Komora zamkowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Komora zamkowa - jeden z elementów broni strzeleckiej i automatycznej broni artyleryjskiej.

Łączy lufę z mechanizmem spustowym. Jej kształt jest uzależniony od kształtu zamka i tzw. ruchów technologicznych, które on wykonuje (obrót, odrzut, ryglowanie itp). W broni strzeleckiej i automatycznej broni artyleryjskiej pełni funkcję korpusu do którego przyłączone są główne zespoły i części broni takie jak lufa, kolba, magazynek itp, a wewnątrz niej porusza się większość mechanizmów broni. Szkielet spełnia funkcję komory w pistoletach, a w broni artyleryjskiej nieautomatycznej i automatycznej rolę tę pełni komora w korpusie nasady zamkowej w której przemieszczają się mechanizmy zamka.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej(od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 99. ISBN 83-86028-01-7.
  • Stanisław Torecki: 1000 słów o broni i balistyce. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982, s. 107. ISBN 83-11-06699-X.