Ξεσκισμένη, με τρύπια δικτυωτά καλτσόν στους πιο βρώμικους δρόμους της πόλης στο Βερολίνο, στη Γαλλία, στη Ρώμη, στην Αθήνα, στο Λονδίνο, στο Δελχί. Μεθυσμένη, μαστουρωμένη ζητιανεύοντας για λίγα ευρώ για να τη βγάλω μέχρι παρακάτω, δεν έχω ανάγκη, δεν χρειάζομαι πολλά, λίγο φαί και καθαρά εσώρουχα για να πηδιέμαι κάθε βράδυ. Πεινασμένη, ξεμαλλιασμένη με ένα τσιγάρο στο χέρι σκύβω στα παράθυρα των αυτοκινήτων και τους λέω : «20 ευρώ», επιδεικνύοντας… …
Νυστέρι και ράμμα. Επί μέρες σιγά, σιγά έσκιζα την κοιλιά μου. Δεν έπρεπε κανείς να καταλάβει, όxι τώρα. Τυλιγόμουν με πανιά κάτω από τα ρούχα μου, για να μην στάζει το αίμα. Οι τελευταίες μέρες ήτανε δύσκολες, έπρεπε να βάφομαι πολύ γιατί ήμουνα πολύ χλωμή. Κάθε μέρα έκλεβα από τη δουλειά μου, νυστέρι και ράμμα. Κάθε μέρα έσκιζα τη κοιλιά μου. Κάθε καινούργιο δέρμα που έκοβα, έπρεπε να ράβω το… …
Σε βρώμικα απόνερα ξεπλένω την ελπίδα βάζω φωτιά και καίω των ονείρων τη βλάστηση σκοτώνω το ζώο μέσα μου για να ταΐσω το κτήνος χορεύω στη σιωπή και στέκομαι στην καταστροφή θέλω τόσο πολύ να ζήσω που πνίγομαι στην ανάσα μου Ο Μαριβή Γαζέτα συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. …
Η πρώτη ποιητική συλλογή του Τάσου Σαγρή “Για την Ανθρώπινη Αγάπη Στις Δυτικές Μητροπόλεις” κυκλοφόρησε το 2008 από τις αυτο-οργανωμένες εκδόσεις ΚΕΝΟΤΗΤΑ, λίγους μήνες πριν την εξέγερση του Δεκέμβρη. Είναι μια περιπλάνηση στις χιλιάδες παράξενες ερωτικές ιστορίες που διαδραματίζονται σε μια εποχή απομόνωσης, στις σχέσεις που δημιουργούνται και διαλύονται υπό την επιρροή του κυρίαρχου και γενικευμένου ατομικισμού… Το βιβλίο αποτυπώνοντας με κινηματογραφική ακρίβεια την ερωτική εμπειρία στις σύγχρονες μητροπόλεις της… …
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΕΝΟΤΗΤΑ | Εισαγωγή : Νάνος Βαλαωρίτης …
Ποιητική Συλλογή | κυκλοφορεί τον Ιούνιο 2015 από τις εκδόσεις ΚΕΝΟΤΗΤΑ …
H Εγγενή ήταν μια κάτισχνη κοπέλα μαβιά. τα μέλη της όλα ναυτικοί ήταν. όσο περνούσε ο καιρός τα ξεχνούσε. ένα απ’ αυτά την κρέμασε στο μπαλκόνι. ιστορίες. μόνο ιστορίες. και νυν. και αεί.) θα έπρεπε να φωνάξω. θα έπρεπε να μπορώ να υποδυθώ. θα έπρεπε οργανωμένους ρόλους. σειρήνες κι αλεξίσφαιρα. να σκοτώνονται όλα. κι αυτή η γερμένη γριά υποταγή από πάνω μας. κι αυτό το ερεθιστικό σώμα της απουσίας εκείνων… …
Εκδόσεις Κενότητα [ουτοπία/θεωρία/ποίηση] Ποιητική συλλογή «Αυτή η συλλογή αποτελεί κομμάτι ενός ευρύτερου πειραματισμού για την ριζοσπαστικοποίηση της καθημερινότητας και την τέχνη μιας περιπετειώδους εσωτερικής και εξωτερικής αφήγησης. Αποτελεί επίσης μέρος, αναπόσπαστο θα έλεγα κομμάτι των δραστηριοτήτων της συλλογικότητας και «οικογένειας» Η Ομάδα στον Τρόμο του Κενού ή Κενό Δίκτυο, και της κατασκευής καταστάσεων που βρέθηκε να παράγει – παράγουμε, κατά την πρώτη περίοδο της γνωριμίας ανάμεσα σε όσους ακόμα συνοδοιπορούμε ή… …
Ακόμα κι αν δεν είναι έτσι, εγώ θα προσπαθήσω θα κόψω τις λογοκρισίες ανταλλάσοντάς τες με σήματα καπνού θα βάψω τους τοίχους των κυκλαδίτικων εκκλησιών κόκκινους ώστε να μην χρειάζεται να περιμόυν το ηλιοβασίλεμα ίσως δε να σου ζητήσω και μια χάρη (Να κρατήσεις για πάντα στο χέρι την πέτρα με το πρόσωπο της Κάλι που σου χάρισα) θα θελήσω ύστερα να πριμοδοτήσω τη νιότη των γλάρων να σταυρωθώ χαρούμενος… …
Συναντιέμαι συχνά με τα πτώματα των παιδιών και τις μητέρες τους που πέθαναν στο Φαρμακονήσι το χειμώνα του ‘14, στην θάλασσα… Συνήθως βρισκόμαστε μεσημεριανές ώρες σε ένα παλιό καφενείο στα Εξάρχεια, ο ήλιος χτυπάει το τζάμι της βιτρίνας και έχει σκόνη έξω από τον κόσμο που προσπαθεί να ζήσει. Καθόμαστε σιωπηλοί μες την κάπνα από τα τσιγάρα και παρατηρούμε ακίνητοι, εμβρόντητοι, την ανθρώπινη βαρβαρότητα να αυτοπαρουσιάζεται υπέρλαμπρη στα μεσημεριανά δελτία… …
Questions about where insurrections come from, what role do anarchists play, to what extent is the State able to repress them, what obstacles prevent insurrections from maturing into revolutions, and in what ways do they change society when they stop short of total revolution? The editors of this book hope to simultaneously document an important moment in the history of anarchist struggles, to present the Greek anarchist movement in a… …
Κατερίνα Ζησάκη | ιστορίες απ το Ονειροσφαγείο | Εκδόσεις ΜΑΝΔΡΑΓΟΡΑΣ Πρώτη ποιητική συλλογή της Κατερίνας Ζησάκη (γ. 1984 Πυργετός Λάρισας, ζει και εργάζεται στην Αθήνα) που είναι μέλος της συλλογικότητας ΚΕΝΟ ΔΙΚΤΥΟ και της συντακτικής ομάδας του Μανδραγόρα. Ποίηση ζυγιασμένης οργής, ποίηση νεανικής ουσίας, μελετημένη σε κάθε (και από κάθε) λέξη/στίχο/συλλαβή. Ποίηση του δρόμου, του αστικού βομβαρδισμένου τοπίου, ίσως η σοβαρότερη και ειλικρινέστερη διάβαζε αυθεντικότερη εκδοχή/καταγραφή της απόγνωσης των νέων… …
Να ταρακουνηθούμε!… Ακολουθώντας το πιο φωτεινό αστέρι Ανεβαίνοντας την ατέλειωτη σκάλα Που σε άλλους κόσμους οδηγεί Αγκαλιάζοντας τους ανεμοστρόβιλους των ονείρων Να ποτίσουμε τον ουρανό!… Μέχρι να γίνουμε δίνες εκστατικές Στάλες βροχής και νυχτολούλουδα Ν’ ανυψωθούμε!… Εμείς… Οι πρωινοί επισκέπτες της σιωπής Να ταρακουνηθούμε!… Μέχρι να γίνουμε γράμματα Γράμματα–δυναμίτες, γράμματα–κραυγές Ερωτευμένα με το άπειρο… Ο Ορέστης Μπατάκης συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. …
Ανακοίνωση από την ομάδα alerta communista σχετικά με την εκτέλεση του λεγόμενου Χαμπίμπι στα Εξάρχεια Στις 2 Αυγούστου του 1882, ο Ρόυ Μπην, ένας ιδιοκτήτης σαλούν ηλικίας 57 ετών, διορίστηκε ως ειρηνοδίκης της 6ης περιφέρειας της κομητείας Πέκος των ΗΠΑ. Μια από τις πρώτες ενέργειες του νεοδιορισμένου δικαστή ήταν να «γαζώσει […] το καλυβένιο σαλούν ενός Εβραίου ανταγωνιστή του». Στη συνέχεια, μετέτρεψε το σαλούν του σε δικαστήριο επιλέγοντας σε κάθε δίκη ως… …
Ο κ.Ζ άφησε ένα σημείωμα πάνω στην πόρτα παρακαλώ ξεχάστε με και μην μου ταράζετε τον ύπνο έκατσε όλη τη νύχτα ξύπνιος πίσω από την πόρτα του το πρωί άνοιξε και μπήκε μέσα στο δωμάτιο για να κοιμηθεί . Ο κ.Ζ στοχαζότανε πάνω στον έρωτα με αφορμή το καινούργιο πρόσωπο κατέληξε πως επρόκειτο για ένα ακόμη μοχθηρό πλάσμα ποιό πλάσμα που ξέρει πως θα πεθάνει τολμάει να πεί πως αγαπάει… …
“The parliamentary regime leaves everything to the decision of majorities; how shall the great majorities outside parliament not want to decide? When you play the fiddle at the top of the state, what else is to be expected but that those down below dance”? – Karl Marx, The Eighteenth Brumaire of Louis Bonaparte, IV (1852) If we take as reliable evidence the anxiety (verging to panic) that spread over the… …
Εικόνες που όταν ανοίγω τα μάτια μου διαλύονται. Καμία φαντασίωση δεν διαρκεί πέρα από λίγα δευτερόλεπτα, όσα χρειάζονται για να αρχίσω να ονειρεύομαι, δίχως οδηγό. Ανικανότητα φυγής από το πραγματικό… Μετά την είσοδο σας στο κατάστημα δεν φέρουμε καμία ευθύνη, για οποιαδήποτε συναισθήματα νιώσετε. Στην περίπτωση οποιουδήποτε αισθήματος, θα θεωρηθεί απαλλοτρίωση και δεν θα μπορούμε να σας εξυπηρετήσουμε άλλο και ποτέ ξανά. Αν δεν νιώθετε τίποτα, ευχαρίστως να σας βοηθήσουμε.… …
χέρια. ετοιμοπαράδοτος χρόνος. αν είχαμε άλλη ευκαιρία θα ήταν μόνο μοναξιά. να έβρεχε όλη τη μέρα. μεσαίο μαξιλάρι. μεσαίο είναι αυτό που βρίσκεται στη μέση. θα σου μάθω για το μαγείρεμα πεταλούδας. επ-έ-λεξε τα φτερά. Μον -όμορφα είναι το- Μάρτη. δεσπόζουν εδώ κι εκεί. αφιλότεχνος. πυρπόλησε ένα καράβι. πυρπολώ το ρολό υγείας. κατευνάζομαι. υπεκφεύγω. τιέγινεεδώδενκαταλαβαίνεις; κάποιοςτηνπήρετηνέκανεκομμάτια. τη σκέψη μου. Ερρίκος. Έρρικα. το ένα είναι το άλλο. το δεξί στήθος. το… …
O συντηρητισμός νικά καθώς περνούν τα χρόνια Οι νέοι σέβονται την πολυετή σάρκα των γερασμένων Οι νέες υπό την αιγίδα της φρεσκάδας τους και της υπομονής τους παρατηρούν τα σάλια των συντηρητικών να χύνονται στα γεμισμένα με κρέας πιάτα του οικογενειακού δείπνου. Παιδιά και έφηβοι αναστενάζουν και διαμαρτύρονται που τους απαγορεύουν το παιχνίδι τους Άβατον τα δωμάτια της γενιάς του 1930 Άβατον οι ψαλμοί τους Γιατί, τον συντηρητισμό πολλοί τον… …
Απεργία Επ’Αόριστον (la greve infinie) 8 σέλιδη μπροσούρα /ελεύθερη διανομή ψηφιακό ανοιχτό αρχείο: https://docs.google.com/document/pub?id=1TkRJ-cyPUWohPuRDHW5AOBYmxBhdZFABT1lOmkDwOfM&pli=1 …
Εδώ υμνούμε τη νύχτα με τα μάτια γυρισμένα ανάποδα και δόντια που τρίζουν θεάρεστες μελωδίες σκίζουμε ανθρώπινες σάρκες με νύχια βελούδινα και σιδερένια μαλλιά όνειρα δεν κάνουμε γιατί ο ύπνος μας είναι ανύπαρκτος πέφτουμε απλώς σε κώμα τις ηλιόλουστες μέρες καθότι κόμματα δεν χωρούν στο παραλήρημα ομιλούμε μια γλώσσα επίσης που δεν έχει σύμφωνα γιατί συμφωνίες δεν κλείνουμε ιπτάμενοι δορυφόροι που γκρεμοτσακίζονται από γούστο ή από πλήξη μπερδέψαμε τον μηδενισμό… …
Φωτιά. Ξανά. Είμαι δεκαοχτώ, εικοσιεφτά, εκατό. Δεν ξέρω αν θα ζήσω ή γιατί. Δεν πιστεύω τίποτα. Αυτό σημαίνει είμαι ελεύθερος; Βουίζουν τ’ αυτιά μου από ξύλινα λόγια, παντού υγρασία και σύννεφα ψέματα. Κάπου κάπου εκρήξεις ανοίγουν ρωγμές στο φόβο. Ο σφυγμός πονάει στο λαιμό, παντού εκκρίσεις. Η ιστορία γαμιέται ασφυκτιώντας κι ο οργασμός της κορώνει τη σκέψη. Για κάποιους η ιστορία είναι μια μαζοχίστρια, ξεφτιλίζεται σε έδρανα, τρώει φτυσιές και… …
Ένα όνειρο πάνω στο χιόνι Μια ανάσα που γίνεται ομίχλη Είναι ωραία εκεί έξω!… Με το βλέμμα τσακισμένο Τ’ αστέρια δύουν χωρίς εσένα Έρχονται από τα βάθη, μελωδίες θλιμμένες Ασημένια στάχτη Φθορά! Κάθε που νυχτώνει σβήνει η ψυχή μου Κάθε που νυχτώνει Ένα γαμώτο… Θέλω ν’ αντέξεις μέχρι το πρωί Οι φλόγες παγωμένες Μίλα μου… το ξέρω πως είσαι εκεί Ένα φιλί Στα σοκάκια της Άνω-πόλης Η αλήθεια καθηλώνει Κι… …
Βροχή αστεριών γύρω μας και ο κόσμος σωπαίνει. Γυμνά κορμιά, στητά, λευκά στήθη με κατακόκκινες ρόγες, στητά πέη γεμάτα νιότη και έρωτα. Ανάσες ηδονής, ταντρικές νύχτες. Οράματα. Γυμνά κορμιά, βασανισμένα, αποστεωμένα και ριγμένα στους λάκκους. Νεκρά γεννητικά όργανα, τρομαγμένα πρόσωπα. Ανάσες πόνου και μάτια γεμάτα εφιαλτική θλίψη. Ιστορία. Εσύ κόσμε, απάνθρωπε, τύραννε. Που με ψευδαισθήσεις φτιάχνεις ιδανικές εικόνες και το μόνο που υπάρχει, σε κάθε βήμα, είναι βάλτοι, με μαύρη… …
Έχεις μια σκιά στο πρόσωπο από τα χρόνια που έμεινες μόνη. Τα τραγούδια περνάνε από το σώμα σου και αφήνουν χαραγματιές, χρωματιστές ανάσες, διαλυμένα φεγγάρια, δάκρυα των εραστών που εγκατέλειψαν ο ένας τον άλλον. Θέλεις να χορέψεις στην άκρη ενός γκρεμού, να περπατήσεις στα όρια της νύχτας, να κάνεις επικίνδυνα πράγματα… Θέλεις να κάνεις επικίνδυνα πράγματα Θέλεις να πονέσεις, το νιώθω πως θέλεις να πονέσεις… Χρειάζεσαι πολύ περισσότερη ζωή από… …
Ψάχνω να βρω κάτι που θα με κάνει να νιώσω ο εαυτός μου πάλι, ψάχνω να βρω κάτι που θα με κάνει να νιώσω ευφορία, να νιώσω να γελάει το μέσα μου, να νιώσω αισθησιακή. Στη ντουλάπα βρήκα τον έρωτα μας, ένα ξεφουσκωμένο μπαλόνι. Ξαπλώνεις δίπλα μου γυμνός και δεν μπορώ να αντέξω το γυμνό σου κορμί επάνω στο δικό μου, γιατί είναι τόσο κουρασμένο, γυρτό, παγωμένο, τι και αν… …
Η θάλασσα μαύρη ένας πυκνός άγνωστος βυθός. Βαθιά τα κύματα οι αφροί λυσσασμένοι οι μόνοι επιζώντες από τη μανία του Λεβιάθαν. Σκοτεινή Τρομακτική Δυνατή Η γαλήνη που στα βάθη της υπάρχει το πέρασμα για τον Άδη – δεν χρειάζεται να δώσεις μπρούτζινα κέρματα ο τρόμος απέναντι στο σκοτεινό άπειρο αρκεί – δε χρειάζεται οι συγγενείς σου να ταΐσουν τον θάνατο κάτω από τη γλώσσα σου τίποτα. Ο Αχέρων λυπάται Ο… …
Κουράστηκα…… όχι να σου μιλώ, όχι να τραγουδώ. Κουράστηκα να κάνω κύκλους. Γύρω – γύρω σαν το παλιό παιχνίδι που παίζαμε παιδιά. Κουράστηκα σου λέω, και ας συνεχίζω να μιλώ, κουράστηκα ίσως γιατί φάλτσα τραγουδώ. Κουράστηκαν και οι φίλοι μου, κι ας μη το παραδέχονται. Κάπου-κάπου βρισκόμαστε ανάμεσα σε Ινδία, Λατινική Αμερική και πλατεία Εξαρχείων. Μιλάμε, τραγουδάμε, τα χέρια δίνουμε και κύκλους κάνουμε. Συζητάμε, χαμογελάμε… Τα όνειρα μας κυκλώνουμε. Ασυνήθιστα… …
Αναγνωριζόμαστε μεταξύ μας από τα γδαρσίματα βίαιων αναμνήσεων την καμπούρα των ανεκπλήρωτων ονείρων και τις αγχώδεις διαταραχές που μας κληροδότησε η γενιά μας αποτυχημένοι ως οραματιστές γιατί δεν ελπίζουμε σε τίποτα αποτυχημένοι και ως μηδενιστές γιατί έχουμε κρατήσει δύο τετραγωνικά από την πατρίδα των παιδικών μας χρόνων και δυο τετραγωνικά δε φτάνουν για να χτιστεί ένας κόσμος Ο Μαριβή Γαζέτα συμμετέχει στη συλλογικότητα Κενό Δίκτυο. …
Transit μου είπες και με ταξίδεψες πρώτη θέση λαθρεπιβάτη σε βαγόνι δίχως εισιτήριο, είναι εύκολες οι θάλασσες οι άνθρωποι είναι που πνίγονται όχι οι προκηρύξεις είπες και φύγαμε κλεισμένοι στα αδιάβροχα μυαλά μας να ζήσουμε το όνειρο κάθε άστεγου που στέκεται στην ουρά για την χριστιανική σούπα στην ουρά για τους σκουπιδοτενεκέδες με τα ψαροκόκαλα, τις σερβιέτες, τα φθηνά ρεβίθια στην ουρά με τους Πακιστανούς σαν Πακιστανοί και συντροφιά τις… …
τώρα είναι δεν το θέλω να περιμένω τον έρωτα ή το σώμα σου ή αυτό το ρίγος απ’ τα δάχτυλά σου όλα πιο τώρα από ποτέ αν θες να τρέξεις έλα να τρέξουμε τώρα να πιάσουμε χίλιους υάκινθους αυτή τη βροχερή ημέρα μέσα στ’ όνειρο που θα ζωγραφίσουμε στο μαγικό μας πίνακα των παιδικών εικόνων και το άδικο κι αυτό τώρα είναι περίμενες να ξημερώσει για να χαϊδέψεις τα παιδιά… …
Αρνούμαι να καθαρίσω το δέρμα Ηλεκτρικές αρτηρίες με κυκλώνουν Στρατηγικά ψέματα και πλαστικές ηδονές Σε μια εποχή που ο χρόνος εξουσιάζει Η απουσία ανοίγει τρύπες στο κορμί Οι ροδακινιές κρύβουν τ’ άνθη τους Το τσιμέντο σχίζει στα δύο την ψυχή Κι εγώ απλά προσπαθώ Ν’ ανέβω στην επιφάνεια Για να δω, πέρα απ’ αυτό που δεν μου φτάνει Κάθε νύχτα μαζεύω μετεωρίτες Στην πίσω αυλή του μυαλού μου Λένε πως… …