Correspondenten in Marokko

Nederlandse correspondenten in Marokko hebben de lezer die meer wilde weten over de Westelijke Sahara in de loop der jaren vooral teleurgesteld. Voor Marokko bestaat er niet zoiets als West-Sahara, men mag alleen spreken over de eigen zuidelijke provincies, ook al is dat niet te rijmen met de harde  werkelijkheid. De extremistische houding van Marokko in het conflict met de Saharawi's leidt tot zware censuur en een voortdurende stroom van propaganda en fake-nieuws. De Marokkaanse leugens sijpelen door naar Nederland via de Marokkaanse agenten die hier werken en via de Nederlandse correspondenten in Marokko. Er zijn hier overigens opvallend veel correspondenten voor Marokko en vrijwel geen voor Algerije, Mauritanië of West-Sahara. Een overzichtje.

Greta Riemersma voor de Volkskrant en Kees Beekman voor de Groene Amsterdammer assimileerden in het Cherifisch koninkrijk, inclusief het taboe op de Westelijke Sahara, en deden daarvan lang geleden verslag. Andere namen die uit de oude doos opborrelen zijn Julie van Traa voor de Trouw en Jannie Schipper voor de Metro. Steven Adolf van de NRC was een helder voorbeeld die, vanuit Madrid en gesteund door de rest van de NRC-buitenlandredactie, alleen heel sporadisch iets wilde melden over het Polisario of West-Sahara. Adolf pleziert Mohamed VI. Hij hield een pleidooi voor het Marokkaanse autonomie-streven in West-Sahara tijdens een discussie bij een Movies that Matter festival. Dit jaar is Steven Adolf zijn Marokkaanse vrienden te hulp geschoten met een flink stuk in de Groene met duiding van de opstand in de Rif.

Er is nu een nieuwe generatie. De dappere Willemijn de Koning valt op maar niet door verslaggeving over West-Sahara. Een andere naam is Thijs Roes, een drugsexpert van de Correspondent. Helaas is Rik Goverde alweer enige tijd geleden Marokko uitgetrapt, die moet dus iets goed gedaan hebben, hoewel hij bewust en angstvallig heeft gezwegen over West-Sahara. Gerbert van der Aa doet dat niet maar die reist meestal ergens anders in Afrika en kan moeilijk uitgezet worden.

De koningin van het Noord-Afrikaans correspondentschap is NOS correspondente Sjoukje Rietbroek, zij is inmiddels getrouwd met een leuke Marokkaan en woont vredig en volstrekt Polisario-loos in haar oosters paradijs. Een typerende bijdrage van haar was dit: In Marokko wordt heel anders over hetzelfde nieuws bericht. 

Na vele maanden van geweldloze en vreedzame demonstraties tegen het Marokkaans terreurbewind vond de Volkskrantredactie het dit jaar tijd om aandacht te richten op de Rif omdat men door kreeg dat daar iets schijnt iets te broeien. 

Sterverslaggever Nadia Errazoli werd samen met columnist Hassan Bahara op pad gestuurd om correspondent Maartje Bakker bij te staan. 

Het heeft de redactie wat aardige artikelen opgeleverd in de komkommertijd. 

De NRC hield het bij Koen Greven. 

De Marokkaanse gemeenschap in Nederland had die kranten niet nodig. Via telefoon, sms, twitter, youtube en alle andere mogelijke manieren bruist het al tijden in de gemeenschap die onder zware druk toch een krachtige en weerbare indruk maakt en een drijvende kracht is in het geweldloze verzet tegen het terreurbewind van Mohamed VI. 

Het Nederlandse publiek zit ondertussen met een informatie achterstand als het gaat om West-Sahara en Marokko. Maar dat is niet alles. De kwestie West-Sahara is cruciaal voor de verhouding tussen Spanje en Marokko. Over die verhouding horen we daarom weinig. De correspondenten kunnen ons dus ook moeilijk achtergrond informatie verschaffen over een terreuraanslag van Marokkanen in Spanje. Want die hebben ze niet... 

De koning van Marokko ontwerpt met zijn collega van Saoedi-Arabië, die zich in Marokko schuil houdt, strategieën om hun groot Islamitisch rijk te verdedigen tegen de gevaren die dreigen door het verzet in West-Sahara en de Rif. Zouden deze terreurbazen betrokken zijn bij de aanslagen in Spanje? Het is een vraag die, zonder achtergrondinformatie over de verhouding tussen Spanje en de koning van Maghrib, niet begrepen wordt. 

Regering of Boevenbende ?

Vanmiddag is er een demonstratie van Riffijnen en andere Noord-Afrikanen tegen de politiek van vernedering, verwaarlozing en uitbuiting door de regering van Marokko. Het is een aflevering in een serie demonstraties in Europa ter ondersteuning van de voortdurende demonstraties in de Rif en Marokko.  De campagne ter verbetering van de samenleving heeft als titel Hirak. Een vraag die aan de autoriteiten wordt gericht is : zijn jullie een regering of een boevenbende?

Die vraag is de kern en het antwoord moet komen van een onafhankelijke rechter. Is de Marokkaanse regering, of zijn leden daarvan, wel eens in aanraking geweest met de rechter?  Twee punten.

* Er is al een eens poging geweest om de veiligheidschef van Marokko, Hammouchi, voor de Franse rechter te brengen wegens marteling. Dat is niet gelukt. Integendeel.
Marokko heeft na die poging de justitiële samenwerkingsovereenkomst inzake terreurbestrijding met Frankrijk opgezegd omdat  men zich beledigd voelde door de aanklacht tegen het hoofd van de Marokkaanse veiligheidsdienst. De belangrijke bondgenoot van Frankrijk op het gebied van terreurbestrijding en veiligheid was opeens weg, vertrokken. En toen volgde de aanslag op Charlie Hebdo. In Marokko zei men toen niet "je suis Charlie".  De boodschap was duidelijk.  De Fransen lieten de aanklacht tegen de veiligheidschef vallen. Bovendien werd Hammouchi een Legion d’Or opgespeld door een nederige premier Valls. Daarna werd de justitiële samenwerking aangepast aan Marokkaanse voorwaarden  en weer opgestart. Of het hielp? Daarna volgde nog eens het terreurjaar 2016. Het was een slecht jaar voor Frankrijk en België met nog meer aanslagen. Het was een goed jaar voor Hammouchi die is gekozen tot man van het jaar 2016.  
Deze week was Hammouchi aanwezig bij het bezoek van de Franse president Macron aan Mohamed VI. Voor de rechter komt Hammouchi niet, maar al de journalisten en demonstranten die hij laat oppakken, komen dat wel.

* In Zuid -Afrika heeft de rechter een scheepslading fosfaat in beslag genomen op verzoek van het Polisario. Eindelijk, na tientallen jaren van egoïstisch plunderen door de Marokkaanse elite, is er nu uitzicht op een deel van de opbrengst voor de Saharawi vluchtelingen. De Saharanen hebben een interessante verklaring uitgebracht waarin zij stellen: 

"If the Saharawi people aspire to be a responsible member of the international community, then they have a role to play in improving the legal framework for the decolonization of Western Sahara.” 

Zo hoort het, en dat geldt ook voor Marokkanen. Als het Marokkaanse volk een verantwoordelijk deel wil zijn van de internationale gemeenschap zal men zijn taak bij het verbeteren van de internationale rechtsorde ernstig moeten nemen.  De vraag of Marokko een regering heeft of een boevenbende, kan niet worden beantwoord door majesteit Mohamed VI in privé-gesprekken met  president Macron en een verdachte veiligheidschef.

AFRIKADAG! Raad van Marokkaanse Moskeeen klaagt bij Foundation Max van der Stoel

 De Raad van Marokkaanse Moskeeen klaagt bij de Foundation Max van der Stoel over een workshop op Afrikadag 2016. En u raadt het al: dat gaat over West-Sahara. Onze Goudse-spionage afdeling heeft de brief in handen gekregen en publiceert!

"Bij de Raad van Marokkaanse Moskeeen Nederland zijn veel moskeebesturen en regionale moskeeënkoepels aangesloten met een Marokkaanse achtergrond. Met name de eerste generatie Marokkaanse Nederlanders heeft ons gevraagd om het programma ter zake van de Westelijke Sahara onder uw aandacht te brengen."

De "eerste generatie" heeft het gevraagd. Onzin natuurlijk. Dit is een klaagbriefje in opdracht van de Marokkaanse  regering.  De eerste generatie van Marokkanen in Nederland gooide brandbommen naar Paradiso toen daar een bijeenkomst over West-Sahara werd gehouden, ook in opdracht van Rabat. Zij vernielden filmprojectoren als er een film over het Polisario werd vertoond en intimideerden bezoekers van solidariteitsavonden.

De brief gaat verder met de opmerking: 
"Zij kunnen zich in dat verband niet herkennen in de door u gehanteerde drie thema's, namelijk Democratie, Ontwikkeling en Dialoog.  Zij voelen zich gepasseerd en niet gelijkwaardig behandeld vanwege het feit dat u louter personen, welke gelieerd zijn aan de Polisario heeft uitgenodigd om deel te nemen aan het programma." 

Dat deze lieden zich niet herkennen in thema's als dialoog en democratie is maar al te waar. Juist daarom is het beter om deze figuren te passeren als er Saharawi's worden uitgenodigd om hun verhaal te doen. Marokkaanse schreeuwlelijkerds kan je dan missen als kiespijn.

De  Raad van Marokkaanse Moskeeen heeft ook een oordeel klaar over de Foundation Max van der Stoel.

 "Dat riekt volgens velen helaas naar propaganda voor de Polisario. Daarmee voldoet u niet of in elk geval onvoldoende aan uw ideaal om een geïnformeerde samenleving na te streven waarin iedereen zich een mening kan vormen op basis van lotsverbondenheid. Max van der Stoel stond juist bekend om de verbinding, door partijen bij elkaar te brengen en internationale solidariteit."

De brief gaat verder met een stukje propaganda over de verkiezingen in Marokko die ook zijn gehouden in West-Sahara: een belachelijke vertoning  omdat een groot deel van West-Sahara niet eens onder Marokkaanse controle staat. In het door Marokko bezette deel  zijn de oorspronkelijke bewoners een onderdrukte minderheid geworden. Lees hoe de Raad van Marokkaanse Moskeeen daarover jubelt:

"Tijdens de laatste verkiezingen in Marokko was de opkomst van de Sahara bewoners bijzonder hoog, tot maar liefst 76%. Zij hebben in grote getale een stem uitgebracht met het oogmerk om de ontwikkeling van de Sahara behoorlijk op te laten pakken door de regering. Zij maken – terecht – behoorlijk gebruik van hun democratische kies- en stemrecht."

Als uitsmijter heeft de Raad van Gelovigen in Mohamed met de Puntmuts  nog lovende woorden over zijn Leider.

"Het betreft een gevoelig onderwerp dat de aandacht heeft van de internationale gemeenschap maar wellicht is aan uw aandacht ontsnapt dat bijvoorbeeld onder begeleiding van de Verenigde Naties succesvolle onderhandelingen zijn gevoerd tussen de Marokkaanse regering en de Polisario. Als gevolg van die onderhandelingen is onder regie van de Marokkaanse koning een aantal belangrijke projecten gestart ten behoeve van ontwikkeling van de Westelijke Sahara."

Dat zijn botte leugens. Marokko heeft een groot deel van de VN missie voor het organiseren van een referendum, MINURSO het land uitgezet, heeft Ban ki-Moon zwaar beledigd, een Saharaanse herder met zijn kamelen doodgeschoten, en stuurt troepen naar de Mauritaanse grens waardoor het bestand wankelt nu er nog maar een honderd meter tussen bewapende militairen aan beide zijden ligt. De koning van Marokko heeft openlijk aangekondigd dat hij een treinverbinding wenst tussen Tanger en La Güera, een spookstad op het schiereiland van Ras Nouadhibou...  onder zijn koninklijke controle uiteraard. 

De Afrikadag 2016 wordt gehouden op zaterdag 5 november op de prachtige locatie van het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amsterdam. De editie van dit jaar gaat over de relatie tussen de EU en Afrika.

Marokko omerta

Na het oppakken van Salah Abdeslam in zijn oude buurtje Molenbeek werd de vraag gesteld hoe hij zo lang heeft kunnen onderduiken.  Hoe kan een dader van de grote aanslag in Parijs en dus de meest gezochte man van Europa onopgemerkt teruggaan naar zijn oude buurtje van familie en vrienden? Velen denken dat Abdeslam was ondergedoken in zijn sociale milieu, de Marokkaanse diaspora in Brussel. Binnen die gemeenschap zou een omerta heersen die terroristen bescherming biedt. Is dat inderdaad mogelijk?

De Marokkaanse gemeenschap in Brussel, en in Europa van Nederland tot en met Zweden, staat in verband met een belangrijk Marokkaans exportproduct: hasj. De teelt, export en handel in dat product is illegaal. De Marokkaanse hasj wordt verhandeld door Marokkaanse stromannen. Het illegale netwerk doet ook in andere illegale zaken zoals cocaine en wapens. De belangen zijn groot en we zien in Nederland vrijwel dagelijks berichten over het zware geweld van drugdealers.  Het deel van de Marokkaanse diaspora dat er mee te maken heeft, weet van zwijgen en de andere kant opkijken. Opsporing van de daders is moeilijk. Dat is reden voor Markouch om te pleiten voor de Marokkanisering van de Nederlandse politie.
  

Neder-Marokkanen stammen uit een dictatoriaal land. Hassan II was een uiterst berucht en wreed heerser. Dat leert een volk zwijgen. Zijn zoon heeft begrepen dat een ander type repressie nodig is, discreter, maar in Marokko blijven censuur en propaganda schering en inslag. Journalisten verdwijnen regelmatig in de bak en worden zwaar bestraft. De Marokkaanse leugenconstructies over de bezetting van West-Sahara worden met harde hand bewaakt en zijn onderdeel van de nationale identiteit.  Eigen onderzoek en een kritische houding zijn gevaarlijk. Het bestaan van de Marokkaanse omerta, of zwijgplicht, is wat West-Sahara betreft eenvoudig te constateren.   

Het is de Marokkaanse overheid die de omerta bewaakt via inlichtingen en veiligheidsdiensten als DGED die de ‘onderdanen’ in het buitenland moet controleren met religieuze en economische instrumenten.

De betrokkenheid van de Marokkaanse overheid bij de Marokkaanse hasjhandel is overduidelijk maar vormt natuurlijk een taboe-onderwerp. West-Sahara en hasj-export: het zijn twee onderwerpen waarover men dient te zwijgen. Ook in Nederland waar men sinds de onthullingen van Rabbae er het zwijgen toe doet op beide fronten.

Maar hallo! Niet alleen op het gebied van West-Sahara en de hasj-handel maakt de Nederlandse pers een rare indruk. Na de eerste reizen van Syrie-gangers vanuit de polder werd voortdurend de nadruk gelegd op de Nederlandse nationaliteit van de jihad-gangers. Het heeft lang geduurd voordat de Marokkaanse achtergrond van het gros der jihadisten, vanuit Nederland maar ook uit Belgie, algemeen werd erkend.

De omerta strekt zich kennelijk uit tot de Nederlandse media en tot de polder-verslaggeving over terreur. Nooit worden in Nederlandse media de aanwijzingen besproken die in de Sahrawi pers verschijnen over de verbanden tussen de Marokkaanse overheid en terreur. De Sahrawi pers bestaat hier eenvoudig niet, de hele kwestie West-Sahara bestaat hier amper. De Algerijnse pers die met regelmaat wijst op drugs en terreur-griezels bij de buren wordt evenzo genegeerd. Hetzelfde geldt voor stemmen in de Spaanse media.  Nederlandse correspondenten in Marokko houden zich vooral gedeist.

Abdeselam kon in Brussel onderduiken en werd waarschijnlijk geholpen. Dat was mogelijk door een cultuur van zwijgen en liegen binnen een gemeenschap die daarin voortdurend wordt bevestigd door de gast-omgeving. Wat is het verschil tussen net doen alsof West-Sahara bij Marokko hoort binnen het kader van een handelsverdrag, en net doen alsof Marokko geen belang heeft bij de miljarden export van hasj, en net doen alsof Marokkaanse jihadisten geen huurlingen zijn van de Saoedisch-Marokkaanse royal axis of evil ? 

In april loopt het mandaat van MINURSO af.  De V.N. vredesmissie voor het organiseren van een referendum heeft zijn belangrijkste doel niet bereikt. Het heeft al die jaren alleen een oogje gehouden op het bestand tussen het Marokkaanse leger en het Front Polisario. (Het moet in Nederland steeds weer uitgelegd worden want de media houden de zaak buiten beeld. )

VN baas Ban Ki-Moon wilde voor de bespreking in de Veiligheidsraad een rondreis maken langs alle partijen maar hij blijkt in Marokko niet welkom. Op zaterdag 27 februari wordt de kamelenherder Choummad Abad Jouli door Marokkaanse soldaten dichtbij de bestandslijn doodgeschoten. Het Polisario noemt het de ernstigste schending van de wapenstilstand sinds het instellen in 1991. In die omstandigheden gaat Ban van 3 tot 7 maart 2016 op reis. Als Ban Ki-Moon de vluchtelingenkampen bezoekt spreekt hij met Sahrawi jongeren en Ban gebruikt daarbij het woord "bezetting". Dat is reden voor de Marokkaanse dictatuur om grote demonstraties te organiseren tegen de secretaris-generaal van de V.N. Marokko ziet geen andere uitweg voor het West-Sahara dilemma dan het provoceren van een oorlog met het Polisario. Het verwacht daarbij kennelijk steun van westerse bondgeoten of zelfs de NATO af te kunnen dwingen.

Ondertussen heeft Marokko ook al ruzie met de EU omdat het Europees Hof een klacht van het Polisario over een handelsverdag heeft toegewezen. Vreemd genoeg  is er geen protest vanuit het hysterische land als Nederland besluit het sociale verzekeringsverdag op te zeggen precies vanwege de eis dat het verdrag ook voor West-Sahara zou moeten gelden.

Maar Nederland wordt wel overvallen door een bezoek van Mohamed VI. Hij is op reis geweest naar Rusland om daar steun te zoeken voor de bezetting van West-Sahara. De dictator, op doorreis vanuit Tjechie, wordt hier niet door vele honderden of duizenden onderdanen toegejuicht. Hij wordt niet bepaald hartelijk ontvangen door het gastland. Hij komt als dief in de nacht. Zijn status is "op prive-bezoek". Dat geeft de Nederlandse media een mooi excuus om het bezoek slechts als kennisgeving af te handelen.

Nee. Geen vragen aan de soeverein.
Toch is een bezoek van Mohamed VI geen goed teken. Dat hij hier zijn geurvlaggen wil planten duidt op een wens om druk uit te oefenen. Hij wil iets gedaan krijgen. En als hij niet krijgt wat hij wil kan hij met zijn onderdanen wel eens gewelddadiger  worden.

Mohamed VI komt heel vaak op "prive-bezoek" in Frankrijk, zo vaak dat hij er zijn eigen paleis heeft. Hij krijgt in dat land steeds minder zijn zin omdat Hollande zich meer op Algerije richt. Hollande is de laatste tijd door omstandigheden echter wel gedwongen meer en meer met Marokko "samen te werken" op veiligheidsgebied. Geen leuk voorbeeld.
Geen onderwerp voor vragen aan de soeverein.

Vragen over Marokkaanse collega-journalisten? Nee.

Ook geen vragen over zijn ambtenaren die zich in Spanje moeten verantwoorden voor beschuldigingen van genocide. Geen vragen over gendarme chef Benslimane die wordt verdacht van moord op de socialistische voorman Ben Barka. Geen vragen over zijn hoogste veiligheidschef Mansouri directeur-generaal van de Nationale Veiligheid en Toezicht op het Grondgebied (DGSN-DGST), Abdellatif Hammouchi. die in Frankrijk wordt beschuldigd van marteling. Welnee. Geen vragen.
Omerta..

Mevrouw Arib als Kamervoorzitter

Er is consternatie in parlementair Nederland want de PvdA heeft Khadija Arib aangewezen als kandidaat voor het voorzitterschap van de Tweede Kamer. Mevrouw Arib is Marokkaans, of preciezer gezegd, zij is van Marokkaanse afkomst en dat wil zeggen dat zij deel is van een ongewenste minderheid. De Marokkaanse minderheid is zo ongewenst dat er zelfs een politieke leider is die de breed gedragen afkeer luidkeels uitdraagt. Is dat een reden om haar ongeschikt te verklaren als Kamervoorzitter? Ja, in een nep-parlement wel, maar in een volksvertegenwoordiging waar allen op gelijke voet moeten worden behandeld niet. Afkeer van haar afkomst is geen argument in een echt parlement. 

Haar afkomst is wel van belang omdat zij de Marokkaanse nationaliteit bezit. Als onderdaan van Mohamed VI is zij gehouden aan de Marokkaanse grondwet. Als Kamervoorzitter is zij uiteraard gehouden aan de Nederlandse grondwet. Daarin zit een conflict want die twee zijn niet compatible zoals dat heet. Marokkanen moeten immers West-Sahara als Marokkaans gebied beschouwen. Nederlanders kunnen dat niet omdat de internationale rechtsorde is verbonden met onze grondwet. Dat is de spagaat waarin alle Marokkaanse Nederlanders verkeren, en met name de Marokkanen in de Nederlandse politiek. Het zou fijn zijn als daarover eens een debat wordt gevoerd in de Tweede Kamer. Dat zou kunnen tijdens een overleg waarin de erkenning van de onafhankelijkheid van de Saharaanse republiek wordt besproken. 

Is het schadelijk als Arib Kamervoorzitter wordt? Het is een functie die in volledige openheid moet worden uitgeoefend. Met die werkwijze heeft men in Rabat niet veel ervaring. Kan zij als Kamervoorzitter de agenda van Koning Mohamed VI nastreven? Zeker,  maar daar is de rest van de Kamer dan bij.

Arib is lid van de PvdA en de minister van Sociale Zaken van die partij heeft de onderhandelingen met Marokko over het Sociale Zekerheidsverdrag afgebroken vanwege de Marokkaanse eis dat West-Sahara als Marokkaans gebied zou  moeten worden beschouwd. Dat was onaanvaardbaar en die keuze voor de internationale rechtsorde is zeker opgevallen in het buitenland. Dat Khadija Arib lid is van de partij die deze waarden van de Nederlandse grondwet uitdraagt is een geruststellende gedachte.  

Mensen die een hekel hebben aan Marokkanen, en dat zijn er veel, vooral in West-Sahara en zuid-Algerije, hoeven zich over haar eventuele kamervoorzitterschap daarom niet zoveel zorgen te maken.

De Nederlanders die Marokkanen graag in grote getale zien terugkeren naar Marokko kunnen zich warmen aan de gedachte dat steun voor Arib kan betekenen dat het Nederlands parlement met meer passie en gevoel gaat samenwerken met Marokkaanse democraten die werken aan het opheffen van de dictatuur van Mohamed VI. Marokko is een mooi land en de stompzinnige dictator die de mensen uit hun eigen land verjaagd en uit buurland West-Sahara bovendien, moet zo snel mogelijk verdwijnen.   En daar is elke hulp meer dan welkom bij.

Nabila Mounib, delegatieleider in Stockholm

De Marokkaanse delegatie die in Stockholm gaat pleiten tegen erkenning van de Saharaanse republiek  door Zweden staat onder leiding van mevrouw Nabila Mounib.

Zij is de voorzitter van de PSU, een zogenaamde linkse partij in de zogenaamde Marokkaanse democratie. De partij heeft dit jaar meegedaan aan de regionale verkiezingen die waren bedoeld om de inlijving van de regio West-Sahara te legitimeren.
Van een Nederlandse stichting hebben 22 deelnemers "uit het zuiden van het land" een opleiding gekregen in het kader van deze schijnverkiezingen. Eind september heeft de stichting in Rabat trainingen verzorgd.

De stichting is verbonden aan de PvdA, een partij die in Nederland bekend staat als een partij die Marokkaanse belangen dient.

een boycot van Zweden

 De Marokkaanse minister van communicatie en dergelijke (‏@mustapha_khalfi) heeft een boycot van Zweden aangekondigd. De reden is wat onduidelijk maar het heeft in ieder geval te maken met West-Sahara. Hoe de boycot in elkaar zit is ook nog niet helder maar zeker is wel dat IKEA nog even niet open gaat in Marakech. Volgens ingewijden heeft de Marokkaanse ambassade in Stockholm verzocht om een Marokkaanse delegatie van parlementsleden te ontmoeten met dit briefje.

Dear Sir,

The Embassy of Morocco in Stockholm would like to inform you that the visit of the Moroccan delegation of leaders of Political Parties represented in the Parliament, planned for the 1st and 2nd of October 2015, has been postponed to Monday and Tusday, 5th and 6th of October 2015, instead.

During the visit, the Delegation would like to have a short meeting with you to discuss a very urgent matter regarding the Moroccan Swedish relations.

We do seek your indulgence for the short notice and dearly wish that our Parliamentary delegation will have the opportunity to meet with you, especially considering the importance of the matter at hand.

Kind regards,
--
Embassy of the Kingdom of Morocco
Stockholm, Sweden