1995 yilinin son ayinda Fransa'yi sarsan grev dalgasi, Fransiz isci sinifinin essiz savasci ruhunun bir diger ornegini olusturuyor. Ancak, greve yol acan nedenlere ve Fransa'da isyerlerindeki orgutlulugun goreli zayifligina yakindan bakildiginda, akla su soru geliyor: "Eger Fransiz iscileri bunu becerebiliyorsa, biz neden beceremeyelim?"

Bir şehirde veya bölgede etkili olabilmek için bir anarşist siyasal örgüt (haftada veya iki haftada bir) düzenli olarak toplanmalıdır. Bu rutini sürdürmek zor olsa da uğraşmaya değerdir. Aşağıda yardımcı olabilecek bazı fikirler bulabilirsiniz. [Original article in English][Danish translation]

Kesinti, kesinti ve daha fazla kesinti karşılığında, seçimlerde güneşin, ayın ve yıldızların söz verilmesine alıştık artık. Bunun sebebi bütün siyasetçilerin yalancı olması mı sadece, yoksa bunun daha derinlerde yatan nedenleri mi var? Seçimlere katılmamak, Bakunin'in döneminden beri anarşist bir taktik olarak süregelmiştir. Bu makalede anarşistlerin seçimlere katılmamayı veya geçersiz oy kullanmayı savunmasının nedenlerinden bazılarını ele alacağız.  

Oy kullanma hakkı, işçilerin (ve kadınların oy kullanma hakkını savunan kadınların!), son birkaç yüzyıldaki zorlu mücadeleriyle kazandıkları [haklardan] birisidir. Bir diktatörlükte yaşamaktansa, parlamenter bir demokraside yaşamanın tercih edilir olduğu gayet açık. En kusurlu demokrasiler bile, diktatörlüklerin asla kabul etmeyeceği bazı haklardan --sendikaların görece bağımsızlığı, kısıtlı gösteri hakkı, belli bir miktar ifade özgürlüğü gibi-- vazgeçmek zorunda kalmışlardır. [Original article in English]

2000 yılında İmparatorluk'un basılması sol akademik çevrelerde yoğun seviyede bir tartışmaya yol açtı; [bu tartışmalar] zamanla liberal basına bile sıçradı. Bu, İtalyan "otonomist Marksizmi"nin ana kuramcılarından birisi olan Antonio Negri'yi ve daha önceden tanınmayan bir edebiyat profesörü olan Michael Hardt'ı memnun etmiş olmalı. Gayet açık ki onlar İmparatorluk'u Karl Marks'ın Das Kapital'i ile karşılaştırılabilir bir projenin başlangıcı olarak görüyorlar.

Uluslararası ekonominin ve siyasi ilişkilerin tanımlanmasında küreselleşme teriminin kullanılması giderek moda haline geldi. Az sayıdaki büyük devletin açıkça ve doğrudan dünyanın büyük bir kısmını yönettiği [günümüzde], küreselleşme emperyalizm [terimin]in yerini almak üzere kullanılıyor. Patronların dergisi The Economist, geçen Temmuz'da "Yeni Jeopolitika" başlığıyla Yeni Dünya Düzeni üzerine önemli bir makale yayınladı.

Aşağıdaki yazıda Bakunin’in örgütlenmeye dair öne sürdüğü düşünceler nispeten nesnel bir biçimde ortaya konmakta. Bakunin’in, gerçek bir devrim için zorunlu olduğunu öne sürdüğü, özgürlükçü bir örgütlenme biçimi ve kitleleri özneleştiren bir mücadele yöntemini ortaya koyma çabası anlatılıyor. Bu çabanın önemi vurgulanırken, çelişki barındıran tarafları da eleştiriliyor. Yazı Bakunin’in düşüncelerine, “özgürlükçü bir toplumu kurma isteği ile, bunun tek mümkün yolu olan güçlü ve otoriter bir devleti yıkma zorunluluğu arasındaki bariz çelişkinin nasıl ele alınabileceğine dair bir başlangıç noktası” olarak yaklaşıyor. [In English] [In Greek]