laatste blogartikels

De treinrit van Brussel naar Leuven duurt maar twintig minuten en toch ben ik nooit op tijd in de les. Al een halve maand woon ik in Brussel, maar eigenlijk ben ik vooral onderweg.

Op 18/5/17 in de Handelsbeurs

Cover voor Stravinsky’s Ragtime van Pablo Picasso, 1919

Beeld je een gesprek in. Het is laat, maar dat geeft niet. Je herinnert je het begin niet langer, net zomin begrijp je hoe je steeds opnieuw bij andere, zinderende onderwerpen belandt. Je knikt ja en nee. Elke zin maakt een compleet nieuwe gedachte los. Zo ongeveer moet het pianoconcert van Jeremy Denk worden.

© Evy Ottermans

“In het Hongaars is er een woord voor het gevoel in je neus, net voor je gaat wenen. Facsar. Zo titelde Ligeti de derde beweging uit zijn altvioolsonate.” (Nurit Stark)

© Mona Schietekat

Drie strijkkwartetten. Mozart, Beethoven en Ravel. De muzikanten van Quatuor Ebène brengen ons meer dan een eeuw kamermuziek. Het wordt een avond van contrasten.

© robinverheyen.be

Ik heb me tussen het studeren door toch even laten verleiden tot een pauze met jazz-saxofonist Robin Verheyen en Bach. Samen met pianist Benoît Delbecq, percussionist Toma Gouband en bassist Clemens van der Feen neemt Verheyen Bach’s muziek onder handen.

Het is alweer tijd om even afscheid te nemen. Tot in februari, wanneer de examens voorbij zijn en er weer tijd is voor muziek.

© Pauline Vermeulen

Très lent. Erik Satie is een bijzonder componist. Hij leefde aan het eind van de 19^de eeuw, een tijd waar muziek steeds grootser, woeliger en complexer moest klinken. Maar Satie schreef trage muziek, niet voor een groot orkest maar voor één pianist. Muziek die zichzelf durft herhalen, haar eenvoud kan kwetsen.

Ik word achtervolgd door een melodie. Vorig zomer hoorde ik ze voor het eerst, maar het leek alsof ik ze al kende.

© Wim Vaes

Het overkomt me wel vaker, wanneer het op een zondagmiddag regent of wanneer ik iemand omhels. Soms ken ik de aanleiding niet, dan rolt er plots een traan over mijn wang. Ik geloof dat het melancholie heet.

© Edith Baeten

Idd Bar-Shaï speelt muziek van Couperin, Haydn en Chopin op piano. Met verwondering zoekt hij voor elk van deze stukken een zo’n mooi mogelijke klank.
Hier volgt hoe ik naar hem heb geluisterd.

Op 18/10/16 in de Handelsbeurs

Woman in Striped Pullover, Violin on the Table, Henri Matisse 1921-1922 (© Sharon Mollerus)

Helemaal alleen op het podium staat een violiste. Ze kent haar vak goed, ze stond al eerder op die plek. Antje Weithaas zal muziek van Bach en Ysaÿe spelen, muziek die tegelijk kwetsbaar en krachtig is.

Op 11/10/16 in de Handelsbeurs

Blad uit Pièces de Clavecin, François Couperin 1722

Aan het begin van de 18de eeuw schrijft François Couperin een heleboel klavecimbelstukken. Hij ordent ze in boeken en geeft ze prachtige namen. Iddo Bar-Shaï kiest hier een aantal stukken uit en speelt ze op piano, samen met muziek van Haydn en Chopin.

Carmen, Carlos Saura 1983

Een vrouw zingt. “L’ amour est un oiseau rebelle.” Mannen rond haar luisteren gretig. Carmen weet hoe ze de aandacht op zich moet vestigen.

© Mona Schietekat

Vier muzikanten spelen werken van drie erg verschillende componisten. Wat de muziek verbindt, is het herinneren.

Eifel Landscape (Street),  Gerhard Richter 1969

Ergens in Normandië klinkt het pianoconcerto van Britten uit een oud Volkswagenbusje. Mijn vriend en ik rijden al uren rond, het wordt laat en nergens is een camping te bespeuren. Gelukkig houdt Britten ons wakker.

Nog een kleine maand en het nieuwe seizoen gaat van start in de Handelsbeurs. Tijd voor een kleine vooruitblik.

Joanna Bailie © Tiziana Penna

De Gentse feesten zijn tien dagen van muziek. Erna valt een gat.
Hier zijn twee hedendaagse composities, om de val te verzachten.

Omdat het alweer dringend tijd is om te studeren, wordt het even stil op Hahaklassiek. Maar vóór de stilte wil ik je dit nog even laten horen, gewoon omdat het zo mooi is.

Op 11/05/16 in de Handelsbeurs

Chassol © Kmeron

Eén van de vele redenen om naar muziek te luisteren, is om je gedachten het zwijgen op te leggen. Je laat de woorden in je hoofd wiegen, de nog af te werken takenlijstjes raken in de war.

Jean-Guihen Queyras © Mona Schietekat

“Je denkt aan waar je je vingers moet zetten, je luistert naar de andere muzikanten en naar jezelf. Hoe is mijn klank? Waar gaat de muziek heen en waar breng ik haar naartoe?”

Cellist Jean-Guihen Queyras over wat er door zijn hoofd gaat op het podium.

Op 22/04/16 in de Handelsbeurs

© Signum Quartett

Ik heb al vaak verhalen verteld over muziek, zo kan ik tonen wat ik mooi vind aan een bepaald stuk. In deze preview voor het laatste klassieke concert van dit seizoen probeer ik het zonder. Ik vertel je gewoon wat ik mooi vind aan de muziek die het Signum Quartett voor ons zal spelen.

Op 19/04/16 in de Handelsbeurs

Isabelle Faust warmt op © Evy Ottermans

Muziek wordt vaak met het weer vergeleken, ze kan fluisteren als de wind en razen als een storm. Omdat het weer vandaag zo goed lijkt op de muziek die Isabelle Faust op viool, Jean-Guihen Queyras op cello en Alexander Melnikov op piano zullen spelen, maak ik de vergelijking ook. Hier volgt de weersvoorspelling voor hun concert.

© Sempé, zonder datum

“Je kan de wereld nooit volledig begrijpen,” dacht Schumann en velen met hem aan het begin van de 19de eeuw. Zoals dagboekfragmenten meer over iemand vertellen dan een gekunstelde biografie dat doet, laat de werkelijkheid zich niet in één verhaal vangen. Je raakt nooit verder dan een indruk.

Op 22/03/16 in de Handelsbeurs

Artemis Quartett © Evy Ottermans

Recensenten zijn het er over eens, het Artemis Quartett is één van de beste strijkkwartetten ter wereld. Ik lees dat zij hun publiek doen huilen, lachen en nadenken. Dat doen ze niet alleen door hun spel, maar ook door de manier waarop ze hun programma samen stellen. Voor dit concert zijn ze als een echte scenarist te werk gegaan en kozen de stukken precies zo dat we op het juiste moment van rust naar spanning en weer terug worden geslingerd.

Trois ramoneurs au repos quai Bourbon, Charles Nègre 1851

Er is een lied dat me achtervolgt, nooit leg ik het zelf op, het komt naar me toe. Ik sta dan telkens even stil.

Een voorstelling over het Russisch futurisme

Het Bl!ndman [hybrid] kwartet © Gustave Demoen

Op 10/03/16 in de Handelsbeurs

Jörg Widmann © Evy Ottermans

Over altviolisten bestaan veel grapjes. Ze zouden mislukte violisten zijn en steeds valse noten spelen. Klarinettisten worden wel naar waarde geschat, alleen krijgen we ze niet zo vaak op het klassieke podium te zien. Op dit concert komen de altviool, de klarinet en de alom gerespecteerde piano samen om alle grapjassen lik op stuk te geven.

Op 27/02/16 in de Handelsbeurs

futuristisch gedicht van Vasili Kamenski, 1914

Vier muzikanten komen samen en gaan aan de slag met de avant-gardistische teksten van het Russisch futurisme. Ze maken een concert over muziek en woorden.

© Wim Vaes

Van sommige muziek hoef je niet te houden opdat ze je zou boeien. Zonder dat je luisteren wilt, spreekt ze je aan. Dat is precies wat er gebeurde op dit concert.

Driemaal Steven Osborne © Pauline Vermeulen

Er zijn een heleboel dingen waarop je kan letten tijdens een klassiek concert. Dit is wat me opviel bij het concert van pianist Steven Osborne.

Serres du Jardin des Plantes, Paris

In Parijs ligt een park en in dat park staat een serre. In de achttiende eeuw kweekte koning Louis Quatorze hier koffie- en appelsienbomen. Later kwamen daar de wildste tropische planten bij. Wanneer je de serre binnen komt, waan je je in een oerwoud, met lianen en bomen met stekels. Ik sta er nog maar even, zweet me al te pletter en moet denken aan een film die ik lang geleden zag. Fitzcarraldo van Werner Herzog. De film gaat over het Amazonewoud en ook over opera.

Op 12/02/16 in de Handelsbeurs

Schubert, geportretteerd als een echte romanticus in de film Love Time van James Tinling, 1934

Het was even stil op hahaklassiek. Omdat ik lang niet over muziek schreef, duurt het even voor ik weet hoe ik aan deze preview moet beginnen.

© Benoît van Innis, 2015

Omdat het dringend tijd is om te studeren, wordt het even stil op Hahaklassiek. Maar vóór de stilte wil ik je nog even wat luistertips meegeven, omdat muziek je in tijden van nood, altijd te hulp staat.

Salagon Quartett © Mona Schietekat

Ik beeldde me dit concert in als een banket aan het hof. Het concert was misschien iets minder feestelijk dan ik me had voorgesteld, maar er was wel een hofschilder aanwezig.

Enkele dagen geleden ging ik lichtjes nerveus naar de studio van urgent.fm om er een interview over deze blog te geven.
Hier hoor je het resultaat.

Zondagvoormiddag in de Handelsbeurs op  17/01/2016

Jean-Jacques Sempé, uit Les Musiciens 1979

Een tijdje geleden stapte ik van de trein in Gent-Dampoort, ik had mijn cello bij. Toen ik lichtjes puffend de trap was afgedaald en de gang inwandelde, liep er iemand gehaast voorbij. Hij sleurde een contrabas met zich mee. We keken naar elkaar en schoten allebei in de lach.

AKA Moon en Fabian Fiorini © Gustave Demoen

Een brief aan Fabrizio Cassol, de saxofonist en componist van Aka Moon.

Op 15/12/15 in de Handelsbeurs

Salagon Quartett © Sven Chichowicz

Op dit concert zal er muziek van drie erg populaire componisten gespeeld worden. Haydn en Mozart leefden beiden in de 18de eeuw, Mendelssohn in de eeuw erna. Ze zouden elkaar nooit tezamen ontmoeten, maar toch probeer ik me het even voor te stellen. Ik zet de drie heren samen aan tafel op een groot banket aan een keizerlijk hof. Hier volgt hoe de gesprekken volgens mij zouden verlopen.

Istanbul Solistleri © Pauline Vermeulen

Toen ik zondagmorgen de concertzaal binnenging, wist ik niet goed wat me te wachten stond. Ik wist dat ik Turkse klassieke muziek zou horen, maar hoe die zou klinken, daar had ik geen idee van. Ik was onvoorbereid en net daarom leerde ik op een nieuwe manier luisteren.

Psycho, Hitchcock 1960

Mag ik je voorstellen aan de heer Schoenberg? Hij vond de atonale muziek uit. En wanneer er dan een paar regisseurs die atonale muziek oppikten, werden hun films spannender dan ooit.

Der Himmel über Berlin, Wim Wenders 1987

Het is ondertussen een cliché geworden: ‘Film kan niet zonder muziek.’ Laten we dit even omdraaien. Filmmuziek kan niet zonder het beeld, het verhaal en de personages waarvoor ze is geschreven. Dat merk je goed  in deze scene uit Der Himmel über Berlin van Wim Wenders.

Sommige concerten begrijp je pas nadat ze zijn afgelopen. Tijdens het concert denk je: ‘Waar gaat dit naar toe?’ Je kijkt naar diegene naast je.

op 28/11/15 in de Handelsbeurs

Pavel Haas Quartet © Evy Ottermans

Op dit concert horen we twee Tsjechische componisten, gespeeld door vijf Tsjechische muzikanten. De eerste componist heeft de andere voorspeld. Hier volgt een beetje geschiedenis.

op 26/11/15 in de Handelsbeurs

© Aka Moon

Zo dacht ik ooit over barok: ‘Beredeneerde muziek, voor in koude kathedralen. Wat heeft die mij nog te vertellen?’

Over hoe je lichaam reageert op een goed concert.

Barry Lyndon, Stanley Kubrick 1976

Ziet u, dat is Brahms. Hij streeft naar de verlossing, maar dat duurt nog wel een poosje. (Herman Hesse, De steppewolf)

Gelaatsuitdrukkingen van muzikanten zeggen veel. Hoe is de muziek? En vooral hoe voelt ze? Ik vertel je over de lachjes en de gesloten ogen van het Fauré Quartett.

Op 5/11 in de Handelsbeurs

Zwerm © Rudy Carlier

Samen muziek spelen is als samen praten. Ken je elkaar al lang, dan weet je wat je kan vertellen en hoe te reageren. Wanneer er iemand nieuw bijkomt, verandert er veel. Onbevangen luister je naar de ideeën van de nieuweling en een volledig nieuwe groepsdynamiek ontstaat.

Op 24/10/15 in de Handelsbeurs

Matan Porat © Handelsbeurs Concertzaal

Muziek omzetten in woorden. Het is iets tegennatuurlijks, de kracht van muziek ligt juist in haar woordenloosheid. Maar toch is het soms nodig om vòòr je de muziek laat spreken, zelf ook nog iets te zeggen.

still uit Coffee and cigarettes, Jim Jarmusch

Toegegeven, het zijn twee bejaarde mannetjes, maar ze praten op zo’n mooie manier over muziek.

Tänzerin, Emil Nolde 1910

Donderdagavond, een oud herenhuis ergens in Antwerpen. Kotfeestje. De muziek die speelt, is klassieke muziek. Een beetje ongemakkelijk wring ik me door de gang naar voor. Ik vind nergens een plaats voor mijn jas, dus houd ik hem nog even aan.

Edward Hopper, Chop Suey 1929

Onlangs raakte ik aan de praat met een meisje op café, het ging over muziek. Al gauw werd duidelijk dat we allebei van klassieke muziek hielden en ik vroeg waarom dat bij haar zo was.

Toen ik nog erg jong was, stuurden mijn ouders me naar een muziekinitiatie. We leerden over Peter en de Wolf. De juf speelde cello en dat wou ik ook.