buurtgenoten en supporters die betrokken waren bij het tentenkamp en
geïnteresseerden van We Are Here komen samen voor een weer-zien om
• Herinneringen op te halen
• Beelden voorbij te laten komen
• Nieuwe beelden te scheppen

Aanleiding

Het leek Domenique Himmelsbach de Vries, Manette Ingenegeren, Diana Krabbendam,
Cheikh Papa Sakho en Jo van der Spek een goed idee om iets te organiseren rond de wieg
van Wij Zijn Hier,  die hier stond van 25 september tot 30 november 2012.
Deze historische tuin gaat namelijk definitief verdwijnen vanwege de bouw van een nieuw
schoolgebouw. Daar waar ooit een kuil was om behoeften in te doen.

De portretten in houtsnede die Domenique maakte in onder andere de Vluchtkerk en
afgelopen zomer 6000-voudig wist te drukken als PAPER MONUMENT FOR THE PAPERLESS
vormen een prachtige kapstok voor een terugblik op wat zich daar in die natte herfst aan de
Notweg heeft afgespeeld.

Wat gaat het worden? We scheppen een omgeving waarin alle verschillende perspectieven
naar voren kunnen komen en naast elkaar en met elkaar in gesprek geraken. Met stille en
bewegende beelden en geluiden, gevonden voorwerpen en nieuwe uitvindingen.

We kijken: De slogans “Kijk mee, niet weg” en “Look with us, not at us”.
Tegen wie zeiden we dat? En wat zien we nu?

We maken: eten, muziek , houtsneden, drukken, een tocht door de buurt langs historische plekken.

We spreken: verhalen, presentaties, workshops en onderzoekende socratische gesprekken.

Wie zijn WIJ eigenlijk? Is er een WIJ?

Wat betekent de eis “Normal Life?”

Waarom?
Omdat Wij Zijn Hier misschien al geschiedenis is, maar vluchtelingen nog steeds tegen de muur oplopen.
Omdat we in een open stad willen leven, waar iedereen mens kan zijn.
Omdat we willen leren, van onze ervaringen en van elkaar.
Omdat we nog altijd een wereld te winnen hebben.

Wij als initiatiefnemers dromen van een soort onderzoeksprogramma, waarin we met tal van artistieke,
activistische en academische middelen de verwikkelingen van Wij Zijn Hier en het ontstaan van
nieuwe verbindingen kunnen documenteren en delen.

Waar droom jij van?

Wil je dit meemaken? Meldt je dan aan bij
Migrant 2 Migrant: m2m@streamtime.org
Op het Facebook event.
Tel. 0686263381 M2M

Het rekeningnummer is:
NL63RABO0130843288
Ten name van Stichting The Beach
Prinsengracht 218 1016HD
o.v.v. Halte Notweg

“A Paper Monument for the Paperless‘ is a monument in the making, which should generate more visibility and attention to this anonymous group of undocumented refugees. Anyone can make a contribution by requesting an A2 size poster set (in the form of a newspaper with 31 woodcut portraits of these refugees, made by a diverse group of artists and illustrators) and pasting them around or offering them to their local politicians. We are also open to suggestions for other ways to address this issue to the public and we invite people to think with us how we could generate more publicity for this initiative in the media (online, local newspaper or radio).

Zondag 15 januari hebben wij, een subgroep van het vluchtelingencollectief ‘We Are Here’ het pand aan de Piersonstraat 23-27 te Diemen gekraakt. Onze groep bestaat uit zo’n 30 vluchtelingen uit diverse West-Afrikaanse landen als Ivoorkust, Sierra Leone, Liberia, Mali & Nigeria.

Wij hebben geen andere keuze omdat we onze vorige locatie aan de Rijswijkstraat in Amsterdam hebben moeten verlaten en al enkele weken van noodonderkomen naar noodonderkomen zwerven. Vanwege onze status mogen we niet werken en kunnen we dus geen onderkomen huren.

De Gemeente Amsterdam hebben we de afgelopen 4 jaar herhaaldelijk gevraagd om ons te helpen met te voorzien in de menselijke basisbehoefte van eenvoudig onderdak voor dag en nacht. Helaas is dat tot op heden nog niet in een duurzame oplossing geresulteerd. Daarom zijn we genoodzaakt te blijven kraken. Ditmaal hebben we een pand gevonden in Diemen dat meer dan een jaar leeg staat.

We hopen op begrip voor onze situatie en medewerking van de Gemeente Diemen. We hebben reeds contact gezocht met de Gemeente.

We zijn een kleine groep en willen hier met respect voor onze buren en het pand gaan wonen. We nemen contact op met de eigenaar van het pand. Met meerdere eigenaren van eerdere panden hebben we goede afspraken kunnen maken, hopelijk zal dat ditmaal ook het geval zijn.

We verwelkomen de buren ons te bezoeken en kennis te maken!

AMSTERDAM, 24 DECEMBER 2016 – Today, we, a Swahili subgroup of the refugee action collective We Are Here, squatted a building on the Amstelstraat 29-31. We had no other option because we were evicted from our previous location at the Rijswijkstraat.

Zondag 27 november 2016, hebben wij, 30 vluchtelingen van vluchtelingencollectief We Are Here, het leegstaande kantoorpand aan Reigersbos 88 gekraakt. We hebben dit gedaan omdat de het pand aan de Rijswijkstraat, ‘de Vluchtwijk’, waar velen van ons verblijven, op korte termijn ontruimd zal worden en wij nergens heen kunnen. Als selecte groep van WAH met onze herkomst uit Ethiopië, Eritrea en Sudan hopen we met ons nieuwe onderkomen te voorkomen dat we in de winter op straat moeten slapen.

Vorige week stond in het teken van Jemen. Een groep Jemenitische vluchtelingen (oa van Wij Zijn Hier) vroeg aandacht voor hun situatie. De twee termijnen van de moratoria (wachtstand) waren al geruime tijd voorbij en de vluchtelingen vroegen om beleid. Zij organiseerden een demonstratie en wisten eveneens diverse media, politici en organisaties te bereiken met hun boodschap. Deze beloofden druk te zetten op Staatssecretaris Dijkhoff en hij beloofde op zijn beurt de week erna met een brief te komen. Het werd een spannende week.

Ontruimde vluchtelingen vinden nieuw onderdak

Vandaag, zondag 18 september, hebben wij, van We Are Here, twee gebouwen gekraakt aan de Burgemeester Roelstraat 70 (voor de vrouwen) en de Rijswijkstraat 2 (voor de mannen). We hebben deze panden gekraakt omdat de Vluchtgemeente, waar veel van ons verblijven, maandag ontruimd zal worden en wij nergens heen kunnen.

Terwijl de gemeente Amsterdam bekend is met onze problemen, worden wij nog steeds niet behandeld als inwoners van de stad. We worden nu al voor de twintigste keer op straat gezet. We hebben geen toegang tot huisvesting, onderwijs, werk en reguliere zorg. Wij zijn vluchtelingen, wij zijn hier en we willen een normaal leven.

[english below]

Zondag 4 September
Van 14 tot 22.00 uur.
Vluchtgemeente
Pieter Calandlaan 1
Bij Station Lelylaan

Een uitnodiging van de vluchtelingen van Wij Zijn Hier aan alle betrokken of geïnteresseerde mensen om de vierde verjaardag van Wij Zijn Hier mee te komen vieren! Ontmoet de vluchtelingen en hun verhalen, bekijk de geschiedenis van vier jaar Wij Zijn Hier via een fototentoonstelling of film, luister naar de speeches van de huidige en voormalige actieve vluchtelingen of kom gezellig dansen en eten.

Een speciale uitnodiging aan alle (voormalige) supporters vanaf 2012 tot nu: De vluchtelingen willen jullie bedanken voor jullie inzet voor de groep en voor jullie hulp bij het zichtbaar maken van het asielgat.

14 uur Deur open

Syrische salade bar en niet-alcoholische drankjes.

Meet and greet the refugees.

Entree FREE, donations welcome.

PROGRAMMA

Manette Ingenegeren – Foto expositie
Vier jaar meebewegen met We Are Here.

Djamal – Film Programma met o.a.

Alexandra Jansse is in september 2013 op eigen initiatief begonnen de groep WIJ ZIJN HIER te filmen. De aanleiding was toen net zo duidelijk als nu: Er is een vergeten groep in het asielbeleid; asielzoekers die niet in Nederland mogen blijven, maar ook niet terug kunnen. Dit heeft geresulteerd in de gelijknamige documentaire WIJ ZIJN HIER!

Rasta Fortune’s Room – Kom kijken in mijn kamer!

Teun Castelein – Rederij Lampedusa
vaart rond van 13.30 tot 15.30 (Aan boord maximaal 12 mensen).

Sinds de zomer van 2015 varen we in twee vluchtboten ver de Hollandse wateren. Deze boten hebben we gekregen van de Italiaanse autoriteiten. We nodigen je uit om met ons meet e varen.
Wie wij zijn?We zijn een collectief uit Syrië, Ethiopië en Eritrea. Amnders dan je zou verwachten varen we voor ons plezier en zo proberen we deel te worden van de Nederlandse cultuur van de pleziervaart.

Godfrey Lado – Forgotten Stones
performance met een boodschap. 17.00

Veel talenten worden niet gezien, maar verwaarloosd, blijven onontdektThere vergeten en zelfs ondermijnd, ongeacht ras en kleur, geslacht en sexuele voorkeur, soviale en professionale achtergrond. Dit zijn de vergeten stenen.

Lands of Sheraga – Introductie Workshop

Wij zorgen voor de wereld en alles er leeft.

Samenkomst om 18.00 uur: Where Are We?

Welkom speech, verslag van de demo afgelopen vrijdag, verhalen van de afgelopen vier jaar en een brainstorm over een betere toekomst. Voor jou en voor mij.

Samen eten met de Guerrilla Kitchen om 19.00 uur.

Live jamming met de WE ARE HERE band

Support: Guerrilla Kitchen, Migrant 2 Migrant, Theaterstraat. Met financiële steun van XminY, Vrije Bond WG Fonds, Vrouwen tegen Uitzetting.

D O N A T I E S

Stichting XminY NL39
INGB 0000 6090 60
o.v.v. We Are Here 4

Vrouwen Tegen Uitzetting
NL57 INGB 0006 4956 66
o.v.v. We Are Here 4

************  ENGLISH   ***************

WE ARE HERE 4 FREEDOM FESTIVAL

Sunday 4th of September
From 2 till 10 pm
Vluchtgemeente
Pieter Calandlaan 1
Near Station Lelylaan

An invitation from the refugees of We Are Here to all involved or interestes people to celebrate the 4th anniversary of WE ARE HERE with us!
Meet the refugees and their stories, experience the history of four years We Are Here through a photo exhibition or documentary, listen to the speeches and stories of today’s and former refugee activists. Or just come and dance and eat.

A special invitation to all the (former) supporters since 2012 until now: The refugees like to thank you for you efforts for the group and for helping to make the black hole of the asylum system visible.

2 p.m. Door Open

Syrian salad bar and non-alcoholic drinks
Meet and greet the refugees.

FREE entrance, donations are welcome.

PROGRAM

Manette Ingenegeren – Photo exposition
Four years moving with We Are Here.

Djamal – Film Program

Alexandra Jansse started to film WRE ARE HERE in september 2013. The reason is still urgent: there is a group of asylum seekers that are not allowed to stay in The Netherlands , but can´t return to their country either.

Rasta Fortune’s Room – Have a look!

Godfrey Lado – Forgotten Stones
performance with a message. 16.00

There are many overlooked talents, neglected talents, undiscovered talents, forgotten talents and even sabotaged talents, regardless of race and color, gender and sexual preference, social and professional backgrounds, all this by prescription are the Forgotten Stones.

Teun Castelein – Rederij Lampedusa
Cruising from 1.30 p.m. till 3.30 p.m. (Max.12 people on board).

Since summer 2015 we are sailing with two former refugee boats on the Dutch waters. These boats were given to us by the Italian authorities. We invite you to sail with us.
Who we are? We are a collective from the Netherlands, Syria, Ethiopia and Eritrea. Contrary to what you might expect, we sail for our pleasure. As we try to integrate in the Dutch pleasure sailing culture.

Lands of Sheraga – Introduction Workshop

We take care of our world and the beings that inhabit it, be they human or other species.

General Gathering om 18.00 uur: Where Are We?

Welcome speech, briefing on the events in the demo, some stories from the last 4 years and a brainstorm about a better future. For all..

Dinner offered by the Guerrilla Kitchen om 19.00 uur.

Live jamming with the WE ARE HERE band 20.00

Support: Guerrilla Kitchen, Migrant 2 Migrant, Theaterstraat.
Financially supported by XminY, Vrije Bond WG Fonds, Vrouwen tegen Uitzetting

D O N A T I ON S

Solidarity Fund XminY:
NL39 INGB 0000 6090 60
Ref. We Are Here 4

Women Against Deportation
NL57 INGB 0006 4956 66
Ref. We Are Here 4

We could use more chairs and always money to feed and clean ourselves.

The truth for We Are Here is that we don’t need the building. We need a permanent place to start a normal life.  Therefore we go to the Court with a proposal to sit around the table with all parties concerned to find a way out.

Some background Information:

The group has a court hearing on the 7 of September, which is about evicting from our Residence place (Pieter Calandlaan 1) which is the municipality’s building. The municipality has decided to rent the building to the emigration bureau (IND).

The refugees group We Are Here – is still moving from building to building and struggling for their asylum rights in the Netherlands.
This results in sending the refugees to the streets again, where it is dangerous and we praying for a good luck.

1. In case there is a positive court decision is small step toward finding a more definite solutions for our group.

2. If it is not positive, the lives of these 148 refugees are at risk on the streets, about half of them have been traumatized because of the situation- depressions and war trauma ( PTSD).

3. The refugees group has lost 3 members. The last one, Hashem J. (32years), has died last month. He took his life because of the situation, being in the procedures for long years with no solution. We want to avoid the risk of any more losses.

4. We hope and need to create and have an open dialogue with you, the Dutch people, politicians, the Mayor and the IND again in order to find a solution.

5. The government has offered the BBB as a solution, we thought this is a good movement towards the dialog, but:
-BBB is not an adequate solution for traumatized individuals, who have nightmare’s and 5. need to take medication, who have to leave the BBB and go back on the street from early morning until 17.00 hours in a confused manner.

– BBB, there is not enough space for all of the group members, this is necessary because we look after each other as normally a family would do, because we have no other family. Some members need more or special care.

On Friday September 2 we will demonstrate 4 our Rights as refugees, starting at 10 o’clock from Pieter Calandlaan 1 to the Protestant Diaconie (Nieuwe herengracht 18).

On Sunday September 4 we celebrate our 4th anniversary in the Vluchtgemeente from 2pm -10pm.

On September7 we go to Court.

On September 14th the people in Daalborgh will go to Court for the same reason.

7 september om 15:00uur, kort geding op de Parnassusweg 220. De vluchtelingengroep We Are Here heeft geen gebouw nodig. Ze hebben een plaats nodig om permanent te verblijven en een normaal leven op te bouwen. Daarom gaat de groep naar de rechtbank met het voorstel om met de betrokken partijen rond de tafel te gaan zitten.

Enige achtergrond informatie: De hoorzitting op 7 september 2016 gaat over de ontruiming van de verblijfplaats van de vluchtelingengroep aan de Pieter Calandlaan 1, het oude stadsdeelkantoor, een gemeentegebouw. De gemeente heeft besloten dit tijdelijke onderkomen te verhuren aan de IND.
Als de gemeente haar ontruiming doordrukt zal de vluchtelingengroep opnieuw op straat terecht komen. De vluchtelingen verplaatsen zich nog steeds van gebouw naar gebouw, terwijl ze ook moeten reizen en andere zaken regelen om aan de eisen van IND te voldoen en zo hun verblijfsvergunning te verwezenlijken.

De straat is gevaarlijk en we hopen ditmaal op meer geluk.

1. Een positieve uitspraak betekent voor de vluchtelingengroep ‘We Are Here’ een kleine stap in de richting van een meer definitieve oplossing voor de groep.

2. Een negatieve uitspraak brengt het leven van deze 148 vluchtelingen op straat in gevaar. De meeste van deze mensen zijn getraumatiseerd door de huidige situatie, door depressies en door oorlogstrauma’s (PTSS).

3. Drie leden van de groep zijn overleden, waarvan Hashem J. (32 jaar) nog afgelopen juli. Hij heeft een einde aan zijn leven gemaakt na jaren in een eindeloze situatie van procedures te zijn geweest. We willen het verlies van meer levens vermijden.

4. We willen graag een dialoog aangaan met jullie, de Nederlanders, politici, burgemeester en IND, om zo in gesprek gezamenlijk een oplossing te vinden.

5. De regering heeft een BBB-oplossing aangeboden, en we dachten dat dit een goede eerste stap richting een dialoog was, maar:
– De BBB is geen goede oplossing en zeker niet voor getraumatiseerde mensen die medicijnen slikken, nachtmerries hebben en dan ‘s ochtends vroeg in verwarde staat op straat gezet worden tot het eind van de middag.
– In de BBB locaties is niet genoeg ruimte voor de hele groep. De groep wil samen blijven omdat zij binnen de groep als familie voor elkaar zorgen en sommigen extra zorg nodig hebben.

Vrijdag 2 september wordt er gedemonstreerd voor de rechten van de vluchteling.
Aanvang 10.00uur op de Pieter Calandlaan 1. De demonstratie verplaatst zich via meerdere locaties in de stad naar het eindpunt in de tuin van het Wereldhuis van de Protestantse Diaconie (Nieuwe Herengracht 18)
Op zondag 4 september wordt het vierjarig bestaan gevierd in de Vluchtgemeente (Pieter Calandlaan 1) van 14.00 tot 22.00uur.
Op woensdag 7 september is het kort geding over de ontruiming.
Op woensdag 14 september gaan de mensen in Daalborgh naar de rechtbank om dezelfde redenen.

WE ARE HERE IS 4
D E M O N S T R A T I O N on FRIDAY 2 september
FESTIVAL & C.O.N.F.E.R.E.N.C.E.
In the beginning of September 2016 WE ARE HERE is FOUR years old. WE ARE 4!

We will demonstrate on Friday the 2nd of September in a march from the Vluchtgemeente to the World Garden of the Protestant Diaconie, where it all started.

WE CAN’T GO (BACK)                WIJ GAAN NIET WEG

The march starts at 10 a.m. from Pieter Calandlaan 1, to Vluchtelingenwerk on Surinameplein, through the Vondelpark, passing by the Vluchtkantoor, on Weteringschans, the IND Office on the Stadhouderskade, the residence of the Mayor on Herengracht, across the Skinny Bridge to the City Hall and we finish at the World Garden of the Diaconie.

WE ARE HERE organizes a cultural festival with speeches, stories, music, performance, dance, food and drinks and exposition of photo’s , art, film , etc. This will give moral support and positive energy to all refugees-on-the-street and show our gratitude to all people who helped us in the last four years.

In the Vluchtgemeente we will talk with everyone who has ideas about the future and is able to help realize these ideas. Where are we now? What do we do in the next four years?

With this building, the Vluchtgemeente.
With refugees.
With WE ARE HERE
With a city that wants to welcome refugees, but is hindered by the government.
With a country that does’t know its own borders
With the world that belongs to all of us.

Speeches, Presentaties, Workshops and General Assembly.

The organization is done by old and new refugees and supporters.
Every Sunday evening we have general meeting in the restaurant of the Vluchtgemeente.

VIER WIJ ZIJN VIER!
D E M O N S T R A T I E
FESTIVAL & C.O.N.F.E.R.E.N.T.I.E.

Op 2 september 2016 viert WIJ ZIJN HIER haar VIERDE Verjaardag. WIJ ZIJ VIER!
Dat doen we met een demonstratie op vrijdag 2 september, een mars van de Vluchtgemeente naar de Protestantse Diaconie, waar het allemaal begon.

WIJ GAAN NIET WEG                WE DON’T GO (BACK)

De stoet vertrekt om 10 uur vanaf de Pieter Calandlaan 1, langs VWN op het Surinameplein, door het Vondelpark, langs het Vluchtkantoor op de Weteringschans, het kantoor van de IND aan de Stadhouderskade, de burgemeesterswoning aan de Herengracht, over de Magere Brug naar de Stopera en eindigt bij de tuin van de Diaconie.

Wij Zijn Hier organiseert een culturele festival speeches, muziek, performance, dance, eten en drinken, tentoonstelling, films, foto’s, kunst, enz.
Hiermee willen we alle vluchtelingen-op-straat een hart onder de riem steken en iedereen die in de afgelopen vier jaar heeft geholpen bedanken.

In de Vluchtgemeente zullen we met iedereen in gesprek gaan die ideeën heeft over hoe het verder moet en ze ook kan helpen uitvoeren. Wat doen we de komende vier haar?

Met de vluchtgemeente.
Met vluchtelingen die gedwongen op straat leven.
Met wij Zijn Hier.
Met een stad die gastvrij wil zijn, maar tegen wordt gehouden door haar bestuur.
Met een land dat zich geen raad weet met haar eigen grenzen.
Met de wereld die van iedereen is.

In de vorm van presentaties, workshops en algemene vergadering tot slot.

De organisatie is in handen van oude en nieuwe vluchtelingen en supporters.
Elke zondagavond is er een algemene vergadering in het restaurant van de Vluchtgemeente.
WE ARE HERE IS 4
D E M O N S T R A T I O N
FESTIVAL & C.O.N.F.E.R.E.N.C.E.

Wij zijn zeer geraakt door de overweldigende respons na het overlijden van Hashim. De aanwezigheid bij de demonstratie van zoveel mensen en de vele berichten op Facebook hebben veel indruk gemaakt en zijn belangrijk in deze verdrietige periode. Hashim was ook een bijzonder persoon en het is schrijnend dat Nederlands beleid tot zo’n tragedie leidt. Jullie hartverwarmende steun is een teken dat een mensenleven er toe doet en weer eens een noodkreet aan de regering om niet langer de ogen te sluiten voor de uitzichtloze situatie waarin men mensen plaatst.

DONDERDAG 7 Juli, start demonstratie 10:00 uur Pieter Calandlaan 1. De route voert langs de IND op de Stadhouderskade (10:45 uur) en eindigt rond 12:00 uur bij het Stadhuis, Amstel 1. De vluchtelingen van ‘Wij Zijn Hier’ demonstreren om respect te betuigen aan hun overleden vriend en medestrijder Hashim, gevlucht uit Sudan. Tegelijkertijd vragen zij aandacht voor de situatie waarin hij en zij allen worden gedwongen te leven door het niet functionerende asielbeleid in Nederland.

HASHIM UIT SUDAN (33 jaar) is dinsdag 5 juli 2016, rond 18.00 uur overleden in het ziekenhuis aan de gevolgen van zijn verdrinking, na negen dagen coma.

Binnen Wij Zijn Hier zal hij verschrikkelijk gemist worden. De afgelopen tijd was hij een van de meest actieve mensen. Hij volgde de college’s van We Are Here Academy and nam actief deel aan activiteiten – van een benefietfeest voor vluchtelingen in Griekenland, tot presentaties, tot demonstraties. In 2014 liep hij 500 km van Straasburg naar Brussel in de March for Freedom om aandacht te vragen voor rechten van vluchtelingen. Hij was creatief, intelligent en een vechter. Zowel in zijn politieke betrokkenheid als zijn inbreng binnen Wij Zijn Hier.

ALS PROTEST en om zijn gevecht voort te zetten, hebben de vluchtelingen van Wij Zijn Hier een demonstratie georganiseerd donderdag 7 juli; vanaf 10 uur op de Pieter Calandlaan 1. Dat is het voormalige stadsdeelkantoor waar zij tijdelijk een onderkomen hebben gevonden. Dit onderkomen wordt echter bedreigd, omdat zij van de gemeente het pand binnenkort moeten verlaten.

Zij schrijven: DE BEHOEFTIGHEID VAN DE GROEP “WIJ ZIJN HIER” IS HOOG! “WIJ ZIJN HIER” LUIDT DAAROM BIJ DEZE DE NOODKLOK. HELP / WIJ ZITTEN DIEP IN HET ASIELGAT / WIJ HEBBEN 0 RECHTEN / WIJ WONEN IN NIEMANDSLAND & WIJ ZIJN VOLLEDIG AANGEWEZEN OP PARTICULIER INITIATIEF OMDAT DE OVERHEID ONS OP STRAAT ZET. WIJ MOGEN NIET BLIJVEN MAAR WORDEN OOK NIET UITGEZET

DEMONSTRATIE WIJ ZIJN HIER

AFGEWEZEN VLUCHTELING HASHIM GMAL VAN DE GROEP WIJ ZIJN HIER OP RAND VAN DOOD

GROEP VAN 140 WIJ ZIJN HIER VLUCHTELINGEN MOETEN PAND VERLATEN OMDAT DE GEMEENTE AMSTERDAM HET HUIDIGE ONDERKOMEN WIL VERHUREN AAN HET RIJKS VASTGOED DIENST VOOR EEN ONDERKOMEN VAN 1 VAN DE MINISTERIES.

Demonstratie donderdag 7 juli: VG / IND/ STADHUIS
09.45. Verzamelen bij VG. Pieter Calandlaan 1
10.O0 Demonstratie starten en lopen naar de IND op Stadhouderskade 85, 1073 AT Amsterdam
10.45 Rally, toespraken, ritueel bij de IND
11.45 Demonstranten lopen naar het STADHUIS, Amstel 1, Amsterdam
12.30 Rally bij de Gemeenteraad

Wij roepen iedereen op om mee te doen aan het verspreiden van het nieuws over geplande demonstratie op donderdag 7 juli. Er zal een tocht zijn van alle bewoners van de VG (Vluchtgemeente) met aanhang naar IND en naar het Stadhuis.

DE BEHOEFTIGHEID VAN DE GROEP “WIJ ZIJN HIER” IS HOOG!

WIJ ZIJN HIER LUIDT DAAROM BIJ DEZE DE NOODKLOK

HELP / WIJ ZITTEN DIEP IN HET ASIELGAT / WIJ HEBBEN 0 RECHTEN / WIJ WONEN IN NIEMANDSLAND &
WIJ ZIJN VOLLEDIG AANGEWEZEN OP PARTICULIER INITIATIEF OMDAT DE OVERHEID ONS OP STRAAT ZET.
WIJ MOGEN NIET BLIJVEN MAAR WORDEN OOK NIET UITGEZET

Onze Broeder HASHIM GMAL (33 jaar uit Soedan) was zo wanhopig van alle jaren waarin hij geen stap verder kwam en een doelloos leven leidde, dat hij het water in is gelopen. Hij is letterlijk in het ‘asielgat’ verdronken (zelfmoord-poging). Momenteel ligt hij in het ziekenhuis op de intensive care in coma en schommelt op de rand van leven en dood. Hij zal de poging die hij deed waarschijnlijk niet overleven.

Help ons! Hoe krijgen onze jongens, meisjes, vrouwen en mannen weer wat aandacht! Wij zijn kwetsbaar en kampen met psychische problemen die naarmate de tijd verstrijkt, alleen maar toenemen.

Hashim die nu in het ziekenhuis ligt is een typisch geval van een radeloos persoon, die als gevolg van het Nederlandse asielbeleid zijn dood tegemoet is gelopen.

De behoeftigheid van de groep WIJ ZIJN HIER is met name nu erg actueel omdat alle 140 WIJ ZIJN HIER bewoners van het huidige pand, het voormalige stadsdeelkantoor in Amsterdam West, op 1 augustus moeten verlaten. De gemeente wil het gebouw aan het Ministerie van Veiligheid en Justitie verhuren. Althans, dat is de bedoeling van burgemeester Van der Laan! Hoe wrang!

Van de groep vluchtelingen die naar Nederland komt heeft naar schatting 13 tot 25 procent een Posttraumatische Stresstoornis (PTSS) of depressie. Bij Hashim –is het trauma versterkt omdat er geen oplossing leek te zijn voor zijn persoonlijke situatie. Hashim is niet de eerste vluchteling van WIJ ZIJN HIER die door wanhoop gedreven op de rand van de dood komt.

WIJ ZIJN HIER vraagt opnieuw uw aandacht voor onze behoeften
• EEN ONDERKOMEN
• MENTALE ZORG
• VOEDSEL
• GEZONDHEIDSZORG
• TANDARTS ZORG
• ONDERWIJS
• WERK

DE GROEP WIJ ZIJN HIER

Wij, de vluchtelingen van ‘WIJ ZIJN HIER zijn tussen wal en schip terecht gekomen. Wij komen uit Somalië, Eritrea, Ethiopië, Libië, Soedan, Zuid- Soedan en verschillende landen in West- en Centraal-Afrika, zoals Ivoorkust, Centrale Republiek, Burundi en Congo. In de Nederlandse ambtsberichten en in rapporten van Amnesty International, UNHCR en Human Rights Watch wordt de mensenrechtensituatie in deze landen als alarmerend en zorgwekkend omschreven. Wij hebben hier stuk voor stuk een asielaanvraag gedaan, maar onze aanvragen zijn afgewezen. Na afwijzing zijn wij verplicht om Nederland binnen 48 uur vrijwillig te verlaten. Wij kunnen echter niet aan deze verplichting voldoen omdat de landen, waar we naar terug zouden moeten keren, onveilig zijn door oorlog of mensenschendingen. Ambassades weigeren ook herhaaldelijk inreisvisa. Velen van ons zijn voor gruwelijke situaties gevlucht en/of hebben een traumatische vlucht meegemaakt. Vervolgens verkeren velen van ons in Nederland al jarenlang in traumatische situaties. We lopen voortdurend het risico gearresteerd te worden omdat we geen papieren hebben.

Als er een groep vluchtelingen is die uw steun nodig heeft, is het wel onze groep.

De overheid weigert het niet-sluitende asielbeleid te onderkennen en blijft herhalen dat de vluchtelingen die zeggen niet terug te kunnen, weigeren mee te werken aan hun terugkeer. Op dit moment zijn er 62 vluchtelingen van WIJ ZIJN HIER, die eerst waren afgewezen, erin geslaagd een verblijfsvergunning te veroveren. Daarmee wordt aantoonbaar gemaakt dat de beslissingen van de IND om mensen af te wijzen, in veel gevallen onzorgvuldig en onjuist zijn geweest.

AANKONDIGING DEMONSTRATIE
WIJ ZIJN HIER LUIDT BIJ DEZE DE NOODKLOK

Demonstratieschema donderdag 7 juli: VG / IND/ STADHUIS
09.45. Verzamelen bij VG. Pieter Calandlaan 1
10.O0 Demonstratie starten en lopen naar de IND op Stadhouderskade 85, 1073 AT Amsterdam
10.45 Rally, toespraken, ritueel bij de IND
11.45 Demonstranten lopen naar het STADHUIS, Amstel 1, Amsterdam
12.30 Rally bij de Gemeenteraad

Site: http://wijzijnhier.org/
Facebook: https://www.facebook.com/WijZijnHier
Twitter: https://twitter.com/wijzijnhierNL

Contacten voor de Pers:
Khalid Jone (Soedan) : 06 84307241
Sinan Abdullah Rehman Khan: 06 85236353

Voor de tiende keer in ongeveer een half jaar tijd moest de vluchtelingengroep Wij
Zijn Hier op zoek naar een nieuw onderkomen.  Vandaag, 9 april, is het pand de
Tripolis zoals afgesproken met de eigenaar na drie weken verblijf verlaten en is de
Vluchtmandela een feit. De voormalige brandweerkazerne in het Nelson Mandelapark in
Amsterdam Zuidoost werd gekraakt. Het adres is: Karspeldreef 511. 

De kazerne is vorige maand verhuisd. Er lijkt geen nieuwe bestemming te zijn voor
het gebouw. Het pand is eigendom van de gemeente. De groep vindt het fijn weer terug
te zijn in Zuidoost. Vanwege de afgelegen ligging, kunnen er geen buren direct
worden geïnformeerd maar men hoopt wel in contact te komen met mensen uit de buurt.

Afgelopen week vierde Wij Zijn Hier de 60e verblijfsvergunning. Door de faciliteiten
die het netwerk rondom Wij Zijn Hier hen biedt, lukt het mensen de verblijfsstatus
te krijgen die hen tot die tijd onterecht onthouden is. Tegelijk was het een
ongelooflijk moeilijke tijd voor de mensen die er nog niet in geslaagd zijn om
voldoende bewijs voor hun asielverzoek te verzamelen en die steeds in onzekerheid
leven over waar zij moeten slapen.  

Ondanks de vermoeidheid en stress, blijven de vluchtelingen zich zichtbaar te maken.
In de politiek, in de media, via acties en presentaties informeren zij de
samenleving over het gat in het Nederlandse asielbeleid. 

De groep van afgewezen vluchtelingen van Wij Zijn Hier heeft vandaag een nieuw onderdak gekraakt op Burgerweeshuispad 301 in Amsterdam. Het pand staat leeg sinds februari 2014, nadat stadsdeel Zuid er uit was getrokken. Eigenaar is de Duitste vastgoed firma AXA Investment.

Dit is het 19e gebouw dat WZH kraakt, vanaf september 2012, toen de groep voor het eerst aandacht vroeg voor de situatie van afgewezen asielzoekers die niet terug kunnen naar hun land van herkomst.

Met hulp van het netwerk van vrijwilligers zijn de afgelopen tijd 59 asielzoekers er in geslaagd een verblijfsvergunning te verkrijgen, die hen ten onrechte was onthouden.

Enkele maanden na het ontstaan van het vluchtelingenprotest Wij Zijn Hier in september 2012, is er een buddy project opgestart. De collectieve strijd voor een ander beleid, voor erkenning en respect, een menswaardig bestaan, is waar Wij Zijn Hier om draait. Maar individueel zijn er ook procedures te voeren en is er ook behoefte aan steun. Door de jaren heen is de groep op verschillende locaties terecht gekomen en wisselt de groep van samenstelling. Buddy’s komen en gaan. Daarom zijn we altijd op zoek naar nieuwe buddy’s, het liefst mensen die het een tijdje volhouden.

Wat doet een buddy?
Je gaat een of meerdere mensen individueel in hun procedure voor verblijfsrecht ondersteunen. Bijvoorbeeld door mee te gaan naar instanties, naar de advocaat, te helpen bij het verzamelen van documenten en het bieden van morele steun. Je kunt toegang tot communicatie bieden zoals internet, telefonie, postadres en taal. Vragen die je samen op een rijtje zet zijn om te beginnen: is er een goede advocaat betrokken, hoe staat de zaak ervoor en wat is er nodig? Je kunt samen het dossier doornemen en een plan maken en dit voorleggen aan een advocaat of de advocaat heeft al aangegeven wat er moet gebeuren en daar ga je samen aan werken. Daarnaast kan je ook helpen bij het verkrijgen van toegang tot medische hulp als dit nodig is. En je kunt een luisterend oor bieden of af en toe iets gezelligs ondernemen. Meestal heb je wekelijks contact, je ziet elkaar of spreekt elkaar telefonisch. Je kunt uitgaan van een tijdsbesteding van een dagdeel per week waarin je ook informatie opzoekt, meegaat naar afspraken en de mails op onze mailinglijst bijhoudt.
Je gaat een samenwerking aan waarbij degene die je ondersteunt aangeeft waar hij of zij ondersteuning bij kan gebruiken. Het gaat om haar/zijn leven.

een buddy bezoekt in een azc een vluchteling die opnieuw in procedure is gegaan.

Achtergrond van de groep en hun procedures
De vluchtelingen van Wij Zijn Hier allemaal een bewogen geschiedenis. Ze hebben asiel aangevraagd, zijn afgewezen en aan de straat overgeleverd. Velen hebben daarna gezworven, soms maanden in detentie gezeten en zijn daarna weer geklinkerd (op straat gezet), omdat ze niet kunnen worden uitgezet. Sommigen zijn twee jaar in Nederland, anderen vijf, zeven jaar of meer. Uiteindelijk zijn ze bij Wij Zijn Hier terecht gekomen. Waar men er in ieder geval niet meer helemaal alleen voor staat, maar waar weinig privacy is en veel stress.

Het merendeel is afgewezen omdat ze geen paspoort/documenten hebben om hun identiteit te bewijzen en de IND het daarom niet bewezen acht dat ze uit bijvoorbeeld Zuid Soedan, Eritrea of Somalië komen. Ze kunnen alleen opnieuw een asielaanvraag doen als ze met nieuwe feiten of omstandigheden komen en hun identiteit en vluchtverhaal kunnen ‘bewijzen’. Dat is ingewikkeld, bijvoorbeeld omdat veel familieleden ook gevlucht zijn en ze het contact zijn verloren, of omdat er geen overheid is die wil meewerken of de IND beschouwt de situatie in het land als veilig genoeg. Bewijzen verzamelen is vaak ronduit onmogelijk. Maar sommige afgewezen vluchtelingen slagen er wel in, met behulp van een goede advocaat, een succesvolle herhaalde asielaanvraag in te dienen, naar het Europees Hof te gaan, een medische procedure te starten, etc. In de afgelopen twee jaar hebben ruim vijftig mensen binnen Wij Zijn Hier een verblijfsvergunning veroverd. Vaak met de steun van een buddy. Het is belangrijk om de mogelijkheden te onderzoeken en het te proberen.

Begin er niet te licht aan als buddy, het is een taai proces, er worden veel barricades tegen geworpen, het is frustrerend en het zit vaak vast, ook hier moet je mee om weten te gaan.

Lees hierover ook dit artikel van de Correspondent eens en dit artikel op onze website.

De locaties, voorzieningen en structuur
Wij Zijn Hier is in de loop der jaren verspreid over verschillende locaties in Amsterdam; de teller staat al op rond de 20 locaties. Geen van deze plekken is permanent. Vaak zitten de mensen in gekraakte panden en na een ontruiming moet er weer een andere woongelegenheid gezocht worden. Soms wordt er met de eigenaar van een locatie voor een bepaalde tijd een contract gesloten, soms wordt er heel snel ontruimd. Dit geeft natuurlijk veel stress en onzekerheid.

De groep woont met veel bij elkaar, vaak met weinig privacy, beperkte voorzieningen (soms is er geen douche of geen keuken, geen verwarming of geen wasmachine, weinig elektriciteit of geen warm water). Het merendeel weet niet hoe het verder moet. Op dit moment is de groep verdeeld over 3 verschillende locaties. De aanwezige faciliteiten, het aantal kamers en het aantal bewoners verschilt per locatie. Er is een aantal supporters betrokken dat al vanaf het begin de groep ondersteunt of later is aangesloten. Die ondersteuning kan heel praktisch zijn zoals helpen zorgen voor eten en voorzieningen, support en solidariteit bij acties en medische ondersteuning van een aantal betrokken artsen en verpleegkundigen.

Het organiseren van het samenwonen en de koers van Wij Zijn Hier ligt in de handen van de vluchtelingen zelf. Dat is alles behalve makkelijk, des te indrukwekkender dat ze het al 3-en-een-half jaar volhouden inmiddels.

Profiel buddy
We zoeken naar vrijwilligers die bereid zijn gedurende een langere periode een vertrouwensrelatie op te bouwen met een vluchteling en hun tanden willen zetten in praktische/juridische ondersteuning. Het is geen gemakkelijk werk en het vereist doorzettingsvermogen, geduld en lange adem. Soms zijn mensen er psychisch niet best aan toe, ook daar moet je mee om kunnen gaan. Het gaat om heel persoonlijke zaken, dus het is belangrijk dat er een vertrouwensband ontstaat.

Belangrijke kenmerken van een buddy:
• doelstelling Wij Zijn Hier onderschrijven (kijk hiervoor op de website)
• zelfstandig en integer
• communicatief vaardig en sociaal
• gevoel voor verantwoordelijkheid
• flexibele en mensgerichte instelling
• stevig in de schoenen en doorzettingskracht
• mogelijk relevante opleiding/ (werk)ervaring
• het spreken van Arabisch, Frans en andere talen is handig maar geen vereiste

Je werkt in een team waarin we op elkaar terug kunnen vallen en met elkaar meedenken. Je hoeft nog geen ervaring te hebben met de vreemdelingenwet, dat leer je gaandeweg. Voor specifieke vragen hebben we een spreekuur. Het werk is divers en kan best zwaar zijn omdat de mensen met wie je werkt in een moeilijke positie zitten. Je moet ook met teleurstelling om kunnen gaan, zowel van jezelf als de persoon waarmee je werkt. Het proces is taai en vaak lukt het toch niet. Het geeft daarentegen veel voldoening als het wel lukt om perspectief in een zaak te brengen en je kunt ook veel energie krijgen van het samen strijden binnen Wij Zijn Hier voor een menswaardige behandeling van vluchtelingen.

We hebben helaas geen mogelijkheden tot onkostenvergoeding. Wel kan je hier creatief mee omgaan en bijv. vrienden en familie hierin een bijdrage vragen als ze deze zaak ook willen ondersteunen.

kennismakingsgesprek om buddy’s te werven

Intake en training
Als je er voor voelt om dit te gaan doen, houden we een kennismakingsgesprek om meer uit te leggen en te kijken of een goede match mogelijk is, deze kennismakingsgesprekken vinden plaats op zaterdagmiddag 5 maart en op dinsdagavond 8 maart. Daarnaast zal er op woensdagavond 16 maart een introductie zijn. We organiseren ook een workshop ‘inleiding vreemdelingenrecht’ , een juriste behandelt de hoofdlijnen van het vreemdelingenrecht (asiel en regulier) en wat je kunt doen om een goed dossier op te bouwen.

Heb je interesse? Meld je aan met een motivatie bij door een e-mail te sturen naar wahbuddies@gmail.com . Het is handig voor ons om te weten welke talen je spreekt en of je wellicht kennis hebt van specifieke landen waar we mee te maken hebben (met name Oost-, Centraal-, West- en Noord-Afrika). Vragen stellen kan ook via dit mailadres.

buddy’s volgen een workshop over vreemdelingenrecht

– – –

Wij Zijn Hier is

een groep vluchtelingen in Amsterdam die van de Nederlandse overheid geen onderdak krijgt maar ook niet mag werken en dus op straat zou moeten leven. Hun asielverzoek is geweigerd en er wordt van hen verwacht dat ze zelfstandig Nederland verlaten. De groep heeft besloten de onmenselijke situatie waarin zij leven zichtbaar te maken, door zich niet meer te verschuilen maar juist de situatie van uitgeprocedeerde vluchtelingen in Nederland aan de kaak te stellen. Dankzij de kracht van de vluchtelingen en de hulp van vele supporters, bestaat de groep al zo’n drie en een half jaar.

Voor meer informatie klik hier en hier.

Alvast wat interessante lees- en kijktips:

Documentaire ‘Outlawed‘, schetst een helder beeld van de situatie waar de mensen van WZH in zitten.

stichting LOS (Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt: kenniscentrum)
• basisrechten
• legalisering
• controle en detentie

Vluchtelingenwerk Nederland: Procedures, wetten & beleid

Vandaag, 30 januari, heeft een deel van de groep onterecht afgewezen asielzoekers van WijZijnHier een nieuw onderkomen betrokken: Vluchtkade, een leegstaand kantoorpand op de Willem Fenengastraat 15 in Amsterdam Over Amstel.

★ zie onze inzamelingsactie op https://onepercentclub.com
★ en onze crowdfunding op facebook

Overwinter met We Are Here 

We Are Here is een collectief dat al drie jaar lang opkomt voor de rechten van vluchtelingen die hier tussen wal en schip zijn gevallen. Wij kunnen niet terug naar het land van herkomst, maar kunnen ook hier ons bestaan niet opbouwen. Zo mogen wij bijvoorbeeld niet werken en daarom is We Are Here voor een groot deel afhankelijk van donaties en subsidies. Het leefgeld voor onze groep is bijna op en de winter is van start. Dit leefgeld gaat op aan eten, drinken, toiletartikelen, medische kosten en reiskosten. Het zijn de noodzakelijke uitgaven om te kunnen overleven. Help We Are Here overleven, overwinter met We Are Here!

Waarom?

Veel vluchtelingen komen hier zonder identiteitspapieren aan. Vaak kunnen ongedocumenteerde asielzoekers hun identiteit en vluchtverhaal niet voldoende bewijzen  en krijgen daarom geen vluchtelingenstatus toegewezen. Volgens de Nederlandse wet moeten deze vluchtelingen terugkeren, maar velen kunnen dat niet: de ambassade van het land van herkomst verstrekt geen inreisvisa, de betreffende persoon wordt niet als staatsburger van het geboorteland erkend,  de benodigde medische zorg wordt niet in het land van herkomst geboden, terugkeer leidt tot gevangenschap, marteling of zelfs de dood etc. De groep van vluchtelingen die hier niet mag blijven, maar ook niet terug kan keren, valt tussen wal en schip. Ze verdwijnen vaak in de illegaliteit en leven een onzichtbaar en vrijwel rechteloos bestaan: ze mogen niet werken, kunnen niet naar school, hebben weinig tot geen toegang tot de gezondheidszorg en hebben geen recht op adequate opvang. De vluchtelingen in limbo die zich hebben verenigd onder de naam We Are Here zijn zo dapper om de problemen waar zij mee geconfronteerd zijn al drie jaar lang zichtbaar te maken. De 250 vluchtelingen van We Are Here vertegenwoordigen naar schatting zo’n 10.000 vluchtelingen  die in Nederland tussen wal en schip zijn gevallen. We Are Here maakt zich hard voor een volwaardig leven voor vluchtelingen in limbo bestaande uit: een dak boven het hoofd, werk en toegang tot onderwijs en gezondheidszorg. Om deze doelen te bereiken heeft We Are Here een lange adem nodig en zolang leven we voornamelijk van donaties. Dit leefgeld gaat op aan eten, drinken, toiletartikelen, medische kosten en reiskosten. We besteden ongeveer €15 per persoon per week. Als ook jij wilt dat We Are Here hun belangrijke werkzaamheden blijft voortzetten, maak dan een klein of groot bedrag over zodat het collectief de komende maanden weer kan overbruggen.

Hoe?

We Are Here zet zich in voor een volwaardig leven voor vluchtelingen in limbo. We Are Here creërt zichtbaarheid voor deze groep van vluchtelingen die tussen wal en schip zijn gevallen door de productie van artistieke projecten en het opzetten van media-campagnes. En We Are Here is een zelforganisatie met een eigen school (We Are Here Academy), een eigen mediateam en eigen opvang. We Are Here overleeft al drie jaar lang door subsidies en donaties en weet altijd weer de eindjes aan elkaar te knopen. Nu lijkt er echter wel een extra strenge winter aangebroken te zijn. Het geld is bijna op. Vandaar deze crowdfundingcampagne. Help ons overwinteren!

Kosten

Het geld dat wordt opgehaald is voor de dagelijkse kosten van ongeveer 200 vluchtelingen die verdeeld zijn over 3 locaties. Mits niet in deze basisvoorzieningen kan worden voorzien, dan kan We Are Here de activiteiten niet langer voortzetten. Eten en drinken, toiletartikelen: €1500 per week

Reiskosten:                               €1000 per week
Medische kosten:                      €200 per week
Documenten:                             €100 per week
Totaal:                                       €2800 per week

Om de winter te kunnen overbruggen hebben we geld voor in ieder geval 5 weken nodig.

Dat is in totaal €14.000

VLUCHTKEI
keienbergweg 8
1101 gb amsterdam
voor support bel: 06 – 84 88 07 15

Vandaag heeft een groep sympathisanten van vluchtelingencollectief We Are Here een voormalig kantoorgebouw aan de Keienbergweg 8 in Amsterdam Zuidoost bezet. Zij hebben We Are Here uitgenodigd om het pand in gebruik te nemen als noodopvang zodat zij hun strijd voor sociale en politieke rechten voort kunnen zetten.

We Are Here is een collectief van vluchtelingen in limbo wiens verzoek om asiel in Nederland is afgewezen maar die niet kunnen terugkeren naar hun land van herkomst. Al drie jaar protesteert We Are Here tegen de onmenselijke situatie waarin zij verkeren en roepen op tot erkenning van de rechten van vluchtelingen in limbo.

De groep vluchtelingen verbleef eerder in de ‘Vluchtbank’, een kantoorpand aan Zekeringstraat nabij Amsterdam Sloterdijk. De eigenaar, Rabobank Pensioenfonds wilde niet met de groep onderhandelen over verblijf en deed meteen aangifte. Vandaag heeft de groep het pand, zoals overeengekomen met de advocaat, verlaten. Het vandaag bezette pand aan de Keienbergweg staat al lange tijd leeg. Het gebouw was lange tijd in gebruik door een bedrijf dat schroeven produceert en dat begin vorig jaar naar Almere verhuisde. Met deze bezetting is We Are Here weer terug in Amsterdam Zuidoost waar de groep meer dan een jaar verbleef in de ‘Vluchtgarage’.

Met de bezetting van het pand van vandaag laat We Are Here weten dat de huidige gemeentelijke bed-bad-brood (BBB) voorziening ontoereikend is. Daarnaast heeft de burgemeester vorige week laten weten aan de Amsterdamse gemeenteraad dat de opvang vol zit. Binnen de huidige BBB regeling worden mensen iedere ochtend op straat gezet, wat veel stress en onzekerheid met zich meebrengt. We Are Here roept op tot het opzetten van een 24-uurs opvang zodat mensen tot rust kunnen komen en weer grip op hun leven kunnen krijgen. Dit is één van de onderwerpen van het bredere We Are Here protest, dat zich richt op het erkennen van de sociale en politieke rechten van vluchtelingen in limbo.

VLUCHTKEI
keienbergweg 8
1101 gb amsterdam
voor support bel: 06 – 84 88 07 15

Persbericht We Are Here 26-8

Vluchtelingencollectief We Are Here is gevraagd ‘Vluchtacademie’ te verlaten

Afgelopen zondag (23 augustus) bezette vluchtelingencollectief We Are Here een voormalig kunstacademiegebouw aan de Dapperstraat in Amsterdam-Oost. Vanochtend is de groep door de eigenaar, de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK), gevraagd het pand voor 1 september te verlaten. We Are Here is ten einde raad en weet nog niet welke vervolgstappen het zal nemen. De groep van 60 mannen kan nergens anders heen, zij zullen wederom op straat komen te staan.

De Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten heeft laten weten dat het pand is verkocht aan de gemeente Amsterdam. De nieuwe eigenaar wil er een middelbare school gaan huizen.

De gemeente Amsterdam heeft de AHK laten weten hen een boete op te leggen wanneer zij het pand op 1 september niet leeg oplevert. De AHK heeft We Are Here gevraagd het gebouw voor die datum vrijwillig te verlaten. De AHK heeft tevens een civiele procedure gestart om via een kort geding de beschikking over het pand terug te krijgen en het te kunnen leveren aan de gemeente op grond van de verkoopovereenkomst, mocht de groep het pand niet vrijwillig verlaten.

We Are Here is nog steeds op zoek naar een oplossing en vraagt hiervoor meer tijd van de gemeente Amsterdam.

Voor We Are Here is de huidige BBB-regeling ontoereikend. Morgen vergadert de Amsterdamse gemeenteraad over het minimaliseren van opvang voor vluchtelingen in limbo naar aanleiding van een brief die burgemeester Van der Laan op 21 augustus jl. naar raadsleden stuurde. Hierin spoort hij de gemeenteraad aan het opvangprogramma niet uit te breiden in verband met de hoge kosten. We Are Here heeft al vaker goedkope en meer humane vormen van 24-uurs opvang aangedragen, maar deze zijn door het college van B&W nooit serieus in overweging genomen.

We Are Here roept op tot het opzetten van een 24-uurs opvang zodat mensen tot rust kunnen komen en weer grip op hun leven kunnen krijgen. Dit is één van de onderwerpen van het bredere We Are Here protest, dat zich richt op het erkennen van de sociale en politieke rechten van vluchtelingen in limbo.

Vandaag heeft een groep sympathisanten van vluchtelingencollectief We Are Here een voormalig kunstacademiegebouw aan de Dapperstraat in Amsterdam-Oost bezet. Zij hebben We Are Here uitgenodigd om het pand in gebruik te nemen als noodopvang zodat zij hun strijd voor sociale en politieke rechten voort kunnen zetten.

We Are Here is een collectief van vluchtelingen in limbo wiens verzoek om asiel in Nederland is afgewezen maar die niet kunnen terugkeren naar hun land van herkomst. Al drie jaar protesteert We Are Here tegen de onmenselijke situatie waarin zij verkeren en roepen zij op tot erkenning van de rechten van vluchtelingen in limbo.

Sinds april verbleef de groep vluchtelingen in de ‘Vluchttoren’ aan de Van Sande Bakhuijzenstraat 2 in Amsterdam Nieuw-West. De rechter bepaalde voor de zomer dat de groep eind augustus het pand zou moeten verlaten. Naar aanleiding van deze uitspraak en om de afspraken met de eigenaar van het pand te respecteren verlaat de groep het gebouw vrijwillig.

In het pand aan de Dapperstraat huisde tot juni 2015 de Reinwardt Academie van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK). Het gebouw staat dus pas korte tijd leeg en een gedeelte ervan is nog in gebruik voor opslag. We Are Here neemt hierover contact op met de eigenaar en belooft de achtergebleven spullen met respect te behandelen.

Omdat het nieuwe pand eerder dienst deed als kunstacademie heeft het de naam ‘Vluchtacademie’ gekregen. Met de bezetting van het pand van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (AHK) laat We Are Here weten dat de huidige gemeentelijke bed-bad-brood (BBB) voorziening ontoereikend is. Binnen de huidige BBB regeling worden mensen iedere ochtend op straat gezet, wat veel stress en onzekerheid met zich meebrengt. We Are Here roept op tot het opzetten van een 24-uurs opvang zodat mensen tot rust kunnen komen en weer grip op hun leven kunnen krijgen. Dit is één van de onderwerpen van het bredere We Are Here protest, dat zich richt op het erkennen van de sociale en politieke rechten van vluchtelingen in limbo.

Dinsdag, 30 juni, heeft een groep van ruim 90 asielzoekers van Wij Zijn Hier geprobeerd zich in te schrijven voor de Bed Bad Brood (BBB) voorziening die de gemeente Amsterdam aan de vluchtelingen heeft beloofd. Het was een actie waarbij de vluchtelingen van Wij Zijn Hier laten zien dat zij wel willen meewerken, maar dat de gemeente in gebreke blijft, zelfs met de karige opvang die ze biedt.

Ongeveer 40 vluchtelingen werden afgewezen omdat er geen plaats in de nachtopvang was. Mensen werden weggestuurd en voelden zich ontredderd. Hun advocaat had geadviseerd zich in te schrijven bij de BBB, maar deze groep is daar dus geen stap mee opgeschoten.

Eerder al merkten we hoe burgemeester Van der Laan speelde met woorden rondom het project Havenstraat. Werken aan de toekomst zou zowel werken aan een toekomst in Nederland als aan terugkeer inhouden. Na het project bestempelde hij het echter als mislukt, omdat maar zo weinig mensen waren teruggekeerd.

Nu, bij het nieuwe loket programma vreemdelingen, is er weer expliciet gezegd dat werken aan de toekomst zowel over een toekomst in Nederland als in het thuisland kan gaan. Hoewel nog veel onduidelijk is over het programma, bijvoorbeeld wie de benodigde expertise gaat inbrengen, wat de verschillende criteria zijn en wie die gaat toetsen, wordt langzaam wel hetvolgende duidelijk.

– Voor mensen die willen tekenen voor terugkeer is er de mogelijkheid om een paar weken in een soort pre-VBL (vrijheidsbeperkende lokatie) te verblijven, voordat ze naar de reeds bestaande VBL in Ter Apel kunnen. Onduidelijk wat daar het voordeel van is. Mensen kunnen alleen hiervoor in aanmerking komen als ze goede papieren bezitten waarmee ze daadwerkelijk kunnen terugkeren. In praktijk zouden de mensen die goede papieren hebben deze al lang gebruikt hebben, of wel om asiel mee te krijgen (de meeste mensen in de groep, krijgen geen asiel omdat ze niet kunnen aantonen waar ze vandaan komen) dan wel om terug te keren (de meeste mensen hebben al vaak getekend voor terugkeer of vanuit detentie mee moeten werken aan terugkeer) maar dat lukte niet vanwege de afwezigheid van deze papieren.

– Voor mensen die ziek zijn, komt er 24 uursopvang vanuit het loket. Die 24 uursopvang is er nu ook al, alleen is er niet voldoende plaats. Vanuit het loket komen er naar wat we begrijpen enkele tientallen plaatsen bij. Dit is mooi. Maar het gaat wel voorbij aan een aantal zeer belangrijke principes en problemen. Het eerste probleem dat we ervaren is dat het bijna onmogelijk is mensen met grote problemen geplaatst te krijgen. De vraag is wat daar nu aan verandert. De volgende vraag is wie bepaalt dat iemand ziek is en op basis van welke criteria? De meeste mensen in de groep hebben bijvoorbeeld PTSS (post traumatisch stress syndroom). Wordt dit als ziek beschouwd?

– Voor mensen die aan hun toekomst in Nederland willen werken, is er de nachtopvang. Die is er nu ook al. Zij worden met hun zaak geassisteerd door VWN (Vluchtelingenwerk). Dat kan nu ook al. De meeste mensen werken al aan hun toekomst en aan hun zaak. Dit is echter zeer lastig en zeer frustrerend en voor veel mensen geldt het bekende resultaat dat ze in het asielgat vallen. Nu hebben ze daarvoor echter nog een plek die ze ‘thuis’ kunnen noemen in een kraakpand. Werken aan je procedure vanaf de straat is nagenoeg onmogelijk. De vluchtelingen hebben al vaak aangegeven niks met nachtopvang te kunnen.

Kortom, het loket lijkt meer van wat er al is, zonder rekening te houden met het asielgat waar mensen in zitten en maar niet uit komen. Maar dan in andere en mooiere woorden beschreven. Wederom een woordenspel dus en wel een waarmee mensenlevens gemoeid zijn. Het lijkt er ook op dat er wel degelijk voorwaarden verbonden worden aan de opvang; iets dat via rechtspraak reeds verboden is. En wat verbloemd wordt door het woordgebruik.

Omdat er nog zoveel over het loket onduidelijk is, hopen we dat we het verkeerd begrepen hebben en/of dat er nog veel gaat veranderen aan het voorstel.

Programma vreemdelingen heeft geen oog voor het asielgat

25 juni presenteert de gemeente het uitvoeringsplan voor Loket Vreemdelingen

Hoewel we na de rechtspraak van 8 mei hadden verwacht dat verdere afspraken omtrent opvang via de WMO (wet maatschappelijke ondersteuning) zouden gaan en dus onder de verantwoordelijkheid van de wethouder van zorg zouden vallen (en niet onder het thema orde en veiligheid waar de burgemeester over gaat), kwam burgemeester Van der Laan toch recentelijk met het programma vreemdelingen. Een plan dat volgens de burgemeester wel onder de WMO gaat vallen, maar dat was nog onduidelijk. Afgelopen donderdag 18 juni werd er in de commissie Algemene Zaken gesproken over dit programma.

Over de ingangscriteria voor de opvang is veel onduidelijkheid. Dit wekt veel zorgen zowel bij Wij Zijn Hier als bij de commissieleden.

Groot Wassink (GroenLinks) stelt: ‘Terugkeer lijkt hier wel degelijk een voorwaarde al worden er soms verschillende formuleringen gekozen. Citaat: ‘Voor toelating gelden aanvullende criteria zoals een door een GGD arts vast te stellen kwetsbaarheid of een aantoonbaar bewijs van meewerken aan terugkeer’. Daar staat dat terugkeer een voorwaarde is. En dat is wat we als de raad hebben vastgesteld dat we dat niet willen. En eerdere jurisprudentie heeft vastgesteld dat het niet mag.’

Later in het debat geeft Van der Laan aan: ‘Ik deel uw zorgen. Het worden heel intensieve onderhandelingen [met het Rijk] over onder welke voorwaarden mag men naar binnen, hoe lang en wie heeft de regie.’

Dit is schokkend. Vanuit de ECSR (European Committee of Social Rights) is Nederland er duidelijk op gewezen dat er geen voorwaarden (van terugkeer) mogen worden gesteld aan opvang. Dit is later bevestigd door Nederlandse rechtspraak. Uit de woorden van Van der Laan blijkt dat niet duidelijk is of de opvang overgenomen zal worden door de IND en zodoende in een vrijheidsbeperkende locatie (VBL) verandert.

Een ander criterium is kwetsbaarheid. Shahsavari (CDA): ‘De precieze definitie van kwetsbaar moet nog worden ontwikkeld en vastgesteld. Dat lijkt toch vrij essentieel (…).’ Moorman(PvdA): ‘Zijn de kwetsbare mensen na 12 maanden ineens niet meer kwetsbaar?’ Dit is een vraag die wij vanuit Wij Zijn Hier ook hebben. Het is tot nu toe altijd zeer moeilijk gebleken om mensen die het echt nodig hebben in een opvang te krijgen. Zelfs bij de BBB werd iemand geweigerd. Een ander werd na verloop van tijd weer uit de opvang gezet, terwijl zijn situatie nog niet verbeterd was. Daaraan willen we toevoegen dat iedereen die op straat moet leven zonder mogelijkheid om inkomen te genereren per definitie kwetsbaar is.

Over de duur van de 24 uursopvang, bestaan veel zorgen. Van der Laan: ‘24 uursvoorziening voor medisch kwetsbaren 6 tot 12 maanden en mensen die terug willen 3 tot 6 maanden. Dat is het kader.’

Voor de ‘niet kwetsbaren’ geldt dus een andere termijn. Tijdens het debat is dit de ene keer de groep die terug wil en de andere keer de groep die aan een status wil werken. De woorden van de burgemeester en de teksten zijn hierin niet consistent. In dit deel van het debat gaat het over de mensen die aan hun status werken. Paternotte (D66): ‘Procedures van ASKV en Utrecht noodopvang bewijzen dat er vaak meer tijd nodig is dan 3 tot 6 maanden, vaak is er dan pas een begin tot een oplossing, is het dan gepast deze termijn aan te houden? Waarom mag je het werken tot het indienen van een HASA niet afmaken binnen het programma, waarom moet je daarvoor terug naar de BBB als de termijn verstreken is?’. Diverse raadsleden uiten soortgelijke zorg.

De burgemeester refereert aan het project Havenstraat. Hij vertelt dat hij er trots op is dat ruim een kwart van de mensen die in de Havenstraat verbleef als nog een verblijfsvergunning heeft gekregen en hij concludeert daaruit dat zes maanden voldoende is. Het is Groot Wassink die Van der Laan er op moet wijzen dat deze mensen hun status niet tijdens het project Havenstraat hebben gekregen. Toen de vluchtelingen weer op straat werden gezet, had maar 6% van hen een status. Vanaf de straat en diverse kraakpanden, hebben de vluchtelingen en hun supporters hard doorgewerkt. Uiteindelijk heeft dat dus geresulteerd in deze verblijfsvergunningen. Voor ieder van de betreffende vluchtelingen een nieuwe start in hun leven. Enige vorm van compensatie voor al die jaren dat hun rechten ontzegd werden, hebben zij echter niet ontvangen.

En de weg er naartoe was niet makkelijk. Zelfs met goede begeleiding blijkt het keer op keer een hels karwei om de zaak rond te krijgen. En dit is precies het probleem. De vluchtelingen hebben weliswaar recht op asiel, maar de Nederlandse asielprocedure met haar bewijslast is zo bureaucratisch en ingewikkeld, dat maar deel van de mensen er in slaagt dit recht toegewezen te krijgen. De rest van de vluchtelingen valt in het asielgat.

Dat er voor deze mensen iets moet gebeuren, is ook bij de raad doorgedrongen. Peters (SP): ‘Vluchtelingen die in het asielgat vallen, zouden die een gedoogvergunning kunnen krijgen? Gaat de gemeente daarover, is het überhaupt een optie?’ Groot Wassink: ‘De mensen die tussen wal en schip vallen: daar doet dit programma niets voor. Je moet een brondocument hebben of je komt er niet in. Het asielgat blijft bestaan. Het is een hiaat, onwil, in de landelijke politiek. Maar dit zijn wel mensen die wij in deze stad zien en waar wij mee te maken hebben. Zouden we daar niet wat mee moeten.’

Theoretisch is er een buitenschuldcriterium voor mensen die niet terug kunnen. Maar deze regeling werkt niet. Vanuit het Havenstraatproject is gebleken dat veel mensen niet terug kunnen. Toch komen zij niet in aanmerking voor buiten schuld. Om te beginnen dient de vluchteling een geschreven statement te krijgen van de ambassade dat hij geen papieren krijgt om terug te gaan. Dit is dezelfde ambassade die niet thuis geeft bij de vraag naar papieren. Dit is slechts een aspect waardoor het criterium voor de vluchtelingen zinloos is. Als de vluchtelingen geen status krijgt omdat de bewijzen die hij heeft dat hij uit zijn land komt niet worden geloofd, kan dezelfde vluchteling ook geen papieren krijgen om terug te gaan en geen aanspraak maken op een buitenschuldstatus. Deze vluchteling zit dus vast.

Ook dit aspect is onder de aandacht van de raad. Moorman: ‘Ik vind het lastig te begrijpen dat niemand in de Havenstraat buitenschuld heeft gekregen’. Ze vraagt of het mogelijk is dat het Programma Vreemdelingen mensen helpt hun dossier op te bouwen om in aanmerking te komen voor Buitenschuld als de weg naar de ambassade niet werkt of te angstig is.

Het programma begint met mensen te vragen om te tekenen voor terugkeer. Dat wekt weinig vertrouwen bij mensen waarvoor het programma bedoeld is. Ze hebben al zoveel onbegrip en tegenwerking meegemaakt. Ze zijn vaak al meerdere malen in detentie gezet voor lange periodes. Dit programma erkent dit helaas nog steeds niet. En daarmee hebben de vluchtelingen van Wij Zijn Hier niet het gevoel dat er naar hen geluisterd is en het programma hun problemen kan oplossen. Ze zijn argwanend dat het de zoveelste keer is dat het weer tot niets leidt, terwijl de burgemeester er mooie woorden over uitspreekt. De vluchtelingen zijn degenen die al zo lang vastzitten, geen toekomst kunnen opbouwen en afhankelijk zijn van steun en donaties. Zij hebben een oplossing nodig en die ligt niet in terugkeer.

Drie vluchtelingen van Wij Zijn Hier speken in bij de commissievergadering.

–  Ilhaam: ‘Wij willen graag werken, een normaal leven, een toekomst, we willen aan de maatschappij bijdragen en erbij horen. Iedereen heeft elkaar nodig.’

–  Maryama: ‘The asylumpolicies are failing. Our problems have become a vicious circle of inhumanity, we don’t have any social care, we have no right to work, no right to rent a house, no right to proper health care and no right to education. Why is Amsterdam violating our rights?’

–  Betty: ‘The Hoogoord, is the only place where we feel like home and safe and where we can be independent. How can we all have 24 hours shelter? So we can concentrate on our procedure and our future. The right to work and education are very important, that way we can be independent and help ourselves. And we can be helpful in the society. To feel what it is to be in the situation we are, you have to wear the shoe we are wearing. That we don’t have papers doesn’t make us less human.’

Op 1 of 2 juli wordt er in de raad verder gesproken over het programma vreemdeling. Hopelijk wordt er hier gefocust op de echte problemen:
–    Er zit een gat in de asielprocedure en de buitenschuldprocedure werkt niet.
–    Totdat er in de landelijke politiek een betere asielprocedure en een werkend buitenschuldcriterium is ingericht, moeten mensen die in dit gat vallen een menswaardig bestaan kunnen leiden en zou het mooi zijn als de gemeente er op aandringt de mogelijkheid voor een gedoogvergunning te onderzoeken.
–    Iedere persoon heeft recht op opvang. Hier mag geen randvoorwaarde aan gekoppeld zijn, dus ook niet van tekenen voor terugkeer.

De gehele discussie in de commissievergadering is hier terug te luisteren. Klik op agendapunt 21. Insprekers starten om 6:33:56.

Voor drie brieven die Wij Zijn Hier naar de raadsleden stuurde zie:
– Brief 1: Wat betekent het Programma Vreemdelingen voor de mensen in het asielgat
– Brief 2: Brief aan gemeenteraad Wat is het asielgat
– Brief 3: Lessens learnt Havenstraat – 130 konden niet terug

Lees het evaluatierapport van het project Havenstraat.

Van 16:00 tot 22:00 zal de Vluchttoren haar deuren gastvrij openen met veel internationale lekkernijen, fantastische bands & dj’s, speeches en informatieve documentaires. Het evenement vindt plaats in de Vluchttoren aan de Sande Bakhuijzenstraat 2 te Amsterdam.

Voor meer informatie zie het event.
Print de flyer hier.

PERSBERICHT:

80 vluchtelingen van We Are Here hebben een nieuw pand gekraakt, het voormalige Stadsdeelkantoor van Nieuw West, Pieter Calandlaan 1.

Het gebouw staat sinds een jaar leeg. Deze vluchtelingen hebben tot vorige week in het gekraakte ‘Vluchtgebouw’ gewoond op de Jan Tooropstraat in Amsterdam West. Dat pand moesten zij na 9 maanden verlaten. De afgelopen week hebben zij doorgebracht in een loods in Amsterdam Noord, op uitnodiging van Schram filmstudio’s.

De vluchtelingen van We Are Here worden gedwongen opnieuw te kraken, omdat ze geen ander onderkomen hebben.De groep, in totaal ruim 200 mannen en vrouwen, voert sinds september 2012 actie om aandacht te vragen voor hun situatie: zij zijn gevlucht voor oorlog en geweld uit o.a.Somalie, Sudan, Ethiopie, Eritrea, Congo, Liberia en Burundi. Echter, hun asielverzoek is afgewezen -vaak omdat ze geen identiteitspapieren bezitten – en zij zijn op straat gezet. Zij kunnen niet terug naar hun land van herkomst, maar mogen ook niet in Nederland blijven. De overheid negeert dit probleem en meent door een paar weken nachtopvang aan te bieden, zich er van af te kunnen maken. De overheid, landelijk en lokaal, moet een oplossing vinden voor de problemen waar ongedocumenteerde vluchtelingen mee worstelen, omdat zij niet terug KUNNEN naar hun land van herkomst:

1. herzien van het ‘buiten schuld criterium’ in de asielprocedure, waardoor vluchtelingen die niet terug kunnen een verblijfsvergunning kunnen verkrijgen.

2. verblijfsvergunning voor vluchtelingen die in detentie hebben gezeten en niet uitgezet KUNNEN worden.

3. stoppen met het op straat zetten uit AZC’s van mensen die zijn afgewezen.

4. een MENSELIJK ASIELBELEID dat niet alleen gaat over het ‘bewijzen’ van je identiteit, maar dat opvang geeft aan vluchtelingen die gevlucht zijn voor oorlog en vervolging.

★ DOWNLOAD DE FLYER (PDF)

Who are we?
We are a group of refugees who asked for asylum in the Netherlands, but got rejected. We went through a lot in our countries of origin and in our travel to a safe Europe. We told our stories but they are not believed. In order to get asylum we have to come with new proof of our stories, which is either impossible to get or would put our lives even more in danger.

But also we are people. We would like to study, we would like to work, we would like to be with the ones we love. We like nice food, we like sports and we like many more things. Just like you! We are no different.

What is our problem?
Since we got rejected as refugees, we do not get any housing but are also not allowed to work. Therefore we are out on the street. We didn’t expect to find ourselves in this situation when we came here as refugees. In fact, we lack all basic human rights.

Where do we stay?
First we stayed in a tent camp, followed by many different squatted buildings, such as Vluchtkerk, Vluchtflat, Vluchtkantoor, Vluchtgarage. However, all places got evicted. But even after all this struggle, today’s eviction still breaks our heart.

What do we need?
What we need is a permanent solution. ‘Bed Bad Brood’ is no solution, because it’s only temporary, until our eviction. But neither is eviction a solution, because we cannot go back to our home countries. This is how we end up on the streets, again, and again. What we need is permission to stay in the Netherlands.

What can you do?
Luckily we get a lot of support in our struggle. This gives us a chance to feel human, to breathe, learn, enjoy and express.
Feel welcome to meet us and support us in our fight for a normal life.

For more information, go to our Facebook-page:
https://facebook.com/WijZijnHier

“We have never wished to come here,
but it was our destiny

we survived borders
we survived murder
we survived hunger
we survived diseases
we survived torture in Dutch detention
we survived the streets of Amsterdam

we are here standing strong, We Are Here strong”

vrydagmiddag 29 mei 2015 werden 7 vluchtelingen gearresteerd by de stopera in amsterdam. vluchteling  ilhaam awees en een supporter van wij zijn hier geven hun kant van het verhaal over het politiegeweld.

ilhaam awees :

Ik wil mijn ervaring met jullie delen.
Ik heb nog nooit meegemaakt wat ik gisteren bij de politie heb gezien.
Toen we aankwamen bij het stadhuis mochten we niet naar binnen.
Ik stond achter en ik zag een paar mensen binnen proberen te komen en mensen gingen heen en weer rennen. Ook zag ik door het raam mensen gebaren dat de deur dicht moest. Het was een paar minuten een ongemakkelijke sfeer.

En toen kwam een vrijwilligster met soep. Ik was buiten met andere mensen en een paar mensen waren binnen. We zaten rustig soep te eten en te praten. Toen ging ik naar binnen om iemand te zoeken. Ik zag een politieagent die vertelde dat we het gemeentehuis moesten verlaten en buiten verder moesten demonstreren.
Toen ging iedereen naar buiten.
Na een tijdje gingen we praten om een plan te maken hoe we naar onze slaapplaats konden komen in Noord.

Maar toen ………….
Toen pakte een agent één van onze jongens op. Hij werd in de auto gestopt die vervolgens hard wegreed. Daarna liep het uit de hand.
Eerst waren mensen zo boos; waarom heeft de politie de man gearresteerd?
Zij gingen schreeuwen en achter de auto aan rennen om hem te stoppen maar hij reed heel hard.
Toen ging de politie weer achter deze mensen aan. Ik voelde me alsof ik in een actiefilm terecht was gekomen.

Toen gingen de mensen naar de politie om te vragen waarom hij was gearresteerd.
Deze mensen werden door de politie op de grond geduwd. Deze politiemensen waren zo jong en ze keken naar ons alsof ze niet met ons wilde praten.
Ik zag van achter dat de politie met een wapenstok een paar mensen heeft geslagen.
Ik zag ook politie met een hond.
Ik voelde me net een hollywoodactrice toen ik boven ons een helikoper zag vliegen. Ik moet er nu zelfs een beetje om lachen: zijn wij zo belangrijk dat ze een helikopter sturen? Maar op dat moment was het niet leuk, maar heel beangstigend.

Ik vind het echt erg wat met mijn vrienden is gebeurd. Veel zijn geslagen en iemand is zelfs naar het ziekenhuis gebracht door een supporter. Ik schaamde mij dat de mensen die ons altijd helpen ook geslagen werden. Zeven mensen zijn gearresteerd, zij werden in een auto gestopt en weggebracht. Wij wisten niet wat er met hen zou gebeuren. We konden hen niet helpen want dan werden we zelf geslagen of gearresteerd. We waren allemaal heel ontdaan.

Het was een spannende, heftige dag en ik was zo verbaasd.
Ik denk niet dat er geweld nodig was geweest.

Gr, ilhaam xxx

+ + + + + + + + + + +

getuigeverslag van een supporter :

Er waren 7 arrestanten, grotendeels vanwege belemmering omdat mensen verhaal gingen halen waarom vrienden gearresteerd werden.
1 persoon zit nog vast, de rest is zonder voorgeleiding en zonder dagvaarding heengezonden. Dat zegt voldoende dat er dus niks aan de hand was en mensen niet gearresteerd hadden moeten worden. Witte mensen werden niet gearresteerd al gingen ze op dezelfde manier verhaal halen als de gekleurde mensen. 1 vrouw, Afrikaanse afkomst met papieren, werd gearresteerd en nadat ze in het busje haar documenten liet zien werd ze meteen vrij gelaten en niet mee genomen naar het bureau zoals de mensen zonder papieren.

Er wordt vandaag door 1 gearresteerde aangifte gedaan van mishandeling door politie (of iig een poging tot aangifte) anderen volgen wellicht nog.

De politie was super bruut en een bonk agressie. Ze luisterden nergens naar. Mensen die verhaal kwamen halen kregen meteen meppen, iedereen die in de buurt kwam werd gemept. De politie had geen enkel interesse in de-escaleren, alles wat ze deden was escalerend, en dat leek kwade opzet. Pepperspray, honden, helikopter en veel geweld met lange latten zijn ingezet.

In de busjes na arrestatie plaatsten agenten racistische opmerkingen. De groep die het plein bij de stopera afgeduwd werd nadat de arrestaties waren gevallen, had te maken met dreigende stokken, blaffende agenten en heel veel testosteron onder een flinke groep zeer jonge agenten en stillen. Terwijl de groep ondertussen behoorlijk in shock was; verschillende mensen aan het huilen, vol ongeloof, verdrietig, boos, vernederd, confuus, etc.
Veel mensen hadden ook fysieke pijn door de klappen die ze hadden gehad, 1 persoon is met een supporter naar het ziekenhuis gegaan om de verwondingen aan zijn arm te laten checken.

Dat deze groep 5 uur daarvoor uit hun huis was gezet en op straat was gedonderd voor de zoveelste keer. En dat ze als de outcast van de samenleving worden behandeld en geen toegang hebben tot basale voorzieningen, zelfbehoud, werk, studie, gezondheid, was niet relevant voor deze agenten. Een maand geleden werkten agenten mee aan het afpakken van tentjes, deze keer slaan ze de groep die zonder iets op straat staat in elkaar, wat gebeurt er de volgende keer?

Vrijdag 29 mei 2015 om 12 uur verlaten de vluchtelingen van We Are Here het ‘Vluchtgebouw’. Dit is het gekraakte pand Jan Tooropstraat 649 waar ze sinds augustus 2014 hun intrek hadden genomen, nadat ze uit de Vluchthaven waren gezet.

De vluchtelingen verlaten het gebouw vrijwillig, na overleg met de eigenaar, omdat het pand wordt afgebroken. De eigenaar heeft zich in de 9 maanden van hun verblijf zeer behulpzaam betoond.

Waar de vluchtelingen nu heen moeten, is onduidelijk. Behalve tijdelijke overnachting is er geen andere plek. Zij zijn op zoek naar een ECHTE oplossing, geen BBBopvang waar ze alleen ’s nachts kunnen slapen en ’s morgens weer uit moeten.
De actiegroep We Are Here is twee en een half jaar geleden gestart om aan de kaak te stellen dat vluchtelingen worden afgewezen en dan op straat worden gezet. Een reden voor afwijzing van asiel is vaak dat ze geen documenten hebben, terwijl ze zijn gevlucht voor oorlog en vervolging. De vluchtelingen kunnen niet terug naar landen als Somalie, Sudan, Ethiopie of Eritrea, vanwege angst voor geweld of omdat ambassades niet meewerken aan terugkeer.

Oproep:

– Kom vrijdag 29 mei voor 12 uur ’s middags naar het Vluchtgebouw om solidariteit te tonen met de vluchtelingen. Adres: Jan Tooropstraat 649, Amsterdam.
– Loop om 12 uur mee met de demonstratie naar het centrum van de stad.

De groep van vluchtelingen die gister de Vluchtflat hebben moeten verlaten, zijn vannacht opgevangen in OT301. Dit culturele centrum heeft slaapplek geboden en het ontbijt verzorgd. Vanmiddag om 14:00 uur zal de groep naar het W.G terrein vertrekken. Ze kunnen daar de middag verblijven. In het begin van de avond zullen ze naar de Watergraafsmeerkerk vertrekken, waar ze vannacht kunnen overnachten. Daarna is nog onduidelijk waar ze naartoe kunnen gaan.

Aangezien de gemeente Amsterdam aangegeven heeft geen hulp meer te willen bieden en er ook geen andere organisatie op dit moment structureel hulp kunnen bieden, is de groep afhankelijk van particuliere initiatieven en burgers die het aandurven een meer gastvrij en vriendelijk Nederland voor te stellen. Aangezien het logistiek veel organisatie vergt om van plek tot plek te moeten trekken, vragen wij alle Amsterdammers, die zich het lot van deze groep van vluchtelingen ook aantrekt, om te komen helpen. Je kunt helpen met de transport van spullen, het vergaren of bereiden van eten en de coordinatie van de verplaatsing. Neem contact op via: hulp.wijzijnhier@gmail.com

In the last general assembly in the Vluchtflat We Are Here answers Teeven and Van der Laan:“You can’t condition us, because this is about our lives. This is about changing a bad and corrupt policy.”

Listen here!

Door: Pieter Smit

Terugkeer naar Sudan, Somalië of Ethiopië ?

In Sudan werden de afgelopen week in de hoofdstad zeker dertig, mogelijk zelfs 210[1] ongewapende burgers doodgeschoten[2] bij protesten over de benzineprijs[3]. Onlangs riep een door Den Haag gezochte Sudanese generaal op Youtube nog op om geen enkele tegenstander van het regime in leven te laten[4]. In het voorjaar zette Nederlander een uitgeprocedeerde Sudanese asielzoeker uit. Nederland wist dat Sudan elke asielaanvraag interpreteert als protest tegen de regering, en dat teruggestuurden daarom vaak gemarteld worden. Toch werd hij gedeporteerd. Bij aankomst werd hij onmiddellijk gearresteerd en langdurig gemarteld[5], en hij zit nog steeds in grote problemen.[6]

Van Somalië meent onze staatssecretaris dat je best veilig naar de hoofdstad kunt afreizen. Om dit aan te tonen citeert de staatssecretaris een Deens overheidsrapport. Dit  rapport meldt in door onze staatssecretaris niet geciteerde passages dat er elke maand alleen al in de hoofdstad ongeveer 2000 oorlogsgewonden worden behandeld[7], en dat noch de burgemeester, noch de regering ook maar iets te vertellen hebben in de zestien districten van de hoofdstad (zelfde rapport p 16). De enige veiligheid die mensen (zonder sterk clannetwerk) hebben, komt van hun eigen geweren, meldt de burgemeester van Mogadishu op pagina 22. De meerderheid van de mensen woont in districten waar het na het vertrek van rebellen juist onveiliger is geworden, blijkt bij nauwkeurige lezing van het Deense rapport. Dit zijn precies ook de districten waar de meeste vluchtelingen wonen en terechtkomen.

Staatssecretaris Teeven baseert zijn idee dat Somalië als geheel veiliger geworden is, op de veronderstelling dat Al Shabaab weggejaagd en gedecimeerd is. De laatste nieuwsberichten suggereren iets anders. Shabaab is uit elkaar gevallen in twee groepen[8]: Een heel grote groep die, nu samen met delen van het regeringsleger in toenemende mate het platteland weer overneemt[9]. Daardoor dreigt het Somalische leger in een oorlog verwikkeld te raken met bondgenoot Kenia[10], precies in de regio waar veel Vluchtflat-Somali’s vandaan komen.

De andere tak van Al Shabaab is de internationale. Na hun aanslag in Kenya zijn ze voor de volgende internationale terreurdaad driftig op zoek is naar meer ontheemde jongeren met internationale ervaring. Deze laatste tak heeft recruiters in de Somalische hoofdstad[11]. Die zullen in hun nopjes zijn met onze staatssecretaris.

Over Ethiopië meldt Human Rights Watch massa-arrestaties van Oromo, en het systematisch arresteren van iedereen die verdacht wordt van politiek leiderschap in de Oromo-gemeenschap[12]. Uiteraard vallen de Oromo’s in de Vluchtflat in deze categorie.

Van de Eritreeërs in de Vluchtflat meent de staatssecretaris dat ze wel recht hebben op asiel als ze Eritreeërs zijn, maar dat ze dat niet kunnen bewijzen. Die lijken er nu wel te komen. Daarmee is ook die groep onuitzetbaar. Kortom, het overgrote deel van de bewoners van de Vluchtflat komt uit landen waarheen je met goed fatsoen geen mensen uit kunt zetten.

Pieter Smit werkte de afgelopen twintig jaar in onder andere Somalië, Sudan en Ethiopië.

Two hundred refugees in the Vluchtflat have started to pack.The flat must be empty and clean on Tuesday. We have no place to go yet.
We call you to come to the flat to show solidarity, to help with transport, to demonstrate that we are still here, and that we are need a life..

Monday all day, and Tuesday too…

In front of our Vluchtflat is this garden,where we can have lunch.

De bewoners van de Vluchflat moeten het pand verlaten op maandag 30 September. Dan staan ze weer op straat. Omdat wij nog geen vervangende onderdak hebben gevonden, moeten wij ons computerapparatuur ergens opslaan. Het betreft +- 25 computers met kabels en schermen. Wij zoeken met spoed een ruimte waar wij dit materiaal tijdelijk (maximaal een maand) kunnen opslaan.

Wie heeft een ruimte, schuur of box beschikbaar of kent iemand die ons hieraan kan helpen? Mail naar: hulp.wijzijnhier@gmail.com

Aanstaande maandag (30 september) moeten de 200 bewoners van de Vluchtflat het gebouw verlaten. De spullen van de bewoners moeten verhuisd worden.

Wij zijn op zoek naar heel veel koffers, verhuisdozen en transport om dit mogelijk
te maken! Opslag van spullen is ook heel hard nodig. Dus als je een opslagplek hebt of weet, breng ons op de hoogte! Daarnaast zijn mensen die willen sjouwen natuurlijk van harte welkom!

Mail naar hulp.wijzijnhier@gmail.com als je wilt komen helpen of kom langs de flat op de Jan Tooropstraat 29.

Open Letter to the Mayor in support of the refugees.

“Give them a civil service number, a document that allows them to travel back, but also to find their way into Dutch society.”

by Co van Melle and others at the performance of “As I left my fathers house“..

Listen to Oumarou  Berete teaching at Amsterdam University College

Oumar Berete, here with Hans van der Stee at the office of VWN

Mohamed Ibrahim speaks and sings in the Refugee Church in Amsterdam

Osman speech We Are Here 1 Year by M2m on Mixcloud

Osman (in orange) gave a speech to celebrate one year of being together in Amsterdam. Why we are here. One year protesting together, acting for equality and change.

De film HOME van Ramon Gieling over de zanger en Ivoriaanse vluchteling Cyriaque Kouenou is nu te zien, op Cinecrowd ter financiering.

Bekijk de pilot op de site van Cinecrowd.
Cyriaque Kouenou is a singer from Ivory Coast. He joined the protest camp of refugees on the street in Amsterdam Osdorp. Ivoorkust. “Un homme qui ná pas des obstacles est comme une riviere sans poissons.”  A man without problems is like a river without fish. Film maker Ramon Gieling is making a documentary that follows Cyriaque from his old home to the camp and the refugee church and his performances with the

Are Here band in Paradiso.
Cyriaque Kouenou verblijft al drie jaar in niemandsland, trekt van verblijfplaats naar verblijfplaats, en kreeg bekendheid toen hij in februari en maart van dit jaar twee keer in het voorprogramma van Salif Keita en Alpha Blondy in Paradiso optrad met de WE ARE HERE band.

HOME is een initiatief en productie van Ramon Gieling, Eugene van den Bosch, Pieter van Huystee film in coproductie met de HUMAN.
Wij volgen Cyriaque al vanaf november 2012 met onze camera en blijven dat voorlopig doen.

Update 12 september

Vorige week was Cyriaque bij de oogarts en in het Slotervaart ziekenhuis. Hij werd daar weggestuurd omdat het ziekenhuis geen onverzekerde vluchtelingen behandelt. Cyriaque heeft al maanden last van pijnlijke ogen als er fel licht is of harde wind staat.

Komende week draaien we scènes met Laurens en Cyriaque als ze samen jammen. Gitaris Laurens Joensen leidde in maart het optreden van Cyriaque in Paradiso. Laurens toert momenteel met zijn eigen band langs de zalen. https://www.facebook.com/ClubSilenzioFringe

We laten ruw gemonteerde scènes zien aan Marc Lizier, sound-engineer zien, die de film straks (hopelijk) zal gaan mixen. Zijn handen jeuken om ermee aan de slag te gaan.

De situatie is vooralsnog dat de 120 mensen 1 oktober a.s. de ‘Vluchtflat’ ontruimd moeten hebben. Geen van de betrokkenen heeft nog enig idee wat de volgende statie op de inmiddels uitzichtloze weg zal zijn.

Bekijk de pilot op de site van Cinecrowd.

The people who started WE ARE HERE on the Open Day on the 23rd of September in the Wertheim Park.

‘We are here’, would like to invite you to commemorate their 1 year of existence on Wednesday  the 4th of September.

The Program:
13:00 Coming together at the Vluchtflat – Jan Tooropstraat 29, Amsterdam

14:00 Departure March from the Vluchtflat

16:00 Finish: the Garden of the Diaconie (where the protest started one year ago) there will be a performance, a speech and a press moment – Nieuwe Herengracht 18

19:00 Party at the Vluchtflat with, among others, the ‘We are here band’.

Op 4 September wil ‘Wij zijn hier’ het 1- jarig bestaan van het protest benadrukken door middel van een manifestatie. Ze nodigen alle vrijwilligers en supporters uit om aanwezig te zijn en ook zou het heel fijn zijn als een aantal vrijwilligers kunnen helpen de manifestatie mogelijk te maken. Dit is naast een uitnodiging dus vooral een oproep om een bijdrage te leveren aan deze bijzondere dag!

Het programma:

13:00 Verzamelen bij de Vluchtflat.

13:30 Mars met ‘We are here’ letters via het kantoor van Vluchtelingenwerk Nederland op het Surinameplein naar de tuin van de Diaconie.

16:00 Performance in de tuin van de Diaconie gevolgd door een toespraak en gesprekken met de media

18:30 Bus vertrekt richting Vluchtflat

19:00 Optreden ‘We are here’ band in de Vluchtflat

You can also give a present at bankaccount 609060 of. Stichting XminY Beweging, ref. We Are here

A growing collection of pictures of a long march.

Art by dokter Co

all art by doctor Co

a slideshow by Brigit

video bij Marek, spririt of Squatters.

a documentary by two school boys.

Wij zijn twee leerlingen van Het 4e Gymnasium in Amsterdam. In december vorig jaar en januari dit jaar hebben wij, Roemer Ockhuysen en Sam Simons, gefilmd in de Vluchtkerk. We waren bezig met het maken van een korte documentaire over het dagelijks leven (zonder de pers en de journalisten) in de Vluchtkerk. We zijn een flink aantal keer langs geweest en we hebben mooi materiaal kunnen schieten. Er bleek veel tijd te gaan zitten in het monteren en ondertitelen van de film, maar nu kan het grote publiek het resultaat bekijken op YouTube. De documentaire is een korte (17 min.) film geworden over de Vluchtkerk en een aantal bewoners ervan.

This weekend three different actions will take place.
Different actions that will reach out to different groups in Dutch society.
We will be here, we will be there, we will be everywhere.
Next week when the parliament returns, we’ll have the refugee problem
back on the table.

Uitgeprocedeerde vluchtelingen hebben tijdens hun verblijf in de Vluchtkerk (nu Vluchtflat) kunst, meubels en servies gemaakt, onder regie van productontwerper Gerjanne van Gink. Hun werk is eenmalig te zien op 11 augustus bij Amsterdam Roest. Van 12.00 tot 18.00 uur kan er kennis gemaakt worden met het werk en de makers en om 17.00 uur start de afsluitende veiling waarbij een bijzonder werk aangeschaft kan worden. Bezoekers kunnen handgemaakte meubels en kunstwerken kopen tijdens deze eenmalige expo en zo de uitgeprocedeerde vluchtelingen een handje helpen. In totaal gaat 70% van de opbrengst naar het project.

Kijk voor alle updates op het Facebookevent
Salon des Refusés
Website Amsterdam Roest

The international No-Border Camp started in Rotterdam and on August 3 a group of nine refugees from Wij Zijn Hier joined the camp.

The day started with a bike tour through Rotterdam, to reach the detention center. There we showed solidarity with the people inside who are locked up, only because they don’t have papers. All refugees that joined have seen the detention centers from the inside – it was an emotional protest.

In the evening the refugees told their personal stories. The stories were also broadcasted live on internet radio. Even if you know already many stories, the injustice and complexity of it strucks you. ‘When I thought I could go back to my country, they told me that my country is now two countries: North and South Sudan and they cannot give me any paper to return.’ ‘The woman said in Dutch: why are you supporting this guy? It is our task to send him back to his country, not to support him. I heard it with my own ears – I wish I had something to record it, but I didn’t.’

On August 10 there is a big demonstration in Rotterdam, to mark the end of the camp. Wij Zijn Hier refugees will join! You too?

For more information see:
No Border Camp 2013
Demonstration August 10

Gisteren (ma. 15 juli) is een tweede pand nabij de Vluchtflat in gebruik genomen door een groep Somaliers, die eerder in de Vluchtflat zaten. Hier kunnen ze het af zonder het Leger des Heils.

We now here.

Today, Monday July 15, we, a group of Somalian refugees, were offered a building on the Nachtwachtlaan 22 in Amsterdam. This building was squatted for some time already and we are happy the squatters provided us with this place. We have been living in the Vluchtflat before, but that place is now getting to crowded.

Wij nu hier.

Vandaag, maandag 15 juli, hebben wij, een groep Somalische vluchtelingen, een gebouw aangeboden gekregen aan de Nachtwachtlaan 22 in Amsterdam. Dit gebouw was al geruime tijd gekraakt en wij zijn blij dat de krakers ons aan deze plek hebben geholpen. Wij hebben voorheen in Vluchtflat gewoond, maar daar werd het veel te druk.

meer hier en in het Parool:

Of er nog een rol voor het Leger des Heils is weggelegd in de Vluchtflat is niet geheel duidelijk.

Op facebook “We are here refugee out procedure” staat te lezen:

We hebben 2 weken geleden een contract getekend met het Leger des Heils en HVO/Querido. Dit contract is getekend om alle dagelijkse behoeften in de Vluchtflat te organiseren zoals eten en drinken, vergoeding voor transport naar advocaten, benodigdheden om de flat schoon te houden en kleren te wassen en te zorgen dat er gedoucht kan worden.

Ondanks een overeenkomst met deze organisaties hebben we tot nu toe weinig gezien om al deze dingen mogelijk te maken. We hebben geen goed contact met deze organisaties en kennen ze niet. Daarnaast hebben zij aangegeven dat ze niet bereid zijn om een aantal van deze dingen te bieden, daarom willen we het contract met hen per direct opheffen

Au jourd’hui sera enterre notre frere Jean-Paul Baba.
On Thursday 20  we bury our brother Jean-Paul Baba.

Jean-Paul Baba’s portret has been put up in the entrance hall of the new building at the Jan Tooropstraat.

Arrived Here as a 18 year old boy 11 years ago. 5 years in an AZC. 6 years on and off in  detention or homeless.

Donderdag 20 juni wordt Jean-Paul Baba begraven.

Om 12 uur verzamelen we bij de Vluchtflat (Jan Tooropstraat 29). Het is nog even onduidelijk wat er daarna precies zal gebeuren en waar de begrafenis precies is (er zijn twee moskeeën die zich hebben aangeboden). Morgenochtend om 10 uur zal Younis de details verspreiden via o.a. facebook. In ieder geval zal er rond half 2 in een moskee gebeden worden (waarschijnlijk gaan de mannen naar binnen en wachten de vrouwen buiten, maar ook dat zal de tijd ons leren), daarna wordt Jean-Paul begraven.

Iedereen die afscheid wil nemen en zijn steun wil betuigen is meer dan welkom.

We are WE ARE HERE, a group of refugees without papers, that want to make our problem visible: We want our rights! We moved from the tent camp at Notweg in Amsterdam Osdorp to de Vluchtkerk, then to de Vluchtflat in Slotervaart, then to the  Vluchtkantoor, in the heart of Amsterdam. Last 13 December 2013 we squatted the #Vluchtgarage at Amsterdam Zuid-Oost. July 9th 2014 we squatted the Vluchtopvang in Amsterdam-Oost. august 16th we squatted de Vluchtschool and august 23 we squatted het Vluchtgebouw

We Are located at Vluchttoren: Van de Sande Bakhuijzenstraat 2, 1061AG Amsterdam Zuid-Oost and Vluchtgebouw: Jan Tooropstraat 649, 1061 AE Amsterdam

If you donate money, we can use it to survive and live.

Stichting XminY
NL39 INGB 0000 6090 60
ovv WeAreHere voor VLUCHTGEBOUW / SMARAGDGROEP

Vrouwen Tegen Uitzetting
NL57 INGB 0006 4956 66
ovv WeAreHere voor VLUCHTTOREN