B’ e neard DnD uabhasach a bh’ annam nuair a bha mi òg. Thachair mi ris a’ gheama reusanta tràth na eachdraidh, mu ’80 – ’81 bu dòcha. Tha na seann leabhraichean, air an caitheamh gu mòr, fhathast ann an dachaigh mo phàrantan ann am badeigin. Bha mi a’ smaoineachadh uime a-raoir, is mi nam shìneadh nam leabaidh, gun chadal, is a’ caitheamh ùine a’ coimhead sgudail air an eadar-lìon. Bhuail mi air bhideo de Stephen Colbert ga iomairt, agus thug e air ais mi gu làithean m’ òige.
Bidh cuid dhe na h-oileanaich agam a’ ruith iomairt anns a’ Ghàidhlig, agus tha mi a’ smaoineachadh gu bheil sin dìreach sgoinneil, agus gu math iomchaidh cuideachd. Nach tàinig mòran dhen chultar ùr-sgeulachd (fantasaidh) seo bho chultar nan Gàidheal co-dhiù, gu sònraichte bhon fhicsean aig J.R.R. Tolkien a bha a’ fuireach ann an Eige greis nuair a bha e ag obair air Tighearna nan Fàinne.
Bruidhean — mar as àbhaist, ’s e dìreach ‘toll-dubh’ a th’ againn air dungeon, ach lorg mi am facal ‘buidhean’ seo fhad ’s a bha mi a’ leughadh An Ubhal as Àirde, le Wilson McLeod agus Michael Newton. Is coltach gur e gnè de sgeulachdan na Fèinne a bh’ ann an sgeulachdan nam bruidhean, anns an rachadh an Fhiann a-steach ann an taigh seunta fon talamh (bruidhean) agus bhiodh aca ri strì an aghaidh shìthichean is uile-biastan. (tdd. 143-9) Gu math coltach ri DnD dhomhsa!
Teintidh — a-rithist, ged a chleachdamaid dìreach ’dràgon’ mar bu trice air dragon sa Ghàidhlig, lorg mi ‘teintidh’ ann an Dwelly (td. 944), agus tha e a’ còrdadh rium fada nas fheàrr, am facal fhèin a’ toirt ìomhaigh na bèiste dham inntinn gu soilleir.
