vèrb

Veire tanben : verb, Verb

Occitan

Etimologia

Del latin verbum.

Prononciacion

[bɛɾp], /bɛɾp/

França (Bearn) : escotar « vèrb »

Sillabas

vèrb (1)

Nom comun

Declinason
Singular	Plural
vèrb	vèrbs
[bɛɾp]	[bɛɾps]

vèrb masculin

1. Expression d’idèas e pensaments al mejan de la paraula.
2. Gram. Categoria lexicala constituïda per de mots susceptibles de flaquir en temps, aspècte, mòde, nombre o persona .

Derivats

• verbal

Variantas dialectalas

• vèrbe (lengadocian), (gascon), (provençal)
• verbe (lemosin), (auvernhat), (vivaroalpenc)

Reviradas

alemand: Verb (de) neutre anglés: verb (en) cannada: ಕ್ರಿಯಾಪದ (kn) catalan: verb (ca) masculin chèc: sloveso (cs) neutre espanhòl: verbo (es) masculin esperanto: verbo (eo) francés: verbe (fr) masculin

gaelic escocés: gnìomhair (gd) italian: verbo (it) masculin neerlandés: werkwoord (nl) polonés: czasownik (pl) portugués: verbo (pt) masculin romanés: verb (ro) rus: глагол (ru) ucraïnian: дієслово (uk) neutre