Brut, grant e pandolo, sdenteât e cuntun voli di veri, a viodilu di gnot al jere di vê pôre di lui. Il Gjugjul, par tirâ indenant al faseve un pôc di dut e mâl; mecanic di bicicletis, bandâr, eletricist, sblancjadôr e i plaseve une vore bevi un tai; un a la volte e un daûr chel altri, se a ‘nd [...]
Blog Posts
Jo no confidi inte vuestre comprension. A pêl o stoi in fidance de vuestre scolte, e dopo di chê, dal vuestri visâsi di ce che o vês scoltât. O sai ben, ancje masse ben, cemût che a van lis robis, par chei come me. La vite si jemple dai piçui, ju dopre e ju struche fintremai che a son fruiâts, [...]
La tramontane, al so pas, no dome e siere puartis e e vierç barcons, ma ancje e provoche il lâ e tornâ di vecjos ricuarts come lamps dal passât… …ti viodevi pitinin, cuant che i tiei voi a slusivin di gjonde e nol coventave domandâti nuie, cuant che la tô façade si imbrunive e e jere par dai moments ledrôs, [...]
Adalberto Daorgnani a la etât di 88 agns al mûr. Di chê zornade che si jere maridade sô gnece Ada, il Cont al veve cjolte a vore cun se une brave frute, cognossude a Roccalpiano come Gjinute. E jere pôc plui di une frute, e veve finît tredis agns. Une brave zovine che e jere a stâ un moment prime [...]
Il guriut Toni al veve la passion pal studi, tant che invezite di stâ come i siei amîs a zuiâ cui sbilfs tal bosc, al veve miôr platâsi davour di un platin a lei i libris che i prestave il saç dal siò paîs. Ogni tant al lave a fâ une scampagnade cun chei altris, ma al coreve pi di [...]
A tornaran in curt. Lu sint. E cheste volte no si fermaran aes ofesis e aes menacis. A passaran ai fats, come che a àn fat cun chei altris prime di me. E jo o soi masse strac par tignî ancjemò bot. O sai ce che o crodês. Che nô no sintedin. Che no savedin. Che no sedin in grât [...]
Mi vevin tabaiât une vore ben di chest troi; un biel anel di une desene di chilometris in alte Val Resie e cussì vuê, che e je une biele zornade, o decît di lâ a fâlu. Il troi, che al tache in te plaçute dongje de ostarie di Stulvize, al jentre subit intal bosc. Daspò un cuart di ore di [...]
Al jere la persone plui cognossude, par dutis lis culinutis, sieradis dentri te cengle da lis nestris monts. Al jere il paron di ducj i cjamps fin dulà che une persone e rivave a viodi. Al steve intune des primis culinutis propit dopo vê traviersât il paîs di Buri, li tu jentravis tai roncs. Il cont Adalberto no si jere [...]
No à resistût. Come che ju à viodûts, un parsore di chel altri, intant ch’a cirin di tetâ de mari stravacade te cosse, e à pensât subit ch’e varès dât seont a l’amie e int varès puartât cjase un. Dai cuatri gjatuts restâts di dâ vie, trê a àn il pêl blanc e ros, e un, un pôc plui piçul [...]
In chê dì, il Signôr al jere strac parcè che al veve creât il mont e alore al polsave, propit inte setime zornade. Ator dut al jere biel, il cîl, la tiere, lis bestiis, il soreli, lis aghis… e ancje la creature tirade fûr dal pantan, daspò che i veve soflât dentri la anime, no someave plui un pipinot cence [...]
Il dotôr nol veve dadis sperancis. Lui nol podeve plui fâ nuie. I ai dât un calmant, juste cussì, par compagnâle… aromai… dome spietâ. Clamait il predi, al veve dit. E rassegnaitsi. Ce voleso? I agns, la etât… Pino lu veve compagnât su la puarte, po al jere tornât inte cjamare de viele. – Alore … jo o voi a…clamâlu… [...]