DE GROTE BROEK

Geschiedenis van de Grote Broek

De Grote Broek werd op 4 november 1984 gekraakt. Aanvankelijk was het niet de bedoeling om het pand voor langere tijd in gebruik te nemen; het ging om een zogenaamde actiekraak. Doel van de kraak was de (gedeelte) invoering van de Leegstandswet aan de kaak te stellen. Die wet zou het mogelijk maken krakers anoniem te dagvaarden. Aan de andere kant zou de verplichte registratie van leegstaande panden niet ingevoerd worden. Dit terwijl de wet nu juist tegen ongeoorloofde leegstand heette te zijn. Uiteindelijk zou die Leegstandswet per 1 januari 1987 als pure antikraakwet van kracht worden.

Daar het pand groot en goed te gebruiken was, werd besloten om de bovenverdieping te gaan bewonen en de ruimtes beneden in te richten als werkruimtes. Al snel vonden een koffie cafe, actie-infocentrum, een atelier, een alternatief schooltje en een anti-psychiatrie-inloopavond onderdak in het pand. Bovendien was er plaats voor een feestkelder, vergaderingen, theater en bands.

Gedurende het eerste jaar na de kraak gaven de krakers er de naam De Grote Karel aan, naar eigenaar Karel. Daarna veranderde de naam in De Grote Broek als verwijzing naar de Van Broeckhuysenstraat en groeide het uit tot het boegbeeld van de Nijmeegse kraakbeweging. Oorspronkelijk diende het pand als drukkerij voor de Provinciale Geldersche en Nijmeegsche Courant en later onder meer als meubelwinkel.

Na het overlijden van eigenaar Karel is in oktober 2002 het legalisatieproces gestart. Het pand kwam in het bezit van de Gemeente Nijmegen en is uiteindelijk verkocht aan woningstichting Standvast. De huidige bewoners zijn daarmee huurders geworden.