ರಾಧೆಯ ಸ್ವಗತ – ಚಿಲುಮೆ
window._wpemojiSettings = {"baseUrl":"http:\/\/web.archive.org.\/web\/20211017072213\/https:\/\/s.w.org\/images\/core\/emoji\/13.1.0\/72x72\/","ext":".png","svgUrl":"http:\/\/web.archive.org.\/web\/20211017072213\/https:\/\/s.w.org\/images\/core\/emoji\/13.1.0\/svg\/","svgExt":".svg","source":{"concatemoji":"http:\/\/web.archive.org.\/web\/20211017072213\/http:\/\/chilume.com\/wp-includes\/js\/wp-emoji-release.min.js?ver=5.8.1"}};
!function(e,a,t){var n,r,o,i=a.createElement("canvas"),p=i.getContext&&i.getContext("2d");function s(e,t){var a=String.fromCharCode;p.clearRect(0,0,i.width,i.height),p.fillText(a.apply(this,e),0,0);e=i.toDataURL();return p.clearRect(0,0,i.width,i.height),p.fillText(a.apply(this,t),0,0),e===i.toDataURL()}function c(e){var t=a.createElement("script");t.src=e,t.defer=t.type="text/javascript",a.getElementsByTagName("head")[0].appendChild(t)}for(o=Array("flag","emoji"),t.supports={everything:!0,everythingExceptFlag:!0},r=0;r
img.wp-smiley,
img.emoji {
display: inline !important;
border: none !important;
box-shadow: none !important;
height: 1em !important;
width: 1em !important;
margin: 0 .07em !important;
vertical-align: -0.1em !important;
background: none !important;
padding: 0 !important;
}
#start-resizable-editor-section{display:none}.wp-block-audio figcaption{color:#555;font-size:13px;text-align:center}.is-dark-theme .wp-block-audio figcaption{color:hsla(0,0%,100%,.65)}.wp-block-code{font-family:Menlo,Consolas,monaco,monospace;color:#1e1e1e;padding:.8em 1em;border:1px solid #ddd;border-radius:4px}.wp-block-embed figcaption{color:#555;font-size:13px;text-align:center}.is-dark-theme .wp-block-embed figcaption{color:hsla(0,0%,100%,.65)}.blocks-gallery-caption{color:#555;font-size:13px;text-align:center}.is-dark-theme .blocks-gallery-caption{color:hsla(0,0%,100%,.65)}.wp-block-image figcaption{color:#555;font-size:13px;text-align:center}.is-dark-theme .wp-block-image figcaption{color:hsla(0,0%,100%,.65)}.wp-block-pullquote{border-top:4px solid;border-bottom:4px solid;margin-bottom:1.75em;color:currentColor}.wp-block-pullquote__citation,.wp-block-pullquote cite,.wp-block-pullquote footer{color:currentColor;text-transform:uppercase;font-size:.8125em;font-style:normal}.wp-block-quote{border-left:.25em solid;margin:0 0 1.75em;padding-left:1em}.wp-block-quote cite,.wp-block-quote footer{color:currentColor;font-size:.8125em;position:relative;font-style:normal}.wp-block-quote.has-text-align-right{border-left:none;border-right:.25em solid;padding-left:0;padding-right:1em}.wp-block-quote.has-text-align-center{border:none;padding-left:0}.wp-block-quote.is-large,.wp-block-quote.is-style-large{border:none}.wp-block-search .wp-block-search__label{font-weight:700}.wp-block-group.has-background{padding:1.25em 2.375em;margin-top:0;margin-bottom:0}.wp-block-separator{border:none;border-bottom:2px solid;margin-left:auto;margin-right:auto;opacity:.4}.wp-block-separator:not(.is-style-wide):not(.is-style-dots){width:100px}.wp-block-separator.has-background:not(.is-style-dots){border-bottom:none;height:1px}.wp-block-separator.has-background:not(.is-style-wide):not(.is-style-dots){height:2px}.wp-block-table thead{border-bottom:3px solid}.wp-block-table tfoot{border-top:3px solid}.wp-block-table td,.wp-block-table th{padding:.5em;border:1px solid;word-break:normal}.wp-block-table figcaption{color:#555;font-size:13px;text-align:center}.is-dark-theme .wp-block-table figcaption{color:hsla(0,0%,100%,.65)}.wp-block-video figcaption{color:#555;font-size:13px;text-align:center}.is-dark-theme .wp-block-video figcaption{color:hsla(0,0%,100%,.65)}.wp-block-template-part.has-background{padding:1.25em 2.375em;margin-top:0;margin-bottom:0}#end-resizable-editor-section{display:none}
var kncmlang = true;
.pis-title { font-size: 18px; }
.pis-excerpt { color: white; }
.pis-excerpt { color: #4c4c4c;}
.pis-title { font-size: 22px !important; }
document.documentElement.className = document.documentElement.className.replace( 'no-js', 'js' );
body.theme-color-schema,
.preloader,
.floating-post-navigation .floating-navigation-label,
.header-searchbar-inner,
.offcanvas-wraper{
background-color: #ffffff;
}
body.theme-color-schema,
body,
.floating-post-navigation .floating-navigation-label,
.header-searchbar-inner,
.offcanvas-wraper{
color: #000000;
}
.preloader .loader span{
background: #000000;
}
a{
color: #000000;
}
body .theme-page-vitals,
body .site-navigation .primary-menu > li > a:before,
body .site-navigation .primary-menu > li > a:after,
body .site-navigation .primary-menu > li > a:after,
body .site-navigation .primary-menu > li > a:hover:before,
body .entry-thumbnail .trend-item,
body .category-widget-header .post-count{
background: #0027ff;
}
body a:hover,
body a:focus,
body .footer-credits a:hover,
body .footer-credits a:focus,
body .widget a:hover,
body .widget a:focus {
color: #0027ff;
}
body input[type="text"]:hover,
body input[type="text"]:focus,
body input[type="password"]:hover,
body input[type="password"]:focus,
body input[type="email"]:hover,
body input[type="email"]:focus,
body input[type="url"]:hover,
body input[type="url"]:focus,
body input[type="date"]:hover,
body input[type="date"]:focus,
body input[type="month"]:hover,
body input[type="month"]:focus,
body input[type="time"]:hover,
body input[type="time"]:focus,
body input[type="datetime"]:hover,
body input[type="datetime"]:focus,
body input[type="datetime-local"]:hover,
body input[type="datetime-local"]:focus,
body input[type="week"]:hover,
body input[type="week"]:focus,
body input[type="number"]:hover,
body input[type="number"]:focus,
body input[type="search"]:hover,
body input[type="search"]:focus,
body input[type="tel"]:hover,
body input[type="tel"]:focus,
body input[type="color"]:hover,
body input[type="color"]:focus,
body textarea:hover,
body textarea:focus,
button:focus,
body .button:focus,
body .wp-block-button__link:focus,
body .wp-block-file__button:focus,
body input[type="button"]:focus,
body input[type="reset"]:focus,
body input[type="submit"]:focus{
border-color: #0027ff;
}
body .theme-page-vitals:after {
border-right-color: #0027ff;
}
body a:focus,
body .theme-action-control:focus > .action-control-trigger,
body .submenu-toggle:focus > .btn__content{
outline-color: #0027ff;
}
Skip to the content
ಚಿಲುಮೆಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ತಾಣ
ಕವನ
ಕವಿತೆ
ಭಾವಗೀತೆ
ಜನಪದ
ನೀಳ್ಗವಿತೆ
ವಚನ
ಹನಿಗವನ
ಹಾಯ್ಕು
ಲಾವಣಿ
ಕೋಲಾಟ
ಅನುವಾದ
ಚಿತ್ರ ಕಾವ್ಯ
ಕಥೆ
ಹನಿ ಕಥೆ
ಕಿರು ಕಥೆ
ಸಣ್ಣ ಕಥೆ
ನೀಳ್ಗತೆ
ಜನಪದ
ಆತ್ಮ ಕಥೆ
ಅನುವಾದ
ಕಾದಂಬರಿ
ನಾಟಕ
ಲೇಖನ
ಅಣಕ
ನಗೆ ಹನಿ
ಹಾಸ್ಯ
ಭಾಷೆ
ವಿಜ್ಞಾನ
ಚಲನಚಿತ್ರ
ಸಾಹಿತ್ಯ
ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರ
ಪುಸ್ತಕ
ಇತರೆ
ವ್ಯಕ್ತಿ
ಇತಿಹಾಸ
ಪತ್ರ
ಪ್ರವಾಸ
ಕೃಷಿ
ಬಾಲ ಚಿಲುಮೆ
ಕವಿತೆ
ಕಥೆ
ನಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ
ಕೊಡವ
ಕೊಂಕಣಿ
ತುಳು
ಬಡಗ
Homeರಾಧೆಯ ಸ್ವಗತ
ಸಣ್ಣ ಕಥೆ
ರಾಧೆಯ ಸ್ವಗತ
ಪ್ರಭಾಕರ ಶಿಶಿಲApril 8, 2018February 15, 2018
ಈಗ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತಾ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಕೃಷ್ಣಾ. ಹೆಂಗಸರಿಗ್ಯಾಕೆ ಅವರ ಪ್ರಿಯಕರರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಆಯುಸ್ಸನ್ನು ಅವನು ಕೊಡುತ್ತಾನೋ? ನೀನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ: “ರಾಧೆ, ಈ ಮುಖ ಹೀಗೆ ಪ್ರಪುಲ್ಲಿತವಾಗಿರುವಾಗಲೇ, ನಿನ್ನ ದೇಹದ ಕಣಕಣಗಳಿಗೆ ಮುಪ್ಪಡರುವ ಮುನ್ನ ನಾನು ಸತ್ತು ಹೋಗಬೇಕು. ನಾನು ಮುದುಕನಾದಾಗ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ಸಹಿಸಬಲ್ಲೆ. ಆದರೆ ನನ್ನ ರಾಧೆಯನ್ನು ಮುದುಕಿಯಾಗಿ ಕಲ್ಪಿಸಿ ಕೊಳ್ಳಲಿಕ್ಕೆ ನನ್ನಿಂದ ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.”
ನಾನು ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದಿತ್ತು, ಆ ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ ನನ್ನನ್ನು ಮೊದಲು ಕರೆಸಿ ಕೊಳ್ಳಬೇಕಿತ್ತು ಎಂದು. ನಾನೇ ಮೊದಲು ಸತ್ತು ಹೋಗಿರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನೀನು ನನ್ನನ್ನು ನೆನಪಿನ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿಟ್ಟು ಪೂಜಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿತ್ತೆ? ನಿನ್ನ ತಾರುಣ್ಯದಲ್ಲಿ ಮುತ್ತಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ಚೆಲುವೆಯರ ನೆಪದಲ್ಲಿ ನನ್ನನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಮೂಲೆಪಾಲು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೆಯೊ? ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ನಾನು ನೆನಪಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವಂತದ್ದೇನಿದೆ ಎಂದು ಎಷ್ಟು ಬಾರಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿಲ್ಲ ನೀನು? ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣಾ, ನನಗೊಂದು ಆಸೆಯಿತ್ತು, ಒಂದೇ ಒಂದು. ನಿನ್ನ ತೊಡೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ತಲೆ ಇರಿಸಿ, ನೀನು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಕೊಂಡು ಅಲೌಕಿಕ ಆನಂದ ನೀಡುವಾಗ, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿಂದ ಜಾರುವ ಒಂದು ಹನಿ ನನ್ನ ಕಪೋಲದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಆ ದಿವ್ಯ ಕಣದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಪ್ರಾಣಶಕ್ತಿ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಬೇಕೆಂದು. ಅದಾಗಲಿಲ್ಲ ಕೃಷ್ಣ. ನಾವು ಅಂದುಕೊಂಡದ್ದೆಲ್ಲಾ ಎಲ್ಲಾಗುತ್ತದೆ?
ನಾನು ಒಬ್ಬಳು ಅನಾಮಿಕ ಹೆಣ್ಣು. ನೀನಲ್ಲದಿರುತ್ತಿದ್ದರೆ ನನಗೊಂದು ಅಸ್ತಿತ್ತ್ವವಾದರೂ ಎಲ್ಲಿತ್ತು? ಲೌಕಿಕ ಸಂಬಂಧದಲ್ಲಿ ನೀನು ನನಗೆ ಏನೂ ಅಲ್ಲ. ಆದರೆ ನೀನು ನನಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ಆಗಿದ್ದೆ; ನನ್ನ ಜೀವ, ನನ್ನ ಪ್ರಪಂಚ. ನೀನೋ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಬೇಕಾಗಿದ್ದವ, ಅಂಧಕಾರಕ್ಕೆ ಬೆಳಕಾಗಿ; ಉಸಿರಿಲ್ಲದವರಿಗೆ ಕೊಳಲ ಗಾನವಾಗಿ. ಇಡೀ ಆರ್ಯಾವರ್ತವೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಪೂಜಿಸಿ, ಹಾಡಿ ಹೊಗಳುತ್ತಿತ್ತಲ್ಲಾ? ಎಲ್ಲೋ ಕಾಡಲ್ಲಿ ಯಾವನೋ ಒಬ್ಬ ಅನಾಮಿಕ ವ್ಯಾಧನ ಬಾಣ ತಾಗಿ ಸಾಯುವಾಗ ನಿನ್ನ ಬಳಿ ಯಾರಿದ್ದರು? ಆಗ, ಪ್ರಾಣವಾಯು ದೇಹದಿಂದ ಹೊರಚಿಮ್ಮುವಾಗ ರಾಧಾ ಎಂದು ನೀನು ಕರೆದಿರಬಹುದೆ? ನೀನು ಆಗಾಗ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದುದು ಈಗ ನೆನಪಾಗುತ್ತದೆ; ಹುಟ್ಟು ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿಲ್ಲ; ಸಾವು ನಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. ಹುಟ್ಟು ಸಾವಿನ ಮಧ್ಯದ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಾವೇ ಹೊಣೆ.”
ಎಳವೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಸಾಹಸಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಬೆರಗುಗೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಬೆಳೆದೆ. ನಿನ್ನ ಸುತ್ತ ಗೋಪಾಲಕರ ಹಿಂಡಿತ್ತು. ನಿನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಸುತ್ತುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಗೋಪಿಕೆಯರ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಭೇದಿಸಿ ನಾನು ಬಯಸಿದ್ದನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಶಕ್ತಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿತ್ತು? ಆದರೆ ನೀನು ಅದು ಹೇಗೆ ಅಷ್ಟು ಮಂದಿ ಗೋಪಾಲಕರ, ಸುತ್ತುವರಿದಿದ್ದ ಗೋಪಿಕೆಯರ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ನನ್ನಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆಯೊ? ಅದು ಹೇಗೆ ನೀನು ನನ್ನ ಏರು ಯವ್ವನಕ್ಕೆ ನೂತನ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದೆಯೋ, ಈಗ ಒಂದೂ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀನಿರುವಾಗ ಜೀವಂತವಾಗಿದ್ದ ಸಹಸ್ರ ಸಹಸ್ರ ಕನಸುಗಳೆಲ್ಲಾ ಕರಗಿ ಹೋಗಿ ಕ್ರೂರವಾದ ವಾಸ್ತವವೊಂದೇ ಕಣ್ಣೆದುರು ಕಾಲಭೈರವನಾಗಿ ತಾಂಡವನೃತ್ಯ ಮಾಡುವಾಗ, ಕಣ್ಣು ನಿನ್ನನ್ನು ಕಾಣಲು, ಕಿವಿ ನಿನ್ನ ಮೋಹನ ಮುರಳಿಯ ಸಪ್ತಸ್ವರ ಕೇಳಲು ಕಾತರಿಸುತ್ತಿವೆ. ಏನು ಮಾಡಲಿ?
ನೀನು ಮುರಳಿ ನುಡಿಸಿದರೆ ರಾಗಜ್ಞಾನವಿಲ್ಲದ ಗೋಪಾಲಕರು ನಾದೋಪಾಸಕರಾಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೂ ಗೋಪಿಕೆಯರ ಮೈಯಲ್ಲಿ ನಾಟ್ಯಸರಸ್ವತಿಯ ಆವಾಹನೆ. ನನ್ನದು ಭಿನ್ನ ಅನುಭೂತಿ. ಈ ಸಮಸ್ತ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ನೀನು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಂತೆ, ಅದರಲ್ಲಿ ನಾನು ನಾದ ಶರೀರಿಯಾಗಿ ಸಂಚರಿಸಿದಂತೆ. ನನಗೆ ಗೋಪಿಕೆಯರಂತೆ ಕುಣಿಯಲು ಆಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಗೋಪಾಲಕರಂತೆ ನಿನ್ನ ಮುರಳಿಯ ಶ್ರುತಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡಲು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನಿನ್ನೊಡನೆ ನಿನ್ನ ಮುರಳಿಯ ನಾದವನ್ನು ನನ್ನದನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನು ನೀನು ಪೂರ್ಣತ್ವದಿಂದ ಪೂರ್ಣತ್ವವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸ್ಥಿತಿಯೆನ್ನುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿನ್ನ ಭಾಷೆ ನನಗೆ ಆಗ ಅರ್ಥವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಮುರಳಿಯ ನಾದವಿಲ್ಲದ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡ ಅರ್ಥಶೂನ್ಯವೆಂಬ ಅನುಭವ ಈಗ ಆಗುತ್ತಿದೆ.
ಹೆಣ್ಣು ಗಂಡನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಒಲಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಕೃಷ್ಣಾ. ಅವಳ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಮೀಸೆ ಇರುವವರೆಲ್ಲಾ ಗಂಡಸರಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಬುದ್ಧಿಯ ಭಾವವಾಗಲು ಯಾವನಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೋ ಅವನು ನಿಜವಾದ ಗಂಡು. ನಾನು ಎಲ್ಲೇ ಇರಲಿ, ಏನೇ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿ ಆಗೆಲ್ಲಾ ನೀನು ನನ್ನೆದುರು ಅಮೂರ್ತವಾಗಿ ನಿಂತುಕೊಂಡಿರುವಂತೆ, ನೀನು ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿಯೊಳಗಣ ಭಾವವಾಗಿರುವಂತೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಮೈಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ಕಳಚಿ ಸ್ವಚ್ಛಂದ ಮಜ್ಜನ ಮಾಡುವಾಗ ಗುಹ್ಯಾತಿಗುಹ್ಯ ಭಾಗಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ನಿನ್ನ ಸುಕೋಮಲ ಕರಸ್ಪರ್ಶವಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದೆನ್ನಿಸುವ ಪುಳಕಿತ ಭಾವ. ನೀನು ಗೋಪಿಕೆಯರೊಡನೆ ರಾಸಕ್ರೀಡೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದವನು. ನನ್ನೊಡನೆ ಹೀಗೆ ದಿನಾ ಅಮೂರ್ತವಾಗಿ ರಾಸಕ್ರೀಡೆಯಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ನಾನು ಸಣ್ಣವಳಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನೀನು ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಹೇಳಿದ್ದಂತೆ ಇಬ್ಬರೇ ಇಬ್ಬರು ನಾವು ಒಂದೇ ಒಂದು ಬಾರಿಯಾದರೂ ರಾಸಕ್ರೀಡೆಯಾಡಬೇಕು. ಆದರದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ನನಗೆ ಈಜು ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಹಾಗೆ ಈಜಬಲ್ಲವರು ನಂದಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ, ಮಥುರೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರಿದ್ದರು? ನೀನು ಭವಸಾಗರವನ್ನು ದಾಟಿಸುವವನೆಂದು ಭಾವುಕರು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು. ನನ್ನನ್ನು ನೀನು ಒಮ್ಮೆಯೂ ಯಮುನೆಯನ್ನೂ ದಾಟಿಸಿರಲಿಲ್ಲ!
ನಿನ್ನ ಕೊಳಲಗಾನಕ್ಕೆ ನಾನು ನನ್ನದೆನ್ನುವದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಕಳಕೊಂಡ ಆ ಅಮೃತಗಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ನೀನು ಮಧುರ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಗಾನ ಮತ್ತು ನರ್ತನ ನಮ್ಮನ್ನು ಪ್ರಾಪಂಚಿಕತೆಯಿಂದ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದತ್ತ ಒಯ್ಯಬೇಕು. ಕವಿಜನರು ಹೇಳುವ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಅದೇ. ಯೋಗೀಶ್ವರರ ತತ್ತ್ವವಿಚಾರವದು. ಅದುವೇ ವಿರಹಿಗಳ ಸಿಂಗಾರ. ನಾನು ಕೊಳಲಿಂದ ನುಡಿಸಿದ್ದೆಲ್ಲಾ ಅಲೌಕಿಕ ಆಮೋದವಾದದ್ದು ನನ್ನ ರಾಧೆಯಿಂದಾಗಿ. ಹೆಣ್ಣುಗಳು ಎಷ್ಟೂ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಅಲೌಕಿಕ ಸ್ಪೂರ್ತಿ ಕೊಡಲು ಎಲ್ಲರಿಂದ ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಸುತ್ತುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಗೋಪಿಕೆಯರ ಸಮೂಹ ಉನ್ಮಾದದಿಂದ ನನಗೆ ಏನನ್ನೂ ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನ ಮೌನವೂ ಮಾತಾಡುತ್ತದೆ. ಅರಿತಷ್ಟೂ ಅರಿಯಲಾಗದ ನಿಗೂಢ ನೀನು. ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣುವ ಈ ನಿಸರ್ಗದೆಲ್ಲೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದಂತೆ ನೀನು ಪಸರಿಸಿ ಕೊಂಡಿದ್ದಿ ಎಂಬ ಅನುಭೂತಿಯಿಂದ ಕೊರಳಿಗೆ ಚೈತನ್ಯ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಬುದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾವ ಅರಳುತ್ತದೆ. ಆಗ ಬಿದಿರ ತುಂಡಿನಲ್ಲಿ ನಾದವೆಂಬ ಜೀವ ಸಂಚಾರವಾಗುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಕೊಳಲ ಗಾನಕ್ಕೆ ನಾದ ತುಂಬಿದವಳು ನೀನು. ನಾನು ಇಷ್ಟೂ ವರ್ಷ ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ ನಾದ ಈಗ ನನ್ನದಾಗಿದೆ. ಇನ್ನು ನನ್ನಿಂದ ಅದು ಬೇರಾಗುವುದಿಲ್ಲ” ಎಂದಿದ್ದೆ. ಆದರೀಗ ನಿನ್ನ ನಾದವನ್ನು ಇಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ನೀನು ಹೊರಟೇ ಹೋದೆ.
ಹಾಗೆ ನಾನು ನಿನ್ನ ನಾದವಾದ ಮೇಲೆ ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲಿರುವವನಿಗೆ ನಾನು ಏನಾಗುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಭಾವ ಕಾಡಿದ್ದು ಅದೆಷ್ಟು ಸಲ? ನೀನು ನಂದಗೋಕುಲದ ಗೋವಳತ್ವದಿಂದ ಮಥುರೆಯ ಅರಸತ್ವಕ್ಕೆ ಏರಿದೆ. ನಾನು ನಂದಗೋಕುಲದ ಮಗಳಾಗಿದ್ದವಳು ಮಥುರೆಯ ಸೊಸೆಯಾಗಿ ಬಂದೆ. ಕುಲದ ಬಲ, ಅರಸೊತ್ತಿಗೆಯ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಇಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಎಷ್ಟು ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರಲು ಸಾಧ್ಯ ಹೇಳು? ಅಲ್ಲದೆ ಇದ್ದುದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ನಿನಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿ ನಿನ್ನ ಕೊಳಲ ನಾದವಾದ ಮೇಲೆ ಅವನಿಗೆ ಕೊಡಲು ನನ್ನಲ್ಲಿ ಏನಿತ್ತು? ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿಯ ಭಾವ ನೀನಾದ ಮೇಲೆ ಅವನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಅವನು ಮುಟ್ಟಿದರೆ ಅರಳದ ಗೊಡ್ಡು ದೇಹ. ಗಂಡಂದಿರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಹೆಂಡತಿಯರ ದೇಹ ಮಾತ್ರವೆಂದು ನನ್ನಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದು ಅಮ್ಮನ ಅನುಭವವಾಗಿರಬೇಕು. ನನ್ನ ಪಾಲಿಗೂ ಅದು ನಿಜವಾಯಿತು. ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿಯ ದೇಹದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಒಡೆಯನಾಗಬಹುದು. ಹೆಂಡತಿಯ ಬುದ್ಧಿ ಭಾವಗಳ ಒಡೆಯರಾಗುವ ಭಾಗ್ಯ ಭುವನದ ಎಷ್ಟು ಗಂಡಂದಿರಿಗಿರಬಹುದು?
ಹಾಗೆ ನಿನ್ನ ನಾದ ನಾನಾದಂದು ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಂತಿಯನ್ನು ಇಂದಿಗೂ ನಾನು ಕಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಆಗ ನೀನು ಹೇಳಿದ್ದೆ: “ಹೆಣ್ಣು ಯಾವ ಪ್ರತಿಫಲವನ್ನೂ ಅಪೇಕ್ಷಿಸದೆ ಹೀಗೆ ಮನಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ತನ್ನದೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಅರ್ಪಿಸುವುದಿದೆಯಲ್ಲಾ ಅದು ಇರದುದರೆಡೆಗೆ ತುಡಿಯುವ ದಿವ್ಯ ಕಣ. ನಿನ್ನಿಂದ ನಾನು ಯಾವಾಗ ಏನನ್ನು ಬೇಕಾದರೂ ಕೇಳಿ ಪಡೆಯ ಬಹುದು. ಆದರೆ ನೀನಾಗಿಯೇ ನನ್ನದೇನಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲವೂ ನಿನ್ನದೇ” ಎಂದೂ ಪೂರ್ಣವಾಗಿ ನಿರ್ವಾಣವಾಗುವಾಗ ಸಿಗುವ ಅನುಭೂತಿಗೆ ಉಪಮೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಎಷ್ಟೋ ಹೆಣ್ಣುಗಳ ನಡುವೆ ಹಂಚಿ ಹೋದವನು ನಾನು. ಆದರೆ ಪೂರ್ಣತ್ವ ಸಿಗುವುದು ನಿನಗೆ, ನಿನಗೆ ಮಾತ್ರ” ಎಂದು ನನ್ನ ಮೈ ಮರೆಯಿಸಿದ್ದೆ. ಹಾಗಂದವನು ನಂದ ಗೋಕುಲದಿಂದ ಮಥುರೆಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಒಂದೇ ಒಂದು ಮಾತು ಹೇಳದೆ ಮಾಯವಾಗಿದ್ದೆ!
ಮಥುರೆಯಲ್ಲಿ ನಿನ್ನ ಕೊಳಲನ್ನು ಅಷ್ಟು ದಿನ ಎಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದೆ? ನಾನು ಮಥುರೆಯ ಸೊಸೆಯಾಗಿ ಪತಿಯ ಮನೆ ಸೇರಿದಂದು ಮಥುರೆ ನಿನ್ನ ಕೊಳಲಿನ ನಾದದಲ್ಲಿ ತೇಲಿತಲ್ಲಾ? ಎಂದೋ ನಂದಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ ನುಡಿಸಿದ್ದು ಇಂದು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಯಾಕೆ ನೆನಪಾಯಿತು ಎಂದು ಪತಿಗೃಹದವರು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವಾಗ ನಾನು ಏನೆಂದು ಉತ್ತರಿಸಿಯೇನು? “ನನ್ನ ಜೀವವೇ, ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಕೊಳಲಿನ ನಾದವಾದೆ. ನಂದಗೋಕುಲದಲ್ಲೇ ನನ್ನ ಸಮಸ್ತವನ್ನೂ ನಿನಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿದ್ದಾಗಿದೆ. ನನ್ನ ಬುದ್ಧಿ ಭಾವಗಳ ಒಡೆಯನೇ, ಅವೆರಡನ್ನೂ ನಿನಗೆಂದೇ ಇಟ್ಟು, ದೇಹವನ್ನು ನನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದವನಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅಂದು ಅವನು ಅದೇನು ಸುಖಪಟ್ಟನೊ? ಅಂದು ಎಂದೇನು? ಅವನು ಬುದ್ಧಿಭಾವಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸುವವನಾದರೆ ಎಂದೆಂದೂ ಸುಖ ಪಟ್ಟಿರಲಾರ. ಆದರೆ ಅವನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಸಂತೃಪ್ತಿಯಿತ್ತು. ನಂದಗೋಕುಲದ ಹೆಣ್ಣೊಬ್ಬಳು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಒಲಿಯದೆ ತನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದದ್ದು ದೊಡ್ಡ ಸಾಧನೆಯೆಂದು ಅವನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಂತಿತ್ತು. ಪ್ರೀತಿಯೆಂದರೇನೆಂದೇ ಅರಿಯದೆ ಮದುವೆಯಾಗುವವರೆಲ್ಲಾ ಇವನ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತಾರಾ? “ಅಂತರಂಗದ ಆಳಕ್ಕಿಳಿದು ಶೋಧಿಸಲಾಗದವರು ಬಾಹ್ಯ ಆಚರಣೆಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಶಸ್ತ್ಯ ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಹೃದಯಗಳು ಒಂದಾಗಬೇಕಿರುವ ಮದುವೆಗಳು ಕುಲಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ವಿಷಯಗಳಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತವೆ” ಎಂದು ನೀನಂದದ್ದು ನೆನಪಾಗುತ್ತಿದೆ.
ನೀನು ಕೃಷ್ಣಾ, ನಿನ್ನನ್ನು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಾ ಹೋದೆ. ಜಾತಿ, ಜಾತಕ, ಪಂಚಾಂಗ, ಮಹೂರ್ತ ಒಂದನ್ನೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ. ಜಾತಿ ಮತ್ತು ವರ್ಣಗಳು ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಬರುವುದಲ್ಲ; ಅವು ಸ್ವಭಾವದಿಂದ ಆರೋಪಿತವಾಗುತ್ತವೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದೆ. ಹಾಗೆ ಮದುವೆಯಾದವರನ್ನೆಲ್ಲಾ ಇಷ್ಟಪಡಲು ನಿನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತಾ? ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗೆಂದು ಕೇಳಲಿಲ್ಲ. ಭಕ್ತ ಕೇಳದಿದ್ದರೆ ಯಾವ ದೇವರು ತಾನಾಗಿಯೇ ವರವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ? ಆದರೆ ನಮ್ಮ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಮದುವೆಯ ಚೌಕಟ್ಟಿನೊಳಗೆ ಬಂಧಿಸಿಡಲು ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಿನ್ನನ್ನು ಮದುವೆಯಾದವರಿಗೆ ನಿನ್ನ ಕೀರ್ತಿ ಬೇಕಿತ್ತು. ಮಥುರೆಯ ಅಪರಿಮಿತ ಸಂಪತ್ತು ಬೇಕಿತ್ತು. ನನಗೆ ಬೇಕಿದ್ದುದು ನೀನು ಮಾತ್ರ. ನೀನು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೂ ನನಗೆ ಮಾತ್ರ. ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿನ ಹಿಂದೆ ಸೇರಿಕೊಂಡಿರುವುದೂ ನನ್ನ ಹೆಸರು ಮಾತ್ರ. ರಾಧಾಕೃಷ್ಣ!