Marie Darrieussecq-ek Hasier Etxeberriari –

Testu labur hau frantsesez idatzi dut, ez bainaiz euskaraz hainbesterako gai, eta neure artean, hauxe izan dut lehen burutapena: “Hasierri eskatuko diot itzul diezadan”.

Martxoak 29, asteazkena; ez nuen ulertu nahi izan Hasier hil zela. Telefonoan euskaraz jasotako mezua deskodetzea lortu nuen, eta ez nuen ulertu nahi izan. Hitzokin talka egin nuen.

Hasier gizon garrantzitsua izan da niretzat. Adiskide handia. Nire euskal jatorriarekin berriz bat egiten lagundu zidan. Muga zartarazi zuen. Esan zidan “zu euskal idazlea zara, barraskiloa barraskiloa den bezala”. Bost idazle bere liburua mugarria izan zen euskal literatura ezagut nezan, haurra nintzela anputatu baitzidaten. Bere Inesaren balada frantsesez irakurri nien haurrei. Hasier kultur hedatzaile handia zen, belaunaldi guztietan.

Jostaria eta ona zen. Autoritarioa eta kartsua. Zeharo amultsua. Gizona, egiazkoa! Izen-abizenak ongi zegozkion. Hasieratik neba nagusia izan zen niretzat, baita etxe berri bat ere, gogoa eta begiak ireki baitzizkidan ene jatorriaren parte handi bat deskubritzeko.

Claire alabak, 13 urterekin, haren lau oroitzapen aipatu dizkit supituki: nola deitzen zion zakurrari Tximi; “ziztuan doa, tximista bezala”. Nola ikaratu zen (txantxetan) ikusi zuelako hark egindako mamia, goilararekin pixkanaka jan ordez, irabiatu egiten zuela gure alabak. Nola eraman zuen arrantza egitera, adeitsuki, “mutila ez izan arren”. Nola animatzen zituen seme-alabak, Jon Peli eta Sara, gurekin frantsesez mintzo zitezen.

Euskal Herria Hasierren begiekin ikusi nuen. Nire herria bateratu nuen hari esker.

Beti gordeko dut Hasier ene bihotzean. Beti izango dut presente ene baitan.

-Xabi Payak itzulia-

Marie Darrieussecq-ek Hasier Etxeberriari