Το κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης για το σύντροφο Θοδωρή Σίψα

H ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Στις 5/5/2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου και αμέσως μετά την προσφυγή της χώρας στην τρόικα και την ανακοίνωση των πρώτων «μέτρων», κηρύσσεται γενική απεργία και σχεδόν μισό εκατομμύριο κόσμου διαδηλώνει στους δρόμους, με άγριες διαθέσεις προσπαθώντας να προσεγγίσει τη βουλή. Η μαχητικότητα του κόσμου είναι τέτοια που διαφαίνεται η πιθανότητα το πλήθος να εισβάλλει ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο. Ξεσπούν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τις δυνάμεις καταστολής με τις δεύτερες να φαίνονται ανήμπορες να ανακόψουν την ορμή του κόσμου. Λίγες ώρες αργότερα διαδίδεται η είδηση ότι στην τράπεζα της Μαρφίν στην οδό Σταδίου, 3 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους λόγω πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στο σημείο. Με την επιβεβαίωση του συμβάντος ο κόσμος παγώνει και η οργή μετατρέπεται σε απογοήτευση και θλίψη σημαίνοντας και το τέλος αυτής της πολλά υποσχόμενης διαδήλωσης.

Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, προσάγονται με χολιγουντιανό τρόπο 4 άτομα εκ των οποίων τρεις σύντροφοι και καλούνται να καταθέσουν ως ύποπτοι για τον εμπρησμό της τράπεζας Μαρφίν, ενώ γίνονται έλεγχοι στα σπίτια τους από όπου κατάσχονται ρούχα και προσωπικά αντικείμενα. Και ενώ από την πρώτη στιγμή τα μ.μ.ε. μιλούν για συλλήψεις και στοχοποιούν τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα «στοιχεία» που διαθέτει στα χέρια της η ελληνική αστυνομία είναι ένα ανυπόγραφο και ασύντακτο σημείωμα που αναφέρει όλα τα προσωπικά στοιχεία των προσαχθέντων (ονόματα, τηλέφωνα, πινακίδες οχημάτων, διευθύνσεις κατοικιών), κατονομάζοντάς τους ως τους υπεύθυνους του εμπρησμού της τράπεζας και κατά συνέπεια του θανάτου των τριών εργαζομένων και της απόπειρας ανθρωποκτονίας των υπολοίπων που βρίσκονταν εκεί. Το άλλο υποτιθέμενο στοιχείο είναι κάποιες φωτογραφίες από κάμερες, οι οποίες όμως δεν εμφανίζουν κάποιον από τους προσαχθέντες να έχει σχέση με τον εμπρησμό της τράπεζας. Μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία και επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.

Στις 5/5/2013 και πάλι επετειακά και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν και σε ένα ακόμα άτομο από τους 4 για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, τον Μάιο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.» Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις). Στις 9 Δεκεμβρίου, ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσής του, ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα κληθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ούτε σούπερμαν ούτε ελέφαντας.

Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο Παύλος Φύσσας από τον Γ. Ρουπακιά και άλλους χρυσαυγίτες με την παρουσία αστυνομικών ΔΙΑΣ. Ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται αφού υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Αφού λοιπόν το κράτος δε μπορεί να αποκρύψει αυτή τη δολοφονία, όπως έχει κάνει με τόσες άλλες, επιδιώκει να την εκμεταλλευτεί, φορώντας αντιφασιστικό προσωπείο. Το επικοινωνιακό παιχνίδι αρχίζει με τις συλλήψεις των ενίοτε συνεργατών του, δηλαδή με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής και σε πλήρη σύμπνοια με τα μ.μ.ε. φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα την θεωρία των δύο άκρων. Και ενώ η ατζέντα του κράτους ήταν και είναι η ίδια φασιστική ατζέντα που προωθούν παρέα με τη Χ.Α. (εργασιακός μεσαίωνας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε εστία αντίστασης), πάντα με την πλήρη στήριξη των μ.μ.ε., τώρα αποζητούν όλοι να ξεπλυθούν στην αντιφασιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όλοι αυτοί λοιπόν, που άνοιξαν τις αγκάλες τους και προώθησαν τη φασιστική ιδεολογία τώρα βαφτίζονται αντιφασίστες. Από το MEGA του Μπόμπολα, κυρίου μετόχου της ΕΛΛΑΣ GOLD που με τη βία προσπαθεί να επιβάλει την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, βαφτίζοντας τους κατοίκους που αγωνίζονται τρομοκράτες, μέχρι το Πρώτο Θέμα του Αναστασιάδη (συνεργάτη του Ρέστη και του Πάλλη) που διαφήμιζε και προωθούσε το «κοινωνικό έργο» της Χ.Α. Όλοι αυτοί δήθεν αποτροπιασμένοι από τη φασιστική δολοφονία και δήθεν ξαφνιασμένοι από τη δράση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, τώρα επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του μοναδικού εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας σκοπεύοντας στη διατήρηση και ενίσχυση της εξουσίας τους, ταυτίζοντας τη «βία των άκρων».

Ελάχιστες μέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα οι εξουσιαστές ανασύρουν και πάλι την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας της Μαρφίν σε μια προσπάθεια εξίσωσης των δύο γεγονότων. Στο πρόσωπο του συντρόφου Θοδωρή και κατά συνέπεια στο πρόσωπο του κάθε αναρχικού/ αντιεξουσιαστή βρίσκεται το άλλο άκρο της βίας που πρέπει κι αυτό να παταχθεί. Δίχως ίχνος σεβασμού, ούτε στη μνήμη των νεκρών, ούτε στο πένθος των συγγενών τους, πλασάρουν μια εξόφθαλμη κρατική σκευωρία και ξεκινούν ένα ακόμα μηντιακό κυνήγι μαγισσών. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα της φυλλάδας του Χατζηνικολάου Real News, στο οποίο δημοσιοποιούνται τα προσωπικά στοιχεία του συντρόφου μέσω του παραπεμπτικού βουλεύματος του εισαγγελέα, παρουσιάζοντάς τον ως εκ των προτέρων ένοχο πριν καλά καλά οριστεί η δίκη, δημιουργώντας έτσι κλίμα εναντίον του.

Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές δεν θα καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα συμψηφισμό ανάμεσα στην κοινωνική, ταξική αντιβία με τη βία της αστυνομίας, τη βία των αφεντικών στους χώρους εργασίας, τη βία των φασιστών ενάντια στους μετανάστες και όσους δεν ταιριάζουν στο «άριο» όραμά τους. Δεν αποδεχόμαστε την εξίσωση της βίας των από πάνω με αυτή των καταπιεσμένων. Στην έκφραση της κοινωνικής αντιβίας στο δρόμο είναι αυτονόητα αρχή μας ότι αυτή στρέφεται ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Η λογική της αδιάκριτης απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής είναι ξένη προς εμάς. Ποτέ δεν οικειοποιηθήκαμε τους όρους της «παράπλευρης απώλειας» ή της «κακιάς στιγμής» ως αναρχικοί. Αυτά είναι τα άλλοθι του κράτους και των αφεντικών προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δολοφονίες των μηχανισμών καταστολής, των δολοφονιών στα εργασιακά κάτεργα και τις φασιστικές επιθέσεις. Αυτός είναι ο σάπιος κόσμος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας, που προσπαθούμε να καταστρέψουμε και πάνω στα συντρίμμια του να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Δεν περιμένουμε το πόρισμα κανενός αστικού δικαστηρίου για να μας πείσει ότι ο σύντροφός μας είναι αθώος. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους ας κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Εμείς οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Θοδωρή θα παραμείνουμε αλληλέγγυοι δίπλα του ως το τέλος αυτής της δίωξης, ώσπου να καταρρεύσει και αυτή η σκευωρία. Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα γίνουμε αποδιοπομπαίοι τράγοι στο θέατρο του παραλόγου όσων συνειδητά τσαλαπατούν ανθρώπους και αγώνες.

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τον σύντροφο Θοδωρή Σίψα.

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε Υπόθεση 5ης Μάη

αναδημοσίεση από το blog του Ρεσάλτο
http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/

κείμενα και αφίσες της κατάληψης – για την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο και το δημαρχείο Κερατσινίου- το Δεκέμβρη του 2009 εδώ

Την Πέμπτη 31/10 πραγματοποιήθηκε η δίκη για την εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στις 9/1/13. Η εκκένωση είχε πραγματοποιηθεί εν μέσω του πρώτου κύκλου καταστολής των καταλήψεων πέρυσι το χειμώνα, που ξεκίνησε με την εκκένωση της Βίλας Αμαλίας, την εισβολή στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ και της κατάσχεσης των μηχανημάτων εκπομπής του ραδιοσταθμού Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης-98Fm, την εκκένωση της Σκαραμαγκά και την εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη. Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης συνελήφθησαν εφτά σύντροφοι και συντρόφισσες, οι οποίοι βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην κατάληψη και τους αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της οπλοκατοχής, της παράβασης του νόμου περί βεγγαλικών καθώς και της ψευδούς ανωμοτί κατάθεσης (απείθεια) για την άρνησή τους να δώσουν αποτυπώματα και φωτογραφίες στην αστυνομία.

Η συγκεκριμένη δίκη είχε έντονη πολιτική σημασία μιας και ακολούθησε χρονικά το δεύτερο κύμα κρατικής καταστολής των καταλήψεων, που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι σε διάφορες πόλεις στον ελλαδικό χώρο (Αθήνα, Πάτρα, Γιάννενα, Θεσσαλονίκη, Ηγουμενίτσα) καθώς επίσης αποτέλεσε το πρώτο δικαστήριο, αναφορικά με τις εισβολές και εκκενώσεις κατειλημμένων αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, που αποτέλεσαν σημαντικό σημείο στην κρατική ατζέντα της τάξης και της ασφάλειας. Το συγκεκριμένο δικαστήριο δεν μπορούσε να μην αποτελέσει ένα πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα στον αγωνιζόμενο κόσμο της ελευθερίας και τις κρατικές και δικαστικές αρχές. Στο κάλεσμα της κατάληψης για συγκέντρωση στα δικαστήρια της Ευελπίδων ανταποκρίθηκαν περίπου 100 αλληλέγγυοι σύντροφοι και συντρόφισσες.

Η δίκη ξεκίνησε με την κατάθεση του ανεκδιήγητου πρώην προέδρου του ΝΑΤ Χρ. Φωτίου (που είχε απουσιάσει στις προηγούμενες δίκες), ο οποίος αφού αναφέρθηκε στην ιδιοκτησιακή σχέση του ΝΑΤ με το κτίριο της Πατησίων και Σκαραμαγκά και το γεγονός ότι το ΝΑΤ είχε αφήσει το κτίριο στην εγκατάλειψη για 10 χρόνια, ουσιαστικά «παραδέχτηκε» ότι οι πρωτοβουλίες, που πήρε για να ζητήσει την εκκένωση της κατάληψης, δεν είχαν κανένα άλλο στόχο από το να εξυπηρετήσουν τα κατασταλτικά σχέδια της κυβέρνησης για εκκένωση των καταλήψεων. Προσπάθησε να παρουσιάσει τον εαυτό του ως συναινετικό λέγοντας ότι είχε απευθυνθεί μέσω επιστολής στους καταληψίες για να μην χρησιμοποιηθεί βία, τη στιγμή, που απεργαζόταν τα κατασταλτικά σχέδια σε συνεργασία με το υπουργείο δημόσιας τάξης και το δήμαρχο Καμίνη (με την υποτιθέμενη πρόταση του δήμου προς ΝΑΤ για παραχώρηση και αξιοποίηση του κτιρίου). Όλα τα προσχήματα περί αξιοποίησης του κτιρίου και οικονομικής ενίσχυσης του ταμείου ακούστηκαν τουλάχιστον φαιδρά. Η γελοιότητα του έφθασε στο σημείο να δεχθεί τη σκληρή αλήθεια ότι αντίθετα με αυτόν, οι καταληψίες φρόντισαν το κτίριο, που κινδύνευε με κατάρρευση. Παραδέχτηκε ότι από την εκκένωση και μετά το κτίριο παραμένει σφραγισμένο και ερειπωμένο. Η συγκεκριμένη κατάθεση ήρθε να επιβεβαιώσει τη θέση της κατάληψης, ότι οι κινήσεις του κρατικοδίαιτου υπάλληλου Φωτίου εκείνη τη χρονική περίοδο δεν ήταν τίποτα παραπάνω από εκδούλευση προς τον υπουργό δημόσιας τάξης Δένδια, τίποτα παραπάνω από το προσωπικό του αντάλλαγμα σε σχέση με τις θέσεις, που έχει λάβει κατά καιρούς στον κρατικό μηχανισμό, τίποτα παραπάνω από την προσωπική του συμβολή στα κατασταλτικά σχέδια απονέκρωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Τον Φωτίου ακολούθησαν ως μάρτυρες κατηγορίας δύο μπάτσοι –ένας του Α.Τ. Ομόνοιας και ένας της κρατικής ασφάλειας-, οι οποίοι περιέγραψαν την τεράστια αστυνομική επιχείρηση, την προσαγωγή των συντρόφων και την πολύωρη κράτησή τους χωρίς να τους απαγγέλλονται κατηγορίες ή να τους ανακοινώνεται η σύλληψη τους -κάτι, που έγινε τελικά στις 6 τα ξημερώματα-.

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι μάρτυρες υπεράσπισης (ένας σύντροφος και μια συντρόφισσα από την κατάληψη, ένας σύντροφος από τη συνέλευση της πλατείας Βικτωρίας, μια γειτόνισσα εργαζόμενη κοντά στην κατάληψη καθώς και ένας εργαζόμενος ασφαλισμένος στο ΝΑΤ). Από τις καταθέσεις των συντρόφων της κατάληψης αναδείχθηκε ο αυτοργανωμένος, αδιαμεσολάβητος, αντιιεραρχικός, αντιθεσμικός χαρακτήρας του εγχειρήματος της κατάληψης, η διασύνδεσή του με τους ευρύτερους κοινωνικούς και ταξικούς ακηδεμόνευτους αγώνες, καθώς και οι σχέσεις αλληλεγγύης, που είχαν αναπτυχθεί με τη γειτονιά. Παρουσιάστηκαν τα πολύ σημαντικά γεγονότα, που είχαν προηγηθεί της εισβολής –με την ανακατάληψη της Βίλας Αμαλίας τα ξημερώματα της ίδιας μέρας, την εισβολή της αστυνομίας και τη σύλληψη 92 συντρόφων-ισσών, την κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του –τότε- συγκυβερνώντος κόμματος της ΔΗΜΑΡ και την προσαγωγή δεκάδων αλληλέγγυων, καθώς και τις αυθόρμητες πορείες και συγκεντρώσεις στο υπουργείο οικονομικών, στο Μοναστηράκι και στο Δημαρχείο Αθηνών- και αποτέλεσαν την αιτία να δρομολογηθεί άμεσα η προσχεδιασμένη κρατική επίθεση στην κατάληψη Σκαραμαγκά ως μέσο ανάσχεσης μιας διαρκούς αυξανόμενης κοινωνικής δυναμικής αλληλεγγύης στις καταλήψεις, που κορυφώθηκε το Σάββατο 12/1 με τη διαδήλωση 10.000 αγωνιζόμενων ανθρώπων. Επίσης παρουσιάστηκαν τα εγχειρήματα, που στεγάζονταν εντός της κατάληψης όπως τα εργαστήρια, οι υποδομές, η στεγαστική κολλεκτίβα, οι συνελεύσεις και οι ανοιχτές εκδηλώσεις. Οι κατηγορίες για τα όπλα κατέρρευσαν μιας και τα υποτιθέμενα μαχαίρια-όπλα δεν αποτελούσαν τίποτα άλλο από τον τυπικό «εξοπλισμό» μιας κουζίνας (στην περίπτωσή μας αναγκαίος και για τις συλλογικές κουζίνες που γινόντουσαν σε εβδομαδιαία βάση), ενώ η κροτίδα ήταν «εύρημα», που είχαν αφήσει πίσω τους οι μπάτσοι της ομάδας Δέλτα μετά από μια από τις επιθέσεις, που είχαν πραγματοποιήσει προς το κτίριο και είχαν καταγγελθεί δημόσια από την κατάληψη. Ο πρώτος σύντροφος από τη κατάληψη περιέγραψε και τη δική του εμπειρία από τη συγκεκριμένη μέρα, που περιλάμβανε την απαγωγή του από τους μπάτσους έξω από την κατάληψη και τη μεταφορά του στη ΓΑΔΑ, όπου παρέμεινε για πάνω από 12 ώρες πριν αφεθεί. Ο σύντροφος από την συνέλευση πλ. Βικτωρίας και η εργαζόμενη γειτόνισσα, ανέδειξαν τον ανοιχτό χαρακτήρα της κατάληψης, την οποία είχαν επισκεφτεί πολλές φορές για να συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνταν (από πολιτικές εκδηλώσεις και προβολές, μέχρι συλλογικές κουζίνες και εργαστήρια σώματος) καθώς επίσης και τις σχέσεις, που είχαν αναπτυχθεί με μεγάλο κομμάτι της ευρύτερης γειτονιάς. Ο ασφαλισμένος στο ΝΑΤ απάντησε στο «ενδιαφέρον» του Φωτίου για την κατάσταση του ταμείου και την προσπάθειά του προέδρου να χειραγωγήσει το ΔΣ του ταμείου προς όφελος της καταστολής, παρουσίασε τις ευθύνες του κράτους και των εφοπλιστών για τη λεηλασία του ταμείου και δήλωσε ότι κανένας εργαζόμενος και ασφαλισμένος του ΝΑΤ δεν πληττόταν από την κατάληψη της Σκαραμαγκά.

Στη συνέχεια ακολούθησαν οι «απολογίες» των συντροφισσών –μιας και ο ένας σύντροφος είναι ανήλικος και δικάζεται ξεχωριστά ενώ ο άλλος απουσίαζε και εκπροσωπούνταν από δικηγόρο-. Οι τρεις συντρόφισσες, που συμμετείχαν στη Σκαραμαγκά υπερασπίστηκαν την παρουσία τους στην κατάληψη και τις δραστηριότητές της, ανέδειξαν τα χαρακτηριστικά της κατάληψης, υπερασπίστηκαν τη συμμετοχή τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα και πήραν θέση απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας και της εκμετάλλευσης, στο κράτος και τον καπιταλισμό, προωθώντας τον αγώνα για μια κοινωνία ελευθερίας και αλληλεγγύης χωρίς εξουσία πάνω στον άνθρωπο και το φυσικό περιβάλλον. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του προεδρείου να διακόψει το λόγο των συντροφισσών, παρακάμπτοντας την «ιερότητα» της απολογίας ακόμα και για τον αστικό δικαστικό πολιτισμό, αυτές απάντησαν κρατώντας την ψύχραιμη και αδιάλλακτη στάση που χαρακτηρίζει τους εξεγερμένους. Οι άλλες δύο συντρόφισσες δήλωσαν ότι βρέθηκαν στο κτίριο επειδή είχε ανοιχτό χαρακτήρα και μπορούσαν να συμμετάσχουν στις δραστηριότητες, που πραγματοποιούνταν. Όλοι οι κατηγορούμενοι απαλλάχθηκαν από όλες τις κατηγορίες.

Η συγκεκριμένη δίκη και η συγκέντρωση έξω από την αίθουσα υπήρξε ένα πολύ σημαντικό στιγμιότυπο του αγώνα για αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα καθώς και στον ευρύτερο κοινωνικό και ταξικό αγώνα. Η απόφαση επίσης ήταν αρκετά σημαντική μιας και κατέρρευσαν, ακόμα και δικαστικά, οι κατηγορίες της διατάραξης και της απείθειας. Το δικαστήριο αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι το κτίριο είχε εγκαταλειφθεί από το ΝΑΤ και καμία υπηρεσία δεν στεγαζόταν εκεί για πάνω από 10 χρόνια με αποτέλεσμα να μη στοιχειοθετείται το αδίκημα της διατάραξης οικιακής ειρήνης. Επίσης το γεγονός ότι το έπεσαν και οι κατηγορίες για τα υπόλοιπα αδικήματα, οδήγησε στο να υπάρξει απαλλαγή και από την κατηγορία της απείθειας.

Όσες εισβολές και εκκενώσεις και αν πραγματοποιήσει το κράτος, οι καταλήψεις θα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για κοινωνική χειραφέτηση και ελευθερία. Απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό, που υπόσχεται και προωθεί η κυριαρχία, βρίσκονται και θα συνεχίσουν να βρίσκονται τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι κοινωνικές αντιστάσεις και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στις καταλήψεις εξυφαίνονται τα «σχέδιά» μας για την κοινωνική ανατροπή και σκιαγραφούνται τα όνειρά μας για ένα κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύης. Και όπως δήλωσε μια από τις κατηγορούμενες συντρόφισσες της κατάληψης στην «απολογία» της: «Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφύλακες, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικοί και ρατσιστές: μακριά από τις καταλήψεις μας!»

η συνέλευση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Στις 9/1/2013 πραγματοποιείται η 2η εκκένωση της Κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, συλλαμβάνονται 7 συντρόφισσες/οι και έκτοτε το κτήριο παραμένει σφραγισμένο. Η εκκένωση εντάσσεται στο πλαίσιο μίας γενικότερης πολιτικής επίθεσης που τον περσινό χειμώνα εξαπολύει το κράτος απέναντι στις καταλήψεις και το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα, ενώ παράλληλα ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που αναχαιτίζει την κρατική μεθόδευση, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη πορεία στις 12/01/13 10.000 διαδηλωτών. Κι ενόσω το κράτος για το υπόλοιπο της χρονιάς είναι “απασχολημένο” με τη στρατιωτική διαχείριση των απεργιών (βλ. επιστράτευση απεργών) και του αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής, το κλείσιμο της ΕΡΤ, τα αστυνομικά πογκρόμ σε μετανάστες και το γέμισμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, μέσα στο κατακαλόκαιρο εξαπολύει ένα δεύτερο κύμα εκκενώσεων 9 καταλήψεων σε Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Ηγουμενίτσα, Μεσολόγγι.
Όλες οι παραπάνω επιθέσεις στο κίνημα αντίστασης, η στρατιωτικοποίηση της εργασίας και της καθημερινής ζωής, πάνε χέρι-χέρι με τον εκφασισμό του κράτους και την εδραίωση ενός καθεστώτος “έκτακτης ανάγκης” (μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο και οι πρόσφατες συλλήψεις μαθητών με την κατηγορία της «διατάραξης υπηρεσιακής ειρήνης» για την κατάληψη των σχολείων τους σε Λαμία και Ηγουμενίτσα). Γιατί η κατάληψη δεν αποτελεί αυτοσκοπό ή απλώς εργαλείο αγώνα, αλλά διεκδικεί έμπρακτα την απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Εκεί όπου τα ξυπνητήρια σιωπούν, τα ρολόγια της εργασιακής εκμετάλλευσης παγώνουν, τα εμπορεύματα χάνουν την “αξία” τους, και τα “ντουβάρια μας” στεγάζουν υποδομές και αντιιεραρχικές σχέσεις. Εκεί που η εξουσία δε ρυθμίζει «έννομα» τη ζωή μας, εκεί που μπορούμε να ιχνηλατούμε τους δρόμους προς την ελευθερία.

και σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα

«Θεωρία των άκρων;» Συγγνώμη, λοιπόν, δε θα το ξανακάνουμε, από δω και πέρα θα τηρούμε τους νόμους της Δημοκρατίας! Θα γίνουμε υπάκουοι και πειθήνιοι, θα επιβιώνουμε με 400 ευρώ ή άνεργοι, θα ανεχόμαστε τα τάγματα εφόδου των μπάτσων και των φασιστών στους δρόμους, θα υπομένουμε την ύπαρξη χιλιάδων εξαθλιωμένων και άστεγων στο βωμό του Νόμου, της Τάξης και της Ιδιοκτησίας σας. Ρε δε πάτε στο διάολο…

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους 7 διωκόμενους συντρόφους/ισσες και την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

ΠΕΜΠΤΗ 31/10, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, 9.30πμ

η συνέλευση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Να κάνουμε τις πλατείες και τις γειτονιές μας χώρους συνάντησης και αλληλεγγύης, ελευθερίας και ζωής.

παιδικό εργαστήρι
έκθεση φωτογραφίας
προβολή

Σάββατο 19/10,16.00
εκδήλωση στην πλατεία Βικτωρίας

Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας

____________________

Pour faire nos places et nos quartiers des lieux de rencontre et de solidarité, de liberté et de vie

atelier des enfants
exposition de photographies
projection

Samedi 19/10, 16h00
place Victoria

antifascistes des quartiers du centre d’Athènes

____________________

To make our squares and neighborhoods meeting places of solidarity, freedom and life

children’s workshop
photography exhibition
projection

Saturday, the 19th/10, 16.00
Victoria Square

antifascists from neighborhoods of downtown Athens

____________________

باهم ایجاد کنیم درمیادین هاو محله ها محل ملاقات ماهمبستگی، آزادی و زندگی

کارگاه آموزشی کودکان
نمایشگاه عکاسی
وفیلم
شنبه، 19/10، 16.00
میدان ویکتوریا ازطرف ضد فاشیستهای محل وضدی فاشیستهای مرکزشهراتن

Ως κύρια επιδίωξή της, μέσα από τις πολύμορφες δράσεις που αναλαμβάνει, η αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου έχει θέσει την προσπάθεια αλλαγής των κοινωνικών συσχετισμών. Το ξερίζωμα του φασισμού ως κοινωνική αντίληψη, πρακτική ή υποστήριξη, στις εργατογειτονιές και στους κόλπους της νεολαίας (γεγονός που αναμφίβολα δεν μπορεί να το κατορθώσει μόνη της, χωρίς την ενεργό συμβολή και άλλων κοινωνικών δυνάμεων, κυρίως τοπικών αλλά όχι μόνο). Ιδιαίτερα στις πολύπαθες περιοχές του Πειραιά που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο βίωσαν την κεντρική επιλογή της Χρυσής Αυγής να επικεντρώσει σε αυτές τις προλεταριακές συνοικίες, ανοίγοντας γραφεία, περιφέροντας στους δρόμους παραστατιωτικά πεζοπόρα ή μηχανοκίνητα αποσπάσματα, πραγματοποιώντας τραμπούκικες και δολοφονικές επιθέσεις, στήνοντας δίκτυα μαφιόζικων εκδουλεύσεων και εκβιασμών.

Στη διαδήλωση της Τετάρτης 18/9, λίγες μόνο ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από θρασύδειλους φασίστες των περιβόητων “ταγμάτων εφόδου” (που πήγαιναν 30 μαζί για να «αντιμετωπίσουν» μεμονωμένους αντιφασίστες, μετανάστες, διαφορετικούς), το τοπικό αστυνομικό τμήμα, οι δυνάμεις καταστολής, οι τράπεζες και τα μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό», ήρθαν αντιμέτωπα με την οργή του πλήθους. Στην πορεία της Παρασκευής 11/10, επιθυμία και επιδίωξή είναι να σειστεί η περιοχή από τον παλμό και τα συνθήματα, μιας διαδήλωσης δυναμικής, συνεκτικής, περιμετρικά περιφρουρούμενης, που θα συμβάλει στο στόχο της ενδυνάμωσης των αντιφασιστικών και αντισυστημικών κοινωνικών διεργασιών και της ανεπίστρεπτης απόσυρσης των φασιστοειδών από τη δημόσια σφαίρα.

Οι επόμενες δράσεις που έχουν αποφασιστεί από τη συνέλευση είναι:

– Αντιφασιστικά γκράφιτι στους τοίχους του πρώην εργοστασίου Καχραμάνογλου, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, στον Αγ. Παντελεήμονα, στα Ταμπούρια, την Κυριακή 13/10, στις 12 το μεσημέρι.

– Αντιφασιστικό τουρνουά μπάσκετ “3 on 3”, στο γηπεδάκι της Βλαχέρνας, στην Αμφιάλη (Πλ. Βλαχερνών & Τοσίτσα, 100μ από τη συμβολή Π. Τσαλδάρη & Σαλαμίνος ), το Σάββατο 19/10, στις 12 το μεσημέρι (δηλώσεις συμμετοχής είτε στη συνέλευση του Σαββάτου 12/10 είτε επιτόπου).

Επόμενη συνέλευση το Σάββατο 12/10, στις 6.00μμ, στην Πλ. Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), στην Αμφιάλη, όπως οι προηγούμενες δυο συνελεύσεις.

Η προγραμματισμένη για την Τρίτη 1η Οκτώβρη συγκέντρωση αλληλεγγύης στο Νίκο Β., που συνελήφθη κατά την απόπειρα επανακατάληψης του κτιρίου της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, ακυρώνεται λόγω κωλύματος του κατηγορουμένου.

η συνέλευση της κατάληψης πατησίων 61 & σκαραμαγκά,

σε τροχιά σύγκρουσης

Το κείμενο της ανακατάληψης:

Ανακατάληψη του ορφανοτροφείου
Ξημερώματα της 2/9/13, πραγματοποιείται αστυνομική επιχείρηση για την έρευνα και στη συνέχεια την εκκένωση της κατάληψης ορφανοτροφείου. Συλλαμβάνονται 7 άτομα που βρίσκονται εντός της και όλοι και όλες τους απαλλάσσονται, στη δίκη που ακολουθεί, από όλες τις κατηγορίες. Είναι η τρίτη εισβολή που συμβαίνει μέσα στα 2 τελευταία από τα 7 χρόνια που το κτήριο τελεί υπό κατάληψη. Η μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στην οποία έχει παραχωρηθεί το ορφανοτροφείο από το υπουργείο υγείας, σκοπεύει να κατεδαφίσει το κτήριο καθώς και τη γειτονική εκκλησία και προφασίζεται ότι θα χτίσει εκεί ένα κέντρο αποκατάστασης χρόνιων παθήσεων, καθώς είναι ένα από τα λίγα φιλετάκια της τα οποία τυγχάνει να μην είναι μπλεγμένα σε σκάνδαλα.
Σήμερα 28/9/13 αποφασίσαμε να προχωρήσουμε στην ανακατάληψη του κτηρίου, θεωρώντας πως είναι ο καλύτερος δυνατός τρόπος σε αυτό το χώρο και χρόνο ώστε να θέσουμε ένα ακόμη ανάχωμα στις επιθέσεις ενάντια στις δομές του κινήματος. Σε αυτή την ενέργεια δεν προχωράμε απλά σαν ένα κομμάτι κόσμου που διεκδικεί ξανά το χώρο όπου κατάφερνε να επιβιώνει αξιοπρεπώς καθώς και να οργανώνει το χρόνο του μέσα από διαδικασίες αλληλεγγύης. Προχωράμε σαν ένα ευρύτερο μόρφωμα κόσμου που συναντιέται εντός του αναρχικού χώρου και έχει πάρει από κοινού την απόφαση για την υπεράσπιση ενός από τα εγχειρήματα που έχουν δεχτεί επίθεση τον τελευταίο καιρό, ανεξάρτητα από το αν μέχρι τώρα έμενε η δραστηριοποιούταν σε αυτό. Γνωρίζουμε πως αυτή η κίνηση εμπεριέχει ένα ποινικό κόστος αλλά είμαστε διατεθειμένες και διατεθειμένοι να το σηκώσουμε. Και οι λόγοι είναι πολλοί…
Ο κρατικός μηχανισμός δεν προσπαθεί πια να αποσπάσει τη συναίνεση ικανοποιημένων πολιτών, αλλά να πειθαρχήσει τα κοινωνικά κομμάτια που έρχονται αντιμέτωπα με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού και ως εκ τούτου τείνουν να κινηθούν πιο απρόβλεπτα. Από τους αγώνες ενάντια στα μεταλλεία χρυσού μέχρι τις εξεγέρσεις των κολασμένων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, από τις αποφάσεις για τον πλειστηριασμό πρώτης κατοικίας μέχρι τις επιθέσεις σε κοινωνικά κινήματα, η στρατηγική είναι μία και η διαχείριση ενιαία. Η βία που βιώνεται από τους αποδέκτες της καταστολής σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι η ίδια πρωταρχική βία του καπιταλισμού, η αποτύπωση των ανισοτήτων. Αν λοιπόν θέλουμε να αντισταθούμε στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού πρέπει να επανασυνδέσουμε τις κατακερματισμένες κοινωνικές σχέσεις, να φέρουμε κοντά τους διάσπαρτους αγώνες, να συναντηθούμε πέρα από διαχωρισμούς έθνους, φυλής και φύλου και στα υλικά πλαίσια της θέσης μας σε αυτό τον κόσμο. Να μην αφήσουμε τις ζωές μας και αυτά που δημιουργούμε μέσα από κινήματα στα χέρια κανενός αφεντικού και μεγαλονταβατζή.
Επιπλέον, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με αφετηρία τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το μαχαίρι του εθνικιστή Ρουπακιά Γιώργου, μέλους της χρυσής αυγής μας φέρνουν μεταξύ άλλων στο μυαλό τα σχέδια της χρυσής αυγής να διεκδικήσει παρουσία στη γειτονιά της τούμπας. Χώροι όπως το ορφανοτροφείο αλλά και οι άλλες δύο καταλήψεις της τούμπας, φάμπρικα υφανέτ και κοινωνικό κέντρο αγώνα κατοίκων τούμπας, είναι δομές που πρέπει με κάθε τρόπο να μείνουν για να λειτουργήσουν σαν πόλοι συσπείρωσης και αγώνα ενάντια στα εθνικόφρονα μαντρόσκυλα των καπιταλιστών.
Για αυτούς τους λόγους είμαστε αποφασισμένοι να διεκδικήσουμε εκ νέου το κτήριο και να μπούμε, μαζί με όσους και όσες θέλουν να στηρίξουν αυτή την προσπάθεια, σε μία διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης της λειτουργίας του. Καλούμε άμεσα σε ανοιχτή συνέλευση στο χώρο της κατάληψης, όλους τους ανθρώπους της γειτονιάς και του κινήματος που θέλουν αυτό τον χώρο ζωντανό, που τον αντιλαμβάνονται σαν μία ασπίδα απέναντι στον ολοένα και ισχυροποιούμενο ολοκληρωτισμό αλλά και που θέλουν να λειτουργήσουν σαν μία κοινωνική ασπίδα για την προστασία και την εξέλιξή του.

Συνέλευση στο ορφανοτροφείο, σήμερα στις 16:00

Μηχανοκίνητη πορεία, Τρίτη 1/10, 18:00, πάρκο Καραϊσκάκη (απέναντι από τον ΟΣΕ)

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα, τετάρτη 2/10, 9:00, δικαστήρια

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Σάββατο 5/10, Καμάρα

οι ρίζες μας είναι βαθιές
Είναι η παρισινή κομμούνα, τα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου, η Βαρκελώνη της ισπανικής επανάστασης, η Οαχάκα και η Τσιάπας, αλλά και οι παραγκουπόλεις στην περιφέρεια των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Είναι η στιγμή που οι μαθητές και οι μαθήτριες απαλλοτριώνουν τον χώρο και τον χρόνο ενός σχολείου-φυλακή και οι εργάτες/τριες μπλοκάρουν εκείνη τη μηχανή που ισοπεδώνει τη ζωή τους. Είναι στεγαστικές κολλεκτίβες, ραδιόφωνα, κοινωνικά ιατρεία, εργαστήρια. Η κατάληψη είναι πράξη και αποτέλεσμα της επαναστατικής κίνησης για τη χειραφέτηση, την αυτοοργάνωση, την ελευθερία. Είναι ένα άπειρο πλήθος συλλογικών κόσμων που γεννιούνται και εδραιώνονται κάθε στιγμή από τη θέληση, το πείσμα, την επιμονή εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι το ώριμο τέκνο της οργής, της αδήριτης ανάγκης και της ασίγαστης επιθυμίας.

όσο η ιστορία
Αν το παρόν είναι εφιαλτικό, αν εκατομμύρια άνθρωποι καταδικάζονται σε φτώχεια και εξαθλίωση, αν το δίλλημα βρίσκεται ανάμεσα στον σκουπιδοτενεκέ της ανεργίας και το κάτεργο μιας εξοντωτικής και συχνά απλήρωτης εργασίας, αν το σχολείο γίνεται ακόμη περισσότερο κρεατομηχανή της νεότητας και τα νοσοκομεία απαγορευμένος τόπος. Αν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης –σύμβολο και υλική συμπύκνωση του πιο απόλυτου τρόμου στην ιστορία– πολλαπλασιάζονται διαρκώς στο σώμα μιας λεηλατημένης κοινωνίας. Αν φασιστικά μαχαίρια δολοφονούν αντιφασίστες και η ζωή των 19χρονων αποτιμάται όσο ένα εισιτήριο στο τρόλεϊ. Ακόμη και τότε, είναι τρελοί και βαθιά ανιστόρητοι όσοι νομίζουν ότι αυτό το παρόν έχει οποιοδήποτε μέλλον. Η αναμέτρηση ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο είχε πάντα προδιαγεγραμμένο τέλος…

κατάληψη για πάντα, κατάληψη παντού

που συνελήφθη κατά την απόπειρα επανακατάληψης του κτιρίου της πατησίων 61 & σκαραμαγκά
Τρίτη 1 Οκτώβρη, δικαστήρια ευελπίδων, 9.00πμ

η συνέλευση της κατάληψης πατησίων 61 & σκαραμαγκά

Τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα τον δολοφόνησε ο χρυσαυγίτης Ρουπακιάς και το μαχαίρι το κρατάνε πολλοί και για πολύ καιρό τώρα:

· τα τάγματα θανάτου της χρυσής αυγής και κάθε λογής εθνικιστικές συμμορίες, που τραμπουκίζουν, τρομοκρατούν και βασανίζουν καθημερινά μετανάστες. Φτάνοντας μέχρι τη δολοφονία του Σαχτζάτ Λουκμάν τον περασμένο Ιανουάριο στα Πετράλωνα. Από τις 281 επιθέσεις που έχουν γίνει γνωστές μέσα στον τελευταίο 1,5 χρόνο, τα 2/3 έγιναν στον Αγ. Παντελεήμονα – Αττική – Αχαρνών – ιστορικό κέντρο.

· το σύγχρονο ολοκληρωτικό καθεστώς που χρησιμοποιεί τους φασίστες ως κατασταλτικό δεκανίκι για τις βρωμοδουλειές του και φόβητρο για τους καταπιεσμένους. Τους «καταστέλλει» φαινομενικά, ώστε να πείσει για τη «δημοκρατικότητά του».

· η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη που βασανίζουν και διαπομπεύουν μετανάστες, ρομά, αντιφασίστες, αναρχικούς, οροθετικές γυναίκες, ομοφυλόφιλους – ομοφιλόφιλες, διεμφυλικά άτομα, «περιθωριακούς», συλληφθέντες για ένοπλη δράση, τσακίζουν διαδηλωτές, επιστρατεύουν απεργούς και σφραγίζουν καταλήψεις.

· τα ΜΜΕ που πούλαγαν ρατσισμό, μισαλλοδοξία, λαϊφστάιλ ναζισμό και τη φασιστική πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης και τώρα κραυγάζουν υποκριτικό αντιφασισμό.

· οι 440.894 που ψήφισαν τα νεοχιτλερικά μαντρόσκυλα, τους έβγαλαν τα φίμωτρα και τα ξαμόλησαν στο κυνήγι του αίματος.

· οι «σιωπηλοί» αυτής της κοινωνίας, μουγκοί μπροστά στο κτήνος που δολοφονεί και βασανίζει στους δρόμους, στα αστυνομικά τμήματα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ήμασταν και θα συνεχίσουμε να είμαστε το ένα «άκρο».

Αυτό της ελευθερίας, της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ζωής

Ενάντια στην οικονομική, πολιτική, δικαστική, στρατιωτική, στρατιωτική, θρησκευτική, δημοσιογραφική εξουσία

και όλο το συρφετό που έθρεψε τα νεοναζιστικά ζόμπι

ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Μία, δέκα, εκατό φορές θα τον τσακίζουμε. Πάντα θα τον τσακίζουμε.

Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας

Στη συγκεκριμένη ανάρτηση δε θα μιλήσουμε για προσεγγίσεις και θέσεις σχετικά με τον φασισμό και τον αντιφασισμό. Η τραγικότητα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από φασίστες κάνει το μυαλό να μουδιάζει, τα μάτια να βουρκώνουν, τον κόμπο στο λαιμό να σε πνίγει σα θηλιά. Αμηχανία και οργή, πόνος και μίσος.
Παύλος Φύσσας, 34 ετών, χιπ χόπερ, αντιφασίστας, δολοφονημένος το βράδυ της Τρίτης 17/9 από φασίστες στο Κερατσίνι. Από εργατική οικογένεια. Δούλευε παλιότερα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, όταν είχε ακόμα δουλειά. Για κάποιον καιρό είχε φύγει σε νησί αναζητώντας βιοποριστικές λύσεις και είχε επιστρέψει ξανά. Παλιότερα ήταν στους ΑΝΤΑΡΤΑ, χιπ χοπ από την αντίστοιχη μουσική σκηνή του Περάματος, με βαθιά πολιτικό στίχο και άποψη. Πλέον δημιουργούσε σε ατομικό επίπεδο με το ψευδώνυμο Killah P διατηρώντας ατόφια την πολιτικότητα, την αντισυστημικότητα και τον αντιφασισμό που τον διέκρινε.
Ο Παύλος έπινε καφέ μαζί με την φίλη του και έναν ακόμα φίλο του σε καφετέρια της Αμφιάλης. Διαπληκτίστηκε λεκτικά με φασιστοειδές, το οποίο ζήτησε προφανώς τηλεφωνικά ενίσχυση από τους ομοϊδεάτες του στα τάγματα εφόδου και στις ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής. Ο φίλος του Παύλου ειδοποίησε τηλεφωνικά αντιφασίστες της περιοχής ότι έχουν διένεξη με χρυσαυγίτες, χωρίς αρχικά να ζητήσει συνδρομή και λίγα λεπτά αργότερα τηλεφώνησε ξανά και είπε ότι τα πραγμάτα έχουν δυσκολέψει και ότι τους την έχουν στημένη και ζήτησε στήριξη. Πριν προλάβει να φτάσει κανείς ο Παύλος ήταν μαχαιρωμένος στο έδαφος. Είχαν πάει να πάρουν τα μηχανάκια τους από το σημείο που τα είχαν παρκάρει στην Τσαλδάρη και δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από ομάδα φασιστών. Άλλοι πεζοί, άλλοι με μηχανές και ένα αυτοκίνητο που μπήκε ανάποδα στον κεντρικό δρόμο της Τσαλδάρη, από το οποίο βγήκε ο φασίστας που τον μαχαίρωσε. Ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν λίγα μέτρα από το σημείο δεν επενέβη παρά μόνο όταν η ομάδα διασκορπίστηκε στα γύρω στενά και συνέλαβε τον μαχαιροβγάλτη καθ’ υπόδειξη του αιμόφυρτου Παύλου. Πολύς κόσμος της περιοχής προσέτρεξε στο σημείο της δολοφονίας με την πληροφορία της φονικής επίθεσης. Και βέβαια το ασθενοφόρο έκανε αιώνες να εμφανιστεί.
Η γνωστή συμμορία των ανθρωποειδών θα αρνηθεί για μια ακόμη φορά να πάρει την ευθύνη για τις μισανθρωπικές της αιματηρές ασκήσεις. Τα καθεστωτικά μέσα θα περιμένουν τις «πραγματογνωμοσύνες». Οι μπάτσοι και οι υπουργοί θα μηχανευτούν κάθε εκδοχή μητροπολιτικής βίας για να συγκαλύψουν το προφανές. Οι δημοκράτες θα διαπραγματεύονται το δικαίωμα των θυμάτων να διαμαρτύρονται και των δολοφόνων να διαπράττουν δολοφονίες. Τα φίδια θα κουρνιάσουν και πάλι στις τρύπες τους με εκείνο το συριστικό τους χαμόγελο μέχρι να ξαναχτυπήσουν. Εμφύλιος πόλεμος…
Σήμερα το απόγευμα, Τετάρτη 18/9, στις 6.00μμ, καλείται συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας, Π. Τσαλδάρη 60, στην Αμφιάλη (Κερατσίνι). Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ

Αναδημοσίευση από το blog του “Ρεσάλτο”

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

Από τις 4 Ιουνίου, ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας απαιτώντας την παύση της παρατεταμένης προφυλάκισής του αφού έκλεισε πλέον 2,5 χρόνια φυλακισμένος χωρίς να έχει ακόμα καταδικαστεί για κάποια υπόθεση. Από τις 17/6 μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται στο δωμάτιο-κελί του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, φρουρούμενος από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Ο Κ. Σακκάς συνελήφθη με οπλισμό τον Δεκέμβρη του 2010, στο πλαίσιο μιας ακόμα θεαματικής επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής σε διάφορα σημεία της Αθήνας και της Κρήτης με ΕΚΑΜίτες, εισβολές σε σπίτια και απαγωγές αναρχικών, δημοσιεύσεις φωτογραφιών και διοχέτευση σεναρίων επί σεναρίων στα κοράκια των ΜΜΕ. Αποτέλεσμα του mega project ήταν 6 συλλήψεις που μετατράπηκαν σε προφυλακίσεις με κατηγορία για ένταξη σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση» και διακεκριμένη οπλοκατοχή. Τέσσερις μήνες μετά, η δικογραφία άλλαξε και από τότε κατηγορείται για συμμετοχή στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς μολονότι δεν παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία. Πριν τη λήξη όμως, της 18μηνης προφυλάκισης η κράτησή του παρατάθηκε και πάλι για 12 μήνες κατηγορούμενος για μια σειρά ενεργειών της Σ.Π.Φ. Αυτή τη φορά η γελοιότητα των διωκτικών-δικαστικών μηχανισμών έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε στη δικογραφία ο Σακκάς να μην αναφέρεται ούτε ονομαστικά σε κάποια δράση της οργάνωσης.

Ο Κώστας Σακκάς δεν αρνήθηκε την πολιτική του ταυτότητα ή το γεγονός της σύλληψής του με οπλισμό. Αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς στην οποία αυθαίρετα τον εντάσσουν, πράγμα που αρνείται άλλωστε και η ίδια η οργάνωση. Στην περίπτωση του συντρόφου το κράτος επιδιώκει την εξόντωσή του προς παραδειγματισμό όσων βρίσκονται έξω από τα τείχη, όσων αντιστέκονται ξεφεύγοντας από τα όρια της απλής διαμαρτυρίας.

Είναι πασιφανές ότι η πρακτική των τεμαχισμένων δικογραφιών και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις σε ήδη φυλακισμένους συντρόφους γίνεται προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή αποφυλάκιση υπόδικων, ιδίως όταν αυτοί υπερασπίζονται την αναρχική και ανατρεπτική τους δράση. Πρακτική βέβαια που χρόνια τώρα εφαρμόζεται σιωπηρά όσο και απρόσκοπτα σε κομμάτι του γενικού πληθυσμού των κρατουμένων.

Οι φαινομενικές «αυθαιρεσίες» του κράτους και η επαναλαμβανόμενη και σε κάθε πεδίο επέμβαση των λειτουργών του, συμπεριλαμβανομένων αυτών της αστικής δικαιοσύνης και των αστυνομικών μηχανισμών, προκειμένου όχι μόνο να επιβάλουν το νόμο αλλά και να τον παραβιάσουν δεν αποτελεί μόνο νομική ή συνταγματική εκτροπή. Ο νόμος άλλωστε, και κυρίως ο τρόπος που εφαρμόζεται δια της επιβολής ή της συναίνεσης, είναι μια δυναμική διαδικασία, απότοκος των κοινωνικών και ταξικών συσχετισμών και μεταβολών.

Σήμερα, από πλευράς της κυριαρχίας κάθε προσπάθεια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης ως μέθοδος διατήρησης των «ισορροπιών», δηλαδή διατήρησης της υπάρχουσας κοινωνικής και ταξικής διαστρωμάτωσης έχει εγκαταλειφτεί. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί αποτυπώνεται εν μέρει με τους αλλεπάλληλους βιασμούς που υφίστανται οι καταπιεσμένοι οι οποίοι καλούνται να τους αποδεχθούν ως «θυσίες» με πρόσχημα την έξοδο από την κρίση.

Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι επιστρατεύεις απεργών, οι χιλιάδες απολύσεις, τα χαράτσια, η κατάργηση της μετενέργειας και η γενικότερη υποτίμηση της εργασίας δεν είναι κυβερνητική αυθαιρεσία. Οι άνευ προηγουμένου επιθέσεις και οι συλλήψεις στις διαδηλώσεις, ο «Ξένιος Δίας» και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι ξυλοδαρμοί κρατουμένων στις φυλακές από τα ΕΚΑΜ, η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών με τις ευλογίες της επιστήμης (ΚΕΕΛΠΝΟ), η καταστολή εις βάρος των κατοίκων που αγωνίζονται στις Σκουριές προς χάριν μιας επένδυσης κι άλλα τόσα παραδείγματα κρατικής βαρβαρότητας δεν είναι απλώς μια μελανή σελίδα της δημοκρατίας. Είναι η μία όψη του καπιταλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, του τρόπου που σήμερα, εν μέσω κρίσης, αναδιατάσσεται και ανασυντάσσεται προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αναταράξεις. Διασπείροντας ταυτόχρονα, το αίσθημα του φόβου, της ματαίωσης και της ενοχής και προσφεύγοντας κάθε τόσο στον κοινωνικό αυτοματισμό προκειμένου η οργή να εκτονώνεται μεταξύ των από κάτω.

Έτσι, οι «δικαστικές αυθαιρεσίες» που υφίσταται ο αναρχικός Κώστας Σακκάς –όπως και ο Γερ. Τσάκαλος, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στη ΣΠΦ και βρίσκεται στο ίδιο καθεστώς– οι εύκολες «προληπτικού τύπου» προφυλακίσεις και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις συνιστούν κομμάτι αυτή της κατάστασης. Η επιμονή των δικαστικών αρχών να επιτείνουν με κάθε τρόπο, ακόμη και χωρίς στοιχεία, την κράτηση του Σακκά δεν είναι παρά ένα μήνυμα προς όλους εμάς και προς κάθε ζωντανό και εξεγερμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας που περνά από την διαμαρτυρία και την αντίσταση, στην έμπρακτη ρήξη με τις αξίες, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς αυτού του συστήματος. Από τις δικαστικές ακροβασίες μέχρι τις φωτογραφίες συλληφθέντων με μελανιασμένα πρόσωπα και τις διώξεις βάσει DNA το μήνυμα είναι κοινό και αφορά μια ηχηρή υπενθύμιση ότι όποιος τολμά να αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας θα εξοντώνεται, θα απομονώνεται, θα φυλακίζεται και θα δίνεται βορρά στην προπαγάνδα των media προκειμένου να αποπολιτικοποιήσουν την ουσία και τα νοήματα του αγώνα.

Η απεργία πείνας του Κ. Σακκά δεν είναι κάποιο είδος παράκλησης, αλλά η ύστατη ίσως προσπάθεια του φυλακισμένου να χρησιμοποιήσει το σώμα του ως όπλο και μέσο διεκδίκησης. Η απεργία πείνας με όλο τον κίνδυνο που εμπεριέχει δεν είναι άρνηση της ζωής, αλλά αποφασιστική διεκδίκηση της, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που όταν κανείς αγωνίζεται για την ελευθερία βρίσκεται να ρισκάρει την ίδια του την ελευθερία. Μα πάνω από όλα η απεργία του συντρόφου δεν είναι απλά μια ατομική επιλογή αγώνα, αλλά μια αμφίδρομη διαδικασία η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την αλληλεγγύη και την έμπρακτη στήριξη που θα έχει. Όσο δύσκολη κι αν είναι η συγκυρία μέσα στην οποία διεξάγεται, άλλο τόσο πεισμωμένος πρέπει να είναι ο αγώνας από τη μεριά μας. Τη μεριά των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων, όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων που δε σκύβουν το κεφάλι, αλλά επιμένουν και αντιστέκονται. Να γίνουμε η φωνή του Κώστα Σακκά έξω από τη φυλακή διεκδικώντας την απελευθέρωση του και συνεχίζοντας τον αγώνα του ενάντια στο καθεστώς, που επιτείνει έναν κόσμο καθολικής εκμετάλλευσης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ,
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 11.30

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Tags: Κείμενα Κατάληψης

Αφίσα – κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Κ. Σακκα απο την ομάδα "Αναρχικοί – ες απο τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά"

Tags: Αναρχικές/οί από τα δυτικά

Tags: Αφίσες Κατάληψης

Tags: Χορός της Καρμανιόλας

Ανακοίνωση απεργίας πείνας του Κώστα Σακκά

Στις 4/12/10 συλλαμβάνομαι μαζί με τον σύντροφο Αλέξανδρο Μητρούσια στη Νέα Σμύρνη εξερχόμενος από ενοικιαζόμενη αποθήκη, στο εσωτερικό της οποίας βρίσκεται οπλισμός.
Έχω παραδεχτεί από την πρώτη στιγμή τη σχέση μου με τον χώρο αυτό, όπως επίσης και με τα όπλα που βρέθηκαν. Έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή ότι είμαι αναρχικός και ότι η παρουσία μου στον συγκεκριμένο χώρο σχετίζεται με την πολιτική μου ταυτότητα και τις επιλογές που αυτή συνεπάγεται.
Στις 7/12/10 οδηγούμαι στην αρμόδια ανακρίτρια και προφυλακίζομαι με την κατηγορία της συμμετοχής σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση και για διακεκριμένη οπλοκατοχή.
Στις 12/4/11 και ενώ είμαι ήδη πάνω από τέσσερις μήνες κρατούμενος στις φυλακές Ναυπλίου, καλούμαι εκ νέου από τους ανακριτές Μπαλτά, Μόκκα και χωρίς να έχει προκύψει κανένα καινούργιο στοιχείο, χωρίς να έχει υπάρξει καν εξέλιξη κάποιας έρευνας, προφυλακίζομαι για συμμετοχή στην ε.ο. ΣΠΦ. Αυτό έγινε προφανώς αντιλαμβανόμενοι οι κύριοι ανακριτές πως δεν θα μπορούσε να σταθεί σε μία δικαστική αίθουσα η κατηγορία της συμμετοχής σε μία οργάνωση η οποία στο ενεργητικό της δεν έχει καμία δράση, στην κατοχή των μελών της δεν υπάρχουν βόμβες, προκηρύξεις, χρησιμοποιημένα όπλα, μία οργάνωση που δεν έχει ούτε καν όνομα.
Έχω ξεκαθαρίσει στο παρελθόν – όπως και η ίδια η ε.ο. ΣΠΦ από τη μεριά της – πως δεν είμαι μέλος της εν λόγω οργάνωσης. Δεν το έκανα για να αποφύγω την εκδικητική, κατασταλτική οδύσσεια που επιφυλάσσει η αστική δικαιοσύνη σε όποιον κατηγορείται ως μέλος της, αλλά πολύ απλά γιατί έτσι είναι. Όφειλα να το ξεκαθαρίσω για την αληθή ιστορική καταγραφή. Τόσο για μένα τον ίδιο, όσο και για την ε.ο. ΣΠΦ.
Η αρχική κατηγορία της ένταξης σε άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση που αποδόθηκε τόσο σε μένα και τους δύο συντρόφους μου (Μητρούσια, Καραγιαννίδη) όσο και στα υπόλοιπα άτομα που συνελήφθησαν στην ίδια επιχείρηση – παρόλο που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση – αποτέλεσε κορύφωση των πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετήθηκαν από τη ΔΑΕΕΒ εκείνη την περίοδο για λογαριασμό του τότε υπουργού δημοσίας τάξης Χρήστου Παπουτσή, που επιθυμούσε – όπως όλοι οι ομόλογοι του άλλωστε – πάση θυσία την εξάρθρωση τρομοκρατικής οργάνωσης επί των ημερών του. Είναι γνωστό, πως ο εν λόγω υπουργός είχε άμεση εποπτεία της επιχείρησης και μάλιστα αξιολόγησε ο ίδιος τα δεδομένα που του μετέφερε η αντιτρομοκρατική και τέλος έδωσε την εντολή να γίνουν οι συλλήψεις. Όποιος παρακολουθούσε τα καθεστωτικά μέσα εκείνες τις μέρες θα θυμάται τα σενάρια και τις εκτιμήσεις διάφορων δημοσιογραφικών παπαγάλων για το ποιας οργάνωσης μέλη μπορεί να είμαστε, τι σκοπεύαμε να κάνουμε κλπ τα οποία προφανώς τροφοδοτούσε η ΔΑΕΕΒ, μέχρι φυσικά να βγουν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων και να το βουλώσουν… Αργότερα ο κύριος Παπουτσής, στην προσπάθεια του να απολογηθεί για το φιάσκο, δίνοντας συνέντευξη σε γνωστό περιοδικό δήλωσε πως τον "κοροΐδεψε η αντιτρομοκρατική υπηρεσία"(!).
Στις 6/4 του '12, υπόδικος ακόμα και πλησιάζοντας στη λήξη του 18μηνου (μέγιστο όριο κράτησης βάση του νόμου), προφυλακίζομαι εκ νέου για τη διάπραξη 160 εμπρηστικών και βομβιστικών ενεργειών, την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η οργάνωση ΣΠΦ. Χαρακτηριστικό είναι πως στη συγκεκριμένη δικογραφία, όχι μόνο δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο εις βάρος μου – δεν μπήκαν καν στον κόπο να κατασκευάσουν αυτή τη φορά – αλλά δεν γίνεται και κάποια αναφορά στο άτομο μου, παρά μόνο στην επίδοση του κατηγορητηρίου. Είναι μία δικογραφία που χωρίς υπερβολή θα μπορούσε με την λογική που χαρακτηρίζει τους εγκάθετους ανακριτές Μπαλτά – Μόκκα, να επιδοθεί στον καθένα. Είναι επίσης χαρακτηριστικό και έκδηλο της σκοπιμότητας αυτής της δίωξης πως οι κύριοι ανακριτές είχαν στα χέρια τους την συγκεκριμένη δικογραφία από την πρώτη στιγμή της σύλληψης μου, γεγονός που τους υποχρέωνε – βάση του νόμου πάντα – να μου επιδοθεί μαζί με την πρώτη δικογραφία. Δηλαδή με λίγα λόγια οι κύριοι αυτοί με προφυλάκισαν με την κατηγορία της ένταξης στην ίδια οργάνωση δύο φορές διαδοχικά(!).
Σήμερα, όντας υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή (διακεκριμένη οπλοκατοχή διευκρινιστικά και μόνο σημαίνει πως τα όπλα που κατέχει κάποιος, προορίζονται είτε για εμπόριο, είτε για τροφοδότηση τρομοκρατικής οργάνωσης, κάτι το οποίο ούτε προκύπτει, ούτε το αποδέχομαι), οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν εμένα επειδή τον παραβίασα, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους – το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες – αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να με κρατήσουν ακόμα έξι μήνες όμηρο.
Ουσιαστικά, οι εξοντωτικές προφυλακίσεις που επιβάλουν μία παρατεταμένη συνθήκη αιχμαλωσίας, αποτελεί αντιστάθμισμα για τα σαθρά και πρόχειρα μαγειρεμένα κατηγορητήρια, τα οποία ότι και να κάνουν, αδυνατούν να αποτρέψουν το "ξεφούσκωμα" τους στις δικαστικές αίθουσες παρά το ειδικό καθεστώς που τις χαρακτηρίζει (από κάθε άποψη). Όποιος έχει περάσει απ' αυτές έστω και για λίγο, το γνωρίζει αυτό πολύ καλά.
Είναι ξεκάθαρη πλέον η τακτική τους και προδίδει την εκδικητική τους σκοπιμότητα. Ναι είναι αλήθεια, το κράτος εκδικείται τους πολιτικούς του αντιπάλους. Τους εκδικείται αλλά ποτέ δεν τους αναγνωρίζει. Ποτέ δεν το έκανε άλλωστε. Πράκτορες και προδότες τότε, τρομοκράτες και εχθρός της κοινωνίας τώρα.
Είναι γεγονός πως το πολιτικό σύστημα, διανύει μεταπολιτευτικά την κρισιμότερη και ασταθέστερη περίοδο, εξαιτίας των εγχώριων συνεπειών της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης. Είναι επίσης γεγονός πως η καταστολή και γενικά η αυταρχική στάση του κράτους, είναι το "τελευταίο χαρτί" που έχει στα χέρια του, προκειμένου να διασφαλίσει την υποτελή κοινωνική ειρήνη και το να αποτρέψει, η γενικευμένη αντίδραση να εκφραστεί με οργανωμένες και ουσιαστικότερες εξεγερτικές μορφές.
Ο ίδιος ο υπουργός οικονομικών έχει ομολογήσει πως πρώτη φορά καλείται κυβέρνηση να εφαρμόσει τόσο ακραία μέτρα σε περίοδο ειρήνης.
Οι νόμοι οι οποίοι ανέκαθεν εκφράζανε τη βούληση των ισχυρών, σήμερα δεν αρκούν για τους πολιτικούς εκπροσώπους του συστήματος μπροστά σ' αυτά που καλούνται να διεκπεραιώσουν υπηρετώντας το.
Έχοντας την άποψη και την θέση πως ο δρόμος για την ατομική – συλλογική ελευθερία είναι γεμάτος από αγώνα και αντίσταση, αποφάσισα από την Τρίτη 4/6, να προχωρήσω σε απεργία πείνας· ημερομηνία που με το ισχύον νομικό καθεστώς, λήγει το μέγιστο όριο προφυλάκισης μου. Διευκρινίζω πως για μένα η επιλογή του να προχωρήσω σε απεργία πείνας, δεν αποτελεί κίνηση απελπισίας, αλλά επιλογή συνέχισης του αγώνα. Ενός αγώνα που δίνουμε από την πρώτη στιγμή της αιχμαλωσίας μας εγώ και οι σύντροφοί μου, αντιστεκόμενοι σε μία δίχως προηγούμενο εκδικητική αντιμετώπιση από τους δικαστικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποφάσισαν για την περίπτωση μας να κάνουν ένα διάλειμμα από τα εισπρακτικά τους καθήκοντα, προκειμένου να υπερασπιστούν την κοινωνία από τους υποτιθέμενους εχθρούς της και τους νόμους από τους παραβάτες τους. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί και οι ίδιοι άνθρωποι πίσω απ' αυτούς, που αποτελούν τους φυσικούς αυτουργούς της νομιμότητας των επιστρατεύσεων των απεργών, των χιλιάδων πλειστηριασμών και αστέγων, της κατάργησης των εργασιακών διεκδικήσεων, των απολυμένων, της κατάργησης των κοινωνικών παροχών, των χιλιάδων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, των εκατοντάδων αυτόχειρων κάθε χρόνο που βάζουν τέλος στη ζωή τους επειδή αδυνατούν να ανταπεξέλθουν αξιοπρεπώς, της νομιμότητας των στοιβαγμένων ανθρώπων σε στρατόπεδα χαρακτηρίζοντας τους ως λαθραίους. Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης…
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.
Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου…
Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.

 
    "Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές(…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ' το απλό γεγονός της αναπνοής".
                                                 
                                             
                                                 Πάμπλο Νερούντα

 Σακκάς Κώστας                                                                   
 Α' πτέρυγα Κορυδαλλού