Vilmos Benczik antaŭ pli ol kvardek jaroj skribis: «Auld estas verŝajne la unua [Esperanto-]verkisto, kiu ne nur regas kaj uzas la lingvon por kreado, sed sian esperantistecon li fandas integra parto de sia mondpercepto. Li ne forfermas sin disde la “ekstera mondo”, t. e. disde la socio, en kiu li vivas, kiel faris iuj pioniroj, nek vivas skizofrene duoblan vivon, kiel multaj esperantistoj eĉ nun. Per tio li fondas novtipan, modernan esperantismon, kies ĉefaj karakterizaj trajtoj estas, interalie, strebado por socia justeco, malfermiteco por novaj ideoj kaj maksimuma toleremo koncerne opiniojn de aliaj personoj, ĝissange vera internaciismo kaj senkondiĉa respekto al la racio». (Studoj pri la Esperanta literaturo, Takasago: La Kritikanto, 1980, P. 100)
Hodiaŭ, okaze de la 15a mortodatreveno de Bill “William” Auld, forpasinta la 11an de septembro 2006, ni republikigas la nekrologan eseon Sonas plu la tondra teksto de István Ertl, kiu aperis en la oktobra eldono de La Ondo de Esperanto por 2006.
Legi plu →
Vizitoj
128