Posted on

[:el]Τα σχολεία στη γη των Ζαπατίστας[:]

[:el](Kείμενο που παρουσιάστηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2021 στα Ιωάννινα, μαζί με την προβολή της ταινίας «Ο σπορέας»)

Τα σχολεία στη γη των Ζαπατίστας

Στην ουσία, η κυβέρνηση του Μεξικού δεν ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση των αυτόχθονων. Πριν το 1994, στη γη των Ζαπατίστας, μεγάλο μέρος του πληθυσμού, ιδίως τα κορίτσια, δεν είχαν τη δυνατότητα να πάνε στο σχολείο. Τα σχολεία λειτουργούσαν 1-2 μέρες την εβδομάδα και στη συνέχεια έκλειναν. Γι’ αυτό πολλοί ενήλικες σήμερα είναι αγράμματοι.

Δεν ήταν, όμως, μόνο ο αποκλεισμός της πλειοψηφίας από το σχολείο ή το περιορισμένο ωράριο λειτουργίας που καταδίκαζε τους αυτόχθονες στην αμάθεια. Πέρα από αυτά, το εκπαιδευτικό σύστημα της κυβέρνησης του Μεξικού υποτιμά την κουλτούρα των αυτόχθονων, περιφρονεί τα πιστεύω τους, τον τρόπο ομιλίας, ντυσίματος και τις αρχές τους, όπως τον σεβασμό προς τους ενήλικες και τους ηλικιωμένους. Με άλλα λόγια, στο επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα δεν υπάρχει θέση για την ιθαγενική ταυτότητα ενώ οι αξίες που διδάσκονται είναι διαφορετικές από αυτές των αυτόχθονων. Το αποτέλεσμα είναι ότι όσοι αυτόχθονες πηγαίνουν στις πόλεις για να σπουδάσουν αναγκάζονται να υιοθετήσουν την κυρίαρχη εθνική ταυτότητα και στη συνέχεια, ντρέπονται να μιλήσουν για την κοινότητα και την καταγωγή τους.

Η Άλλη Εκπαίδευση

Η Άλλη Εκπαίδευση ξεκίνησε όταν οι Ζαπατίστας αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα νέο, αυτόνομο σχολειό, όπου θα μπορούν να διδάσκουν και να μαθαίνουν τη δική τους κουλτούρα και παραδόσεις χρησιμοποιώντας τη δική τους γλώσσα. Έχουν καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να δημιουργήσουν το δικό τους εκπαιδευτικό σύστημα το οποίο θα είναι ανοιχτό για όλους. Τα πρώτα τους σχολεία ξεκίνησαν να φτιάχνονται το 2003. Πράγματι η κατάσταση έχει βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό παρόλο που, ακόμα και τώρα, υπάρχουν παιδιά που δεν πάνε σχολείο. Εξασφαλίζεται η πρόσβαση των παιδιών, των ενηλίκων, των μεγάλων, ενώ δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην εκπαίδευση των γυναικών. Το εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα αναπτύσσεται και μόνο σε μερικά μέρη υπάρχουν κέντρα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Για τους Ζαπατίστας, η εκπαίδευση δεν χαρακτηρίζεται ως «υποχρεωτική» αλλά ως «απαραίτητη» γιατί είναι αυτή που θα τους βοηθήσει να χτίσουν την αυτονομία τους και θα τους στηρίξει στον αγώνα τους για ελευθερία. Η μεθοδολογία και τα υλικά διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Αυτό που είναι κοινό παντού είναι το γεγονός ότι οι κοινότητες συμμετέχουν στις αποφάσεις για το περιεχόμενο του αναλυτικού προγράμματος. Πρόκειται για μια συμμετοχική εκπαίδευση, ένα εκπαιδευτικό σύστημα στο οποίο οι ίδιες οι κοινότητες αποφασίζουν για την εκπαίδευση των παιδιών τους.

Ο ρόλος των συνελεύσεων

Η απόφαση, λοιπόν, για τη λειτουργία και τον τρόπο οργάνωσης ενός σχολείου ανήκει στη δικαιοδοσία μιας συνέλευσης. Τα μέλη της συνέλευσης καταγράφουν τις σκέψεις τους για τα χαρακτηριστικά που θα ήταν καλό να έχει ένα σχολείο της περιοχής και προχωρούν ανάλογα. Η καθημερινότητά τους είναι γεμάτη από τις συνελεύσεις στις οποίες λύνουν προβλήματα και αποφασίζουν την περαιτέρω πορεία τους.

Οι γονείς έχουν μια εικόνα πώς λειτουργεί το επίσημο σχολείο του Μεξικού, τουλάχιστον εκείνοι που πέρασαν από τα μεξικανικά σχολεία ως μαθητές και μαθήτριες. Όταν μπήκε το ζήτημα ότι πρέπει να οργανωθούν τα σχολεία, οι πρώτες συζητήσεις επικεντρώθηκαν στα επίσημα σχολεία που λειτουργούσαν. Στις συνελεύσεις συζήτησαν τι τους προσέφεραν τα σχολεία αυτά, πώς ήταν, τι θα ήθελαν να κρατήσουν και τι να αλλάξουν. Με άλλα λόγια, έκριναν το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα και έκαναν το δικό τους σχέδιο.

Έτσι, η εκπαίδευση άρχισε να αλλάζει σταδιακά. Πρόκειται για μια δυναμική διαδικασία. Δεν υπάρχει ομοιομορφία στις διαφορετικές περιοχές αλλά η μορφή της εκπαίδευσης έχει σχέση με όσους εργάζονται στα σχολεία κάθε περιοχής, τι έχουν μάθει και πώς μπορούν να τα μεταβιβάσουν στα παιδιά.

Η εκπαίδευσή τους δεν αναγνωρίζεται επίσημα από το κράτος κι έτσι δεν μπορούν να συνεχίσουν για σπουδές στο μεξικανικό σύστημα. Τελειώνοντας το σχολείο δεν παίρνουν κάποιον επίσημα αναγνωρισμένο τίτλο. Οι ίδιοι, βέβαια, λένε ότι δεν επιθυμούν να συνεχίσουν αλλού.

Οι υποδομές των σχολείων είναι ανάλογες με τις δικές μας. Ο χώρος στήνεται με ελάχιστες ευκολίες. Ένα σχολείο έχει χώρο βιβλιοθήκης, κοιτώνα, αίθουσα διδασκαλίας, κουζίνα για να ετοιμάζουν τα γεύματά τους. Γενικά, παρουσιάζονται ανάγκες για χώρους, υλικά και δασκάλους και η συνέλευση καλείται να αντιμετωπίσει τις ανάγκες αυτές.

Οι Ζαπατίστας συμβιώνουν με άλλες κοινότητες που δεν είναι Ζαπατίστας. Γενικά, υπάρχουν αρμονικές σχέσεις ανάμεσα στις διαφορετικές κοινότητες. Τα παιδιά από τις άλλες κοινότητες πηγαίνουν στα σχολεία των Ζαπατίστας αφενός γιατί τα τυπικά σχολεία του μεξικανικού συστήματος στην περιοχή υπολειτουργούν και αφετέρου γιατί τα σχολεία τους είναι πιο ελκυστικά.

Σχολεία – ‘Δάσκαλοι – προωθητές’

Στα σχολεία δεν υπάρχουν «δάσκαλοι» αλλά «προωθητές», promotores, της εκπαίδευσης. Πρόκειται για νέους και νέες που έχουν τελειώσει τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εκφράζουν τη διαθεσιμότητά τους εθελοντικά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για συγκεκριμένο διάστημα. Οι νέοι και οι νέες αυτές μιλάνε τη γλώσσα της αυτόχθονης κοινότητας και συχνά είναι κοντά ηλικιακά στους μαθητές και τις μαθήτριές τους. Εγκαταλείπουν όλες τις άλλες δραστηριότητές τους για να πάνε να δουλέψουν στο σχολείο. Όσο καιρό λείπουν από την κοινότητά τους, το μερίδιό τους στην καλλιέργεια της γης το αναλαμβάνουν τα άλλα μέλη της κοινότητας. Επίσης, όσο καιρό προσφέρουν στο σχολείο, δεν πληρώνονται με μισθό αλλά η κοινότητα αναλαμβάνει τη διατροφή, τη διαμονή και την κάλυψη των άλλων αναγκών τους. Γίνεται κάποιας μορφής συμβόλαιο μεταξύ αυτών που πάνε να διδάξουν και των μελών της κοινότητας που δεσμεύονται ότι θα εξασφαλίσουν ό,τι χρειάζεται για τη διδασκαλία.

Οι προωθητές-δάσκαλοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια προχωρούν για να προσφέρουν κάπου αλλού (π.χ. διοίκηση) ή επιστρέφουν στην καλλιέργεια της γης. Δεν πρόκειται για επάγγελμα που το ακολουθούν όλη τους τη ζωή αλλά για μια προσφορά τους για ένα χρονικό διάστημα.

Τι διδάσκεται

Η Άλλη Εκπαίδευση είναι διαπολιτισμική και τα μαθήματα γίνονται όχι μόνο στα Ισπανικά, την επίσημη γλώσσα της χώρας, αλλά και στις γλώσσες των αυτόχθονων. Από μικρή ηλικία τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που είχε παραμεληθεί για πολλά χρόνια, δηλαδή, την ιθαγενική κουλτούρα, τον τρόπο ομιλίας, τον τρόπο ντυσίματος, τον σεβασμό στους μεγαλύτερους, στην ανθρωπότητα και στο περιβάλλον.

Δεν ορίζονται ξεχωριστά, διακριτά γνωστικά πεδία (π.χ. μαθηματικά ή γραφή) αλλά ορίζονται οι συνθήκες που χρειάζονται μαθηματικά ή γραφή κλπ. Ξεκινούν από την ανάγκη των παιδιών να μάθουν κάτι και, ανάλογα με αυτήν, προχωρούν στην εκμάθηση. Έτσι, τα παιδιά κάνουν ανάγνωση, γραφή, μαθηματικά, πολιτική εκπαίδευση, υγεία, γεωγραφία, γυμναστική, ιστορία, για τη φύση και την κουλτούρα.Τα μαθήματα γίνονται τόσο μέσα όσο και έξω από τις αίθουσες. Για παράδειγμα, μπορεί να κάνουν μαθηματικά, καλές τέχνες, λογοτεχνία, γυμναστική και κοινωνικές επιστήμες ενώ καλλιεργούν βιολογικά προϊόντα Σημαντικό ρόλο στο μάθημα παίζουν οι «ιστορίες». Γενικά, τα διδακτικά αντικείμενα παρουσιάζονται στον πληθυντικό. Για παράδειγμα, δεν μιλάνε για την «ιστορία» αλλά για τις «ιστορίες».

Όσον αφορά τα βιβλία, χρησιμοποιούν κάποια που είχαν από τα προηγούμενα χρόνια ή κάποια που στέλνονται εκεί από αλληλέγγυους. Ακόμη, φτιάχνουν οι ίδιοι υλικό. Χρησιμοποιούν πολύ την εικόνα και τις κατασκευές. Οι δραστηριότητες έχουν κεντρικό ρόλο στη διδασκαλία. Υπάρχει μεγάλο μέρος χειρωνακτικών δραστηριοτήτων και ασχολούνται με πολλά πρακτικά θέματα, καθώς δεν υπάρχει η διάκριση χειρωνακτικής – πνευματικής εργασίας.

Τρόπος αξιολόγησης

Αξιολόγηση δεν υπάρχει με την τυπική μορφή που γνωρίζουμε. Στο τέλος μιας περιόδου, η δασκάλα και το παιδί συζητούν και λένε την άποψή τους για ό,τι έγινε και ό,τι επιτεύχθηκε. Την τελική απόφαση για να προχωρήσουν την παίρνουν τα παιδιά μαζί με τους γονείς. Γενικά, τα παιδιά αλλάζουν τάξη όταν αποφασίσουν ότι έχουν μάθει όσα τους είναι σημαντικά και απαραίτητα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο σχήμα που να λέει ότι σε κάθε τάξη πρέπει να μάθεις συγκεκριμένα πράγματα ή να τελειώσεις σε συγκεκριμένο χρόνο το σχολείο. Δεν τους ενδιαφέρει η τυπική διαδικασία, π.χ. να τελειώσουν μια τάξη και να πάρουν απολυτήριο, αλλά τους ενδιαφέρει να μάθουν πράγματα που θα μπορέσουν στη συνέχεια να τα προσφέρουν στην κοινότητα. Ακόμη, δεν υπάρχει το «τέλος» της σχολικής χρονιάς αλλά “αλλαγή” δραστηριότητας. Για παράδειγμα, όταν συλλέγουν τον καφέ, μία διαδικασία στην οποία εργάζονται όλοι, ακόμα και τα παιδιά, τότε τα παιδιά σταματούν το σχολείο και αλλάζουν δραστηριότητα.

Οι ιθαγενικές κοινότητες δεν είναι στατικές και αμετάβλητες και το ίδιο ισχύει και για το εκπαιδευτικό τους σύστημα. Σε μια δυναμική διαδικασία αλλαγής οι Ζαπατίστας προσπαθούν να επανοικειοποιηθούν την ιθαγενική τους ταυτότητα, όπως και τη γη τους. Στην περιοχή της Τσιάπας, αναπτύσσεται ένα μοναδικό, εναλλακτικό εκπαιδευτικό σύστημα με αυτόνομα αυτοδιαχειριζόμενα σχολεία, μέρος της προσπάθειας των Ζαπατίστας να χτίσουν έναν καινούριο καλύτερο κόσμο.

Συντονιστική συνέλευση Ιωαννίνων – ομάδα για την εκπαίδευση

Υ.Γ.: Ευχαριστούμε τις συντρόφισσες Τ. και Λ. από το συντονισμό θεσσαλονίκης – Χαλκιδικής για την αρχική συνεισφορά τους στην προσπάθεια αυτομόρφωσής μας.

 [:]

Posted on

Ποιος βανδαλίζει το εβραϊκό νεκροταφείο στα Γιάννενα; Η αστυνομία και οι φίλοι της!

Στις 25 Μαρτίου του 1944, ημέρα εθνικής επετείου –και καθόλου τυχαία επιλογή ημερομηνίας από τους Ναζί– οι εβραίοι των Ιωαννίνων περικυκλώθηκαν στα σπίτια τους από έλληνες χωροφύλακες και παραδόθηκαν στα καμιόνια που θα τους οδηγούσαν στα στρατόπεδα εξόντωσης. Από τους περίπου 2.000 εβραίους συλληφθέντες, θα επιζούσαν μεταπολεμικά λιγότεροι από 200. Αναμενόμενα, όπως έγινε και σε άλλες πόλεις, τα εβραϊκά σπίτια λεηλατήθηκαν και «κατασχέθηκαν» από τον χριστιανικό όχλο, με προτεραιότητα τους έλληνες συνεργάτες των Γερμανών.

Μετά τον πόλεμο και τη δυστυχή για τους ίδιους επιβίωση έστω αυτών των λίγων Εβραίων, οι αρχές της πόλης θέλησαν να ολοκληρώσουν το έργο τους αφού τώρα συν τις άλλοις, τους έπαιρνε περισσότερο και αριθμητικά. Ήδη από τη δεκαετία του 1940 ο δήμος Ιωαννίνων άρχισε να καλοβλέπει τον χώρο του εβραϊκού νεκροταφείου. Μάλιστα, η όλη προσπάθεια μετατράπηκε σε δικαστική διαμάχη στα τέλη της δεκαετίας του 1960 όταν το ελληνικό δημόσιο πήγε στα δικαστήρια την εβραϊκή κοινότητα Ιωαννίνων με πρόσχημα κάποιους τάχα τίτλους ιδιοκτησίας πάνω στο «φιλέτο» που ανάγονταν πίσω, στα βάθη του ιστορικού χρόνου.[1] Οι δίκες σταμάτησαν μεν τη δεκαετία του 1980 υπέρ της εβραϊκής κοινότητας, αλλά οι ντόπιες αρχές δεν σταμάτησαν τις προσπάθειές τους. Προσπάθησαν, τώρα, εκείνη τη δεκαετία, να δελεάσουν την κοινότητα προσφέροντάς της οικόπεδα εκτός πόλης για να δημιουργηθεί ένα νέο νεκροταφείο για αυτήν. Το 1988 ακολούθησε συμφωνία με βάση την οποία ο Δήμος τελικά αποδέχτηκε την κυριότητα της Ισραηλιτικής Κοινότητας πάνω στον χώρο του νεκροταφείου, με αντάλλαγμα να του παραχωρήσει η κοινότητα ένα μικρό παραπλήσιο οικόπεδο για να δημιουργήσει πάρκο (είναι το σημερινό πάρκο Ούλοφ Πάλμε στα Γιάννενα).

Ακολούθησαν αφανείς και υπόγειες γραφειοκρατικές λαθροχειρίες. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990, η ισραηλιτική Κοινότητα μαθαίνει ότι το εβραϊκό νεκροταφείο Ιωαννίνων στο γενικό πολεοδομικό σχέδιο ονομάστηκε παράνομα «κοινόχρηστος χώρος», με σκοπό να φτιαχτούν σχολεία! Έκτοτε οι προσπάθειες του δήμου Ιωαννιτών να μετατρέψει το εβραϊκό νεκροταφείο σε οτιδήποτε άλλο εντείνονται ακόμη περισσότερο.[2]

Μέσα στη δεκαετία του 2000 ο Δήμος Ιωαννιτών προσπαθεί εκ νέου λοιπόν να χαρακτηρίσει το μέρος ως «άλσος». Αποτυγχάνει και αυτή η προσπάθεια. Από εδώ και στο εξής όμως οι προσπάθειες δεν κατατίθενται πλέον μόνο διά της επίσημης οδού και μέσα από πολεοδομικές παρανομίες. Σε όλη τη δεκαετία του 2000 οι γιαννιώτες που δεν λένε να χωνέψουν ότι κάποιοι εβραίοι γιαννιώτες επέζησαν, προσπαθούν να τους κάνουν πόλεμο νεύρων και να δείξουν μέσω υπόγειας δράσης ότι είναι αποφασισμένοι να τελειώσουν το έργο των γερμανών ναζί. Έτσι επινοείται ο γιαννιώτικος ναζισμός.

Το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα είναι το εξής: στις 14 προς 15 Απριλίου του 2002, κάποιος γείτονας του νεκροταφείου ακούει θορύβους από μέσα και καλεί την αστυνομία. Η αστυνομία που καταφθάνει συλλαμβάνει μέσα στο εβραϊκό νεκροταφείο άνδρες (αξιωματικούς) της Δίωξης Ναρκωτικών στα Γιάννενα. Την επόμενη μέρα το πρωί η κοινότητα ανακαλύπτει σβάστικες πάνω στους τάφους. Διατάσσεται ΕΔΕ η οποία (μαντέψτε!) τελειώνει άκαρπη, χωρίς προφανώς να γίνει κάποια σύλληψη.[3] Δεν ήταν το μόνο περιστατικό.

Στις 8 Οκτωβρίου του 2003 «άγνωστοι» κάνουν σβάστικες έξω από το εβραϊκό νεκροταφείο. Στις 26 Φεβρουαρίου του 2007, μια σβάστικα ξανά στην πόρτα του νεκροταφείου. Στις 25 Μαρτίου του 2008 ξανά και στις 21 Ιανουαρίου του 2009 ξανά.

Το 2009 το εβραϊκό νεκροταφείο και το μνημείο του εβραϊκού Ολοκαυτώματος βανδαλίστηκε άλλες τρεις φορές, πρώτα τον Μάρτιο και μετά ξανά στις 3 Ιουνίου, όπου σπάστηκαν οκτώ τάφοι. Το γκοθ στοιχείο αυτής της βεβήλωσης ήταν ότι οι δράστες σκότωσαν μια χελώνα και πασαλείψανε με το αίμα της τους τάφους. «Ο πρόεδρος της Κοινότητας, Μωυσής Ελισάφ, που είδε τον τάφο της ίδιας του της μητέρας κατεστραμμένο, κατηγόρησε την Αστυνομία ότι δείχνει απόλυτη απροθυμία για να συλλάβει τους δράστες ή να αποτρέψει παρόμοια γεγονότα στο μέλλον.»[4] Μετά από αυτή τη βεβήλωση, αποφασίζεται «αυστηρή αστυνομική παρακολούθηση» του νεκροταφείου η οποία φυσικά δεν είχε κανένα αποτέλεσμα όταν εντοπίζονται άλλοι δύο σπασμένοι τάφοι το βράδυ της 8ης Ιουλίου. Μετά τις τέσσερις βεβηλώσεις αυτής της χρονιάς ακολουθεί σιγή καθώς την 4η Αυγούστου του 2009 στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης δημοσιεύεται διορθωτική τροποποίηση του ρυμοτομικού σχεδίου του νεκροταφείου σύμφωνα με την οποία δεν χαρακτηρίζεται πια ως «κοινόχρηστος χώρος».[5]

Προφανώς επειδή οι Γιαννιώτες εβραίοι καταλαβαίνουν ότι δεν θα βγάλουν άκρη με τα ντόπια στοιχεία και τέρατα, επιδιώκουν πάντως τη θεσμική θωράκιση του εβραϊκού νεκροταφείου, η οποία έρχεται το 2012, όταν το υπουργείο Πολιτισμού χαρακτηρίζει επίσημα το μεγαλύτερο μέρος του ως ιστορικό τόπο. Παρόλα αυτά, το στόρι με τις βεβηλώσεις δεν τελειώνει.

Στις 4 Αυγούστου του 2016 εκτυλίχθηκε μια «αντιπαράθεση» στον Τύπο μεταξύ ενός «δημοσιογράφου» της δεξιάς εφημερίδας Πρωινός Λόγος των Ιωαννίνων, που αργότερα έγραψε και στην έγκυρη ιστοσελίδα stotapsi.gr, και του προέδρου της εβραϊκής κοινότητας· μια αντιπαράθεση που έπειτα συνεχίστηκε στους λογαριασμούς των social media της πόλης. Για να καταλάβουμε το επίπεδο της δημοσιογραφίας, ο αρθρογράφος διατεινόταν ότι «το εβραϊκό λόμπι» επέβαλε το να πάρει θέση ο Μωυσής Ελισάφ στο νοσοκομείο των Ιωαννίνων. Στο υπόλοιπο άρθρο έριχνε κατάρες για το Ισραήλ το οποίο κατηγορούσε για την εξόντωση των παλαιστινίων, μιλούσε σαν καλός αντισημίτης για εργαλειοποίηση του Ολοκαυτώματος από πλευράς εβραίων και προχωρούσε σε έναν ρατσιστικό οχετό εναντίον των μουσουλμάνων «λαθρομεταναστών» που επιχειρούν την «ισλαμοποίηση» της χώρας.[6] Σαν επιστέγασμα της «δημόσιας συζήτησης», στις 16 Σεπτεμβρίου του 2016 σβάστικες γράφτηκαν στον τοίχο της εβραϊκής συναγωγής.

Φέτος, το 2021, δύο βεβηλώσεις με σπασμένους τάφους συνέβησαν στις 7 Αυγούστου και στις 11 Σεπτεμβρίου.[7] Μία μέρα πριν την βεβήλωση του Αυγούστου ένα προφητικό άρθρο στην εφημερίδα Πρωινός Λόγος δήλωνε ότι «ανησυχεί» που στην πόλη των Ιωαννίνων υπάρχουν τόσα κλαδιά, σκουπίδια και δέντρα από πευκόδασος που βρίσκονται δίπλα στα σπίτια των ανθρώπων και μπορεί κάποια μέρα να αρπάξουν φωτιά! «Και πιο κάτω το Εβραϊκό νεκροταφείο που βρίσκεται δίπλα στις κατοικίες με πάμπολλα ξερά δένδρα και δεν ξέρω αύριο τι μπορεί να προκύψει και εκεί. Ίσως ήρθε η ώρα να πάρουμε όλοι θέση επάνω στο πρόβλημα μήπως και προλάβουμε τα χειρότερα», σημειώνει η συντάκτρια.[8]

 

Τι κάνει νιάου-νιάου στα μάρμαρα του νεκροταφείου;

Ένα δίκτυο εξουσίας με κρατικές πλάτες

Όπως φαίνεται από τα παραπάνω, το γιαννιώτικο εβραϊκό νεκροταφείο έχει μπει στο μάτι των συνεχιστών της δουλειάς του χίτλερ, παρόλο που οι δράστες δεν έχουν κοντό μουστάκι, δεν βαράνε προσοχή με άρβυλα και δεν φωνάζουν ζιγκ χάιλ! Κατά την ταπεινή μας γνώμη, ο παραπάνω κόπος συγκέντρωσης και ανάδειξης του ιστορικού των βεβηλώσεων στα Γιάννενα μας σώζει από την πλήρη σύγχυση. Εξηγούμαστε. Με βάση τα παραπάνω, καταλαβαίνουμε ότι οι δράστες δεν είναι γενικώς και αορίστως αντισημίτες. Καταλαβαίνουμε ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι ένα νεφελώδες χαρακτηριστικό των ανθρώπων των σπηλαίων και ένα ανορθολογικό ιδεολόγημα κάποιων «που δεν έμαθαν» από το Ολοκαύτωμα. Καταλαβαίνουμε ότι οι δράστες δεν είναι νεοναζί και γενικώς οπαδοί της σβάστικας –υποκείμενο το οποίο σπανίζει στα Γιάννενα τα τελευταία χρόνια, όπως μας διαβεβαίωσαν πρόσφατα οι εκεί σύντροφοι.

Εξάλλου, είναι ποτέ δυνατόν να μην υπάρχει ούτε μια σβάστικα σε ολόκληρη την πόλη των Ιωαννίνων και να υπάρχουν μπόλικες κάθε φορά μόνο μέσα στο εβραϊκό νεκροταφείο; Είναι δυνατόν οι «νεοναζί» να μην έχουν ούτε μια δράση ολόκληρο το 2021 μέσα στα Γιάννινα και να έχουν ήδη δύο δράσεις σε διάστημα ενός μήνα μόνο μέσα στο εβραϊκό νεκροταφείο; Και, τέλος πάντων, είναι δυνατόν οι δέκα νεοναζιστικών πεποιθήσεων άνδρες που διαβιούν στα Γιάννενα εδώ και είκοσι χρόνια να μη συλλαμβάνονται από τον πιο έμπειρο κρατικό θεσμό της πόλης εδώ και εκατό χρόνια, την Ασφάλεια Ιωαννίνων;

Η γνώση της τοπικής ιστορίας κατά τη γνώμη μας είναι αρκετή για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Τα Γιάννενα, όπως κάθε ακριτική πόλη και «εθνικώς ευαίσθητη» περιοχή, είναι γεμάτη από κάθε είδους μυστικές υπηρεσίες και εθνικόφρονες υπαλλήλους του ελληνικού κράτους. Δεν της λείπουν, λοιπόν, τα «εργατικά χέρια» που θα κάνουν βεβηλώσεις. Σε ολόκληρη τη Μακεδονία και την Ήπειρο, το κράτος έχει τις δικές του εφεδρείες, τις οποίες έχει χρησιμοποιήσει πολλάκις παντού στο παρελθόν –δεν χρειαζόταν πάντοτε νεοναζί. Με λίγα λόγια λέμε ρητά το σκανδαλώδες ότι κάποιος ζωγραφίζει σβάστικες στο εβραϊκό νεκροταφείο προκειμένου να ξεκαρφωθεί.

Δεύτερη απαραίτητη ιστορική συνθήκη: δεν λυπήθηκαν οι πάντες στα Γιάννενα (και αλλού) με τον χαμό της εβραϊκής κοινότητας της πόλης. Πολλοί ήταν αυτοί που χάρηκαν, όπως συνειδητοποιεί κανείς αν διαβάσει τη σχετική ιστορική βιβλιογραφία, και πολλοί αυτοί που εκ των υστέρων δικαιολόγησαν ηθικά μέσα τους και έξω τους την εξόντωση των ρωμανιωτών εβραίων κατά το Ολοκαύτωμα. Δεν ήταν ναζί όλοι ετούτοι: ήταν μαγαζάτορες, ήταν ιδιοκτήτες, ήταν μικροαστοί, ήταν τοπικοί άρχοντες, ήταν δημοσιογράφοι και ήταν, μην το ξεχνάμε, η αστυνομία. Στο παραπάνω ιστορικό βεβηλώσεων βλέπουμε ότι συνελήφθησαν αστυνομικοί στην περίπτωση της βεβήλωσης του 2002 και όλοι κάνουν σαν να μην έγινε ποτέ. Άλλη μια βεβήλωση έγινε ενώ υποτίθεται το νεκροταφείο ήταν «υπό αυστηρή αστυνομική παρακολούθηση». Και εν τέλει δημοσιογράφοι και ο ίδιος ο πρόεδρος της κοινότητας μιλάνε για «αστυνομική ολιγωρία» και «ευθύνες της αστυνομίας». Τέτοια είναι η ποιότητα των υποκειμένων, σάρκα από τη σάρκα της γιαννιώτικης κοινωνίας, που μπλέκεται στην ιστορία με τις σβάστικες εδώ και 20 χρόνια.[9]

Τρίτο και εξίσου σημαντικό στοιχείο. Όλα τα παραπάνω μας λένε ότι από το Ολοκαύτωμα και μέχρι σήμερα υπάρχει τουλάχιστον ένα ντόπιο δίκτυο εξουσίας –το οποίο έχει λίγο από όλα τα υποκείμενα που περιγράψαμε παραπάνω· δηλαδή έχει κρατικές και αστυνομικές πλάτες– το οποίο μελετάει την έξωση του εβραϊκού νεκροταφείου από την πόλη ή και την καταστροφή του για τους δικούς του πολύ «υλικούς» λόγους και όχι λόγω κάποιου πανάρχαιου ανορθολογικού μίσους που οφείλεται στην έλλειψη μόρφωσης. Αντιθέτως, οι δράστες και τα αφεντικά τους έχουν πλήρη επίγνωση και επιδεικνύουν υψηλό ορθολογισμό σε σχέση με το τι επιδιώκουν –μα, να πάρουν το νεκροταφείο-φιλέτο!– το οποίο δυστυχώς δεν μπορεί να ομολογηθεί δημοσίως.

Κατά την ταπεινή μας γνώμη και πάλι, ένας τέτοιος τρόπος ανάγνωσης των βεβηλώσεων του νεκροταφείου στα Γιάννενα δεν είναι απλά ο μόνος πραγματικός τρόπος ανάγνωσης, αλλά είναι και ένας καλός οδηγός ερμηνείας για το πως πρέπει να διαβάσει κανείς ολόκληρο το Ολοκαύτωμα –και όχι μόνο στα Γιάννενα!– το οποίο εκτελέστηκε μεν με γερμανική πρωτοβουλία, αλλά οι συνεργοί του βρίσκονταν σε όλα τα κράτη και τις πλειοψηφίες της αντισημιτικής Ευρώπης. Σήμερα, 77 χρόνια μετά την καταστροφή της γιαννιώτικης εβραϊκής κοινότητας, πέραν του σταθερού αντισημιτισμού –και τα πάγια υλικά οφέλη που αυτός ενσωματώνει– τα πράγματα σε συμβολικό επίπεδο έχουν βέβαια αλλάξει. Τους bystanders, τους «ισαποστάκηδες» και τις γκρίζες ζώνες των ανθρώπων που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτε, μπορούμε να τις βρούμε ακόμη και μέσα στα τμήματα των πανεπιστημίων που γέμισαν από ευαίσθητους φοιτητές και καθηγητές που διδάσκουν εβραϊκή ιστορία και ιστορία του Ολοκαυτώματος. Οι γελοίοι τύποι με τις σβάστικες έγιναν πρόσχημα και προπέτασμα καπνού προς πάσα χρήση. Και οι παλιοί συνεργοί του Ολοκαυτώματος έχουν πλέον προαχθεί και έχουν λάβει ρόλο ηγεμονίας στην εξάλειψη των εβραϊκών στοιχείων της πόλης των Ιωαννίνων. Τον ελάχιστα περιζήτητο ρόλο της αντίστασης, πέραν αυτού της αυτοάμυνας των κοινοτήτων, θα μπορούσε κανείς να τον αναζητήσει στους κοινούς εχθρούς του κρατικού φασισμού στο σήμερα. Δεν είμαστε και λίγοι.

 

antifa negative, 15.9.2021

[1] «Ένας ιστορικός τόπος μέσα στα Ιωάννινα», Archaelogy Newsroom, 06.04.2012, https://www.archaiologia.gr/blog/2012/04/06/ένας-ιστορικός-τόπος-μέσα-στα-ιωάννιν/

[2] «Το φάντασμα που δεν φεύγει», Inside Story, Β. Αγγελή και Γ. Τσαντίκος, 22.09.2016, https://typos-i.gr/article/fantasma-poy-den-feygei

[3] «Το φάντασμα που δεν φεύγει», ό.π.

[4] «Το εβραϊκό νεκροταφείο Ιωαννίνων βανδαλίζεται (ξανά)», Abravanel, 06.06.2009, https://abravanel.wordpress.com/2009/06/06/jewish-cemetery-again-vandalized/. Οι δηλώσεις του προέδρου της κοινότητας εδώ: https://www.youtube.com/watch?v=kWvGe0gcS3Y.

[5] «Ένας ιστορικός τόπος μέσα στα Ιωάννινα», ό.π.

[6] «Προς τι η επιμονή των Εβραίων να τους… τιμούμε συνεχώς», Κώστας Καλτσής, Πρωινός Λόγος, 04.08.2016 και «Οι Εβραίοι επέβαλαν ως αναπληρωτή δ/τή του νοσοκομείου τον κ. Ελισάφ;» στο προσωπικό ιστολόγιο του Καλτσή.

[7] «Βανδαλισμοί για δεύτερη φορά στο εβραϊκό νεκροταφείο», Αλέξανδρος Παπαδόπουλος, Ελευθερία, 11.09.2021, https://www.ele.gr/?p=66965

[8] «Θα ήταν καλύτερα…», Στήλη Διαδόσεις, Πρωινός Λόγος, 06.08.2021, https://www.proinoslogos.gr/monimes-stiles/διαδόσεις/68932

[9] Στο 9ο τεύχος του 151 είχαμε δημοσιεύσει ένα κείμενο με αφορμή την παρουσία μας στο 10ο Βαλκανικό Φεστιβάλ Αναρχικού Βιβλίου, που είχε λάβει χώρα τον Ιούνιο του 2016. Σ’ εκείνο το κείμενο είχαμε επισημάνει ότι ο αντισημιτισμός δεν είναι ένα-ξεχασμένο-στα-βάθη-του-χρόνου-φαινόμενο αλλά έχει ένα πλούσιο παρόν (και στα Γιάννενα). Κι ενώ εντοπίζαμε τα περιεχόμενα του αντισημιτικού λόγου αδυνατούσαμε να συνδέσουμε, στο εδώ και στο τώρα, μια σειρά αντισημιτικών επιθέσεων με τις υλικές βλέψεις του κράτους, σε επίπεδο τοπικής διοίκησης. Βλ. «Balkan Anarchist Bookfair 2016 (Γιάννενα): Ανταπόκριση από την εκδήλωση του 0151», 0151 #09, σελ. 3-5, στο https://0151.espivblogs.net/files/2016/10/balkan-anarchist-festival-9.pdf Τώρα, όπως βλέπετε, μάθαμε να το κάνουμε!

Posted on

Ρέθυμνο: Πορεία για την δολοφονία της Ζακ/Zackie Oh! | 21/9-ώρα:18:00-Δημαρχείο

Η Ζakie oh ζεί!

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2021 -ώρα:19:00
Εργαστήριο πανό-πλακάτ-αφίσα D.I.Y και
παράλληλη έκθεση φωτογραφίας στον κοινωνικό χώρο “το Σόχωρο”
(Πρεβελάκη 15,Ρέθυμνο).

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021 -ώρα:19:00
Πορεία -ώρα:19:00 ,Δημαρχείο  Ρεθύμνου ( Λ. Κουντουριώτη 80) και αμέσως μετά
καφενείο στο “Σόχωρο” .

Ελευθεριακή συνδικαλιστική ένωση Ρεθύμνου –https://eserethymnou.espivblogs.net/
Αντιφασιστική δράση Ρεθύμνου (αδρε) – https://adre.espivblogs.net

.:: Σχετικά άρθρα:  Χανιά: Πρωτοβουλία ενάντια στην έμφυλη, ομοφοβική, τρανσφοβική βία και αποκλεισμούς | Πορεία 21/9-ώρα:18:00 ,πλ. Αγοράς  |  Ηράκλειο :Πορεία για την δολοφονία του Ζακ/Zackie Oh! | 21/9-ώρα:18:00-Λιοντάρια.

Posted on

Χανιά: Ενάντια στην έμφυλη, ομοφοβική, τρανσφοβική βία και το σύστημα που τις γεννά | Πορεία 21/9-ώρα:18:00 ,πλ. Αγοράς

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΗ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΗ

ούτε άλλη Ζackie | ούτε άλλη Ελένη

Δεν ξεχνάμε | Δε συγχωρούμε | Οργανωνόμαστε

Για την Zackie, την Ελένη, την Καρολάιν και όλες τις αδερφές μας που δολοφόνησε η πατριαρχία

Διαδηλώνουμε την Τρίτη 21/9 στις 18.00 στην πλ. Αγοράς ενάντια στην έμφυλη, ομοφοβική, τρανσφοβική βία και το σύστημα που τις γεννά

– Πρωτοβουλία ενάντια στην έμφυλη, ομοφοβική, τρανσφοβική βία και αποκλεισμούς

πηγή:https://www.facebook.com/SolidarityWithRosaNera/

Posted on

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΚΛΗΣΗΣ ΓΙΑ ΛΗΨΗ ΓΕΝΕΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ 14 ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΕΜΠ ΣΤΙΣ 13/11/202

Εδώ και περίπου μία εβδομάδα εκτυλίσσεται μία ακόμη επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στον κόσμο του αγώνα. Πιο συγκεκριμένα, η κρατική ασφάλεια έχει ξεκινήσει να καλεί για υποχρεωτική λήψη DNA 14 συντρόφους φοιτητές που σχετίζονται με την κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ στις 13/11/20. Ουσιαστικά καλούνται, καθώς δείγμα γενετικού υλικού που βρέθηκε σε κινητό και μη παράνομο αντικείμενο στην πρυτανεία μετά την κατάληψη, ταυτίστηκε με εκείνο που βρέθηκε σε ματωμένη γάζα στα Εξάρχεια το 2014.

Η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και το lockout της ΑΣΟΕΕ το 2019, η παρουσία ένοπλου αστυνομικού στο ίδιο ίδρυμα στις αρχές του 2020, ο νόμος περιστολής των διαδηλώσεων το καλοκαίρι του 2020 έρχονται να εφαρμόσουν το δόγμα νόμος και τάξη, βαθαίνοντας την επίθεση στους από τα κάτω. Έτσι, με πρόσχημα την πανδημία, σε συνθήκες απαγόρευσης κυκλοφορίας και επιβάλλοντας την κοινωνική απουσία, λίγες μέρες πριν την επέτειο της εξέγερσης του πολυτεχνείου, η πρυτανική αρχή του ΕΜΠ, σε αγαστή συνεργασία με κράτος και αστυνομία ανακοινώνει την απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων και το lockout του Κάτω Πολυτεχνείου, με σκοπό να αποτραπούν οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις εν όψει της 17ης Νοέμβρη. Ως απάντηση, σύντροφοι/ισσες φοιτητές/ριες προχώρησαν σε άνοιγμα του κάτω πολυτεχνείου και ταυτόχρονη κατάληψη της πρυτανείας του ΕΜΠ, με σκοπό την άρση του lockout και καλώντας τον κόσμο να αγωνιστεί ενάντια στην κρατική διαχείριση της πανδημίας και τις κρατικές απαγορεύσεις. Ακολούθησε μεγάλη κατασταλτική επιχείρηση 92 αγωνιστών/ριών , με στημένες κατηγορίες που αφορούν μεταξύ άλλων, κλοπές και φθορές που ουδέποτε συνέβησαν. Έτσι η επιχείρηση συκοφάντησης και στοχοποίησης των συλληφθέντων/εισών άρχισε να στήνεται από τότε.

Από την μία το γεγονός αποτελεί μία προσπάθεια της ΕΛΑΣ να εγκλωβίσει τους 14 συντρόφους σε μία υπόθεση επίθεσης σε αστυνομικό τμήμα, που συνέβη 6 χρόνια πριν την εν λόγω κατάληψη. Αρχικά, είναι προφανής η έλλειψη στοιχείων από πλευράς των μπάτσων, αφού και τα δύο αντικείμενα βρέθηκαν σε χώρους με αυξημένη παρουσία ατόμων, τόσο μια κατάληψη ανοιχτή η οποία στηρίχθηκε από πλήθος αγωνιζομένων όσο και ένας κεντρικός δρόμος των Εξαρχείων ξημερώματα της 7ης Δεκεμβρίου. Άλλωστε πολλές είναι οι απόπειρες της ΕΛΑΣ στο παρελθόν, να κατασκευάσει κατηγορητήρια, με ελλιπή στοιχεία, έτσι ώστε να κάμψει και εν τέλει να αδρανοποιήσει αγωνιστές και αγωνίστριες που μάχονται ανελλιπώς με ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά για την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Οι υποθέσεις του Τ. Θεοφίλου και της Ηριάννας Β.Λ. αποτελούν ενδεικτικά παραδείγματα τέτοιων αγωνιστών/ριών που φυλακίστηκαν από σκευωρίες της κρατικής ασφάλειας.

Από την άλλη έρχεται να δράσει ως ακόμη ένα μέτρο προληπτικής αντιεξέγερσης για να κάμψει τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, με την ποινικοποίηση οποιασδήποτε επιθετικής κίνησης. Ο κρατικός μηχανισμός, ανίκανος ως είναι, να διαχειριστεί την πανδημία και αφού το προσωπείο του κράτους-προστάτη έχει πέσει προ πολλού συνειδητά, επιλέγει να επιτεθεί στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, που με την πολιτική τους δράση επιτίθενται σε αυτόν, αναδεικνύουν την βάρβαρη και βίαιη φύση του και υπερασπίζονται τα κεκτημένα αγώνα, όπως είναι το 3ήμερο εορτασμού της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ξεκάθαρη ακόμη είναι η προσπάθεια επίθεσης στα κομμάτια των φοιτητών/ριών που αγωνίζονται ενάντια στον νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη τον τελευταίο χρόνο. Αφού δεν επετεύχθη η εφαρμογή οποιουδήποτε σημείου του νόμου, που να συνδέεται άρρηκτα με το φοιτητικό υποκείμενο και η εγκατάσταση της ΟΠΠΙ αναβάλλεται για το 2022, μόνη επιλογή του είναι η κατασκευή σκευωριών και η προσπάθεια έμμεσης καταστολής εκείνων που αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Ως αναρχικοί/ες φοιτητές/ριες είναι απαραίτητο να πολεμήσουμε οποιοδήποτε μέτρο προληπτικής αντιεξέγερσης, από τον νόμο Κ-Χ και το εργασιακό νομοσχέδιο, μέχρι την υποχρεωτική λήψη DNA και οποιαδήποτε υπόθεση σκευωρίας και καταστολής του αγώνα.

Καμία κατασταλτική κίνηση, όσο αναβαθμισμένη και ύπουλη, δεν θα κάμψει τους αγώνες για την κοινωνική κι ταξική αντεπίθεση.

Αλληλεγγύη στους 14 συντρόφους φοιτητές.
Καμία σκέψη για υποχρεωτική λήψη DNA.

Ενάντια σε κάθε σκευωρία των κατασταλτικών μηχανισμών.

Αλληλεγγύη στους/ις 92 συλληφθέντες/είσες της κατάληψης την πρυτανείας του ΕΜΠ και του Κάτω Πολυτεχνείου στις 13/11/20

Να πολεμήσουμε τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό με οργάνωση και αγώνα σε κάθε πτυχή της κοινωνικής πραγματικότητας.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.