«Η μεγαλύτερη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάληλη στιγμή»
Νίτσε
«Τhis is the sound of the golden age, this is the sound of our rage»
The Mob
«Το τέλος είναι σημαντικό για όλα τα πράγματα»
Ghost Dog
Η Sabrota δεν έχει πλέον λόγο ύπαρξης. Από τον Οκτώβρη του 2012, μάζευε τα κομμάτια της και τα έκανε λόγο, μοιράζοντας από εδώ και από εκεί την ατομικότητα της. Η όμως Sabrota πιστεύει ότι ο αφανισμός μας προστατεύει από τον όλεθρο της συνήθειας και συμπαθεί απόλυτα όσους/όσες πεθαίνουν νέοι/ες, ελεύθεροι/ες και ωραίοι/ες και το σημαντικότερο, χωρίς λόγο. Aυτό επέλεξε και για την εαυτή της.
Για την μυθολογία του όλου πράγματος, όλα τα κείμενα υπό την ετικέτα «Σκέψεις» θα αυτοεκδοθούν σε βιβλίο.Η Sabrota εφεξής θα υπάρχει μόνο σαν αρχείο. Ωστόσο μιας και τίποτα δεν τελείωσε… τα ξαναλέμε… Ίσως…
ΜΕ ΤΟ ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΕΙΡΟ ΝΑ ΣΥΜΦΙΛΙΩΘΟΥΜΕ!
Sabrota
(για την καταγραφή: Karl Axegrinder)
Θέλω να γίνω σαμποτέρ κάθε έκφανσης δημιουργίας, κάθε ομορφιάς, κάθε τέχνης. Να ανατινάξω όλες τις γκαλερί και τις βιβλιοθήκες, τα πολιτιστικά μνημεία, να χύσω πάνω σε πτυχιακές που έγιναν με κόπο, να διαστρέψω κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής, κάθε δικτατορία του έμφυλου, να καταστρέψω το εμπόρευμα που λέγεται χαρά, το ψέμα που λέγεται χαμόγελο, την εικόνα της ευτυχίας και της υγείας, την σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό, την καθαριότητα, την κανονιστική δικτατορία της λογική
Ναι, είναι πολιτική πρόταση, είναι πολιτική αθεΐα που ακυρώνει την ιερότητα του σώματος, καταργεί τον θεό, το καθ΄εικόνα και ομοίωση, καταργεί τον ναό που έχει χτιστεί πάνω στο σώμα. Καταργεί την παραγωγή μαζί με την εικόνα της ροζιασμένης γροθιάς του εργάτη.
Πριν από λίγο άνοιξα τα μάτια μου και άλλη μια τοξικοτητα διαγραφόταν μπροστά μου. Αργά ανασηκώνεται το στήθος μου, από κάτω η φαμπρικα βαριά και με άμμο από τις καταχρήσεις (κάποια μυθολογία που «πρέπει» να κρατηθεί). Η γκριζάδα της μέρας πέρα από περιγραφική απλοποιεί τα πράγματα αλλά και τα χαώνει συναισθηματικά.
Τα μακρόσυρτα γέλια μας, σαν τρένα διασχίζουν το δωμάτιο, είναι οι πληρωμές θανάτων της επόμενης μέρας. Δεν έχεις λεφτά, έτσι πληρώνεις με ακάλυπτες επιταγές χρόνου, όπου δηλαδή περνάει το σκαμμένο σου μούτρο, αλλιώς κάνεις τράκα ή απλά ψοφάς και σε τρώνε τα σκουλήκια. Η βροχή ωστόσο παραμένει η πλέον αληθινή μουσική.
Η φιλοσοφική μου αφήγηση ξεκινά από τον θάνατο, άλλωστε η φιλοσοφία είναι μελέτη θανάτου. Ακόμα και ο Καμύ που ήταν εντελώς αντίθετος με την αυτοκτονία, στον «Μύθο Του Σίσυφου» έγραψε ότι «το μόνο φιλοσοφικό ερώτημα που υπάρχει, είναι η αυτοκτονία».
Το μισος ειναι κατι πολυ παραπανω απο αυτο που οι παπαδες θα ηθελαν να πιστεψουμε. Το μισος απαιτει σεβασμο προς τα υποκειμενα του, δημιουργειται μια διαλεκτικη εκει που εξισωνει το υποκειμενο του μισους με εκεινον/η που μισει. Η περιφρονηση απο την αλλη ειναι το πιο εξευτελιστηκο συναισθημα για τα υποκειμενα του, καθως τα καταβαραθρωνει στον πιο σκαιο υπονομο ανυπαρξιας! Το μισος ειναι ανεστραμενος ερωτας και ακομα και η καταστροφη που δημιουργει ειναι πραξη σεβασμου, ειναι 
