IMO ~ Steunt GroenLinks een boycot van Israel?

 

 

Steunt GroenLinks een boycot van Israel?

http://www.israel-palestina.info/actueel/2019/04/14/steunt-groenlinks-een-boycot-van-israel/

 

= IMO Blog =

(Vervolg van deel 1.)

Wat veel Joden steekt is de blinde vlek bij links voor de vaak zoveel grotere misstanden in Arabische landen in vergelijking met de vaak zware kritiek op Israel. Bijvoorbeeld voor het extreme racisme in met name de Golfstaten tegenover Aziaten, die soms letterlijk als slaven worden gehouden en uitgebuit. Martelpraktijken, gevangenissen waar je nooit meer uitkomt laat staan een advocaat te zien kunt krijgen, een verbod op het belijden van andere godsdiensten en ga zo maar door. En nee, dat rechtvaardigt niet alles wat in Israel gebeurt, ook daar is het soms goed mis en worden Arabieren geregeld gediscrimineerd. Maar het deugt niet om de misstanden aan één kant zo uit te vergroten en die aan de andere kant goeddeels te negeren. Volgens sommigen is dat een vorm van antisemitisme maar zelfs als dat niet de intentie is, is het niet alleen onterecht maar ook contraproductief als je wilt bijdragen aan een oplossing van het conflict.

Gekleurd

Voor GroenLinks is het Israelisch-Palestijns conflict een speerpunt, dat vaak als enige conflict concreet wordt genoemd in het verkiezingsprogramma. Het enige conflict ook waarover geregeld moties worden ingediend, en actiegroepen rond de partij actief zijn (op meerdere GroenLinks bijeenkomsten en congressen stonden Palestina activisten met een stand, zamelden handtekeningen in of deelden pamfletten uit). Men lobbyt actief voor een ander, Israelkritischer beleid en bijvoorbeeld een wapenembargo tegen Israel. Geen ander land mag zich op zoveel aandacht verheugen.

Uiteraard staat GroenLinks hierin niet alleen, en geldt dit ook voor andere linkse partijen, al heb ik de indruk dat GroenLinks wel de kroon spant. Precies diezelfde preoccupatie zie je bij de VN, Amnesty en diverse vredes- en ontwikkelingsorganisaties. Ik heb hier in het verleden vaker over geschreven, en het voert te ver de redenen daarvan hier opnieuw te bespreken. Feit is dat deze organisaties als objectieve bronnen worden gezien binnen links, niet als spelers in het veld met hun eigen belangen en blinde vlekken. En alles wat uit pro-Israelische hoek komt wordt per definitie gezien als onbetrouwbaar en als het resultaat van een goed geoliede lobby, niet de oprechte visie van mensen en organisaties die vaak ook naar vrede en een oplossing streven.

Door steeds een dergelijk onderscheid te maken, en alleen aan bepaalde (vaak behoorlijk gekleurde) bronnen geloof te hechten, en bepaalde soms behoorlijk radikale organisaties aan Palestijnse kant te steunen en als enige legitieme stemmen te zien, heeft men een totaal vertekend beeld van het conflict. Het heeft wel iets weg van visueel neglect, een aandoening waarbij men een deel van zichzelf en de wereld over het hoofd ziet. Mensen die hieraan lijden zien soms maar een helft van hun lichaam of tekenen een helft van een klok, zonder hier erg in te hebben, en zonder dat je ze kunt laten inzien dat ze dit doen.

Half verhaal

Terug naar de vraag hoe GroenLinks nu tegenover BDS en Israels bestaansrecht staat. Bram van Ojik vertelde aan het NIW (en ook in een discussieavond van de Liberaal Joodse Gemeente) maar het halve verhaal: men is niet voor alles waar BDS voorstaat, maar vindt dit een legitieme beweging die ‘niet gecriminaliseerd’ mag worden. Men heeft met de motie vooral de vrijheid van meningsuiting en van deze vorm van actie tegen Israel willen beschermen, zonder het met alle doelen per se eens te zijn. Van Oijk was echter niet helemaal eerlijk waar hij ontkent het met BDS eens te zijn, en uit alles blijkt dat de partij behoorlijk sympathiek staat tegenover deze beweging en de pro-Palestina beweging in het algemeen.

De partij hinkt daardoor nogal op twee gedachten: men staat officieel een tweestatenoplossing voor waarbij Israel zich uit de Westbank moet terugtrekken, en ook heel Oost Jeruzalem inclusief de Joodse wijk en Joodse heilige plaatsen moet opgeven, en alle nederzettingen ontruimen. Maar sommigen in de partij gaan veel verder dan dit (ook al behoorlijk eenzijdige) standpunt, en schurken tegen het Palestina Komitee en DocP aan, waar men heel Israel als bezet Palestina ziet en men geweld tegen Israel vaak als legitieme vorm van verzet ziet. De vele kontakten die er tussen BDS kopstukken en gewelddadige groepen zijn, worden ontkend: allemaal zionistische propaganda. De veelvuldig met BDS acties gepaard gaande antisemitische incidenten worden eveneens ontkend en de motie stelt dat ‘BDS ten onrechte in verband wordt gebracht met antisemitisme’.

Bram van Ojik was zelf overigens zes jaar geleden te zien met een kaartje in zijn hand van de BDS beweging, met de tekst: ‘koop geen Israelische apartheid’.

Video

Minstens even vervelend moet het voor de partij zijn geweest dat ze door een aan Hamas gelieerde organisatie in een propagandavideo worden geprezen. Deze video van het European Palestinian Media Center, volgens onderzoeksjournalist Carel Brendel feitelijk de propagandatak van Hamas in Europa, circuleert op internet en verwelkomt de motie van GroenLinks. Jonet schrijft:

“De makers roemen de partij als ‘de eerste Nederlandse politieke partij die oproept tot een boycot van Israël’. In het Arabisch staat er te lezen: ‘Op het congres heeft GroenLinks een resolutie aangenomen waarin BDS als een legitiem middel wordt beschouwd voor de steun aan de Palestijnse strijd voor gerechtigdheid’.”

Van Ojik noemt de video overigens nergens in zijn reacties op de commotie. Aan het NIW verklaarde hij fel tegen antisemitisme te zijn:

“Hoe legitiem kan een middel zijn als het doel dat niet is? De BDS-beweging streeft impliciet, maar vaak ook expliciet, het verdwijnen van de staat Israël na. “Als ik daar vanuit BDS een pleidooi voor hoor, wordt de grens van legitimiteit wel bereikt. Ik geloof best dat onder de brede BDS-paraplu mensen schuilen die er zeer verwerpelijke standpunten op nahouden. Ik heb er geen enkel probleem mee daar afstand van te nemen. Als er binnen de BDS-beweging sprake is van antisemitisme, vind ik dat uiteraard volledig verwerpelijk. Tegen alle vormen van antisemitisme moet je zo actief mogelijk ageren.”

Dat klinkt mooi. Hij verstaat zoals gezegd wel deels andere dingen onder antisemitisme, en zal in Israelhaat en uitlatingen over ‘zionistisch tuig’ etc. niet direct antisemitisme herkennen, ook al zit dat er overduidelijk wel in. Misschien dat nog een paar gesprekken, in open sfeer, en zonder onderstaande aantijgingen, toch enig effect kunnen hebben.

Bruin

Daarom zijn de artikelen en tweets die na het aannemen van de motie verschenen en GroenLinks bruin noemden en met de NSB of de nazi’s gelijkstelden, ook zowel onterecht als contraproductief. Maar vreemd is het wel. Intelligente, weldenkende mensen die iets dat zo evident is blijven ontkennen. Vanuit de BDS beweging zijn veelvuldig antisemitische geluiden te horen, ook in Nederland. Het opvallendst zijn de acties op de Dam. Hoe vaak is men daar al niet over de schreef gegaan? Bekende activisten, niet gekken die toevallig aan komen waaien, vergelijken er Israel en Joden met de nazi’s, gebruiken nazi symbolen, praten aanslagen goed, treiteren en bedreigen Joden, niet alleen pro-Israel demonstranten maar ook toevallige passanten en Israelische toeristen. De lijst is lang en wordt met de week langer, maar toch lukt het maar niet ertegen op te treden. Het wordt tijd dat burgemeester Halsema en de GroenLinks leden in de raad Van Ojiks woorden “Tegen alle vormen van antisemitisme moet je zo actief mogelijk ageren” ter harte nemen.

Kemal Rijken schrijft over GroenLinks in Jonet:

“De GroenLinks-leden zijn vrij om dergelijke moties in te brengen en aan te nemen maar nu de partij overal in de lift zit en verantwoordelijkheden wil nemen, kan dit pijnlijke en ongemakkelijke situaties veroorzaken. In veel gemeenten bestuurt GroenLinks sinds vorig jaar mee en bekleedt het belangrijke bestuursposten, waaronder in Amsterdam. De Joodse gemeenschap in de hoofdstad staat onder druk vanwege de voortdurende antisemitische dreiging. Van GroenLinks-burgemeester Halsema wordt bescherming en daadkracht verwacht. Op verschillende momenten heeft zij de Joodse Amsterdammers al een hart onder de riem gestoken, maar velen bespeuren nog ‘te weinig actie’ wanneer het er echt op aankomt. (…)

Nu GroenLinks een bestuurderspartij lijkt te worden en ook in de toekomst meer bestuurlijke verantwoordelijkheid wil nemen (denk aan provinciebesturen en mogelijk aan een toekomstig kabinet), moet de partij compromissen sluiten en vuile handen maken. De GroenLinks-bestuurders en volksvertegenwoordigers lijken daar klaar voor te zijn, maar de achterban lijkt nog even ultra-links en donkergroen als vanouds. Hier ligt een spanningsveld en hier zal het ook in de komende jaren blijven wringen. GroenLinks is geen antisemitische partij en is niet tegen de staat Israël, maar de partij heeft wel moeite met het naar voren brengen van haar keuzes inzake. De ongemakkelijkheid die ontstaan is na de EPAL-video van deze week bewijst dat eens en temeer. De partij zal daarom helder moeten kiezen en nog beter moeten communiceren, indien zij geloofwaardig wil blijven op het Joodse en op het Israël-dossier.”

Dat betekent dat de partij de Midden-Oosten werkgroep beter in toom moet houden, en meer oog moet ontwikkelen voor de radikale visies die onder mooie woorden als ‘verzet tegen de bezetting’ en ‘geweldloos’ schuil gaan. Kwalijke zaken worden soms mooi verpakt. Maar om dat te kunnen zien moet men de blinde vlek voor Palestijns extremisme en antisemitisme kwijtraken. Het is links indertijd gelukt de blinde vlek voor de vele misstanden in het communisme kwijt te raken, dus misschien dat dit ook nog wel gaat lukken. Dan kunnen mensen als ik en linkse Joden weer met een goed gemoed en zonder onmogelijke dilemma’s gaan stemmen. Zet hem op Bram!

Ratna Pelle

 

IMO - GroenLinks staat wel/niet achter een boycot van Israel

 

 

GroenLinks staat wel/niet achter een boycot van Israel

http://www.israel-palestina.info/actueel/2019/04/13/groenlinks-staat-wel-niet-achter-een-boycot-van-israel/

 

= IMO Blog =

Bij politieke partijen, media en opiniemakers in het Westen geldt Israels bestaansrecht van oudsher als vaststaand feit in de discussie over het Midden-Oosten. Dat is echter al jaren aan het opschuiven, en dit bestaansrecht wordt tegenwoordig zelfs in gerenommeerde media met enige regelmaat openlijk betwijfeld of betwist. Dat leidt vervolgens meestal tot verontwaardiging van de ‘usual suspects’, en heel soms wringt een hoofdredacteur of ombudsmens zich in bochten om aan beide kanten recht te doen maar verder gebeurt er weinig. Zelfs in VPRO’s Zomergasten mocht de hardcore antizionist Abou Jahjah een paar jaar geleden uitgebreid zijn ideeën aan de man brengen. En nu heeft dan een gerenommeerde serieuze politieke partij BDS omarmd. – Of wacht, ze steunen het ook weer niet echt, zo verklaart men later als er toch wat commotie door komt in de weken voor de provinciale statenverkiezingen.

Motie

Afgelopen februari nam het GroenLinks congres een motie aan waarin wordt gesteld dat BDS ‘een geoorloofd middel is om de Palestijnen te helpen in hun strijd voor rechtvaardigheid’. De Europarlementariërs van de partij worden bovendien opgeroepen zich krachtig te verzetten tegen verboden van BDS zoals bijvoorbeeld in Frankrijk (zie volledige motie onderaan deze blog). Dit leidde begrijpelijkerwijze tot verontrustende reacties uit pro-Israel hoek en een demonstratie van Christenen voor Israel die ook de NOS haalde, waarop een gesprek volgde, en een verklaring op de website van GroenLinks waarin een en ander werd gedownplayed. Bram van Ojik sprak ook met het NIW om de schade te beperken. Het werd er allemaal niet duidelijker op. Op de GroenLinks website staat:

“De motie is niet bedoeld als steun aan de doelen van BDS. Sterker nog: GroenLinks is niet voor een boycot van Israël. GroenLinks hecht groot belang aan het naleven van het internationaal recht en aan respect voor mensenrechten. In het Israëlisch-Palestijnse conflict verwerpen wij geweld en intimidatie van beide zijden.”

In het NIW verklaart Van Ojik:

“Het ging ons erom of je met een verbod of beperkende maatregelen op BDS moet reageren, de motie was voor ons vooral een kwestie van de legitimiteit van de BDS-beweging. Niet zozeer haar doelen, als wel het middel. Waarmee je het eigenlijk dus vooral over de vrijheid van meningsuiting hebt. Wij doen het zelf niet, maar als mensen willen pleiten voor BDS, moeten zij dat wat ons betreft kunnen doen.”

In de begeleidende tekst van de motie werd echter gesproken over ‘de gewelddadige Israëlische onderdrukking’, de ‘bezetting van Gaza’, ‘geweldloos Palestijns verzet’ en het ‘onterecht in verband brengen van BDS met antisemitisme’ door een ‘krachtige lobby’, aldus het NIW in hetzelfde artikel. Ook zegt de motie dat ‘Burgeracties zoals BDS aansluiten bij de EU kernwaarden van vrije meningsuiting en geweldloze politieke actie’.

Dat verbaast me niks als ik even later lees dat hij uit de koker komt van Karel van Broekhoven, radikaal anti-Israel activist en voorzitter van de Midden-Oosten werkgroep van GroenLinks, die nauw samenwerkt met het Nederlands Palestina Komitee (NPK). Werkgroeplid Wim Lankamp is tevens bestuurslid bij het NPK en NPK-voorzitter Robert Soeterik mocht eens als Midden-Oosten deskundige komen orakelen* bij GroenLinks. Van Broekhoven kwam ook meermaals in het nieuws met anti-Israel acties, zoals vorig jaar toen zijn Breed Platform Palestina een sticker met de naam van de Palestijnse activiste Ahed Tamimi plakte over het straatnaambord van verzetsheldin Hannie Schaft in Haarlem. Ahed Tamimi heeft zich uitgesproken voor gewelddadig Palestijns ‘verzet’ (lees aanslagen), en komt uit een militante familie die bekend staat om haar steun aan geweld. Ze werd in december 2017 opgepakt omdat ze samen met een nicht geweld gebruikte tegen Israelische soldaten in de hoop een reactie uit te lokken.

Er zijn veel dwarsverbanden en samenwerkingen tussen pro-Palestina activisten en GroenLinks. In de Midden-Oosten werkgroep zitten of zaten onder meer Sietse Bosgra (secretaris van het NIPI) en Jaap Hamburger en wijlen Hajo Meijer (EAJG). Op een bijeenkomst in 2013 op initiatief van de Midden-Oosten werkgroep kwamen BDS’ers van UCP, ABVA-KABO en DocP (Sonja Zimmermann) de stand van zaken rond BDS bespreken, nadat GroenLinks net haar ‘foute’ bewakingsbedrijf G4S de deur had gewezen (omdat G4S meewerkt aan de bewaking van gevangenissen in Israel).

Vernietiging

De begeleidende tekst bij de BDS motie komt dicht in de buurt van het taalgebruik van DocP, waar stelselmatig van een zionistische lobby wordt gesproken en BDS als geweldloos verzetsmiddel wordt gepromoot. DocP steunt BDS en omschrijft het doel ervan o.a. als volgt: “BDS wil vernietiging van de Joodse staat”, zo wordt constant herhaald. Nee: BDS wil een staat waar alle inwoners gelijke rechten hebben, inclusief de joodse inwoners (50% van de bevolking).

Hier zit hem natuurlijk de crux. Wat is ‘vernietiging van de Joodse staat?’. Als je daarmee bedoelt dat je voor het platgooien van Israel met bommen bent, dan begrijp ik dat GroenLinks, maar ook DocP en andere organisaties die Israels bestaansrecht niet erkennen, ontkennen hiervoor te zijn. Vernietiging suggereert geweld, oorlog en/of gewelddadige verdrijving. Hamas is daarvoor, en delen van Fatah ook, Hezbollah en Iran, maar maatschappelijke en belangenorganisaties zeggen uiteraard niet een dergelijk extreem doel na te streven. En willen dit denk ik ook oprecht niet.

Wanneer in pro-Israelhoek van ‘vernietiging van Israel’ wordt gesproken, wordt vaak gehint op de gevolgen van maatregelen of acties die een partij/organisatie voorstaat. Men bedoelt doorgaans dat de betreffende persoon of organisatie het zelfbeschikkingsrecht van Joden in het land Israel ontkent, en/of dat men maatregelen voorstaat die Israels bestaansrecht dusdanig in gevaar brengen dat zij mogelijk niet kan overleven. Zo zeggen veel Palestina adepten (zoals DocP ook hierboven stelt) dat een Joodse staat racistisch is en er een staat moet komen waar Joden en Arabieren gelijke rechten hebben. Dat lijkt zeer oppervlakkig bekeken misschien eerlijk, gezien het feit dat Joden en Arabieren al zolang om hetzelfde stukje land strijden, maar men vergeet eventjes dat er al tientallen Arabische landen zijn, die qua cultuur, godsdienst en taal deels sterk verwant zijn aan de Palestijnse identiteit. Bovendien zijn uit deze landen bijna een miljoen Joden verdreven en hebben zij hier nooit gelijke rechten gehad.

Israel heeft een deel van deze vluchtelingen opgevangen. Er is geen andere Joodse staat, en de Joden zijn ook veel kwetsbaarder gezien hun aantallen en de lange geschiedenis van antisemitisme en vervolging. Als zo’n experiment met één staat voor beide volken zou mislukken (en die kans lijkt me erg groot) dan is het de vraag waar Joden veilig heen kunnen en waar en hoe hun cultuur, taal en godsdienst beschermd en behouden kunnen blijven. Joodse gemeenschappen in Europa en Amerika staan ook om verschillende redenen onder druk: mensen voelen zich onveilig, hebben met antisemitisme te maken of met kleine aantallen en assimilatie waardoor steeds meer Joods leven dreigt te verdwijnen.

Zionist

Dit alles lijkt GroenLinks niet te snappen of niet te deren. Men ziet Joden waarschijnlijk meer als religie dan als volk, en vindt zeker dat ze niet gediscrimineerd mogen worden op de ‘klassieke’ manier zoals de klassieke antisemieten dat deden: ze hebben gelijke grondrechten en mogen hun religie vrijelijk belijden en erbij lopen hoe ze willen etc. etc. Maar als ze worden belaagd door anti-Israeldemonstranten en misschien zelf een Israelvlag bij zich hebben dan wordt dit niet gezien als antisemitisme maar als onderdeel van de strijd tussen pro- en anti-Israel sympathisanten. Wanneer BDS’ers zionisten ‘tuig van de richel’ of ‘pieces of shit’ noemen (Norren) en de Davidster voor een kakkerlak of hakenkruis inruilen (wederom Norren) dan heet dat ‘activisme’, misschien grof, maar geen antisemitisme. Een zionist is voor veel Palestina sympathisanten sowieso al een verwerpelijk persoon, iemand die er extreme opvattingen op na houdt over de Palestijnen en hun moedwillige verdrijving en vernedering voorstaat. En voor zo iemand hoef je geen respect te hebben, en wanneer die wordt aangevallen is dat dus geen antisemitisme. Zo sluit je mensen uit en rechtvaardig je geweld tegen je opponent, een kenmerk van extremistisch denken.

GroenLinks gaat natuurlijk niet zo ver, al zal er in de partij wel door sommigen zo over gedacht worden. Bij1 lijkt wel zover te gaan, en op een ontluisterende video is te zien hoe een Jood, enkel om het feit dat hij zionist is en Israel steunt, wordt vernederd, uitgescholden, rook in zijn gezicht geblazen, bespuwd en in zijn gezicht gesnauwd dat hij geen respect verdient. Twee duoraadsleden van Bij1 staan erbij, kijken ernaar en stemmen ermee in. Een van hen, Jazie Veldhuyzen, houdt zelf een tirade tegen hem en weigert zijn uitgestoken hand.

In werkelijkheid was ook de door velen in GroenLinks ongetwijfeld gewaardeerde Israelische schrijver Amos Oz een zionist, en noemde zichzelf ook zo. Zionisme en kritiek op Israel en streven naar een einde aan de bezetting kunnen prima samengaan. Maar ook iemand die op de lijn van Likoed zit of ook rechts daarvan en dit vreedzaam uitdraagt verdient natuurlijk evenveel respect als iemand die tegen het beleid van de regering is, zolang men niet oproept tot haat of geweld jegens een bevolkingsgroep.

Het criminaliseren van zionisme en dit gelijkstellen aan bepleiten van geweld en zelfs genocide tegen de Palestijnen is een vorm van antisemitisme. Zo worden via een achterdeur de oude anti-Joodse stereotypen weer binnengehaald, nu onder het mom van ‘antizionisme’: de zionistische lobby zou teveel invloed hebben, zionisten zouden bloeddorstig zijn en machtsbelust en zich uitverkoren voelen boven anderen etc. Zionist als scheldwoord is bijna net zo erg als kkjood. Bovendien is het onzinnig om te doen alsof Israel en Joden, en daarmee antisemitisme en antizionisme twee heel verschillende zaken zijn. Voor veel Joden is Israel hun thuis, of een tweede thuis, of het thuis van familie. Men voelt zich ermee verbonden ook als men de regering verafschuwt.

Daarom zijn volgens veel Joden antisemitisme en antizionisme feitelijk hetzelfde. Als je het bestaansrecht ontkent van de enige Joodse staat terwijl er wel tientallen Arabische staten mogen zijn, discrimineer je. En voor wie dan komt aanzetten met de oorspronkelijke Palestijnse bewoners: veel Arabische landen zijn ook met het nodige geweld tot stand gekomen, en minderheden worden er vaak slecht behandeld. Bovendien vergeet men vaak dat de Joden zelf ook oorspronkelijke bewoners van het gebied zijn, eigenlijk oorspronkelijker dan de Arabieren. Maar links ziet Joden in Israel als westers en koloniaal en dus als dader, en Arabieren als niet-westers en inheems en dus slachtoffer.

Je kunt wel antizionist zijn zonder ook gevaarlijk dicht bij antisemitisme te komen, maar het komt niet vaak voor. Er zijn mensen die principieel tegen de natiestaat zijn, daar deze altijd in zekere mate de eigen groep als norm neemt en voortrekt, hoe goed de grondrechten voor eenieder ook zijn gewaarborgd. Dat mag zo zijn, de vraag is hoe je een en ander beter zou kunnen organiseren. De grote rijken van weleer boden de burger minder bescherming en rechten, en veel multi-etnische staten vallen vroeg of laat uit elkaar.

Een zekere mate van racisme (voorkeur voor de eigen soort, of minder beladen gezegd, mensen die op je lijken en er dezelfde gewoontes en ideeën op na houden) en discriminatie zit blijkbaar ingebakken in de mens. Dan is het misschien het beste de geopolitieke ordening mede daarop te baseren, met zo goed mogelijke waarborgen voor de rechten van minderheden. Israel doet het in dat opzicht vergeleken met de omliggende landen, en gezien de moeilijke situatie waarin het zit, niet slecht, al staan sommige rechten wel onder druk.

(Wordt vervolgd)

Ratna Pelle

* In 2009. Jesse Klaver was destijds aanwezig als voorzitter van GL jongerenorganisatie Dwars, maar vertrok halverwege de bijeenkomst; hij vond de benadering van de Midden-Oosten Werkgroep “ongenuanceerd en nutteloos”.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

De BDS-motie van het congres van GroenLinks:

Constaterende dat

·        BDS (Boycot, Divestment and Sanctions) een vorm is van geweldloos verzet tegen de gewelddadige Israëlische onderdrukking van de Palestijnen;

·        BDS oproept tot boycot, desinvesteren en sancties tegen Israël om zo druk uit te oefenen om de bezetting van de Westoever (inclusief Oost Jerusalem) en Gaza te beëindigen en de rechten van de Palestijnen te respecteren;

·        De oproep tot BDS in 2005 is gedaan door 171 maatschappelijke Palestijnse organisaties in de hoop de internationale gemeenschap te bewegen;

·        Deze oproep wereldwijd wordt opgevolgd;

·        BDS de Israëlische overheid verantwoordelijk houdt voor haar overtredingen van internationaal recht;

·        BDS een zeer effectief verzetsmiddel is gebleken;

·        Israël en organisaties die de belangen van Israël vertegenwoordigen dan ook alle middelen proberen in te zetten om BDS te verhinderen en te verbieden;

·        BDS ten onrechte in verband wordt gebracht met antisemitisme.

Overwegende dat

·        Het Israël is gelukt om in een aantal landen, zoals Frankrijk, BDS te laten verbieden en strafbaar te stellen;

·        Ook in andere landen van de EU, waaronder Nederland, een krachtige lobby gaande is voor zo’n verbod;

·        Burgeracties zoals BDS aansluiten bij de EU kernwaarden van vrije meningsuiting en geweldloze politieke actie;

·        Een verbod op BDS daarom in strijd is met deze kernwaarden.

Spreekt uit 

·        Dat BDS een geoorloofd middel is om de Palestijnen te helpen in hun strijd voor rechtvaardigheid.

Roept de GroenLinks parlementariërs op om

·        Alert te zijn op pogingen om BDS in enig land strafbaar te stellen en zich krachtig tegen zulke pogingen te verzetten

·        Actie te ondernemen om de EU-landen waar wel al sprake is van een BDS-verbod te bewegen dit ongedaan te maken.

Toelichting
Van alle verzetsmiddelen die de Palestijnen hebben ingezet om zich te verweren tegen de Israëlische onderdrukking is BDS een van de meest succesvolle gebleken. De overmacht van Israël, zowel militair als in de internationale politieke arena, laat zich op geen enkele ander manier bestrijden. Niet voor niets zet Israël zware middelen in om BDS te stoppen. Als verzetsmiddel is BDS geweldloos, en maakt slechts gebruik van economische middelen. Economische sancties zijn een geaccepteerd drukmiddel, dat door de EU zelf veelvuldig wordt gebruikt, bijvoorbeeld richting Rusland. Het zou onaanvaardbaar zijn als Israël als enige land ter wereld uitgezonderd zou worden van toepassing van dit middel.

 

Antisemitisme op De Dam (IMO)

 

 

Antisemitisme op De Dam

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/11/21/antisemitisme-op-de-dam/

 

= IMO Blog = 

Onlangs was het weer raak: een aantal radikale Joodse organisaties kwam met het cliché aanzetten dat kritiek op Israel geen antisemitisme is. In de brief die ze schreven blijkt vervolgens dat ze kritiek nogal breed opvatten. Wordt er aanvankelijk nog gesproken van ‘legitieme kritiek op het Israëlisch beleid’, al gauw blijkt dat er heel wat meer onder valt:

“BDS, de voor een Nobelprijs genomineerde Palestijnse volksbeweging voor Palestijnse rechten, heeft een blijvende bewezen toewijding betoond voor de strijd tegen antisemitisme en tegen alle vormen van racisme en discriminatie – in overeenstemming met hoe de BDS-beweging de Universele Declaratie voor de Rechten van de Mens onderschrijft.”

De boycotbeweging BDS ontkent Israels bestaansrecht. De Palestijnse BDS voormannen zijn daar vrij duidelijk over: het gaat om een einde aan Israel als Joodse staat, een einde aan het zionisme, het op de knieën krijgen van Israel. Geen kritiek dus op een bepaald beleid van de regering. Wat men dan uiteindelijk hoopt te bereiken, behalve ‘Palestijnse rechten’, blijft onduidelijk. Sommigen pleiten openlijk voor één staat en menen dat Joden en Palestijnen daar gelijkwaardig en in vrede kunnen samenleven. Als eenmaal de bezetting is opgeheven, hebben de Palestijnen geen reden meer om onaardig te zijn tegen Joden, en zal er dus aan al het geweld een einde komen. Beide volken zullen niet blijven strijden om de macht in zo’n staat, Hamas en dergelijke zullen er niet meer zijn, en terroristische bewegingen buiten Israel, sorry bevrijdingsbewegingen zullen ook geen bestaansgrond meer hebben. Soms verwijst men dan naar de situatie van Joden in de Arabische landen voordat Israel er was, en dus de schuld kon krijgen van Arabische vijandigheid. Die was zoveel beter dan in Europa, en eigenlijk op een paar kleine incidentjes na prima. Met de werkelijkheid hebben deze ideeën weinig te maken, maar dat is geen probleem.

Dat BDS de strijd tegen antisemitisme heeft gesteund is totale nonsens. Het valt juist op hoe vaak BDS met antisemitisme gepaard gaat. BDS acties hebben op een of andere manier een enorme aantrekkingskracht op antisemieten, en men schijnt daar weinig problemen mee te hebben. Ook steunen veel BDS’ers Palestijns geweld en aanslagen. Bij de wekelijkse demonstraties op de Dam is dit ook duidelijk te zien. Al jaren demonstreert een klein groepje diehard Palestina activisten tegen Israel. Simon Vrouwe staat er met een serie foto’s van verwoestingen en slachtoffers waarvan is aangetoond dat sommige uit Syrië komen en niet uit Gaza zoals hij beweert. Hij roept op tot een boycot van Israel, noemt Israel terroristisch en heeft de Holocaust geminimaliseerd. Ook wordt hij agressief als mensen met hem in discussie gaan. Hij is eerder al eens veroordeeld voor illegaal collecteren en moet binnenkort wederom voor de rechter verschijnen. Er lopen nog aangiften van hem wegens bedreiging, antisemitisme en oplichting.

Ook altijd van de partij is Robert-Willem van Norren die onlangs een Israelische vlag bij zich had waarin de davidster is vervangen door een kakkerlak. Ook hangt aan zijn scootmobiel een poster met de tekst: “Time to admit that Israel is a sick society, the Israeli holocaust against the Palestinians is worse than nazis”. Het NIW schrijft: “De bewerking van de Israëlische vlag met een kakkerlak doet automatisch denken aan de nazi-retoriek dat Joden ‘ongedierte’ zouden zijn. Tijdens de genocide in Rwanda riepen Hutu-leiders hun volgelingen op ‘kakkerlakken’, met wie zij Tutsi’s bedoelden, te ‘verdelgen’. Eerder bewerkte Van Norren een Israëlische vlag met een hakenkruis en bevestigde hij een bord met de tekst ‘Beware of zionist pigs’ op zijn scootmobiel.” Met dergelijke teksten roept Norren indirect op tot de vernietiging van Israel.

Bij een demonstratie afgelopen oktober werd opruiende muziek van rapper Ismo gespeeld. Het ging om het nummer Free Palestina met o.a. de volgende tekst: “Een paar jaar later, spitsuur in Tel Aviv. […] Ze stapt de bus in, met haar ook nog een man of zestig. […] Ze ziet haarzelf met hem zitten als haar ogen sluiten; al die wraakgevoelens in haar die komen naar buiten. Al die wraakgevoelens in haar die wil ze nu uiten; dus ze blaast zichzelf op.” Ismo werd vorig jaar, na aangifte van het CIDI, veroordeeld voor antisemitisme en homohaat. De fracties van het CDA en de VVD hebben hierover schriftelijke vragen gesteld, en gevraagd het aantal anti-Israel demonstraties te beperken.

In die vragen werd ook de rol van Hamas fondsenwerver Amin Abou Rashed gemeld, die betrokken is bij de demonstraties. Uit onderzoek van het CIDI zou blijken dat hij in nauw kontakt staat met Vrouwe en hem financiële steun verleent. Recentelijk was zijn organisatie PGNL aanwezig op de Dam. Bloggers en onderzoekers als Keesje Maduraatje en Carel Brendel hebben al vaak geschreven over de banden van pro-Palestijnse organisaties en activisten met radikale partijen en organisaties. Ook bij andere pro-Palestijnse acties zoals de Gazavloot zijn Rashed en andere Hamas aanhangers prominent aanwezig. Abou Jahjah sprak vorig jaar op een Hamas conferentie, die gewoon plaats mocht vinden in Rotterdam. Ook NIDA voorman Nourdin El Ouali gaf een toespraak.

Ondanks deze banden en de vaak behoorlijk radikale uitspraken van activisten, zien veel mensen hen als goedbedoelende vredesactivisten die voor de arme onderdrukte Palestijnen opkomen…

Ratna Pelle

 

IMO Blog: Brits Labour, links en de antizionisme strijd

 

 

Brits Labour, links en de antizionisme strijd

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/09/27/brits-labour-links-en-de-antizionisme-strijd/

 

= IMO Blog = 

(vervolg van: Corbyn en het antisemitisme in Labour)

Het is extreem kwalijk en verontrustend dat juist links hier vaak bij betrokken is en deze mensen vaak verbonden zijn met linkse partijen en clubs. Mensen die beweren op te komen voor de zwakkere medemens en tegen racisme en uitsluiting zijn, sluiten Joden die zich met Israel verbonden voelen uit. Zo is de Kristallnachtherdenking in Amsterdam jarenlang gekaapt door organisaties met extreme banden en extreme denkbeelden waarin voor Israel geen plaats is en zowat iedereen die dat ook vindt welkom is. Bij ons zijn het vooral radikaal linkse clubs die zich hieraan bezondigen, in Engeland is het antizionisme en antisemitisme diep doorgedrongen in de Labour partij. De vraag is hoe linkse waarden als solidariteit, gelijke kansen en opkomen voor de zwakkere tot dergelijke excessen kunnen leiden, en ook waarom dit niet eerder wordt onderkend en daadkrachtig opgetreden.

Een reden daarvan is dat, zoals in een artikel in The Forward goed geformuleerd, racisme op een bepaalde manier tegengesteld is aan antisemitisme:

While both ultimately derive from xenophobia, regular racism comes from white people believing they are superior to people of color. But the hatred of Jews stems from the belief that Jews are a cabal with supernatural powers; in other words, it stems from the models of thought that produce conspiracy theories. Where the white racist regards blacks as inferior, the anti-Semite imagines that Jews have preternatural power to afflict humankind.

This is also why the left is blind to anti-Semitism. Anti-Semitism differs from most forms of racism in that it purports to “punch up” against a secret society of oppressors, which has the side effect of making it easy to disguise as a politics of emancipation. If Jews have power, then punching up at Jews is a form of speaking truth to power — a form of speech of which the left is currently enamored.

In other words, it is because anti-Semitism pretends to strike at power that the left cannot see it, and is doomed to erase — and even reproduce — its tropes.

Dit zie je ook heel duidelijk in antisemitisme dat gepaard gaat met antizionisme: de machtige zionistische lobby die samenspant met andere reactionaire krachten en een racistisch en onderdrukkend land vertegenwoordigt. De antizionisten vechten tegen de macht, niet tegen een land waar Joden wonen en vrij zijn van het antisemitisme dat ze overal elders tegenkomen. Omdat Joden als machtig worden gezien en als deel van het onderdrukkende systeem, worden hun klachten over discriminatie en nare bejegening vaak niet serieus genomen door links.

Waar men bij andere minderheden die last hebben van vooroordelen en foute behandeling vindt dat juist naar de gediscrimineerde groep geluisterd moet worden, wordt bij Joden hun beleving vaak juist in twijfel getrokken. Wanneer zij klagen over antisemitisme wordt vaak gezegd dat zij dit alleen maar zeggen om legitieme kritiek op Israel te pareren en in een kwaad daglicht te stellen. Ze moeten niet zeuren en zelf dit beleid meer hekelen, is dan de reactie. Ook in Labour is dat veel gebeurd. In een bijdrage van David Hirsch voor de Labour partij schrijft hij:

Jews may have good reason for raising the issue of antisemitism, as black people have for raising the issue of racism and as women do for raising the issue of sexism. Indeed if people who have a long and intense memory of antisemitism racism or sexism occasionally recognise something as threatening which others may judge is not, the authentic Labour way is to relate with empathy rather than with defensive or aggressive accusations of bad faith.

Hij legt ook helder uit waarom antizionisme zo dichtbij antisemitisme ligt.

It is a worldview which has a tendency to position the Jewish state as being central to all that is wrong with the world. Antizionism also has a tendency to position Jewish people, anyway those who refuse to identify as antizionist, as central to all that is wrong with the world. Everything bad that happens in Israel is constructed, within this ideology, as the necessary result of the supposedly racist essence of Zionism. The aspiration to dismantle the state of Israel, against the will of its citizens, leaving them defenceless against military and political forces which threaten their lives, is part of the antisemitism problem.

Antizionisme is zoveel meer dan protest tegen bepaald beleid of maatregelen in Israel, en het is ook meer dan zeggen dat historisch gezien het wellicht beter was geweest als Israel niet was gesticht. Het is actief verzet tegen een enkel land, een land dat niet uitzonderlijk slecht scoort qua mensenrechten en waar geen excessen plaatsvinden of bijzondere wreedheden of bijzonder veel doden vallen. De enorme focus op Israel is alleen te begrijpen in combinatie met het idee dat de Joden onevenredig veel macht en invloed hebben en zo achter de schermen een kwalijke rol spelen. Natuurlijk spelen ook andere factoren een rol, zoals de heilige plaatsen van christenen en moslims die er staan en hun geschiedenis in het land. Maar dat geldt ook voor andere landen in het Midden-Oosten waarop de focus minder is gericht.

Hirsch schrijft ook: “Empirically it is demonstrable that where antizionism and the boycott campaign take hold, antisemitic discourse, exclusions and bullying follow”, en dat daar niet tegen wordt opgetreden en soms zelfs openlijk gesteund. Rabbi Sacks sprak half september 2018 over het antisemitisme binnen Labour en zei o.a.:

Antisemitism is the hardest of all hatreds to defeat because, like a virus, it mutates, but one thing stays the same. Jews, whether as a religion or a race or as the State of Israel, are made the scapegoat for problems for which all sides are responsible. That is how the road to tragedy begins.

Antisemitism, or any hate, become dangerous when three things happen. First: when it moves from the fringes of politics to a mainstream party and its leadership. Second: when the party sees that its popularity with the general public is not harmed thereby. And three: when those who stand up and protest are vilified and abused for doing so. All three factors exist in Britain now. I never thought I would see this in my lifetime. That is why I cannot stay silent. For it is not only Jews who are at risk. So too is our humanity.

Hoewel antisemitisme verandert en zich aanpast aan de tijd en omstandigheden, zit er altijd een element van vals toegekende macht in. Machtigen die dat in werkelijkheid niet zijn – het is een ideale manier om tegen een bepaalde groep op te hitsen zonder dat die zich kan verweren. Israel heeft natuurlijk wel degelijk een zekere macht, al wordt die door antizionisten schromelijk overschat.

Terug naar de blinde vlek van links. Door het element macht zo centraal te stellen kan het gebeuren dat men een relatief vrij en democratisch land wil opheffen en geen problemen heeft met landen waar reactionaire mullah’s of sheiks aan de macht zijn. Macht is echter niet per definitie verkeerd, en bevrijdingsbewegingen of zij die zich zo noemen zijn niet per definitie goed. Hoe vaak is het al voorgekomen dat dergelijke bewegingen aanvankelijk kritiekloos werden gesteund door delen van links, om uiteindelijk schoorvoetend te moeten erkennen dat ook zij mensenrechten schenden en weinig ruimte laten voor andersdenkenden, zodra ze daartoe de macht hebben verworven? Links moet stoppen zich zo makkelijk te identificeren met hen die zichzelf als bevrijders portretteren die tegen hogere machten strijden. En inzien dat Joden ondanks het ontbreken van sommige gangbare kenmerken van onderdrukte minderheden (andere huidskleur of andere uiterlijke kenmerken, niet-Westerse achtergrond, gebrekkige integratie, zwakke sociaal-economische positie, soms anti-Westerse of tenminste kritische ideeën over de maatschappij) wel degelijk een kwetsbare minderheid zijn.

Ratna Pelle

 

IMO Blog: Corbyn en het antisemitisme in Labour

 

 

Corbyn en het antisemitisme in Labour

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/09/27/corbyn-en-het-antisemitisme-in-labour/

 

= IMO Blog =

Het tempo waarin we nieuwe onthullingen lezen over dubieuze uitspraken van Labour leider Jeremy Corbyn, of dubieuze daden, of dubieuze vrienden, lijkt wat te zijn afgenomen sinds de zomer. Maar twee weken terug was het nog raak toen een belangrijke vakbondsleider ontkende dat er een probleem is met antisemitisme in de Labourpartij en Israel de schuld gaf van alle commotie. Hij is geen complotdenker zo zegt hij zelf, maar het is allemaal een grote afleidingsmaneuver van Israel om de aandacht af te leiden van de werkelijke problemen – de onderdrukking van de Palestijnen etc.

De zojuist afgelopen driedaagse partijconferentie van Labour leverde weer krasse uitspraken en boycotmoties tegen Israel op van Corbyn en de zijnen. Hoewel Corbyn zich tegen antisemitisme uitsprak, waren Joodse organisaties niet onder de indruk, en een pro-Israel activist diende zelfs een aanklacht in tegen Corbyn vanwege schofferende uitspraken over hem. De omstreden pro-Palestijnse activist Miko Peled (die Holocaust ontkenning een kwestie van vrije meningsuiting vindt, zie verderop) pronkte juist op Twitter met een foto van Peled met Corbyn.

Even voor de duidelijkheid: het aantal incidenten en de aard ervan laten geen ruimte voor ontkenning of verschillende interpretaties. Ging het de afgelopen jaren vooral over de zachte aanpak van antisemitisme binnen de Labour partij door Corbyn, de afgelopen maanden stond hijzelf steeds meer centraal. In een artikel in het NIW staat een lange lijst van dubieuze zaken: zijn kontakten met extreme en antisemitische figuren zoals de Palestijnse sjeik Raed Salah, berucht vanwege zijn uitspraken over Joden die 'het bloed van kinderen gebruiken om matses mee te bakken'. Zijn lidmaatschap van facebookgroepen waarin allerlei antisemitische complottheorieën werden verspreid, zijn jarenlange vriendschappelijke relatie met Holocaustontkenner Paul Eisen, die in 2008 een essay schreef getiteld 'Mijn leven als Holocaustontkenner'. Of Gill Kaffash, een voormalig Labourlid dat vindt dat de Holocaust 'nader onderzocht moet worden om de waarheid boven tafel te krijgen') en vorig jaar zei dat er geen bewijzen zijn voor de gaskamers.

Ook heeft Corbyn meermaals zijn steun aan terreurorganisaties betuigd, en noemde Hamas en Hezbollah zijn vrienden. In 2012 liep hij mee in de 'Al-Quds Mars' waar met Hezbollahvlaggen werd gezwaaid en werd opgeroepen tot een nieuwe intifada. Hij heeft Israel meermaals met de nazi's vergeleken, en vergeleek bijvoorbeeld in 2010 de blokkade van Gaza met 'het beleg van Leningrad en Stalingrad'. Een paar jaar later vergeleek hij Gaza met de bezetting van Europese landen door de nazi's. Ook in 2010 speecht Corbyn tijdens de bruiloft van Husan Zomlot, een PLO-official die in 2014 tegen de BBC zei dat Israël de Holocaust had 'verzonnen'.

En toen doken beelden op van Corbyn op de Palestijnse ambassade in Tunis, waar hij aanwezig bleek bij de herdenking van de terroristen die medeverantwoordelijk waren voor de aanslag op de Israelische atleten in München in 1972. Hij stond met een krans in zijn hand bij hun graven en bad met de Palestijnen op islamitische wijze. In 2013 sprak hij op een door Hamas gepromote conferentie waar diverse aan Hamas gelieerde mensen, bekende antisemieten en complotdenkers aanwezig waren. Hij zei daar: '[British Zionists] clearly have two problems. One is they don't want to study history, and secondly, having lived in this country for a very long time, probably all their lives, they don't understand English irony either.' De conferentie was georganiseerd door het Palestine Return Centre (PRC), dat volgens de Daily Mail nauwe banden heeft met zowel Hamas als Corbyn. In 2009 nodigde men de Hongaarse fascist en parlementslid van Jobbik Krisztina Morvai uit. Op de conferentie in 2013 sprak ook Ibrahim Hewitt, die in 1994 een pamflet schreef waarin hij homoseksualiteit een grote zonde noemde, een pamflet dat 10 jaar later opnieuw uitkwam. Corbyn noemde hem een hele goede vriend. Een andere spreker was Stephen Sizer, die beweerde dat Israel achter de aanslagen op de Twin Towers zat. Corbyn verdedigde hem en zei dat hij het doelwit was van een Israelische lastercampagne.

Dan was er nog de muurschildering, waarop te zien is hoe een groep Joodse bankiers met haakneuzen en grimmige koppen monopolie spelen op de ruggen van arme mensen. De schildering werd verwijderd op last van het stadsdeelraadbestuur, maar Corbyn verdedigde de kunstenaar die zich daarover had beklaagd. En zijn goede kontakten met het Iraanse Press tv, waar hij in 2011 over de 'bias' van de BBC klaagde, omdat men beweerde dat Israel bestaansrecht had.

Naast zijn eigen daden en woorden is er veel kritiek op zijn omgang met antisemitisme binnen de partij. Oud-burgemeester van Londen Livingstone werd weliswaar geschorst nadat hij had gezegd dat Adolf Hitler 'het zionisme steunde voordat hij gek werd en zes miljoen joden ombracht', maar Corbyn nam niet duidelijk afstand van hem. Een Lagerhuislid had voorgesteld als 'oplossing' van het Israelisch-Palestijns conflict om alle Joden uit het Midden-Oosten naar de VS te transporteren. Ook zij werd geschorst. Uit een gelekt antisemitisme dossier van de partij bleek dat partijleden op sociale media beweerden dat de veroordeling van een nazikampbewaarder 'een vreselijke juridische dwaling' is en dat de Rode Zee 'een ideale bestemming is voor Joden'.

De Volkskrant meldt:

Op het afgelopen partijcongres in Brighton zei de Amerikaans-Israëlische auteur en activist Miko Peled dat de Holocaust ter discussie kan worden gesteld. 'Het gaat om vrijheid van meningsuiting, vrijheid om elk onderwerp te bediscussiëren en bekritiseren, of het nu gaat om de Holocaust: ja of nee, Palestina: de bevrijding, ja, het hele spectrum.' Daarna pleitte hij ervoor om de Jewish Labour Movement 'uit de partij te schoppen'. Enkele maanden later zei Peled op een universiteit dat 'de heksenjacht op antisemieten en Holocaust-ontkenners moet stoppen'.

De lijst is nog eindeloos veel langer, en van het ene voorbeeld schrik je nog meer dan van het andere. Dit gaat zo al een paar jaar, en ondanks alle commotie zit Corbyn nog stevig in het zadel en maken pogingen hem af te zetten als partijleider tot nu toe geen kans. Ondertussen was de partij ernstig verdeeld over het aannemen van de IHRA definitie van antisemitisme, die ook nazivergelijkingen en het delegitimeren van Israel door het een 'racistische onderneming' te noemen, bevat. Uiteindelijk is deze in afgezwakte vorm aangenomen, omdat duidelijk was dat anders wel heel veel uitlatingen van zowel Corbyn als anderen onder de definitie van antisemitisme zouden vallen!

Corbyn is al lang een sympathisant van de Palestijnen en was jarenlang actief in de Labour Movement Campaign for Palestine, een organisatie die zich inzet voor een einde aan het bestaan van Israel. Deze voorbeelden laten eens te meer zien hoe dicht antizionisme en antisemitisme bij elkaar liggen. In theorie is het mogelijk tegen Israels bestaansrecht te zijn zonder er anti-Joodse denkbeelden op na te houden, in de praktijk gaan ze doorgaans hand in hand. Bijna iedereen die zich openlijk antizionist noemt en inzet voor een einde aan het bestaan van Israel, gaat vroeg of laat over de schreef en blijkt anti-Joodse vooroordelen of sentimenten te bezitten. Het feit alleen al dat mensen zich jarenlang inzetten voor het einde van een bepaald land, en vaak blindelings alle anderen die zich ook tegen dat land verzetten steunen, ongeacht hun methodes en denkbeelden, maakt ze welhaast medeplichtig. Heel wat radikale Palestina activisten en organisaties blijken banden te hebben met aan Hamas gelieerde mensen en clubs, zo ook Corbyn die eerder van dergelijke mensen geld ontving voor verkiezingscampagnes. Ook in Nederland blijken BDS'ers, Gazavloot organisatoren en schreeuwlelijkerds als rapper Appa vaak openlijk achter Hamas te staan of met dubieuze clubs samen te werken. Op facebookpagina's van radikale anti-Israel clubs staan soms extreem antisemitische opmerkingen en oproepen alle Joden te doden en blijven ze verbluffend vaak staan…

(Vervolg: Brits Labour, links en de antizionisme strijd)

Ratna Pelle

 

Antisemitische clichés in kritiek op Gaza geweld (IMO)

 

 

Antisemitische clichés in kritiek op Gaza geweld

http://www.israel-palestina.info/actueel/2018/06/07/antisemitische-cliches-in-kritiek-op-gaza-geweld/

 

= IMO Blog = 

 

Vorige week kwam een jonge verpleegster om bij de rellen in de Gazastrook. Palestijnse bronnen beweerden dat ze expres door Israel was doodgeschoten ondanks dat ze duidelijk herkenbaar was als verpleegster. En zo kwam het ook in de media hier, en elders. Ze groeide uit tot een soort symbool en haar dood kreeg veel media aandacht. Zo gaat het vaak: wanneer Palestijnse vrouwen of kinderen omkomen wordt dat Israel zwaar aangerekend, zonder dat de ware toedracht wordt uitgezocht, en zonder dat Hamas mede verantwoordelijk wordt gehouden voor het blootstellen van kinderen aan gevaar. In sentimentele reportages zien we de Palestijnen weer als de ultieme slachtoffers:

 

“Mijn dochter had geen wapens, ze was een verpleegkundige. Ze gaf veel om haar mensen”, zegt Sabreen. “Ik wilde haar zo graag zien een witte trouwjurk en niet in haar lijkwade.”

Bij Razans begrafenis waren gisteren duizenden mensen. Even daarvoor had haar vader het bebloede medische hesje van Razan laten zien aan cameraploegen. Uit de zakken haalde hij verband en gaas. “Dit waren haar wapens”, zei hij.

 

Pro-Israelische bloggers betwijfelen de toedracht en wijzen op nogal wat tegenstrijdigheden in wat Palestijnse bronnen en video’s tonen. Het leger zelf heeft beelden vrijgegeven waaruit blijkt dat het best lastig is om onderscheid te maken tussen een demonstrant met een witte jas aan en een echte verpleegster. Daarbij hebben de Palestijnen (lees: Hamas) in het verleden vaker misbruik gemaakt van medische symbolen en ziekenhuizen om bijvoorbeeld wapens of strijders te vervoeren of zich te verschuilen. Israel heeft gezegd het incident ter zullen onderzoeken, en een voorlopig resultaat laat zien dat ze niet bewust is doodgeschoten. Israelische soldaten bij het grenshek werden door Palestijnse militanten beschoten waarop de soldaten terugschoten, waarbij ze per ongeluk is getroffen.

 

Uiteraard verandert dit niks aan de mening van velen dat Israel zomaar in koelen bloede een arme lieve onbaatzuchtige verpleegster doodschiet. Er is inmiddels zelfs een open brief opgesteld aan minister Blok en ondertekend door diverse dokters en verpleegsters. Door continu te focussen op individueel leed zonder dit in de bredere kontekst te plaatsen van het conflict, de taktieken en doelen van Hamas en de strijd met Fatah, wordt dit gigantisch uitvergroot. Israel heeft uiteraard geen enkel belang bij het doodschieten van verpleegsters of kinderen, maar toch ontstaat zo een beeld van moedwillige agressie in plaats van een tragische misser zoals die er in iedere oorlog zijn.

De NAVO en het Amerikaanse leger hebben in Irak en Afghanistan per ongeluk ziekenhuizen en bruiloften geraakt met tientallen doden als gevolg; het kwam op tv, men was geschokt door het leed en hoe dit kon, daar werd vervolgens op zakelijke toon over gepraat met deskundigen, en daar bleef het bij. Geen demonstraties, brandbrieven, haatuitbarstingen etc. De slachtoffers werden niet uitvergroot en tot helden gemaakt, hun familie niet geïnterviewd en er werd niet beweerd dat men het opzettelijk deed.

Geschiedenislesje

NOS op 3 maakte het ook bont met een filmpje over de geschiedenis van Israel. Het moet allemaal kort en simpel, maar dit was wel erg triest. De Balfour verklaring wordt niet genoemd, men beweert dat de meeste Joden uit Oost Europa kwamen, dat het gebied ‘Palestina’ heette voor de stichting van Israel, dat er pas spanningen kwamen tussen Joden en Arabieren in het land toen na de Holocaust de overgebleven Joden naar Israel emigreerden, en dat Jeruzalem in het delingsplan verdeeld werd. De Arabische aanval na de stichting van Israel wordt evenmin vermeld, laat staan de vele gewelddadige rellen van Palestijnen en de collaboratie van de moefti van Jeruzalem met de nazi’s. Ook zouden de Joden slechts een staat in ‘Palestina’ willen omdat er een paar heilige plaatsen liggen, niet omdat het Joodse volk en hun religie ermee verbonden waren en er altijd Joden hadden gewoond. Kortom: vanwege de Holocaust kregen de Oost Europese Joden een staat in een al bewoond land. Dat moest wel tot problemen leiden. Aanvankelijk had NOS op 3 ook nog het Joodse en Arabische deel in het delingsplan verwisseld. Als dit de enige informatie is die je hebt over het ontstaan van Israel geeft dat een totaal vertekend beeld en breng je gemakkelijk sympathie op voor de Palestijnse demonstraties en woede.

 

Wieringaza

Geen wonder dat met dergelijke eenzijdige, suggestieve en onjuiste berichtgeving de emoties weer hoog oplopen en antisemitische uitlatingen niet van de lucht zijn. Bekende Nederlanders die geen tijd of zin hebben zich in de zaak te verdiepen geven hun ongezouten en onsmakelijke mening, zoals deze column van Tommy Wieringa waarin alle antizionistische clichés weer langskomen: Gaza is een openluchtgevangenis waar mensen levenslange straffen uitzitten; hij heeft het over de ‘vernietiging van meer dan 2000 Palestijnen’ in de Gaza oorlog van 2014. Is dat woord bewust gekozen omdat de Holocaust ook vaak wordt omschreven als de vernietiging van 6 miljoen Joden? Uiteraard doodde Israel deze onschuldige Palestijnen allemaal uit wreedheid en niet omdat ze raketten afschoten, tunnels groeven of aanslagen beraamden? En uiteraard heeft Israel van de Palestijnen helemaal niks te vrezen: “niet het bestaansrecht van de staat Israël is in het geding, maar dat van de gewone Palestijnen die zij gevangenhoudt. ‘Israël zou niet van vrede, stabiliteit of voorspoed mogen genieten terwijl wij hier zitten opgesloten als dieren in een kooi.’” Israel zou de Palestijnen als beesten behandelen en zelfs uitroeien, suggereert hij verder in een totaal onsmakelijke vergelijking met wat iemand ooit zei over Afrikanen in de binnenlanden van Congo.

 

En zo gaat hij nog even door. Ik heb bewondering voor mensen die het stuk uit konden lezen zonder te kokhalzen. Ik vraag me af in welk universum Wieringa, ongetwijfeld een begenadigd schrijver, rondzweeft. Wanneer welk land dan ook in een oorlog, waarbij het zelf wordt aangevallen, 2000 mensen van de vijand doodt (het waren er overigens minder; dit zijn de cijfers van Hamas. Israel kwam op 1100 a 1200 mensen, merendeels strijders), haalt men het niet in zijn hoofd dat met genocides te vergelijken en van vernietiging en uitroeiing te spreken. Maar als het om Israel gaat verliezen weldenkende en intelligente mensen weleens vaker hun verstand en gevoel voor verhoudingen. Iedere gedode Palestijn is een ‘bloedbad’ of op zijn minst een ‘meedogenloze moord in koelen bloede’. Grenscontroles zijn ‘illegale blokkades’ waarmee de bevolking in een ‘wurggreep’ wordt gehouden, en iedere weigering van machthebbers om sancties tegen Israel af te kondigen is gelijk aan steun voor het ‘meedogenloze Israëlische staatsterrorisme’. Het is taalgebruik dat steeds normaler wordt als het geweld tussen Israel en de Palestijnen oplaait; taalgebruik dat ophitst, haat oproept en iedereen die er anders over denkt wegzet als medeplichtig aan de meest vreselijke misdaden tegen de menselijkheid.

Speelse satire

Naast dit dieptepunt van Wieringa konden we nog genieten van een walgelijke persiflage op Toy van Netta Barzilai, winnares van het songfestival. Ook hier weer de meest groteske en idiote beweringen, maar hé, het is een persiflage (en hé, het was een column, dan hoort een beetje overdrijven erbij) en dan moet je het met de werkelijkheid niet te nauw nemen. Dus wordt beweerd dat wereldleiders uit Israels hand eten, dat het eeuwig feest en voor de fun en het spektakel wat bukraketten op de Palestijnen afvuurt, en trots is op hoe mooi het bommen kan gooien, en dat Israel met geld alles op kan lossen “wordt je feest door radikalen gecrasht? Open ambassades, zorg dat je casht, van je ching-a-ling etc. en je dollars een cent en je pecunia-ja!” Wat hiervan te denken? Dat vraagt ook het CIDI zich af, dat de tekst via twitter van aardig commentaar voorzag. Joden en geld, is de voordehand liggende conclusie, waar kennen we dat van?

 

Maar oh wee als je dat zegt, oh wee als je durft te beweren dat men hier misschien een grens over is gegaan, dat BNN/VARA en de Sanne Wallis de Show hier in hun enthousiasme in een val zijn getrapt. Oh wee als je het a-woord in de mond durft te nemen. Het is allemaal slechts kritiek op het Israelische beleid, en bovendien heel grappig. Net zo grappig als de cartoon van Collignon een paar weken eerder, waar ook alweer wordt gedaan alsof Israel feest viert door Palestijnen puur voor de fun neer te knallen.

 

Blinde vlek

En dan was er natuurlijk de obligate lijst van Nederlanders die tegen de blokkade van Gaza is (maar niet tegen Hamas dat daar al 12 jaar de Palestijnen onderdrukt) en de regering oproept om druk uit te oefenen op Israel om die te beëindigen. Hanna Luden vraagt zich dan ook vertwijfeld af waarom zoveel BN-ers Hamas steunen. Overigens las ik een paar dagen geleden dat president Abbas er bij Israel op heeft aangedrongen de blokkade van Gaza (die van die openluchtgevangenis en wurggreep) vooral niet te versoepelen. De PA zelf heeft er de afgelopen jaren actief aan bijgedragen, als sanctie tegen Hamas dat immers de PA indertijd uit Gaza heeft verdreven. Daarbij houdt Egypte hem evenzeer in stand. Maar om een of andere reden richt de woede van Wieringa en al die andere BN-ers zich nooit op de PA en Egypte, en nooit op Hamas, dat zoveel meer dan Israel verantwoordelijk is voor de misère in Gaza.

 

Deze blinde vlek blijft me verbazen. Je hoeft niet alle Israelische geweld goed te keuren, je kunt de nederzettingen en sommige retoriek van Netanyahu en Bennett verafschuwen, maar je kunt niet ontkennen dat Hamas met geweld strijdt voor het in handen krijgen van heel ‘Palestina’, dat het de eigen burgers onderdrukt en cynisch voor eigen doelen misbruikt. En dat zowel Hamas als Abbas er antisemitische ideeën op nahouden, en dat antizionisme en antisemitisme sowieso vaak best wel verstrengeld zijn en in elkaar overlopen, zoals blijkt uit de vele antisemitische reacties op internet wanneer het geweld oplaait. Zou je denken. Maar slimme, weldenkende mensen blijken dit alles dus bijzonder goed te kunnen ontkennen. En ermee weg te komen.

 

Ratna Pelle