Monthly Archives: October 2015

Flow

De hoogste staat van menselijk functioneren is flow.

Binnen de zelf-ontwikkelings wereld is ‘flow’ (of zoals RSD het vaak noemt: state) een magisch concept. Flow is een breinstaat waarin het leven natuurlijk van het ene moment naar het andere overvloeit. Dat klinkt wazig maar dat is het niet. Sporters ervaren constant flow – een surfer die een goede golf pakt zal je met enthousiaste ogen vertellen hoe zijn perceptie van tijd verandert op zo’n moment. En surfen is slechts één van de duizenden voorbeelden: voetballers, schakers, coureurs, vechtsporters, allemaal ervaren ze state. Overkoepelend kan je zeggen dat meesters in hun gemeesterde discipline flow ervaren. Een schrijver kan flow ervaren tijdens het schrijven. Een filosoof kan state ervaren tijdens het denken. Een monteur tijdens het monteren. Een chirurg tijdens het opereren.

Ook op sociaal vlak ervaart men flow – tijdens een gezellige nacht stappen kan je in een sociale zone komen waarbij alles wat je doet GOUD is. Op zo’n moment twijfel je niet aan wat je tegen dat leuke meisje aan de bar moet zeggen, je WEET wat je moet zeggen. Het klopt allemaal, het vloeit natuurlijk over van het ene  moment naar het andere. Deze versie van flow is voor verkopers en players in spé vanzelfsprekend de heilige graal, met als paradoxaal effect dat mensen zo gaan obsederen over hun state dat ze er nooit in komen.

Een goede manier om naar flow te kijken is het te zien als de natuurlijkste manier om betekenis te geven aan je leven. Mens is een biologische machine die gebouwd is om te overleven en te reproduceren en flow is de biologische expressie van die machine om ons feedback te geven. Tijdens momenten van flow zegt ons lichaam in feite: ‘JA, dit voelt goed! Dit is waar je voor gebouwd bent!’ Je vervult op zo’n moment optimaal je functie en zoals Aristoteles zei: alles dat goed is is datgene dat zijn functie goed vervult.

Flow in deze zin is dus meer dan een emotioneel piekmoment dat je alleen meemaakt als je een atoombom aan het demonteren bent of iets dergelijks spannends. Flow ervaart men ook in het dagelijkse leven, tijdens de meest simpele klusjes als de afwas doen of het afval buiten zetten. RSD noemt dit het verschil tussen de steekvlam en de gloeiende kool, waarbij de eerste eens in de zoveel tijd opvlamt en de tweede een constant op de achtergrond brandende will to power is. Een goed leven is een leven waarin men deze twee aspecten van flow volledig in zijn/haar leven heeft geïntegreerd.

Nu is dit erg makkelijk gezegd, minder makkelijk gedaan. Een praktische handleiding kan ik je in deze ene post niet geven, ook omdat wat voor mij werkt niet per sé hetzelfde is dat voor jou werkt. Wel nog wat laatste gedachte over het bereiken van een 24/7 flow-des-levens.

Mens wil homeostase bewaren, aka mens wilt niet veranderen. Dat wil niet zeggen dat het onmogelijk is, verre van. Je hebt nodig: 1) de juiste breinstaat en 2) de juiste gewoontes. Werk daar lang genoeg aan en je rekt je comfort zone zover op dat die uiteindelijk mee beweegt. Erg weinig mensen kunnen dat, maar tegelijkertijd kan iedereen dat.

  • De juiste breinstaat = de staat van flow en alle psychologische mechanismen die daarbij komen kijken. Zo moet man onder andere over zijn resentiment heenkomen, zijn haat van alles dat beter is dan zijzelf. Ook moet men de eigen fouten onder ogen zien en accepteren dat deze gemaakt worden. Men kan immers niet langer achter het zelf-handicap principe schuilen: beter dan dit gaat het niet worden. Tenslotte moet men gewend raken aan de hoge mentale snelheid van flow, daar het zeker in het begin vaak lijkt alsof je van 0 naar 100 km/u bent geacceleerd. Instinctief wil je dan op de rem trappen. Nee, gewoon doorgaan.
  • De juiste gewoontes = doen wat je moet doen ongeacht je breinstaat. Soms (vaak) houdt je lichaam je voor de gek en schreeuwt het tegen je: ‘ik wil niet ik wil niet ik wil niet!’ De juiste gewoontes hebben houdt in dat je dat stemmetje een bitchslap verkoopt en doet wat je moet doen. Als Consistentie en Herhaling sex hebben dan heet de baby ‘de sleutel tot succes’.
Advertisements

Alsjemenou

Ik blijf nog steeds bezoekers krijgen. Geen hordes, maar wel een constant stroompje aan lezers. Hoewel dit Gnon niks kan schelen vind ik het persoonlijk fijn om te zien. Dank!

Momenteel ben ik druk met andere zaken, verwacht na deze week weer wat vollere posts. In de tussentijd: zijn er verzoeken van lezers? Is er iets waar je me graag over wil zien schrijven? Het maakt mij niks uit, ik schrijf over alles en niks.

Delusies van moderniteit

Fight Club is profetischer dan Chuck Palahniuk ooit had kunnen voorspellen – het is meer dan de stem van 1 generatie mannen, het is de schreeuw van de gehele moderniteit.

Zoals Freud al zei, het is een cruciale eis van beschaving om de destructieve driften in mens te onderdrukken. Als man geen reden heeft om zich aan de regels van de samenleving te houden dan zal die samenleving uit elkaar vallen. De ideale methode om dat te bereiken is sublimatie: de kanalisering van maatschappelijk ongeaccepteerde driften in productieve activiteiten. Moderniteit geeft die opties, maar bedelft ze onder een berg stierensjit. We worden geacht naar school te gaan, naar universiteit te gaan, carriere te maken, vrouwen te knallen, huisje boompje beestje, etcetera etcetera. We moeten succesvol zijn, maar succesvol zoals gedefineerd door een massa-consumptie maatschappij die drijft op oppervlakkige leugens en bedrog. Onze ‘rolmodellen’ zijn sterren, miljonairs en modellen. Maar bereik die status en er zijn nieuwe rolmodellen! SUPERsterren, BILjonairs, SUPERmodellen! ‘HET IS NOOIT GENOEG’ zou het credo van moderniteit kunnen zijn.
Moderniteit stopt ons in een mentaal keurslijf waar we niet uit kunnen komen zonder de fundamenten van moderniteit te verwerpen.

Traditioneel geven we de media hier volledig de schuld van en daar zit waarheid in, alleen zit het probleem dieper. Wij zijn de media; het is niet alsof de journalisten in een paralelle wereld leven waarin ze compleet losstaan van het dagelijkse leven. Journalisten zijn mensen als jij en ik, mensen met een familie, een baan en verantwoordelijkheden. De enige eis die hun wordt gesteld is om geld te verdienen. Hen wordt geacht artikelen te schrijven die worden gelezen, die de interesse van lezers trekken. Het is dus niet zo dat journalisten in een ivoren toren bedenken hoe ze het volk nu weer gaan verneuken, eerder dat journalisten de bestaande emoties van het volk terugreflecteren en versterken. Zie ook het succes van de Telegraaf.

Met andere woorden, de schuld ligt niet exclusief bij de media. We zijn hier allen deel van, ieder van ons draagt een zandkorrel aan verantwoordelijkheid.

Wat te doen met deze zandkorrel?

Verwerp moderniteit, bouw een nieuw model. ‘Postmoderniteit’ is helaas al geclaimd door misleide academici die moderniteit een andere naam geven en doen alsof ze iets nieuws hebben bedacht. Gelukkig is ‘neoreactionisme’ helemaal vrij. En neoreactionairen zitten propvol ideeen over alternatieven voor modernisme. Voor vandaag deze quote van Free Northerner:

“You don’t have to be special, it’s impossible for everyone to be. You don’t have to save the world, you can’t. Some people are called to do great things, most aren’t. You can do average things and still have a meaningful, impactful life. You don’t have to save the world, be the best, or become a super alpha male, instead, focus on something meaningful you can do and do what you can where you are.”

Tending Your Garden

Educatie voor een nieuwe Elite

Schoolklas19473

Achter de schermen wordt semi-hard gewerkt aan een vervanging voor deze kreppie format van een blog. Ik kan nog niks weggeven(!), behalve dat één van de ondertitels die ik overwoog de titel van deze blogpost is: educatie voor een nieuwe elite. Hoogstwaarschijnlijk wordt dit niet de uiteindelijke ondertitel, edoch valt hier genoeg over te zeggen om er op zijn minst een blogpost aan te wijden.

Hoezo educatie voor een nieuwe elite? Wat is mis met de oude educatie voor de elite?

Overall is ons educatiesysteem een gesystematiseerde clusterfuck. In ieder geval voorzoverre de intentie van educatie is om mensen voor zichzelf te leren denken: studenten met een universitair diploma zijn geenszins indivuele denkers. Integendeel, hedendaagse studenten zijn VCR recorders die klakkeloos de tape naspelen die de professor ze heeft gegeven. Het is treurig hoe nauwkeurig de mening van de hedendaagse ‘vrijdenkende student’ tot in de puntjes te voorspellen is.

De massaproductie van onze educatie is niet per se slecht. Misschien is ons educatiesysteem een heel goed massaproduct? Misschien overschatten we de waarde van individueel denken en gaat er aan het einde van de dag weinig boven een degelijke indoctrinatie middels de schoolbanken? Sterker nog: is het punt van educatie niet gewoon indoctrinatie? Dit zijn allemaal valide punten, maar we kunnen wel degelijk een aantal cruciale problemen met de huidige educatie aankaarten.

Het meest in het oog springende punt is dat huidige educatie voor de elite tegen de elite werkt. Universiteiten zijn van oudsher plekken waar de elite bijeenkomt en leert over de werking van de samenleving alsmede de rol van de elite daarin. Privé-universiteiten waren prestigieus precies omdat niet iedereen erin kwam; het waren als feestjes waar je een uitnodiging voor moest krijgen. De aristocratie hield zichzelf in stand door haar eigen stand te onderwijzen en onderlinge netwerken te creeëren. Hedendaagse educatie werkt echter precies het tegenovergesteld: niet de elite maar de massa wordt omhoog gehemeld. Het is slachtoffer politiek op alle fronten; de onderdrukte vrouw, de onderdrukte minderheden, de onderdrukte travestieten, de onderdrukte armen… De elite wordt daarentegen weggezet als een groep uitzuigers die maar beter z’n privilege incheckt! Groepen die elite signalen afgeven, zoals ‘kakkers’, verliezen landelijk hun ideologische idealen – voorlopig teren ze nog puur op de status die ‘elite’ met zich meebrengt, maar status zonder verantwoording kan niet lang duren. Deze elite zal vallen onder het huidige educatiesysteem.

Er zijn echter nog weinig tot geen alternatieven op dit moment. Moldbug –wie anders- was de eerste die met het idee van de Antiversiteit op de proppen kwam: een opleidingsinstituut dat met de bulldozer van waarheid over de leugens van de universiteit heen walst. Maar dit is iets voor de toekomst en bestaat vandaag de dag alleen nog in wat oude boeken en losse blogs, zoals degene die u nu leest.

Voor nu moeten we het hiermee doen. Dat is prima. Een reis van 1000 mijl begint met de eerste stap. Beschouw dit als zo’n stap. Hier leren we opnieuw en ditmaal goed te denken.