Κατάληψη στο Μπίνειο

Την Κυριακή φέρνουμε φαγητό και μουσικά όργανα, διασκεδάζουμε συλλογικά με ζωντανή ρεμπέτικη μουσική στην αυλή του Μπινείου.

Τα έσοδα θα πάνε για την οικονομική ενίσχυση του αντιφασιστικού φεστιβάλ (28-29 Σεπτέμβρη)

Τρίτη 18.9 στις 21:00

Προβολή της ταινίας

”L’ Insulte ” (Ziad Doueiri, 2017)

στην αυλή της κατάληψης στο Μπίνειο

Εμείς κανέναν δεν μισούμε. Αφήστε μας,

ν’ αγαπάμε τον κόσμο, να σας αγαπάμε.

Εμείς άλλον εχθρό δεν έχουμε

παρά μονάχα κείνον που δε σέβεται τον Άνθρωπο.

(Γιάννης Ρίτσος, Συντροφικά τραγούδια)

Στις 18/9/2013 ο αντιφασίστας Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τον Γιώργο Ρουπακιά, μέλος του νεοναζιστικού τάγματος εφόδου της Χρυσής Αυγής. Πέντε χρόνια μετά, οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής παραμένουν ατιμώρητοι, κάτι που φανερώνει πως η αστική δικαιοσύνη δεν θέλει να τιμωρήσει μέσω της δικαστικής οδού τους δολοφόνους της Χ.Α.  αφού ο φασισμός είναι αναπόσπαστο εργαλείο τους κράτους και του κεφαλαίου. Ακόμα και αν καταδικαστεί η Χ.Α. ως εγκληματική οργάνωση δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως ξεμπερδέψαμε με το τέρας του φασισμού στον ελλαδικό χώρο, καθώς φασίστες δεν είναι μόνο οι νεοναζί της Χ.Α. και η δολοφονία του Π. Φύσσα δεν ήταν το μόνο έγκλημα του φασισμού στην Ελλάδα. Ο φασισμός δεν εκφράζεται μόνο μέσα από θεσμικά κόμματα, αλλά και από τον πρώτο Μακεδονομάχο, που δεν χάνει την ευκαιρία να συμμετάσχει σε εθνικιστικά συλλαλητήρια μίσους, μέχρι και τον τελευταίο χριστιανοταλιμπάν που δε θα διστάσει να επιτεθεί σε ένα εννιάχρονο κορίτσι επειδή φοράει μαντήλα.

Είναι χαρακτηριστικό πως η Χ.Α. άρχισε να αντιμετωπίζεται ως νεοναζιστική εγκληματική οργάνωση από το κράτος, τους μηχανισμούς του και την κοινή γνώμη μετά τη δολοφονία του Φύσσα, ενός λευκού Έλληνα rapper, ενώ όλες οι προηγούμενες εγκληματικές ενέργειες της φαινόταν να περνούν απαρατήρητες ( δολοφονία Σ. Λουκμάν, επίθεση σε Αιγύπτιους ψαράδες, ρατσιστικά πογκρόμ σε μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας κ.ά ).

Όσον αφορά τη Μυτιλήνη βλέπουμε πως η οργανωμένη επίθεση με στόχο οικογένειες μεταναστών και αλληλέγγυους, που έγινε στην πλατεία Σαπφούς στις 22/4/2018,στην οποία συμμετείχαν καταστηματάρχες, οργανωμένοι οπαδοί και «αγανακτισμένοι» πολίτες του νησιού, δεν αναγνωρίζεται ως μια φασιστική επίθεση μίσους, αλλά θεωρείται μια πράξη απόγνωσης και αγανάκτησης των ντόπιων με αφορμή το μεταναστευτικό. Φαίνεται, μάλιστα, πως αυτή δεν είναι μόνο η θεώρηση της Χ.Α. σχετικά με αυτό το γεγονός, αλλά και της τοπικής δεξιάς, με πρώτη τη Νέα Δημοκρατία σε μια προσπάθεια εύρεσης ψήφων στις επικείμενες εκλογές. Μια Ν.Δ. ,η οποία μαζί με το ΠΑΣΟΚ ως συγκυβέρνηση το 2013 οδήγησαν τη Χ.Α. στη δικαιοσύνη, δεν ξεχνάει να εξαπολύει το ακροδεξιό της δηλητήριο δείχνοντας πως οι δήθεν «αντιφασιστικές» της ευαισθησίες ήταν προσωρινές.

Πρέπει να γίνει κατανοητό, συνεπώς, πως η σιωπή και η ανοχή απέναντι στο φασισμό είναι συνενοχή, καθώς επιτρέπει στις ρητορικές και πρακτικές μίσους να εδραιωθούν και να κυριαρχήσουν. Είναι σημαντικό, λοιπόν, να ορθώνει κανείς το ανάστημά του απέναντι στο φασισμό σε κάθε κοινωνικό πεδίο και σε κάθε του έκφραση, όπως ακριβώς έκανε και ο Παύλος Φύσσας. Να ξεκαθαρίσουμε, επίσης, πως μια διπλωματική ουδέτερη στάση για μια εγκληματική φασιστική ενέργεια, όπως το πογκρόμ εναντίον των μεταναστών στην πλατεία Σαπφούς και η δολοφονία του Φύσσα, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως υποκριτική και να συνεχίσει να οπλίζει το χέρι των φασιστών. Το τέρας του φασισμού δεν είναι μακριά από εμάς. Όπως έχει φανεί και στο νησί μας είναι κάτι, που βρίσκεται ανάμεσα μας και όσο η κοινωνία αδυνατεί να το αναγνωρίσει σε όλες του τις εκφάνσεις, τόσο θα του δίνει πάτημα για να αναπτύσσεται.

Η ημέρα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα δεν θα μπορούσε παρά να είναι μια ημέρα μνήμης, αντίστασης και αγώνα ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, στον εθνικισμό, στο φασισμό και στο σύστημα που τον γεννά. Η μάχη ενάντια στο φασισμό είναι η μάχη για τη ζωή απέναντι στο θάνατο.

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΜΟ,ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

 ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, 18.00 | ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ

 Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ★

Τοποθετημένη σε ένα γεωγραφικό σημείο-αιχμή, λόγω της παραμεθοριακής και διασυνοριακής ταυτότητας που την χαρακτηρίζει, η Λέσβος βρίσκεται πάντοτε ανάμεσα στα πιο φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας. Λόγω αυτών των χαρακτηριστικών, ένα μέρος των κατοίκων αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως “φρουρό” των εθνικών συνόρων, συνθήκη η οποία κατασκευάζεται κι ενισχύεται από τον κρατικό μηχανισμό. Το γεγονός αυτό, προκύπτει ως φυσικό επακόλουθο των μακροχρόνιων διακρατικών ανταγωνισμών, οι οποίοι τρέφουν κι αναπτύσσουν εθνικιστικές ρητορικές και πρακτικές. Δεδομένης και  της ιστορικής ιδιαιτερότητας του νησιού, αξίζει να σημειωθεί η ύπαρξη και συνέχεια ενός ακροδεξιού (παρα)κρατικού μηχανισμού, ο οποίος εκμεταλλεύεται/δημιουργεί γεγονότα προκειμένου να καθορίζει τις κοινωνικές δράσεις και αντιδράσεις, λειτουργώντας με τον ανάλογο τρόπο στην εκάστοτε συγκυρία. Επομένως, με βάση όλα τα παραπάνω, η ακροδεξιά σε όλες τις εκφάνσεις της, χρησιμοποιεί πότε τοπικά και πότε κεντρικότερα ζητήματα με σκοπό να εδραιωθεί στο δημόσιο χώρο και λόγο. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το οποίο χρησιμοποιεί εργαλειακά η ακροδεξιά στο νησί της Λέσβου, είναι το μεταναστευτικό.

Η μετανάστευση δεν είναι κάτι καινούριο, υπήρχε πάντα στις ανθρώπινες κοινωνίες και ιδιαίτερα στο νησί της Λέσβου που ήταν και είναι ένα πέρασμα για τους μετανάστες κάθε εποχής. Τα κέντρα κράτησης μεταναστ(ρι)ών δεν άργησαν να εμφανιστούν, μαζί τους και οι αγώνες ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών ενάντια στην εξαθλίωση. Τέσσερα χρόνια μετά το κλείσιμο του πρώτου κέντρου κράτησης στο νησί, αυτό της  Παγανής, το 2013 αναγγέλλεται από τον Δένδια η κατασκευή του κολαστηρίου της Μόριας. Το κλείσιμο των συνόρων και η υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, έχουν ως επακόλουθο την αλλαγή όσον αφορά τη διαχείριση των μεταναστευτικών πληθυσμών αλλά και την ανάδυση του ρατσιστικού οχετού.

Ως αποτέλεσμα της συμφωνίας, το “προφίλ” των μεταναστ(ρι)ών μετατρέπεται από την φιγούρα των περαστικών σε μόνιμα εγκατεστημένο “βάρος” και οι άνθρωποι αυτοί εγκλωβίζονται στη Λέσβο. Από εκείνο τα σημείο κι έπειτα, η πραγματικότητα αλλάζει δραματικά, με “νέους” πρωταγωνιστές να εισέρχονται στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο. Από τον Μάιο του 2016 μέχρι τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, η Πατριωτική Κίνηση Μυτιλήνης (φασίζουσα οργάνωση) και η ακροδεξιά στο νησί, προσπαθούσαν να εδραιωθούν και να σηκώσουν κεφάλι στο δημόσιο χώρο. Μία από τις πρώτες οργανωμένες και μαζικές εμφανίσεις τους, ήταν την ημέρα της επετείου της δολοφονίας του Π. Φύσσα (2016), όπου γίνεται το κάλεσμα για την υποστολή σημαίας. Τους μήνες που ακολούθησαν, δημοσιεύματα μαύρης προπαγάνδας για καψίματα σημαίας, βιασμούς από μετανάστες και βεβηλώσεις ορθόδοξων εκκλησιών, έδιναν και έπαιρναν στον τοπικό ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο. Όσο η πολιτική Ευρώπης και Σύριζα-ΑΝΕΛ εξαθλίωνε συνεχώς τους εγκλωβισμένους ανθρώπους στο νησί, η προπαγάνδα και οι προσπάθειες της ακροδεξιάς εντείνονταν όλο και περισσότερο. Σε αυτό το σημείο να σημειωθεί, πως μετά από αγώνες του κινήματος, σε συνδυασμό με την αδυναμία των ίδιων να εδραιωθούν, τα γραφεία της Χρυσής Αυγής είχαν σταματήσει να λειτουργούν από το 2016, μέχρι και το οριστικό τους λουκέτο τον Φλεβάρη του 2017. Τις εκδηλώσεις βίας και τη ρητορεία μίσους αναλαμβάνουν πλέον «αγανακτισμένοι πολίτες», καταστηματάρχες της πόλης αλλά και επαγγελματικοί/επιστημονικοί φορείς του νησιού, προσφέροντας το απαραίτητο προκάλυμμα στην προσπάθεια να αποποιηθούν το φασιστικό προφίλ και την οποιαδήποτε σύνδεση με την Χ.Α.. Η οποιαδήποτε προσπάθεια δημόσιας εμφάνισης αγωνιζόμενων μεταναστ(ρι)ών αντιμετωπίζεται με διωγμούς και συλλήψεις, πάντα με την αρωγή και την ανοχή του δημάρχου και της τοπικής Νέας Δημοκρατίας,  με αποκορύφωμα το πρωτοφανές πογκρόμ στις 22/4/2018. Εκείνη την ημέρα η βία, οι πέτρες και οι φωτοβολίδες εναντίον αλληλέγγυων και μεταναστ(ρι)ών βρέθηκαν να μην είναι απλώς ανεκτές από τις αστυνομικές αρχές, αλλά, όπως και σε κάθε προηγούμενη εκδήλωση μίσους, να αποκτούν κοινωνική νομιμοποίηση από μία ευρεία μάζα που παρακολουθούσε και επικροτούσε τις επιθέσεις.

Έχοντας, λοιπόν, βιώσει στο πετσί μας το φασισμό με ή χωρίς σβάστικα τα τελευταία χρόνια και θέλοντας παράλληλα να δώσουμε μια μαζική απάντηση στα γεγονότα της πλατείας Σαπφούς στις 22/4, αποφασίσαμε να διοργανώσουμε το 2^ο Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Λέσβου. Σκοπός αυτού του φεστιβάλ είναι να ανταλλάξουμε σκέψεις και θέσεις με κομμάτια της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο, γύρω από τα γεγονότα που εκτυλίσσονται τόσο εδώ, όσο και σε άλλες περιοχές. Κεντρικό θέμα της πολιτικής εκδήλωσης θα είναι “Οι όψεις του φασισμού με ή χωρίς σβάστικα στον ελλαδικό χώρο”. Αντιλαμβανόμαστε πως είναι ένα ζήτημα που κληθήκαμε και θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε οι περισσότεροι/-ες από εμάς στο άμεσο μέλλον, όπως για παράδειγμα στη Δ.Ε.Θ., σε πορείες για το μακεδονικό, σε αγώνες μεταναστ(ρι)ών και στην παρουσία τους στον δημόσιο χώρο, στις επερχόμενες εκλογές με υποψηφίους δημάρχους και βουλευτές που θα προσέρχονται με “πατριωτικό” προφίλ. Όπως, αντίστοιχα, αντιλαμβανόμαστε πως δεν πρόκειται για “κεραυνό εν αιθρία”, αλλά για ένα κοινωνικό φαινόμενο με ρίζες στο χώρο και στον χρόνο, στο όποιο οφείλουμε να διαμορφώσουμε τις δικές μας συλλογικές απαντήσεις με τα ανάλογα “ριζώματα” κι αιχμές.

Το φεστιβάλ θα πραγματοποιηθεί στην Μυτιλήνη, στις 28 & 29 Σεπτεμβρίου. Την Παρασκευή 28 στις 18:00 θα πραγματοποιηθεί πορεία στο κέντρο της πόλης και το βράδυ θα ακολουθήσει συναυλία hip-hop στο χώρο του Πανεπιστήμιου Αιγαίου. Η δεύτερη μέρα θα ξεκινήσει με την πολιτική εκδήλωση και στη συνέχεια θα ακολουθήσει συζήτηση. Τέλος, το ίδιο βράδυ θα ακολουθήσει punk-rock συναυλία

Αυτοοργανωμένα & συλλογικά εγχειρήματα Μυτιλήνης

Συλλογικότητες που στηρίζουν:

Αντιφασιστικός Συντονισμός Λέσβου

Αυτόνομο Στέκι

Musaferat, Ομάδα Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης

Anormin@, Φεμινιστική/αντισεξιστική ομάδα Μυτιλήνης

Ομάδα Βιβλιοθήκης της Κατάληψης στο Μπίνειο

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση

Αυτοδιαχειριζόμένο Στούντιο στο Χατζηγιάννειο

Αυτοοργανωμένο Ραδιόφωνο  Μυτιλήνης 105 FM

Τρίτη 11.9 στις 21:00

προβολή της ταινίας

”Tambien la lluvia / Even the Rain ” (Iciar Bollain, 2010)

στην αυλή της κατάληψης στο Μπίνειο

Pre-fest PARTY με σκοπό την οικονομική ενίσχυση του 2ου Αντιφασιστικού Φεστιβάλ Λέσβου που θα πραγματοποιηθεί στις 28 και 29 Σεπτεμβρίου.

Αυτοοργανωμένα και συλλογικά Εγχειρήματα Μυτιλήνης

2ο (ΔΙΗΜΕΡΟ) ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΛΕΣΒΟΥ

Σε μία χρονική περίοδο πολιτικής και κοινωνικής έντασης, ρατσιστικές και ακρο-δεξιές αντιλήψεις και πρακτικές επιχειρούν να κατακτήσουν τον δημόσιο χώρο και λόγο.
Απέναντι σ’αυτό δεν μπορούμε να μείνουμε αμέτοχοι. Για αυτόν και για πολλούς ακόμη λόγους, έχοντας τον αντιφασισμό ως ένα κοινό τόπο μαζικής και συλλογικής δράσης, οργανώνουμε για 2η χρονιά το Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Λέσβου. Στόχος μας είναι η συσπείρωση ατόμων και συλλογικοτήτων που οραματίζονται έναν κόσμο που δεν χωράει φασίστες, ρατσιστές, σεξιστές, ομοφοβικούς και όλους όσοι αντιμετωπίζουν το διαφορετικό ως επικίνδυνο.

Η Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση στέκεται αλληλέγγυα στους πυρόπληκτους της Αττικής. Έτσι συγκεντρώνουμε είδη πρώτης ανάγκης στην κατάληψη μπινείου (πίσω από τoν ΟΤΕ) , την Τετάρτη 25/07 από τις 14:00 εως 22:00 και την Πέμπτη 26/07 τις ίδιες ώρες.
Η λίστα των ειδών πρώτης ανάγκης:

-Τρόφιμα Μακράς Συντήρησης ( κονσέρβες, μπισκότα φρυγιανιές)
– Γάζες, βαμβάκι, επιδέσμους
– Betadine
– Fucidin
– Παιδικές πάνες, μωρομάντηλα
– Αναλγητικά (τύπου Νιούροφεν)
– Οινόπνευμα, Οξυζενέ
– Αντιβιωτικές κρέμες για εγκάυματα
– Κολλύρια με αντιβίωση ή και κορτιζόνη
– Καθώς και οικονομική ενίσχυση

Τρίτη 24/07 στις 21:00

Προβολή της ταινίας

”La Pazza Gioia / Η τρελή χαρά” (Paolo Virzi, 2016)

στην αυλή της κατάληψης στο Μπίνειο

Τρίτη 17 Ιουλίου στις 21:00

Προβολή της ταινίας

”Looking for Eric” (Ken Loach, 2009)

στην αυλή της κατάληψης στο Μπίνειο