Κάλεσμα για τη διοργάνωση

- μιας σειράς εκδηλώσεων ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική επίθεση απέναντι στο φυσικό περιβάλλον και τις ανθρώπινες κοινωνίες

- και πορείας στην Πάρνηθα ενάντια στο Καζίνο

Η Ανοιχτή Συνέλευση από το Λόφο του Στρέφη δημιουργήθηκε μετά από ανοιχτό κάλεσμα το καλοκαίρι που μας πέρασε, από ανθρώπους που συναντήθηκαν με αφορμή το ολοκαύτωμα της Πάρνηθας. Σήμερα συνεχίζει να αποτελεί σημείο συνάντησης και ζύμωσης στα πλαίσια μιας ανοιχτής, αντι-ιεραρχικής και αυτοοργανωμένης συλλογικής διαδικασίας. Από την πρώτη στιγμή, θελήσαμε να μιλήσουμε για το βουνό, για αυτό που χάθηκε, για το τι σηματοδοτούσε μια τέτοια καταστροφή, κυρίως όμως να αγωνιστούμε. Να αντιπαραθέσουμε δηλαδή την αντίσταση σε μια διάχυτη μεν αλλά ανώδυνη θλίψη, εύκολα χειραγωγήσιμη από τα ΜΜΕ και τους μηχανισμούς πολιτικής διαμεσολάβησης οι οποίοι διαχέουν τη σύγχυση γύρω από τους πραγματικούς υπεύθυνους της καταστροφής και τη συνολικότητα των σχεδιασμών τους, ώστε να επιβληθεί η σιωπή και η συναίνεση. Μια συναίνεση που θα προσφέρει το μανδύα της «οικολογικής ευαισθησίας» σε μια πολιτική διαχείριση του ζητήματος με βασικές συνιστώσες το εξουσιαστικό πρόταγμα της ανάπτυξης, τον κοινωνικό έλεγχο και την καταστολή.

Καλώντας στην πορεία αντίστασης από την πόλη στο βουνό, που πραγματοποιήθηκε στις 27 Ιούλη, θέσαμε στο στόχαστρο το Καζίνο Μον Παρνές, αποκλείοντας για κάποιες ώρες την πρόσβαση σε αυτό το τερατούργημα που σήμερα δεσπόζει μέσα στα αποκαΐδια του δρυμού της Πάρνηθας -η οποία αφέθηκε να γίνει στάχτη για να σωθεί ο ναός του τζόγου, καταδεικνύοντας με τον πιο εύγλωττο τρόπο τη συνενοχή της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας στη λεηλασία της άγριας φύσης (Μια συνενοχή άλλωστε που έγινε περισσότερο από ορατή με την κατασταλτική επιχείρηση της 29^ης Ιούλη, όπου συνελήφθησαν στο βουνό 27 αγωνιστές μετά από συμβολική επίθεση με μπογιές στο Καζίνο).

Έχοντας ως βάση την κινητοποίησή μας για την Πάρνηθα και τη διάθεση να συνεχίσουμε αυτό τον αγώνα, δεν μπορούσαμε παρά να διευρύνουμε το λόγο και την προοπτική δράσης αυτής της συνέλευσης. Να συνδέσουμε την καταστροφή της Πάρνηθας με μια ευρύτερη συνθήκη επίθεσης στο φυσικό περιβάλλον με τη μορφή μεγάλων αναπτυξιακών έργων, για την υλοποίηση των οποίων η καταστροφή, όπως οι φωτιές, αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση. Δεν μπορούσαμε παρά να αναζητήσουμε έναν τρόπο να συναντηθούμε με όσους αγωνίζονται, είτε στην ύπαιθρο ενάντια σε τέτοιους σχεδιασμούς, είτε μέσα στις πόλεις, όπου οι δημόσιοι χώροι αναπλάθονται και εμπορευματοποιούνται με στόχο την κερδοσκοπική εκμετάλλευση τους και τον κοινωνικό έλεγχο.

Σε αυτά τα πλαίσια καλούμε σε μια σειρά εκδηλώσεων με στόχο την αντιπληροφόρηση, την κοινωνική απεύθυνση, την ενημέρωση γύρω από μέτωπα που ανοίγει η αναπτυξιακή λαίλαπα και την προώθηση της επικοινωνίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των αγώνων που αναπτύσσονται.

Η σκέψη μας είναι η πρώτη μέρα αυτών των εκδηλώσεων (Παρασκευή 19 Οκτώβρη) να είναι αφιερωμένη στα δάση και τα βουνά που χτυπήθηκαν το καλοκαίρι με πυρκαγιές, στο τι συνετέλεσε σε αυτή την καταστροφή, στις συνέπειές της και στα αναπτυξιακά σχέδια που αποτελούν τη συνέχειά της. Ως Ανοιχτή συνέλευση από το λόφο του Στρέφη, έχοντας μια άμεση σχέση με την Πάρνηθα, θέλουμε να μοιραστούμε τις σκέψεις, τις συζητήσεις και τις εμπειρίες μας, να μιλήσουμε για τη ζωή του βουνού που πλήγηκε, για την πυρκαγιά, για το ρόλο του Καζίνο και ευρύτερα για τους επενδυτικούς, αναπτυξιακούς και οικοδομικούς σχεδιασμούς στην καρδιά και τις παρυφές της Πάρνηθας, καθώς επίσης για τις αντιστάσεις που εκδηλώθηκαν και τη συνέχισή τους. Αναζητώντας παράλληλα την επέκταση της ανάλυσής μας στις υπόλοιπες πυρκαγιές του καλοκαιριού, με αποκορύφωμα το ολοκαύτωμα στην Πελοπόννησο. Εκεί δηλαδή που η καταστροφή πήρε εφιαλτικές διαστάσεις, καταβροχθίζοντας δάση, ζώα και ανθρώπους, αποκαλύπτοντας το πιο αδηφάγο πρόσωπο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ταυτόχρονα τον κρατικό ολοκληρωτισμό (τόσο με την επιβολή ενός αστυνομικού καθεστώτος ελέγχου στο όνομα της προστασίας των δασών όσο και με την γκαιμπελική προπαγάνδα περί «ασύμμετρων απειλών» ώστε να στοχοποιηθούν όσοι αντιστέκονται στους εξουσιαστικούς σχεδιασμούς.

Η εκδήλωση της δεύτερης μέρας (Σάββατο 20 Οκτώβρη) θα κινηθεί γύρω από τρεις άξονες:

- την κρατική και καπιταλιστική επίθεση στη φύση (τα βουνά, τα ποτάμια, τις λίμνες, τα νησιά και τις ακτές) με αιχμή τους αγώνες που ξεσπούν ενάντια στα αναπτυξιακά σχέδια και έργα, όπως, για παράδειγμα, ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Β.Α. Χαλκιδική, την εκτροπή του ποταμού Αχελώου, τη δημιουργία νέου φράγματος στον Άραχθο, τη λειτουργία μεταλλείων στην Οίτη, τη δημιουργία γιγαντιαίου λιμανιού στη Νάξο κ.α.

- κριτική στο ιδεολόγημα της ανάπτυξης

- δυνατότητες συνάντησης και τρόποι δράσης.

Σε αυτά τα πλαίσια, καλούμε όσες συλλογικότητες ή πρωτοβουλίες συμμετέχουν σε τέτοιους αγώνες να έρθουν και να αναλάβουν εκείνοι μια παρουσίαση του ζητήματος με το οποίο ασχολούνται και να μοιραστούν εμπειρίες αγώνα.

Το διήμερο των συζητήσεων θέλουμε να ολοκληρωθεί με μια μεγάλη κινητοποίηση. Με μια συγκέντρωση και πορεία που, μετά τα γεγονότα του καλοκαιριού, θα επιστρέψει με συλλογικούς και δυναμικούς όρους στον τόπο του εγκλήματος, το βουνό της Πάρνηθας, επιμένοντας στην ανάδειξη του Καζίνο ως βασικού πυλώνα στην καταστροφή του βουνού. Η πορεία θα γίνει την Κυριακή 21 Οκτώβρη, θα ξεκινήσει από την Αγία Τριάδα -όπου θα μεταβούμε με πούλμαν- και από εκεί θα κατευθυνθεί, κινούμενη στον ασφαλτόδρομο και μέσα από τις καμένες εκτάσεις, προς το Καζίνο Μον Παρνές, για να επιστρέψει τελικά και πάλι στην Αγία Τριάδα όπου και θα ολοκληρωθεί.

Τέλος, υπάρχει από μεριάς μας η διάθεση για ένα ακόμα διήμερο εκδηλώσεων με θέμα την καταπάτηση, τον αποκλεισμό, την ανάπλαση, την εμπορευματοποίηση των ελεύθερων χώρων στην πόλη, και τις κοινωνικές αντιστάσεις για την προάσπιση και την επανοικειοποίησή τους. Τέτοια παραδείγματα είναι η ανάπλαση στην πλατεία Εξαρχείων, η καταπάτηση του Πεδίου του Άρεως από τα αυθαίρετα κτίσματα του Πανελληνίου, οι περιπτώσεις των ρεμάτων Χαλανδρίου και Πικροδάφνης, η περίφραξη του Λόφου Φιλοπάππου, ο πευκώνας στους Άγιους Ανάργυρους κ.α.

Ως συνέλευση από το λόφο του Στρέφη, ξεκινώντας από την Πάρνηθα, αναγνωρίζουμε ότι η καταστροφή της αποτελεί μέρος της συνολικότερης επίθεσης στο φυσικό περιβάλλον. Αλλά και η επέλαση για την καπιταλιστική ανάπτυξη και τον έλεγχο των δημόσιων χώρων είναι η άλλη πλευρά αυτής της επίθεσης, μέσα στον αστικό χώρο. Από αυτή την άποψη θέλουμε να ανοίξουμε αυτή τη συζήτηση, στην οποία κρίνουμε ως απαραίτητη τη συμμετοχή αγωνιστών από τοπικές πρωτοβουλίες και επιτροπές αγώνα, από καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια, αναζητώντας και πάλι έναν κοινό τόπο στην αυτοοργάνωση και την αντίσταση.

Ενδεικτικά τοποθετούμε την ημερομηνία πραγματοποίησης της εκδήλωσης στα τέλη Νοέμβρη - αρχές Δεκέμβρη, πράγμα που θα εξαρτηθεί τόσο από τις δικές μας συζητήσεις για το θέμα όσο και από τις διαθεσιμότητες όσων ανταποκριθούν σε αυτό το κάλεσμα.

Πιστεύουμε, όσον αφορά στις εκδηλώσεις, ότι πέρα από τις συζητήσεις θα βοηθούσε στην παρουσίαση η προβολή οπτικοακουστικού υλικού, η έκθεση φωτογραφιών και έντυπου υλικού που τυχόν υπάρχει γύρω από κάθε ζήτημα. Έτσι προσκαλούμε όσους και όσες συμμετάσχουν να συμβάλουν και με αυτό τον τρόπο στην πραγματοποίηση των εκδηλώσεων.

Ανοιχτή συνέλευση από το λόφο του Στρέφη

20 Σεπτέμβρη '07

Για επικοινωνία: SyneleysiStrefi@riseup.net

Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΠΕΜΠΤΗ, ΣΤΙΣ 7 μμ, ΣΤΟ ΛΟΦΟ ΤΟΥ ΣΤΡΕΦΗ

(Σε περίπτωση κακοκαιρίας μεταφέρεται στο Πολυτεχνείο)

anti-capitalism: http://www.autodidactproject.org/other/postone1.html
•        Antisemitism in the Middle East in the past and present:
http://www.matthiaskuentzel.de/contents/hitlers-legacy-islamic-antisemitism-in-the-middle-east
•        A Review of the book “Anti-Semitism on the Left” by Thomas Haury:
http://www.workersliberty.org/node/6705

This flyer has been brought to you by XXX
antisemitismus-g8@riseup.net

II συνάντηση των ζαπατιστικών λαών με τους λαούς του κόσμου, Τσιάπας, Μεξικό

“Δεν είναι εύκολο να ονειρευόμαστε αλλά αξίζει πολύ τον κόπο”, ανακοίνωσαν οι ζαπατίστας στη δεύτερη συνάντηση των ζαπατιστικών λαών με τους λαούς του κόσμου που πραγματοποιήθηκε στην Τσιάπας τις 10 τελευταίες μέρες του περασμένου Ιούλη. Χοροί, τραγούδια, θεατρικές παραστάσεις, ο ζαπατιστικός και εθνικός ύμνος και φυσικά η μουσική της μαρίμπα συνόδευσαν τις πολιτικές και πολιτιστικές δραστηριοτήτες που πραγματοποιήθηκαν στα τρία καρακόλες του Οβεντίκ, της Μορέλια και της Ρεαλιδάδ. “Είμαστε εδώ για να συναντηθούμε μαζί σας. Με ειλικρίνεια στην καρδιά αισθανόμαστε μεγάλη συγκίνηση. Για να είμαστε εδώ κάτι μας ενώνει, μας ενώνει η κατασκευή μιας νέας κοινωνίας όπου θα ζήσουμε με αξιοπρέπεια πέρνοντας την ιστορία στα δικά μας χέρια”.

“Εδώ συναντιόμαστε ένα πλήθος με διαφορετικές γλώσσες, χρώματα και πολιτισμούς. Αυτός είναι ο λόγος που βγαίνει από την καρδιά μας, τα φρούτα της δουλειάς μας, της θυσίας των συντρόφων μας, των συντροφισσών μας πριν από το 1994. Εδώ είμαστε, εδώ συνεχίζουμε, δεν παραδωθήκαμε, δεν ξεπουληθήκαμε, συνεχίζουμε να αντιστεκόμαστε. Είναι δύσκολο, μας κοστίζει πολύ να εξηγήσουμε, να αφηγηθούμε μια ζωή στην οποία μας συμπεριφέρονταν σαν ζώα. Συνεχίζουμε με το πρόσωπο καλυμμένο. Εμείς οι ζαπατίστας το μόνο που θέλουμε είναι μια δίκαιη ζωή που πριν δεν υπήρχε εδώ στην Τσιάπας”.

Για τους ζαπατιστικούς λαούς στην Τσιάπας υπάρχει ένα πριν και ένα μετά στην ιστορία του αγώνα τους. Ένα πριν από το 1994 και ένα μετά από αυτό τον χρόνο. Ένα πριν εκμετάλλευσης, ταπείνωσης, άνισης μεταχείρισης, περιφρόνησης, σκλαβιάς, φυλάκισης, απειλών, εξαπάτησης, καταστολής. Και ένα μετά. Ένα μετά αντίστασης, δημιουργίας, οργάνωσης, εξέλιξης, ελευθερίας, δικαιωμάτων, αυτονομίας, αξιοπρέπειας.

“Στις καρδιές μας κρατάμε φυλαγμένα πολλά βάσανα, πολύ πόνο. Οι πρόγονοί μας έκλαιγαν πικρά, δεν είχαν δικαίωμα στη ζωή. Πριν βαδίζαμε στο σκοτάδι. Αλλά όχι πια. Με νόμο ή χωρίς νόμο εκπληρώνουμε τα αιτήματα των λαών μας”. Και έτσι, στη διάρκεια της συνάντησης, μέλη της Παράνομης Ιθαγενικής Επαναστατικής Επιτροπής του EZLN, αυτόνομες αρχές, Συμβούλια Καλής Διακυβέρνησης, βάσεις υποστήριξης του EZLN από τους 38 αυτόνομους δήμους των πέντε Καρακόλες μας πρόσφεραν μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της δουλειάς τους για την αυτονομία και για τον τρόπο οργάνωσής τους σε επίπεδο κοινότητας, αυτόνομων δήμων και καρακόλες.

Αυτό που ήταν ένα όνειρο σήμερα για τους ζαπατιστικούς λαούς είναι πραγματικότητα. Οι συμμετέχοντες σε αυτή τη συνάντηση είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε πως δουλεύουν οι ζαπατιστικοί λαοί στους τομείς της εκπαίδευσης και της υγείας, την οργανωτική δουλειά των αρχών των αυτόνομων δήμων και των Συμβουλίων Καλής Διακυβέρνησης, την οργάνωση των γυναικών μέσα στο κίνημα, τις συλλογικές εργασίες που αναπτύσουν στις περιοχές τους, τα προβλήματα σε σχέση με την γη και πως επιλύνονται.

“Μαζί περπατάμε οι ηλικιωμένοι και οι ηλικιωμένες, τα παιδιά και οι νέες, όπως οι πρόγονοί μας, οι πολεμιστές, έτσι συνεχίζουμε τον αγώνα για να γράψουμε την αξιοπρεπή ιστορία μας χωρίς να μας νοιάζει το αίμα και η κούραση. Βαδίζουμε σταθερά για την Ανθρωπότητα και Ενάντια στον Νεοφιλελευθερισμό. Εμείς δουλεύουμε ενάντια στην νεοφιλελεύθερη πολιτική δημιουργώντας την αυτονομία μας χωρίς να ζητήσουμε άδεια. Η οργάνωση είναι αυτό που αξίζει, δεν καταστρέφεται ούτε στη φυλακή ούτε με τον θάνατο. Εδώ δεν υπάρχει τελειότητα, τα λάθη σημαίνουν ότι δημιουργούμε”.

Στη συνάντηση συμμετείχαν – σαν ειδικοί καλεσμένοι – οργανώσεις μέλη της Vía Campesina. Αντιπρόσωποι του Αγροτικού Συνδέσμου από τη Νότιο Κορέα; της Ομοσπονδίας Αγροτικών Συνδικάτων από την Ινδονησία; της Συνέλευσης των Φτωχών από την Ταϋλάνδη; της Εθνικής Επιτροπής Αγροτικού Συντονισμού από την Ινδία; του Κινήματος Χωρίς Γη από τη Βραζιλία; της Αγροτικής Ένωσης από το Κεμπέκ, Καναδά; Του Εθνικού Συνασπισμού Αγροτών από τις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ άλλων, που άκουσαν με προσοχή την παρουσίαση της οργανωτικής δουλειάς των ζαπατίστας και μοιράστηκαν επίσης μέρος από τους δικούς τους αγώνες.

“Για εμάς το ζαπατιστικό κίνημα είναι ένα παράδειγμα ότι ναι είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε μια ζωή διαφορετική”, είπε στη συνάντηση η αντιπρόσωπος του Κινήματος Χωρίς Γη της Βραζιλίας. Σε εκείνη την χώρα το 46% της γης βρίσκεται στα χέρια του 1% των κατοίκων. Η ιστορία της Νότιας Κορέας θα μπορούσε να είναι η ιστορία μιας λατινοαμερικάνικης χώρας: εισβολές, εκδιώξεις και πάντα αυτοί που περισσότερα χάνουν είναι οι φτωχοί αγρότες. “Όταν ονειρευόμαστε μόνοι”, παρατήρησε ο κορεάνος αντιπρόσωπος, “μένει μόνο σαν όνειρο. Μόνο όταν ονειρευόμαστε μαζί γίνονται τα όνειρα πραγματικότητα”. Στην Ινδία οι αγρότες επίσης υποφέρουν εκδιώξεις, οι γη πουλιέται σε πολυεθνικές και από το 1992 αυτοκτόνησαν περίπου 150 χιλιάδες αγρότες λόγω των συνθηκών ζωής.

Για τους ζαπατιστικούς λαούς η γη είναι το πιο σημαντικό. “Οι ρίζες μας και η ιστορία μας ζει σε αυτή τη γη. Η γη είναι η πολιτιστική κληρονομιά των προγόνων μας. Της ζητάμε το απαραίτητο για να ζήσουμε και την προσέχουμε. Μας έδιωξαν από τα εδάφη μας, οι ισπανοί εισβολείς προσπάθησαν να μας εξαφανίσουν. Σήμερα είναι τα παιδιά και τα εγγόνια των κατακτητών που συνεχίζουν το έργο τους. Δεν τα κατάφεραν. Εδώ συνεχίζουμε τον αγώνα. Ο στρατηγός μας ο Εμιλιάνο Ζαπάτα αγωνίστηκε ενάντια στον Πορφίριο Δίας και έκανε την μεξικανική επανάσταση. Έτσι μοιράστηκε η γη στους φτωχούς αγρότες και έγινε το Άρθρο 27 του Συντάγματος μας που λέει ότι αυτή η γη είναι του λαού και δεν μπορεί να πουληθεί. Και τώρα η τροποποίηση αυτού του Άρθρου γίνεται για να ιδιωτικοποιήσουν την γη, για να μας ξεγελάσουν και για να έρθουν οι πολυεθνικές με τα μεταλλαγμένα τους. Δεν θα το επιτρέψουμε και δεν δεχόμαστε τις απειλές εκτοπισμού από τη μεριά της κυβέρνησης. Έτσι θέλουν να μας χωρίσουν εμάς τους ιθαγενικούς λαούς και να καταστρέψουν την συνύπαρξη και την κοινοτική αρμονία. Το πνεύμα του Ζαπάτα ζει στις καρδιές των κοινοτήτων μας. Η συνέλευση είναι το μέγιστο όργανο των κοινοτήτων, ο φύλακας της γης μας”.

Στην Ινδονησία οι αγρότισσες έχουν μια ζωή σκληρή όπως οι συντρόφισσες ζαπατίστας. Ξυπνάνε νωρίς το πρωί, κουβαλάνε ξύλα για την κουζίνα, δουλεύουν στον κάμπο μαζί με τους άντρες. Όμως αφαιρούν την γη από τους φτωχούς αγρότες μέσω νεοφιλελεύθερων σχεδίων και με την είσοδο των μεταλλαγμένων στη χώρα από τις 3 χιλιάδες 500 ποικιλίες ρυζιού που υπήρχαν σήμερα απομένουν μόνο 10. “Χωρίς τις γυναίκες ο αγώνας μένει στη μέση και δεν έχει ποιότητα”, είπε η αντιπρόσωπος του Κινήματος Χωρίς Γη. “Εμείς είμαστε στο πλευρό των συντροφισσών ζαπατίστας ενάντια στην διπλή καταπίεση του κεφαλαίου και της φαλλοκρατίας. Πλέον δεν είμαστε αόρατες, περπατάμε σταθερά και δυνατά στον αγώνα”.

“Αργά”, είπαν οι ζαπατίστας, “αλλά στα σίγουρα βαδίζουμε. Σας ευχαριστούμε για την αλληλέγγυα υποστήριξή σας και ήδη σας είπαμε τι δημιουργήσαμε με αυτή τη βοήθεια. Σαφές είναι ότι όπως και να έχει εμείς θα το κάναμε. Εδώ πλεον δεν διατάζει η κυβέρνηση, είναι οι λαοί που διατάζουν. Μην μας ξεχνάτε, μην μας χάνετε από τα μάτια σας, εσείς είσαστε οι φύλακές μας. Περάστε το μήνυμα στον κόσμο που δεν είναι εδώ. Πρέπει να καταστρέψουμε το σύστημα για να δημιουργήσουμε. Εμείς εμπιστευόμαστε τους φτωχούς λαούς”.

Η κούραση συγκεντρώνεται στο κλείσιμο της μακράς συνάντησης. Η επόμενη συνάντηση ανακοινώνεται. Η τρίτη συνάντηση των ζαπατιστικών λαών με τους λαούς του κόσμου “η Comandanta Ραμόνα και ο αγώνας των γυναικών ζαπατίστας” που θα πραγματοποιηθεί τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη που έρχεται στο καρακόλ της Γκαρούτσα.

Θα ξεχάσω - δε θα ξεχάσω