Batı dünyasının hümanizminden nasibini almış bütün aklılcı/erkek ideolojiler ‘’teori’’ saçmalığının edilgenlik bataklığından kendini asla kurtaramaz. Aydın filozoflar ve teorisyenler pratiğin önceliğinin sık sık düşünsel sistemler olduğunu vurgulayarak radikal mücadelenin oluşmasını engellerler veya oluşan bu mücadelelerin sönümlenmesine neden olurlar. Bu ‘’parlak ‘’zekalı eril kafalar yaratıcı yıkımın karşısında bir engel, uzlaşmaz ve yıkım getiren isyanın karşısında ise bir afyon görevi görürler. Kendilerini sık sık tarihin akışı dışına çıkmış veya düşünce birikimlerinde kırılmalar yaratan birer ‘’düşünür’’ daha gerçekçi bir ifadeyle bir peygamber olarak gören bu entellektüeller aslında bizzat uygar dünyanın özellikle de batı dünyasının yarattığı konuşan ve bir takım konuları işleme tabi tutabilen bilgi yığınlarından daha fazlası değildirler. Onlar sistem tarafından yaratılmışlardır sistemin onlara sağladığı rahatlık, siyasal ve akademik mastürbasyonlarıyla birleştiğinde kendilerini inşa edebildikleri gibi bir yanılgı içerisine girmişlerdir. Bir de bu filozoflardan sık sık pratiğin yüceltildiği şiyarlar duyarız. Sözüm ona bu düşünürler teori ile eylemin ayrılmaz bütünlüğüne dikkat çekmektedirler. Devamını Oku →