Yorumlarda, yorumlanan parcadan cok, yorumcunun parcaya olan sevgisini algilayabilmemizdir buyulu olan. Buna en iyi ornek olarak gordugum Evan Dando’ yu severim, iyi cocuktur. Onu iyi bir yorumcu yapan bizim gibi iyi bir muziksever ve dinleyici olmasidir. O gencken de bugunku agirligina sahipti. Ele aldigi sarkinin hakkini verirdi. Orjinaline saygisizlik etmez ama onu akustik hale sokmaktan da kacinmazdi. 2006’ da grubu The Lemonheads’i bambaska elemanlarla toplayip “self titled” album yapmis. Cok sevdigim, orjinalliginden hicbirsey kaybetmeyen asil muzik insani J.Mascis’ in de katkida bulundugu album tadindan yenmiyor. 2009 da ise tamamen yorumlardan olusan bir album cikmis. Hem bu albume taktim kafayi hem de Sam Gopal yorumu “Yesterlove” derinden yakaladi beni. Sam Gopal kariyerinde tek album yapmis bir grupmus. Albumde vokalleri Motorhead ile meshur olmamis haliyle Lemmy yapiyormus, gibi ilginc bilgilere ulastim. Bir yandan The Lemonheads dindiyor bir yandan dusunuyorum: Bizi bu siradisi guzelliklerle tanistiran Evan Dando hakikaten cok iyi cocuk. Ustelik muzigi de bizim gibi delicesine seviyor.
Albumun incisi “Yesterlove” in yaninda, en dikkat cekicisi “Waiting Out to Die” olan gitar armonileriyle suslenmis bir kac agir country parcasi, yillardir sevegeldigimiz, Evan sayesinde gozlerimizi daha da bir dolduran bir Leonard Cohen melankoli firtinasi, Brett Anderson’ un piyanosu sayesinde tanidigim, butun yorumlari orjinalinden guzel olan essiz moral bombardimani “Beautiful” gibi ilginc eserler var. Konuk vocalist Kate Moss’ un yer aldigi “Dirty Robot” ise albume yalnizca heyecan katiyor.
Herkese mutlu dinletiler diliyorum.
v a y k o r u s
Vaykorus
© 2009
design & code
Quite Random
