Athens, Greece: Green Nemesis Act 3

“On October 28, we made a double hit in the area of ​​Zografou, burning a truck / refrigerator for meat transportation, with an incendiary mechanism. We also attacked a hunter’s car by breaking and burning gasoline in its interior. We also take responsibility for the Green Nemesis Act 3.
We indiscriminately attack what contributes to the incarceration, abuse and misery of animals. Whether this is a cosmetic showcase or a butcher, etc.

ANTHROPOCENTRISM

People from the very old age used the animals for their benefit. With the development of technology and its means, the exploitation of animals grew, while the value of life was undermined. Anthropocentrism is the one that leads millions of animals to death in order to become food, and not only. Workshops full of experimental animals. Also people still use animals for their own fun.

The attitude of the human species has made him think he is more important than nature and any other animal, constantly looking at how he can profit from the destruction, plundering, domestication and death of animals and land. In this value system, animals, at best, are objects of use and pleasure in the sense that they have complete control as if they were private property. That’s why we are not surprised when citizens, the media and society in general become outraged at the sight of a broken butcher shop or a burned car that belongs to a hunter while applauding themselves at festivals and celebrations where animals are systematically tortured, humilliated and killed for fun or very simple for ‘traditions’. With the same logic, they all do not care that the food that fills the supermarket refrigerators and shelves comes from an endless martyrdom of trapped animals in farms and factories, animals that are being fed with antibiotics and other drugs growing up in wretched conditions to get the desired weight and size in a minimum amount of time. We all see pets being sold in stores simply to meet the needs of some people to feel that they belong to them, or to please the impulsive desire by bringing them as babies as they fill the void of nonexistence and loneliness their. We also do not see any of these people going out of hand when others are poisoning, banging, stabbing, killing and torturing stray dogs and cats. For this, and for many other reasons, we still choose to attack those responsible and give them back a little taste, not only by burning property and structures, or by sabotaging consumer goods and commercial flow, but also, why not, by attack them too.

VEGANISM AND ANARCHY

Veganism itself is reformism and is not about either releasing animals or harming any industry. Antispecism, in our opinion, is part of the wider anarchy and anti-fascism that in the country where we live and act is not very understandable. Everyone who respects life and freedom knows very well what needs to be done and that’s why we are not here to point the finger to anyone. It’s a personal choice and nothing more. Veganism has now evolved through modern industry into a lifestyle culture that supposedly flushes the conscience, highly pacifist and only legitimate the economical damage. Millions of animals remain in the cages waiting for death, at best, in industries and farms that use Nazi tactics like in Auschwitz. All of this is simply a theory and when a theory can not go into practice it is nothing more than a ‘philosophy’. With Green Nemesis, we targeted products that have been produced with animals or owned by companies that exploit animals for the production of others, yet another criterion is that they are a basic necessity for the Christmas table. Through this action we do not have the illusion that we will close the companies or stop the animal suffering but we wanted to make a small financial loss to the giant companies.

THE STRUGGLE FOR TOTAL LIBERATION IS NOT CLASSIST

The encroachment and exploitation of animals is not only supported by industry and capitalism but also by ordinary people of every class – poor, workers, middle and rich –
That’s why we do not discriminate between big companies or small neighborhood shops as they are all part of the same system. With the same rage and will we will break a little butcher’s shop, and with the same anger and will we will burn the premises of a large company or put a bullet on the heads of those responsible for these ‘jobs’.
We support any form of attack with every consistency against those who torture and profit at the expense of animals in every way, and we are not only able to do material damage. We are also not only able to attack workplaces, shops, or means used to farm animals, but we support every form of attack on their homes and on any private property.

-We have been tired of ‘symbolic’ actions that are aimed at harming none or with sabotage without impact, or actions made to clean the consciousness and wearing the medal, as long as the culprits live a peaceful life without fear.

-We have been tired of activism and how much with the activist mindset that wants to be friendly to everyone without emotionally harming anyone, convincing everyone that he is just and saves animals and earth without anyone dirty his hands and risk his safety.

-We are tired now with the pacifist mindset and those who are freaked out with what we say and with what we do because we are promoting attacks on people by all means. Having a vegan lifestyle and propagating it will do something usefull? We know and we are sure that the exploitation of animals and the destruction of the environment will not stop, but at least we will return them a little from the martyrdom they cause. The only thing we are sure of is that we will not remain silent.

GREEN AND BLACK ARSONISTS”

(Source: directaction.info)

Atenas, Grecia: Némesis Verde Acto 3o

“El 28 de octubre, golpeamos por dos veces en el área de Zografou, quemando un camión/refrigerador para el transporte de carne, con un artefacto incendiario. También atacamos el automóvil de un cazador rompiendo la ventana y quemando gasolina en su interior. También asumimos la responsabilidad del Némesis Verde Acto 3.

Atacamos indiscriminadamente a todo lo que contribuye al encarcelamiento, el abuso y la miseria de los animales. Ya sea un escaparate cosmético o una carnicería, etc.

ANTROPOCENTRISMO

Las personas desde tiempos antiguos usaban los animales para su beneficio. Con el desarrollo de la tecnología y sus medios, la explotación de los animales creció, mientras que el valor de la vida se vio socavado. El antropocentrismo es el que lleva a millones de animales a la muerte para convertirse en alimento, y no solo. Laboratorios llenos de animales para experimentación. También las personas todavía usan animales para su propia diversión.

La mentalidad de la raza humana ha hecho creer que es más importante que la naturaleza y cualquier otro animal, constantemente buscando cómo obtener beneficio de la destrucción, el saqueo, la domesticación y la muerte de los animales y la tierra. En este sistema de valores, los animales, en el mejor de los casos, son objetos de uso y placer en el sentido de que tienen el control completo como si fueran propiedad privada. Por eso no nos sorprende cuando los ciudadanos, los medios de comunicación y, en general, a toda la sociedad están furiosos ante la visión de una carnicería reventada o un coche en llamas que pertenece a un cazador, mientras aplauden fiestas y celebraciones, donde sistemáticamente son torturados, humillados y asesinados animales por diversión o simplemente por que es la “tradicion”. De la misma manera, no les importa que la comida que llena los refrigeradores y los estantes de los supermercados proviene de un tormento sin fin a los animales enjaulados en granjas y fábricas, los animales alimentados de forma compulsiva con antibióticos y otros fármacos creciendo en condiciones miserables para obtener el peso y el tamaño deseados en un tiempo mínimo. Todos vemos los animales domésticos que se venden en tiendas simplemente para satisfacer las necesidades de algunas personas a sentir que algo pertenece a ellos, o para complacer el deseo impulsivo llevándolos como si fueran bebés, ya que llenaba el vacío de la nada y la soledad ellos. Tampoco vemos en ninguna parte que estos ciudadanos monten en cólera cuando se envenena, apalea, apuñala, mata y tortura a los perros y gatos callejeros. Por estas y otras muchas razones optamos por atacar a los responsables y devolver un poco del daño, no sólo quemando sus propiedades y estructuras o por el sabotaje de bienes de consumo y el flujo comercial, si no que, por qué no, atacando su propia integridad física.

VEGANISMO Y ANARQUIA

El veganismo por si sólo es reformismo y no se trata de liberar animales o dañar ninguna industria. El antiespecismo en nuestra opinión, es parte de la anarquía y del antifascismo, en el país que vivimos y actuamos esto no se entiende en particular. Todo el mundo que respeta la vida y la libertad sabe muy bien que es lo que hay que hacer y es por eso que no estamos aquí para señalar con el dedo a nadie. Es una elección personal y nada más. El veganismo ha evolucionado a través de la industria moderna a un estilo de vida cultural que supuestamente lava la conciencia, altamente pacifista y legítima sólo el daño económico. Millones de animales permanecen en las jaulas esperando la muerte, en el mejor de los casos, en industrias y granjas que usan tácticas nazis como en Auschwitz. Todo esto es simplemente teoría y cuando una teoría no puede ponerse en práctica, no es más que una “filosofía”.La acción del Némesis Verde tuvo como objetivo productos que son derivados de animales o pertenecen a las empresas que explotan a los animales para producir otros productos. pero otro criterio es que estos productos son de una necesidad clave para la mesa navideña. Con esta acción no tenemos la ilusión de que cerraremos las empresas o detendremos el martirio de los animales, pero queríamos hacer una pequeña pérdida financiera a las compañías gigantes.

LA LUCHA POR LA LIBERACION TOTAL NO ES CLASISTA

La usurpación y explotación de los animales no solo está respaldada por la industria y el capitalismo, sino también por gente común de todas las clases: pobres, trabajadores, clase media y ricos.
Es por eso que no discriminamos entre las grandes empresas o pequeñas tiendas de barrio, ya que todas son parte del mismo sistema. Con la misma rabia y deseo se reventará a una carnicería de barrio, y con la misma rabia y el deseo se quemarán las instalaciones de una gran empresa o se le meterá una bala en la cabeza a los responsables de estos “puestos de trabajo”.
Apoyamos cualquier forma de ataque con toda consistencia contra quienes torturan y se benefician a costa de los animales en todos los sentidos, y no hablamos solo de provocar daños materiales. Además, no solo podemos atacar los lugares de trabajo, las tiendas o los medios utilizados para los animales de granja, sino que apoyamos cualquier forma de ataque en sus hogares y en cualquier propiedad privada.

-Estamos cansados ​​con las acciones “simbólicas” dirigidas no hacer daño a nadie o del sabotaje sin ningún efecto, o las acciones de lavado de conciencia para colgarse la medalla mientras los culpables viven una vida tranquila y sin miedo.

-Estamos cansados del activismo y la mentalidad activista que quiere ser amable con todo el mundo sin lesionar a nadie ni herir sentimientos, convenciendo a todo el mundo de que tiene la razón y salvar a los animales y la tierra sin que nadie se ensucie las manos y con seguridad.

-Estamos cansados ​​con la actitud pacifista y los que se indignan por lo que decimos y lo que hacemos, porque estamos promoviendo ataques contra personas por todos los medios disponibles. ¿Se cree que tener un estilo de vida de vida vegano y propagarlo servirá de algo? Sabemos y estamos seguros de que la explotación de los animales y la destrucción del medio ambiente no se detendrá, pero al menos los devolveremos un poco del martirio que causan. De lo único que estamos seguros es de que no permaneceremos en silencio.”

INCENDIARIXS VERDINEGRXS.

(Fuente: frentedeliberacionanimal.net)

Αθήνα: Ανάληψη ευθύνης για σπασιματική σε γουναράδικο

Ξημερώματα Κυριακής 8ης Απριλίου, την ώρα της «ανάστασης του θεανθρώπου», επισκεφθήκαμε κατάστημα με γούνες και δέρμα στην οδό Ζωοδόχου Πηγής στη Νεάπολη. Πάνω στις τζαμαρίες του εκφράσαμε την άκρατη συμπάθεια που μας διακατέχει για το πρόσωπο και το επάγγελμα των ιδιοκτητών του.

Καθημερινά, χιλιάδες μη ανθρώπινα ζώα γεννιούνται και μεγαλώνουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας, με μονο «προορισμό» την αξιοποίησή τους ως εμπόρευμα από την ανθρωπότητα. Χιλιάδες μη ανθρώπινα άτομα ζουν την κόλαση της απομύζησης των σωμάτων τους. Τροφή. Γούνες. Πειράματα. Βιασμοί. Όλα τα παραπάνω δε μας σοκάρουν. Αντιθέτως, μας θυμίζουν πως κάθε στιγμή που περνά είναι εμποτισμένη με πόνο, θάνατο και εγκλεισμό. Μας θυμίζουν πως κάθε στιγμή που περνά οφείλει να είναι και μια στιγμή πολεμου εναντια σ’ αυτόν τον εξουσιαστικό κόσμο του εμπορεύματος, του θεάματος, του κεφαλαίου και της επιβολής.

Η δράση μας αποτελεί μια μικρή συμβολή στον πόλεμο αυτό. Κάθε θρυμματισμένο τζαμι του γουναράδικου ας χαρίσει στους ιδιοκτήτες του ένα ελαφρύτερο πορτοφόλι και μια αφορμή αναστοχασμού πάνω στη μίζερη καθημερινότητά τους και την εκμετάλλευση που εμπορεύονται.

Μέχρι το άδειασμα και το γκρέμισμα
και του τελευταίου κελιού & κλουβιού

Πυρήνας Bill Rodgers
A.L.F.

(Πηγή: mpalothia.net)

[Πάτρα] Συζήτηση – Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Π. Αργυρού + vegan κουζίνα

Συζήτηση – Τηλεφωνική επικοινωνία με τον Π. Αργυρού (Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς) με κεντρικό θέμα την καταστολή, τα πρόσωπά της, τους φορείς της, τη θέση και την αυτοπροστασία μας απέναντί της, αλλά και ό,τι άλλο προκύψει στη ροή της κουβέντας

+ Vegan συλλογική κουζίνα οικονομικής ενίσχυσης για την υπόθεση των 6 ατόμων που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με μπάτσους την 1/3/18

Στον χώρο θα υπάρχουν κείμενα, μπροσούρες, βιβλία τόσο του ίδιου του συντρόφου και της ΣΠΦ όσο και γενικότερα αναρχικού και ανατρεπτικού περιεχομένου

(Πηγή: athens.indymedia)

[Ηνωμένο Βασίλειο]: Απελευθέρωση αρνιού στη μνήμη του Tom Worby

Ανώνυμο σημείωμα

3 Απρίλη, Ηνωμένο Βασίλειο

Απελευθέρωση αρνιού.

“Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα για δράση που δημοσιεύτηκε δυο μέρες πριν απελευθερώσαμε ένα αρνί.

Στη μνήμη του Tom Worby (που σκοτώθηκε από τους κυνηγούς το 1993) και για να δείξουμε στους ανθρώπους ότι η απελευθέρωση των ζώων δεν θα έρθει από μόνη της εκτός αν εμείς δεν λάβουμε δράση.

Πρέπει να λάβουμε δράση από κάπου, πρέπει να λάβουμε δράση με κάποιο τρόπο. Τι καλύτερο μέρος από το εδώ; Τι καλύτερη στιγμή από το τώρα;

Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ζώων.”

(Πηγή : frentedeliberacionanimal.net)

Μετάφραση Traces of Fire

Μπροσουρα: Αντιψυχιατρικη, Κανονικοτητα-Εγκλεισμος-Φαρμακοβιομηχανιες

Η μπροσούρα αυτή αποτελεί σύμπραξη ατομικότητων και  παρουσιάστηκε σε εκδήλωση στην κατάληψη 111.

1] Ιστορικό
2] Ευγονική στον 19ο και 20ο αιώνα
3] Γερμανία-Ναζί
4] Αναγκαστική στείρωση στις ΗΠΑ
5] Σωματικές Θεραπείες-Ασθενείς ως πειραματόζωα
6] Πειράματα κοινωνικής συμπεριφοράς σε ζώα προς όφελος της ψυχιατρικής
7] Εγκλεισμός
8] Κανονικότητα
9] Ψυχιατρική
10] Ψυχοφαρμακολογία-Φαρμακοβιομηχανίες
11] Ψυχοτρόπα
12] Η ιατρική ως θέσφατο-Ιατρογένεση
13] Φαρμακοβιομηχανίες
14] Πειράματα σε ζώα
15] Προταγματικά

 

Μπροσούρα:    ‘Αντιψυχιατρική’. Κανονικότητα|Εγκλεισμός|Φαρμακοβιομηχανίες.

Ατομικότητες ενάντια στην ψυχιατρική

(Πηγή : ragnarok)

Ανάληψη ευθύνης για ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό στην πίσω πλευρά της Ευελπίδων

Πόσες και πόσες φορές διακηρύξαμε περίτρανα πως ”φτάνει”, πως ”δεν πάει άλλο”. Πόσες και πόσες φορές σιχτιρίσαμε για τον ρημαγμένο χρόνο, τα κατακερματισμένα πρωινά, τα καταρρακωμένα βράδια, το υπαρξιακό κενό του 24ώρου, και τον παγετό που αυτό κληροδοτούσε στα μάτια και τη συνείδηση. Πόσες και πόσες φορές ματώσανε τα σώματά μας και κυρίως τα μυαλά μας από την, κατ’ ουσίαν, άνευ όρων παράδοσή μας στον αυτοματισμό της παραγωγής. Απ’ τα σχολικά κάτεργα, τις πανεπιστημιακές νησίδες, τους χώρους εργασίας, ως τα γκρίζα ιδιωτικά κλουβιά που βαφτίσαμε σπίτια, και στα οποία στεγάσαμε κάθε φορά τις γοερές κραυγές μας για το μάταιο της ύπαρξής μας.

Κάθε μέρα και μια παραίτηση, κάθε μέρα κι ένας θάνατος, κάθε ύπνος και βάλσαμο για να συνεχίσουμε ν’ αναπνέουμε, κάθε αϋπνία και υπενθύμιση ότι το μάταιο είναι εκεί, κι εμείς, απογυμνωμένες και αδύναμοι, να δαγκώνουμε τα χείλη μας στη σκέψη των υφαρπαγμένων μας στιγμών.

Πόσες και πόσες φορές τελικά βγάλαμε την οργή και την απελπισία στους δρόμους. Δώσαμε ονόματα στους εχθρούς μας, ντύσαμε με βαρύγδουπα λόγια τις -ιστορικά σημαντικές ίσως- πράξεις μας, και πιστέψαμε στο συλλογικό μας φαντασιακό. Κατακτούσαμε έστω και στιγμιαία τον κλεμμένο χρόνο, χλευάζαμε το εμπόρευμα, φτύναμε την αξία.

Κάθε μας λεπτό και ζωή, κάθε μας ανταρσία και επανασύνδεση με την απολεσθείσα σωματικότητά μας, κάθε μικρή ή μεγάλη μας νίκη και βάλσαμο για να συνεχίσουμε ν’ αναπνέουμε, μα τελικά, τα χέρια που κινούν τα νήματα των σωμάτων μας έστεκαν ακόμα εκεί, αγέρωχα, με διαφορετικά ονόματα ανά ιστορική συγκυρία, μα πάντα ίδια επί της ουσίας. Παραχωρούσαν ένα για να κατακτήσουν δέκα.

Και κάπου εκεί, το μάταιο ξαναχτύπησε την πόρτα, κι εσύ, με πανίσχυρα πλέον αντισώματα, και με την απάθεια να σε κυριεύει, είπες να πεθάνεις. Τιθάσευσες κάθε πάθος, κάθε αξιοπρέπεια, αγόρασες ελπίδα απ’ τα ίδια χέρια που σου έσφιγγαν τον λαιμό, και όταν είδες ότι παρέμεινες ένας άχρηστος κρίκος στην αλυσίδα της παραγωγής, κάπου εκεί τα παράτησες όλα. Κούρνιασες στον μικρό οικιακό σου τάφο. ”Πάνε οι καλές οι μέρες”, είπες. Μα τέτοιες για εμάς δεν υπήρξαν ποτέ. Να τι παρέλειψες: σχεδόν τρεις αιώνες κυριαρχίας του κεφαλαίου, της αστικής δημοκρατίας και της τεχνοβιομηχανικής επέλασης, αλλά και αρκετές χιλιετίες εκμεταλλευτικών και ιεραρχικών οικονομικο-πολιτικών καθεστώτων, πατριαρχίας, και κυνηγιού για την ανάδειξη προνομίων, με ποικίλους ιστορικά τίτλους.

Κάπου εκεί είναι όπου δε βγήκε η εξίσωση, κάπου εκεί χαώθηκε το βάθος της ψυχοσύνθεσής σου. Ήθελες να είσαι με τους προνομιούχους των εξουσιών ή τους μη προνομιούχους αυτού του κόσμου; Μήπως ήθελες απλώς να αυξήσεις ή να διατηρήσεις τα ήδη υπάρχοντα προνόμιά σου; Ή μήπως ήθελες να σπάσουν τα δίπολα προνομιούχων και μη, να καούν στη φωτιά τα κριτήρια των διαχωρισμών αυτών;

Εμείς κάναμε τις επιλογές μας.

Ο κόσμος κινείται αλλεπάλληλα. Κάθε άτομο, κάθε μόριο, κάθε μορφή ζωής. Έτσι κινούμαστε κι εμείς. Εκεί που όλα ρέουν ομαλά, μέσα στο σκοτάδι, παίρνουμε τις αιρετικές και καταραμένες ψυχές μας, και κινούμαστε ανάστροφα στη ροή του χρόνου. Χαλάμε την ησυχία της νύχτας, γεμίζουμε ρωγμές τα τσιμεντένια καταγώγια της επιτήρησης, της τάξης και της ασφάλειας, για μια στιγμή ηδονής, για μια στιγμή ξέφρενης ανάσας στην καθημερινή σήψη. Κάνουμε ό,τι είχαν απαγορεύσει οι γονείς αυτού του κόσμου. Είμαστε τα ”άρρωστα” παιδιά του, που χαίρονται να παίζουν στα σκοτεινά στενά της μητρόπολης και να οργιάζουν με ό,τι έχει απαγορευτεί από τους άρχοντες της ηθικής και του ”σωστού”. Είμαστε ο σπόρος που θα ξεβράσει την άνομη, χωρίς κανόνες και όρια, ζωή, γιατί αυτό θέλουμε, γιατί μπορούμε, και απλά το κάνουμε.

Αβέβαιο το πώς θα κυλήσει η ύπαρξή μας. Χαμένες οντότητες, να πλανόμαστε στην ένταση της στιγμής, καθώς έχουμε κηρύξει τον ασύμμετρό μας πόλεμο στο σήμερα. Aυτό το σήμερα με τους μεγάλους άρχοντες, τους γεμάτους μιζέρια αναρριχώμενους δουλευταράδες, που απλά συντηρούνται και συντηρούν τον χλωμό και ουδέτερο κόσμο που οι πρόγονοί τους επιμελώς ετοίμασαν γι’ αυτούς. Έναν κόσμο εθνών, περηφάνιας και πίστης, έναν κόσμο αντιδιαμετρικό σε κάθε δική μας επιθυμία και διεκδίκηση ζωτικού χώρου. Φώτισαν καλά την εύθραυστη βιτρίνα του, για να θρέψουν στους πάντες προσδοκίες και ελπίδες κάποια στιγμή ν’ αγγίξουν το επίπλαστο μεγαλείο του, την ετερόφωτη λάμψη του. Τον οχύρωσαν με νόμους και κανόνες, φυλακές και δικαστήρια, επιτήρηση και παρακολούθηση, και τσουτσέκια με στολές πού ‘χουν χαραγμένα όλα τα παραπάνω, και παρέχουν την ασφάλεια.

Μα όσο αναπνέουμε εμείς, θα προσπαθούμε κάθε μέρα αυτή η ασφάλεια να βάλλεται. Είμαστε οι σκιές αυτών που υποφέρουν, μα έχουν την ”τρέλα” να ριχτούν αντιμέτωποι σε κάθε εξουσιαστική δομή. Ακόμα κι αν η υλική ήττα μας -ο θάνατος ή η φυλάκισή μας- είναι ένα σενάριο τόσο ρεαλιστικό και πιθανό, δε θέλουμε να δώσουμε κανένα κομμάτι των αγνών και τρυφερών μας συναισθημάτων στον κόσμο της επιβολής και της καταπίεσης. Γι’ αυτό ετοιμάζουμε το ψυχρό μας μίσος και την περίτρανή μας απέχθεια σε δοχεία με μπαρούτι, κι ένα ρολόι που μετράει ανάποδα απ’ ότι ο χρόνος σας.

Ξημερώματα Σαββάτου 24 Μαρτίου 2018.

Τοποθετήσαμε σε φυλάκιο στην πίσω πλευρά των δικαστηρίων της Ευελπίδων, ωρολογιακό εκρηκτικό μηχανισμό χαμηλής έντασης, με σχεδόν μισό κιλό μαύρο μπαρούτι. 

Γνωρίζουμε πως ο μηχανισμός μας λειτούργησε επιτυχώς, καθώς, ενώ ήδη είχαμε απομακρυνθεί αρκετά απ’ το σημείο, ακούσαμε τον ήχο της έκρηξης, ακριβώς στον χρόνο όπου είχαμε ρυθμίσει το ρολόι και την είχαμε υπολογίσει να πραγματοποιηθεί. Δε γνωρίζουμε όμως τα υλικά της αποτελέσματα, καθώς η ενέργειά μας αποσιωπήθηκε από τα καθεστωτικά.

Στέλνουμε σινιάλα δύναμης και αλληλεγγύης στον αιχμάλωτο πολέμου Ντίνο Γιαγτζόγλου, ο οποίος πραγματοποίησε πολύ πρόσφατα απεργία πείνας και δίψας, με αίτημα τη μεταγωγή του απ’ τις φυλακές Λάρισας στις φυλακές Κορυδαλλού, ώστε να έχει άμεση επαφή με τα συντρόφια, την οικογένεια και τους φίλους του, και να έχει ευκολότερη πρόσβαση στη δικηγορική του υπεράσπιση.

Την έμπρακτη αλληλεγγύη και τη δύναμη μας στέλνουμε επίσης στα έγκλειστα συντρόφια Ντάλιο, Ρωμανό, Πολίτη, Χαρίση, Γ. Τσάκαλο, στο εφετείο των οποίων παρουσιάστηκε μια δικαστική πρωτοτυπία, εισάγοντας στον τρομονόμο την κατηγορία της ”ατομικής τρομοκρατίας”. Ένα νομικό παραθυράκι, που ουσιαστικά εγκαθιδρύει την προοπτική να κατηγορούνται με τον 187A και όσα συντρόφια δεν εντάσσονται σε οργανώσεις αντάρτικου πόλης, στρώνοντας έτσι με ροδοπέταλα τον δρόμο για μεγαλύτερες ποινές, οικονομική εξόντωση, και πιο σκληρό καθεστώς αιχμαλωσίας.

Η παρούσα ενέργεια αποτελεί και μια υλική απάντηση απέναντι στο κατασταλτικό καθεστώς του ελληνικού κράτους, το οποίο, εν έτει 2018, αρχικά προχώρησε στην εκκένωση και την κατεδάφιση της κατάληψης Τερμίτα στον Βόλο, έπειτα, σε αρμονικότατη συνύπαρξη -όπως μας έχει συνηθίσει- με φασιστικά μορφώματα, και τη συνέργεια του πατριωτικού βόθρου, πυρπόλησε ολοσχερώς την κατάληψη Libertatia στη Θεσσαλονίκη, και τέλος, πιο πρόσφατα, εκκένωσε 3 καταλήψεις στην Αθήνα, τη Ματρόζου 45, την Gare και τη Ζαΐμη 11, εκ των οποίων οι δύο τελευταίες επανακατελήφθησαν άμεσα.

Τέλος, και επειδή η εξεγερτική μνήμη αποτελεί ακόμη ένα όπλο στη φαρέτρα μας, δεν ξεχνάμε τον αντάρτη πόλης και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, Λάμπρο Φούντα, ο οποίος, στις 10 Μαρτίου του 2010, έπεσε μαχόμενος ενάντια στα κατασταλτικά σκουπίδια, στη διάρκεια προπαρασκευαστικής δράσης για ενέργεια του E.A. Στις 10 του Μάρτη κανένας δεν πεθαίνει. Η 10 του Μάρτη αντάρτες γεννά.

Για εμάς, οι βεβαιότητες υπάρχουν για να κλονίζονται.

Άλλη μια βεβαιότητα επιλέξαμε να διαρρήξουμε το βραδυ εκείνο. Τη βεβαιότητα άλλης μιας ήσυχης νύχτας, τη βεβαιότητα άλλης μιας σιωπής, ακόμα ενός αδιατάραχτου ύπνου. Κι αν αναρωτήθηκε κανείς τι ήταν ο θόρυβος αυτός, ήταν το ξέσπασμα των ανθρώπων που βάδισαν στους διαδρόμους και τις αίθουσες των δικαστηρίων της Ευελπίδων, περιμένοντας να δεχτούν το τσεκούρι του νόμου. Ήταν ο ιδρώτας, τη στιγμή όπου χάνεις τις αισθήσεις σου, έχοντας δεθεί πισθάγκωνα για ώρες απ’ τους ρουφιάνους του κράτους. Ήταν οι λιποθυμίες από το άγχος για την εισαγγελική απόφαση. Ήταν οι κραυγές φίλων, συντρόφων/ισσών και συγγενών, όταν άκουγαν την καταδίκη. Ήταν όλες αυτές οι ενοχές νεαρών ατόμων που τόλμησαν να αμφισβητήσουν τον νόμο, και δέχθηκαν τα επικριτικά βλέμματα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ήταν τα ματωμένα βλέμματα γυναικών, στην προσμονή της καταδίκης τους για την έμπρακτη αυτοάμυνά τους απέναντι σε βιαστές. Ήταν οι μώλωπες και οι μόνιμες βλάβες σε σώματα μεταναστών/ριών μέσα στις κλούβες που τους/τις μετέφεραν στα εδώλια, μπροστά στους λευκούς, ευυπόληπτους εισαγγελείς και ανακριτές. Ήταν όλα αυτά τα φαντάσματα που στοίχειωσαν και θα συνεχίσουν να στοιχειώνουν τους μητροπολιτικούς τάφους.

Ο πόνος, οι αρνήσεις και οι καταφάσεις μας οπλίζονται, περνούν στην αντεπίθεση, γίνονται πείσμα και θράσος, γίνονται ψυχρός υπολογισμός πιθανοτήτων, γίνονται άτυπη οργάνωση και συλλογικοποιούνται. Παύουμε να μοιρολογούμε, σκοτώνουμε κάθε δισταγμό, κι έχουμε ως μόνο οδηγό την επιθυμία μας να ζήσουμε αυτόν τον πόλεμο για τον οποίο τόσοι και τόσοι έχουνε πει πολλά. Τον αναρχικό πόλεμο απέναντι σε κράτη, οικονομία, εμπόρευμα, έθνη, πατριαρχία, και κάθε επιβολή και εκμετάλλευση.

Είμαστε άνθη, μα και καλοακονισμένα μαχαίρια.
Είμαστε σελίδες βιβλίου, μα και μπαρούτι.
Είμαστε σιωπές, μα και κραυγές.

Και η λύσσα μας οργανώνεται.
Όλα συνεχίζονται…

Κύκλος Ασύμμετρου Μητροπολιτικού Πολέμου
Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο / FAI-FRI

(Πηγή : athensindymedia)

Ανάληψη ευθύνης

(φωτογραφίες από καθεστωτικά)

Ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου προβήκαμε σε ένα διπλό χτύπημα στην περιοχή Ζωγράφου καίγοντας ολοσχερώς ένα φορτηγό/ψυγείο μεταφοράς κρεάτων, με εμπρηστικό μηχανισμό. Επιτεθήκαμε επίσης στο αμάξι ενός κυνηγού σπάζοντας και καίγοντας το ρίχνοντρας βενζίνη στο εσωτερικό του. Αναλαμβάνουμε επίσης την ευθύνη για την Πράσινη Νέμεσις Πράξη 3η.
Επιτιθόμαστε αδιακρίτως σε ό,τι συμβάλει στον εγκλεισμό, στην κακοποίηση και στην δυστυχία των ζώων. Είτε αυτό είναι μια βιτρίνα καλλυντικών είτε είναι ένα κρεοπωλείο κτλπ.

ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟΣ

Οι άνθρωποι από τα πολύ παλιά χρόνια χρησιμοποιούσαν τα ζώα προς όφελος τους. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και των μέσων της, η εκμετάλλευση των ζώων γιγαντώθηκε ενώ η αξία της ζωής υπονομεύτηκε. Ο ανθρωποκεντρισμός είναι αυτός που οδηγεί εκατομμύρια ζώα στο θάνατο προκειμένου να γίνουν τροφή, και όχι μόνο. Εργαστήρια γεμάτα πειραματόζωα. Επίσης οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμα τα ζώα για την δική τους διασκέδαση.

Η νοοτροπία του ανθρώπινου είδους τον έχει κάνει να πιστεύει πως είναι πιο σημαντικός από την φύση και από κάθε άλλο ζώο, κοιτάζοντας συνεχώς πως θα καταφέρει να κερδοφορήσει από την καταστροφή, την λεηλασία, την εξημέρωση και τον θάνατο των ζώων και της γης. Σε αυτό το σύστημα αξιών τα ζώα, στην καλύτερη των περιπτώσεων, είναι αντικείμενα προς χρήση και ευχαρίστηση με τη λογική ότι έχουν τον πλήρη έλεγχο σαν να είναι ιδιωτική τους περιουσία. Γιαυτό και δεν μένουμε έκπληκτοι όταν οι πολίτες, τα μίντια και γενικότερα ολόκληρη η κοινωνία γίνονται έξω φρενών στη θέα ενός σπασμένου κρεοπωλείου ή ενός καμμένου αυτοκινήτου που ανήκει σε κυνηγό ενώ οι ίδιοι χειροκροτούν στα φεστιβάλ και τις γιορτές όπου συστηματικά τα ζώα βασανίζονται, γελιοποιούνται και θανατώνονται για πλάκα ή πολύ απλά για τις “παραδόσεις”. Με την ίδια λογική όλοι αυτοί δεν νοιάζονται ότι το φαγητό με το οποίο γεμίζουν τα ψυγεία και τα ράφια των σουπερ μαρκετ προέρχεται από ένα ατελείωτο μαρτύριο εγκλωβισμένων ζώων σε φάρμες και εργοστάσια, ζώα που ταΐζονται καταναγκαστικά με αντιβιοτικά και άλλα φάρμακα μεγαλώνοντας σε άθλιες συνθήκες ώστε να πάρουν το επιθυμητό βάρος και μέγεθος σε ελάχιστο χρονικό περιθώριο. Όλοι βλέπουμε τα ζώα συντροφιάς να πωλούνται στα μαγαζιά απλά για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες κάποιων ανθρώπων, για να νιώσουν δηλαδή ότι κάτι τους ανήκει, ή για να ευχαριστήσουν την παρορμητική επιθυμία φέροντας τους σαν να είναι μωρά καθώς έτσι γεμίζουν το κενό της ανυπαρξίας και της μοναξιά τους. Επίσης δεν βλέπουμε πουθενά αυτούς τους πολίτες να γίνονται έξω φρενών όταν κάποιοι άλλοι δηλητηριάζουν, χτυπάνε, μαχαιρώνουν, σκοτώνουν και βασανίζουν αδέσποτα σκυλιά και γάτες. Για αυτούς και για πολλούς λόγους ακόμα επιλέγουμε να επιτεθούμε στους υπεύθυνους και να τους δώσουμε πίσω μια μικρή γεύση,όχι μόνο καίγοντας τις ιδιοκτησίες και τις δομές ή κάνοντας σαμποτάζ στα καταναλωτικά αγαθά και στην εμπορική ροή αλλά και γιατί όχι μην επιτεθούμε και στους ίδιους.

ΒΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΙΑ

Ο βιγκανισμός από μόνος τους είναι ρεφορμισμός και δεν πρόκειται ούτε να απελευθερώσει ζώα ούτε να κάνει ζημία σε καμία βιομηχανία. Ο αντισπισισμός κατά τη γνώμη μας είναι κομμάτι της ευρύτερης αναρχίας και του αντιφασισμού ο οποίος στην χώρα που ζούμε και δρούμε δεν είναι ιδιαίτερα κατανοητός. Όποιος σέβεται τη ζωή και την ελευθερία ξέρει πολύ καλά πως πρέπει να πράξει και γιαυτό δεν είμαστε εμείς εδώ για να κουνήσουμε το δάχτυλο σε κανέναν. Πρόκειται για μια προσωπική επιλογή και τίποτα παραπάνω. Ο βιγκανισμός πλέον έχει εξελιχθεί μέσω της σύγχρονης βιομηχανίας σε lifestyle κουλτούρα που ξεπλένει δήθεν την συνείδηση, άκρως πασιφιστική και νόμιμη οπότε μόνο οικονομικό πλήγμα δεν είναι. Εκατομμύρια ζώα παραμένουν στα κλουβιά περιμένοντας τον θάνατο, στην καλύτερη περίπτωση, σε βιομηχανίες και φάρμες που χρησιμοποιούν τακτικές των ναζί στο Άουσβιτς. Όλο αυτό λοιπόν είναι απλά μια θεωρία και όταν μια θεωρία δεν μπορεί να περάσει στην πράξη δεν είναι τίποτα άλλο από μια “φιλοσοφία”. Με τη δράση Πράσινη Νέμεσις στοχεύσαμε προϊόντα τα οποία ναι μεν έχουν παραχθεί από ζώα ή ανήκουν σε εταιρίες που εκμεταλλεύονται ζώα για την παραγωγή άλλων αλλά ένα ακόμα κριτήριο είναι ότι αποτελούν βασική ανάγκη για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι.Μέσα από αυτή τη δράση δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι θα κλείσουν οι εταιρίες ή θα σταματήσει το μαρτύριο των ζώων αλλά θέλαμε να κάνουμε μια μικρή οικονομική ζημιά στις εταιρίες κολοσσούς.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΤΑΞΙΚΟΣ

Ο εγκλεισμός και η εκμετάλλευση των ζώων δεν υποστηρίζεται μόνο από την βιομηχανία και τον καπιταλισμό αλλά και από κοινούς ανθρώπους κάθε τάξης -φτωχούς, εργάτες, μεσαίους και πλούσιους-
Γιαυτό το λόγο λοιπόν, δεν κάνουμε διακρίσεις μεταξύ μεγάλων εταιριών ή μικρών μαγαζιών σε γειτονιές καθώς όλα αυτά είναι κομμάτι του ίδιου συστήματος. Με την ίδια οργή και θέληση θα σπάσουμε ένα συνοικιακό κρεοπωλείο, και με την ίδια οργή και θέληση θα κάψουμε τις εγκαταστάσεις μια μεγάλης εταιρίας ή θα φυτέψουμε μια σφαίρα στα κεφάλια αυτών που είναι υπεύθυνοι για αυτές τις “δουλειές”.
Στηρίζουμε κάθε μορφή επίθεσης με κάθε συνέπεια ενάντια σε αυτούς που βασανίζουν και κερδοφορούν εις βάρος των ζώων με κάθε τρόπο και δεν αρκούμαστε μόνο στις υλικές ζημιές. Επίσης δεν αρκούμαστε μόνο στις επιθέσεις σε εργασιακούς χώρους, μαγαζιά ή μέσα που χρησιμοπιούνται για την εκμετάλλευση των ζώων αλλά στηρίζουμε κάθε μορφή επίθεσης στα σπίτια τους και σε κάθε ιδιωτική τους περιουσία.

-Έχουμε κουραστεί πια με τις “συμβολικές” δράσεις που έχουν ως στόχο να μην βλάψουν κανένα ή με τα σαμποτάζ χωρίς επιπτώσεις, ή με τις δράσεις που ξεπλένουν την συνείδηση φορώντας το μετάλλιο, όσο οι ένοχοι ζουν μια ήρεμη ζωή χωρίς φόβο.

-Έχουμε κουραστεί πια με τον ακτιβισμό και πόσο μάλιστα με την ακτιβίστικη νοοτροπία που θέλει να είναι φιλική με όλους χωρίς να τραυματίζει συναισθηματικά κανέναν, πείθοντας τον καθένα ότι είναι δίκαιη και σώζει τα ζώα και τη γη χωρίς κανένας να λερώνει τα χέρια του και εκ του ασφαλούς.

-Έχουμε κουραστεί πια με την πασιφιστικη νοοτροπία και όσους γίνονται έξω φρενών με όσα λέμε και με όσα κάνουμε επειδή προωθούμε επιθέσεις εναντίων ανθρώπων με όλα τα μέσα. Μήπως πιστεύεται ότι έχοντας μια βιγκαν lifestyle ζωή και προπαγανδίζοντας την θα καταφέρετε τίποτα? Εμείς ξέρουμε και είμαστε σίγουροι πως η εκμετάλλευση των ζώων και η καταστροφή του περιβάλλοντος δεν θα σταματήσει αλλά τουλάχιστον θα τους επιστρέψουμε λίγο από το μαρτύριο που προκαλούν. Για το μόνο που είμαστε σίγουροι είναι ότι δεν θα παραμείνουμε σιωπηλοί.

ΜΑΥΡΟΠΡΑΣΙΝΟΙ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ

(Πηγή : athensindymedia)

ΣΠΦ: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΡΗΓΟΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ

(Λάβαμε 7/1/18)

Είναι στιγμές στο συνολικό αγώνα για την ελευθερία και τη χειραφέτηση που αποτελούν φλόγα αντίστασης, αξιοπρέπειας και ανυπακοής απέναντι στο ακέφαλο τέρας της κυριαρχίας. Είναι επιλογές που συμπυκνώνουν το νόημα όλων αυτών των λέξεων και το καθρεπτίζουν σε μια πορεία ζωής. Αυτές οι στιγμές , αυτές οι επιλογές έχουν τη δύναμη να λάμπουν, ειδικά στο σκοτάδι μιας γενικευμένης κοινωνικής σιωπής, απάθειας , αδράνειας και αδιαφορίας απέναντι στη βαρβαρότητα του κόσμου της Εξουσίας. Και για αυτό και έρχεται βαρύ το χέρι του Νόμου να τιμωρήσει, να εξοντώσει, να εκδικηθεί έτσι ώστε να χτυπήσει όχι μόνο τα πρόσωπα που σε συγκεκριμένες καίριες στιγμές πήραν κάποιες καίριες επιλογές , αλλά και για να αποτελειώσει τη δύναμη της λάμψης αυτών.

Ο σύντροφος Γρηγόρης Τσιρώνης επέλεξε να σηκώσει το βάρος μιας δύσκολης επιλογής, αυτή της φυγοδικίας , αλλά ταυτόχρονα και της αδιαπραγμάτευτης ελευθερίας με τίμημα να περάσει 9 χρόνια της ζωής του κυνηγημένος , στοχοποιημένος από από την αντριτρομοκρατική και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της για πληθώρα ενεργειών ριζοσπαστικού χαρακτήρα χωρίς ποτέ να υπάρξουν στοιχεία , επικηρυγμένος και εκτεθειμένος κατά συνέπεια στα πιο ταπεινά κοινωνικά ένστικτα . Η δική του επιλογή δε μπορεί να θεωρηθεί ξεκομμένη από ένα ευρύτερο πλαίσιο ριζοσπαστικοποίησης μιας ολόκληρης εποχής που έμελε να εκραγεί λίγο αργότερα κάτι το οποίο έπαιξε ρόλο και στην σκληρότητα με την οποία ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζεται από την καταστολή . Αφού πέρασε εννιά χρόνια φυγόδικος , αφότου συνελήφθη και έμεινε δυόμιση ολόκληρα χρόνια όμηρος στα χέρια του κράτους , ο ένας χρόνος φυλακής εξαφανίστηκε ως διά μαγείας και δεν μετράει πουθενά ως χρόνος έκτισης πραγματικής κάθειρξης μόνο και μόνο επειδή τα πλοκάμια της δικαστικής μαφίας έλλειψη πραγματικών στοιχείων τον έκριναν αθώο για τις κατηγορίες εκείνες που τον εξώθησαν σε εννιά χρόνια φυγοδοκίας. Κι αφού εν τέλει εξέπνευσε και το τυπικό όριο της 18μηνης προφυλάκισης του τον αποφυλακίζουν με τον ασφυκτικό όρο του κατ’ οίκον περιορισμού.

Αυτός ο απεχθής όρος συνιστά μια νέα μορφή εγκλεισμού με νέες διαφορετικές παραμέτρους από τις προηγούμενες. Δεν είναι μόνο φυσικά ο περιορισμός στον ελάχιστο χώρο ενός σπιτιού και η έλλειψη προαυλισμού όπως αυτή προβλέπεται σε κανονικές συνθήκες φυλάκισης. Είναι ότι εκτίει ουσιαστικά μια αόρατη ποινή που δεν προσμετράται πουθενά ως τέτοια ούτε έχει το δικαίωμα κάποιου ευεργετικού υπολογισμού ποινής μέσω εργασίας ή άλλων εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Πρόκειται βασικά για μια σαδιστικής εμπνεύσεως μεταχείριση που μετατρέπει την οικογενειακή του εστία σε φυλακή.

Εμείς από τη δική μας πλευρά αποτελούμε το κομμάτι μιας ολόκληρης γενιάς που είδε και αξιολόγησε υψηλά επιλογές σαν κι αυτή του σύντροφου Γρηγόρη Τσιρώνη . Η περηφάνια, η αξία, το σθένος η αγωνιστικότητα που αντανακλούσαν και αντανακλούν διαχρονικά δεν ήταν δυνατόν να μας αφήσουν ανεπηρέαστους. Και για αυτό δεν μπορούμε ούτε τώρα να σταθούμε αδιάφορα απέναντι στη νέα σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζει ο σύντροφος μας.

Στεκόμαστε ολόψυχα λοιπόν και με όλη μας τη θέρμη αλληλέγγυοι στον αναρχικό Γρηγόρη Τσιρώνη και του ευχόμαστε δύναμη στην προσπάθεια του να απαλλαγεί από τον επαχθή περιοριστικό όρο της κατ’ οίκον φυλάκισης, μια προσπάθεια η οποία εντάσσεται η ίδια στο πλαίσιο μιας πολιτικής σύγκρουσης με το ασφυκτικό καθεστώς επιβολής περιοριστικών όρων γενικώς. Η έκβαση αυτού του αγώνα θα είναι παρακαταθήκη για πράγματα που θα ακολουθήσουν στο μέλλον και για αυτό ελπίζουμε οι συσχετισμοί να γείρουν προς την πλευρά της ελευθερίας.

ΑΜΕΣΗ ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΓΡΗΓΌΡΗ ΤΣΙΡΩΝΗ

Τα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς

Μιχάλης Νικολόπουλος

Θεόφιλος Μαυρόπουλος

Δαμιανός Μπολάνο

Γιώργος Νικολόπουλος

Παναγιώτης Αργυρού

Χάρης Χατζημιχελάκης

20 κοτοπουλάκια απελευθερώθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Ανώνυμο σημείωμα:

Δεκέμβρης, Μίντλαντς Ηνωμένο Βασίλειο

Το Μέτωπο Απελευθέρωσης Ζώων εισέβαλε σε μια φάρμα με κότες κατά την διάρκεια της νύχτας και απελευθέρωσε 20 κοτοπουλάκια 2 εβδομάδων αποτρέποντας έτσι την θανάτωσή τους στις πρώτες 42 ημέρες της ζωής τους

Αυτά τα 20 κοτοπουλάκια θα ζήσουν μια ζωή γεμάτη αγάπη και ελευθερία, μακριά από τους ανθρώπους που θέλουν να τα βλάψουν.

Μετάφραση Traces of Fire

(Πηγή : frentedeliberacionanimal.net)