ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΚΡΗΤΗ

Από defkalion76 @ Πέμπτη, 26 Μαΐου 2016 8:42 μμ
Permalink | Σχόλια
Tags: ρωσοτσολιαδεσ , οακκε , ναζί , πούτιν

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΘΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ
Η ΟΑΚΚΕ αποφάσισε να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να κατεβεί σε τούτες τις εκλογές.
Όλη η δυσκολία είναι στο οικονομικό, όπως ήταν και στις εκλογές του Γενάρη όπου δεν μπορέσαμε να κατεβούμε γι΄ αυτό το λόγο.
Τα πραγματικά επαναστατικά κόμματα δεν κρίνουν την ύπαρξη τους από τις εκλογές ούτε μπορούν επ' άπειρον να ακολουθούν τα αστικά κόμματα στις εκλογικές φαγωμάρες τους, ιδιαίτερα σε συνθήκες διαρκούς πολιτικής κρίσης και αποσάθρωσης όπως σήμερα.
Όμως κρίνουμε ότι χρειάζεται να κατεβούμε εδικά σ' αυτές τις εκλογές όπως δεν χρειάστηκε σε καμιά από τις άλλες προηγούμενα.
Γιατί το λέμε αυτό; Το λέμε γιατί αυτές εδώ οι εκλογές γίνονται σε συνθήκες όπου μόλις γκρεμίστηκε μια μεγάλη ελπίδα ενός πολύ βασανισμένου λαού: Η ελπίδα ότι αρκεί να διακηρύξει κανείς ένα όχι στους δανειστές του για να σωθεί από τη δυστυχία. Για την ακρίβεια αποδείχνεται ότι μπορεί να βυθιστεί σε χειρότερη δυστυχία. Βέβαια οι απατεώνες του «όχι» θα συνεχίζουν να εμπορεύονται ελπίδες όπως κάνουν όλοι οι φασίστες και γι΄ αυτό ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι απελπισίας θα γίνεται φασισμός.
Από την άλλη απέναντι σε αυτά τα απατηλά «όχι» στα μνημόνια δεν υπάρχει καμιά διέξοδος με τα «ναι» σ' αυτά. Αυτό έχει επίσης αποδειχτεί στο παρελθόν. Γι αυτό η κατάσταση των μαζών σήμερα είναι η κατάσταση της απελπισμένης απάθειας, όπου δηλαδή το ενδιαφέρον τους για την πολιτική έχει αρχίσει να χάνεται επειδή πια δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τις ασύλληπτες μεταμορφώσεις και τα σιχαμερά καμώματα σύσσωμου του επίσημου πολιτικού κόσμου. Αυτό οφείλεται στο βάθος στο ότι ο σοσιαλφασισμός με πρωτεργάτη το ΣΥΡΙΖΑ έχει αποκτηνώσει ολόκληρη την πολιτική ζωή καταργώντας με κυνισμό κάθε αρχή, κάθε δημοκρατισμό, και κάθε ικμάδα οικονομικής προόδου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον απλά ένα εγκληματικό κόμμα, που έχει καταστρέψει την παραγωγική ζωή και έχει πάει τη χώρα μισό αιώνα πίσω, αλλά είναι το κέντρο, είναι ο πιο ενεργητικός παράγοντας, ενός ολόκληρου εγκληματικού διακομματικού καθαστώτος.
Η κατάσταση αυτή είναι μοναδική στη 40χρονη μεταπολίτευση και οφείλεται στο βάθος στο ότι κανείς πολιτικός σχηματισμός σε κοινοβουλευτικό επίπεδο, δεν αντιστέκεται πια σαν τέτοιος στη ρωσοκίνητη επέλαση φασιστικού εκβαρβαρισμού και σαπίλας. Υπάρχουν μόνο επί μέρους πρόσωπα που αντιστέκονται λίγο ή πολύ στους εγκληματίες. Δηλαδή δεν έχουμε πια δύο αστικά μπλοκ που αντιπαλεύουν : Το ευρωπαϊκό μισοδημοκρατικό και το ρωσόφιλο φασιστικό. Τώρα το ευρωπαϊκό αυτό μπλοκ ηγεμονεύεται ασφυκτικά απ' τη ρώσικη πολιτική που θέλει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, εναντίον της Ευρώπης. Και από αυτή την άποψη κάνει πιο μεγάλη ζημιά από το ανοιχτό ρώσικο αντιευρωπαϊκό μπλοκ.
Οι 7 μήνες δηλαδή που πέρασαν δεν ήταν αποκαλυπτικοί κυρίως για την αχρειότητα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά για τη σιχαμερή και γλοιώδη στήριξη αυτής της αχρειότητας από τους υποτιθέμενους ευρωπαίους, και μάλιστα τη στοίχιση των υποτιθέμενων πιο προοδευτικών από αυτούς, από τον ύπουλο αρχιτσιπραίο Θεοδωράκη του Ποταμιού. Είναι όλοι αυτοί, και ΝΔ, και ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι που στήριξαν τον Τσίπρα περιδιαβαίνοντας την Ευρώπη, όταν αυτός κήρυσσε το βρώμικο πόλεμο μίσους και διάσπασης ενάντια στην Ευρώπη που τον ονόμασε διαπραγμάτευση. Είναι όλοι τους που έπαιξαν το παιχνίδι του μπαίνοντας με το «ναι» τους στην ιστορικά καταστροφική για τη χώρα προβοκάτσια του δημοψηφίσματος που ήταν το προκάλυμα για να κλείσει τις τράπεζες και να σκοτώσει την ετοιμοθάνατη οικονομία. Είναι όλοι τους που τον συγχάρηκαν που από αντιμνημονιακός έγινε μνημονιακός εξαπατώντας ωμά την πλειοψηφία του λαού ενώ συνέχισε να τον γεμίζει με μεγαλύτερο μίσος για τη δημοκρατική Ευρώπη, είναι όλοι μαζί που σιώπησαν όταν κατέθεσε το νομοσχέδιο αρχής της πολιτικής δικτατορίας στην Ελλάδα για το κλείσμο ή τον πολιτικό έλεγχο των καναλιών, είναι όλοι τους που δεν μίλησαν όταν έκλεισε τη μεγαλύτερη βιομηχανική επένδυση μιας Ελλάδας που μετατρέπεται σε βιομηχανικά ερείπια. Τελικά όλοι τους ακολουθούν το πολυκέφαλο ρώσικο κόμμα, τους ψευτοαριστερούς, τους ψευτοκομμουνιστές και τους ναζήδες και κάνουν το ειδικό έγκλημα απέναντι στην Ευρώπη να εμφανίζουν σαν ευρωπαίους τους Τσιπροθεοδωράκηδες.
Σε τέτοιες συνθήκες δεν αδυνατίζει μόνο η ελπίδα των μαζών για υλική επιβίωση μέσα στις βαριές μυρωδιές του γενικού βούρκου αλλά αρχίζουν να απογοητεύονται και πιο προοδευτικοί και ευαίσθητοι άνθρωποι και αναρωτιούνται αν υπάρχει στ' αλήθεια διέξοδος. Είναι ακριβώς οι συνθήκες όπου νικάει για την πρωτοπορία η παραίτηση και για τους υπόλοιπους το να βρουν μια τρύπα να σωθούν. Είναι οι συνθήκες όπου ανοίγει ο δρόμος σε μια νέα βαρβαρότητα από την οποία θα βγουν κερδισμένες οι φασιστικές και σοσιαλφασιστικές συμμορίες που ξέρουν να χειρίζονται όσο κανείς άλλος τους φόβους των μεμονωμένων ατόμων και την ανάγκη τους για προστασία από δυνάμεις έξω και πάνω από τα ίδια αυτά τα άτομα.
Σε τέτοιες συνθήκες δεν μπορεί να λείπει, δεν πρέπει να λείπει η ΟΑΚΚΕ, ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που αντέχει στη λαίλαπα και δίνει ερμηνεία και πολιτική προοπτική σ' αυτό το λαό και στη δημοκρατική, αριστερή και προλεταριακή του πρωτοπορία. Μερικοί φίλοι ίσως αναρωτηθούν. Μα τόσα χρόνια παλεύει η ΟΑΚΚΕ κόντρα στα τέρατα και παρά την παταγώδη επιβεβαίωσή της δεν δυναμώνει ακόμα οργανωτικά. Μα το ζήτημα δεν είναι γιατί δεν αναπτύχθηκε οργανωτικά σε αυτήν τη θύελλα η ΟΑΚΚΕ αλλά το ότι παρά το μικρό όγκο της άντεξε σε αυτήν, έμεινε εντελώς ενωμένη και μάλιστα αύξησε την πολιτική επιρροή της όταν κατέρρεαν, συρρικνώνονταν και διασπιόντουσαν οι πάντες μέσα στην ανυποληψία. Η αντίσταση ενός μικρού αποσπάσματος την ώρα μιας μεγάλης επέλασης είναι πάρα πολύ μεγάλη υπόθεση. Η ανάπτυξη θα αρχίσει όταν ο εχθρός θα αρχίσει να αποκαλύπτεται στις μάζες, ιδιαίτερα στις αριστερές μάζες που είναι ρουφηγμένες ακριβώς από αυτόν τον εχθρό και μάλιστα αποτελούν την κοινωνική του αιχμή. Και η αποκάλυψη και η αποσύνθεση του εχθρού έχει αρχίσει. Η ώρα της ΟΑΚΚΕ δεν είναι μακρυά. Το ζήτημα είναι τώρα να ανεμίσει η σημαία μας πάνω στα ερείπια, για να δώσει τη δυνατότητα σε όλους τους φίλους της να πουν έμπρακτα: «Είμαι μ' αυτούς. Αυτοί είναι η διέξοδος. Ψηφίστε αυτούς». Δεν κάνει δηλαδή αυτή τη στιγμή να πούμε το «κάτω όλοι, και ψηφίστε άκυρο της ΟΑΚΚΕ» όπως κάναμε το Γενάρη. Ακόμα και αν δεν μπορούσαμε να βρούμε τα λεφτά για όλες τις εκλογικές περιφέρειες θα έπρεπε να το κάναμε ακόμα και για μια μόνο. Η σημαία πρέπει να είναι εκεί μέσα στον ορυμαγδό και τον αποπνικτικό κουρνιαχτό που σηκώνει το εγκληματικό καθεστώς. Πάντα κατεβαίναμε για να μιλήσουμε στα ΜΜΕ. Το θέλουμε κι αυτό και είναι πολύ καλό. Αλλά τώρα αυτό που μετράει είναι να είναι εκεί το ψηφοδέλτιο της ΟΑΚΚΕ, στο βαθμό βέβαια που υπάρχει πλέον στη διάθεση μας το ίντερνετ.
Καλούμε τους φίλους μας να μας ενισχύσουν οικονομικά τώρα με όσες δυνατότητες έχουν ώστε να τα καταφέρουμε να κατεβούμε και στις 56 εκλογικες περιφέρειες. Ξέρουμε ότι είναι δύσκολο σε αυτές τις εποχές να δίνει κανείς λεφτά από αυτά που του λείπουν. Αλλά πιστεύουμε ότι είναι ζήτημα οικονομικής επιβίωσης και πολιτικής ελευθερίας για ολους μας το να είναι δυνατή η ΟΑΚΚΕ.
Μπορείτε να δώσετε την ενίσχυση είτε στέλνοντας λεφτά στο λογαριασμό μας στην Εθνική Τράπεζα με
IBAN ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ: GR 7201101600000016076496229
είτε με ταχυδρομικές επιταγές στο όνομα Κώστας Κούτελος, ΤΘ 3408, ΤΚ 10210, Αθήνα, είτε με επαφή με τους συντρόφους που δίνουν κουπόνια ενίσχυσης.
Γενικά καλούμε τους φίλους μας σε συμμετοχή στην εκλογική αυτή μάχη κόντρα στο εγκληματικό καθεστώς.
 http://www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-47-58/item/557-%CE%B7-%CE%BF%CE%B1%CE%BA%CE%BA%CE%B5-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%83-%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%83

Από defkalion76 @ Δευτέρα, 7 Σεπτεμβρίου 2015 5:17 μμ
Permalink | Σχόλια
Tags: καθεστωτικη λερναια υδρα , ρωσοτσολιαδεσ , οακκε , εκλογές

THE GOEBBELS OF SYRIZA ARE WORKING FOR DISASTER

THE GOEBBELS OF SYRIZA ARE WORKING FOR DISASTER

They generate hatred for Europe by fraud and they sabotage production so as to turn the country into a colony of fascist Russia

There are different kinds of lies, such as different kinds of liars. For a party, to promise things that cannot realize with the view to taking power is an ordinary lie. But to claim, just after taking power, that it has fulfilled a very basic promise it had made, e.g. that it has done away with the memorandums and with troika, though it signed both in front of the whole planet, this is a lie of Goebbels' type. And it is so, not only because the governing party denies an apparent and internationally well-known fact, but because it insists on imposing this fraud in our country by changing the name of the things it has accepted.

The Goebbels' lies have become even more alarming since their inventors have threatened the TV channels which revealed them, by saying that the latter have been plotting to overthrow the government on behalf of the creditors, while at the same time they have trampled on the parliament by refusing to pass through it the all-important agreement they have signed.

When a party is caught by the people telling such a lie, all its basic allegations must be examined. The most basic allegation of SYRIZA and of its fascist anti-European supporters (ANEL, "Golden Dawn") is that the vast unemployment and the hunger have been brought about by the European creditors and their memos.

The truth is that what has brought about the memos was a disaster preceding and following them. We are talking about the devastation of modern large-scale production, especially the large-scale industrial one, by a long-standing (more than 20 years long) politically-originated sabotage led by the same SYRIZA (formerly known as SYNASPISMOS and before this as part of the pseudo-CPG).

Sabotage has been done under pretext of environmental protection, archaeology, bureaucracy, labor so-called anti-capitalism and during the crisis through the increase in the cost of energy. Highest political cadres of ND and PASOK, the two so-called pro-European parties, particularly the PMs A. and G. Papandreou, Simitis, Karamanlis II, and Samaras have actively taken part in the sabotage.

All the above mentioned saboteurs perpetrated this crime because they wanted to drag Greece behind the vehicle of fascist "orthodox" Russia and hand it over to the latter on colonial terms. That's why they have been strengthening, even in the crisis, a Russia-tied state-fed oligarchy (Bobolas, Kokkalis, Kopelouzos, Mytilinaios, Vgenopoulos etc.) through scandalous contracts, while at the same time turning against the rest bourgeoisie by all means. It was the sabotage that caused a standing trade deficit, which in turn caused the huge debt, and the bankruptcy of 2009. Unlike what the pseudo-left and all fascists - mostly through anti-parliamentary mania - keep telling the people, it wasn't the politicians' pay-offs, but this sabotage that has brought about the memos.

If it was the politicians' stealing that caused bankruptcies, then the most bankrupt country would have been the over-redundant China. Besides, the basic volume of state stealing is carried out by the corrupt state bureaucracy that remains intact, as it has been syndicalistically and politically protected by all parties, particularly by the pseudo-left and the fascists.

The most shameless "argument" of SYRIZA and of the nazi-fascists is that the European creditors, the Germans in particular, have brought us the memos so as to destroy and then cheaply buy Greece. However, those who have bought key-sectors of the country for free during the crisis were the Russian and Chinese state-monopolists, along with the pro-Russian Qatar, while Germany has lost all new investment (Siemens, photovoltaic plants in Crete) and all European banks have fled the country.

It is Russia that has bought the biggest stake and now controls the biggest bank in the country, Piraeus Bank (Nesis). Through Piraeus Bank, Russia absorbed without competition Agricultural Bank which controls the agricultural capital, while Qatar became dominant in Alpha Bank, 3rd in size among the 4 systemic banks of Greece. Russia keeps buying plants tied with agricultural production (Dodoni, SEKAP), hotels (in the islands but particularly in Halkidiki next to Athos Mount which she has an eye on), football teams (PAOK), the state gambling (OPAP) etc. Her Chinese ally, after seizing the Piraeus docks, has now absorbed another vast part of the port almost for free because of the crisis, something which SYRIZA directly accepted. In the years of the crisis Russia, after having controlled the natural gas, imposed on it the highest prices in Europe, with no single protest by any so-called patriotic party of the "left" or fascism. Finally, because of the crisis, and through over-taxation of the Greek landowners, Russia, China, and the Russian-allied Qatar have also been buying the best touristic land.

As sabotage reached its climax after 2009 by SYRIZA, G. Papandreou and Samaras, the unemployment has soared. The saboteurs claim that production fell because the consumption of the population has decreased. This actually happens only at an initial stage, as later on the external consumption - that is the exports - rises, which is something that only in Greece didn't happen, while the over-indebted Spain, Ireland and Portugal have left memos behind as they developed their industries and raised the exports during the crisis. Only in Greece new productive capital has not channeled to industry in spite of the miserable wages.

It wasn't the memo that prevented the diversion of Acheloos River, the gold plant in Halkidiki, and huge touristic investments (the most typical of which is the Toplou Monastery in Crete). The first thing SYRIZA did after seizing power in the over-indebted country was to avert the large-scale hydrocarbon research in the Ionian and the Libyan Seas, to stop the construction of the TAP energy-pipe, and to make invalid all the regulating (spatial and urban planning) projects and all permits for huge touristic investments.

Even if the debt was reduced to nothing our country wouldn't prosper either, because the annual primary deficits would increase through the sabotage. Greece already pays a small amount of annuity in relation to her debt, contrary to what the pro-Russians of all parties, especially the Nazis of GD who talk of creditors-usurers, keep saying. This is due to the fact that the European state creditors have extended the settlement of the Greek debt to a period of 30 years and have dropped the interest rates lower than the most creditor-countries are borrowed themselves.

The leaders of SYRIZA know that Greece cannot live for a long time within a Europe of free competition while herself being a colony of the Russian and partly the Chinese state monopolies, while these monopolies will leave scant money in Greece in comparison with what they will plunder by forcefully destroying their domestic and western competitors. This policy will finally signal the exit from euro, and till then a standing conflict with the EZ, from which SYRIZA will constantly demand loans while incriminating EZ at the same time in the eyes of a more and more poverty-stricken people, so that the latter sweepingly flow into Russia's arms. That's why the government shows an "audacious beggar's" attitude, which finally isolates it from the whole EZ, although SYRIZA has chosen Germany to be its chief enemy so as to make a breach within the EU in compliance with the Russian interests.

The Greek people must resist SYRIZA's policy of sabotage, which is practically supported by all anti-European "red"-brown parties as well as by the pseudo-European pro-Russian leaderships of the ND, Potami (River), and PASOK parties, since they also openly declare that they stand behind SYRIZA in the "negotiations". This is not a negotiation, this is a provocation against the country; it is actually the strengthening of the economic sabotage through the bank deposit runoffs, the chase of the modern productive investments and the market freeze. This is a course towards the extreme unemployment and hunger, towards national subjugation and deterministically towards fascist dictatorship. We call upon all the left-wing and democratic people, all those who really care about this country to strengthen OAKKE and help us form a broad democratic and anti-fascist front that will prevent this nightmarish prospect.

Athens, 3-3-2015

-The above text is translation from the Greek language of a billposter issued by OAKKE-

 http://www.oakke.gr/english-articles

Από defkalion76 @ Δευτέρα, 30 Μαρτίου 2015 1:01 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: sabotage , oakke , russian agents , greek dept crisis , putin , greece

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

 

Κοτζιάς και Ντούγκιν στο ΠΑΠΕΙ

  Σε νέ­α ι­στο­ρι­κή φά­ση μπή­κε η Ελ­λά­δα με την ά­νο­δο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην κυ­βέρ­νη­ση. Αντί­θε­τα ό­μως α­πό ε­κεί­νο που ι­σχυ­ρί­ζε­ται ο ί­διος ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και οι πο­λι­τι­κοί του φί­λοι πα­ντού στον κό­σμο, το ι­στο­ρι­κά ση­μα­ντι­κό σε αυ­τήν την ά­νο­δο δεν βρί­σκε­ται στην ά­νο­δο της α­ρι­στε­ράς στην ε­ξου­σί­α, αλ­λά στην ά­νο­δο μιας α­κρο­δε­ξιάς νέ­ου τύ­που,

μιας α­κρο­δε­ξιάς φαιο-"κόκ­κι­νου" τύ­που υ­πη­ρέ­τριας της νε­ο­να­ζι­στι­κής που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας. Στην ου­σί­α,  στις 25 του Γε­νά­ρη του 2015 ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α, πα­τώ­ντας πά­νω σε έ­να ρεύ­μα λα­ϊ­κής ορ­γής και από­γνω­σης, μια συμ­μο­ρί­α ελ­λή­νων Κου­ί­σλι­γκ που ντύ­θη­καν α­ρι­στε­ροί πα­τριώ­τες. Μά­λι­στα δεν ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α μό­νο ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά κά­τω α­πό τις φτε­ρού­γες του θα χω­θεί μέ­σα στο ευ­ρύ­τε­ρο κρά­τος, α­θό­ρυ­βα και χω­ρίς να ε­κτί­θε­ται στο λα­ό, έ­να ση­μα­ντι­κό κομ­μά­τι και α­πό τη ρω­σό­δου­λη και α­κό­μα πιο πο­λι­τι­κά α­πο­σταγ­μέ­νη φαιο-"κόκ­κι­νη" φα­σι­στι­κή α­ντί­δρα­ση των α­ντι­μαρ­ξι­στών του ψευ­τοΚ­ΚΕ και των να­ζί της Χρυ­σής Αυ­γής.

Αν ο ελ­λη­νι­κός λα­ός δεν μπο­ρέ­σει να ε­νω­θεί έ­γκαι­ρα ε­νά­ντια στο φαιο-"κόκ­κι­νο" μέ­τω­πο  και να το ρί­ξει α­πό τη δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώ­ρας πριν αυ­τό κα­τα­λά­βει ο­λο­κλη­ρω­τι­κά τον κρα­τι­κό μη­χα­νι­σμό η χώ­ρα κιν­δυ­νεύ­ει να μπει σε μια μα­κρυά νύ­χτα δι­κτα­το­ρί­ας πι­θα­νά με κοι­νο­βου­λευ­τι­κό μαν­δύ­α μέ­σα α­πό την ο­ποί­α θα μπο­ρεί να  βγει μό­νο με πά­ρα πο­λύ πό­νο και με­τά α­πό α­νεί­πω­τες κα­τα­στρο­φές. Σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση πά­ντως, πι­στεύ­ου­με ό­τι τε­λι­κά αυ­τή η ε­ξου­σί­α θα γί­νει τό­σο κα­θο­λι­κά μι­ση­τή που η α­να­τρο­πή της ό­χι μό­νο θα εί­ναι α­να­πό­φευ­κτη αλ­λά θα δώ­σει σαν δια­δι­κα­σί­α  την πο­λι­τι­κο­ϊ­δε­ο­λο­γι­κή γνώ­ση και ορ­γά­νω­ση που χρειά­ζε­ται η χώ­ρα για να πνί­ξει μέ­σα της ό,τι την ε­μπό­δι­ζε πά­ντα να γί­νει σύγ­χρο­νη, δη­μο­κρα­τι­κή και ανε­πτυγ­μέ­νη πα­ρα­γω­γι­κά και  τε­λι­κά την κα­τά­φα­γε α­πό μέ­σα, την α­πο­σύν­θε­σε και τη με­τέ­τρε­ψε ε­δώ και αρ­κε­τά χρό­νια στον πιο ύ­που­λο ε­χθρό ό­λης της ευ­ρω­πα­ϊ­κής ε­νο­ποί­η­σης και προ­ό­δου.

 

Παλιό το τέρας

 

Αρ­κε­τά σύ­ντο­μα οι δη­μο­κρα­τι­κοί άν­θρω­ποι στη χώ­ρα μας και σε ό­λη την Ευ­ρώ­πη θα εκ­πλα­γούν για το τέ­ρας που θα δουν να α­να­δύ­ε­ται μέ­σα α­πό αυτή τη νέ­α ε­ξου­σί­α που προ­βάλ­λε­ται με το πρό­σω­πο ε­νός γε­λα­στού Τσί­πρα. Ή­δη έχουν εκ­πλα­γεί για την ε­νό­τη­τα του "φι­λο­ευ­ρωπαί­ου" και "α­ρι­στε­ρού" ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ με το α­κρο­δε­ξιό α­ντι-ευ­ρω­πα­ϊ­κό Α­ΝΕΛ, ε­νώ πή­ραν και έ­να α­κό­μα πιο με­γά­λο  σοκ με την υ­πο­στή­ρι­ξη της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης στους ρώ­σους ει­σβο­λείς και διαμε­λι­στές της Ου­κρα­νί­ας. Ε­κεί­νο που πι­θα­νά ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα προ­σπα­θή­σει να πουλή­σει στον ελ­λη­νι­κό λα­ό, στην  Ευ­ρώ­πη και γε­νι­κά στη Δύ­ση εί­ναι ό­τι αυ­τή η α­νοι­χτή πο­λι­τι­κή στρο­φή της Ελ­λά­δας προς τη Ρω­σί­α εί­ναι μια ου­σια­στι­κά  πρό­σφα­τη  α­πά­ντη­ση  στην κα­τα­στρο­φή και στην πεί­να που τά­χα έ­φε­ραν οι δυτι­κοί δα­νει­στές στη χώ­ρα.  Έ­τσι ό­χι μό­νο θα κρύ­ψει το α­κρι­βώς α­ντί­θε­το, ό­τι δη­λα­δή τη χρε­ω­κο­πί­α την πεί­να και την κα­τα­στρο­φή την έ­φε­ρε έ­να 40χρο­νο σα­μπο­τάζ  των ρω­σό­δου­λων το ο­ποί­ο κλι­μα­κώ­θη­κε και μέ­σα στην κρί­ση και στο ο­ποί­ο ο ί­διος ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρω­τα­γω­νί­στη­σε, αλ­λά θα α­παι­τή­σει οι­κο­νο­μικά και πο­λι­τι­κά α­νταλ­λάγ­μα­τα α­πό την Ε­Ε για να μην  α­να­τι­νά­ξει ό­λο το ευρω­πα­ϊ­κό οι­κο­δό­μη­μα με μια α­νοι­χτή  χρε­ω­κο­πί­α της Ελ­λά­δας και μια α­κό­μα πιο α­νοι­χτή προ­σχώ­ρη­σή της στη ρώ­σι­κη ε­πιρ­ρο­ή.  Με αυ­τόν τον εκ­βια­σμό και με δε­δο­μέ­νη την ε­πί­σης μα­κρό­χρο­νη, με­θο­δι­κή διά­βρω­ση των κρα­τών και των ε­νωσια­κών θε­σμών  της Ε­Ε και των Η­ΠΑ από η­γέ­τες υ­πο­τα­κτι­κούς ή και φι­λι­κούς προς τη Ρω­σί­α, η η­γε­τι­κή ο­μά­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ  θα προ­σπα­θή­σει να βά­λει μια βα­θειά  δι­πλή σφή­να: σφή­να  στην ή­δη προ­χω­ρη­μέ­νη α­ντί­θε­ση α­νά­με­σα στα πιο ανε­πτυγ­μέ­να πα­ρα­γω­γι­κά κρά­τη της Ε­Ε και στα σχε­τι­κά πιο κα­θυ­στε­ρη­μέ­να, και σφή­να  α­νά­με­σα στις υ­φε­σια­κές α­πέ­να­ντι στη Ρω­σί­α κυ­βερ­νή­σεις  και σε αυ­τές που της α­ντι­στέ­κο­νται.

Ο ρό­λος των ελ­λή­νων μαρ­ξι­στών εί­ναι να α­πο­κα­λύ­ψουν ό­τι το τέ­ρας που οι έλ­λη­νες και  οι ευ­ρω­παί­οι δη­μο­κρά­τες  θα δουν να α­να­δύ­ε­ται μπρο­στά στα μά­τια τους εκ­κολά­φθη­κε ε­δώ και πολ­λές δε­κα­ε­τί­ες α­πό τους νε­ο­τσα­ρικούς  α­στούς νέ­ου τύ­που  που πή­ραν την ε­ξου­σί­α στην ΕΣ­ΣΔ στα 1956. Αυ­τοί ορ­γάνω­σαν μια ο­μά­δα πρα­κτό­ρων τους στο ε­σω­τε­ρι­κό του πα­λιού  ΚΚΕ, με­τά ε­ξο­λό­θρευ­σαν με ω­μή  βί­α την ε­πα­να­στα­τι­κή η­γε­σί­α του, το διέλυ­σαν και τε­λι­κά έφτια­ξαν έ­να ο­μοί­ω­μα κομ­μου­νι­στι­κού κόμ­μα­τος,  ε­ντε­λώς δι­κό τους, πρα­κτό­ρικο, α­ντε­πα­να­στα­τι­κό και α­ντι­μαρ­ξι­στι­κό. Αυ­τό το κόμ­μα, α­φού έ­κα­νε ό­τι μπορού­σε για να μα­ταιώ­σει τη με­γά­λη ε­ξέ­γερ­ση του Πο­λυ­τε­χνεί­ου, μπή­κε μέ­σα της και μέ­σα στα σπλάχνα  της ευ­ρύ­τε­ρης α­ρι­στε­ράς και της με­τα­πο­λυ­τε­χνεια­κής δη­μο­κρα­τί­ας και τα δη­λη­τη­ρί­α­σε και τα δύ­ο με­τα­τρέ­πο­ντας έ­να κομ­μά­τι τους στο φα­σι­στι­κό α­ντί­θε­τό τους. Το πιο δι­πρό­σω­πο κομ­μά­τι του ψευ­τοΚΚΕ με ε­πι­κε­φα­λής τους χει­ρό­τε­ρους α­ρι­βί­στες έ­φτια­ξε τον  ΣΥΝ- ΣΥΡΙ­ΖΑ που α­νέ­λα­βε το ρό­λο του προ­γε­φυ­ρώ­μα­τος μέ­σα στην  πα­λιού τύ­που α­στι­κή τάξη και κυ­ρί­ως μέ­σα στο κρά­τος της. Αυ­τό το κόμ­μα έ­γι­νε ο αρ­χη­γός του πα­ρα­γωγι­κού σα­μπο­τάζ  και το  ι­δε­ο­λο­γι­κό  πο­λι­τι­κό αλ­λά συ­χνά και ορ­γα­νω­τι­κό στήριγ­μα της πο­λι­τι­κής  ψευ­το­ε­παναστα­τι­κής βί­ας, ε­νώ ή­ταν και εί­ναι ο κύριος πο­λι­τι­κός προ­στά­της των νε­ο­να­ζί και της δι­κιάς τους βί­ας. Ταυ­τό­χρονα ο ΣΥΝ-ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, μα­ζί πά­ντα με το ψευ­τοΚ­ΚΕ, βο­ή­θη­σαν τους πα­λιού τύ­που α­στούς πρά­κτο­ρες και φί­λους της νε­ο­τσα­ρι­κής Ρω­σί­ας να ε­πι­κρα­τή­σουν μέ­σα στα δύ­ο με­γά­λα α­στι­κά κόμ­μα­τα τη ΝΔ και το ΠΑ­ΣΟΚ, εκ­κα­θα­ρί­ζο­ντας κυ­ρί­ως μέσω ε­πι­λε­κτι­κών υ­παρ­κτών και α­νύ­παρ­κτων σκαν­δά­λων τους εκ­προ­σώ­πους της ντό­πιας  δυ­τι­κό­φι­λης α­στι­κής τά­ξης,  και να ε­πι­βά­λουν την κυ­ριαρ­χί­α της ρωσό­φι­λης πο­λι­τι­κής και ι­δε­ο­λο­γι­κής γραμ­μής μέ­σα σ' αυ­τά τα κόμ­μα­τα. Ταυ­τό­χρο­να οι ί­διοι αυ­τοί ψευ­το­α­ρι­στε­ροί ε­ξα­σφά­λι­σαν α­πό τους συ­νερ­γά­τες τους πρω­θυ­πουρ­γούς μια ου­σια­στι­κά α­διά­πτω­τη πο­λι­τι­κή α­συ­λί­α που τε­λικά  τους έ­φε­ρε στην ε­ξου­σί­α.  

 

Στε­λε­χι­κά πρα­κτο­ρι­κό κόμ­μα ή κόμ­μα με αρ­χη­γό πρά­κτο­ρα. Η βα­σι­κή δια­φο­ρά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ α­πό τη ΝΔ και το ΠΑ­ΣΟΚ

 

Αυ­τό το πιο προ­ω­θη­μέ­νο και πιο ει­δι­κευ­μέ­νο στην κρα­τι­κή διείσ­δυση πο­λι­τι­κό α­πό­σπα­σμα  του ρώ­σι­κου σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού α­νέ­βη­κε τε­λι­κά στην κυ­βέρ­νη­ση α­ξιο­ποιώ­ντας πά­νω α­πό ό­λα την οι­κο­νο­μι­κή κρί­ση που το ί­διο και οι ρω­σό­δου­λοι πρω­θυ­πουρ­γοί προ­κά­λε­σαν, αλ­λά που τη χρε­ώ­θη­καν οι δυ­τι­κοί μο­νο­πω­λι­στές δα­νει­στές οι ο­ποί­οι πο­λι­τι­κά τυ­φλοί και τα­ξι­κά χοντρό­πε­τσοι α­νέ­λα­βαν ευ­χα­ρί­στως το ρό­λο του ορ­γα­νω­τή της πεί­νας και της ανερ­γί­ας του λα­ού μιας ξέ­νης χώ­ρας που  οι πρά­κτο­ρες της Ρω­σί­ας τους τον ανέ­θε­σαν.

Έ­τσι ήρ­θαν τώ­ρα οι πρά­κτο­ρες μα­ζι­κά στη ε­ξου­σί­α  με το κόμ­μα τους. Δη­λα­δή δεν ήρ­θαν, α­πλά με έ­ναν ει­σο­δι­στή πρω­θυ­πουρ­γό σαν τον Α. και Γ. Πα­πανδρέ­ου, σαν τον Ση­μί­τη, σαν τον Κα­ρα­μαν­λή τον Β, ή σαν τον προ­βο­κά­το­ρα Σαμα­ρά, που α­πλά διοι­κού­σαν α­πό την κο­ρυ­φή γε­νι­κά ξέ­να προς αυ­τούς κόμ­μα­τα, δη­λα­δή κόμ­μα­τα φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά και εν μέ­ρει ε­θνι­κο­σο­βι­νι­στι­κά, δη­λα­δή κόμμα­τα που πλειο­ψη­φι­κά εί­χαν στε­λέ­χη με δια­φο­ρε­τι­κή  α­πό τους ί­διους πο­λιτι­κή  και ι­δε­ο­λο­γι­κή γραμ­μή, στε­λέ­χη  τα ο­ποί­α  ό­μως ή­ταν δί­χως ι­σχυ­ρό χαρα­κτή­ρα και πε­ποι­θή­σεις ό­πως συμ­βαί­νει ι­στο­ρι­κά με την ελ­λη­νι­κή α­στι­κή τά­ξη. Αυ­τή τη φο­ρά  οι πρά­κτο­ρες  ήρ­θαν   μα­ζι­κά με έ­να κόμ­μα ο­λό­κλη­ρο που έ­χει μπό­λι­κα η­γε­τι­κά στε­λέ­χη ξε­σκο­λι­σμέ­νους πρά­κτο­ρες και έ­χει και άλ­λους χιλιά­δες μη συ­νει­δη­τούς πρά­κτο­ρες, δη­λα­δή α­πλούς μι­κρο­με­σαί­ους σοσιαλ­φα­σί­στες που  τα­ξι­κά εί­ναι φι­λό­δο­ξοι μι­κρο­α­στοί, οι ο­ποί­οι  δεν ξέ­ρουν τό­σο κα­λά να α­γα­πά­νε τη Ρω­σί­α ό­σο να μι­σούν τον ευ­ρω­πα­ϊ­κό α­ντι­φα­σι­στικό δη­μο­κρα­τι­σμό και τον δυ­τι­κού τύ­που κα­πι­τα­λι­σμό που δεν τους ε­πι­τρέπουν να εί­ναι κι αυ­τοί "κά­τι" ό­πως τους υ­πό­σχε­ται η δρα­στή­ρια στε­λε­χι­κή συμμε­το­χή τους σε έ­ναν  πα­ρα­σι­τι­κό κρα­τι­κό στρα­τό.

Να για­τί εί­ναι τό­σο ξε­χω­ρι­στό ό­τι συμ­βαί­νει σή­με­ρα. Ό, τι κά­νει μέ­σα σε λί­γες μέ­ρες ο κυ­βερ­νη­τι­κός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εί­ναι μέ­σα στις κα­λύ­τε­ρες προ­δια­γρα­φές του, α­πό τη σύν­θε­ση της κυ­βέρ­νη­σης ως τα τε­λε­τουρ­γι­κά. Πα­ντού η δι­προ­σω­πί­α, ο πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­σμός και ο έρ­πων φα­σι­σμός.

Έ­τσι ο πρω­θυ­πουρ­γός παίρ­νει α­θό­ρυ­βα την ευ­χή του αρ­χιε­πί­σκο­που για να ορ­κι­στεί μπρο­στά στα διε­θνή ΜΜΕ σαν ά­θε­ος. Ταυ­τό­χρο­να πά­λι μπρο­στά στα διε­θνή ΜΜΕ τε­λεί μια μη θρη­σκευ­τι­κή  ορ­κω­μο­σί­α ό­λου του υ­πουρ­γι­κού του συμ­βου­λί­ου που θα ι­κα­νο­ποι­ή­σει την ευ­ρω­πα­ϊ­κή πρό­ο­δο που  έ­χει κα­τα­κτή­σει ε­δώ και δυο αιώ­νες το δια­χω­ρι­σμό εκ­κλη­σί­ας κρά­τους, ε­νώ λί­γο πριν πά­λι στη ζού­λα έ­χει υ­πο­σχε­θεί στον αρ­χιε­πί­σκο­πο ό­τι θα α­να­βαθ­μί­σει τη σχέ­ση εκ­κλη­σί­ας και πο­λι­τεί­ας. Με­τά αυ­τός ο πιο νε­α­ρός πο­λι­τι­κός α­πα­τε­ώ­νας στην ι­στο­ρί­α των ελ­λή­νων πρω­θυ­πουρ­γών, πη­γαί­νει να α­πο­τί­σει τι­μές στο με­γά­λο ε­θνι­κο­α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κό α­γώ­να υ­πό την κα­θο­δή­γη­ση των κομ­μου­νι­στών α­φού προ­η­γού­με­να έ­χει α­νε­βά­σει για πρώ­τη φο­ρά στην με­τα­δι­κτα­το­ρι­κή Ελλά­δα τη φα­σί­ζου­σα α­κρο­δε­ξιά στην ε­ξου­σί­α και μά­λι­στα στο ρό­λο του πο­λι­τι­κού προ­ϊ­στα­μέ­νου του στρα­τού.

 

Ο μικροΦύρερ εξορμά και δικαιώνει τον προϊστάμενο του αληθινό Φύρερ Πούτιν

 

Και ό­λα αυ­τά, α­πό τις τε­λε­τουρ­γί­ες ως τη σύν­θε­ση της νέ­ας κυ­βέρ­νησης και μέ­χρι το αιφ­νι­δια­στι­κό πα­γκό­σμιας ση­μα­σί­ας σπά­σι­μο του κοι­νού με­τώ­που της Ε­Ε α­πέ­να­ντι στους ρώ­σους ει­σβο­λείς και δια­με­λι­στές της Ου­κρα­νί­ας, γί­νο­νται α­πό τον πρω­θυ­πουρ­γό χω­ρίς κα­νένα κομ­μα­τι­κό όρ­γα­νο να έχει συ­νε­δριά­σει ε­κτός ί­σως α­πό την ά­τυ­πη κα­μα­ρί­λα του, που πε­ρι­λαμ­βά­νει ε­κτός α­πό τους πα­λιούς κνί­τες που τον φέ­ρα­νε στην ε­ξου­σί­α και προ­σω­πι­κούς φί­λους του και άλ­λους ευ­νο­ού­με­νους. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό που α­κό­μα και μέ­λη της πο­λι­τι­κής γραμ­μα­τεί­ας τό­νι­ζαν στις τη­λε­ο­ρά­σεις τις ώ­ρες που σχη­μα­τι­ζό­ταν η κυ­βέρ­νη­ση ό­τι δεν ή­ξε­ραν τί­πο­τα για τη σύν­θε­σή της για­τί αυ­τό ή­ταν της α­πό­λυ­της αρ­μο­διό­τη­τας του πρω­θυ­πουρ­γού. Ε­δώ α­μέ­σως-α­μέ­σως φαί­νε­ται η πρα­κτι­κή ση­μα­σί­α της διά­λυ­σης των δί­χως αρ­χές συ­νι­στω­σών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που τε­λι­κά δεν εκ­χώ­ρη­σαν την αυ­τό­νο­μη λει­τουρ­γί­α τους σε έ­να ενιαί­ο κόμ­μα που λει­τουρ­γεί δη­μο­κρα­τι­κά, αλ­λά σε έ­ναν μι­κρο­Φύ­ρερ που παίρνει την ε­ξου­σί­α του και τη γραμ­μή του κα­τευ­θεί­αν α­πό τον πρε­σβευ­τή μιας ξέ­νης δύναμης.

Το τε­λευ­ταί­ο το λέ­με για­τί κα­νείς λο­γι­κός άν­θρω­πος που ξέ­ρει έστω και λί­γο την ελ­λη­νι­κή πο­λι­τι­κή ζω­ή και την ι­στο­ρί­α της δεν μπο­ρεί να φα­ντα­στεί πρω­θυ­πουρ­γό δύ­ο η­με­ρών να έ­χει πά­ρει μό­νος του την α­πό­φα­ση να συ­γκρου­στεί με ό­λη την Ευ­ρώ­πη και να την κα­τη­γο­ρή­σει για α­ντι­δη­μο­κρα­τι­κό­τη­τα στη λή­ψη α­πο­φά­σε­ων και μά­λι­στα της α­πό­φα­σης της να συ­νε­χί­σει να αντι­στέ­κε­ται  στοι­χειω­δώς στον κύ­ριο σή­με­ρα ε­χθρό της, χω­ρίς να έ­χει τις πε­λώ­ριες πλά­τες και τέ­λεια γνώ­ση των εν­δο- ευ­ρω­πα­ϊ­κών α­ντι­θέ­σε­ων και συ­σχε­τι­σμών. Αυ­τή η δια­σπα­στι­κή πρά­ξη α­πέ­να­ντι σε μια ε­θε­λο­ντι­κή και δη­μο­κρα­τι­κή έ­νω­ση κρα­τών- που εί­ναι η Ε­Ε- εμ­φα­νί­ζε­ται σαν το ά­κρο ά­ω­το του πα­τριω­τι­σμού της νέ­ας κυ­βέρ­νη­σης ε­νώ εί­ναι το ά­κρο ά­ω­το της υ­πο­δού­λω­σής της σε μια υ­περ­δύ­να­μη που μό­νο με ω­μή βί­α ή με εκ­βια­σμούς ξέ­ρει να "ε­νώ­νε­ται" με άλ­λες χώ­ρες.

 

Η χώ­ρα μας ή­δη έ­χει μπει σε με­γά­λες πε­ρι­πέ­τειες με τη συμ­μο­ρί­α που α­νέ­βη­κε στην κυ­βέρ­νη­ση. Α­πό ό­σα μπο­ρού­με να συ­μπε­ρά­νου­με α­πό την πο­λιτι­κή φύ­ση της και α­πό  τις 3 μέ­ρες δρά­σης της, ε­κεί­νο που θα ε­πι­διώ­ξει πάνω απ ό­λα  εί­ναι να προ­ω­θή­σει πιο δρα­στή­ρια α­πό κά­θε προ­η­γού­με­νη κυ­βέρ­νη­ση, την α­πό τα μέ­σα διά­σπα­ση της Έ­νω­σης υ­πέρ του α­ποι­κιο­κρά­τη α­φέ­ντη της. Μόνο που α­ντί­θε­τα με τις προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις που χρη­σι­μο­ποιού­σαν  μόνο  τον οι­κο­νο­μι­κό εκ­βια­σμό της ελ­ληνι­κής χρε­ω­κο­πί­ας, αυ­τή ε­δώ θα χρη­σιμο­ποι­ή­σει και την α­πει­λή βέ­το, μα­ζί με την Κύ­προ στο ου­κρα­νι­κό για να βο­η­θήσει ά­με­σα το α­φε­ντι­κό της και να το ε­λα­φρύ­νει α­πό την ό­λο και με­γα­λύ­τε­ρη οι­κο­νο­μι­κή πί­ε­ση α­πό τις κυ­ρώ­σεις.

Ό­μως βγαί­νο­ντας στο ξέ­φω­το, σαν μια ρωσό­φι­λη, και μά­λι­στα σαν η πιο ε­νερ­γη­τι­κά ρω­σό­φι­λη μέ­σα στην Ε­Ε κυ­βέρ­νη­ση, η κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα συσπει­ρώ­σει σύ­ντο­μα ε­νά­ντια της τη συ­ντρι­πτι­κή πλειο­ψη­φί­α των λα­ών της Ευρώ­πης και την πλειο­ψη­φί­α των κυ­βερ­νή­σε­ων κα­θώς ου­σια­στι­κά θα η­γη­θεί ε­νός ο­λό­κλη­ρου μετώ­που διά­σπα­σης της Έ­νω­σης. Α­ντί­θε­τα α­πό ό­τι πι­στεύ­ουν πολ­λοί η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα, δη­λα­δή η ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α, δεν έ­κα­νε μια α­πο­κοτιά με το να στρα­φεί α­νοι­χτά και προ­κλη­τι­κά ε­νά­ντια στην κοι­νή α­πό­φα­ση για το ου­κρα­νι­κό. Ή­δη ό­λα δεί­χνουν ό­τι οι κυ­βερ­νη­τι­κές ηγεσί­ες της Γαλλί­ας, της Ι­τα­λί­ας, της Αυ­στρί­ας, της Τσε­χί­ας, της Ουγ­γα­ρί­ας, α­κό­μα και αυ­τή της δι­πρό­σω­πης Μέρ­κελ πε­ρί­με­ναν κά­ποια άλ­λη  κυ­βέρ­νη­ση να μπει μπρο­στά για να υ­πο­στη­ρί­ξει ω­μά τη "συ­νεν­νό­η­ση" με τη Ρω­σί­α και αυ­τές να κρυ­φτούν πίσω της σαν πιο "με­τριο­πα­θείς" και  έ­τσι να ε­πι­τευ­χθεί μια ε­λε­ει­νή συμ­βι­βαστι­κή α­πό­φα­ση υ­πέρ της Ρω­σί­ας ε­νά­ντια στην ε­πέ­κτα­ση των κυ­ρώ­σε­ων, πράγ­μα που τε­λι­κά έ­γι­νε. Οι πα­ρα­πά­νω φι­λο­ρώ­σι­κες ή α­κραί­α υ­φε­σια­κές η­γε­σί­ες δεν  α­πο­τολ­μούν να ξε­κι­νή­σουν κά­τι τέ­τοιο, ό­πως δεν το α­πο­τολμά και ο ρωσό­δου­λος Ο­μπά­μα, για τον α­πλό λό­γο ό­τι αυ­τές δεν έ­χουν ε­λέγ­ξει ού­τε την κοινή γνώ­μη των χω­ρών τους, ού­τε τα πε­ρισ­σό­τε­ρα κυ­βερ­νη­τι­κά στε­λέ­χη, ού­τε, κυρί­ως, το στρα­τό τους για να βγά­λουν μια κύ­ρια φι­λο­ρώ­σι­κη και α­ντι­δυ­τι­κή από­φα­ση, ό­πως μπο­ρεί χο­ντρι­κά να το κά­νει μια κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Α­πό ε­κεί και πέ­ρα η πα­νί­σχυ­ρη ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α μπο­ρεί να στη­ρί­ξει τέ­τοιες με­γάλες κι­νή­σεις που αυ­τή α­να­θέ­τει στα α­δύ­να­μα τσι­ρά­κια της για­τί έ­χει φρο­ντίσει προ­η­γού­με­να να δια­βρώ­σει με καί­ριους πρά­κτο­ρες τα με­γά­λα κράτη και τα θε­σμι­κά όρ­γα­να της Ε­Ε. Το ό­τι ο Υ­ΠΕΞ της Γερ­μα­νί­ας  Στα­ϊν­μά­γερ, της Ε­Ε Μο­γκε­ρί­νι δέ­χτη­καν με α­νοι­χτές α­γκα­λιές στις Βρυ­ξέλ­λες τον φι­λο-Ντού­γκιν έλ­λη­να Υ­ΠΕΞ Κο­τζιά, και το ό­τι ο ρω­σό­δου­λος Ο­μπά­μα, φρό­ντι­σε να στεί­λει συ­μπα­ρά­στα­ση στον Τσί­πρα και να χα­ριε­ντι­στεί τρυ­φε­ρά μα­ζί του α­μέ­σως μό­λις αυ­τός μα­χαί­ρω­σε την Ε­Ε στο ου­κρα­νι­κό, δεί­χνει τι ση­μαί­νει ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τι­κή α­σπί­δα στα α­πο­θρα­συ­μέ­να πα­πα­γα­λά­κια του Κρεμ­λί­νου.   

 

Το ουκρανικό επιτάχυνε τις εκλογές

 

Ό­λα δεί­χνουν ό­τι εί­ναι το ου­κρα­νι­κό, το κε­ντρι­κά πα­γκό­σμιο και πιο βα­θύ στρα­τη­γι­κό μέ­τω­πο για τη Ρω­σί­α, ο λό­γος για τον ο­ποί­ο αυ­τή α­πο­φάσι­σε  να πα­ρα­δώ­σει ο πρά­κτο­ράς της Σα­μα­ράς ά­με­σα  και πρό­ω­ρα τη δια­κυ­βέρ­νηση της χώ­ρας α­πό τη μη ε­ντε­λώς υ­πά­κου­η ΝΔ στο συ­μπα­γώς ρώ­σι­κο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Λέ­με ό­τι αυ­τό το πέ­ρα­σμα ή­ταν πρό­ω­ρο α­πό οι­κο­νο­μι­κή ά­πο­ψη, δη­λα­δή α­πό την ά­ποψη ό­τι ο Σα­μα­ράς δεν εί­χε α­κό­μα πραγ­μα­το­ποι­ή­σει ό­λες τις α­πε­χθείς "με­ταρρυθ­μί­σεις" για να βρει έ­τοι­μα ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ του­λά­χι­στον κά­ποια δις των δα­νειακών δό­σε­ων. Πρέ­πει να ση­μειώ­σου­με ε­δώ ό­τι η πα­ρά­δοση του στρα­τού α­πό το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στους Α­ΝΕΛ δεν ο­φεί­λε­ται στο ό­τι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ υ­πο­χρε­ώ­θη­κε να το κά­νει ε­πει­δή δεν ή­ταν αυ­το­δύ­να­μος, αλ­λά για­τί μό­νο έ­νας πα­τε­ντα­ρι­σμέ­νος πα­λιο­δε­ξιός ε­θνο­σο­βι­νι­στής θα μπο­ρού­σε να α­πο­σπά­σει την έ­γκρι­ση ή την α­νο­χή του στρα­τού για μια ω­μή στρο­φή της "ε­θνι­κής" στρα­τη­γι­κής προς τη Ρω­σί­α ενός στη φόρ­μα ΝΑ­ΤΟι­κού και στην ου­σί­α ε­θνο­σο­βι­νι­στι­κού στρα­τού. Κυ­ρί­ως όμως μό­νο έ­νας τέ­τοιος υ­πουρ­γός ά­μυ­νας θα μπο­ρού­σε να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει τις α­να­γκαί­ες γι αυ­τή τη στρο­φή εκ­κα­θα­ρί­σεις και α­να­κα­τα­τά­ξεις του στελε­χι­κού στρα­τιω­τι­κού προ­σω­πι­κού που συ­νε­πά­γε­ται αυ­τή η στρο­φή. Κα­τα­λαβαί­νει δη­λα­δή κα­νείς ό­τι ο  δή­θεν α­ντιε­θνι­κι­στι­κός και  φι­λο-"α­ναρ­χι­κός"  ΣΥΡΙ­ΖΑ δεν θα μπο­ρού­σε εύ­κο­λα να κά­νει αυ­τή τη δου­λειά τό­σο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κά ό­σο έ­νας κλα­σι­κός α­ντι­δρα­στι­κός σαν τον Καμ­μέ­νο, δί­πλα στον ο­ποί­ο ο Τσίπρας πά­ντως το­πο­θέ­τη­σε τον πο­λύ πιο έ­μπι­στο πα­λιό κα­λό κνί­τη Ή­συ­χο.

 

Το πιο δύσκολο μέτωπο για τη νέα κυβέρνηση το οικονομικό

 

Με αυ­τήν λοι­πόν τη βε­βια­σμέ­νη πα­ρά­δο­ση ε­ξου­σί­ας το δυ­σκο­λό­τε­ρο μέ­τω­πο για την νέ­α κυ­βέρνη­ση έ­μει­νε να εί­ναι το οι­κο­νο­μι­κό. Αυ­τό εί­ναι σή­με­ρα το πιο ζω­τι­κό α­πό  την ά­πο­ψη της πο­λι­τι­κής ευ­στά­θειας της νέ­ας κυ­βέρνη­σης που θέ­λει μπό­λι­κο χρό­νο για να χω­θεί και να αρ­πά­ξει τον κρα­τι­κό μηχα­νι­σμό στα χέ­ρια της και ε­πί­σης να τσα­κί­σει τα υ­πο­λείμ­μα­τα της ευ­ρω­παιό­φι­λης  με­γα­λο­α­στι­κής τά­ξης που α­κό­μα ε­πι­βιώ­νει πο­λι­τι­κά και οι­κο­νο­μικά. Για να το πε­τύ­χει αυ­τό πρέ­πει να ε­ξα­γο­ρά­σει την υ­πο­στή­ρι­ξη κα­ταρ­χήν της α­νή­συ­χης με τις α­πο­λύ­σεις κρα­τι­κής υ­παλ­λη­λί­ας  (γι αυ­τό ε­ξαγ­γέλ­λει πρώ­τη-πρώ­τη την ε­πα­να­πρό­σλη­ψη κάποιων α­πο­λυ­μέ­νων υ­παλ­λή­λων) και με­τά του πιο ε­ξα­θλιω­μέ­νου κομ­μα­τιού της φτω­χο­λο­γιάς. Αυ­τή εί­ναι η στρα­τη­γι­κή όλων των υ­πο­ψή­φιων δι­κτα­τό­ρων που  πλη­ρώ­νουν αρ­χι­κά για την οι­κο­νο­μι­κή εξα­γο­ρά των πο­λι­τι­κά κα­θυ­στε­ρη­μέ­νων μα­ζών και με­τά κά­θο­νται στο σβέρ­κο τους μό­λις πιά­σουν τα πό­στα. Νο­μί­ζου­με  δη­λα­δή ό­τι αυ­τή  τη στιγ­μή η κυ­βέρ­νη­ση δεν νοιά­ζε­ται  ά­με­σα να  πε­τύ­χει το γε­νι­κό της στό­χο, δη­λα­δή να προ­κα­λέσει μια οι­κο­νο­μι­κή διά­σπα­ση στην Ευ­ρω­ζώ­νη με ι­σχυ­ρές α­να­διαρ­θρώ­σεις ή κου­ρέ­μα­τα  του χρέ­ους και με με­γά­λες α­νατροπές των μνη­μο­νια­κών μέ­τρων, αλ­λά μια συμ­βι­βα­στι­κή λύ­ση και στο χρέ­ος και στα μέ­τρα που θα της δώ­σει τα α­να­γκαί­α κε­φά­λαια για τη βρα­χυ­πρό­θε­σμη πο­λι­τι­κή ε­ξα­γο­ρά ε­νός μέ­ρους του πλη­θυ­σμού. Αυ­τό εί­ναι το νό­η­μα της με­τα­βα­τι­κής ρύθ­μι­σης που ζη­τά­ει ήδη  ο ευέ­λικτος γε­ρο­κνί­της Δρα­γα­σά­κης για να στα­θε­ρο­ποι­η­θεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και να αρ­χί­σουν αρ­γό­τε­ρα οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την Ε­Ε για το χρέ­ος.

Ε­δώ λοι­πόν στο οι­κο­νο­μι­κό θα γί­νει η με­γά­λη μά­χη. Η κυ­βέρ­νη­ση αυτή δι­ψά­ει για ρευ­στό που πρέ­πει να της το δώ­σει η ΕΖ, αν και η Κίνα και η Ρωσί­α θα δί­να­νε τα πά­ντα για να την κρα­τή­σουν στην ε­ξου­σί­α. Το βα­σι­κό εί­ναι η Ελ­λά­δα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να εί­ναι και οι­κο­νο­μι­κά και πο­λι­τι­κά  μέ­σα στην Ε­Ε και στην ΕΖ για­τί μό­νο έ­τσι θα   υ­πη­ρε­τη­σει κα­λύ­τε­ρα τα α­φε­ντι­κά της που δεν μπορούν να εί­ναι ε­κεί μέ­σα ό­σα λε­φτά και να δώ­σουν, ό­σους πυ­ραύ­λους και θωρη­κτά να α­πο­κτή­σουν. Άλ­λω­στε ο Ντού­γκιν, ο κα­λυμ­μέ­νος νε­ο­να­ζί ψευ­το­φι­λό­σοφος του Πού­τιν το εί­πε κα­θα­ρά:  "...εί­ναι πο­λύ πιο ση­μα­ντι­κό το να συμ­βάλ­λει η Ελ­λά­δα στην α­να­δη­μιουρ­γί­α της αρ­χι­τε­κτο­νι­κής της Ευρώπης μέ­σω της ενί­σχυ­σης της Α­να­το­λι­κής Ευ­ρώ­πης ως πό­λο στο ε­σω­τε­ρι­κό της Ε­Ε α­πό ό, τι το να ε­ντα­χθεί η Ελ­λά­δα στην Ευ­ρα­σια­τι­κή Έ­νω­ση". (Διά­λε­ξη  του Ντού­γκιν που πραγμα­το­ποι­ή­θη­κε με διορ­γα­νω­τή τον Κο­τζιά στα πλαί­σια του μα­θή­μα­τος "Η Ε­ξωτε­ρι­κή Πο­λι­τι­κή της Ρω­σί­ας" του τμή­μα­τος Διε­θνών και Ευ­ρω­πα­ϊ­κών Σπου­δών του Πα­νε­πι­στη­μί­ου Πει­ραιά. Η διά­λε­ξη πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε στις 12 Α­πρι­λί­ου 2013).

 

Η μεγάλη αντίφαση των πρακτόρων και το αντιφασιστικό πατριωτικό μέτωπο

 

Με το να εί­ναι ό­μως υ­πο­χρε­ω­τι­κά μέ­σα στην Ε­Ε και την ΕΖ η ρω­σό­δου­λη κυ­βέρ­νη­ση θα τα­λα­νί­ζε­ται α­πό την ε­ξής α­ντί­φα­ση. Πρέ­πει να προ­χω­ρά­ει στον αυ­ταρ­χι­σμό και στη λε­η­λα­σί­α σε­βό­με­νη ό­μως στοι­χειω­δώς το δη­μο­κρατι­κό παι­χνί­δι που αυ­τοί οι ε­ξω­τε­ρι­κοί προς τη χώ­ρα θε­σμοί λί­γο πο­λύ ε­πι­βάλουν. Αυ­τό θα ε­πι­τρέ­πει σε κά­θε πο­λι­τι­κή α­ντι­πο­λί­τευ­ση για αρ­κε­τό διάστη­μα να συ­γκρο­τεί, έ­στω και δύ­σκο­λα πο­λι­τι­κό στρα­τό α­ντί­στα­σης. Αυ­τήν την α­ντί­φα­ση της νε­ο­να­ζι­στι­κής υ­περ­δύ­να­μης πρέ­πει να εκ­με­ταλ­λευ­τεί το νέο δη­μο­κρα­τι­κό και α­ρι­στε­ρό κί­νη­μα που μοι­ραί­α θα προ­κύ­ψει στη χώ­ρα μας ενά­ντια στην ψευ­το­δη­μο­κρα­τί­α και στην ψευ­το­α­ρι­στε­ρά που θα ε­κτί­θε­ται, θα σα­πί­ζει και θα α­πο­συ­ντί­θε­ται κά­τω α­πό τις ι­σχυ­ρές θερ­μο­κρα­σί­ες που  θα προ­κα­λεί η α­πο­γο­ή­τευ­ση των πιο πλα­τειών μα­ζών. Για­τί αυ­τές εί­ναι α­δύ­νατο να ε­ξα­γο­ρα­στούν για πο­λύ χρό­νο α­φού η νέα ε­ξου­σί­α θα συ­νε­χί­ζει το παρα­γω­γι­κό σα­μπο­τάζ και θα ε­ξα­σφα­λί­ζει τους ό­ρους της ά­γριας νε­ο­α­ποι­κια­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης α­πό τα α­φε­ντι­κά της. Με λί­γα λό­για οι ρώ­σοι πρά­κτο­ρες θα εί­ναι μέ­σα στην ευ­ρω­πα­ϊ­κή δη­μο­κρα­τί­α, αλ­λά και η ευ­ρω­πα­ϊ­κή δη­μο­κρα­τί­α θα εί­ναι διαρκώς μέ­σα στα πό­δια των πρα­κτό­ρων.

Αυ­τή εί­ναι μια ε­ξαι­ρε­τι­κά χρή­σι­μη με­τα­βα­τι­κή πε­ρί­ο­δος κα­τά την οποί­α το τέ­ρας θα έ­χει α­πο­κα­λυ­φθεί ε­ντε­λώς και ταυ­τό­χρο­να δεν θα μπο­ρεί να δα­γκώ­σει ε­ντε­λώς. Σαν συ­νε­πείς δη­μο­κρά­τες και α­ρι­στε­ροί και α­κό­μα πε­ρισσό­τε­ρο σαν μαρ­ξι­στές ε­πα­να­στά­τες πρέ­πει να εκ­με­ταλ­λευ­τού­με αυ­τήν την πε­ρί­ο­δο ε­ντε­λώς.  Το σύν­θη­μα της φά­σης πρέ­πει να εί­ναι: ορ­γά­νω­ση πλα­τιού αντι­ρώ­σι­κου α­ντι­φα­σι­στι­κού και πα­τριω­τι­κού με­τώ­που και δυ­νά­μω­μα της Ο­ΑΚΚΕ η ο­ποί­α θα πρέ­πει να εί­ναι στην καρ­διά του με­τώ­που για να εί­ναι αυ­τό α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό και συ­νε­κτι­κό.

Από defkalion76 @ Σάββατο, 31 Ιανουαρίου 2015 7:24 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: ρωσοτσολιαδεσ , πούτιν , ΣΥΡΙΖΑ , ρωσια , κίνα

ΟΥΚΡΑΝΙΑ-ΙΡΑΚ-ΓΑΖΑ: Τρεις ταυτόχρονοι πόλεμοι στην υπηρεσία του ενός από αυτούς

ISIS και Χαμάς στην υπηρεσία των ρώσων εισβολέων και διαμελιστών της Ουκρανίας

Έχουμε αρκετές φορές επισημάνει ότι οι μεγάλες τοπικές συρράξεις και εμφύλιοι  των τελευταίων δεκαετιών, που αποκτούν παγκόσμιο χαρακτήρα κρίσης καθώς  και  οι αντίστοιχες δήθεν λαϊκές επαναστάσεις που καταλήγουν σε στρατιωτικά πραξικοπήματα και σε ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις ευνοούν τελικά τη ρώσικη ιμπεριαλιστική πολιτική. Στην ουσία σε αυτήν την υπερδύναμη βρίσκεται το κέντρο της παραγωγής τέτοιων  συρράξεων και «επαναστάσεων».

 Η εισβολή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν και  μετά εκείνη στο Ιράκ, η εισβολή της Σερβίας στην Κροατία, μετά η κατοχή και ο διαμελισμός της Βοσνίας,  ύστερα η διπλή στρατιωτική επέμβαση και απόσχιση στο Κόσοβο, οι  μετά το 2000 πόλεμοι του Ισραήλ με τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο και με τη Χαμάς στη Γάζα, η εισβολή στη Γεωργία και η απόσχιση της Αμπχαζίας και νότιας Οσετίας, και πιο πρόσφατα οι τρεις «επαναστάσεις» και στρατιωτικές επεμβάσεις των δυτικών ιμπεριαλιστών και διπλωματικές των Ρώσων στην Τυνησία, στην Αίγυπτο και τη Λιβύη είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις  τέτοιων κρίσεων.

Το χαρακτηριστικό αυτών των κρίσεων είναι ότι ως πρόσφατα ήταν εντελώς ελεγχόμενες ως προς το εύρος τους. Εννοούμε ότι την ώρα που η κάθε μια ξετυλιγόταν  καμιά άλλη αυτού του είδους και όγκου δεν ήταν ταυτόχρονα σε έξαρση. Αυτό οφείλεται στο ότι η ρώσικη διπλωματία που καθοδηγεί, ελέγχει και συντονίζει την κάθε τέτοια κρίση, και άμεσα διπλωματικά και στο έδαφος στρατιωτικά μέσω συμμάχων συνειδητών και ασυνείδητων, και κυρίως μέσω πρακτόρων, φροντίζει αυτή να είναι συγκεντρωμένη ώστε να μπορεί να τη διαχειριστεί χωρίς άλλες απρόβλεπτες παγκόσμιες επιπλοκές. Είναι πολύ χαρακτηριστικό πόσο οι αλβανοί και κοσοβάροι σοβινιστές δεν επιτέθηκαν στους Σέρβους εθνοεκκαθαριστές στη διάρκεια της σερβο-βοσνιακής και προηγούμενα της σερβοκροάτικης κρίσης ενώ γνώριζαν ότι κάτι τέτοιο θα αποδυνάμωνε τη διαμελιστική πολιτική των προστατευόμενων του Κρεμλίνου σέρβων φασιστών. Μια τέτοια επέμβαση θα δυσαρεστούσε όχι μόνο τη Ρωσία  αλλά κυρίως το ρωσόδουλο πράκτορα της Κλίντον, που είχε αναλάβει τη ρύθμιση της κοσοβάρικης εξέγερσης για την πιο κατάλληλη στιγμή και συγκεκριμένα μια στιγμή κατά την οποία η Ρωσία θα μπορούσε στο πλαίσιο μιας σερβο-αλβανικής διευθέτησης να καταλάβει και να διατηρήσει τη φύλαξη του αεροδρομίου της Πρίστινα, που βρίσκεται στην καρδιά των Βαλκανίων.

Οι δύο πόλεμοι αντιπερισπασμού

Αυτή όμως τη φορά, όπου παίζεται το μεγαλύτερο, το στρατηγικότερο ρώσικο χαρτί μέσα στην ίδια την ΕΕ, όπου δηλαδή ξετυλίγεται η εισβολή και προσάρτηση τμημάτων του ουκρανικού κράτους, και ουσιαστικά ο διαμελισμός της χώρας και η διάσπαση της ΕΕ, έχουν εκδηλωθεί δύο παράλληλες παγκόσμιες κρίσεις, για την ακρίβεια δύο ακόμα πόλεμοι, ο πόλεμος με την ISIS και ο πόλεμος Χαμάς-Ισραήλ. Οι δύο τελευταίοι πόλεμοι είναι στην κύρια πλευρά τους αντιπερισπασμοί της Ρωσίας στον πρώτο πόλεμο, που είναι ο κύριος και βασικός  και τον υπηρετούν, δηλαδή επιτρέπουν στη Ρωσία να εξουδετερώσει την ενότητα και την αποτελεσματικότητα του ευρωαμερικανικού μετώπου, προτείνοντας σε ΗΠΑ και ΕΕ ένα άλλο μέτωπο, ένα μέτωπο Ρωσίας-ΗΠΑ-ΕΕ ενάντια στον ISIS το οποίο σαν βασικό του συστατικό περιλαμβάνει και την ειρήνευση Χαμάς-Ισραήλ. Γιατί δίχως την ειρήνευση ανάμεσα στην σουνίτικη Χαμάς και στο Ισραήλ ο αντιδυτικός και επίσης σουνίτικος ISIS κερδίζει πολιτικά τις καθυστερημένες αντι-ισραηλινές αραβικές μάζες που σε κάποιο ποσοστό θα ακολουθούν τον ISIS σε όσο βαθμό και για όσο διάστημα θα είναι νικηφόρος.
Στην ουσία με τους δύο πολέμους αντιπερισπασμού, κυρίως αυτόν με τον ISIS, η ρώσικη διπλωματία βάζει στο μέτωπο ΗΠΑ-Δύσης, που σχηματοποιείται κύρια στο ουκρανικό, το εξής δίλημμα: Θα υπερασπιστεί την ακεραιότητα και την κρατική  ύπαρξη της Ουκρανίας παραδίνοντας τον Κόλπο των πετρελαίων σε μια θύελλα κανιβαλικού τζιχαντισμού ή θα κάνει μερικές υποχωρήσεις συνδιαχειριζόμενος μια ντεφάκτο διαμελισμένη  Ουκρανία με την πουτινική Ρωσία για να αντέξει στην επίθεση του τζιχάντ στον Κόλπο;

Με την κατάπτυστη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που υπέγραψε κυρίως κάτω από την πίεση της ΕΕ και των ΗΠΑ, η Ουκρανία με τη Ρωσία και η οποία στην ουσία παραδίδει την ανατολική Ουκρανία στη δεύτερη, ο διπλός αντιπερισπασμός του Κρεμλίνου είχε μια πρώτη μεγάλη νίκη. Βεβαίως οι Ποροσένκο και Γιάτσενιουκ που υπέγραψαν ή αποδέχτηκαν αυτή τη συμφωνία δεν είναι τίποτε πατριώτες, αλλά αντίθετα ξεσκολισμένοι πράκτορες της Ρωσίας και φασίστες, τσιράκια και οι δυο και συνεργάτες της προβοκατόρισας Τιμοσένκο, που ο Γιούσενκο την είχε κατονομάσει σαν πέμπτη φάλλαγα του Κρεμλίνου (ΝΥΤ, 11/09/2009). Αυτό δεν σημαίνει ότι ήδη η Ουκρανία διαμελίστηκε ή ότι καταβροχθίστηκε, αλλά ότι ένας μεγάλος δρόμος άνοιξε γι' αυτό, και γι' αυτό το λόγο ο συγκεριμένος αντιπερισπασμός πρέπει να περιμένουμε ότι θα διατηρηθεί και πιθανά να οξυνθεί και να πλαισιωθεί και με άλλους στην ίδια ή και σε ευρύτερη γεωγραφική σφαίρα ώστε ο διαμελισμός της Ουκρανίας να συνεχίζεται. Βέβαια πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι αυτό το μέτωπο ενάντια στον ISIS ενώ είχε σαν κύριο στόχο  τον αντιπερισπασμό στη Ουκρανία, όπως γράψαμε στην τελευταία Νέα Ανατολή βοηθάει και την επέκταση της ρωσικής διείσδυσης στον Κόλπο.

Ο αντιπερισπασμός με τον ISIS

Αλλά ας δούμε με ποιο συγκεκριμένο τρόπο οργανώθηκε πολιτικο-διπλωματικά και λειτούργησε αυτός ο στρατηγικός αντιπερισπασμός και κυρίως πως μπόρεσε να μείνει ελεγχόμενος ως τα σήμερα από τη ρωσική διπλωματία, πράγμα πολύ πιο δύσκολο ως αδύνατο για την τελευταία σε μια προηγούμενη εποχή. Ποτέ δηλαδή ως τα σήμερα η ρωσική διπλωματία δεν είχε κατακτήσει τόσο πολλές και τόσο καίριες θέσεις σε παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και μεσανατολικό επίπεδο, έτσι ώστε να μπορεί όχι μόνο να ελέγχει από πολλές πλευρές και να στεγανοποιεί κάθε τοπική σύγκρουση που προκαλεί, αλλά  να μπορεί να ελέγχει  τρεις ταυτόχρονα. Αυτό δεν οφείλεται σε συγκυρίες και συμπτώσεις αλλά σε μια πολύ μακρόχρονη υπονομευτική δουλειά που αξιοποιούσε τις αντιθέσεις ανάμεσα στους δυτικούς ιμπεριαλιστές, τις αντιθέσεις τους με τον τρίτο κόσμο και βέβαια όλη την κερδοσκοπική αθλιότητα του δυτικών μονοπωλιστών, αλλά και την εθνοσοβινιστική καθυστέρηση και τον αυταρχικό-αντιλαϊκό χαρακτήρα των τριτοκοσμικών, κυρίως των μεσανατολικών αστικών τάξεων. Η αξιοποίηση αυτή περνούσε από  αλλεπάλληλες προβοκάτσιες και κυρίως μέσω του πετυχημένου εισοδισμού στις κυβερνήσεις όλων αυτών των χωρών, ιδιαίτερα των χωρών και των συλλογικών οργάνων της ΕΕ. Αυτός ο εισοδισμός έγινε επιστήμη μετά τη βαθιά και πετυχημένη εμπειρία του εισοδισμού του ΚΚΣΕ των Σουσλώφ, Κρουστσόφ και Μπρέζνιεφ για την άλωση και την καταστροφή του ΚΚΣΕ και όλων των άλλων κομμουνιστικών κομμάτων στον κόσμο. Αυτού του είδους ο εισοδισμός δεν χρειάζεται απλά την εξαγορά και τον εκβιασμό μεμονωμένων στελεχών και ηγετών αλλά τη βαθιά γνώση των πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων μέσα σε κάθε κόμμα και μέσα σε κάθε χώρα.

Πώς λειτουργεί, λοιπόν ο βασικός αντιπερισπασμός στην ουκρανική εισβολή, αυτός του ISIS και μετά με ποιον τρόπο συνδυάζεται αυτός ο τελευταίος μ' εκείνον του πολέμου Χαμάς-Ισραήλ;
Ο ISIS είναι ένα εργαλείο πολλών χρήσεων στην υπηρεσία της ρώσικης διπλωματίας, αλλά κυρίως είναι ένα εργαλείο προβοκάτσιας όπως είναι και η ίδια η Αλ Κάιντα που είναι το οργανωτικό και  ιδεολογικό κέντρο όλων αυτών των εκτρωμάτων. Ο ISIS είναι ένας ανεπτυγμένος διάδοχος ενός  κανιβαλικού ισλαμοναζιστικού σουνίτικου σχηματισμού που δημιουργήθηκε η Αλ Κάιντα του Ζαουάχρι, δηλαδή η Ρωσία, στο Ιράκ, στις σουνίτικες περιφέρειες για να προβοκάρει τη δίκαιη σουνιτική φιλο -σανταμική κύρια μπααθική αντίσταση στις αμερικάνικες κατοχικές δυνάμεις και  ενάντια στις κυβερνήσεις των φιλο-ιρανών και φιλορώσων σιιτών ηγετών του Ιράκ, ιδιαίτερα ενάντια στην κυβέρνηση Μαλίκι. Με αρχηγό ένα σαδιστικό υποκείμενο ονόματι Ζαρκάουι, ο ιρακινός ISIS προσπάθησε κυρίως να προβοκάρει αλλά και να χειραγωγήσει και να ελέγξει αυτήν την αντίσταση. Η βασική δουλειά της ήταν να πραγματοποιεί προβοκατόρικες ρατσιστικές επιθέσεις στον άμαχο σιιτικό πληθυσμό  που εκθέτανε τους σουνίτες σε πόλεμο αντιποίνων από τις αντίστοιχες σιίτικες φιλοϊρανικές προβοκατόρικες  φασιστικές συμμορίες. Από αυτή τη διπλή προβοκάτσια γεννήθηκε μεγάλο αμοιβαίο μίσος στη βάση ανάμεσα σε σιίτες και σουνίτες που διέσπασε σε μεγάλο βαθμό τον ιρακινό λαό. Αρκετά σύντομα πάντως οι σουνίτες σαν στελέχη και σαν λαός αντιστάθηκαν σε αυτήν την έκθεση και χειραγώγηση οπότε δέχτηκαν πόλεμο εξόντωσης από τους κανίβαλους του Ζαρκάουι. Αυτή η επίθεση συντρίφτηκε από ένα γενικό ξεσήκωμα του σουνιτικού πληθυσμού που προτίμησε να κάνει ακόμα και τακτική συμμαχία με τις κατοχικές δυνάμεις των ΗΠΑ -συγκροτώντας τις δυνάμεις επαγρύπνησης - παρά να παραδοθεί στους κανίβαλους του Ζαρκάουι. Μόλις ήρθε στην εξουσία το ρωσόδουλο δίδυμο Ομπάμα-Χίλαρυ Κλίντον σε συνεργασία με το καθεστώς φιλοιρανικό Μαλίκι τσάκισε  τις ομάδες επαγρύπνησης και, αφού παρέδωσε όλη τη χώρα στο Ιράν, έφυγε από αυτήν. Με τον ιρακινό στρατό εντελώς εκκαθαρισμένο από μπααθικούς σουνίτες αξιωματικούς  το σουνίτικο στοιχείο, που αποτέλεσε πάντα τον κεντρικό κορμό  του ιρακινού κράτους στο επίπεδο της διοίκησης και της παραγωγής δέχτηκε μια νέα βίαιη επίθεση πολιτικής περιθωριοποίησης και καταπίεσης από το καθεστώς  Μαλίκι και τους σιίτες παραστρατιωτικούς, οπότε ο ISIS ξαναδυνάμωσε σαν ένας αντι-σιίτης προβοκάτορας χωρίς όμως ποτέ να αποκτήσει την παλιά του μαζικότητα και ουσιαστικά η χώρα διασπάστηκε θρησκευτικά.

Το στήσιμο του ISIS μέσα στη Συρία. Ο καθοριστικός ρόλος του Κατάρ.

Έτσι ο ISIS με αρχηγό κάποιον Μπαγκαντί, διάδοχο του Ζαρκάουι  εμφανίστηκε μέσα στη Συρία, αφού προηγούμενα ο Άσαντ υποστηριζόμενος στρατιωτικά από τη Ρωσία και στηριζόμενος έμμεσα από το ρωσόφιλο προβοκάτορα Ομπάμα, που φρόντισε να μην εξοπλίζεται η αντι-Άσαντ αντιπολίτευση, σχεδόν συνέτριψε αυτήν την αντιπολίτευση. Ο ρόλος του ISIS στη Συρία, όπως και της δίδυμής της Αλ-Νούσρα, επίσης αποσπάσματος της Αλ Κάιντα ήταν, ακόμα περισσότερο από όσο στο Ιρακ, να χειραγωγήσει και να προβοκάρει τη σουνιτική αντίσταση στο εντελώς πια φιλορώσικο και φιλο-ιρανικό καθεστώς Άσαντ, οδηγώντας τη χώρα παραπέρα στον εθνο-θρησκευτικό διαμελισμό. Σε μα σειρά άρθρων της Νέας Ανατολής αφότου ξέσπασε ο συριακός εμφύλιος είχαμε τονίσει ότι αυτός ο εμφύλιος όντας από την αρχή υπό ισλαμική  ηγεμονία -κυρίως από τους Αδελφούς Μουσουλμάνους- από την αντί-Άσαντ πλευρά θα καταρράκωνε και τις δυο πλευρές του και θα τις παρέδιδε τσακισμένες στο ρωσοϊρανικό άξονα. Το πρώτο της αποτέλεσμα ήταν πράγματι το κοσμικό καθεστώς Άσαντ, που πριν  τον εμφύλιο είχε αρχίσει να κάνει κινήσεις απαγκίστρωσης από τη Ρωσία και προσέγγισης στη Σ. Αραβία, να παραδοθεί χειροπόδαρα στη Ρωσία. Την ίδια στιγμή στο αντι-΄Ασαντ ισλαμικό στρατόπεδο δυνάμωναν οι ισλαμοναζήδες της Αλ Κάιντα γιατί αυτούς δεν τους χτυπούσε ο Άσαντ, ενώ, ο εξοπλισμός τους ήταν άφθονος και μοντέρνος και η χρηματοδότησή τους γενναιόδωρη και συστηματική. Από τις δύο ισλαμοναζιστικές δυνάμεις, την Αλ Νούσρα και τον ISIS, η πιο πολιτική, η Αλ Νούσρα, είχε και έχει σήμερα σαν βασικό της ρόλο να δουλέψει μέσα στο ισλαμικό μέτωπο στο οποίο όλο και περισσότερο χωνόταν η Σαουδική Αραβία και το ενίσχυσε για να μην πέσει στα χέρια του Κατάρ. Γι αυτό τελευταία η Αλ- Νούσρα διασπάστηκε από τον ISIS, που ο κύριος ρόλος του, όπως τον βλέπουμε να ξετυλίγεται σήμερα, είναι του διεθνούς προβοκάτορα που ταυτόχρονα είναι ρυθμισμένος για να ξεκινήσει μια διαδικασία εδαφικής αποσύνθεσης και διαμελισμού της Συρίας και του Ιράκ.
Υπάρχει μια εικόνα, που όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, ότι ο ISIS κυριάρχησε στην σουνίτικη βάση στη Συρία και από κει ξεκίνησε ξαφνικά τον Ιούλη του 2014 να μπει στο ιρακινό Κουρδιστάν και να φτιάξει το πανισλαμικό εν δυνάμει παγκόσμιο «κράτος της»,  το λεγόμενο εμιράτο της Συρίας και του Ιράκ. Η αλήθεια είναι ότι ο ISIS δέχτηκε στις αρχές του 2014  μια αντεπίθεση από το σύνολο σχεδόν του αντι-Άσαντ, μετώπου, όταν άρχισε να κάνει το βρώμικο πόλεμο του ενάντια σε όσους διαφωνούσαν στη ναζιστικού αρπακτικού τύπου  εξουσία  που ασκούσε στις περιοχές που καταλάμβανε μέσα στη Συρία. Η όποια δύναμη του ISIS οφειλόταν ουσιαστικά στους πολύ ψηλούς  μισθούς που παίρνανε όσοι προσχωρούσαν σε αυτό το στρατό (τρεις φορές ψηλότερο από εκείνον κάθε άλλης τάσης της συριακής αντίστασης), από τον πλούσιο και ακριβό εξοπλισμό τους και από το πλιάτσικο που γινόταν σε βάρος των περιουσιών των «καφίρ», δηλαδή των θεωρούμενων ως απίστων μη σουνιτών, ιδιαίτερα των χριστιανών. Όταν όμως ο ISIS άρχισε να σκοτώνει  μέλη και στελέχη των άλλων σουνιτικών τάσεων και να δείχνει ότι δεν ήθελε καθόλου να ρίξει τον ΄Ασαντ, αλλά να φτιάξει το χαλιφάτο της  σε κάποιες περιοχές της Συρίας κάτω από την ανοχή του Άσαντ, τότε συγκροτήθηκε μέτωπο όλων των άλλων τάσεων ενάντιά της με τον πιο ενεργητικό ρόλο να τον παίζει απ' έξω η Σαουδική Αραβία στα πλαίσια ενος  «Ισλαμικού Μετώπου» των αντι-Άσαντ οργανώσεων, που απ ότι φαίνεται βρίσκεται υπό την καθοδήγησή της. Αυτή η ανάμειξη έγινε έντονη από την ώρα που η Σαουδική Αραβία άρχισε να εξοργίζεται με την όλο και πιο ανεκτική στον Άσαντ και όλο και πιο φιλοϊρανική πολιτική της προεδρία Ομπάμα. (Από αυτήν είχε αποχωρήσει στο μεταξύ σαν ΥΠΕΞ η Κλίντον  για να ξεπλυθεί από την κατηγορία ότι ήταν υφεσιακή απέναντι στη Ρωσία και το Ιράν  και να διεκδικήσει την επόμενη προεδρία   των ΗΠΑ σαν τάχα σκληρή απέναντι στον αποθρασυμένο πια άξονα Ρωσίας-Πεκίνου- Τεχεράνης). Τελικά η αντεπίθεση αυτού του μετώπου στον ISIS έγινε τόσο αποτελεσματική που αυτός  αναγκάστηκε να χάσει πολλές θέσεις στη Συρία και να βρεθεί σε κατάσταση εδαφικής και πολιτικής απομόνωσης στο ανατολικό άκρο της Συρίας στα σύνορα με το Ιράκ.

Η προδοσία του Μαλίκι, το Κατάρ και ο πολιτικός αυτοπυροβολισμός του ISIS

Το ότι αυτός ο ISIS ξεχύθηκε νικηφόρα και έσπασε σταδιακά τις αμυντικές γραμμές του Ιράκ, ακόμα και αυτές που σχηματίστηκαν με εθελοντές μετά την αρχική αιφνιδιαστική εισβολή στις αρχές του Ιούνη, οφείλεται απλά σε προδοσία από τους υπεύθυνους για τη φύλαξη των συνόρων στρατηγούς του ιρακινού στρατού. Ο ISIS δεν ήρθε φουσκωμένος σαν ποτάμι από τη Συρία όπως πολλοί νομίζουν. Φούσκωσε εξαιτίας των αναπάντεχων νικών του, κυρίως από ιρακινούς σουνίτες, ακόμα και από μπααθικούς αξιωματικούς, εξοργισμένους με το καθεστώς Μαλίκι. Το κλειδί αυτών των νικών είναι η σχεδιασμένη προδοσία του Μαλίκι και των στρατηγών του των υπεύθυνων για τη φύλαξη των συνόρων. Αυτό το γεγονός ήρθε στη επιφάνεια όταν οι προδομένοι σιίτες στρατιώτες κατήγγειλαν στο διεθνή τύπο αυτούς τους στρατηγούς με πρώτον τον  Αλί Βαχάμ αλ Μαλίκι (από την ίδια φυλή με τον ως χθες πρωθυπουργό, ο οποίος είχε αποταχθεί το 2006, γιατί υποστήριζε τη φιλο- ιρανική δολοφονική συμμορία του Μάχντι) και μετά τον αντιστράτηγο Αλ Αβαντί που οι στρατιώτες τον κυνήγησαν και παραλίγο  να τον σκοτώσουν (Τάιμς Νέας Υόρκης, 1η Ιούλη 2014). Στην πραγματικότητα όλα τα στοιχεία  δείχνουν σαν υπεύθυνο της  διαταγής για την εγκατάλειψη των συνόρων τον ίδιο τον εγκάθετο του Ιράν  πρωθυπουργό Μαλίκι. Αυτός είναι και ένας λόγος για την ευκολία  με την οποία αυτός ο ως χθες παντοδύναμος τύραννος αντικαταστάθηκε από έναν άλλο πρωθυπουργό εγκάθετο του Ιράν, αν και απ' ό,τι φαίνεται της «δήθεν μετριοπαθούς γραμμής» που είναι εδώ και χρόνια η πιο φιλορώσικη μέσα στο Ιράν.

Αυτή η προδοσία αν και εντελώς κρίσιμη και αποδειχτική του βάρους που έχει το Ιράν, οπότε και ο νεοναζιστικός άξονας, στη δημιουργία του «εμιράτου», συνδυάζεται με άλλα  αναντίρρητα στοιχεία για το ότι κάτι πολύ βρώμικο γίνεται με τον ISIS.
Ένα πολύ ουσιαστικό τέτοιο στοιχείο είναι ότι ο πιο βασικός χρηματοδότης του ISIS, όπως γενικά των ισλαμοναζιστών της Συρίας, δηλαδή και της Αλ Νούσρα είναι το ιρανόφιλο αν και σουνίτικο Κατάρ. Αυτό έγινε ο βασικός συνεργάτης της Ρωσίας στον Κόλπο ξεκινώντας από τη συνεννόηση μαζί της σαν ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο. Σύντομα έγινε προπαγανδιστική βάση  του ισλαμοφασισμού -με το «Αλ Τζαζίρα»- σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο, αλλά φρόντισε να καλυφθεί πολιτικά από τις ΗΠΑ δίνοντάς της στρατιωτικές βάσεις. Τον φιλο-ιρανικό αλλά και φιλο-ISIS ρόλο του Κατάρ τον έχει καταγγείλει η Σαουδική Αραβία και τα σύμμαχα με αυτήν Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα που γι' αυτόν κυρίως το λόγο έχουν αποσύρει τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ. Επίσης ανοιχτά κατήγγειλε πρόσφατα το Κατάρ σαν το βασικό οικονομικό ενισχυτή  προμηθευτή των όπλων του ISIS, ο γερμανός υπουργός  ανάπτυξης  Γκερντ Μίλλερ, κάνοντας μια καταγγελία που ο εκπρόσωπος της Μέρκελ έσπευσε να ανακοινώσει ότι δεν αποτελεί θέση της γερμανικής κυβέρνησης. Αλλά για το θέμα υπάρχει πια μια εκτεταμένη ειδησεογραφία αφού οι οικονομικές εκστρατείες για την ενίσχυση των τζιχαντιστών μέσα στο Κατάρ είναι κάτι που γίνεται ανοιχτά. Ακόμα και οι φιλο-Ομπάμα Τάιμς της Νέας Υόρκης  (2 Σεπτέμβρη 2014) δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός. Όμως  το ότι ο ISIS είναι κυρίως ένας κατασκευασμένος κίνδυνος για να εξυπηρετήσει μια  συσπείρωση εναντίον του παρά να έχει ένα δικό του έστω τερατώδες επίσημο πολιτικό πρόγραμμα, αποδεικνύεται από την ανοιχτή πολιτική συμπεριφορά του. Επισημαίνουμε χαρακτηριστικά δύο αποκαλυπτικά στοιχεία αυτής της συμπεριφοράς του ISIS: Την μπροστά στην κάμερα κτηνωδία και την καταγγελία της Ρωσίας.

Ας δούμε τι σημαίνει ο τελετουργικός βασανιστικός και κυρίως μπροστά στις κάμερες, δηλαδή σε διεθνή θέα  αποκεφαλισμός αμερικάνων δημοσιογράφων από τον ISIS, καθώς και η επίσης διατυμπανισμένη σφαγή αιχμαλώτων και κυρίως αλλόθρησκων αμάχων, όπως εκείνη των χριστιανών Γιαζίντι. Κανένας στρατός και μάλιστα μικρός στρατός όπως αυτός του ISIS -που κανένας δεν τον εκτιμάει μεγαλύτερο από μερικές δεκάδες χιλιάδες - δεν μπορεί να κερδίσει έναν πόλεμο εναντίον των μεγάλων διεθνών εχθρών του αν δεν κερδίσει κάποια διεθνή η έστω περιφερειακή υποστήριξη της κοινής γνώμης. Τέτοιες κτηνωδίες οι γνήσιοι φασιστικοί στρατοί, που θέλουν κατοχή και διατήρηση εδαφών τις κρύβουν ακόμα και από τις μάζες τους, δεν τις διατυμπανίζουν. Όταν το κάνουν είναι μόνο για να τρομοκρατήσουν τους άμεσους τοπικούς εχθρούς τους ώστε αυτοί να υποταχτούν, όχι για να εξοργίσουν την υδρόγειο και ειδικά τις υπερεπεμβατικές και πανίσχυρες στρατιωτικά ΗΠΑ. Τέτοιες προβοκάτσιες μπορούν να δώσουν πολιτικά οφέλη μόνο σε συμμορίες σαν την Αλ Κάιντα, οι οποίες δουλεύουν παράνομα κάτω από εχθρικές τους κρατικές εξουσίες όχι σε κράτη ή σε υποψήφια κράτη σαν το εμιράτο του ISIS. Τα πιο βασικά αμερικάνικα ΜΜΕ παραδέχονται ότι μόνο από την ώρα που ο ISIS αποκεφάλισε τους δύο αμερικανούς, δημιουργήθηκε ρεύμα υπέρ της αμερικάνικης επέμβασης στο Ιράκ και μόνο έτσι ο Ομπάμα μπόρεσε να αλλάξει τη δέσμευση που τον έφερε στην εξουσία, ότι δηλαδή δεν θα επιστρέψει με στρατό σε αυτήν την περιοχή, και ιδίως την εκτίμηση του στις αρχές του χρόνου ότι ο ISIS μοιάζει με μια πολύ παρακατιανή ομάδα μπάσκετ (ΝΥΤ, 21/9/2014). Αυτά κατά πάσα πιθανότητα τα έλεγε τότε για να προλάβει να δυναμώσει το έκτρωμα. Όμως πράγματι σήμερα αρκετοί αμερικάνοι στρατιωτικοί ειδικοί αμφιβάλουν για το πως είναι δυνατό πραγματικά ο σουνιτικός ISIS να αποτελεί πραγματικό στρατιωτικό κίνδυνο ακόμα και για μόνο το Ιράκ, όταν οι σουνίτες του Ιράκ, ακόμα και αν πάνε σύσσωμοι με τον ISIS, έχουν μόνο το 30% του πληθυσμού απέναντι στο 60% των σιιτών (που θα υποστηρίζονται από τα 80 εκατομμύρια των σιιτών του Ιράν) και απέναντι στο 20% των Κούρδων του Ιράκ. Στην ίδια κατεύθυνση της καθαρής προβοκάτσιας σε βάρος του ISIS ήταν και οι εκτελέσεις των  χριστιανών αμάχων Γιαζίντι που συσπείρωσαν πιο εύκολα και τα ευρωπαϊκά κράτη πίσω από τις ΗΠΑ, δηλαδή έδωσαν λαβή στους διάφορους ρωσόφιλους τύπου Ολάντ, Μέρκελ, Ρέτζι και Σία να τρέξουν πίσω από τον Ομπάμα σε πόλεμο ενάντια στον ISIS πουλώντας την Ουκρανία  στο αληθινό τέρας που είναι η νεοναζιστική πουτινική Ρωσία. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι Ουκρανοί στρατιώτες προτιμούν να αυτοκτονήσουν παρά να πέσουν στα χέρια των Τσετσένων βασανιστών  που ακολουθούν τα ρώσικα στρατεύματα μπορεί να καταλάβει πόσο εγκληματική είναι η δυτική γραμμή «όλοι ενάντια στον φρικαλέο ISIS».

Αλλά και αν κάποιος ως τα τώρα δεν έχει δει κάτι το παράδοξο στον πόλεμο του ISIS δεν έχει παρά να σκεφτεί ποια λογική έχει η απειλή που αυτός διατυπώνει ενάντια στον Πούτιν (!), ναι τον Πούτιν, την ώρα ακριβώς που του επιτίθεται η αμερικάνικη αεροπορία και όλη η Ευρώπη. Σε ένα βίντεο της 31 Αυγούστου που ανέβηκε στο youtube ο ISIS  διακηρύσσει ότι θα «εκθρονίσει» τον Πούτιν εξ αιτίας της υποστήριξης που δίνει στον Άσαντ και  απειλεί τη Ρωσία ότι θα εξαπολύσει τρομοκρατικές επιθέσεις στο ρώσικο έδαφος για να απελευθερώσει την Τσετσενία. Ποιος λογικός πολιτικός οργανισμός θα έλεγε στον Πούτιν ότι «τα αεροπλάνα που στέλνεις στον Άσαντ θα τα στείλουμε σε σένα»  (Μonde, 4/9/2014) την ώρα που τον βομβαρδίζει η αμερικάνικη αεροπορία και του επιτίθενται τρεις στρατοί στο έδαφος (Ιράν, Ιράκ, Κούρδοι) και την ώρα που ο Πούτιν υποτίθεται έχει κύριο εχθρό τις ΗΠΑ στο ουκρανικό, δηλαδή τον ίδιο εχθρό με εκείνον του ISIS πράγμα που σημαίνει αντικειμενική συμμαχία ISIS-Ρωσίας; Και όλα αυτά για μια παγωμένη σύγκρουση σαν αυτή της Τσετσενίας; Αυτή η δήλωση έχει μόνο ένα στόχο: Να πείσει τη Δύση, ιδιαίτερα το λαό των ΗΠΑ που έχει το φοβικό σύνδρομο της τζιχαντίστικης αεροπορικής επίθεσης της 11 του Σεπτέμβρη, ότι είναι οι ΗΠΑ και η Ρωσία που έχουν τον ίδιο κύριο εχθρό, δηλαδή το φαντασμαγορικό συμμοριτο-Τζιχάντ, οπότε πρέπει να τα βρούνε σε βάρος της Τσετσενίας. Αν αυτό δεν είναι τουλάχιστον αντικειμενικός αντιπερισπασμός στο κεντρικό παγκόσμιο στρατιωτικο-πολιτικό μέτωπο που είναι αυτό της επίθεσης της ρώσικης υπερδύναμης στην Ουκρανία, τότε τι είναι;

Ένας γενικά χρήσιμος ISIS για το Κρεμλίνο

Αν δούμε λοιπόν όλα μαζί τα παραπάνω δηλαδή την κάλυψη που έδωσε στον ISIS το ρωσοκρατούμενο καθεστώς Άσαντ αντίθετα με τον ανελέητο πόλεμο που εξαπέλυσε κατά των δυτικόφιλων και των αδελφών μουσουλμάνων αντιπάλων του, αν δούμε πόσο ο υλικός εξοπλισμός του ISIS στηρίζεται από το Κατάρ και πόσο ο ίδιος ο ISIS αυτοπυροβολείται για να γίνει υποδειγματικός εχθρός των πάντων, δεν μπορούμε να μην συμπεράνουμε ότι όλο αυτό το «εξ ουρανού εμιράτο του Ιράκ και της Συρίας» δεν είναι παρά μια οργανωμένη χοντροκομμένη παραπλάνηση και προβοκάτσια υπέρ της Ρωσίας και της εισβολής της στην Ουκρανία. Μάλιστα δεν αποκλείεται να είναι και μια στρατηγική προβοκάτσια. Είναι δηλαδή πιθανό η Ρωσία  να μην αφήσει τους δυτικούς ηλίθιους να εξουδετερώσουν εντελώς το «εμιράτο» του ISIS ώστε να διατηρηθεί στην περιοχή ο σκληρός πυρήνας ενός μόνιμου «κρατικού» τζιχαντίστικου φαντάσματος. Όταν λέμε «να μην αφήσει» εννοούμε να συνεργαστεί με το Ιράν, που θα έχει εύκολα τον κύριο λόγο σε κάθε πόλεμο εδάφους εναντίον του ISIS  (μέσω του ελέγχου του Ιράκ) ώστε ποτέ να μην εκμηδενιστεί ο τελευταίος. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ομπάμα, όπως και στη Συρία, δεν θέλει ο αμερικανικός στρατός να κατεβεί στο έδαφος αλλά να μείνει στην αεροπορική κάλυψη όπως έκανε και στη Λιβύη. Γιατί  τον ουσιαστικό έλεγχο τον ασκούν πάντα οι κυρίαρχες επίγειες και όχι οι αεροπορικές ή οι ναυτικές στρατιωτικές δυνάμεις. Δηλαδή εκτός από τη Ρωσία είναι και το φιλορώσικο Ιράν, και μάλιστα περισσότερο το τελευταίο, που έχει συμφέρον από το να παραμείνει κάπως το έκτρωμα του ISIS σαν απειλή της Δύσης, ιδιαίτερα των ΗΠΑ ώστε το ίδιο να εξασφαλίζει την ανοχή ή μάλλον καλύτερα την αντικειμενική ή και υποκειμενική συμμαχία με τις ΗΠΑ, προκειμένου  σταδιακά να απομονώνεται η σε γενικές γραμμές δυτικόφιλη Σαουδική Αραβία.
Ήδη αυτή σταδιακή απομόνωση της Σαουδικής Αραβίας από τη διπλωματική και στρατιωτική αναβάθμιση του Ιράν την έχει σπρώξει προς τη Ρωσία, που πάντα παριστάνει τον ενδιάμεσο για να μπορεί να καταπίνει και τις δύο πλευρές ενός αντιθετικού δίπολου, όπως είναι το δίπολο Ιράν από τη μία και Σαουδαραβία- Ενωμένα Αραβικά Εμιράτα από την άλλη. Τελευταία λοιπόν η ρώσικη διπλωματία έχει πλησιάσει τη Σαουδική Αραβία και της υπόσχεται ότι μπορεί να τη βοηθήσει να έχει πυρηνική κάλυψη απέναντι στο πυρηνικό Ιράν κι αυτό γιατί ο προβοκάτορας Ομπάμα αρνείται επίμονα στη Σ. Αραβία το δικαίωμα να αντιμετωπίσει το Ιράν στο ίδιο επίπεδο.

Όμως το βασικό αποτέλεσμα του αντιπερισπασμού έχει επιτευχθεί από την ώρα που οι ΗΠΑ, που ήταν ως πρόσφατα ο κύριος παράγοντας της κάποιας δυτικής αντίστασης στη Ρωσία στο ουκρανικό, παρ' όλη τη βρώμικη ηγεσία Ομπάμα, έχουν τώρα ρουφηχτεί από τον πόλεμο με τον ISIS. Μάλιστα οι αμερικάνοι αναλυτές επισημαίνουν-και ο καθένας εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι ο Ομπάμα έχει αφήσει στην ΕΕ και συγκεκριμένα στη Μέρκελ την ευθύνη του χειρισμού του ουκρανικού. Δηλαδή την έχει αφήσει σε μια Ευρώπη και σε μια Μέρκελ που δεν βρίσκουν τρόπους να δείξουν τον αποτροπιασμό τους για κάθε μέτρο πραγματικής, δηλαδή στρατιωτικής αντίστασης της Ουκρανίας στους Χίτλερ διαμελιστές της, και την καλούν, και ως τώρα με αρκετή επιτυχία, να αποδεχτεί την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας δηλαδή την ουσιαστική απόσχιση του ανατολικού κομματιού της που είναι και το μόνο βιομηχανικά ανεπτυγμένο, δηλαδή η παραγωγική καρδιά της χώρας. Ως τώρα οι προδότες φιλορώσοι (και γι' αυτό και φασίστες) ηγέτες της Ουκρανίας έχουν δεχτεί την «αποκέντρωση»  που είναι η μαλακή λέξη για την «ομοσπονδιοποίηση», ενώ στην πράξη και τη συμφωνία που υπέγραψε ο σιχαμερός Ποροσένκο με τον Πούτιν.

Νομίζουμε ότι μπορέσαμε ως τώρα να δείξουμε το στημένο αλλά και ελεγχόμενο από τη Ρωσία μέσω εγκαθέτων, αλλά και φίλων πόλεμο ISIS -ΑντιISIS.

Χαμάς- Ισραήλ. Ο δεύτερος πόλεμος αντιπερισπασμού

Αλλά στην αρχή του άρθρου μας μιλήσαμε για τρεις ταυτόχρονους πολέμους, περιλαμβάνοντας και τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς. που τέλειωσε με μια κατάπαυση πυρός στις 26 Αυγούστου λίγο δηλαδή μόλις 10 μέρες πριν από την υπογραφή της συμφωνίας κατάπαυσης πυρός Ουκρανίας-Ρωσίας.

Για τη χρησιμότητα αυτού του πολέμου στη μεσανατολική πολιτική της Ρωσίας, ιδιαίτερα για το θανάσιμο στρίμωγμα της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο ήδη έχει σπρώξει τη δεύτερη στην αγκαλιά της πρώτης, έχουμε γράψει αναλυτικά στο προηγούμενο φύλλο της Νέας Ανατολής. Όμως τώρα γίνεται φανερή η ακόμα μεγαλύτερη χρησιμότητα του πολέμου αυτού σαν πελώριας βαρύτητας πρόσθετου αντιπερισπασμού στον κυρίως αντιπερισπασμό, εκείνο του ISIS για το ουκρανικό.

Τον πολεμικό μοχλό Χαμάς τον κρατάει αποκλειστικά το Κρεμλίνο. Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι από όλες τις αραβικές και μουσουλμανικές κρατικές και μισοκρατικές εξουσίες (δες εξουσία της Χαμάς στη Γάζα), μόνο η Χαμάς τόλμησε να αναγνωρίσει την απόσχιση της Αμπχαζίας και Οσετίας και την ουσιαστική τους προσάρτηση στη Ρωσία. Καμιά πραγματικά εθνική δύναμη δεν θα έκανε κάτι που υπονομεύει θεμελιακά την ύπαρξη κάθε εθνικού κράτους, τη βίαιη εθνοτική απόσχιση.
Το νέο πόλεμο με τον Ισραήλ τον ξεκίνησε όπως πάντα η Χαμάς, βομβαρδίζοντας το Ισραήλ από πυκνοκατοικημένες θέσεις της Γάζας με πρόσχημα την άρση του αποκλεισμού της. Λέμε με πρόσχημα γιατί η Χαμάς είχε ξεκινήσει πόλεμο με ρουκέτες και μόλις πήρε την εξουσία στη Γάζα χωρίς να υπάρχει κανένας αποκλεισμός και επίσης γιατί δεν είχε κανένα ιδιαίτερο λόγο να ξεκινήσει τώρα δα ένα νέο πόλεμο και όχι πέρυσι ή μετά από λίγους μήνες. Βεβαίως η υπερδεξιά σοβινιστική και φιλορώσικη ηγεσία Νετανιάχου-Λίμπερμαν ευχαρίστως αποδέχτηκε την πρόκληση, απάντησε όπως συνήθως απαντάει το Ισραήλ δηλαδή με υπέρτερα χτυπήματα που σκότωσαν εκατοντάδες και χιλιάδες αμάχους, και όπως πάντα απομονώθηκε διπλωματικά. Παρόλο που ούτε η Χαμάς μίλησε υπέρ του ISIS, ούτε ο ISIS υπέρ της Χαμάς, αντικειμενικά ήταν και οι δύο παράλληλοι πόλεμοι των τζιχαντιστών σουνιτών κύρια ενάντια στη Δύση. Βέβαια ο ISIS διαφοροποιήθηκε από τον πόλεμο της Χαμάς λέγοντας ότι το Ισραήλ είναι πάντα ο ύψιστος στρατηγικός εχθρός αλλά θα γίνει άμεσος στόχος του ISIS μόνο όταν το εμιράτο εξαπλωθεί και αποκτήσει μεγάλο πληθυσμιακό και στρατιωτικό όγκο. Αυτή την απόσταση την πήρε ο κανιβαλικός ISIS για να μην εκτεθεί η Χαμάς που παριστάνει τελευταία τον πολιτισμένο παράγοντα ώστε να διασπάει τη Δύση και να απομονώνει παραπέρα τη Σαουδική Αραβία που τελευταία έκανε στρατηγικό άνοιγμα προς το Ισραήλ στη διάρκεια του πολέμου. Όμως όταν η Χαμάς πολεμάει το Ισραήλ και επιδεικνύει τα αθώα θύματα των βομβαρδισμών του, όλη η αραβική και μουσουλμανική μάζα μισεί απόλυτα το Ισραήλ και μαζί του όλη τη Δύση που σε γενικές γραμμές υπερασπίζει την ύπαρξή του. Αυτή η ατμόσφαιρα ευνοεί ασύλληπτα το σουνίτικο τζιχαντισμό, οπότε και τον ISIS ακόμα και όταν αυτός τα βάζει με τους αντισημίτες σιίτες του Ιράν.

Να γιατί, όσο μεγάλωνε ο αριθμός των παλαιστινίων θυμάτων των ισραηλινών βομβαρδισμών, για το αντι-ISIS μέτωπο των ΗΠΑ-ΕΕ υπό την ηγεμονία των πρώτων, ήταν πολύ ουσιαστικό το να σταματήσουν τον πόλεμο Ισραήλ-Χαμάς. Αλλά για να τον σταματήσουν έπρεπε να βρουν τους κατάλληλους μεσολαβητές μιας και το Ισραήλ και η Χαμάς δεν αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλο και δεν μιλιούνται καν, πράγμα ιδιαίτερα λογικό από την ώρα που η Χαμάς έχει σαν διακηρυγμένο στόχο την εξαφάνιση του Ισραήλ από προσώπου γης. Ο μόνος όμως μεσολαβητής, και μάλιστα μεγάλου βεληνεκούς που υπάρχει αυτή τη στιγμή σε αυτήν τη διένεξη είναι η Αίγυπτος, που βέβαια βοηθήθηκε για την περίσταση από τον αρχηγό της Παλαιστινιακής Αρχής Αμπάς επίσης από παλιά άνθρωπο του Κρεμλίνου μέσα στη Φατάχ.

Η κατάπαυση πυρός με διαιτητές την Αίγυπτο και τη Ρωσία είναι ο καλύτερος εκβιασμός-αντιπερισπασμός στη Δύση για το Ουκρανικό

Την Αίγυπτο την εμπιστεύεται η κοντόφθαλμη αστική τάξη του Ισραήλ από την ώρα που ο δικτάτορας αρχιπραξικοπηματίας Σίσι κατέβασε από την εξουσία και κατέσφαξε χωρίς δικαιολογία του Αδελφούς Μουσουλμάνους, που είναι αντισημίτες και αντιδραστικοί, αλλά έπαιζαν το κοινοβουλευτικό παιχνίδι. Δεν νοιάζει την ηγεσία του Ισραήλ που αυτοί μπήκαν στο μάτι της Μόσχας όταν άρχισαν να παίζουν περιφερειακά ηγετικά παιχνίδια με τους τούρκους και σύρους ομοϊδεάτες τους ενάντια στις δύο υπερδυνάμεις. (Δες άρθρα της Νέας Ανατολής σχετικά με την αντι-Ερντογάν εξέγερση του 2013 στην Τουρκία). Και γιατί να νοιάζει το Ισραήλ ποιος συγκρούεται με τη Μόσχα από την ώρα που αυτή έχει καταφέρει παίζοντας διπλό παιχνίδι να θεωρείται από αυτό ένας καλός σύμμαχος;

Όμως την Αίγυπτο την εμπιστεύεται σαν μεσολαβητή παραδόξως και η Χαμάς. Λέμε παραδόξως γιατί από την ώρα που η στρατιωτική δικτατορία Σίσι εξόντωσε τους φυσικούς -ως προς τη βάση τους τουλάχιστον - συμμάχους της Χαμάς σουνίτες Αδελφούς Μουσουλμάνους, πλησίασε το Ισραήλ, και μάλιστα πάνω στον πόλεμο συνέχισε και δυνάμωσε τον αποκλεισμό στις εξόδους της Γάζας προς την Αίγυπτο, θα έπρεπε φυσιολογικά η Χαμάς να πνέει μένεα εναντίον της. Αλλά δεν πνέει, και τούτο γιατί ο Σίσι δεν είναι Μουμπάρακ, που είχε στρατηγική αντίθεση με τη Χαμάς και ήταν υπέρ της ύπαρξης του κράτους του Ισραήλ από προοδευτική τριτοκοσμική πλευρά, αλλά είναι καθαρά και ανοιχτά ρωσόφιλος. Ο Σίσι είναι αντι-Χαμάς και φιλο-Ισραήλ μόνο για τακτικούς λόγους, δηλαδή μόνο για να καθησυχάζει τη Δύση ωσότου μετατρέψει με αλλεπάλληλες εκκαθαρίσεις όλη την Αίγυπτο σε μια φιλορώσικη πολιτικοστρατιωτική βάση.

Αλλά οι δυτικοί ιμπεριαλιστές δεν ενδιαφέρονται για τέτοιες λεπτομέρειες που θα τους πνίξουν στο μέλλον. Τώρα θέλουν έναν κατευναστή της Χαμάς στην περιοχή, θέλουν πάνω απ όλα μια κατάπαυση πυρός, και ας είναι αυτός ο κατευναστής φιλορώσος. Στην ουσία ξέρουν ότι ο βαθύς μεσολαβητής πίσω από την Αίγυπτο είναι η Ρωσία του Πούτιν, που τον αγαπάει τρελά και τον εμπιστεύεται και το μοιραίο δίδυμο Νετανιάχου-Λίμπερμαν και, βέβαια, η Χαμάς. Αλλά και για όσους δεν καταλαβαίνουν από τέτοια βρώμικα παιχνίδια, ιδιαίτερα για την κοινή γνώμη στην ΕΕ, στις ΗΠΑ και στον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο, είναι πάντα εδώ ο Πούτιν «Χάνιμπαλ Λέκτερ» για να κάνει σαφές ποιος μετράει για την Αίγυπτο. Πάνω λοιπόν στο φόρτε του μακελειού στη Γάζα, ο Πούτιν κάνει σαφή τη συμμαχία του με τον Σίσι, καλώντας τον στο Σότσι στις 12 του Αυγούστου για να συζητήσουν «για τον πόλεμο στη Γάζα και γενικότερα την κατάσταση στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία», ενώ σύμφωνα με το Κρεμλίνο οι «απόψεις της Ρωσίας και της Αιγύπτου για τα ζητήματα της Νέας Ανατολής συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό» (Ημερήσια Νέα Αιγύπτου, 12 Αυγούστου).

Εκεί η Ρωσία δεσμεύεται για μια ακόμα φορά για πελώρια πώληση όπλων αξίας πάνω από 3 δις κόντρα στο μερικό αμερικανικό εμπάργκο πώλησης όπλων στην Αίγυπτο μετά το πραξικόπημα του Σίσι και για δημιουργία ρώσικης βιομηχανικής ζώνης στην Αίγυπτο, ενώ-και εδώ είναι το σημαντικότερο- ο Σίσι στηρίζει το εμπάργκο της Ρωσίας στα ευρωπαϊκά αγροτικά προϊόντα υποσχόμενος ότι η Αίγυπτος θα καλύψει τα μισά από τα αγροτικά προϊόντα που θα λείψουν από την ρώσικη αγορά (Russia Τoday, 14 Αυγούστου), και συνάπτει ειδική εμπορική σχέση με την Τελωνειακή Ένωση Ρωσίας-Λευκορωσίας-Καζακστάν με την προοπτική να συμμετάσχει σε αυτήν την Ένωση!

Από την συνάντηση των δύο φασιστών στο Σότσι

Στις 26 Αυγούστου υπογράφεται η κατάπαυση πυρός Ισραήλ-Χαμάς με την Αίγυπτο να παίζει τον πιο ενεργητικό ρόλο σε αυτήν (δηλαδή στις συνεχιζόμενες μετά την κατάπαυση πυρός συζητήσεις), ενώ ταυτόχρονα επίσημα μέσα στο διπλωματικό παιχνίδι για την παγίωση και εγγύηση αυτής της κατάπαυσης πυρός μπαίνει ολόκληρο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Αλλά χωρίς μια ομόφωνη απόφαση, δηλαδή χωρίς τη συμφωνία της Ρωσίας το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν αποφασίζει για τίποτα. Να λοιπόν πως γίνεται και το πιο βασικό κλειδί της ειρήνευσης στο ισραηλο-παλαιστινιακό το κρατάει και έμμεσα -μέσω Αιγύπτου- και άμεσα ο βιαστής της Ουκρανίας. Το καλό με τις «καταπαύσεις πυρός», για τις οποίες τρελαίνεται η ρώσικη διπλωματία, είναι μεγαλύτερο γι αυτήν από ότι ο πόλεμος που οδηγεί σε αυτές τις καταπαύσεις. Γιατί αυτές οι «καταπαύσεις» δεν είναι λήξη των εχθροπραξιών αλλά διαρκής εύφλεκτη αναστολή τους προκειμένου να αρχίζουν ατέλειωτες συζητήσεις μεταξύ των άμεσα και έμμεσα εμπλεκομένων μερών. Πρόκειται για διαρκώς επαπειλούμενους πολέμους, δηλαδή κάτι σαν μονίμως συμπιεσμένα ελατήρια που η Ρωσία κρεμάει πάνω από τους δυτικούς μονοπωλιστές που για ένα πράγμα τρέμουν πιο πολύ: Να μην τους χαλάσουν οι δουλειές και να μην διαταραχθούν, ιδιαίτερα να μην διαταραχθούν οι αγορές ενέργειας, δηλαδή η κατάσταση στον Κόλπο. Αυτό το έχουν αποδείξει ιδιαίτερα οι 12 καταπαύσεις πυρός Ισραήλ-Χαμάς, που έχουν ένα κυρίως αποτέλεσμα: να προετοιμάσουν μια ακόμα πιο αιματηρή σύρραξη, που θα απομονώνει παραπέρα το Ισραήλ και τη Δύση στις παγκόσμιες μάζες, θα ενισχύει την Χαμάς και θα φέρνει με πελώρια βήματα τη Ρωσία σαν ρυθμιστή των μεσανατολικών εξελίξεων. Ειδικά μάλιστα ο τελευταίος πόλεμος και η τελευταία αυτή κατάπαυση πυρός έδωσε στην κτηνώδη συμμορία της Χαμάς ένα ασύλληπτο ως τώρα πολιτικό πλεονέκτημα: Της επέτρεψε να σύρει πίσω της την Παλαιστινιακή Αρχή και να την έχει σαν «σοβαρή» διεθνή διπλωματική ασπίδα και ταυτόχρονα σαν αποδιοπομπαίο τράγο για ό,τι δεν θα πηγαίνει από δω και πέρα καλά στον προβοκαρισμένο από τη Χαμάς δυστυχισμένο λαό της Γάζας.
Όσο λοιπόν θα κρατάει ο κύριος στρατιωτικός αντιπερισπασμός απέναντι στη Δύση με τον μπαμπούλα ISIS, η Ρωσία θα αλωνίζει στην Ουκρανία, εκβιάζοντας τους πάντες με το πάτημα της χαμασίτικης σκανδάλης. Ήδη στην Ουκρανία έχει κατασκευάσει μια «κατάπαυση πυρός» που είναι ακόμα πιο πολεμική, ακόμα πιο εύφλεκτη, και ακόμα πιο άδικη από την ισραηλο-χαμασίτικη. Εκεί οι ουκρανοί φιλορώσοι ψευτοπατριώτες του Κίεβου υπέγραψαν κατάπαυση πυρός με τον εισβολέα, τη Ρωσία, την οποία ονομάζουν κατάπαυση πυρός με τους ουκρανούς αποσχιστές οι οποίοι ισχυρίζονται λίγο μετά ότι η συμφωνία δεν τους δεσμεύει και ότι σύρθηκαν σε αυτήν από την Ρωσία!

Τρεις πόλεμοι για την αλλαγή συνόρων είναι ένας και ο αυτός πόλεμος

Οι ευρωπαϊκοί λαοί θα ξυπνάνε όλο και με περισσότερους εφιάλτες και θα ανακαλύπτουν ότι δεν έχουν απλά μπροστά τους μια επίφοβη νεοναζιστική Ρωσία, αλλά ότι είναι χεροπόδαρα δεμένοι σε αυτήν από τους σιχαμερούς ηγέτες τους, που όταν δεν είναι χοντρόπετσοι και τυφλοί υφεσιακοί μονοπωλιστές, είναι καθαροί πράκτορες της ρώσικης υπερδύναμης. Μόνο τέτοια καθάρματα θα δέχονταν να γίνονται τρεις πόλεμοι που έχουν κοινό χαρακτηριστικό στόχο, τη μαζική βίαιη αλλαγή κρατικών συνόρων μετά τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο: βίαιη αλλαγή συνόρων στην Ουκρανία, βίαιη αλλαγή συνόρων του Ιράκ και της Συρίας, γενοκτονική κατάργηση του κράτους του Ισραήλ από τη Χαμάς (αλλά και μόνιμη κατοχή του παλαιστινιακού κράτους από την προβοκατόρικη κυβέρνηση Νετανιάχου-Λίμπερμαν) και να μην ταυτίζουν και να μην ενοποιούν αυτούς τους 3 πόλεμους. Τώρα πάνω σε αυτό το σκηνικό φαίνεται πόση δουλειά εισοδισμού στις δυτικές καγκελαρίες, αλλά και στον τρίτο κόσμο, και ιδιαίτερα στα «μαλακά» ευρωπαϊκά γραφειοκρατικά όργανα, έχει κάνει εδώ και δεκαετίες η ΚαΓκεΜπε πατώντας βέβαια πάντα πάνω σε πραγματικά και πλατειά πολιτικά και οικονομικά ρεύματα. Αυτόν τον εισοδισμό οι δυτικοί φιλελεύθεροι τον λένε συνωμοσιολογία, που από καθαρό οικονομισμό ποτέ τους δεν καταλαβαίνουν πως το υπερσυγκεντρωμένο κρατικό φασιστικό μονοπώλιο είναι το μόνο που μπορεί και το μόνο που είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει καθαρά πολεμικές μέθοδες για την περικύκλωση και εξόντωση των εχθρών του. Η καλά, σε βάθος χρόνου και σε διεθνές επίπεδο οργανωμένη συνωμοσία, δηλαδή η πραγματική συνωμοσία, είναι μια τέτοια πολεμική μέθοδος. Η ιστορία του Γ΄ Ράιχ, που στα αμερικάνικα κρατικά αρχεία αναφέρεται σαν χιτλερική συνωμοσία, έχει πολλά να μας διδάξει για αυτό.

 http://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/403-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B9%CF%81%CE%B1%CE%BA-%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%87%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%82

Από defkalion76 @ Σάββατο, 20 Σεπτεμβρίου 2014 9:44 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: χαμας , ουκρανια , πούτιν , ιράκ , ισραήλ

ΔΕΗ: Όλα δείχνουν ότι η ιδιωτικοποίηση είναι ρώσικη κρατικοποίηση

• Κυριακή, 06 Ιουλίου 2014

  Μόνο ένα δημοκρατικό κίνημα του λαού και ένα νέο κίνημα εργαζομένων μπορούν να την εμποδίσουν   Το νομοσχέδιο που κατατίθεται και συζητιέται αυτές τις μέρες στη Βουλή σχετικά με το «σπάσιμο» της ΔΕΗ, σε «μικρή» (30%  της σημερινής ΔΕΗ) και «μεγάλη» ΔΕΗ (70% της σημερινής ΔΕΗ), αποτελεί στην πραγματικότητα ένα σχέδιο για την παραχώρηση της εθνικής μας ανεξαρτησίας στη ρώσικη υπερδύναμη και στη ντόπια ρωσόδουλη ολιγαρχία που έχει γιγαντωθεί τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.

Το βασικό δεν είναι ότι θα εκχωρηθούν σε ξένες δυνάμεις  κάποιοι σταθμοί λιγνιτικής παραγωγής, γιατί γενικά αυτοί που εκχωρούνται είναι παλιοί, ούτε είναι βασικό ότι θα εκχωρηθεί σε αυτές ένα μέρος των πελατών γιατί αυτοί παίρνουν ρεύμα μέσω ενός δικτύου που παραμένει σε κρατικά χέρια. Το βασικό είναι ότι θα πουληθεί-εκχωρηθεί το 30% του πιο βασικού και φτηνού ενεργειακού πλούτου της χώρας που είναι από τη μια μεριά ο λιγνίτης και από την άλλη είναι τα φράγματα, που άπαξ και κατασκευάστηκαν δίνουν σχεδόν τζάμπα ενέργεια στη χώρα.  Ειδικά ο λιγνίτης δίνει σε περιόδους κρίσης μια άμεση και φτηνή δυνατότητα αύξησης της ηλεκτρικής παραγωγής. Η χώρα μας έχει τεράστια επιβεβαιωμένα αποθέματα λιγνίτη.  Σύμφωνα με τη ΔΕΗ «Με βάση τα συνολικά εκμεταλλεύσιμα αποθέματα λιγνίτη της χώρας και τον προγραμματιζόμενο ρυθμό κατανάλωσης στο μέλλον, υπολογίζεται ότι τα αποθέματα αυτά επαρκούν για περισσότερο από 45 χρόνια» (http://www.dei.gr/el/oruxeia/apothemata-kai-poiotita). Ταυτόχρονα ο ελληνικός λιγνίτης έχει χαμηλό κόστος εξόρυξης και άρα χαμηλό κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, έχει ασφαλή και σταθερή τροφοδοσία, καθώς, και σταθερή τιμή έναντι των άλλων ανταγωνιστών του (πετρέλαιο, φυσικό αέριο).  Αυτά καθιστούν το λιγνίτη το εθνικό μας καύσιμο, το μόνο που μπορεί να παρέχει άμεση ενεργειακή ανεξαρτησία στη χώρα. 

Το κακό λοιπόν είναι ότι η ΔΕΗ παραδίνει πέντε υδροηλεκτρικές μονάδες και επτά ορυχεία λιγνίτη σε κάποιους που δεν παίζουν με όρους σχετικά ελεύθερου ανταγωνισμού και με όρους κάποιου τελικού εθνικού ελέγχου στους ανταγωνιζόμενους ιδιώτες, αλλά με  όρους ξένης κρατικής φασιστικής κυριαρχίας. Είναι χαρακτηριστικό πως στο νομοσχέδιο προβλέπεται μία σειρά πρωτοφανών ρυθμίσεων υπέρ του αγοραστή, όπως η αχρήστευση ουσιαστικά κάθε δικαστικής προσφυγής εναντίον των αποφάσεων των Γ.Σ. της ΔΕΗ με τις οποίες θα γίνει η μεταβίβαση, αλλά και η δέσμευση των πελατών της ΔΕΗ που οι συμβάσεις τους θα περάσουν στο νέο αγοραστή, στους οποίους αφαιρείται το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης για τέσσερις μήνες.

Στην ουσία εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με καμιά ιδιωτικοποίηση, αλλά με μια κρατικοποίηση όπου ο ιδιοκτήτης αντί να είναι το ελληνικό κράτος γίνεται ένα ξένο κράτος. Και δεν χρειάζεται να είναι απευθείας το ξένο κράτος, δηλαδή η Ρωσία ή ένας σύμμαχός της όπως η Κίνα, αλλά μπορεί να είναι ένας ρώσος ολιγάρχης ή ένας έλληνας ρωσόδουλος κρατικο-ολιγάρχης.

 

Από που βγάζουμε όμως το συμπέρασμα ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να πάει σε μια ρώσικη κρατικοποίηση και όχι σε μια συνηθισμένη δυτικού τύπου ιδιωτικοποίηση; Το βγάζουμε από την πείρα ανάλογων «ιδιωτικοποιήσεων».

 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΩΣ ΤΩΡΑ «ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΟΔΟΥΛΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ

 

Εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα έπρεπε, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση να «ανοίξει» την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας και της λιγνιτικής παραγωγής σε ιδιώτες και να σταματήσει έτσι το κρατικό μονοπώλιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ. Όπως όμως συμβαίνει με κάθε τι το θετικό που προέρχεται στη χώρα μας από την ΕΕ αυτό πραγματοποιήθηκε με το χειρότερο τρόπο, δηλαδή έγινε έτσι ώστε να επωφεληθεί ξανά το φιλορώσικο κεφάλαιο στη χώρα ή απευθείας, και κυρίως, το ίδιο το ρώσικο κράτος. Έτσι η λειτουργία όλων των ιδιωτικών μονάδων στηρίζεται σήμερα αποκλειστικά στο ρώσικο φυσικό αέριο, δηλαδή όλων η λειτουργία τους είναι εξαρτημένη από το ρώσικο κράτος που ελέγχει πρακτικά μονοπωλιακά την παραγωγή, τη διάθεση και κυρίως την τιμή του φυσικού αερίου στην Ελλάδα. Αυτή η τιμή είναι 30% πιο ακριβή από κάθε άλλου ευρωπαϊκού κράτους, προφανώς επειδή η Ρωσία είναι «φίλη» μας. Αλλά εκτός από τη Ρωσία φορτωνόμαστε ενεργειακά και τους φίλους της στο εσωτερικό. Ένας από αυτούς ο Μυτιληναίος αγοράζει φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα από τη ΔΕΗ για τη λειτουργία του εργοστασίου αλουμινίου που έχει, και πουλά στη ΔΕΗ το ρεύμα που παράγει στο δικό του εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής σε ακριβότερη τιμή, κερδίζοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. 

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

 

Η ενέργεια της χώρας έχει εξαρτηθεί σημαντικά πια από το ρώσικο φυσικό αέριο. Όχι μόνο γιατί η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας στηρίζεται κατά 25% τουλάχιστον σε αυτό αλλά γιατί πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν απευθείας σαν καύσιμο το ρώσικο φυσικό αέριο. Ειδικά πάντως στις χαλυβουργίες και άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες, που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια, η ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία ανεβάζει τόσο πολύ το κόστος παραγωγής ώστε αυτές αδυνατούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό και με δοσμένη την κατασκευαστική κρίση στο εσωτερικό ήδη κινδυνεύουν άμεσα να κλείσουν όλες.

Είναι φυσικό να ανησυχούμε λοιπόν που η ΔΕΗ πουλάει το λιγνίτη και τα υδροηλεκτρικά φράγματα στα οποία το νερό είναι δωρεάν από την ώρα που τα έξοδα κατασκευής των φραγμάτων έχουν αποσβεστεί. Αν αυτή η περιουσία πέσει στα χέρια είτε απευθείας του ρώσικου κράτους, είτε στη ρωσόδουλη ελληνική ολιγαρχία (Μπόμπολας, Μυτιληναίος, Κοπελούζος κ.λπ.) ένα μεγάλο μέρος της ανεξαρτησίας της χώρας θα έχει εκχωρηθεί σε μια υπερδύναμη που δεν διστάζει να εκβιάζει ενεργειακά οποιοδήποτε κράτος της γης.

 

ΤΑ ΨΕΥΤΟΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΏΝ ΠΡΟΟΙΩΝΙΖΟΥΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΓΟΡΑΣΤΗ

 

Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σαν ο επικεφαλής ενός πραγματικού κινήματος ενάντια στο πούλημα της «μικρής» ΔΕΗ. Όμως τα συνθήματα του κινήματος αυτού δεν βάζουν καν σαν θέμα την εκχώρηση ζωτικών ενεργειακών αποθεμάτων σε μια ξένη δύναμη την ώρα που σε αυτή τη δύναμη ανήκουν άμεσα ή έμμεσα οι βασικοί υποψήφιοι αγοραστές. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του οικονομικού τύπου ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί από την EDF που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα μέσω της θυγατρικής της Edison, σε συνεργασία με τα ΕΛΠΕ (Elpedison) και την Ελλάκτωρ (του Μπόμπολα), ο Μυτιληναίος, καθώς και τη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ του Γιώργου Περιστέρη (που συνεργάζεται σε υδροηλεκτρικά έργα με την κινέζικη Sinohydro). Στην αγορά μιλούν ακόμη για ρωσικό ή και ιαπωνικό ενδιαφέρον, αν και το γερμανικό (RWE) φαίνεται να έχει απομακρυνθεί (http://www.bankwars.gr/2014/07/).

Πως θα μπορούσαν από την άλλη αυτοί οι αρχισαμποταριστές του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίσουν το λιγνίτη όταν για χρόνια τώρα χτυπούσαν με λύσσα κάθε επένδυση της ΔΕΗ που στηριζόταν στο λιγνίτη ή στο λιθάνθρακα, με πρόσχημα τη μόλυνση του περιβάλλοντος, πράγμα που θα ήταν ένα βήμα σε μια πιο μεγάλη ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας. Όλοι αυτοί, και κυρίως οι αρχισυνδικαλιστές της ΔΕΗ, είναι βασικοί υπεύθυνοι για την εξάρτηση της οικονομίας μας από το ρώσικο φυσικό αέριο, όλοι αυτοί δράσανε σαν πράκτορες της Gazprom. 

 

Στη βάση της πολιτικής ανάλυσης  και των πρόσφατων εμπειριών στα ζητήματα της εκχώρησης εθνικού πλούτου και σε συνδυασμό με το ότι οι δυνατές φωνές που βγάζει ο Τσίπρας δεν αντιστοιχούν στα καχεκτικά κινήματα που διοργανώνει η ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ, εκτιμάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σαν σκοπό να ματαιώσει το πούλημα της «μικρής ΔΕΗ». Κάνει κάποια κινήματα και κάποιες διακοπές ρεύματος ίσα που να είναι αρκετά για να την αγοράσει εξευτελιστικά η Ρωσία, η Κίνα ή η ρωσόδουλη κρατική ολιγαρχία διώχνοντας κάθε πιθανό δυτικό αγοραστή. Επίσης αυτά τα κινήματα χτυπάνε και τον τουρισμό και μάλιστα σε μερικά σημεία όπου ο τουρισμός είναι πλούσιος και δυτικός όπως στην Σαντορίνη, βλέπουμε ότι το χτύπημα είναι μεγαλύτερο (όπως έγινε και πέρισυ με το σαμποτάζ στις εκεί ηλεκτρογεννήτριες). Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς προτείνουμε στους εργαζόμενους της ΔΕΗ να κατεβάσουν τους διακόπτες για να γίνουν τάχα πιο αποτελεσματικοί. Ίσα ίσα αν το κάνουν αυτό θα χάσουν μια ώρα αρχύτερα γιατί πολιτικά ήδη έχουν χάσει πελώριο κεφάλαιο εμπιστοσύνης επειδή έχουν λειτουργήσει για πολλά χρόνια σαν εκβιαστές του λαού και σαν σαμποταριστές της παραγωγής επί δεκαετίες για να αυξήσουν τις απολαβές τους. Τώρα που χρειάζονται την κοινή γνώμη δεν την έχουν, ούτε  πια έχουν ψηλές απολαβές, ούτε σε λίγο θα έχουν δημοκρατικά συνδικαλιστικά δικαιώματα, αν τα νέα φασιστο-αφεντικά πάρουν την ΔΕΗ αρχίζοντας από το 30%. Τώρα για να δεθούν με το λαό οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και κυρίως να καταδικάσουν τις παλιές τακτικές των ηγεσιών τους, να πάψουν να αισθάνονται ότι είναι κύριοι κρατικής περιουσίας, αλλά απλοί εργαζόμενοι και μαζί με όλους τους εργαζόμενους και άνεργους της χώρας να παλέψουν για δυο πράγματα, 1ον για την ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας ενάντια σε κάθε σκοτεινή σύμβαση παραχώρησης, σαν αυτήν που ετοιμάζεται, και 2ον για να έχουν συνδικαλιστικά δικαιώματα με κάθε νέο ιδιοκτήτη και όχι εργασιακά γκέτο τύπου COSCO, αν δεν καταφέρουν να εμποδίσουν την πώληση-εκχώρηση. Αυτά τα δυο πράγματα σημαίνουν να απαγκιστρωθούν έγκαιρα από το ΣΥΡΙΖΑ και τις συνεργαζόμενες με αυτόν συνδικαλιστικές ηγεσίες και να εμπιστευτούν δικές τους δημοκρατικά εκλεγμένες επιτροπές αγώνα για να διευθύνουν τον αγώνα από δω και μπρος. Και ο αγώνας τους δεν σταματάει στην ψήφιση του σκοτεινού και βρώμικου νομοσχέδιου που οι βασικοί που υπογράφουν την εισηγητική του έκθεση είναι οι αρχισαμποταριστές Στουρνάρας και Μανιάτης. Ο αγώνας, εφόσον ψηφιστεί τώρα το νομοσχέδιο, θα πρέπει να πάει ως την ολοκλήρωση του διαγωνισμού στα τέλη του χρόνου και μετά από αυτόν.

Ο μεγάλος κίνδυνος για τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό είναι να κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑ, τα ψευτοΚΚΕ και οι άλλοι της ΓΕΝΟΠ κάτι ανάλογο με αυτό που έκαναν στην Cosco οι επικεφαλής συνδικαλιστές του ΟΛΠ. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ  έκαναν φασαρία με απεργίες των εργαζομένων του ΟΛΠ φαινομενικά ενάντια στην Cosco, πριν όμως η Cosco πάρει στα χέρια της το λιμάνι. Τότε έκαναν κάποιο θόρυβο κατά της «ιδιωτικοποίησης» (όπως ονομάζαν την κινέζικη κρατικοποίηση) οι «αντικαπιταλιστικές» συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.  Το αποτέλεσμα όμως εκείνων των απεργιών ήταν το ελληνικό κράτος να δώσει χοντρές αποζημιώσεις στους εργαζομένους του ΟΛΠ και χοντρές συντάξεις (που αργότερα βέβαια τις έκοψε όπως σε όλους)  για να δεχτούν να απολυθούν ώστε μόλις η Cosco πήρε το λιμάνι να προσλάβει τους δικούς της νέους εργαζόμενους με όρους κάτεργου. Γενικά πρέπει να περιμένουμε ότι όλη η πολιτική πίεση των ΣΥΡΙΖΑ και σία με τα ψευτοκινήματα τους με εργαλείο  την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ θα πηγαίνει για να γίνουν οι όροι της εκχώρησης στα νέα αφεντικά καλύτεροι γι αυτά και όχι χειρότεροι.

Για τους προοδευτικούς ανθρώπους, για τους αριστερούς και για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει πάντως άλλος δρόμος από εκείνον της υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και της ενεργειακής αυτονομίας της χώρας μας καθώς και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού. Είμαστε ιδιαίτερα και ριζικά αντίθετοι στο ξεπούλημα των λιγνιτορυχείων και των φραγμάτων και γενικά της ενέργειας στη ρωσόδουλη κομπραδόρικη ολιγαρχία και σε οποιαδήποτε βρώμικη και φασιστική οικονομική εξουσία.

http://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/%CF%83%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%B6-%E2%80%93-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%BF%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B4%CF%85%CF%83%CE%B7/item/387-%CE%B4%CE%B5%CE%B7-%CF%8C%CE%BB%CE%B1-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%8C%CF%84%CE%B9-%CE%B7-%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%81%CF%8E%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7

 

Από defkalion76 @ Δευτέρα, 7 Ιουλίου 2014 2:49 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: ρωσοτσολιαδεσ , ΔΕΗ

*Κάλεσμα του ιστολογίου Φιλελεύθερη Κρήτη:

Σπάστε τις Ρώσικες αλυσίδες τις υλικής εξάρτησης και της γκεμπελικής Ρωσόδουλης προπαγάνδας

Από defkalion76 @ Τετάρτη, 21 Μαΐου 2014 3:55 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: ρωσοτσολιαδεσ , οακκε , ευρωεκλογές

O πολιτικος ρολος του ''φιλελευθερου'', ''μεταρυθμιστικου'' σχηματισμου ''Γεφυρες'' illustrated





Ο κρυφος φιλορωσισμος του  δηθεν ''φιλοευρωπαιου'' ''μεταρυθμιστη'' Τζημερου, με τον οποιο συμμαχισε η Δραση, οπως φαινεται στις θεσεις του για την εξωτερικη πολιτικη:
http://www.dimiourgiaxana.gr/el/%CE%B8%CE%B5%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7


 Περισσοτερα για τον Ρωσικο χαρακτηρα του ουρανοκατεβατου Τζημερου εδω:

http://liberalcreta.pblogs.gr/tags/tzimeros-gr.html

και εδω:

http://oakke.blogspot.gr/2012/03/blog-post_26.html

Από defkalion76 @ Τρίτη, 29 Απριλίου 2014 8:03 μμ
Permalink | Σχόλια
Tags: τζημερος , ρωσοτσολιαδεσ , δράση , ΕΕ

http://www.oakke.gr/

Από defkalion76 @ Δευτέρα, 10 Μαρτίου 2014 3:31 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: οακκε , ουκρανια , ρωσια

ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ- ΑΠΟΣΧΙΣΗ ΤΗΣ KΡΙΜΑΙΑΣ ΑΠO ΤΟΥΣ ΡΩΣΟΥΣ ΝΕΟΧΙΤΛΕΡΙΚΟΥΣ

κείμενο της ΟΑΚΚΕ

• Δευτέρα, 03 Μαρτίου 2014

Ρώσικα τανκς στην Κριμαία

Η ΚΡΙΜΑΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΩΡΟ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖI ΟΥΚΡΑΝΩΝ ΨΕΥΤΟΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥΣ ΠΟΥΤΙΝ

Μετά το διαμελισμό της Γεωργίας με την απόσχιση της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας το 2008 οι ρώσοι σοσιαλ-ιμπεριαλιστές προχωράνε σε ένα ακόμα μεγαλύτερο βήμα νεοχιτλερικού επεκτατισμού με τον ουσιαστικό διαμελισμό μιας ευρωπαϊκής χώρας, της  Ουκρανίας, μέσα από τη ντεφάκτο απόσχιση  της Κριμαίας.

Αυτό το δεύτερο βήμα, που αποτελεί μια πιο μεγάλη προειδοποίηση για το τι περιμένει την Ευρώπη σε λίγα χρόνια, πραγματοποιήθηκε από πολιτική άποψη με πολύ πιο εύκολο και ανώδυνο τρόπο από ότι το πρώτο.

Στη Γεωργία η Ρωσία χρειάστηκε να κάνει μια ωμή στρατιωτική εισβολή όχι μόνο στις δύο αυτόνομες δημοκρατίες που εποφθαλμιούσε, αλλά και στο κυρίως γεωργιανό έδαφος. Στην Ουκρανία χρησιμοποίησε κάποιες λίγες μονάδες από το ρώσικο έδαφος, όμως τη βασική δουλειά την έκανε με το να βγάλει έξω από τους στρατώνες του τον πολυάριθμο ρώσικο στρατό που από χρόνια στάθμευε στην εξαρτημένη από τη Ρωσία Κριμαία. Με αυτό το στρατό κατέλαβε το υπάρχον Κοινοβούλιο που καθαίρεσε τον υπάρχοντα και όρισε καινούργιο πρωθυπουργό και με αυτόν τελικά κατέλαβε όλη την Αυτόνομη Δημοκρατία της Κριμαίας, αφοπλίζοντας τις εκεί μονάδες του ουκρανικού στρατού. Κυρίως όμως αυτό το δεύτερο βήμα ήταν πιο εύκολο επειδή ο λαός όχι μόνο της Κριμαίας που αποτελείται στην πλειοψηφία του από εθνικά ρώσους, αλλά ο λαός της ανατολικής Ουκρανίας, που είναι πλειοψηφικά ρωσόφωνος, είχε γίνει επιρρεπής τον τελευταίο καιρό στο να δει με ουδέτερο ή κατά περιοχές και με θετικό μάτι μια ρώσικη επέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας. 

Αυτό συνέβη όταν στο Κίεβο αποδείχτηκε ότι το πάνω χέρι το είχαν ακροδεξιοί εθνικιστές, που μάλιστα στον πιο στενό και δραστήριο πυρήνα τους στην πλατεία Μαϊντάν ήταν χιτλερικοί, οπαδοί της ναζιστικής εισβολής στην Ουκρανία στα 1941, από τη οποία είχε ιδιαίτερα υποφέρει η πιο φιλοσοβιετική και βιομηχανική ανατολική Ουκρανία. Σε αυτό το φόβο έπαιξε πολύ τελευταία η ρώσικη προπαγάνδα, ενώ οι προβοκάτορες εθνικοφασίστες του Κίεβου - που συνειδητά δουλεύουν στην ηγεσία τους υπέρ του Κρεμλίνου- έκαναν ότι μπορούσαν για να στηρίξουν αυτήν την προπαγάνδα με το να νομοθετήσουν αμέσως μόλις ήρθαν στην εξουσία κατά της ισοδυναμίας της ρώσικης με την ουκρανική γλώσσα. Οι ίδιοι όμως αυτοί παλιάνθρωποι που ήρθαν στην εξουσία σηκώνοντας την πατριωτική αντιρώσικη σημαία, με πρώτο τον πρωθυπουργό Γιάτσενιουκ, τώρα που η Ρωσία προχώρησε στο ντεφάκτο διαμελισμό  της Ουκρανίας κάνουν ότι μπορούν για να αποδεχτεί ο ουκρανικός λαός αυτή τη διαμελιστική και αποσχιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Κριμαία. Σύμφωνα με τους Financial Times της 2 του Μάρτη ο Γιάτσενιουκ δήλωσε ότι «ήταν σε τηλεφωνική επαφή με το ρώσο ομόλογό του Ντμίτρι Μεντβέντεφ και ήταν πεισμένος ότι η Ρωσία δεν θα προχωρήσει με στρατιωτική επέμβαση στο έδαφος της Ουκρανίας ...». Δηλαδή θεωρεί ότι η ως τώρα αποσχιστική δράση της Ρωσίας στην Κριμαία δεν αφορά το ουκρανικό έδαφος. Ουσιαστικά με αυτή τη δήλωσή του στη δοσμένη στιγμή ο Γιάτσενιουκ χαρίζει την Κριμαία στη Ρωσία. Να γιατί εκτός από τον αντικομμουνισμό τους τα δυτικά παχύδερμα έκαναν τα στραβά μάτια όταν καταλάμβαναν την πλατεία του Κίεβου και το Κοινοβούλιο οι φιλο-ναζιστές ουκρανοί ψευτοεθνικιστές.

Στην ουσία υπήρχε αυτή τη φορά ένας εξωτερικός, ένας διεθνής λόγος που έκανε πιο εύκολη τη ρώσικη στρατιωτική επέμβαση-απόσχιση στην Ουκρανία σε σχέση με εκείνη στη Γεωργία: Είναι ότι η παγκόσμια θέση του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού έχει αφάνταστα ενισχυθεί από το 2008, κυρίως λόγω της φιλορώσικης πολιτικής Ομπάμα αλλά και της γουρουνίσιας οικονομίστικης υποταγής των ευρωπαίων μονοπωλιστών στα διεθνή καμώματα  του ρωσοκινεζικού επιθετικού άξονα. Αυτή η υποταγή, που εκδηλώθηκε κυρίως στην ταχύτατη διπλωματική και οικονομική εγκατάλειψη της διαμελισμένης Γεωργίας από τη Δύση είχε σαν αποτέλεσμα να σταθεροποιηθεί η εξουσία του Πούτιν στη Ρωσία και ταυτόχρονα να γεμίσει ρώσους πράκτορες και υφεσιακούς απέναντι στη Ρωσία το διπλωματικό απαράτ της ΕΕ και της ΕΖ.

Οι ραγδαίες εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν την ανάλυσή μας σχετικά με τη περίπλοκη ρωσική επεμβατική τακτική στην Ουκρανία. Στο άρθρο με τίτλο «Μεγάλα βάσανα ετοιμάζουν για την Ουκρανία» που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του κόμματος στις 26/1 (βλ. Ν.Α., αρ. φ. 494) γράφαμε ότι: «Μια εκτίμηση που ίσως μπορούμε να ριψοκινδυνέψουμε σήμερα είναι ότι πάμε για έναν παρατεταμένο διχασμό στην Ουκρανία, όπου στη μια άκρη θα είναι οι σκληροί και ανοιχτοί ρωσόφιλοι φασίστες, στην άλλη άκρη σαν δήθεν εκπρόσωποι του ουκρανικού εθνικισμού θα είναι οι φασιστοναζήδες τύπου Σβόμποντα, επίσης βαλτοί του Κρεμλίνου, ενώ στο κέντρο θα παίζει η πιο επίσημη Ρωσία με μορφή ευρωπαϊκή-συμφιλιωτική με τύπους σαν τον Κλίτσκο και τον Γιανούκοβιτς και με τη βοήθεια των ευρωπαίων παχύδερμων μονοπωλιστών που εύκολα διαβρώνονται από ρώσους πράκτορες-εισοδιστές». Είχαμε εξηγήσει τότε τους λόγους που «ο Πούτιν δεν έβαλε την Ουκρανία στην ευρασιατική κοινοπολιτεία του, όπως εκτιμούσαν οι περισσότεροι δυτικοί, γιατί αυτό που ήθελε περισσότερο ήταν να ελέγχει τους όρους μιας ειδικής σχέσης ή ακόμα και μιας ειδικής ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, για να μπορεί να επεμβαίνει απευθείας στα ευρωπαϊκά πράγματα. Ο Πούτιν θέλει μια συν-υιοθεσία της Ουκρανίας με την ΕΕ για να εξαρτήσει και να διασπάει βαθύτερα και την πρώτη και, κυρίως, τη δεύτερη». Σήμερα η επέμβαση της ρωσικής υπερδύναμης στην Ουκρανία έχει υψωθεί στο επίπεδο της ανοιχτής στρατιωτικής επέμβασης και του ακήρυκτου εδαφικού διαμελισμού χωρίς ωστόσο να έχει αλλάξει η κύρια επιδιαιτητική επεμβατική πολιτική της στην Ουκρανία που κατά τη γνώμη μας εξακολουθεί να γίνεται από τα μέσα.

Η ΔΙΑΣΠΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ

Ήταν η ένοπλη κλιμάκωση της σύγκρουσης ανάμεσα στους φασιστοναζήδες δήθεν ουκρανούς εθνικιστές και τους ανοιχτούς ρωσόφιλους φασίστες με τους 70 νεκρούς που οδήγησε στην εξωτερική μεσολάβηση της διαβρωμένης από τη ρώσικη διπλωματία ΕΕ για την «επίλυση» της κρίσης. Ενώ αυτή φάνηκε σα μια καθαρά ευρωπαϊκή επέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας, στην πραγματικότητα οι συσχετισμοί ήταν συντριπτικά υπέρ των Ρώσων σε επίπεδο πολιτικών ηγεσιών, πράγμα που οι παχύδερμοι δυτικοί μονοπωλιστές δεν θα αργήσουν να καταλάβουν. Από τους τέσσερις ευρωπαίους υπουργούς εξωτερικών που συμμετέχουν ως τώρα στις μεσολαβήσεις - βασικά το γερμανό Σταϊνμάγερ, το γάλλο Φαμπιούς, τον πολωνό Σικόρσκι και σε ένα άλλο επίπεδο την επίσημη υπουργό εξωτερικών της ΕΕ Άστον - μόνο ο γάλλος ΥΠΕΞ δεν είναι ρωσόφιλος. Η συμφωνία των 3 ΥΠΕΞ με την ουκρανική κυβέρνηση και αντιπολίτευση, οδήγησε στον περιορισμό των προεδρικών εξουσιών και στην αποφυλάκιση της διπρόσωπης ηγέτιδας του κόμματος «Πατρίδα», και όπως αποκαλύπτεται με νέα στοιχεία της ρωσόφιλης Γιούλιας Τιμοσένκο, ενώ άνοιξε το δρόμο σε νέες βουλευτικές εκλογές το Μάη και προεδρικές το Δεκέμβρη. Αυτή η συμφωνία αμέσως παραβιάστηκε από τους δήθεν εθνικιστές της νέας κυβέρνησης με την έξωση του επίσης ρωσόφιλου Γιανουκόβιτς και με την κατάργηση της ρωσικής γλώσσας σαν επίσημης στις περιοχές όπου μιλιέται. Αυτή η παραβίαση της συμφωνίας με την ΕΕ έδωσε στον Πούτιν, τον πραγματικό αρχηγό του παγκόσμιου νεοναζισμού, την ευκαιρία να εμφανιστεί και σαν αντιναζιστής και σαν ευρωπαίος και να κάνει εισβολή στην Ουκρανία για τη δήθεν διάσωση της Κριμαίας «μετά από πρόσκληση του κοινοβούλιου της ίδιας». Αυτή η πρόσκληση πάτησε ακριβώς στην συνταγματική ανωμαλία που αποτελούσε η έξωση του Γιανούκοβιτς, αλλά και στις εθνοτικές συγκρούσεις που το δίχως άλλο οργάνωσε στην Κριμαία και στην ανατολική Ουκρανία τις προηγούμενες μέρες ο μεγαλύτερος προβοκάτορας όλων των εποχών.

Έτσι όλη η Ουκρανία παραμένει πολιτικά και εν μέρει θεσμικά κομμένη στα δύο με το αμοιβαίο μίσος να δυναμώνει. Από τη μια μεριά οι φιλοναζιστές ψευτοεθνικιστές στην εξουσία στο Κίεβο προκαλούν τον λαό της ανατολικής Ουκρανίας αλλά η δύναμή τους εντοπίζεται στο δυτικό τμήμα της χώρας. Από την άλλη ο  Γιανουκόβιτς αρνείται να αναγνωρίσει τη νέα κυβέρνηση καλώντας ουσιαστικά το ανατολικό κομμάτι σε διαμελιστική εξέγερση και τη Ρωσία σε εισβολή. Η επίσημη Ρωσία παριστάνει πως αντιδρά σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις. Όμως αυτό που πραγματικά επιθυμεί είναι η διαιώνιση ενός μόνιμα ακήρυκτου διαχωρισμού που θα οδηγεί σε μία διαρκή διεθνή διαμεσολάβηση (ΕΕ-ΗΠΑ-Ρωσίας)  τελικά ευνοϊκή μόνο για την ίδια. Όπως το δήλωσε ανοιχτά ο «μετριοπαθής» απεσταλμένος της Μόσχας στην Ουκρανία, Βλ. Λούκιν, αν οι δύο πλευρές δυτική και ανατολική δεν τα βρουν μεταξύ τους, τότε «υπάρχει η πιθανότητα μιας διεθνούς συνεργασίας» (Τάιμς Νέας Υόρκης, 20/2).

Όμως γιατί λέμε ότι η διαμεσολάβηση θα είναι ευνοϊκή για τη Μόσχα; Γιατί το μεγάλο, το ανυπέρβλητο διπλωματικό ατού του Κρεμλίνου σε σχέση με τις δυτικές καγκελαρίες είναι η ικανότητά του να επεμβαίνει από τα μέσα και σε βάθος χρόνου να κερδίζει τις ηγεσίες και εν μέρει τους λαούς και στους δυο πόλους μιας αντίθεσης που η ίδια έχει δημιουργήσει ή παροξύνει. Αυτό που πολλοί άνθρωποι αγνοούν στη χώρα μας είναι ότι η στρατηγική πλατφόρμα των ναζιστών του «Δεξιού Τομέα» και άλλων ψευτοεθνικιστικών ουκρανικών γκρουπούσκουλων καθώς και του φιλοναζιστικού «Σβόμποντα» είναι στην πραγματικότητα στρατηγικά φιλορώσικη. Αυτοί βέβαια εμφανίζονται σαν ντούροι αντιρώσοι, αλλά  είναι εχθροί της ευρωπαϊκής εθελοντικής ενότητας των λαών και εθνών, καθώς επιμένουν ανοιχτά και με πάθος σε μία πλατφόρμα με κύριο εχθρό το φιλελευθερισμό, την αστική παγκοσμιοποίηση, τους Εβραίους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δυτικό διαφωτισμό. Αυτή η πλατφόρμα εξυπηρετεί πριν απ' όλα τα στρατηγικά σχέδια του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού για την εισβολή και κατοχή της δυτικής Ευρώπης, επιδιώξεις που έχουν θεωρητικοποιηθεί από το στρατηγικό πολιτικό σύμβουλο του Πούτιν, Αλ. Ντούγκιν, στο υπεραντιδραστικό δόγμα του ευρασιατισμού. (Η «θεωρία» του Ντούγκιν, αποτυπώνεται διεξοδικά στο βιβλίο του : «Η τέταρτη πολιτική θεωρία» που κατά τη γνώμη μας είναι για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ό,τι ήταν ο «Αγών μου»  του Χίτλερ για το δεύτερο) .

Εδώ βέβαια μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: αφού οι ουκρανοί νεοναζί είναι φιλορώσοι τότε γιατί η Ευρώπη (και η Δύση γενικότερα) τους υποστηρίζει;  

Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Η υποστήριξη που δίνουν οι ευρωπαίοι και αμερικανοί μονοπωλιστές σ' αυτά τα καθάρματα είναι ενδεικτική της ιδεολογικοπολιτικής αποσύνθεσης στην οποία βρίσκονται. Τυφλωμένοι από τον άκρατο και όλο και πιο υστερικό αντι-τριτοκοσμικό αντικομμουνισμό τους, που αποδεικνύει τη ζωτικότητα του τελευταίου παρά την ιστορικά προσωρινή ήττα του, δε διστάζουν να προδώσουν τα αντιφασιστικά μέτωπα που είχαν στήσει στο παρελθόν με τη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ και να υποστηρίξουν τους συνεργάτες της τότε χιτλερικής κατοχής της Ουκρανίας επειδή αυτοί ήρθαν σε σύγκρουση με τη σοσιαλιστική ΕΣΣΔ και τον Στάλιν. Αυτόν τον κατασκεύασαν ως φασιστικό τέρας οι ρώσοι ρεβιζιονιστές στα 1956, μετά τον κατοχύρωσαν και τον διατυμπάνισαν σαν τέτοιον οι δυτικοί φιλελεύθεροι αντικομμουνιστές, κυρίως οι αμερικανοί, και τελικά το ζωγράφισαν χειρότερο και από τον Χίτλερ οι γάλλοι αποστάτες του μαοϊσμού και του μαρξισμού με επικεφαλής τον Στεφάν Κουρτουά (Η μαύρη βίβλος του κομμουνισμού) και οι κρυφοχιτλερικοί αντικομμουνιστές «νέοι ιστορικοί». Όλοι οι παραπάνω υπονοούν ότι η σοβιετική εξουσία επί Στάλιν ήταν χειρότερη από εκείνη του Χίτλερ, οπότε δικαιολογούνται οι ουκρανοί εθνικιστές που πολέμησαν με το χιτλερικό στρατό, παρά το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία του ουκρανικού λαού δεν ένοιωθε έτσι αφού έδωσε τη ζωή του για να πολεμήσει με άφθαστο ηρωισμό τους χιτλερικούς στα πλαίσια του κόκκινου στρατού υπό την καθοδήγηση του Στάλιν.

Σήμερα οι δυτικοί αστοί, συνήθως φιλελεύθεροι αντικομμουνιστές, υπό την καθοδήγηση του ρωσόδουλου Ομπάμα κάνουν γαργάρα το γεγονός ότι το ναζιστικό «Σβόμποντα» καταλαμβάνει τέσσερα πόστα στη νέα κυβέρνηση (μία θέση αναπληρωτή πρωθυπουργού για ζητήματα οικονομικών, και θέσεις στα υπουργεία εκπαίδευσης, οικολογίας, γεωργίας) καθώς και τη θέση του γενικού εισαγγελέα της κυβέρνησης. Το πιο τρομερό όμως που παραβλέπουν είναι ότι ο εκ των δύο ιδρυτικών στελεχών του Σβόμποντα και αρχηγός όλων των ναζί της πλατείας (σαν εκπρόσωπος του κόμματος της Τιμοσένκο), Παρούμπι, έχει τεθεί επικεφαλής της επιτροπής εθνικής άμυνας και ασφάλειας που επιβλέπει το υπουργείο άμυνας και τις ένοπλες δυνάμεις. Εκπρόσωπός του διορίστηκε ο αρχηγός του ανοιχτά ναζιστικού «Δεξιού Τομέα», Ντμίτρο Γιαρός. Άλλοι φιλο-ναζιφασίστες, όπως πρώην μέλη της «Ουκρανικής Εθνικής Συνέλευσης - Εθνικής Αυτοάμυνας» (Τ. Τσερνοβόλ) ανταμείφθηκαν με τον έλεγχο της κυβερνητικής επιτροπής κατά της διαφθοράς - που θα το χρησιμοποιήσουν σαν εργαλείο πολιτικών εκκαθαρίσεων - καθώς και με την ηγεσία του υπουργείου νεολαίας και αθλητισμού.   

Ακόμα περισσότερο, αυτοί που εμφανίζονται στο κέντρο της στημένης αντιπαράθεσης με τον Γιανούκοβιτς σαν φιλοδυτικοί ουκρανοί δημοκράτες (βλ. Τιμοσένκο και Κλίτσκο) όχι μόνο δεν έχουν καταγγείλει ποτέ τους ναζί της πλατείας σαν ναζί, αλλά αποδεικνύεται σήμερα πως σε αυτούς στηρίχθηκαν συνειδητά για να κατασκευάσουν τις προβοκατόρικες επιθέσεις τους και τα τετελεσμένα γεγονότα στην πλατεία Μαϊντάν. Πρόκειται για διπρόσωπους ρωσόφιλους του χειρότερου είδους. Η διεκδικήτρια του προεδρικού αξιώματος Τιμοσένκο έχει ένα βαρύ ιστορικό που την τοποθετεί πιο κοντά στον Πούτιν παρά στον ίδιο το φιλορώσο Γιανουκόβιτς. Είναι αυτή που πρόδωσε το 2004 τον αστοδημοκράτη πρόεδρο Γιούσενκο και τον έριξε με ασυμβίβαστα υπερεπαναστατικά και υπερ-αντιρώσικα συνθήματα από την εξουσία, αλλά μόλις ήρθε η ίδια στην εξουσία υπέγραψε με τον Πούτιν στα 2009, κατά παράβαση καθήκοντος, την απεχθή συμφωνία για τη 10ετή προμήθεια ρωσικού αερίου (για την οποία φυλακίστηκε) απαγορεύοντας στην Ουκρανία να αλλάξει τις συνθήκες διατίμησής του. Γι' αυτό το λόγο ο ίδιος ο Γιούσενκο κατέθεσε εναντίον της τότε στο δικαστήριο (BBC, 11/10/11). Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι σαν πρωθυπουργοί, Πούτιν και Τιμοσένκο είχαν μία πολύ καλή συνεργασία, και ότι αυτό έχει τροφοδοτήσει τη φήμη ότι ο Πούτιν υποστήριξε την Τιμοσένκο ενάντια στο Γιανουκόβιτς (βλ. Financial Times, 23/2).  Η Τιμοσένκο που παριστάνει τη δυτική έχει βοηθό της τον ακραιφνή ρωσόδουλο πολιτικό της Ουκρανίας Βίκτορα Μεντβετσιούκ (στενό φίλο του Πούτιν)!

Οι Δυτικοί χρηματιστικοί μονοπωλιστές, εκτός από τον αντικομμουνισμό τους, θέλουν και από το γνωστό οικονομισμό τους να πιστεύουν ότι οι ναζιφασίστες της ευρωμαϊντάν έφεραν αναγκαστικά τους δυτικόφιλους στην εξουσία, αφού δυτικόφιλος είναι γενικά ο λαός. Όμως οι νέοι κυβερνήτες του Κιέβου θα κάνουν κινήσεις που σε βάθος χρόνου θα εκθέτουν την Ευρώπη στα μάτια της πλειοψηφίας του ουκρανικού λαού και θα βοηθήσουν τη Ρωσία να ξαναβρεί επαφή μαζί της. Μία τέτοια κίνηση είναι και η προώθηση μίας συμφωνίας με το ΔΝΤ και την ΕΕ, ενός δηλαδή  μνημόνιου πείνας που θα αφήσει τον οικονομικό έλεγχο της χώρας στους ρωσόφιλους ολιγάρχες της Ουκρανίας και στους ρώσους προμηθευτές αερίου, αλλά όλες τις μούτζες θα τις εισπράξει η ΕΕ και το ΔΝΤ που θα υπογράφουν την πείνα ενώ η Ρωσία θα την καταδικάζει επιδεικνύοντας τη δικιά της δήθεν «άνευ όρων» προ ανατροπής Γιανούκοβιτς βοήθεια. Δηλαδή θα έχουμε μία δεύτερη ελληνική περίπτωση στην οποία η ΕΕ θα πληρώνει διαρκώς λεφτά σε μία μισοπεθαμένη χώρα που θα χρησιμοποιείται επίσης σαν δόλωμα από τη Ρωσία για την οικονομική αιμορραγία και την πολιτική διάσπαση της Ευρώπης. Δηλώσεις του στυλ «Δεν έχουμε άλλη συνταγή απ' το να υιοθετήσουμε εξαιρετικά αντιλαϊκά μέτρα» (El Pais, 28/2), όπως η γνωστή δήλωση του πρωθυπουργού Γιατσενιούκ (του κόμματος «Πατρίδα» της Τιμοσένκο), έρχονται ακριβώς να προβοκάρουν την όποια θετική ευρω-ουκρανική συνεργασία για να στρέψουν το σύνολο του λαού προς την υποστήριξη της Ρωσίας που μόλις είχε αναστείλει τη δική της «χωρίς όρους» χρηματοδότηση της ουκρανικής οικονομίας.

 *ΛΙΓΑ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΡΩΣΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΜΑΙΑ

Ο νόμος που ψήφισε το ουκρανικό κοινοβούλιο περί απαγόρευσης της ρωσικής γλώσσας προβόκαρε την εθνική ακεραιότητα της χώρας. Άμεση συνέπειά του ήταν η επιχειρούμενη απόσχιση της Κριμαίας, μιας αυτόνομης δημοκρατίας στην οποία ζει η ρωσική μειονότητα και όπου η Ρωσία διαθέτει στρατιωτική βάση. Η Κριμαία δόθηκε στην Ουκρανία στα 1954 από το Χρουστσόφ το πιθανότερο για να συσπειρώσει τους ουκρανούς εθνικιστές μέσα στο ΚΚΣΕ ενάντια στους πραγματικούς ιδεολογικοπολιτικούς διαδόχους του Στάλιν (Μολότοφ, Καγκάνοβιτς, Μαλένκοφ, Βοροσίλοφ) αλλά και για να μπορεί μόνιμα να εκβιάζει την Ουκρανία με διαμελισμό αν αυτή ήθελε να ανεξαρτητοποιηθεί πραγματικά από τη Ρωσία. 

Τα πράγματα ήταν ώριμα λοιπόν όταν στις 27/2, ένοπλοι ρωσόδουλοι κατέλαβαν την έδρα της κυβέρνησης και το κοινοβούλιο της Αυτόνομης Δημοκρατίας της Κριμαίας. Με την απειλή όπλου ανάγκασαν το σώμα να εξαγγείλει δημοψήφισμα για το πολιτικό στάτους της περιοχής, ενώ διόρισαν παράνομα πρωθυπουργό έναν ηγέτη του κόμματος «Ρωσική Ενότητα» ονόματι Αξιόνοφ, ο οποίος δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει την κυβέρνηση του Κιέβου αλλά την εξουσία του Γιανουκόβιτς. Εντός ολίγων ωρών, ρώσοι στρατιώτες χωρίς διακριτικά κατέλαβαν δύο αεροδρόμια της αυτόνομης δημοκρατίας. Όχι πολύ αργότερα κλιμάκωσαν την επέμβασή τους με την αποστολή 6.000 στρατιωτών, σύμφωνα με καταγγελίες του Κιέβου, και νέες καταλήψεις στρατιωτικών στόχων. Ο εναέριος χώρος της Κριμαίας αποκλείστηκε εντελώς. Ταυτόχρονα, οι νέες φιλορώσικες τοπικές αρχές σε συμφωνία με το ρωσικό ναυτικό συμφώνησαν για τη φύλαξη σημαντικών κτιρίων. Στήθηκαν οδοφράγματα στους κεντρικούς δρόμους, κατελήφθη ο σημαντικότερος τηλεοπτικός σταθμός, επιχειρήθηκε η κατάληψη βάσης αντιαεροπορικών πυραύλων, και η έδρα της ακτοφυλακής στη Σεβαστούπολη με εντολή του υπουργού άμυνας της Ρωσίας. Την ίδια στιγμή ένα ρώσικο πλοίο απέκλειε τα στενά του κόλπου της Μπαλακλάβα όπου σταθμεύουν πλοία της ουκρανικής φρουράς. Στη συνέχεια το ρωσικό κοινοβούλιο και η Δούμα ενέκριναν το σχετικό υπόμνημα του Πούτιν που εξουσιοδοτούσε το ρωσικό στρατό να επέμβει στην Κριμαία προκειμένου να «προστατεύσει» τη ζωή των ρώσων πολιτών, των ομοεθνών τους, και την ασφάλεια των ρωσικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων (El Pais, 1/3). Πρόκειται για μια εισβολή του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία, που τώρα είναι περιορισμένη και άτυπη αλλά που απειλεί τη χώρα με γενικό διαμελισμό, αν η Ρωσία δεν αναλάβει επίσημο  επιδιαιτητικό ρόλο στην ενότητα του ουκρανικού κράτους και κυρίως στη σχέση Ουκρανίας-ΕΕ.  Αυτή η εισβολή στην Κριμαία είναι το πρώτο κέρδος που έδωσαν στη Ρωσία τα ειδικά τσιράκια της οι προβοκάτορες ψευτοεθνικιστές νεοναζήδες της πλατείας που αποδείχτηκε πια πως έχουν καθοδηγητές τους, τους «καθώς πρέπει» πολιτικούς αρχηγούς Τιμοσένκο-Γιατσενιούκ-Τιάνιμπογκ και πολύ πιθανά και Κλίτσκο. Τα τσιράκια αυτά παίζουν το ρόλο του προβοκάτορα σε βάρος της Δύσης και προορίζονται να παραμεριστούν όταν οι ρωσόδουλοι με ευρωπαϊκό πρόσωπο θα έχουν προωθηθεί αρκετά μέσα στις δομές του κρατικού μηχανισμού.  

Άλλωστε ποια είναι στάση των ντούρων «αντιρώσων εθνικιστών» της Μαϊντάν απέναντι σ' αυτή την κατάφωρη παραβίαση της ουκρανικής εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας; Αναφέρουμε ενδεικτικά τη στάση του «Δεξιού Τομέα», ο αρχηγός του οποίου, Γιαρός, ζήτησε πολιτική επίλυση της διένεξης υποστηρίζοντας ότι όλα τα κόμματα πρέπει να ξεχάσουν τα μίση και να ενωθούν όταν πρόκειται για την ακεραιότητα της χώρας (Interfax-Ukraine, 28/2)! Αυτή είναι η πρώτη ένδειξη για το πόσο ρωσόφιλα και εθνοπροδοτικά είναι τα ναζιστικά κουμάσια που πήραν την εξουσία στο Κίεβο.

Πρόκειται για ενδείξεις που ενισχύουν την εκτίμηση ότι ο κατ' αρχήν διαμελισμός της Ουκρανίας με τη μισοαπόσχιση της Κριμαίας γίνεται προκειμένου να επιτευχθεί η τόσο πολύ επιδιωκόμενη για τη Ρωσία διεθνή διαπραγμάτευση που θα της επιτρέψει να έχει τον κύριο λόγο και στην διακυβέρνηση τη Ουκρανίας και στα ουκρανο-ευρωπαϊκά ζητήματα. 

http://www.oakke.gr/global/item/335-%CE%BF%CF%87%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BF%CF%85%CE%BA%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%87%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%83-k%CF%81%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%B1%CF%83-%CE%B1%CF%80o-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%83-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%83-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%87%CE%B9%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83

Από defkalion76 @ Τρίτη, 4 Μαρτίου 2014 1:51 πμ
Permalink | Σχόλια
Tags: ναζί , ουκρανια , πούτιν , ρωσια , ΕΕ