ABC Insurekcjonizmu

» Życie jako narzędzie walki – wprowadzenie do koncepcji anarchistycznego projektualizmu

Mówiąc o perspektywie insurekcyjnej, przychodzi nam zmierzyć się z wieloma zagadnieniami, które nie doczekały się starannego opracowania teoretycznego. Być może najtrudniejszym z nich jest pojęcie anarchistycznego projektualizmu. Trudność w pełnym zrozumieniu tej koncepcji nie wynika tylko z jej egzotycznej nazwy. Znacznie istotniejszą rolę odgrywa tutaj fakt, iż stoi ona w całkowitej opozycji do sposobu, w jaki ten porządek społeczny organizuje nasze istnienie.

……………………………………………………………………………………………………………………………

» O perspektywie insurekcyjnej

Anarchizm insurekcyjny [powstańczy] trzeba rozumieć jako próbę sformułowania tendencji w ruchu rewolucyjnym, perspektywy, która od zawsze obecna jest w ramach walki klasowej i z niej się wywodzi. Jako rewolucjoniści powinniśmy się do niej ustosunkować.

Owocem pracy anarchistów insurekcyjnych, tym co czyni ich tak ciekawymi, jest połączenie zasad klasycznego anarchizmu (akcja bezpośrednia, propaganda czynem, pozbawione dogmatów podejście do teorii itd.) ze spostrzeżeniami będącymi wynikiem własnej analizy rzeczywistości…

Tekst w formie broszury dostępny TUTAJ

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Kilka uwag na temat ‚anarchizmu obywatelskiego’

Od czasu do czasu, cyklicznie, kolektywny czy społeczny anarchizm staje się restrykcyjny wobec niektórych anarchistów, a wówczas przypomina o sobie i ponownie zaznacza swoje istnienie anarchistyczny indywidualizm. Działo się tak na początku dwudziestego wieku, kiedy to niektórzy spośród wielkich anarchistycznych myślicieli zaczęli krytykować część, co bardziej komunistycznych dogmatów. Dziś mamy do czynienia z podobną sytuacją, i raz jeszcze mamy okazję obserwować jak pewni anarchiści społeczni wpadają w panikę, gdy ich wygodne sny zostają zakłócone a oni sami, świadomie bądź nieświadomie umacniają ucisk Państwa poprzez potępianie swoich nieposłusznych sióstr i braci, którzy wydają się zagrażać pogoni za czymś, co jeden z towarzyszy trafnie nazwał „anarchizmem obywatelskim”. To zaiste odpychające stworzenie, ten obywatelski anarchizm. Ekspansywny, tchórzliwy i despotyczny potwór z oczami z tyłu głowy, starający się być tym czym anarchizm najprawdopodobniej nigdy się nie stanie – strawnym i miłym dla podniebienia nowoczesnego, masowego konsumenta…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Jean Weir: Walka zbrojna a ruch masowy

Jednym z głównych zarzutów jaki wysuwano – i nadal wysuwa się –  wobec Angry Brigade, było to, że ich akcje uwolniły falę represji przeciwko brytyjskiej Lewicy. Jednak fakt, że wcześniej pozostawała ona stosunkowo nietknięta nie oznacza, że represje nie istnieją, że nie przenikają one każdego dnia, każdej sfery proletariackiego życia. To czy polegają one na stosowaniu środków wojny (policja, gumowe kule, ostra amunicja, czołgi itd.) zależy od poziomu walki rozgrywającej się poza tzw. oficjalnymi narzędziami obrony (związki zawodowe, partie), które w rzeczywistości są częścią represji dokonywanych w „białych rękawiczkach”, wspólnie z mediami i kościołem. Jakkolwiek małe i nieznaczące może się ono wydawać, każde działanie odrzucające reguły, nie poszukujące mediatora, wykluczające logikę dialogu, jest potencjalnie niebezpieczne dla status quo, nie tylko dla Państwa i kapitalistów, ale również dla oficjalnego ruchu robotniczego.

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Uwagi na temat anarchizmu insurekcyjnego

Anarchizm insurekcyjny nie jest ideologicznym rozwiązaniem wszelkich problemów społecznych. Nie jest także kolejnym towarem na kapitalistycznym rynku ideologii i poglądów. Stanowi on raczej rozwijającą się praktykę działań, zmierzających do położenia kresu dominacji państwa i trwaniu kapitalizmu. Jest praktyką wymagającą dyskusji i analizy, po to aby mogła ona się rozwijać i posuwać do przodu. Nie poszukujemy żadnego idealnego społeczeństwa, ani nie oferujemy kolejnego wizerunku utopii w sferze społecznej konsumpcji…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Niekontrolowalni: W Stronę Świadomego Nihilizmu

W grudniu 2008 roku, część Ateńskiej młodzieży odkryła coś strasznego. Wielu z nich znajdowało się między 13 a 19 rokiem życia, kiedy 15-letni Alexis został postrzelony w klatkę piersiową i zamordowany. Młodzież, która niewiele wiedziała o anarchistycznych zgromadzeniach czy akceptowalnych metodach walki, została natychmiast przyciągnięta przez tych, którzy niszczyli banki, grabili sklepy, potłuczoną kostkę brukową zamieniali w pociski oraz rzucali w policję butelkami wypełnionymi benzyną. W tych dniach, nikt nie próbował powstrzymać ich wściekłości (której nadmiar odkryli) poza policją. Podczas tych dni jasno wiedzieli, kto jest ich wrogiem: ludzie, którzy próbują ich zatrzymać….

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Anarchizm przeciw Prawu

Określenie Antigiuridismo Anarchico, które literalnie tłumaczone jest jako termin Antysądowy Anarchizm, jest zbiorczą koncepcją, która była używana w kontekście historycznych już dziejów anarchizmu do definiowania bardzo radykalnej (tzn. odrzucającej w każdym swoim aspekcie Państwo i tzw. Państwową Sprawiedliwość) postawy oraz działania, które dawało jej tak właśnie sprecyzowany wyraz; innymi słowy odrzucano formę państwowego tak zwanego wymiaru sprawiedliwości i samego procesu sądowego w postaci obrony poprzez opłacenie radcy prawnego czy adwokata. Wyżej opisana koncepcja (tudzież aksjologiczna postawa) powinna być normą w ramach ruchów anarchistycznych, jednakże niewielu [email protected] udało się ją wdrożyć w realne działanie jako jedną z wielu dostępnych strategii oporu, jak i sprzeciwu...

…………………………………………………………………………………………………………………………….

» Feral Faun: Powstańcza dzikość

Prezentowany tekst Ferala Fauna rozważa zagadnienie przemocy z perspektywy typowej dla post-lewicowych anarchistów. Feral Faun wskazuje że współczesne społeczeństwo jest formą zorganizowanej przemocy i siły narzuconej jednostce. Odpowiedzią na system zorganizowanej przemocy nie jest pacyfizm lecz wyzwoleńcza i spontaniczna przemoc rewolucyjna. Musi jednak być ona spontaniczna by nie powielać istniejących już form usystematyzowanej przemocy typowej dla władzy. Feral Faun zgodnie ze swoją indywidualistyczna filozofią zauważa, że wbrew mrzonkom pacyfistów, także w wolnym społeczeństwie będzie dochodziło do aktów przemocy. Jednak nie należy się tego obawiać bo jest ona zgodna z najgłębszymi instynktami człowieka…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Feral Faun: Burżuazyjne korzenie anarchosyndykalizmu

Wszystko to wskazuje na ostateczną paralelę pomiędzy burżuazyjnym liberalizmem i anarchosyndykalizmem, podobieństwo polegające nie tylko na wspólnocie idei lecz na wspólnocie ignorancji. Nie wydają się być zdolni do rozpoznania rzeczywistości systemu społecznego w jakim żyjemy. Gdy burżuazyjni liberałowie i anarchosyndykaliści mówią o wolności i demokracji, jedni i drudzy dostrzegają wyłącznie kwestię kontroli, jaką uzurpuje sobie nad nimi władza, sprawowana przez innych ludzi. Pozostają natomiast ślepi na te formy społecznej aktywności, w których sami uczestniczą, stanowiących realne źródło ich zniewolenia. W ten sposób, treścią burżuazyjnego liberalizmu staje się zrzucenie jarzma księży oraz królów, a treścią anarchosyndykalizmu odrzucenie prezydentów i szefów. Jednak fabryki pozostają nietknięte, sklepy pozostają nietknięte (mimo, że syndykaliści mogą nazywać je centrami dystrybucji), rodzina pozostaje nietknięta – cały system społeczny pozostaje nietknięty…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Gabriel Pombo da Silva: Wspomnienia anarchisty

Chcemy, a przynajmniej ja chcę, aby relacje władzy oparte na przymusie zniknęły. Pragnę życia i działania wg zasad naszego serca, widzieć „innych” nie jako „obiekty” i/lub „przedmioty”, lecz jako indywidualne jednostki. Wolność nie oznacza „wyobcowania”. Jej sens polega na pojmowaniu naszych wspólnych „interesów” oraz tożsamości pragnień życia wolnego od przymusów, na organizowaniu się, działaniu i myśleniu w ramach pewnego porozumienia, bez „poświęcania” kogokolwiek na ołtarzu przedstawicielstwa, partycypacji, bez zrzucania na kogoś brudnej roboty, zmuszania do zaangażowania czy przyjęcia „odpowiedzialności” etc.

Żadna organizacja nie ma pierwszeństwa nad moim indywidualnym wyzwoleniem i nie chcę uczestniczyć w rewolucji, która nie pozwala mi tańczyć…

Konspiracyjne Komórki Ognia

(nurt indywidualistyczny)

» Komunikat Konspiracyjnych Komórek Ognia w związku z 14 ładunkami wybuchowymi oraz aresztowaniem dwóch towarzyszy
(25.11.2010)

W chwili obecnej trzej nasi bracia, trzej uczestnicy naszej grupy, przetrzymywani są w więzieniach greckiej demokracji. Ich nieobecności po naszej stronie, nie jest w stanie zastąpić tekst proklamacji. Słowa wydają się być beznadziejnie trywialne i znikome wobec intensyfikowania się sytuacji oraz emocji, które dzielimy wraz z nimi.

Jednak nic nie ulega zmianie nawet w tych chwilach, gdy wyrastają pomiędzy nami mury i kraty więzień…

Tekst w formie broszury dostępny TUTAJ

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» List Gerasimosa Tsakalosa – członka więziennej komórki Konspiracyjnych Komórek Ognia

Rankiem, 1-go listopada, wspólnie z towarzyszem i bratem P. Argirou, poruszaliśmy się na terenie Pagkrati, realizując akcję zorganizowaną przez KKO w ramach kampanii międzynarodowej solidarności. Znaleźliśmy się jednak w sytuacji, w której pozostawał nam niewielki wybór i która doprowadziła do ujęcia nas przez policję. Stało się tak, ponieważ świnie z grupy DIAS oraz inne siły policyjne wyizolowały tamten obszar i zostaliśmy otoczeni, wskutek detektywistycznej ciekawości pracownika firmy kurierskiej oraz pewnych naszych błędów. Po schwytaniu zostaliśmy zaprowadzeni do budynku GADA (kwatera główna policji) na piętro, gdzie znajduje się policja antyterrorystyczna…

…………………………………………………………………………………………………………………………….

» ‚Zaczęło się w Listopadzie’ – krótka historia represji wobec KKO

1 listopada 2010, w Atenach aresztowano dwóch anarchistów, 24-letniego Gerasimosa Tsakalosa i 22-letniego Panagiotisa Argirou. Zatrzymano ich podczas próby wysłania wybuchowych paczek do kilku ambasad. Tsakalos był znany policji, ze względu na swoją działalność w ruchu anarchistycznym. Argirou zaś od Października 2009 r. poszukiwany był listem gończym, pod zarzutem przynależności do Konspiracyjnych Komórek Ognia. Był także oskarżony w związku z mającym dopiero się rozpocząć procesem, dotyczącym podpalenia dwóch autobusów miejskich, dwa lata wcześniej. Pod koniec Listopada, Tsakalos, Argirou i Harilaos „Haris” Hatzimichelakis (od Września 2009 r. oczekujący w areszcie na rozprawę) – opublikowali listy, w których przyznali się do uczestnictwa w Konspiracyjnych Komórkach Ognia…

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» Komunikat polityczny KKO dotyczący drugiego procesu w tzw. ‚Sprawie Halandri’

14 grudnia rozpoczyna się proces, który państwo wymierzyło w anarchistyczną organizację rewolucyjną Konspiracyjne Komórki Ognia. Obejmie on trzy oddzielne ataki Konspiracyjnych Komórek Ognia, przeprowadzone z użyciem materiałów wybuchowych (na dom wiceministra Spraw Wewnętrznych Hinofotisa, na Ministerstwo Macedonii i Tracji oraz na mieszkanie polityczki Louki Katseli) a także posiadanie innych urządzeń wybuchowych. Pierwszy proces dotyczący tych samych zdarzeń, zakończył się latem 2010 roku. Dwóch członków Konspiracyjnych Komórek Ognia – H. Hatzimichelakisa i P. Argirou – skazano na karę 37 lat więzienia dla każdego z nich, zaś innym oskarżonym, którzy nie mieli nic wspólnego z naszą organizacją, wymierzono również długie wyroki. Teraz sądzonych będzie czterech członków Konspiracyjnych Komórek Ognia (D. Bolano, G. Nikolopoulos, M. Nikolopoulos, and Ch. Tsakalos), którzy w całości bralu udział także w pierwszym procesie…

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» Kilka uwag uwięzionych członków Konspiracyjnych Komórek Ognia na temat Solidarności

Wiele dotąd napisano i powiedziano o solidarności. Zazwyczaj, jeśli pojawiło się tak wiele tekstów i odbyło tak dużo dyskusji na dany temat, to przestaje budzić on szczególne zainteresowanie, staje się oklepany i przewidywalny. Wygląda to tak, jakby jego treść się wyczerpała i po prostu nieustannie jest powtarzana.

Uważamy, że nie ma banalnych, oklepanych działań, w przeciwieństwie do banalnych sposobów myślenia. Szczególnie dziś, gdy żyjemy w tak trudnych (suspicious) czasach, kiedy wielu miejskich partyzantów i anarchistów pozostaje uwięzionych, powinniśmy zaostrzyć broń jaką jest solidarność, wydobywając ją spod wpływu wciąż powtarzanych stereotypów, które zamykają nas w nikczemnym kręgu (walki o – przyp. tłum.) „wolność dla jakiegokolwiek towarzysza”…

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» Deklaracja odpowiedzialności za wysłanie paczki zapalającej do greckiego Ministra Sprawiedliwości

Prawdziwa przegrana podczas wojny, nie polega na dostaniu się w niewolę wroga, lecz na kapitulacji, utracie sumienia, poddaniu się, na okazaniu skruchy, na oświadczeniu lojalności. Ponieważ, to właśnie w niewoli toczy się gra prowadzona przez władzę, gra dążąca do wywołania moralnego upadku i dewaluacji postawy dysydentów. Władza stara się zmusić rebeliantów, aby ugięli się i uklękli, stara się w jasny sposób pokazać, że “każda walka jest przegrana, wszelki opór jest bezużyteczny”. Jednakże jedyną przegraną walką jest ta, która nigdy się nie rozpoczęła. Rozkazy władzy są jasne “nie wolno ci myśleć, nie wolno ci stawiać oporu, nie wolno ci walczyć”. Gdy ta retoryka zawodzi, perswadowana pod postacią konsumpcyjnego szału lub pod postacią zagrożenia przemocą policyjnych pałek, pistoletów i gazu łzawiącego, wówczas jej miejsce zajmuje sądowe „duchowieństwo” oraz instytucje poprawcze, gotowe by na bliżej nieokreślony okres czasu, „zakwaterować” tych którzy są najbardziej nieposłuszni. W ramach specjalnego politycznego sądu wojennego, który prowadzi sprawę rewolucyjnej organizacji Konspiracyjne Komórki Ognia, sędziowie starają się także zakomunikować „to my decydujemy i my wydajemy tu rozkazy”…

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» Słońce Wciąż Wschodzi

Działalność rewolucyjnej organizacji Konspiracyjne Komórki Ognia nie wzięła się znikąd, ani nie rozpoczęła w próżni. Nie wyglądało to tak, jak gdyby prosta linia przecięła czas i przestrzeń. Była to przyszłość wołająca z przeszłości. Konspiracja stanowiła kolektywną syntezę, wiążąc ze sobą losy i punkty widzenia wszystkich, którzy brali w niej udział oraz wyciągali wartościowe wnioski z minionych doświadczeń innych wywrotowych projektów oraz ataków, w których sami uczestniczyliśmy.

Reprezentowała nasze pragnienie uczynienia kolejnego kroku naprzód. Nie chodziło o wspinanie się po szczeblach nieformalnej hierarchii, fetyszyzującej przemoc i jej metody, lecz o zwyczajny postęp, posuwanie się do przodu i odkrywanie nowych perspektyw, pozwalające jednocześnie na dokonanie przejścia od „grupki przyjaciół” do organizacji, od tego, co sporadyczne, ku temu, co stałe i spójne, od tego, co spontaniczne do tego, co strategiczne…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Proch i Ogień

Słyszymy dobiegającą z daleka pieśń ognia. Słowa pachnące prochem. Po drugiej stronie globu zbuntowani towarzysze rozświetlają noce i wyzwalają miejsca oraz chwile. Słyszymy ich… konspirują, planują, atakują… Nie musimy nic więcej dodawać, dajemy wolną rękę naszym braciom i siostrom by mówili w naszym imieniu.

Dedykujemy poniższy tekst meksykańskim K.K.O. oraz naszym braciom i siostrom z FAI, działającym na całym świecie.

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» ‚O przemocy rewolucyjnej i metodach walki’ – oświadczenie na temat podpalenia Marfin Banku

Skutkiem pożaru jest śmierć trójki pracowników banku oraz tysiące „osmalonych” prawd na temat tego co wówczas rzekomo się stało. Wobec ciężkiej i przytłaczającej atmosfery, jaka otacza to zdarzenie, ściskającej za serce, pełnej hipokryzji propagandy, a także wobec zużytego moralistycznego humanizmu różnego rodzaju Kasandr ruchu radykalnego, czujemy się w obowiązku, by przedstawić nasz własny punkt widzenia na całą sytuację. Wcale nie oznacza to, że będziemy zabierać głos jako „eksperci” od przemocy, „samozwańczy” oskarżyciele lub obrońcy ludzi, którzy zaatakowali budynek…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» KKO i anarchista Th. Mavropoulos – ‚Pociski słów w odpowiedzi na pociski FAI/IRF’

To piękny moment, gdy wróg ugina się i pada pod wpływem determinacji twoich braci i sióstr. Kilka dni temu, nasi bracia i siostry z Komórki Olga, Nieformalnej Federacji Anarchistycznej (FAI) – Międzynarodowego Frontu Rewolucyjnego (IRF) postrzelili Roberto Adinolfiego, CEO-magistra w kompanii energii nuklearnej Ansaldo Nucleare. Roberto Adinolfi jest wysokim duchownym nowego totalitaryzmu, opartego na imperatywach nauki i technologii. Nauka stała się współczesną religią naszych czasów, obiecując apatycznemu społeczeństwu letarg napchanego brzucha oraz sztuczne raje w zamian za chłód pustego serca, zatopionego w kompromisach…

Pozostałe teksty dotyczące KKO (w kolejności chronologicznej)

FAI (Nieformalna Federacja Anarchistyczna)

 

» Znak Życia’ – komunikat Komórki Olga/FAI po ataku na Roberto Adinolfiego

Idee rodzą się z ludzkich losów, a słowa poparte działaniem stanowią oznakę życia. Ze szczerymi duszami i czystym sumieniem, okaleczyliśmy Roberto Adinolfiego, jednego spośród wielu hohsztaplerów atomu. Roberto Adinolfi, inżynier energii nuklearnej, kierownik Ansaldo Nuclear; człowiek, który kierował Konsorcjum Ansaldo-FIAT jako jego dyrektor techniczny. Celem tego konsorcjum było zaprojektowanie włoskich elektrowni atomowych: Montaldo di Castro oraz Trino Vercellese. W przeszłości Adinolfi kolaborował też przy renowacji Superfeniksa oraz zbudował elektrownie w Cernavoda w Rumunii. Zanim przemysł nuklearny okrył się hańbą i popadł w niełaskę, Adinolfi był razem ze Scajolą, jednym z ponoszących największą odpowiedzialność za powrót energii nuklearnej do Włoch. Członek Unicen Komisji do spraw regulacji atomowych oraz viceprezydent Włoskiego Stowarzyszenia Atomowego, członek Rady Zarządzającej europejskiej platformy technologicznej na rzecz Zrównoważonej Energii Jadrowej.

…………………………………………………………………………………………………………………………….

» ‚Nie mówcie, że jest nas niewielu’ – komunikat włoskiej FAI

Z popiołów dawnego i wspaniałego anarchizmu indywidualistycznego, rodzi się obecnie nowy insurekcjonizm. Jak napisały nasze siostry w ich ocenzurowanym oświadczeniu: „Po raz pierwszy w historii nieformalna organizacja, federacja nieformalnych grup, zorganizowana na ogólnoświatowym poziomie, stała się żywym ciałem, krwawiąc własną krwią oraz przelewając cudzą.” Ta nieformalna organizacja przestała być abstrakcyjną fantazją, monologiem, prowadzonym przez garstkę (mniej lub bardziej doświadczonych, mniej lub bardziej szczerych) towarzyszy. W ostatnich latach, w rozmaitych częściach świata, nowy nihilizm wywołał zaniepokojenie różnych Państw, oraz strach i wrogość ze strony oficjalnej części ruchu anarchistycznego. Ten nowy anarchizm wywiedzie swą siłę z niszczycielskiej wyobraźni i wzmocni swoją spójność w działaniu…

……………………………………………………………………………………………………………………………..

» List otwarty do ruchu anarchistycznego i antyautorytarnego

Rozesłany przez Nieformalną FAI w 2003 roku po serii ataków bombowych (listy-pułapki) przeciwko celom Państwa na terytorium UE. Zawiera on manifest programowy grupy.

W odpowiedzi na przebiegającą szybko konsolidację struktur UE, zakładając całe zło politycznych, ekonomicznych i wojskowo-represyjnych decyzji poszczególnych Państw członkowskich UE, oraz w obliczu ratyfikacji Konstytucji, która przywraca i gwarantuje władzę UE, rozpoczęła się pierwsza kampania bojowa Nieformalnej Federacji Anarchistycznej.

Nie możemy odmówić sobie przyjemności aktywnej krytyki 6 miesięcznego przywództwa Włoch w UE, które właśnie dobiega końca. Jesteśmy świadomi, że- poza wszelką oficjalną retoryką- decyzje podjęte w ciągu tych 6 miesięcy spowodują upowszechnienie się nowych praktyk wyzysku i nadużyć władzy. W Twierdzy Europa, gdzie nie tylko granice pomiędzy wyzyskiwaczami, a wyzyskiwanymi są strzeżone przez uzbrojone siły porządku, pragniemy przeciwstawić umowom handlowym i militaryzacji terytorium wolne porozumienia zawierane między tymi, którzy walczą przeciwko władzy, ukazując tym samym, że walka nie tylko jest możliwa, lecz że jest ona absolutną koniecznością…

Walka Rewolucyjna

(nurt społeczny)

» Oświadczenie Nikosa Maziotisa, które wygłosił przed sądem w 1999 roku

Powyższy tekst jest tłumaczeniem tego, co Nikos Maziotis powiedział przed sądem podczas procesu, który miał miejsce w Atenach pomiędzy 5 a 7 lipca 1999 roku. Został wówczas skazany i otrzymał wyrok 15 lat więzienia za „usiłowanie spowodowania eksplozji sprowadzającej zagrożenie dla ludzkiego życia” oraz za „posiadanie broni i materiałów wybuchowych”. Chodziło o jego akcję, kiedy to umieścił bombę w Ministerstwie Przemysłu i Rozwoju 12 grudnia 1997 roku, w solidarności z rewoltą rolników w Strymonikos przeciwko zainstalowaniu tam metalurgii złota przez międzynarodową firmę TVX GOLD. Podczas procesu ponownie wsparł on swój polityczny wybór, jak robił to od początku, gdy przesłał list z więzienia, w którym wziął odpowiedzialność za akcję przeciwko Ministerstwu.

Nigdy jednak nie zaakceptował on oskarżeń, które przeciwko niemu wysunęło państwo, ponieważ działania rewolucyjne nie mogą być opisane w kategoriach kodeksu karnego. W tym sensie, ten proces nie był typową procedurą skazywania kogoś, kto odpiera zarzuty „winy”- zamiast tego przeobraził się on w polityczną konfrontację tak między Nikosem i jego oskarżycielami jak i między jego towarzyszami, anarchistami i rewolucjonistami, a państwem i jego mechanizmami. Konfrontacja ta zyskała silne wsparcie poprzez obecność towarzyszy z Sardynii (Constantino Cavalleri), Włoch (Alfredo Bonanno) i Francji (Hellyette Bess), którzy zeznawali w sądzie okazując w ten sposób solidarność z Nikosem, a także poprzez listy poparcia przesłane przez uwięzionych bojowników Akcji Bezpośredniej, z Francji, oraz poparcie ze strony barcelońskiego ABC (Anarchist Black Cross- przyp. tłum.) oraz innych grup anarchistycznych z Hiszpanii. Wszystko to razem, włączając w to obecność wewnątrz oraz na zewnątrz sądu anarchistycznych towarzyszy i oczywiście przemówienie Nikosa Maziotisa przeciwko jego oskarżycielom, nadawało sens międzynarodowej walce na rzecz wolności oraz solidarności ze wszystkimi buntującymi się ludźmi, ze wszystkimi więźniami pojmanymi w trakcie społecznej i klasowej wojny przeciwko państwu i kapitałowi…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Członkowie Walki Rewolucyjnej oddają cześć Lambrosowi Foundasowi

Represyjna operacja skierowana przeciwko Walce Rewolucyjnej rozpoczęła się od potyczki, do której doszło na terenie Ateńskiej dzielnicy Dafni w dniu 10 marca 2012. Tego dnia nasz towarzysz Lambros Foundas poległ w walce z gliniarzami Andreasem Haskisem i Theodorosem Koumarapisem.

Incydent ten stał się punktem wyjścia dla dochodzenia, którego wynikiem było nasze późniejsze ujęcie. Pomimo tego, prokurator apelacyjny Makropoulos nie wezwał na świadków dwóch policyjnych zabójców. Zamiast nich wezwano właścicielkę samochodu, który nasz towarzysz próbował wywłaszczyć w celu wykorzystania go do działań planowanych przez organizację…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Rewolucja społeczna jest jedyną odpowiedzią na współczesny totalitaryzm

Część 1 | Część 2

Rządowi koalicyjnemu PASOK, a także następującej trójce – Parlamentowi Europejskiemu, Międzynarodowemu Funduszowi Walutowemu, Europejskiemu Funduszowi Społecznemu udało się w krótkim czasie – i z pomocą korporacyjnych mediów – rozerwanie tego co zostało osiągnięte poprzez długotrwałe, często krwawe społeczne i klasowe walki oraz nałożenie bezprecedensowej, dzikiej eksploatacji większości społeczeństwa przez karygodną mniejszość złożoną z elity gospodarczej. Niedawne środki oszczędnościowe dotykające wynagrodzeń i rent są wskaźnikiem tego trendu, niestety nie ostatnim. Obecnie Grecja regularnie przekształca się w raj dla szefów i piekło dla pracowników…

…………………………………………………………………………………………………………………………….

» List polityczny do społeczeństwa

Bierzemy odpowiedzialność za nasz udział w Walce Rewolucyjnej. Oświadczamy, że towarzysz Lambros Foundas, który zginął w Dafni 10 marca 2010 r. po walce stoczonej z policją, także uczestniczył w Walce Rewolucyjnej.

Walka ta była częścią wywrotowego planu powziętego kolektywnie przez Walkę Rewolucyjną. Była to walka o rewolucję i o wolność. Oświadczamy także, iż jesteśmy dumni z naszej organizacji Walka Rewolucyjna. Dumą napawa nas nasza historia i każdy moment naszej politycznej aktywności. Jesteśmy dumni z naszego towarzysza, któremu oddajemy i któremu zawsze będziemy oddawać cześć. I jeśli czynniki ucisku wierzą, że nasze uwięzienie wykończy nas politycznie, to mylą się. Na zewnątrz czy wewnątrz więzień, nasza walka trwa i trwać będzie, będąc sprawą honoru i godności…

……………………………………………………………………………………………………………………………

» Na rzecz światowej rewolucji społecznej

„Jeśli ktoś chce otworzyć dzisiaj dochodowy biznes, powinien produkować gilotyny”.

Powyższym zwrotem Amerykański dziennikarz opisuje rozmiar społecznego niezadowolenia w USA. Po raz pierwszy w historii, całość rozwiniętego kapitalistycznego świata wrze od niezadowolenia i desperacji wobec rządzących, słusznie obwinianych za obecny kryzys, którzy nie tylko nie ponieśli z tego powodu kary ale nadal cieszą się swoimi przywilejami i zwiększają zyski. Zapalnikiem jest wściekłość wobec poszerzającego się i marginalizującego coraz szersze kręgi społeczne ubóstwa, wobec niesprawiedliwości, rosnącej gwałtownie odkąd rządzący w obliczu kryzysu złożyli w ofierze ludzi…

…………………………………………………………………………………………………………………………….

» Uwięzieni członkowie Walki Rewolucyjnej o zbliżającym się procesie

Rozpoczynający się 5 października 2011 r. [data rozpoczęcia procesu została przesunięta na 24 października – przyp. tłum.] proces przeciwko organizacji Walka Rewolucyjna, stanowi kontynuację represywnego ataku państwa, zapoczątkowanego w kwietniu 2011 roku. Dokonano wtedy zatrzymań, wymierzonych w organizację oraz tworzących ją bojowników.

Głównym założeniem aresztowań, procesu, ale także wieloletnich wyroków wydanych przez Sąd Specjalny, jest otwarcie państwu drogi do eliminacji politycznego zagrożenia, jakie stanowi Walka Rewolucyjna. Zniszczenia naszej woli walki, ustanowienia przykładu dla wszystkich bojowników, by uważali wybór walki zbrojnej za beznadziejny, nierealny i nie stwarzający żadnych perspektyw…

 …………………………………………………………………………………………………………………………….

» Oświadczenie sądowe Nikosa Maziotisa

Proces ten ma wymiar polityczny, gdyż w jego toku ocenie podlegają rewolucjoniści posługujący się metodą walki zbrojnej na drodze do obalenia kapitalizmu i państwa – zbrodniczego reżimu, który wy sędziowie bierzecie w obronę.

Obecny tu sąd specjalny został powołany na mocy wskazówek amerykańskich i brytyjskich imperialistów, kustoszy greckiego państwa. Tych samych, którzy stanowczo egzekwują implementację „antyterrorystycznych” przepisów, niosących ze sobą zacieśnienie zarzutów i maksymalizację wyroków; powołują specjalne sądy, obradujące wewnątrz placówek więziennych w środowisku przytłaczających zabezpieczeń; podważają publiczny charakter procesów, nie dopuszczając, by społeczeństwo zapoznało się z ideami głoszonymi przez oskarżonych bojowników; egzekwują nadzwyczajne warunki uwięzienia. Wszystko celem wzmożenia represji, skierowanych przeciwko zbrojnemu ruchowi oporu oraz działaniom greckich organizacji rewolucyjnych…

 …………………………………………………………………………………………………………………………….

» Członkowie WR podsumowują dotychczasowy przebieg procesu

Towarzysze, proces organizacji Walka Rewolucyjna stanowi trybunę polityczną dla obrony koncepcji walki zbrojnej jako niezbywalnego elementu boju o obalenie kapitalizmu i państwa na drodze do rewolucji społecznej.

Nasza strategia procesowa przybiera formę ataku na obecny ekonomiczno-polityczny reżim przy wykorzystaniu politycznej argumentacji. Nie akceptujemy roli oskarżonych, wręcz przeciwnie, formułujemy oskarżenia wobec wszystkiego co reprezentuje ten sąd. 5 października, kiedy po raz pierwszy wkroczyliśmy na sale sądową jeszcze z więziennych cel, towarzyszka Pola Roupa odczytała przed dziennikarzami oświadczenie w imieniu Walki Rewolucyjnej, stwierdzając, że to nie nasza organizacja powinna zasiadać na miejscu oskarżonego, ale „prześladowcy, kryminalny reżim stojący za naszym uwięzieniem”. 24 października, w trakcie drugiego posiedzenia sądu, zaraz po tym jak przewodniczący odczytał oficjalne zarzuty zajęliśmy stanowisko. Sędziowie zapytali nas dlaczego wygłaszamy polityczne oświadczenia. Odpowiedzieliśmy zwracając uwagę na polityczny charakter procesu oraz specjalnego sądu powołanego na podstawie przepisów antyterrorystycznych używanych do sądzenia politycznych wrogów reżimu. Podkreśliliśmy przestępczy wymiar tego sądu oraz fakt realizacji za jego pośrednictwem interesów tak samo przestępczego reżimu, wyzyskującego i uciskającego społeczeństwo. Na naszym miejscu powinni znajdować się przedstawiciele władzy politycznej, członkowie obecnego i poprzedniego rządu, premier, ministrowie i parlamentarzyści, elity ekonomiczne, biznesmeni, kapitaliści, urzędnicy międzynarodowych organizacji finansowych takich jak MFW, UE, EBC, odpowiedzialni za nałożenie na miliony osób dyktatury sprawowanej w imieniu międzynarodowej elity ekonomicznej, jak również osoby występujące w obronie reżimu: gliniarze oraz wszystkie represyjne siły państwa…


» Powstanie grudniowe w Grecji (Dekemvriana)

Wystąpienia z grudnia 2008 roku, a w szczególności ich intensywności oraz skali nie spodziewała się większość obserwatorów i komentatorów. Innymi słowy: wystąpienia grudniowe całkowicie ich zaskoczyły. Mainstreamowi komentatorzy nie byli w stanie wyprodukować zadowalającej odpowiedzi na pytanie dotyczące przyczyn wystąpień młodzieży i młodych robotników w grudniu 2008 roku. Część spośród nich zwracała uwagę na rosnące napięcie pomiędzy młodzieżą a policją, część na kryzys systemu edukacji, a część dopatrywała przyczyn w wykształceniu się politycznej kultury lewicy i ruchu antyautorytarnego po upadku junty wojskowej. Żaden jednak nie potrafił przyznać, iż grudzień stanowił logiczną konsekwencję walk społecznych rozpoczętych od końcowej fazy reżimu wojskowego, rosnącej niesprawiedliwości społecznej, pogarszającej się sytuacji bytowej – zwłaszcza młodych, postępującej delegitymizacji systemu oraz – w znacznej części – negacji państwa i kapitalizmu. Innymi słowy, grudzień 2008 nie wziął się znikąd: niesprawiedliwość społeczna i wynikły z niej ogromny gniew oraz frustracja odegrały kluczową rolę w wystąpieniach, lecz to nie wszystko. Kwestie stricte ekonomiczne stanowiły wyłącznie jedną stronę medalu i nie tylko one pchnęły społeczeństwo na ulice. Nie wolno zapominać, iż grudzień stanowił spuściznę i logiczną konsekwencją wszystkich wcześniejszych walk społecznych, stając się materializację wieloletnich wyobrażeń o rebelii społecznej. Był także konsekwencją dynamiki ruchów społecznych, ich rozwoju i wystąpień, początkowo przeciwko polityce państwa oraz neoliberalnej reakcji, a następnie przeciwko państwu i kapitalizmowi w ogóle, w przeciągu ostatnich 25 lat…

 …………………………………………………………………………………………………………………………….

» Costas Douzinas: Grecka tragedia

Niewiele wydarzeń w najnowszej historii politycznej Europy zaskakuje analityków i komentatorów bardziej niż powszechne powstanie albo „zamieszki” (zgodnie z językiem prawicowych komentatorów), które miały miejsce w grecji w grudniu 2008 roku. Katalizatorem było niesprowokowane zabójstwo przez policję 15-letniego Alexis’a Grigopoulos’a 6 grudnia w centrum dzielnicy Exarchia, tuż obok Politechniki i Szkoły Prawa, dwóch uniwersytetów mających blisko 60-letnią tradycje związaną z oporem studentów. W kilka godzin po zabójstwie Grigorisa, masowe protesty, okupacje i demonstracje rozlały się po całej Grecji. Codzienne marsze na policyjne komisariaty, uliczne happeningi, przerwy w działaniu teatrów, rozwieszenie na Akropolu transparentu nawołującego do oporu i podpalenie świątecznej choinki na placu Syntagma. Wczesna przemoc wobec banków i ekskluzywnych sklepów została zminimalizowana, nie było ofiar. W bezprecedensowym ruchu, duża liczba uczniów szkół średnich zajęła około 800 szkół i wyszła na ulicę. Połowa ludności wspierała protesty. Demonstracje solidarnościowe w całej Europie wytworzyły strach przed rozprzestrzenieniem się fali niepokojów…

 …………………………………………………………………………………………………………………………….

» Relacje z przebiegu rewolty

Od 6 do 9 grudnia | Od 10 do 14 grudnia

 …………………………………………………………………………………………………………………………….

Polecamy również film poświęcony zamieszkom pt. „potencjał rozszalałego nieba”. Do obejrzenia tutaj.